장음표시 사용
311쪽
tia Apostolicae communitatis , quam de stabit Lucas, communitate Reeemtium Claustralium instauratae Disciplinae Adversatur itaque ERROR Vii a tradis manifeste Uerbo Dei, omnium Sanctorum Patrum, & Catholicorum communi sensui, ut infra dicturi sumus. IV. Adeo evidens est, & monstrosus error iste, ut nequiverint vel ipsius Authoris Patroni, & Amici penitus excusare. Quin praecipuus eorum dixit: Si Author Visa Claustralis doeeret, noti viguisse in Coetu Hierosolymitano
perfectam animorum , honorumque communionem, prout loci, tempora que ratio
serelat, digna esset censura ejusdem risi a. Quoniam Grufo tomus, Augustinus Cassiantis, aliique Patres tradunt, numquam an lesia Sanctitatem, persecti nemque fimilem aequalem krte dicere voluit sanctitati primorum Fidelium
repertam, aut reperiendam Dre. Verum, subdit, docet solum Carrattinus : Gmmunionem bonorum non potuisse esse perfectam ob temporis, m Dei conditiones.
Quare o Calmet scribit, Fideles illos simiai non cohabstas, o Gratius ex Pret flantibus docet, denos, axe visenos comenisse in loris au id commodissimis. Patronus iste aut non legit, aut alienis oculis Iegit Vitam Claustralem . P. Magister Carrattinus docet, Primos Fideles habuisse prisata peculia, sicuti nunc obtinent in eollapsae Discipli- Coenobiis . Legantur textus adducti, & inta adducendi ex Vita Clauserati . Audiant Carratii ni Fautores & Ρatroni quae scribit Disi. a. pag. 243. Rot Me negamus, Remetam que, Vitam communem, quam Amfolomm exhibent Atla, talem, raritamque fuisse , quae ius e PECULII expers foret, easea . Haec rotunda vox Amicorum quoque, & Patronorum aures vellicabit. Quod simul in uno, aut dispersim
in pluribus domiciliis habitaverint Fideles, quid officit persectissimae bonorum communioni R Aut quid cum privato peculio affine id habet ρ Religiones Cappuecinorum, Carthusianorum, Resormatorum cuiusque sere ord, nis tributae sunt in domos, Coenobia, in Provincias universi Catholici ombis . Propterea ne minus exactae communitatem colimi Persectae communitatis notionem pm se ignorare ostendit Claustralis Author. V. Audet ipse in sui erroris praesidium Estium, Tillemontium , Calmein sum, & Thomasinum obtrudere. Ut dixi, & millies dicam, nemo Cath
Eeorum, quin nec Haereticorum talem excogitavit hactenus errorem. Lauda-
autem Dinores non modo illum non docent , sed penitus profligant . Docet Estius in cap q. v. a. AE . si Puto igitur istos, OMNIA communia is habentes, fuisse vere Religiosos, quomodo nune do Religioses sequimur; -
312쪽
is in manibus Petri tanquam Praelati UOUEBANT UITAM COMM
. NEM, & proinde etiam obedientiam, sine qua vita communis non po- is test subsistere . . . . . Et Parm originem vita eommunis, quiuis Redigiose is rem est, referunt primum ad Familiam Christi, m Apos Arum. Non aliud ego heinc emolumentum colligo, nisi, ut PP. Carrattinus & Millante intelligant, quam sint sua bella commenta. vovisse vitam communem Ap stolicos viros, de quibus Lucas, quemadmodum nunc illam Novent Regulares, docet Eslius. VI. Sequentia Eslii verba opponit P. Magister Carrauinus. Diatage de domibus , quae iras eram necusaria ad inhabitandam: has enim non vendo hant, sed retιnebant, non tamen, ut premias , sed ad usum vel suum , veι
aliorum Fratrum , Proprietare tamen eorum translata in communitatem σidem sentiendiam de aliis mitis necessiniis, tit fune e sti, instrumentis me chanicis , vestibus ,. tibias , ilibus . Propter usum tamen rerentum , auaco)acessum dicelatur domus Mitis, aut illius, ut infra cap. 12. Petrus libera.
