장음표시 사용
321쪽
IU. Christus Dominus igitur Evangelicam Persectionem amplectentibus peculinim proposuit Hoc peculium in Evangelio consulitur. Peculium M nasticum, non modo tolleratum , sed firmis & inconcussis legibus concessum, clarissimis Scripturae textibus, perenni traditione, Conciliorum Canonibus, Pontificum Decretis, Patriarcharum Regulis firmatum, monitumque 'U. Non miror, haec P. Magistrum Carrattinum scripsisse, sed miror, &summopere miror, P. Curattinum tales nactum Amicos, & Patronos, qui hos immanes errores excusare quoquo modo posse existimaverint: qui dixerint, P. Carrattinum in laudato proxime textu non esse de petulis loquutum, sed de paupertate. Non mente, sed oculis opus est, ut agnoscatur, P.
Carrattinum adfirmare peculium esse a Christo propositum , in Evangelio exaratum, in tu Hierosolymitano adhibitum, a Conciliis, a Patriarchis, a Pontificibus, a Paribus non modo tolleratum, sed inviolabilibus legibus concessiim. Fac non de peculio , sed de paupertate loquutum in illis verbis, a Christo propositum, in Gangelis exarasam, quod tamen salsissimum
est, ut vel ex titulo illius capitis, &ex universa Doctrina, in eodem contenta Elarissime patet: an conceptis verbis non docet, peculium viguisse in Apostolico Collegio, & ab omnibus Patriarchis concessiam, & omni aetate sive florente, sive collapsa Disciplina floruisse Neque hoe semel , sed ubique, occasione data, inculcat. Ergo vel ipso P. Cartallini Patrono Iudbee Visa Ct seralis severissima proscribenda censura est. VI. Quid quod iussus Carrattinus reeitatos textus retractare , aut sano in sensu interpretari ; ille non modo id non praestitit, sed adversuq suos Censores clamat pag. I 2. Non video quo pacis in pravum sensum accipi pose μι. Probaturus ex Traditione PECULII PROBITATEM Meurri per omnia saecula, atque in Patriam Regulis, Ponei um Rescriptis, Conciliartim D cretis, Generalium Comisiorum salutis liciti peculii insigia omni fere aetate miagitavi . Vides docile ingenium . Arguit Censores suos, inquiens, se ignorare, quo pacto pravum in sensum ccipi suam Doctrinam possit. Male ergo Censores iudicarunt pravum in sensum accipi posse. Retractanda ergo confirmat, munitque P. Magister. Clamat, se defendisse peculium adversus P. Danielis snema: non propugnasse quodcumque peculium, sed prava δε- eaxat eo abutentiam voluntate, qui aut in rebus superfluis id halent , autranquam proprium retinent. Audistin ρ Non docuit P. Magister, licitum p cultum superfluum, aut prava retentum voluntate licdum esse ρ Magno dia
322쪽
gnum sane praemio , graduque, quod etiam hoc scelus naturae lege vetitum non doeuerit. Claudit suam Apologiam secundi erroris, inquiens : Nullum ex ST. Patriarchis, non Antonium , non Augustinum , aut Beneiuctum suis in
gudis illud peculium STRICTO praecemo prohibuisse, tamquam id, quia
paupertatis voto adversetur : interdixisse tamen absolute , quum ntilla necestas es, vitamque communem ad tectum fantum paupertatis votum servandum suis in Regulis praecepi e , fictit in mea Vita Claus irati inficiatus non sum , nec modo inficior . Negat, & adfirmat, & erassa verborum circuitione omnia permiscet . Nemo ex Patriarchis fracto precepto vetarunt peculium . Tosrielim omnia vel evidentissima poecepta eludit, ut vidimus supra. Non inficiatur Patriarchas precepisse vitam communem : Ergo fatetur damnare peculium. Qui enim precipit virtutem, prohibet oppositum vitium. Fall ris. Praecipiunt Vitam communem peculio gravidam, cum peculio coniunctam . Haec retulisse , refutasse est . Piget enim errores adeo apertos, &verborum circuitiones adeo crassas refellere . Lege Dissere. Praelimio. Ad Desensionem Constitutionum A solis. Ut tamen perspectos magis habeas Carrattini erroreq. m mirieris semper oportet, illum haud loqui de eo peculio, quod, urgente necessitate, aut aliqua rationabili causa, & in aliquo peculiari eventu , ex PMlatorum dispensatione licitum fatentur omnes equemadmodum omnes fatemur licitum esse in Quadragesima earnium esum ex Superiorem dispensatione. At non propterea Legenr negamus Quadrageissimae. Carrattinus negat pmceptum frimm acceptum vetans peculium: &ut sucum imperitis iaciat, obtrudit, Praelatorum dispensatione licitum pe- eulium esse. Si Praelati dispensant: ergo lex est vetans, a qua dispensent. Ergo ruit tota Claustralis vita. Si Patriarchae precipiunt vitam communem peculio plenam : Ergo qua ratione licet vita communis, eadem licebit &peculium. Nulla requiritur dispensatio, ut illa observetur Ergo nulla opus dispensatione est, ut peculium vitae communi junctum habeatur. m. IL
323쪽
Dilueidationem tertia Propositionis, qua asseritur: tolle peculium caute adhibitum, & Religio non est Religio: non securitatis portus, non tranquillitatis flatio.
