장음표시 사용
251쪽
time fuerit, etiamsi nullum factum sit
lucrum, ad eum recurret, qui 1 ocietati
pecuniam dedit. quod ii partum sit lucrum , e quo posuit sors tota excerpi, excerpenda erit, & suo reddenda domino: reliquum verb lucri uiter socios boni viri arbitrio diuidendum. Quae partiendi ratio cum approbatores eos Doctores habeat,quorum fidem & auctoritatem tuto sequi possiimus, non est, quod ulla alia ratio tollicitos habere nos debeat. Hanc enim D.Bernardinus, Angelus, Sylvester Rose la, Caietanus
keu citatu, Nauar. in sum. cap. ι . ymm.
/ya. Armilla in verbo Societaι, 3. Baldustico quem modo indicaui, qui dicit hoc elle exprellum snt. eum Δολώ, M.
si in coeunδε,1. pro socio, secuti sunt. Ex quo erratum coarguitur Corradi; quim quot. ρ .concI a . carost. ψ. disputans contra Angelum, existimauit partem pecuniariae sortis peruenire debere ad eum, qui operas adhibuit ε, si maiore momento quam pecunia aestimandae erant. cuius disputatoris ratio huc deducitur , ut pecuniae dominus nullam interdum tueri partem ferre debeat, si lucti summa non operarum prctium superaret. Est illud item & plurium de maiorum gentium actorum suffiagiis comprobatum : ut qui pecuniam comtulit , quocumque tempore pereat, contractus sociali iure illi pereat. x o. Qvi vero in societate tuto commorari cupit, haec duo illi custodienda sunt diligenter : primum, ut faenoris, deinde , ut iniustitiae crimen cfigiat. isnoris vitabit, si suae sortis pericula agnoscet:iniustice, si non fuerit meliore coibditione, quam suus socius. Quo adis monito praesulsit Sylvester in verba Societas tacunctas de contractu societatis explicandas quaestiones. Iustitiam ve- Κ, & aequalitatem in lioc commerci, genere is facile collinuabit, qui ad consuetudinem regionis non reprehensam a doctis, S ad proborum mercatorum institutum, tamquam ad normam con sita actione ite suas diriget: ad unia uersamque rationem contrahendi praeelaram illam sapientis Philosophi Aristotelis sententiam accommodabit, ab eo his verbis expressam in quinto Et . . c. . Neque enim ulla esseseueras potest, nisi sit permutatio : neque permutatio msi sie
menseratio sit.Quod si in exemplo sumpto via tu uiusque contractus explicandi,suit disceptatio productior,quam initio proposueramus, humanus atque intelligens lector primum generi ipsi dissicultatum, quae necestario quodam
nexu, propcque naturali consertae decolligatae sunt, deinde nostro studio at que cupiditati non tam amplificandae doctrinae, quam ceterorum conatus impetus ad parem laborem δc functio. nem muneris incitandi veniam dabit. Et quoniam in harum scientia nonnulli probati, & nobiles, laborabunt, ut de singulis S niuersae tractationis capitibus nobis assentiantur λ neque ego tantus sum inflatus errore , ut credam plerasque rationes in hac tota doctrina adhibitas persuadendi adserve necessitatem , multaque non posse cor trariis disputationibus huc atque illuc trahi; ideo non videtur illud ab huius nostrae methodi ossicio abhorrere si quae in superiore commentatione claudicare existimari postent, atque a Coris datis animaduertoribus opponi, nobis ipsi obiecerimus; ac dii cusserimus in eo, quod cxtremum suturum ult omnis institutionis caput, ac Per
252쪽
eris totim peroratio , in qua Lluuntur nonnulla. qua ponderis ρlvi habenisor uniuersa siveriora methodo obiici possenti
1. Q Ententia est, in hoc extremo capite CIquaedam maioris momenti, quae contra institutionem & disciplina nide contractii a nobis traditam adserri pollent, deiicere. Inanem igitur nobis laborem quis dicet esse Hi sempitim , arrogantemque sutile pollicitationem , cum de contra stu uniuerse scientiam iros tradituros esse prosessissimus: quandoquidem & rem ipsam, & principia rei, & rei proprietates, in
quorum omnium explicatione est nostra consumpta opera, verae scientiae anethodis aspernatur.Neque vero cum Academia,quae magnu olim habuit comitatum &ailectatores,est milii hoc I co institutum certame,quae nihil percipi, nihil sciri posse cotendit:quae omne animi sensusque iudicium fastidit &respuit,alique nihil ita sigilari in animis
nostris a vero poste,quod non eode modo possit a fit . Contra cuius disciplina diuinum ingentu Augustini exarsit,
qui omnem Academicorum rationem
tribus libris non sellim oppugnauit, sed etiam euertit. Illud nobis potius laborandum erit: ut Licet alumnis, eorumque duci Aristoteli, cuius ipsi praeceptis a pueris imbuti seimus , pron stra tenui facultate satisfacimiis. i. Rei igitur , nobis in hac tractati ne sit sceptae natura spem omnem debuit constituendae scientiae cuique eripere- Aristoteles enim in a. Ethic cap. .