tus a canere venit ad domum Mariae matris Iommis e se Philippus unus ex septem Diaconis dacitur habuisse domiam Caesarem eap. a I. Sic domus Simo nis in Evangelis: O Joannes Matrem Domini accepit m suam. UII. Heiac ne privatum peculium ρ Haec ne exactae rerum communitati
officiunt ρ Scilicet, reponit P. Magister. Sit ne, rogo, inter eos vita perfecte remmianis, qui domos ad inhabitandum , suppe Hιlem , caeteraque necessaria NON VENDEBANT, sed ad suum usum , proprietate tantum in comma nitatem translata, detinebant λ Neutiquam sane. pag. 3. Parcendum P. Magistro , quod ex tae notionem ignoret communitatis . Mimn , hominem singulis hebdomadibus Regulam Augusturianam audientem talia scripsisse. Imquit Regula , quam prosessus cst : Si quis aliquam contuleris issem , vel quodlibet aliud .... non occulte accipiatur , sed fit in potestate Proposit , in rem eum Nem redactum, cui necessa fuerit praebeatur. Omnia in commuisne conserebant, ut expresse testatur Evangelilla . Domum , necessinate sic urgente, inhabitandam relinquebat Petrus collatoribus. Quid inde R Fideles Jerosolymitani in commune conserebant domos , instrumenta mectanBa o c. Non vendebant domos, quia illis ad inhabitandum egebant . Ergo exacta non fuit communitas, quod illarum usum iis S. Petrus concesserit Quis umquam adeo futilia audivit Ut peculium inter illos serpsisse evinceret, pr bandum illi incumberet, lucra, & pretia , quae ιώ-nensis mechanicis , &
313쪽
proprio labore , industriaque eomparabant , non contulisse in communes Fratrum usus. Demonstrandum fuisset , ita in proprios usus illa retinuita, quemadmodum nunc PP. Magistri, Concionatores , Baecalaurei in proprios usus convertunt pecunias ex lactionibus, Concionibus , aliaque industria comparatas. Probandum illi erat Fideles illos sibi retinuisse palam ex Petri licentia portionem peculiarem pretii, bonorumve , quemadmodum Occulte retinuit Ananias pretii agri divenditi partem.
non LX. ut ipse is ipsit, sed IX. haec habet . m, iis Distent re de
bim plus granis progias iam is verru ς ear iis vendolem tori re quVis pos- μἀviene, ct en diglarbunem Pargem a tous selom que Maon en aisit riseis, utant que ce quila avolem fuse cummo a totis lora Freres. Ubi hic pe- eulii vota Ubi Adeone hebes, ut in laudatis verbis peculium non agnostas Audi P. Μagistrum Carrattinum pag. 6. sic disserentem . se Id primis se Ierosolymae credentibus tribuit Tillemontius, quod a vita perfecte cornis muni alienum prorsus est, cuique videlicet, prout exigeret necessitas, pe si curuam diliri tam fuisse . ει di bibuolent Pargent a ictus seloen que cha- ,, mn en a te beseia . Quem non miseret & hominis , qui, neque quae sibi prosunt, neque quae sibi obsunt, agnoscit Tillemontius gallice Sacrae Scripturae textum vertit. Perfectae communitatis imaginem depingit omni prorsus peculio vacuam . At verbum illud Argent non ne pugnat cum bonorum communione λ Minime gentium . Uera perscctae communitatis notio est, quod omnia ex communi penu suppeditentur, sive , ut arunt, in specie, sive in pecunia, prout res tu erit. Dum extra Coenobia degimus, dum iter agimus, pecuniam nobis Prelatus necessariam pro victu , & vestitu porrigit . Alienum ne id a vita communi t Unus Carrattinus auderet id
