장음표시 사용
301쪽
In Exordium Disola P. Magi yri Carrauini .
I. r Antum se e cepisse voluptatis P. MagUer Carrat tinus testatur ex ae- μ' cepto nuncio, Fcetum suum Vita Claustralis proscriptionis censu riun, quam iure verebatur, evasisse ; quantum laetitiae percipit amantillimus Pater, dum absentem bene valere filium , quem infirmum noverat , intelligit. Nihil in praefato opere repertum gloriose ostentat, quod veritari inquit pag. 3. faninique doctrinae vente a essetur, praeter paucas Α-iammodo , quas heis mihi itastitas, propositiones impleri , sibosor, que , ut ais , sensus , o laxitarem , ac novitatem quamaam in spe emolentes. Hae pauculae propositiones sunt quinque principia capitalia, quibus tota vertitur Clauseratis vita Quare, si haec novitatis, & laxitatis censu ris inusta sunt ; universum opus laxitatem , novitatemque redoleat , necessum est . Pater autem Magister , ut praeceptum corrigendi infra iustos limites laxiores propositiones, novitatisque commenta retractandi mirifice eludat, validam , quoad potest , Apologiam pro notatis propositionibus texit, tantum abest, ut easdem corrigat, vel ad saniorem revocet sensum. Audi ipsum scribentem in hocce Epistolae exordio pag. 3. hilomittam prorsus, ut Gendam, NIHIL a me Actum fuisse , quod, aut novitatem , aut laxitatem otiar . Decepti ergo Amici P Decepti Censores 'Sane, inquit, meum non sunt sensum assequuti . Eccur ΙΙ. is Concinianum reponit pag. 4. Super paupertatis Clauseratis voto se Sisema est id, quod impugno, novum quidem, atque inauditum : Pauperis talis videlicet Moyasticae Votum , & bonorum omnium communionem se ita csse inter se connexa, ut Regulares voventes paupertatem, voveantis ipsam bonorum communionem , non solum quantum ad rerum dominium, is sed etiam quantum ad earum Uom: ita ut nihil cuiquam Regularium pecu- is limiter, pr atimque eomessi possis, neque ad purum, putumque usum facti. quantumvis revocabilem , 'quod voto paupertatis non adversetur . Ita D
se viri Comma in sua Disciplina Apostolis Nonasica. Si quid propterea arum versus
302쪽
,, versus vitam communem dictum a me reperiatur in mea Vita Clauit tali,
is quod rerum communionem relaxare Uideatur , eo tendit dumtaxat, ut minis eam, hujus d. rerum communionem nom esse adeo paupertatis voto ian se xam, ut Clauserales viventes paupertatem, σ hanc --ant rerum communiis tatem .
III. Mitiores modestioresque mihi presto voces esse averem . At nihil
patentiissima falsitate, enormique impostura modestius occurrit, unaque verius, immo nihil idoneum, quo impactum mihi gravaminis crimen expri .mam. Calumniam hanc lato etiamo propulsavi in Dos. Praelim. ad Defensionem Decretorum Cone. Trid. m eo. Quoniam vero Adversario vel in hac tua Epistola eadem refricare vulnera placuit, pauca illorum, quae alibi scripsimus, hic repetere necessario cogimur . Sistema Concinianum est, Claustrales vi Praecepti graviter obligantis sonorum communioni decinctos esse , ae quo praecepto, nisi ob rationabilem , gravemque causam, dispensari nequeunt. Quae Doctrina est omnium ad unum Theologorum, & vel laxiorum Pr babilistarum, nemine excepto, praeter unum Carrattinum , & Millante . Hoc est Sistema Concinianum . Peculiarem insuper quaestionem inllituit
Daniel, utrum nempe Regulares voventes paupertatem, non quamcumque νsed Μonasticam, seu iuxta Regulas Monaehales, & Decreta Conciliorum, maxime Tridentini, & Constitutiones Pontificias iubentes exactissimam re rum communionem , voveant ipsam communitatem ' Quam quaestionem ,
ceu a suo praecipuo, & umco Sisemate alienam, ita pertractat, ut etiamssi alia esset, nihil tamen suae potissimae eausae obesse velit . En illius verba Dissert. r. cap. 3. Dis pl. Apinia. Monos . Illud te admonendum permagni interest, me videlicet, ita istius erepitis quaestionem pertractare, ut, etiamsi Irisa forent, que dicturus stim, non ob id tamen praejudicii quidquam acria re possis causa mea . Isitis quippe praecipuus , ae ferme UNICVS scopus eo
pectat , ut mincam , Regulares omnes ad vitam communem amplectendam ,
O mentia abigenda sus peccati mortalis , o damnationis crema poena amfrictos esse . Idque ex communi eoncessione o Theologorum ρο Canoni arum serentium, is grosimi praecepti laudatae communitati devinctos esse Regula-rra . Quod autem huiss communitatis praeceptum, seu eommuni as ipsa υην essentiam ingrediatur, sis extra dion tur , sive directe , sis si que o voto inspiciatur, utcumque res se se habeat , ad meum primarium institutum quod
mum , perinde es. Non es ergσ , eis pris,dicii quidquam subire debeas
303쪽
CAUSA MEA PRINCIPALIS , TAMETSI QUAE HOC IN CAEPITE SUM DICTURUS, TIBI MINIME PROBARENTUR.