apertissimis verbis scribit ea , quae in actionibus versantur, utiliaque sunt,
reunde, ut salubria nullam habere st bilitatem : neque id de singulis tantum
rebus, sed de genere confirmat uniuer- . de in /. Eihic. eap. hoiaesta 3c iusta tantum discrepanthe dc erroris habere
ait, ut lege , non natura cctilitare via deantur. Sed contractus in genere humanarum actionum versatur, utilia atque honesta semper intuetur , iusti
quaerita, ergo constantem fixamque naturam retinere non potest: quare negsciri ; cum scientia rem stabilem firmamque postulet necellario. Ad haec
scientia, auctore Arist. sns. Ethιc. c. I. est rerum necessaria rumicaeturnarum in priore quoque bbro de demans εν utione identidem repetit rerum nec binariarum esse scientiam: Scin eod libro, te e. al. rerum urtiuersalium ,& non caducarum probat esse scientiam. At ars carum rerum est , quae secus euenire possvnn nec naturam habent aeternam. Cum igitur contractus ei uili disciplinae moralique arti subiiciatur, tum necessitatis, tum aeternitatis est expers. Et quo luam ex eorum genere in , quae in consultationem xeniunt, quia humana est actio , a necessitate dc ab aeternitate abhorrere debet omnino; qu niam neque de aeternis, neque de necessariis consultamus: quemadmodum ex I lib. ad Nicomachum , cap. 3. inteuligi potest. Idem Philosophus in prima
po ieri tex. I 8. negat scientiam este accidentis : quod ipsum iterat atque confirmat in undecima Metulas. ωρ. a. Prima haec tela in nostram disputa- 3,tionem immissa conandum est ex eiu ς visceribus educere. Concedimus igitur
contCactum Irec rem aeternam esse,nec
necessariam, sed ex genere rerum C ducarum, dc quae aliter possunt euenire: neque tamen hinc confici, nullam
eius constitui posse scientiam. Nam, res item physicae, quae lunae complax cocicentur , mortales sint, quarum variari Duiligod by GO mi e
253쪽
vatiati interdum solet natura , ad quM tamen nihilominus scientia delabitudivel quod in singulis sint quaedam communia , quae in scientiam possunt includi, suamque habent firmitatem. &quas perpetuitatem, licet rerum, suapte natura sempiternarum longe dishmilem: vel etiam, quδd illam ipsem,
quam patiuntur seu varietatem , seu desectionem, scientia non sileti neque est contractus ratio dispar: qui tametsi magnam varietatem in singulis indiuiduisque contractibus nequit effigere; quamuis in genere sit eorum, de quibus deliberari consueuit, &quae non eodem modo semper contingunt: nihilosecius singulae commutatione politicae multa communia habent, quae non iis conueniunt, quia singulae sint,& inter se discrepant, ac disserunt: sed
quia communis naturae, seu notionis participes sunt. quae natura , vel notio contractus nuncupatur: cui primδ de per se conueniunt multa, quae in subiectis quoque speciebus & specierum
indiuiduis ineste oportet. -- inando verb negat Aristoteles accidentis esse scientia,id tantum significat, eius rei, quae a Philosophis, eodemque Aris .ens per accidens nominatur, non elle scientiam ; quemadmodum ex iiDdem locis, qui commonstrati sunt,perspicuE liquet. Nam primarum qualitatum, caloris , fit oris, humoris, siccitatis , nec non secundarum, coloris, odoris, saporis, quae accidentia sunt, scientiam tradi vel semidocti norunt. Nunc quesia in principia contractus a Peripateticis iacula intorqueamur, uti