IX. Thomas i testimonia , quam sint ab Adversario inepte allata , &quam vehementer Thomasinus peculium damnet, in Dissertatione Praeli minari ostensam est. Consule ibi Error I. X. Consonant quae obtrudit ex Calmet , iis, quae ex Tillemontio ali gavit . Aliqua in laudata Dissertatione Praelim. Calmetii testimonia adducta sunt . Pauca hic addam . Haec scribit in eap. a. Act. Omnes ex eodem
Lme iniugentiam levabam. Ex eommuni penu omnes accipiebant. Communes
habebant sedes , res communes, Ex hoe rancto Catin trista illa, meum, σ
314쪽
uum, exulabant. Item in cap.4. Act. Omnes se se unius familiae filios reputabant: ac proinde Omnia habebant communia. Quid ergo ex Calmetio Carrat inus objicit Audi , & obstupesce . Corde αἰu eo uncti liberaliter ultro, citroque sibimet temporalia bona tommunicabant ; ita ut quidquid erae ianitis, hoe esset OMNIUM. Heine quasi magnam in Calmetio reperiisset erumenam suo afligendam lateri, clamat . Quei, pera ipse , haec eum vita prefecte communi conciliari possint. Quid, petunt omnes, significantius exprimit communitatis persectissimae ideam ρ Quidquid erat unius , hoe erat omnium. Ex his verbis peculium effodis ' Peculium Monasticum vel ex cerula, quem solvunt Parentes, aut ex lectione, aut ex Consessionibus Montalium eollectum, est OMNIUM Quantum ad dominium non ne Carte. ra consumptio illius tota semper privato cedit commodo, quanta sit cum que aliorum Fratrum indigentia. Commenta Adversarii adeo sunt monstrosa , ut vel nos cogant eadem refellendo ineptire. XI. Subdit pag. 7. is Dissicile sane cogitatu in ingenti adeo turba eam is rerum communionem institutam fuisse, ut nemo quidquam ad peculiaresis usus haberet, sed omnes ouotidie ex eodem penu simul pascerentur. is It λtestatur, non dicam Saeer textus, non dicam Patres, non dicam Catholici omnes, sed sigillatim P. Calmetius et Omnes ex eodem fonte indigentiam le-iabant. At instat, urgetque, dissicile creditu esse, ut quidquid opus sibi esset, quilibet quotidie a Ministris acciperet. Homini peculii caligine obducto dissicilia hare ereditu sunt. Quae in diem erant necessaria, ut cibus, in diemaeeipiebant a Ministris: quae in hebdomadem, aut in mensem, aut ad annum , ut vestitus, instrumenta , suppellex &c. in tempore accipiebant, ut semper obtinuit, ubi floruit persectissima communitas , non inter decem, sed inter centum millia Religiosorum . Quot Monachorum millia sub Antonio , Hilarione aliisque Sanctis viris non aluit sub persectissima communitate AEgyptus P Thebaidis Monasteria in mentem revoca. XII. Pergit P. Magister rescribere sua argumenta Vitae Claustralis, quibus iterum, iterumque ut commentitiam, & ridiculariam reiiciat communitatem illam , quam describit S. Lucas , quam Catholici omnes veneram tur. Sic enim inclamat pag. 7. Quam ingens sollicitudo in paranda annona,
frumemaria pro alenda ea M--- mutiitudine , eateririque necessariis componendis tenuisset Amsolos. Nonne Naves meraria ex AEgypto aliund e expectandae suissem P Nonne cum Proxenetis oe Mercatoribus agendum , sorsque Tom. II. C frequen-
315쪽