- bus occultet, mutilam de more exhibet propositionem dilucidandam, melius dixisset retractandam, detestandamque. Sic eam rescribit in hac Epis. f. y pag. I 3. Peculium non solum tolleratrem , sed utile es conducensque ad Disciplinam Claus lem: tolle peculium caute adhibitum, o Religio non erit Religior Hactenus hic, sed in Vita Claustrali haec sequuntur : Non securitatis portus, non tranquillitatis satis. Corrigere. seu retractare iussus Car-rattinus est errorem hunc turpissimum scandalique plenum. Ille vero Apo Iniam adornat, suosque Censores vellicat, quod in Verborum eortice sistentes , intimum sensum assequuti haud fuerint : Quoniam inquit in ctoris sensu, CT .eontris omoum Danielis si lema intellissa, mulum 'abum sensum reddunt, aut habent. Quandoquissim de ea solum pecutio intelliguntur, quod δε-xta Canones ultro inuti eiur, ρο permittitur: quod quidem peculium, quum uia hil pravitatis olim , tιlleratam dici non debet, sed permissνm , atque concessum. Peculium istid utile agnovit Sixtus Papa V. . . . Ωuod si utile, qui ni etiam eonducens ad disti inam Claussalem dici potueris λ
obfirmata propugnatio . Ubi sunt illi Canones , qui, excepto aliquo necessitatis casu , peculium non modo tolerent , sed permittant ., sed concedant' Ubi in tota Collectione Canon unus P Lege Canones concilii Tridentini, Conciliorum Lateranensium , Constitutiones Clementis VIII. Urbani VIII. Alexandri VII. Innocentii XII. Lege Constitutiones tuas, quas supra 9. II. adduxi . Verum enim vero , ut luculentius pateat P. Magistri error , aliqua ex iis , quae eur em antecedunt , describenda Occuse
324쪽
III. Hoc Itaque pacto. argutatur Dissert. 6. Demonstr. a. pag. 389. &3ρo. is in ad ultimum demonstrationis gradum argumentum meum tiryeam , is percurras velim universae Claustralis Disciplinae holariam ,, COMMUNI. VITAE COAEVUM SEMPER FUIT PECULIUM, quandoquo in rebus, . is quandoque in pecuniis. Semper bonorum communitati, etiam Apostolicae, coaevum peculium fuit, ut toties scriptitavit, iterumque hic repetit, clariusque re petit. Sic enim pergit. Ex praeterita experientia didicerunt Ordinum Rectores, is peculiorum Uum , suis inclusum limitibus , sussique cautionibus cinoditum Clamsi frali Disti ini NIHIL PLANE OBESSE , PROFUISSE QUAM ., DOQUE PLURIMUM. . . Di item, ac pene IMPOSSIBILEM, quae
is diuturna, ac perpetua foret, communis Vitat SINE PECULIO observa is tiam ex una parte intuebantur , simulque peculiorum abusus ex altera . .es Legis impositio ab eorum pendebat arbitrio . Nonne prudentis Legisla- is toris est, legem ita temperare, ut & observatu facilis, & diuturnior fiat tm Dieas nunc mihi iterum: velim, cur omni aetate in omnibus sese re ordinibus aliquid SEMPER , aut quum necessitas , aut UTILITASD POstiatabat, ex Vαε - oominossim suit: Et inter ipsos PRIMOS HIERO-- SOLYMITANOS TEMPORE. APOSTOLORUM PECULIUM FUDis RIT PERMISSUM . . . . Hinc propterea claret . . . QUAΜ SOLIDUM
, ILLUD: TOLLE PECULIUM CAUTE ADHIBITUM , ET RELL-.GIO NON EST RELIGIO NON SECURITA ris PORTUS, NON ἡ.TRANQUILLITATIS STATIO.