s. Principia sciendi debere esse necessaria,& certiora, 8e magis credita, quam scientiam coclusionis, quae demonstratu multifariam persuadet Arist. in libris decumonstratione i in priore M. tex. s. cst in possenore in extrema. Cum enim demonstrata concluso , quae scientia est firma atque immutabilis, ex principiis omnis oriatur, horum cognitionem firmiorem magisque immutabilem elle oportet. Frustia igitur contractius ipsius est a nobis scientia indagata: in cuius principiis nulla nccessitas immutabilisque natura cernatur. Climenta populorum consensus, cum te gum humanarum decreta , cum Iulio peritorum responsa,cum priua tet homi
num voluntates,contractuum omnium
principia sint, & caussae procreatices. quid horum non mutari. quid non iii contrarias partes intacti vertique potest. Hue pertinere videtur, quod Bal - εdus pernobilis Iurisconsultus in e-mentario μο reliquit, quo primam MemC.prosocia enucleauit, id cuique contractui intrinsecum cIse, quod vel a lege, vela consiletudine statuitur. cuius m gistri sententiam & verba recitat D. Bernata inus1erm. 39. feria 6. post Dominicam quartam sadrales MFarte a.
suorum operum , tract. de conIractibu/,
π. 2. cap. 3. & Rosella in verbo societaι, quot. P. Multis modis vitari laaec iacula pos- 7. sunt. Primum respondere licet: quemadmodum in physicis plantarum 8e animalium principia multiplici sunt
obnoxia impedimento, quo miralis eorum ortus consequatur quorum tamen generationem & caussas est Aristoteles persecutus: sic contractus, qui proles est, illorum, de quibus dictum est , principiorum , scientiam tenere possumus ; etiamsi eadem principia a
mutatione erratione ve non sint utcumque liberata. Quid si contractus caussae, quδd liberae sunt, extrinsecus naturalem impedimenti necessitatem perinde , ut caussae physicae caducarum
254쪽
rerum minime patiuntUr voluntas enim conspiranti tam iratios HIm, &legislatorum, & prictatorum contrahentium hominum immortalis est ; neque in gignunclo contractu similiter impediri potest , ut equus , vel equa in generatione equuli.
8. Deinde dicimus: sicut equus , qu minus generetur, multa elle poste impedimenti loco: postquam autem gemneratus est , nulla vi effici polle , quin Consequantur ea, qtrae equorum speciei sunt propria. sic, quamuis contractus generatio , S: principia generationis impediri queant , generatum tamen multa consequi neces le est , quae a contractsi seiungi non possunt ; S , quae 1uo scientia linu libentur complecti
9. Tertius modus expediendcae dissicultatis coniunctus secundo hic est. Ddiplex principiorum genus in codi tract*spectati potest : alterum corum, quae contractui tribuunt,ut sit: alterum eorum, quae id prae stant, ut sciatur. Prioris illa sunt, quae argumentis supra Op-ptugraa uinitis: posterioris generis haecccnleri metito positat, contractum lis berum libertate consilii , & domini j,
sue rei, quae contrahitur, cile debere, etiam voluntarium , ctii nec fraus, nec dolus, nec inscitia, aut error aduersc-ttir, iustis legibus conscia taneum:nec non honestum este debere, & aeqv.Ilitatem tueri: Sc eiusmodi esse oportere, ut contrahentibus necessitatem imponat , id praesta: adi, de quo conticiast. Quarum propositiorium, siue prilacipior hi veritas uoti minus est neccllarra, quam C sum gencinna, ac rerum, quae lint in matcriam demeris.
