Godofredi Hermanni opuscula

11쪽

DE AESCHYLIribns memorata, Sam. Petito in Miso. V. s. p. 100. aliisque Edoni, quae eiusdem poetae tragoedia est, una 'eademque eum Lycurgo esse videbatur. Alii, qui tetra-logiam fuisse Lycnrgiam intelligerent, ut Stanteius, Edonos unam illarum quattuor subulorum esse existimarunt. In eodem numero, argumenti illinituto mulus, Λιονυsου

τροφους fuisse coniiciebat P. Elinsteius ad Euripidis Medeae v. 17. Welexerus aut in in eo libro, quem de Aesehγli trilogia composuit, id p. 320. certitin habebat atque indubitatum. Sed secus esso lateri coactus est

in Appendite eius libri p. I 03. postquam ei innotuit

seliolion antea inoditum ad Aristophanis Thesmophoriag 4sas V. I 35. in quo scriptum: τὴν τετραλογίαν /άγει Ἀλκουργίαν, 'Πδωνους, mσσαριδας, Λ εανιGκους,

Res Lycurgi, memoratas primum Homero in sexto libro Iliadis, multi veterum narravere, in primis autem Eumelus, de quo poeta docte disputavit Wei herius in Vita Apollonii Rhodii. Testantur scholia ad illnm Ili dis librum v. I 3I. his vectis: τῆς ἱστοριως πολλοὶ θινή- σθησαν, προti γοχ υελυς δἰ ὁ τὴν Ευρυmίαν πεποιη- κως Eibιγηλος. Homerus quum Bacchi nutrices ut, Lyeurgo και et ἄθεον Νυσήιον sugatiis dixisset, alii, iniuibus tragici sunt, Edunorum in Τhracia regem suisse Ucurgum Scripserunt; alii, ut Antimachus, teste Diodoro Siculo m. 65. et Nonnus, res illas transtulerunt in Arabiam. Prior fama vulgatior suit, sed valde variata est, maxime quod ad poeniri atque interitum Lycurgi attinet. Hanc exposuerunt inithographi, Hyginus sab. I 32. et 242. Apollodorus m. 5, 1. Diodorus i. c. Ex iu-terpretibus Megiriaciis potissimum ad Ovidii Heroidum epistulas Vol. I. p. 163. seqq. aliique, quos editores Hygini ad sab. 132. et Hernius ad Apollodorum p. 232.

nominarunt, scriptorum qui res ilIas attigerint mentionem secere. schylus qua ratione hoc argumentum explicaverit, in tanta Lycurgiae Pagmentorum paucitato et plerorumque brevitato adeo nos latet, ut non nisi perpauca sint, quae aliqua tum specie veri possint inerri. Nam

12쪽

tu Lyeurgia fuisse narravit, cognitis veris sabularum nominibus magnam partem ipse in Appendice commutavitrum aliis, tiliae pari eum fiducia proluta parem ut priora illa fidem habere nemini mirum videbitur. Eorum illa satis erit ali ingere, quibus fortasse etiam qui nun omnia credunt salii possint. Sunt tamen etiuili, quae recte perspexisse videatur.

Fatendum est, quao Apollodorus refert, itii esse comparata, ut, quouium tribus quasi actibus constant, satis aptam videantur condendae trilogiae mutoriam praebere. Nam postquam Baechum dixit in Phrygia sacris Rheae cognitis suinptoque usitato in illis vestitu Indos adiro per Thraciam instituisse, sic pergit et Ah κουργος δέ, παῖς Θρυανος, IIJ - ων βασιλευς, oi Σ1ρυ-