IV. Opus haud est, ut longa & vehementi oratione explodam quid ρ Ermis res λ Scandala Sancti Dei Verbi patentillimam contemptionem ' Simplicium iubversionem P Fateor nulla mihi occurrere verba, quibus exprimere satis errorum gravitatem istorum valeam. Id solum repetere cogor, me nulla persundi admiratione talia Carrattinum seripturiisse : sed dolore & tristitia assicior maxima, Catholicorum quempiam. reperiri potuisse, qui Hiam Clau. Ibalem severissimae proscriptioni subducere tentaverint'. Id non aliunde eve- .nire potuit, nisi quod recensitos errores haudquaquam perspexerint . . Quae obtrudit P. Magister ex Sixto Papa U. adversus Canonicos Regulares S. Geo gii in Alga, qualis sit Authoris istius Dialecti ea iterum confirmant . Ponti sex Sanctissimus censurarum,.poenarumque severitate ad peculia quaeque abigenda, servandamque exactam communitatem. Canonicos illos adegit ad Trid. Co cibi praescriptum. Verum, cum Congregatio illa ob tot Censuras, solutiores. D a que
325쪽
que mores in extremam adducta infamiam esset, tanta premebatur inopia, ut Canonici, unde viverent, minime haberent. Quapropter indulsit Pontifex, ut singuli propria industria & labore peculia compararent, & in proprios usus converterent . Quid heinc ρ Eccui unquam in mentem venit, non posse Pontificem, iusta urgente causa, a praecepto communis Uitae dispensare, peculiumque indulgere Dispensavit Pontifex cum Canonicis S. Geo gii in Alga ob gravem necessitatem: Ergo absolute dispensavit eum omnibus Claustralibus λ Absolvit Ponti sex hanc , aut illam Civitatem ob morbum, aliamve causam a lege Quadragesimae o Ergo nulla est lex Quadragesimae 8 EDgo omnes Catholici ab eadem exempti sunt Haec est unica & perpetua a gutatio, qua utitur P. Magiiter in universa sua Vita Clatisrali. Si dispensavit Pontifex cum praefatis Canonici r ergo erat grauissima lex vetans peculium. Nisi enim fuisset gravis , & urgens lex , haud fuisset dispensatione
opus. Enormis ergo error est, asserere peculium in Coetu Apostolico obtinuisse, & a nemine Patriarcharum, vel Pontificum vetitum esse. Sed quid argumentatione utimur adversus eum , qui legibus iusti ratiocinii valedixit tModo quippe asserit, peculium lieitum in Ecnt.. Mem , inquit, necessitas, o peculium abire debet . Modo incredibili ausu adfirmat, nulla vera lege, nullo vero pracepto peculium vetitum eri , immo omnium Patriarcharum legibus concessum , ut valde Religionis bono conducens. Si, hablata necessitate, abire peculium debet, ergo error enormis est alserere peculia Primos Hierosolymitani Coenus Fideles privata habuisse . Nemo quippe egens inter illos: adeoque nulla privati peculii necessitas. Ergo Religio nis bono non conducit: eoque sublato Religio securitatis portus est, & tran quillitatis satis. Si necessitate tantum urgente licitum peculium est .' ergo universa Vita Clauseralis turpium errorum plena est. In hac quippe ubique sumat, nullio praecepto Ibictim accepto peculium vetari. Absolute ergo, &necessitate etiam sublata, licitum est. Verum de hoc mox
326쪽
Dilut ADtιonem quartae Propositionis: qua iterum asseritur me Tridentinum, nee Clementem VIII. me Regulas ullas Monaehales peculium