IU. Fac ergo falsissimum esse, quod Regulares voventes Paupertatem , non indefinitam, sed Monasticam, sed Regulis Monachalibus, & Ecclesiae Canonibus circumscriptam , voveant vitam communem a praefatis legibus evidentissime impositam, quid inde Sistema Concinianum, consensu omnium Theologorum firmatum est, Claustrales vi praecepti, & quidem gravissum, huic communitati adstrictos esse . Quo ergo ausu ut sistema illi impingis, quod pro sistemate ille non habet ρ Ubi sinceritu ρ Ubi bona fides Ubi honestas Ubi negatur in Disciplina Apostolic Monastica , ob iustam , rationabilemque causam aliquid concedi a Praelato posse ad usum facti, quantumvis iniscabilem ' His impost is opus erat ad invidiam conflandam Disciplinae Monasticat Authori' Legatur eiusdem Diseipi. Di s. I. cap. f., ubi conditiones pro licito peculio describuntur. Legatur Diff. 2. cap. 2. ubi rationum momenta occurrunt, cur habere Claustrales peculium licite queunt Ausim dicere, neque Theologorum, neque Canoni starum reperiri quempiam posse, qui clarius causas, cur uti peculio & quanto Regulares possint, dispe. xerit. Quid, quod Fagnant, Uane enii, Trithemii, Carthusiani, aliorumque Theologorum sententias mitissime exposuerit , Conciliorum & Pontificum Decreta, quoad fieri potuit, benigne interpretatus fuerit λ Verum quia Peἀcullum pro ludis, pro solatiis, pro suppellectili argentea Claustralibus denogavit; iccirco apud P. Magistrum Carrattinum, eiusque Asseclas Rigotista,& Regularium ordinum calumniator inaudit Frater Concina. V. opponit pag. 4. auctoritatem BENEDICTI XIV. selieiter Regnan. tis in suo aureo opere de Beat. Ser. lib. 3. c. 4I. pag. 6D8. inquientis, Ilaetium esse POSSE usum peculii, s ab Ordinis Consi tutiombus anmmo Pomissice approbatis permissu τή s Regularis eo titatur in causa licitis, m noeesariis a Superiore approbaris: σ eius usum habeat eum promptitudine μι- mi illia resanandi in manibuι Superioris statim ae ei fuerit praeceptum. VI. Illud itaque peculium Pontifex Sapientissimus prudenter licitum aD serit, quod Regulae, Constitutionesque Ordinis concedunt . Sed Constitutiones, quas prosessiis es, Te vitam communem vovisse adfirmant. Antequam salilitatem, communem misam promittant, oe obedie-ιam Praelato , oesuccessoribus suis faciant. Dis. I. cap. 13. text. 2. Libentissime a producendis sui ordinis legibus abstinerem , ut illius parcerem pudori. Sed ille
304쪽
nos eogit, ut easdem in medium afferamus . Intentis ergo illas auribus P. Carrat tinus audiat. Declaramus, quod unitas eordium in his, qua istini,
secundum Regulam nostram es in PRAECEPTO, SICUT O COMMUNDOS rerum . Sed ratisne diversa . Nam ad unitatem cordis I mandam ex Diuinae legis generali PRAECEPTO , de quo in Regula, admonemur . Ad communitatem autem rerum ex ipsius Regiae PRAECEPT O adstringimur. Reponit P. Magister To Praereptum comunitatis non esse 'Elim accipiemdum. Ergo neque To praeceptum charitatis accipiendum est frictim. Nulla hie ad effugium rima patet. VII. Caeterum, ut undequaque palam fiat , quam sint arbitaria P. Ca rattini commenta, illud est in memoriam revocandum, Constitutiones Oriun Praedici adeo cautas esse in usurpatione illius vocis Praecepti , ut expresse moneant, nullum in Regula Augustiniana contineri praeeeptum, nisi ratione trium votorum. Haec sunt Constitutionum verba: Praereptum in Regula nullum, nisi quod de sua natura es RATIONE TRIUM VOTORUM, vel Disinis , aut Diae sies legis contineri istumus , o declaramtis . Ex