ὁ λος καρΠοτορν -ν αυrην, δν cto Parci 9ὴ Λυκουργος. 'Πδωνοὶ δἰ δκ--πιες , εἰς eto Παγγαῖον αυ- τὸν . Gaciraro 'rες δρος ἔδησαν, κακιῶ -1ὰ Λιονυσου βουλησιν imo raπων διον λαρεὶς απιίλανεν. Ηe3nius in his ex tribus codi ibus edidit ακρωτηριάσρος αυro, quod posthabendum arbitror alteri seripturae, quoniam pedem sibi praecidisse Lycurgum et scriptores non pauci tradiderunt et picturae veteres videntur significare. 9uod si ad hunc sere modum, ut res illus narrat Apollodorus, argumentum trilogiae compositum est ab Aeschylo, Ed0nus, quae prima tragoedia fuit, eredere licebit incursionem Bacchici gregis in Thraciam, eladeinquo et capti 14-hatem Bacchi comprehendisse; in Bassaridibus solutas Bacchas, insaniam LTeurgi, necem Dryantis suisse expo-

13쪽

sitam; Νeaniseos denique in poena versatos esse, qua oraculi iussu in monto Pangaeo allectus fuerit Lycurgus. Et quod ad Edonos attinet, fragmenta; quud ad Bass rides, ipsum nomen nimiae hanc coniecturain ex aliqua saltem parte proliabilem reddunt ,.quamquam hae ipsae Bassarides Apollodorum ullos auctores sequutum esse ostendunt: simul autem utriusque tragoediae nomen de horo indicium sacere videtur, qui tu altera ex Edonis, ex Bassaridi lius in altera constiterit. Tanto matur de Neaniscis dubitatio est, cuius sabulae nec fragmenta quidquam de argumenti inventione produnt, nec facilis explicatu est appellatio. Sed de his infra. Accedamus ad reliquias Lycurgiae.

Splendidissimum linius tragoedias monimentum invenitur apud Strabonem libro X. p. 470. vol. IV. p. I90. seqq. eis. Tgseline ii) qui sic scribit: etῆς uεν ουν M- τυος τῆς ἐν τοῖς 'Hδωνοῖς Αἰσχυλος μέμνVrαι καὶ των περὶ αυτλ' ὐργάνων. ελων γαρ σεμνα Κοτυς ἐν τοῖς 'H νώῖς, ορεια δ'' οργαν ἐχοντας Τους περὶ τον Λιονυσον, ευθεως ἐπιπερει, ὁ μἐν ἐν χερσὶ βοι

λαζει ' ταυρι ρίλοποι δ' υπομπῶνr αἱ nomν ἐς ἀφα-νους φοβεροὶ Minoi, τυμπάνου δ' ἰχῶ ωσ9' -ογείου βροντυ φερεται βαρυταρ' ς. TyrWisitius in Conie-6eturis in Strabonem pag. 39. τῆς post Κοτυος deleri volebat, verius quae sequuntur, ἐν τοῖς 'Hδω sis, A schyli sabulam signiscari putans. At nec necessarium erat ut nomen fabulae poneret Strabo, et, si p0Suit, eamdem verba paullo post, ubi iterantur, eo reserre praestat. Non enim veri simile est Aeschylum, sicut Euripides saepe articulos apponit, scripsisse σεανα Κότυς ἐν τοῖς 'Hδωνοῖς, sed dixisset ille, σεμνα δαέuων Κότυς 'H νοις. Deinde vulgo legebatur δρια δ' ἔργαν uοντα.

14쪽

MSS. etiam ἐχοροες et pχοντος scriptum. Uuo facilius Mentati, Bariliti, Petiti, T rvhitii coniecturis carere possumus. Nec quod G. Dindorlio visum ost, Aesch)li vem ha suisse υρει di γαν ἔχοντες, ego ut credambudducor, qui sic parum dignos AeschJlo numeros evadere videam, sed sic eum scripsisso existimo: καὶ ὐρεια χεθοῖν οργαν ἔχοντες. Quae Sequuntur, uti vulgo legebantur, repetiit Galens ad Iamblichum p. 227. Aliter paullo scripta dedit Scaliger ad Catulli epithalamium Pelei v. 264. Emendare studuit Fiurillo, de more alienis usus, in Observati. criti in Athenaeum p. 39. seq. Pleraque emendate scripta exhibuit Me ius in Sebedis criticis. p. 24. servans ille