ttra prae sidia tueri, sed scientiae regnum pertin bare: in quo proprietates sunt a princii iis demonstrandi longe dis i Dctae; cuin proprietates demonstrentur, principia demonstrent: in tua autem methodo libertas, voluntarium , tultitia , aequitas, obligatio , proprictatcssunt; nunc vero easdem conuertis iii principia. Respondeo proprietates, hactenus, ut simplices qualitates sunt,demonstrari; ut verbe xiis propositioncs coiiciuntur,euadere cognoscendi principia. Quemadmodum definitio,ut de- . finitio, longe est a demonitratione .di . iuncta, & res maxime diuersa :at,cum
eius euadit principium, fit ex sentetitia Arist. demonstratio positione sola differens. Mitto chm una proprietas caus si sit altarius, atque alia prior alia, natura , ex una alteram demonstrando concludi Haec ex tempore inuenienda fuerunt ad tertium dicendi modum retinendum.
ias principia , si coituactus.humanae vitae cumprimis utilis ac nec ularius in orbe terrarum pei seu uraturus sit, cam
dem per scuerantiam ipsa illa principia
habitura cise mec eorum timendam cicse mutationem , atque cellationem an- . te generalem mortalium rcrum des. a-
grationem. Primum, quia naturali 1χ-tionis lumine, quod immutabile est,inuenta, probata , S confirmata sunt. Deinde ; quoniam quem casum nonsulit tot seculis perpella, cum dem in consequentibus aetatibus vereri minime debent. Reliquae sunt eae petitiones, S ictuS, I 2
quibus contractus prc prictates vulnerari videntur. Quae demonstrantur, inquit Arist. in 'riore de demonstris ι ne, ex. a 3. debent ei rei tantum conuenire, de qua demonstrantur: ergo pioprietate Scontractus a nobis patefata soli contra tui conueniri debent. Idem Arist in quinto Topιc. ωρ. ι. de propri0 disse- ens , panetis extremo, scribit his vel bis:
255쪽
Ac debere propriu vicissim retro commearc cum Ic, cuius eli proprium , ait in e d. c.f. loco 3I.π-l 'lato quocPiesn Theaetetolopinionem & scientiam hac retia terestu doccv; quod opinio communia, scientia propria circumspicit. At, quae a nobis contractui assignatae sinit proprietates, eae in res alias con- lieniunt. Nam utilitas & nccessitas non solum insunt in contractu,verum tiam in rei piratione, acre, cibo , potu, in caeli motu, ac lumine: libertas autem ac voluntariu in multis humanis actioniblis, qui contractus non sunt, in natura quoque diuina, ac separatis mcntibus ioperiuntur. Iustitia & honestas in pleraque cadunt genera, a quibus est cominutatiua ratio alienaude de aequi-- late enunciare fas est. Quid Z quod ipsia oblisatio, quae germanissima contra clus videtur elle proprie tra, a Contra- .ctu potest esse distraeta quandoquiadem, &diuinis, Fc naturalibus, & Lumanis legibus obligamur absque ulla
ciuili commutatione. Frustra igitur in harum proprietatum tractatione desiu-dauimus, ut ad scientiae rationem eas
x3. In hac extrema parte Conflictionis quadripinita nobis sese ratio defensionis ostendit. Prima sitiir est illa defensio: no id nobis suisse in He institit
tione sta sceptum, ut certam ac prorsuvexploratam c5 ractus scientia adferremus, sed ut ad scientiae methodum reuocaremus: quod quidem couati sumus. Seci infla defensio: rerum mor
Eum &c milium doctrinam ad Aristotcleae demonstrarionias canones exigi nec posse, nec debere nemo ad peripateticam disciplinam apprime institutius libens non dabit: quam ipsam demon- P. O tes. δε conιria.. strationem nec mathematicae scientiae imitari potuerunt: dc qualis in univcrsa Ari 1 totelis Philosophia seri alle nee
repertim , n c rci e Ci: potest. Nain si caput scientiae, α dcinoris tr .uidi principium definitio ust, ut non lenita testatus est Arit olei cs. Si desinitio aut principiu demon Ilriationis Est, atridc- monitiatio potitionc dissidrcns, ut is lo
rum , t ex. II. quis ad Ar llo te licum demonstrandi gemis adspir.uu aut at cum intimas roum naturas de carum differetrii.is neccile iit nobis latere; quemadmodum i pii. cum in hisces ludii simiones vertarc mur, traiia c. aptiosis argum clarationibus cx intima Aristotelis disciplina dcpromptis in nobilissimo doctissimorum confestii demolistrare adorti sumus.