frequentanda ρ Res erat supra decem millia hominum. Sic ironice Verbo Dei illudis. Si singuli sibi cibos emissent, expectare ne debuissent Noes meis rarias ex AEgypto, aliundevest Aist Futilis ergo argutatio tua. Negas Εrroneum ergo commentum tuum. Homines supra decem millia alendi sunt. Quod singuli propria crumena, aut septem procuratores pro omnibus cibos emant, quid diversias is haec confert ad augendam , minuendamve annonam Plus ne, an minus manducant homines, sive ab uno, sive a singulis victus ematur si eommunia non extitissent omnia , quid septem instituti suissent ministri eurandae, distribuendaeque annonae XIII. Alia via pag. 8. chimericam evincere studet Apostoli et Collegii communitatem a Luca descriptam . Accedit, inquit, quod tames non ολ fuisset numerus , quo minus vita perfecte communis insilueretur ; impossbilis tamen ex Hia parte fiebat, ex eo nempe, quod non smul, sed seiunctim, MDasm habitabant per amplissmam Urbem dispers oc. Impossibile effutit , quod factum Sanctum Dei Verbum testatur. Non per amplissimam Urbem, sed per Provincias, & Regna dispersi tot Saeri Claustralium ordines sunt,
qui persectissimam servant communitatem. XIV. Pag. ς. Denique Apostolorum prudentia ea temporis necessitate obsim
ισι, quo minus vita perfecte communis, tamets optarem, executioni mandareis
rur; ne scilicet Romanis , Iudaeisque s pie S loeum darent , se adversus Romanum Imperiam, Iudaicamque Rempublicam, quibus Ο legis, o Religionis novitate fatis ant invisi, qui iam moliri. O virum prudentissimum sSed prudentia haec antlevangelica est. Prudentia haec Apostolis Sanctis potiore jure vetabat, ne permitterent, quae simul ibidem Lucas narrat. Omnes enim , qui credebant, erant pariter, m habebant omnia communia r Possessi nes, OT DUamias vendebant, re dividebant illa omnibus, prout cuique opus eraι. Quotidie quoque perdurantes unanimiter in Templo, o frangento circa domos panem sumebant etiam cum extitiatione, σ simplicitate cordis . Hanc unanimem, & quotidianam congressionem in Templo vetabat prudentia, ne quidquam moliendi in Rempublicam suspicio daretur. Minime ergo conveniebant quotidie unanimiter in Templami Falsus ergo Textus sacer' Mendax
XV. Reponit pag. q. verba sancta : Exant illis omnia communia , non opponi suae opinationi. Cur ' Audi. Verba illa. . . . STRICTIM a leo a ripienda non sunt , ut perfectam eommvminem bolummodo innuant , atq- βgnificent.
316쪽
in a cent. Scriptura: sanctae verba obvio in sensua accipienda esse , nisi a surdum aliquod inde sequatur , omnes docent. Adeone absurda est, atque monstrosa persectae communitatis obtervantia, ut ab obvio, & Eterali ve horum sensu nos recedere cogat ' Quid, quod admisso hoc Carrattini eorumento , nihil est in universa Sacra Scriptura , nihil in Sacris Canonibus , nitul in legibus certum. Omnia quippe Author iste eludit sua hae disti ctione STRICTIM & LARGE . Vidimuς in priori Animadversione, Praeceptum Constitutionum sui ordinis in nihilum redegisse, dicendo, STRLCTIM accipiendum non esse . Nunc verba haec sancta : erant illis omnia communia, repetit STRICTIM usurpanda non esse. Ne multa. Quidquid illi incommodat, &quod privatae ossicit crumenae, STRICTIM accipies dum non est. Hac ratione Decalogi mandata STRICTIM accipienda nota
XVI. Pag. Io. haec scribit. Si Patres huius sententiae fautores, atque patronos grueris , libere dico, praeter unum Iommem Cis so*mum nullum inmeis ni , qui fuse fatium Uiud ex funis; paucissimos immo esse , qui parce aimodum , atque obiter de eo Aouuti sunt. Numquam similem legi scriptorem. Sanctissimi Patriarehae Regularum Monachalium institutores Basilius, Augu- sinus, Hieronymus, Benedictus, caeterique exactissimam prescribunt comm nitatem, quam , inquiunt, describit Lucas in Aet. Apostolorum. Et