Prolog. Tex. q. Declarant, autem bonorum communionem ratione voti paupertatis sub praecepto imponi, sicut unitas cordium. Ergo chimeri cum est, ut mitissime loquar, P. Magistri commentum , quo cavillatur large non 'iactim intelligendum esse praeceptum istud. VIII. Laxata saeculo XIV. Disciplina, peculii privati corruptela serpere coepit. Uerum praelati ordinis Constitutiones tot remedia, tot conditiones praescripserunt pro servando communitatis praecepto, & expellendo peculio, ut Superioribus, & Praelatis potestatem ademerint super hoc dispentandi, nisi tribus servatis difficillimis conditionibus, nempe brevis temporis, modicae quantitatis, & determinati usus. Ne gratis haec asserere videar, Textus transcribo. Pro isto Paupertatis , ut decet , servando , oe vitis proprietatis penitus eradisodo , sancte salutum fuit , potissimum quia depinta , nonnisi in moderata quantitate , ad DETERMINATUM , IDQUE BREVE I EMPUS, vel mo concedantur : σ quia praefatam ordinationem minus diligenter a quibusdam s aures arrigat P. Magister J observari, quam par st,imeluximus, alios vero , sus praetextu determinati usus, suam legis imul mantiam palliare, quas lisitum illis sit, LONGO TEMPORE sub tali praeteritu in de filo pecunias habere , quas m pro oceurrentibus usibus posmodum expendant : Declaramus intentionem nostram esse, quod ubi Praelatus determi
305쪽
uaverit, praefensatis Hi a subditis pecuniis , pro quo usu determinato specia. . liter in Deposito assemari debeant, non licere subditor in alios usus easdem pecunias expendere , nec Praelato facultatem eisdem ad id tribuere, ς virtute praesentis mereri PRIVAMUS . Quare vitiam PROPRIETATII incurret subditus huis saluto conta eniens : σ vitium USURPATAE -ctoritatis Praelatus , in cuiue paruam ab osscio absolvi debet . Valent. Cap.
IX. Recensitas conditiones praecipiunt caetera omesa Capitula Generalia. Romanum Capitulum ri. Confirmamus , quod in duobus praecedentibus Capitulis Romae, Gr Valentia, aliasque SAEPIUS sancte Iututum fuit, ut ipecunias undequaque habuerim, teneantar eas sub poenis proprietariis debitis infra terminos 24. horarum suo Praelato praesentare , atque ex eius licentia incommuni deposito ponere, quod ρκidem IN MODICA QUANTITATE PECUNIARUM, AD BREVE TEMPUS, O AD CERTUM USUM;
attema tamen personarum , ct occasionum alitate PERMITTI poteris . Capitulum Salmanticense ann. III l. brevitatem temporis restringit ad
X. Capitulum Generale Romae ann. 3644. hare praecipit. Denique Pri res de Consilio Marrum instituant Depostarios , qui particularium Fratrum Aposita , UBI huiusmodi ADHUC TOLERANT R , assertime . UBI autem paenitentirium De storum PERMISSIO selieiter exolevis, per muris sancia consuetudiae , me permittatur, ut quidquam irrepat, quod laudab tem, o EXACTISSIMAM rerum COMMUNITATEM, sanctaeque paupertatis vel in MINIMO relaxare posit. Tolerari etiam ad breve tempus,& in modica quantitate deposita dicuntur , tamquam quid oppositum e actae communitati. Hate Comitia celebrata fuere sub sapientissimo, & strenuo Disciplinae Monastieae Initauratore Magistro Generali tarco. XI. Tandem Constitutiones ipsae, quae praefata Comitia recensent Dis. r.