Quapropter ipsemet Arist. in primo iEthic. ωρ. 3. Cum minime ignoraret
quam ardui spisSIque sit operis , ciuilis disciplinae, cuius pars est contractus,
persectam nancisci scientiam , has me. moria dignas sententias extulit. exaltatri ci.uto nonsimilι modo in υnoquί-que genere exquirenda e hquemadmodum neque in artium viscit . de phil aliquanto : Contenti igitur erimm , si nos cum de talibus Ur 'ex talibi s die ramus , p:nguiqu adam Minerua attrite adumbrma Auratione verum o lentamus: cumque deris, quae plerumque eueniMntis ait us ex is ratiocinemur. est emm eriliuit,e.uenus exalta in unoqisoque genere explicat sonem re Μι- rere , quMe πω pati rei ipsius n. u=a tot gQuocirca nobis item satis esse debuit evariis conir actus proprietatibus eas seligere, quae in qu Q libet contractu ire- cellario desideranti tr. Sed tertia sit defensio: Vtilitas, li- I S. bertas, iustitia, . equitas, honestas, si liditas, obligatio, dupliciter cons de- rari potant; vel uniuerse, ut ad alia rein
256쪽
rum genera permanant: Vel, ut ratione quadam propria ciuili biis commutationibus atque commerciis famulantur. primo modo non sunt proprietates,qitae foli contractui attribui debeat: posterio in modo contractui soli conuenitini. Sicut enim ciis, quamuis ad multas scientias pervagetur, tamen nihilominus , ut tr insimulationi subiicitur, cit pbysici proprium. & quantitas , ut eis primum accidens compositae iii bitantiae , propria est scienti ae metaphystiae; & , ut est sentilis, fit propria icientiae naturalis rvt autem est amaretria motuqtie distracta propriac tradit malia ematic.e ; sic superiores p pCetates ex ea parte, quatenus ciuilibus Ieruiunt commutationibtis , &pactionibus, atque hac ratione humanae vitae adiutrices δί colas cruadriacutiunt , contractus fiunt quarto modo propriae. Addatur ouarta defenso : E.edem proprietates itini cum contrmstu rcci- .psOcae , quatenus a iure commutatiuo
imperantur , dia contractui necessario
adiunguntur. De proprietatibus autem societatis, de cuiuilibet alterius con- tr. ustus,id nec obscure serre, nec callide dissimulare debemus, multas iure tantum ciuili videri intrinsecas , qui istamen contrariae leges, si institu rentur, de iuratae pactiones possciat os ficere : at illis duo dcgim contrachiis neralibus assectionibus, ac proprietat,bus, quae in secunda parte sunt a nobis expositae , nulla humana lege , si iusta sit, aut derogari aut obrogari potest; ideo, quia omni iure, naturali,di-itino, de humano fulciuntur, dc approbantur. Diximus de principiis contractus,qua contractus est.diximus de eius proprietatibus. diximus de eiusdem diuitione. rationem quoque cuiuslibet contractus explicandi periclitanda societate aperuimn I. rcrumque harum, qtia: dissicillima videri poterant,enod uimus. In quorum omnium disquisitione, veritatis itinere non attersos esse, diuini muneris sitit: uspiam autem
ostendisse domesticae tantum imbecillitatis.
257쪽
LIVM HOC VOL UM I N ECONTENTARUM.
Secundum numerum Partium, capitum , eorumq*e particulas.
Actibus interioribtuselu nequeunt inter se
contrahere mortales, p. t. c. o. num. 3.