P. Magister, qui singulis hebdomadibus audit Remiam Aueustini , quam protellus est, clamantem: Sint vobis omnia communia . Sic enim Iegitis in Aelibus Apostolorum, audet scribere, nullum se invenisse Patrem, qui hunc textum exponeret ' inior Augustinianae Regulae pars tota occupatur in per fectissima communitate descripta in Apostolpum Actibu3 exponenda . Idem prestat Benedictus , idem caeteri Patriarchae . Et nemo fuse Textum exponit Quin nec parcet Sed ut noscas P. Magistri ingenium, legito Textum Ioannis Chrysostomi, quem transcribit. Persectissima in eo exprimitur ho. norum communici 2 & tamen ex illo peculium colligit peracutus Theologus . Tertullianum allegat scribentem Apolog. c. 3s. Omnia indiscreta sunt apud nos praeter uxores . Et tamen , inquit , non omnia erant communia , seu non erat illorum Christianorum persecta communitas . Mendax ergo Tertullianus inquiens omnia fium communia . Si verax Tertullianus , v rax non est Adversarius. Eadem est K Iustini interpretatio. Mirum est, Patrem Magistrum nec Basilii, nee Augustini, nec Benediasti, aliorumque P C a tria
317쪽
triarcharum, . qui ex nu. Σto Apostolicae communitatis descriptae a Luca Act. a. & A. imaginem exponunt in suis Regulis, meminisse. XVII. Con ludit tandem pag. ii. Verum si cuipiam displicet imperfectam
a me vocari, D' dici Hierosoly/morum visam communem ἰ de nomine non tam tendam r persectam vocabo , immo o' persecti imam , modo in re convenia-mas Sed hane persectam vitam communem admisi e peculiarem rerum
Uum, ut evici, perspicuAm es. Prudentissime. Quid de vocibus persecta, &perfectissma lis intentanda, si reipsa peculium concedatur, crumenaque lateri insideat λ Nihil sane hoc monito cautius, prudentiusque.
Ineluctabili argumentatione erronea evincitur Adversaria doctrina omnium Catholicorum consensone.
XVIII. In antecelsum animadverto, persectae, &pei sectissimae communitatis notionem esse, ut omnia bona singulorum ex Societate sint singulis ,& omnibus communia , & quod a publicis ossietalibus , seu ministris dividantur eadem omnibus, prout cuique opus sit . Nemo debet egens esse , nemo abundans: nemo sibi privato acquirere quidquam debet , sed omnia conserre in communes Fratrum usus. Dispensatores fideles bona distribuunt, prout temporis, loci, & personarum conditiones serunt. Suppellectilem domus , vestitum , instrumenta artis tribuunt non quotidie, quod repugnat , sed prout congruunt . Alimenta aut in specie , si domi cohabitent socii, aut in pecunia, si foris, si in itinere reperiantur. Uno verbo, prout comditiones loci, temporis, & personarum requirunt. Suppellex, vestitus, instrumenta, quae in longum tempus, prout rei natura fert, distribuuntur de communi patrimonio a Ministris, peculium non vocatur , nec ossicit perfectissimae communitati. Immo eo est persectior, &persectissima communitas , quo diligentius Ministri omnia necessaria , & statui congrua subditis vel quotidie, vel ad annum juxta circumstantiarum diversitatem suppeditant. Peculium Monasticum est pecunia , seu res a communi patrimonio separata, quae reapse non cedit in communes Fratrum usus, ut sunt annua penso, quae a parentibus solvitur, aut pecuniae & lucra, quae Claustrales ex concionibus, lectionibus, aliave industria percipiunt, sbique retinent, indulgente Praelato, ita ut qui ditiori peculio abundant , lautius comedit,