v. rex. Nis. H. pag. 92. Sacrosancti Concilii Tridentini Decretum Nemini Regularium m. transeribentes, haec iubent. Declaramus, quod sicut in Coeilio Tridentino decretum es oe. Et in Capitulo Romano 1398. Admonentur Fratres Ordinis nori, quatiter Generale Capitulum celebratum M nonia is 64. innixam Decretis Saaeri Contilii Tridentini incorporavit σα Novio ne etiam ιn Capitulo Venetiis I 392. ordinatum fuit , quatenus Fratre
debeam fideliter sub poena PROPRIETARIIS debita Superioribus suis fem-
306쪽
per praesentare quamcumquc pecunia summam ad remm maritis undecum e
veniensem Me praetextu PRAEDICATION M , LECTIONUM, CONFESSIONUM, Me Missarum, Me quolibet alio etiam propria persona in i-- a mnongumeis , eis , vel quibuslibet aliis , quia etiam de qualibet aliare, flatuendum mandat S. PATER AUGUSTINUS IN REGULA , Mevis furti judicio eondemnetur . EORUM PORRO S PERIORUM OMcium erit, ne DISSIPATORES potius, quam DISPENSATORES MEZι inveniantur, ITA DE PRAEFATIS BONIS PRO UNIUSCUIUSQUE
SIBI SUBDITIS NECESSITATE MINISTARE, UT ALIIS NON EGEAT, DUM ALIUS ABUNDAT.
XII. Quid ad haec' Numquid proprii ordinis diffamator , quod sanctissimas ordinis leges in medium prosero, ut ignominia impleantur illi soli.
qui non modo illas transgrediuntur, sed confictis commentis eludunt, eo temnunt 2 Pecunias ex Concionibus, Lectionibus , Mi Is , aliove titulo partas, in communes Fratrum usus proe usque necestate ministrari leges mandant; declarantque PROPRIETARIOS illos, qui secus agunt. Respondeat nunc P. Magister Carrat tinus, num Sapientissimus Ponti sex BENEDICTUS XIV. sibi faveat. Non aliud ille peculium lieitum asserit, nisi quod leges
Ordinis permittunt. Leges autem, quas P. Carrat tinus professus est, exacti Dsimam praescribunt communitatem cum peculio privato pugnantem. Uid
sis etiam quae de hae re dicta sunt in Disi. a. ubi eamdem obseci iunculam, cui plurimum fidit Adversarius, penitus contrivimus . XIII. opponit iterum P.Carrattinus, Pontificem Sanctissimum peculii habe di privilegium impertiisse, ut patet ex literis in se a Brevis, Eximia Religiose rum virtutum ) Concionatori Apostolico ex Cappucinorum ordine. Id oeulis concludit pag. mentisne timηrum praesens semper velim: nullus dubito, quin scrupuli omnes fatim excutiantur . Tanto opus Medico , Magistroque erat, ut scrupuli, quibus miseri Claustrales torquentur, crucianturque , ponitus excuterentur. Nimium Religiosi , atque superstitiosi sunt Claustrales in peculii usus iccirco laxanda parumper doctrina erat. Uerum , ut quam stupenda sit P. Carrattini Dialectica perspicuum habeas, eiusdem audi argutationEm . Pontifex Summus celeberrimo Concionatori P. Michaesi Ange a Francestat peculii habendi privilegium indulsit. Ergo Cappucinis omnibus absolute licitus est pellii usus. Pontifex Summus privilegium cuidam Pri .cipi, Civitati, aut Provinciae carnium comedendarum in Quadragesim I co Tom. II. B eessit.