Actio est mnd et contra ius prostrietas, de qua disieptatur isi a p. c. a . In actione pertradianda sex arti ces Ange ἀν- stari ratione' υersantur , DIalecticiu, P&Asopbin naturatis, Metapb Acus. Phil,siophus moralis , Rhetor , rarasicossultus , eqd. c. n. l. cst βqq. Aelio ciui in delinitur eodem capite, n. 3. Atii stetim fuit verborum conceptio μ η sagistratu formata, eod. n. verba de insit Dis exponuntur n. .st 1. Actio est ius incorpstreum , eod. c. v. 4. Descriptio altionis rheologica adferrur, eod. c. a . n. r. Actio OObligatio sunt ex eorum genere,qua cum aliquo confeνatur, sicut causa, ct escius. Actionum diuisiones insigniores in iure commemorantur p. a. c. 31. Atlio in rem dicitur venditatis: actis in personam, coniuctio, eod. c. n. . Actio ex contractu qua nam sit, bidem.
Iustinianus sex diuisionibus est action s
complexus eod. c. n. a. Actiones bona
fit, dr stricti iuris qua nam appellentur , eod. e. n. 3. O . Actioni depositi est beneficium compensationis negatum,
Actio directa, π contraria qη sit, p. a. c. 3I. n. I. Aliso ad exhibendum, confessoria, de in em versa, item actio depaverit,explicatur eod. c. n. 6. nec non actio adibtia. Fabiana, Pauliana, Publiciana,eod.c.n p. amo quoque prasicriptu verbis , n. L quarum aesionum non decet ignarum esse Theologum. Actio pupilli contra tutorem diciιur dire
258쪽
Iionem Fabere mmm est quam rem, eκ regula ciuiis V. p. L. c. to. ιn nostra colint 'idine. uando sit peccatum aeterna moriste donum , ex D. Thom. a p. c. a. n. f. item quando leue , α R. Adulatio ad minuta peccata pertinet, 2, p.
c δ' n. a. quietinuis alicuius circumstan
tiae additione possit ese criminosa. AHul uiane es' biodrtiis nullam maiorem pes ion esse in amicitiis ast,mat O
Adulatorum congressu liberos prohibendos se scribit Pilitarchus p. a. n. φ. eodem axciore de ratione infernoscendi amici ab adulatore, liber praeclarus 6ὶ edifus, ibidem. ALLitor qui nam siu apud Aristotelem, .
Atis: toris fisa tia plus persequitur . quam manus interfecti ris, ex Aug. p. 2. c. ta m L clericum adulatorem ab ossicia degradari iubet Ecclisiae cavon. ibid. Duiaces amicos prius mereri de quibusnmicebat Cato, quam acerbos inimicos,
e 'ualitvi rerum in contrahendo etsi que- qua Iud struari nequit , p. 2. c. I T. V. ε .i itas in omnibm, sed maxim; in iure,
Jectanda est , p. L c. o. regula siumpta
ex ciuili biu urimo ira serie, prima. E. Ii in maxime requirιIur in iis contra-Z Ibus , qus nominantur in se re a f. de otiion. Cr obli . in L p. c. . . iistat quid iis, quid eius nomen valeat, de larit tur . l. c. lo. I. Urseqq. est natura n re maxime yropria, eοὰ.c. 17. r. Hauc sacerrites cumprimas mis eνι arbe ut .non inris subtilitatem , aut severitatem. E 'uaIem lex eluitis non se rim commendat, sid etiam praecipit in eod. c. u. 2. 'unas corriit lege, ubi
propter generalimsermonem non posuiteollinear/.eae Aristoteli mi. Qua lex
omisit , permittuntur boni ta aqua viri iudicio , eod. c. n. s. aequii Er bonum s illo tu cito prastantius, quod ex consMutione legi; ess orium, ibid. legisatores non posunt definire ea, ad quae ius aquιtatis descenta, eod.c. π.f. aquil θ' bonu ρermanet semper, ex Aristotele ibi Λ. Bona est, praetermissis verbis i In , id sequi, quod poscit iustitia ratis , er communis vlιli:M,ex D. N. si titia nomen pri. mum conuenit aquitati , deinde legali
iussu ia,ex D. Nom. eod. c. n. LGEquitatta regula recitam- multae p. I. . ro. Post numerum ι a. ex ture Ponti sicio iure ciuιis 36. ex libris Marci Tulliy go. quasiunt cognitione omnes, ct memoria, perquam digna. οἱ 3κitate posunt omnes uti ex D. Anesianino in conscieπIIafro, P. I. c. I .n II is Adde i intelligentia or innocentia pra-stem es dummodo,inquit ille, Iionabialiter interpretentur. Equitatu Norma cui committenda, ibid. refelluntur qua contra aequitatem dicipossunt, in eod. c.