prohibere praecepto Dicto. I. TUllain hie propositionem definitis formulis circumscriptam diluci-- dandam transcribit P. Magister. Generatim dumtaxat innuit, quos. dam venditasse , se nec Tridentini , nec Clementis VIII. mentem ast quutum esse. Sed bona tui inquit g. IU. pag. I s. venia meam tum Τ dentinae S odi, tum Clementis VIII. interpretationem assequuti non sunt Aria Barchi, σ Censores . Ut illudat Patronis Amicisque suis, a consueta putia da impollura adversus Authorem Disciplinae Apostolico-Monasticae auspicatur, aerea, o peregrina doctrina eumdem expostulans pag. IS Tridentini Concilii Decretum exponit his verbis . Contendo eam tantum honorum communionem ν fuisse praeceptam ab Oecumenica Synodo, Romanoque Pontifice, qua in unaquaque respes Ae Regula obse ara mana rur ,- is comis munitati PECULIUM debitis eautionibus circumscriptum non repugnare pluribus argumentis evicerim, nec Tridentino, nee Pontifici adversatus sum, quum
PECULIUM AD EORUM MENTEM DEFENDI.II. Ut omnes intelligant quocum nobis disputatio sit, Uerba Tridentini,& Clementis VIII. sub omnium oculos reduco. Nemini igitur, inquit Comcilium , Regularium tam Virorum ρtiam mulinum liceat bona immobilia , vel mobilia , evusque qualitatis furint , etiam quovismodo acquisita , tanquampnostris, aut etiam NOMINE Gmentus pusi e , VEL TENERE ; sed statis ea Superiori tradamur, Conventiaque ineorporentur . NEC DEI CEPS LICEAT Superioribus bonis sabilia alicui Regulari concedere, etiam M usum fructum, VEL USUM, adminiserationem, aut commendam . A LMratio autem bonorum Monaseriorum , seu Conismuum ad SOLOS inciales eorumdem ad nutum Superiorum amovibiles pertineat. Mobilium vero usum ita
Superiores permittant , ut eorum suppellex statui paupertatis , quam professi sun a
327쪽
sent, conveniat , nihilque super i in ea sit , nihil etiam quod sit necessi
III. Hypothesim constitue, . Tridentinum i voluisse peculium privatum pro . hibere: Quibus significantioribus verbis uti debuisset Non prohibet peculium sub nomine proprii, ne dicatur vetitum proprium, secus peculium . Non prohibet peculium sub voce peculii , ne cavillatores asserant prohibitum peculium, minime depositum .. Adhibet vocem BONA nulli cavillationi subi etiam. Nemini liceat bona immobilia, vel mobilia cuiuscumque qum litatis e vetat non solum. possidere sed vel tenere : subdit etiam nomine Comentur .. Tandem, ut omnem cavillandi an iam praecideret, prohibet S perioribus, ne pensiones permittant etiam ad usum fructum VEL USUM&c. sed suppellectilem, victam , & vellitum. ex communi suppeditari imperat . Cedo. Quid deest, aut quid amplius requiritur ad expressam peculii prohibitionem' Si quid tamen adhuc luculentius exposcis, audi Clementem Papam VIII. in sua Conlli tutione, non ad petitionem huius, . aut istius Ordinis , vel Congregatiunculae , sed absolute pro omnibus edita. IV. I. Quo Tridentini Concilii Decreta de paupertatis seto eustodis r BFidelius observemur: PRAECIPTrim , ut nullus ex Fratribus, etiamsSuperior sit ,. bona immobilia, vel mobilia , aut pccuuias , proventus , cevissus, eleemosFnas, sis ex CONCIONIBUS, sive ex LECTIONIBUS , aue pro MISSIS , eam tu propria Gessa , quam ubicum7ue celebrandis , ALIO
VE IUSTO LABORE, O eausa, re QUOCUMQUE NOMINE M A
sta, etiamsi subsidia consanguineorum, aut piorum largitiones, legata, aut donationes fuerint , tamyuam propria , etiam nomine Conventus pubdere pHst :Sed ea omnia satim Superiori trauantur ,. re Conventui incorporentur , atqNe eum caeteris illius bonis , redditibus, pecuniis , ac praυentibus: CONFUM
DANTUR, QUO COMMUNIS inde taclus, oe institus omnibus suppedi- rari po R. a. NEQUE SUPERIORIBUS ,. quicumque illi mi, ullo pacto