bibit, induit. Qui privato hoc peculio caret, penuriam in vestitu, in i dico
318쪽
dico potu, In mensa, in caeteris aliis plus minusve patitur. Eiusmodi poeulium obtinuisse in coetu Hierosolymitano P. Magister contendit , quemadmodum viget nunc in Coenobiis mitioris Disciplinae. Hoc evidenter do-eet & in universa VP Claustrali, & in hae Epistola, ut infra luculentius patebit, quia aliud peculium intelligere nequit. Si enim peculium vocaret suppellectilem illam , & bona , quae de communi patrimonio a Ministris
porriguntur cuique, prout cuique in diem, aut in annum opus sunt, ignorantia nimium crassa, &monstros a se teneri ostenderet. His praelibatis hanc
conficio argumentationem. XIX. Omnia erant communia. Ergo nullum privatum peculium. Integrum Sacrum Textum iterum sub oculos reducamus. Neque enim quisquam egem erat inter illos. Quotquot enim possessores agrorum, aut domorum erant , dentes asserebant pretia eorum, qua vendebant, O' ponebam ante pedes Ap solorum . Dividebatur autem singulis prout cuique opus erat . Nemo egens
erat inter illos: Nemo ergo privato peculio egebat. Si nemo egetate Ergo nemo privatum retinebat peculium. Pretia agrorum , & omnium, quae habebant, ponebant ante pedes Apostolorum. Cedo. Ponebant ne inrigra Pretia, an retinebam partem. Si primum: omnia communia, nihilque peculiare. Nihil quippe retinebant, si omnia ponebant. Si seeundum: ergo tot Ananiae&Saphirae, quot Fidelas. At inquies. Percustis Ananias morte est, quod occulte, non palam pretii pλrtem rettἰniae Caeteri vero fideles, indulgente Petro palam retinebant peculia. Bene, & recte. occulte ne reistinuisset Ananias, si pilam retinere licuisset Quid qtneso Fkleles retinebant, qui nihil habebant , quod ponerent λ Si venditores agrorum pretii partem
retinebant . egentes ergo, & abundantes erant inter illos. Non ergo OMNIA communia λ Non ergo dividebant illa omnibus, prout euique opus erat. Ergo aut salsa sunt, quae Evangelista Lucas duobus eapitibus a. & q. narrat: aut falsa sunt Carrattini commenta. Primum blasphemia est 2 verum ergo is eundum. Sanctissimi Monachalium Regularum Patriarchae Baslius, Augustinus, Benedictus, caeterique, ut persectissimae communitatis exemplar pr ponunt communitatem descriptam a Luca . Negabit ne Carrattinus, aut persectissimam esse communitatem, quam praescribuni Baslius, Augustinus, Benedietus in suis Regulis : aut lilius perseetissime communitatis proponi ceu formam, communitatem a Luca descriptam ' Si alterutrum negat , sederidendum propinat, quod factum omnibus ratione , &. oculis instructis manise
319쪽
manifestum inficietur. Provoco Carrattinum, ut unum solum, non dico Patrem, non dico Theologum gravem , sed vel laxissimum Calaistam afferat, qui conceptis verbis, quemadmodum ipse, asserat pecaelium privatum obtinuisse in Coetu Hierosolimitano, scut nunc serpit in Coenobiis mitioris Disciplinae. Si vel unum proserat, renuntiare causae velim . Tillemontius, Thomas nus, Cal- metius , Ellius, quos obtrudit, persectissimam fuisse docent communitatem descriptam a Luca , ut vidimus. Ergo luce meridiana evidentius est, D ctrinam P. Magistri Carraitini directe adversari Uerbo Dei, traditioni o nium Patrum , Conciliorum , & totius Ecclesar. Nihil hie per exaggerationem dictum. Immo nullae suppetunt phrases, quibus pro dignitate expotu Carrattini paradoxa inaudita, & scandali plena valeant.