O culapius oecillum primus inuenit, ese vulnus obligauit ex Marco Tullia, ρ.χ.
Eternum quid dicatur modis, p.3I A. desocietate, c. I. n. I 3. Agere nihil decet,cuius non possis rationem
1gricultura nibit melius, nil uberius , nudulcius, nihil liberati homine digniAs, p. l. c. Io. regula Tulliana so.
gliena res legari potest ab eo, qui sicit eis
alienam, p. r. c. . n. Res ahena pecunia emptast mea. si meo nomine ematur , in eod. c. I, 2. vide excepi sum
ibid. Rem alienam tendi non posse null- riseriam prebatur, in eod. c. Abιnatio Disitigod by Corale
259쪽
Alienatio est omnis actio , per quam transfertur domimume. I. c. o. n. .
Alluuio est titulin acquirendi domini', p. 2.
ιcitia maximum bonum ciuitatum ex Ari totele, p. I. c. q. n. 2. Amicitii si vigeret inter ciues ,superuaca ,ea esset iustitia, P. I. cap. . n. a. Amicitias dente possunt contrahentes ab aquatitate contractin recedere,p.2.c. II.
Amma prior dieitur esse in poneriore, p.2.
Appetitus in mouendosemper antecedit facultati intelligendi ex Simplicis,st.2.c.f.
Arbitrium viae dictum,ex D. Augustino,
Arrogantu est, P omnino di soluti neglgare quid de se quisque sentiat, p. I.c. o.re sula Tulliana n. Arrogatιo est titulin acquirendi dominiuest his cies adoptionis,p. a. c.36.n. 26. Artu cuiusque est δεο efere ex Platone,
artem, is opsu, p. I. c. q. n.3.
Uanim Cornem quid Λ nμῶ premissor stonderit, quod promissor nolibat e
domini de quo titulo p. a.c. 36 I. 6. Beneficium dare in nostra pete late est,non reddere viro bono non licet, P. I .c. o. ramgula Tulsana 37. Benignitaου nona contractus proprietas tractatur a.y. c.Iq.Ad haric pertinet tacita eius rei donatio, quam alteruter contrahentium amittit mapter ignorantiam aqualitaris rerum, eoaec. n. r. Durum
est n. inquit Secim i inter homines esse contractus, in quibus contra-
hentes non intendant aliquid de illa indivisibili iustitia remittere sibi
mutuo: ut pro tanto omnem contra- ' um comitetur aliqua donatio. Haec iste, eod.c. cst n. In omni contraetu probam tur inest donationem,eod.c.n. a. S seqq. Geum hac mutua conaovationis in contrahendo quattuor effecerunt,eod. c.n. . Blanditia Ur adulatio num contractum es 'siciam nasium,dissutatur p. a c. a. Blandituo initum matrimonrum non reiditur nAsium ex Theologo' umsententia, p. a.c. Ia. n. nductio perblanditias
reuiui cosiensium inquit Ricbar . ibid. Blanditia fraudulente, malitiose, menda- eiu inarum , contractus ciuiliae curnustos, qua non sunt eiusmoda, non vi
Bona sides est quinta contractuι proprietas, de ea di mur in a. p. c. I s. eim definia
tiones multa ponuntur eod. c. n. . ct a.