tamen et defendens Jaκ υλυδεικιον, quae librorum est omnium scriptura: sed quem affert Agam in nonis versum I 34 I. in eo vox illa non secus ut quo alibi eum signis- eat, qui, ut Horatii verbis utar, digitis monstratur praetereuntium. Lobeckio ad Plirynichuin p. 623. seri bendum idebutur δακrυλoth Drior. Iacobsit perelegans coniectura est in Exerc. crit. I. p. I 45. δακτυλω9ικιον. Sed lumen lenior est raro felicis Paut ii Jaκευλυδικτον,

a . .

15쪽

DE AESCHYLI

in Ia vero Gro . Attigit hoc verbum ὁτo'D Blumsel-dius ait Aeschyli Proni. 501. In iis quae sequuntur ivin eLius ex uno Medice in recepit υπouυκcisi ται : mugiunt enim, non balani tauri. Idem quod codices habent εἰκων pro vulgato adios restituit . In -πειου etcnoγαίου variant libri. Hoc posterius sermoni tragicorum accommodatius videtur. Ex his consequitur, Strabonis ipsiusque Aeschγli verba sic esse seribenda: εωων γαρ σε3ινα Κότυς' ἐν τοις 'Hδωνοῖς, Βορεια δ' δι - ταν ἔχονrας TOυς πιρὶ τον ΛιονυGori ευα- ἐπι-

ποθειν ἐξ ἀφανους φοβεροὶ μωοι, τυπάνου δ' εἰκων ως9' υπormo υβροντης φερετο βαρυταρβ/ης. Libet haec Latine dicere:

sancta Cotys cum si est a mus ἐnstrumentis, his G manibus buaeos gestanS, torni fabricam, uigilata cist cum fur undo modulamiaa cfferatu. lle aera sonu cara collidens, - pectonque cachinnat:

MI Fr. Gr. Schoenius in commentatione de personarum in Euripidis Baeehabus habitu seenico p. 127. scribendum censuitis muri0ν αχῶ δ' οἶς, ν γείου, in dialecto et hic errans et quum, Fi - ιηκῶνται legatur, cui επομυκωνται ob solam soni suavitatem praeserendum iudicabat, om κωντω ponendum esse dixit.

16쪽

et taurisonum mugit latebris eae occultis saerum imitamen, tartaresque tit tonstri horrifice fertur imago typanorum. Sunt haec eliori Edonorum verba, suam deam Cul P eelebrantium, cuius sacris quonium Bacchi a simillima erant, eo magis illos lavisso advenienti novo deo credibile est. Hanc ipsam enim similitudin in ut demonstraret Strabo, versibus usus est. Aeschyli. Sed Mel Lerus in Τrilogia8 p. 323. sinxit, quod menti Strabonis plane repugnat, chorum, ubi Cotyn laudavit, caeteris versibus omnibus detestari Bacchi eorum sacrorum strepitum. Idem eodem iure in Appendice p. I 05. Bacchus ait in scena apparuisse. Alii, opinor, ita statuent, irruptionem Bacchici exercitus in Τhraciam, clademque qua usillatus est Bac- Chus, ab nuncio potius, ut mos est, esse narratam. Ex illis quidem quos Strabo servavit versibus hoc licet coniicere, hostilem Lycurgi iii Bacchum eiusque eomites animum improbatum esse a choro. Et profecto pietatis eum, non impietatis decebat esse defensorem. Appropinquante Baccho regia Lycurgi divinitus quasi furore quodam correpta est. Longinus cap. XV. καὶ παοα μἐν Alvitio Ταρα α ως τα του Πυκουργου