307쪽
aesiit. Ergo Christianis omnibus in Quadragesima licitus est carnium cibus. Haec est perpetua, & unica P. Carranini tum in sua Vita Claustrali, tum in hac sua Epistola, argumentatio. Eccui unquam in mentem --nit , non posse Pontificem, immo Praelatorum quemquam, iusta urgente eau sa, peculii usum concedere huic, aut illi Regulari Pontifex Summus in laudatis Litteris declarat, R. P. Michaelem Angelum reputandum ad instarati xum Regularitim Palatio Amsesico proxime adinorum esse , ut nimirum tanquam Praelatus habeatur. Postea, quae hane consequuntur dignitatem, vi . delicet usum rhedae, currus, pecuniaeque concedit. Ergo Cappucini omnes rheda incedere , pecuniis uti licite possunt Haec est , ut dixi , unica in tota Uita Claustrali argumentatio. Expiscatur privilegia , verius dixerim Rescripta, ad partium petitionem concessa a Ponti fieibus Summis illi aut huic Regulari , illi aut huie Congregationi. Et heinc colligit auferendas
de medio leges esse universales, quin nullas unquam extitisse leges veta res peculium, & exactam bonorum communionem praescribentes. Et ne invidiam P. Carrat tino creare videar , audi illum scribentem in Uita Claustrali pag.233. Fidenter afferimus, nullum in priscis Regulis de exacta rerum communitate servanda, fusise praeceptum. Addit adhuc fidentius pag. 243. Praeceptum illud esse erassum Danielis commentum , atque phantasma ad terr rem confictum . . . Indigit et nobis praeceptum hocce: reserra nobis quod oecultum es in his Regia s. Theologorum, aut laxiorum Casius arum nemo hactenus laquutus hoc pacto est, praeter duos PP. Magdiros Millante, & Carrininum.
miscidationem prima propositionis comenta in Uita Claustrali. T TT errores in Vita Claustrali contenti nulla eludi tergiversatione valeant, paucis perstringendum est sistema utriusque partis: nempe Disseiplina A solis Monastica, & Vitae Claustralis e atque Controversiae sta tua perspicue aperiendus.
308쪽
THEOLOGICAE. IIS ISTEMA ET DOCTRINA
DISCIPLINE APOSTOLICO-ΜONASTICE.
Laustrales omnes, vi saltem praecepti, exactae bonorum communitati ciniusque privati peculii experti devincti sunt , ut omnes tum Canoniastae , tum Theologi docent . Professio autem Monastica mutuum includit contractum , in quo Claustrales omnia cum praesentia , tum sutura bona dominio Religionis is ieiunt, & lemni voto consecrant. Et Religio viscissim victum, & vestitum, seu omnia necessaria Regularibus suis tum sanis , tum infirmis de communi Patrimonio se collaturam promittit, sporis detque eodem ritu, & solemnitate. Porro si Religio suo desit muneri, debitoque, videlicet si omittit necessaria suppeditare subditis, continuo in his ius naturae consurgit, quemlibet praecedens contractum, atque vinum , VLeujus Claustralis industria propria victum, vestitumque sibi comparare queat. Αxioma illud , Quidquid acquirit Monachus, aequisit Monasurio, supponit
exactam communitatem. Ali quin , si Monasterium nollet nec alere , nec induere Monachum , tum Monachus usum saltem rerum necessariarum ad vitam alandam , vestiendamque, naturae iure sibi comparare , seu retinere posset, eum promptitudine animi cimesa in communes Religiosorum usus
conserendi, quoties Praelatus de communi subministret necellaria . Subditi qui carent hae promptitudine & dispositione animi, sunt in statu gravis culpae, sicut & Praelati, qui pro virili instaurare negligunt exactae communit iis observantiam, pulsis peculiis, dum id absque scandalo, & reipsa praest re valent. Praelati ob gravem rationabilem causam possunt aliquando a pra, tepto communis vitae dispensare, sieut ab alio gravi praecepto, servatis conditionibus iustae Dispensationis. Haec est tota Disciplinae Apostolico-Μonain sticae doctrina . Hoc Sistema Coneinianum omnium & Theologorum, &Canonistarum, & laxiorum ProbabiMarum auctoritate confirmatum.