duo necessara. requirit,id est certam peris suasionem,firmumque mentis assensem, animi item probitatemPeoaec. n. bona stari priuilegia commemoratur in eod. c. n. Loeseqq. ea semper prodest innocentirem alienam conse sam si non sit quis
in resua locupletiorfactus, non ιιιbet restitui 1.ς. xem alieni ira bou.lside emit, si non uis aliter pium rectisterare pretiam,venditorssera reddere potest, eod. e. n. O.' im bona fide conssueta non restituuretur,si ob eam rem quis non rem sua auxit,eod. c.n. a. 9seqq. ubi Lannes rabiensis restititur. Bona fides cum dubitatione ruensi lire nρ- γιt,p. a. c. f. n. ερ. bonas ira possessor dubitare incipιens num res alte rasit, vendere eam non potest,cod. .n. i 8.
Bonam sidem habere nonpraesumitur, quieontra iura mercatur, P. I. c.Io. regula
Pontificia q7. Bona sides titulus est acquirenda demin θ,
260쪽
nonum omnes contradim sunt bona βώ, nec repeliunt, eod. c. IUL . ct 8. bona δει c3ntraelin numeranis tur ab Imperatore Ius mi ano,eod.c. u. 3. Bona side ρ mons rem alienam, quam credit suam , de ea, ut desiua ,statuere ρο- test, p. I. M. n. 7. quid autem restituere
debeat,ibidemsigni catur. Bona fidei ρο sors res alieni sivis admiscuit restituere debet , postquam non esse
suas animaduertit ; quamuis ex earum sint genere, qua usu consumunturi, Idque multis vincitur argumentis, p. a. c. II.
Bonam rem impediri mellim,quam concedi malae. I . c. o. regula Tulliana 21. iBOvorum, tr honesiorum tria sunt genera, minorum, maiorum, maximoram: pr musicundis, secunda tertιis cedunt,p. I. c. 13. admonito L in bonorum optatione, atque comaratione in deliberando quot quaeri possint, p. 2. c. r. αε. csta qui bissis in Doclaribus ἀβenda, eod.c. n. s. Potium iesum non est in opimane, sed in na-
CC E tri fioni, qua commoda habeat,
P. a. c. 26. H. 3. Leges, quae μμα- dentibus bonis fauent, valenI in conscientia foro. ibid. bonis suu cedensibus, artis siue i Uriamenta relinquenda seunt, sim qua ad vitam pulsinendam necessi-
Commodari quodsine detrimento potest, idemque tribuendum est, vel 1gnoto, p. I. c. o. regula ridiana 36 Communionis rerum marieat ne aliqua lpraceptum post earum dialonem, P. a. c. 33. Scotu putauit ante peccarum Adadatum a Deo praeceptum esse de communione re= si, sed post peccatum reuocatum sei '.qua siententia refellitur in eo. .π. Lia ' non pauc3 nullum fuisse umquam
praecepInm naturale credunt de non ἀ- uidendis rebin, eo s.c. num. 2. cum enim naturalium sanitionum tria sint genera, primit m ιubens, secundum probi bes,rer
tium concedens. ad hoc tertiu reuocatur im communionis rerum,2.p.c. J3. u. a. st
3. bacpropositis, iure natura sunt omnia
communia, explanatur eod. c. n E qvattuor modis rerum communio attribuittiriuri naturali ex dos trina D. Thoms,id obseruante Πιrrecremata eo .c. n. s.
Compensatio indepsuo locum non habet, p.
Comutatio quot modissumatur, ρ. . . t .n. a. Concilιum AI canum,nec generaleIHI, nccin eo Romanus Poti sex interfuit,vi fas
credidit P.ιneymita Io,p. 2 La n. II. Conditio mea non debet esse melior, quam auctoris mei, a quo in me ius transis, p. i. c. o. registi csuιh rn no Iro Odice, 12. Confusio materierum est titulus acquirendi domni , p. a. f. 6. n. 22. Connubium contratim est naturalis, Ly.
Consensim qui est rapax es item capax obligationis Diura' his n. 6. Consensus tollittir per inscitiam cst errorem, confirmatur legu testimoniis,2.t. c. y n 3.