ευ9ουσιῶ δὴ δύο ια, βακχευμ ' hi 'spirant furorem tecta, bacchatur domus. Ibi cod. Vat. 2 lyἰ pro δh: sed sto' in codice alia quo que mendose scripta. Retulerant h0c fragmentum edi iures ad L)curgum: atque ita Branckius quoque ad Aristopli. Ran. 1124. et I diligeres in Museo Attico I. p. 358. Sed de primo accessu Bacchi sermonem esse iam Zoega xiderat in Dissert. p. I 5. quem sequutus est Vel aerus et in Trito a p. 322. et in Λppendico p. I 05. ui loquitur, ipse fortasse Lycurgus est, indigne serens, quod omnia Bacchicam insaniam spirent, eamque ob caus-

sam eiicere o regno suo Bacchum constituens.

17쪽

Ηania multum n vero me aberrare puto, si coniiciani nnneium aliquem, sive illum sponte advenientem, sive explorandi caussa ab LIcurgo missum, referre quam mirus irrupisset advenarnm exercitus. Eo adducor verbis quae

liastes lacit, scripserat: Rνδρα δ' ἐσπερης καλυδοντα an ουν ἐδυσε χλουι ις. Nam haec quoque forma videtur in usu fuisse, tui tamen neque ex Orionis excerptis Elymol0gico Gudiano additis p. 6IT, I 8. neque ex scholiasta Aesch)li ad Eninen. 88. ubi codices χλουνης habent, praesidium petam: sed demininum χλουνις isto in Eumenidum Ioco castrationem significat ' . Edonorum fragmentum Blittigerus attigit in Picturis vasorum vol. I. parte III. p. II 0. aeque in Centaurum atque in Satyrum quadrare dicens. IVel herus in Trito a p. 321. scribit tiακροσκελὴς ιι ἐκαρα καὶ χλουνης τις ει Bacchum eo significatu χλου- νην dici existimans, quo hoc vocabulum cum γυμνις

' Ille loeus tamen multae dubitationi expositus est: diretur de eo insta in eeusura Eumenidum ab O. Muliero editarum.

18쪽

coniungi soleat, sed haerens in explicando μακροσκελ δε neque immerito. Nam constat quidem animalia omnia,

quae castrata Sunt, in maiorem corporis molem necres

γίγνονται δἐ τομιο δια το νεοις ουσιν ἐιιπίπτειν νοσηφια κνη Hυδες εἰς Toυς ορχεις , εἶτα ξυυMενοι προς τα δενδρα ἐκθ λιβουσι τους υπεις; et itidem de apris disserens IX. 27, 2. 50. ed. BeLL. παντα δ', ἐὰν uεν νεα ειτε ν αι, itείζω γίγνεται των drμή- των καὶ γλα ρυ εοα: sed tamen hanc proceritatem vix crediderim Aeschὶlum eo vocabulo designasse, quo tenuitas potius crurum propter longitudinem et gracilitas significatur. Suvernius in dissertatione de indole dram lis historica p. 40. praetermissa huius vocabuli explic tione, Iegendum censebat Maκροσκελὴς uεν, αλλα ιρο ν χλουννὶς τις εI, uisereus κερτομίους γλώ/σσας, quibus Bacchnin ab Lycurgo Iacessitum esse in Antigona scripsit Sophocles. Novum quid, virilia amputata I Teurgo esse, invenit G. Bernhardy, sic scribens in ves. Il. Dio-n7sii perlegeiae p. 942. eadem poena cum altos tradunt distatius esse assectos, tum Lycurgum Iacchi furore percisum Apollodorus III, 5, 1. auctorisulem Aeschyli secutus: nam Tragicum monia sire Lycurgo Duue nomina sunt eiusdem fabulae9 istam rationem ascisisse fragmento demonstrabia I 0 mus rexa Asmo v. schol. Ven. N. L. 539. μα- σκελὴς /ιἐν α , , ανα, χλουννὶς τις εὶ. Hoc quidem animi caussa attuli. Nam et de Apollodoro quam vera praedicet, verba huius scriptoris, quae Supra posuimus, ducere poterunt, nec inulti erunt, quos saltat triplex incorrectione versus Aeschylei vitium, prosodiae, usus, Sen