309쪽
ia ANIMADVERSIONE IS I S T E M A ET DOCTRINA
L T Aueis perstringo Vita Claustralis doctrinam . Negat Author, Claustrales sive voto , sive praecepto aliquo exactae bonorum communioni devinctos esse. Non modo contendit, peculium ob iustam causam ex
Praelati dispensatione licitum interdum esse, sed pro virili evincere studet, peculii privati usum viguisse in sacro illo Hierosolymitano Collegio descripto a Luca M. cap. a. Clamat in tota sua Vita ta strali, numquam Pachomium, Antonium , Basilium , Augustinum , Benedictam , sive Patriarcharum quempiam , sive Concilium , sive Pontificem aliquem aut
peculium moderate habitum interdixisse , aut bonorum communitatem cujusque pecusii expertem praecepisse . Quem errorem sane gravissimum , a memine Ct tholicorum hactenus confictum , alii necessario consequuntur e rores: videlicet licitum esse peculii usum pro ludis, pro solatiis, intra, &extra Claustra capiendis, pro invisendis parentibus amicisve, Pro cochleari argenteo , pro cultro argenteo, pro furcinula argentea , pro arcula ta haeci argentea, pro horologiis argenteis non Londinensibus summi pretii, sed Parisiensitat. Et reapse quidni haec omnia licita absolute Mendicantibus Fratribus erunt , positione facta, quod nulla lege aut voto , aut vero pracepto vetitum peculium sit: aut praescripta bonorum communici peculii privati vacua. Coneiliorum, & Pontificum Decreta, quae severissimis praeceptis peculia vetant, &exactam bonorum communionem imponunt, nubio negotio eludit, inquiens, praecepta esse large , non strictim interpretam da. Heine CIaustralibus haud est necessarius paratus animus ad peculium dimittendum, eum nullo ad id vi propriarum Regularum praecepto fractim accepto urgeantur. Quid,' quod neque Superiores, recensia doctrina posita, gere subditos ad peculium abigendum valent. Neque enim in Praelat
Tum arbitrio est, Monasticae Regulae gravare iugum , aut minuere, juxta illud Bernardi: Praelatus istum meum non augeat sine mea voluntate, nec minuat Me necesserate. Nullus dubito, quin haec doctrina P. Magistri Carra, tini horrorem, & scandalum allatura bonis omnibus fit. Ne quis vero suspicetur, quidpiam per exaggerationem dictum , propriis Carrattini verbis illius transcribendae propositiones sunt. III.
310쪽
in dilaritationem prima prepositionis.
rum communionem habuerint primi Ierosol mae credentes, de qui x S. Laeas in Actis cap. a. σ 4. non adeo facile intelligitur : virum s te poris, Ioel, re personarum conditiones expendamus, conjicere baia temere possumus , nec perfectissimam, imo nec perfec am inter eos fuisse rerum communionem. Excerpta est haec propositici ex Vita Claustrali 2. pari. D. a. cap. 1.
II. Ut gravissimus in hae propositione inclusus error pateat, aliam huc transcribo propositionem ex eadem Vita Claustrali Dissere. s. cap. t. pag. 36s. Primis Christ fidelibus , qui nempe Ierosol mae ad Petri Amsolorum Principis praedicationem remers fuerant , quique , at in Actibus Apustia rum legimur, propria feceram rem nia, INDULTUM FUISSE, UT PECULIUM HABERENT, ex iis , qua initio huius M. Partis dria sum s cile disnoscitur. Haec passim inculcat Magister Vitae Claustralis, ut infra in Anima ersione in proposit. a. iterum recordabor. III. Sensus ergo germanus Doctrinae Carrattini est, in Collegio Hierosolymitana, de quo Lucas Aci. a. σω viguisse privati peculii usum, sicut viget modo in collapse Disciplinae Claustris. Hic autem ERROR est, quem Catholicorum, ausim dicere , neque Haereticorum, quispiam somniavit hactenus. Error iste evidentissime pugnat cum Uerbo Dei. Fidelibus, quorum meminit Lucas, Erant OMNIA CO UNIA. Lur. 4. Si communia OMNIA: ergo peculium nullum. Quod si peculium aliquod: non ergo comminnia OMNIA . Aeeedit. Dividebatur tem singulis prout eusque GPUT ERAT. Luc. ibi. Si necessaria cuique porrigebantur, superfluum peculilim erat. Nec enim quisquam egens erat inter illos . Si nemo egeas et nemo ergo peculi egebat privato. Licet ne hodie peculii usus in iis Claustris, in quibus ΟΜNIA sunt communia in quibus OMNIA de communi subministrantur , prouievique opus es Innumera autem sunt Claustra, a quibus exulat peculii pestis, floretque exactae communitatis observamia. Laxior ergo fuit Discipli--