liceat eisdem Fratribus ,. aut eorum alicui bona salitia ,, etiam ad usu ruetum UEL US , administrationem , adit commenaam ETIAM DEPOSITI, AUT CUSTODIAE nomine concedere . 3. Eorum vera, qu a ad necesserue concessa erunt , mιllus quιdquam Possedeat ut proprium , neque ut proprio utatur. sitii in praemissorum aliquo, deliquerit, parvas nedum a Concilis Tradentino prascriptas, sed alias quoque multo graviores, Superiorum arbitrio imponendas', incarrat 5. NULLA QUORUMCUNQUE SUPERIORUM DISPEM
328쪽
DIIPENSATIO , NULLA LICENTIA , quantum ad bona immobilia, et et mobilia, Fratres ex fame possit, quomims culpae, o parvae ab eisdem Concilii Decretis impositae , oe ipse facto inremendae obnoxii sint, ETIAMSI
SUPERIORES ASSEVERENT HUJUSMODI DISPENSATIONES, AUT LICENTIAS CONCEDERE POSSE, QUIBUS IN EA RE
FIDEM MIMI ME ADHIBARI VOLUMUS. Fratrum vero vestitus σsuppellex cellarum ex COMMUNI PECUNIA COMPARENTUR
Quis in animum unquam sibi induxisset , ut crederet, talem reperiendum sere hominem, quem haudquam puderet scribere , neque Concilium Tridentinum, neque Clementem VIII. peculium prohibere; sed contra, peculium non modo tolerare , sed concedere Qui in conspectu legis adeo luculentissimae peculium defendere audet, cuius sit ingenii, tumet arguito. V. Summus Pontifex non novam hic cudit legem, sed Oecumenici Tridentini Concilii Decreta exponit. Haec Tridentini Decreta, & hanc Constitutionem clementis VIII. polleriores Pontifices omnes, nemine excepto , occasione data confirmarunt, & etiam severissimo induendae iuventutis in
terdicto , ubi h c rivri in exv-iae, munierunt Potest ne mitior interpretatio
excogitari ea, qua nos diximus , peculia quaeque vetita esse , dispensationes communes Superiorum absolute nullas eme, &solum in aliquo casu ob gravem, si occurrat, causam , dispensationem dicitam esse: Superiores debere pro viribus satagere, ut, sublatis peculiis, communitas instauretur, ii id absque scandalo praestare valeant: subditos vero paratos esse debere, alioquin sunt in malo statu, ad dimittenda peculia , suscipiendamque exactam communitatem: in hypothes vero, qua de communi ea omnia, quae propriae prosese soni congruunt, illis non suppeditentur , tum iure natum tantum peculii illis licere , quantum satis sit ad ea comparanda , quae de communi penu deberentur. Potest ne inquam mitior excogitari interpretatio ' Et tamen haec est tota doctrina Disciplinae Apostolico onasi . Nihil in ea vel transversum unguem severius. Et tamen hanc mitissimam omnium Probabiliti rum etiam laxiorum consensu firmatam doctrinam P. Magister Carrattinus, ejusque Assectae Amici, & Patroni ausi sunt nisitatis, σ Rigori postulare apud plebem & Senatum, apud doctos & indoctos omnes. VI. Sed spero fore, ut aures eandem aliquando arrigere docti, & indo. dii debeant, oculosque aperire, quibus inaudita, & a nemine unquam excogit ta commenta P. Magistri Carrattini percipiant. Audiant immoto, si valent,
329쪽
valent, animo haec sua axiomata, seu potissima Vitae Claustralis principia, ut evidentior fiat Concilii Tridentini, & Clementis VIII. interpretatio. VII. Principium, quia tanquam verissemum posuimus , cunctisque muniviamus argumentis, illud est: Rerum com nitas PARUM, aut NIHIL commune habet cum paupertatis voto , quod Deo nuncupant Claustrales , nee ex