Dilucidationem secundae propositionis , qua asseritur peculium a Christo propositum, in Mangelio exaratum, σ omni saeculo , oe ab omnibus Patriarchis Antonio, Augusino, Beneicio m. concessam. L CEeunda propositio, quae corrigenda praescripta fuit, eiusmodi est. Omni saetiti, a mimordiis usque Clauseracis Disciplinae, repertum est peculium ab omni proprietatis vitio immune atque abselatum. Vii. Clause. Diff. s. e. 8.pag. 386. Sic eam transcribit dilucidandam P. Magister Carrastinus in sua Epis. F. a. pag. II. Sed eam mancam resere. Integram rescribo. Sic enim continuo pergit Uita Claustralis eis. pag. G s peculio J usi sunt primi Via a communis sectatores Hiemseb mirant , quibus de in Apostolorum Attis, quosque tamquam Regulam, normam, atque exemplar respexere Patriauhae OMNES .cr Claustralium ordinum Hstitutores. PECULIo permisi magnus Antoninas , imissit Hilario , CONCESSIT Augusinus , non reprabavit Benediactus , non expulit Gregorius, probarunt Eerno, Odo , uriolus , agnovit Berna dus. . . Ba omniscor ita omni aetate, lapsa, dirente disciplina sub ipsorum-met non OONNIVENTIUM, SED APPROBANTI IN Patrum Oolis tam
320쪽
Quam licitum, atque honesum, quandoque etiam necessarium agnitum es . Quada re se ad firmandum fidei dogma , quia semper , quod ubique , quod ab OMNIBUS, id verum es: QUIDNI etiam licitum eris s peculium J quod
in omnibus fere ordinibus , quia semper, quod ubique in more potum suis e. NA maxime , quod exacta rerum e munitas MILLE PARASANGIS a paupertatis VOTO distans mutationi obnoxia es. . II. Quot periodi, tot ialsitates. Quot verba, tot scandala. Haec conserto cum iis, quae superiori f. dit a sunt. Memineris hanc esse doctrinam , cui tota superstruitur Vita Clauseratis . Hanc Doctrinam ubique inculcat, repetit, insinuat. Sie auspicatur cap. I. hujusce Dissera. s. pag. 36s. Primis Chrs Fidelibus , qui nempe Hierosolyma ad Petri Amsolarum Principis praedicationem convers seuerant, quique , ut in Actibus Apinesorum legimus, propria fecerunt communia indultum Disse, ut PECULI haberem, ex iis, quae iniaris huius a. partis diua sunt, facile dignoscitur. En quam verum sit a capite ad calcem, hac erronea doctrina, scandalique plena, ut mitissime loquar , scatere Clauseratim Ttam. Verum, ut plenius Carrattini ingenium assequi valeas, nonnulla alia transcribere volo, quae hanc suam ruinam
uberius atque vehementius confirmant. III. Haec itaque habet Distere. 3. cap. s. pag. 3 . n. a. Hoc nunc pa Aa iseras velim . Si controsa, quae Fidei dogma aliquod tangeret, admclarissimis Scripturae textibus, tam perenni t Amine . tot Conciliarum Can nibus , tot Patrametarum Regulis , tot Pontificum meretis , sngulis ferme Deutis munita , fi ma e esset, nonne manifese haereseos damnaretur , quicumque auderet mmmdιcerest Quamquam autem argumentum, quo de agimus extra Fidei limites di getur ἔ morale tamen continet documentum A CHRISTO PROP&SITUM, IN EVANGELIO EXARATUM, Ore tuo Di
mni professone Deo nuncupatum, verbo Scam, maximum, summumque Her nae salutis negotium versat P Quis igitin ramae temeritatis erit, ut veritatis leo, manifesa se se opponat, praeaque sua opinione id arctare velis, o quod indultum pernalisumque es, indialium permissumque nolis, ammumque fere Cla stralium aeternam salutem discrimini adeo evidenti committere non reformidet Agedum e Revomita omnia doeumenta, quae in hae Dissertatisne produximus , eaque mente praeiudiciis vacua evenies, NON MODO TOLERATA PE.
CULIA INVENIES, SED FIRMIS INVIOLABILIBUSQUE LEGLEUS CONCESSA .