STRICTO praecepto Clauseratibus praescripta es. Ex quo principio Met eruiamus flatim. Pralati Regulares nee gravissimi , nee gravis , IMMO NEC LEVIS PECCATI rei sunt, se vitam communem suis non inmehant Monasteriis. Viata Claustri Diss. 6. pag. Φo . , CT MI. VIII. Haec principia , quae per universam Uitam Claustralem divagantur, & ea, quae supra ex eodem retulimus, conseras , amice Lcctor , velim cum Tridentinis ineretis, &Clementina Constitutione novis omnium posteriorum Pontificum Constitutionibus firmata. Deinceps aequabili animo feras Carrattinum ubique scribentem & in Vita Claustrali , & Epistola exegetica, se peculium defendere concessum a Patriarchis Sanctissimis, a sacris Canonibus. Quare inquit Epis pag. to. νω τε , -- PONL Abus adversatus sum, quum peculium ad eorum mentem defendi. Audias iterum quaeso illum in Vita Claustrali Disser. 3. cap. q. pag. I98. ubi post relatam Constitutionem Clementis VIII. haec scribit. Extra omnu di putatmnis aleam ponimus, Clementem Papam VIII. pro remto habuisse privatum Claustrarium pectilium Tridentini Decretis non opponi. En quibuscum disputandum nobis est Subdit tamen pag. 3or. Severitatem potius , quam benignitatem Clem. VIII. ostentare . Sicut ille, qui generosos, ae desultorios agit equos , in adversam semper dextrorsum , aut sintsrorsum, Mi medium teneant partem, regis . Rigorismi postulat Clementem VIII. M, gister noster, illumque equo insdentem, & equum dextrorsiam, & sinistrorsum agentem nobis exhibet. Addit, Clementem non STRICTIM , seut nec Tridentinum, praecipere vitam communem. Sed nonne praecipiunt sub culpae, & poenarum interminatione λ Quid plus requiritur ad imperandum STRICTIM Ineptimus ipsi, ut ineptientem hominem resellamus. IX. Ut crassiori quadam cavillatione Clementis VIII. Constitutionem obscurare pertentaret, obtrudit Constitutionem Clementis XII. qua Monachorum , quos appellant S. Hieronymi, institutionea, in quibus peculium permittitur, confirmavit. Fac Clementem XII. cum parvo Monachorum
330쪽
quorumdam manipulo peculii habendi facultatem eoncessisse. Ergo Oeeume nici Concilii mereta pro omnibus lata Claustralibus , & Constitutionem universalem taementis VIII. de medio sustulit IIaec est perpetua C reat-tini argutatio, ut alias diximus. Verum . ut quanta sit Patri Magistro fides hahenda iterum omnitas pateat, dicere cogimur, non modo Clementem XII. fel mem. aon approbasse peculium Monachorum S. Hieron. sed penitus damnasse, eo prorsus modo, quo illud damnat Clemens VIII. Siquidem Clemens XII. approbat Constitutiones Monach. S. Hieron. hae adjecta elausula ter repetita in Exord. Cans. Eccles Cathoc regimini. Em reptis iis, με Sacrosancto Concilia Tridentino, Decretis Clementis VIII. σaliis eo titutionibus Apogisticis . me non Resolutionibus Gerae Congregationis forent contraria . Fusius haec in nostra Desensione Const. ApostoL explic, ta sunt. Quae de Vineentio Iustiniano, Seraphino Caballo, Soto Maior eomminiscitur P. Magister, putidae sabellae sunt, pro ingenio confictae, ut loci est. demonstratum est. Lege ibi consutationem eorum omnium , quae in Epist. pag. II. refricat. Piget enim toties commenta visa refellere.
Dilaeidationem quinta, re ultima propositionis: qua peculium pro ludis,
pro solatiis , pro horologiis argenteis, pro tabacti arcula argentea, o cultro, chocleari, σ furcinula argenua Mendieantibus Fratribus Userinur.
I. T T Re est ultima proposito laxitatis InmAtae plenissima, quam re r1-- ctare, & intra iussos coercere limites iussus est P. Carrattinus. Is vero inauditam laxitatem suam excusare, de more, nititur, Adversarium suum nimii Rigoris incusando, quod legem, quam professus P moster est in mcdium attulerit in Discipi. Aps. Nonas. Diff. o. cap. 3. Haec qui γrim. II. . E pe