19쪽

lentiae. Alia quaerere monent ipsa verba scholiastae. Num quid hoc est: Σενο φα, α δε γενος τι γνδων φα- ναι TOν χλουνυν εἶμαι, - περ καὶ παρ ΑἰσχυλωῖNon suspectos habebat Indos Ileinrichius, tum quidemndolescens, ad Hesiodi Scutum V. . I 68. quos χλουνας dici, quod susci essent, putabat. Hodie, sat scio, si illuc redeat, aliter Sentiat vir acutissimus. In Xeni pho lis libris, quos quidem liabemus, nihil istiusini di invenitur: iit suspicer, non Xenophontem, sed Xenophanem, sortasse in Sillis, us scholiasta esse nominatum. Maxime vero Indi hinc lacessant. Nam nisi egregie fallor, scripserunt mammatici, auctorem illum, quem memurant, γενος Τιἀκριδωρ φάναι τον χλουν/ην εἶναι. In eam ni .e0niecturam adduxit scholiastes,Τheocriti, qui ad illud in X. id illiu v. I 8.

Atque in iisdem scholiis, paucis interiectis, ipsa illa vox μακροσκελής, sed perperam staκροσκελος Scripta, de ista bestiola dicta est in his: si σνὶ ioco ιενη χὶ ἐοι

κυια τῆ c κριδι τιι καλαιιαία di oure uεννὶ, τῆ Πρὸς ιανrtίας ἐπιτηδε', περιβαλειται τον χρωrά σου κα- Τα Την νυκTα ' Toυτεσrιν, η ἶσχνῆ καὶ uarii καὶ uα-χ9οσκιλχὶς συγκοιι ηει σεται not. Retulerunt haec, qui fragmenta Λeschyli ediderunt, ad Lycurgum e verum neque an illud Aristarchi υno ιννῖuα ADκουργου uillae Sani tet alogiam comidexum sit scitnns, neque, ut in Solo Lycurgo constiterit, non potuit etiain eorum aliquid explicari. quae in praegressis legerentur tragoediis. Λc profecto vix dubitari posse arbitror, quin quae disseruit Aristarchus ad illum ipsum versum, cuius emendatio-

20쪽

nem qnaerimus, pertineant. Nam et tiακροοκελγης illa locusta est, et eadem, quia n0cere adspectu suo dicitur, χλουννὶς v0catur, si id κακουργον si nisi cat: ut, si Hu-II ineri scholiastam cum Theocriti interprete componimus, manifestum sit, cur ille, ubi χλουννὶν di xit κακουργον esse, ad illud lucustae genus, versumque Λ ch1li transierit. Ea autem ratione egregie eunticinatur. quod sag citer suspicatus erat Blittigerus, in capripedem Satyrum quadrare illud fragmentum. Sic autem scribendum via

detur:

NI C. praelonga certe crura. LYC. num D-CuSta erat flΝam si, ut consuetudo iragoediae suadet, nuncius aliquis reserebat, quam mira atque incredibili specie quidam iii venissent semihomines viri, consentaneum erat, contemptorem Bacchi L3curgum irridem haec nuncianti, et vertere in ludibrium, quaerentem, nunt illud longis et gracililvis cruribus imbolle monstrum lucusta esset visu nocitura. Cueteruui nisi diserte masculinum apud Homeri scholiastam scriptum legeretur, iacile crederem seminino genere locustam χλουνιν esse appellatam, id ut esset udiectivum intellecto tiκ9ὶς substantius. Cuptum esse ab Lycurgo Bacchum, ex scholiis ad Thesmophori: usas infra memorabitur. Itaque,'quod e iam ex Apollodoro cognoscitur, proelio conllixisse Ed0n0s cum Bacchi grege iure statuemus. Hanc quoque rem ab aliquo nuncio descriptam esse constans usus tragicorum credi iubet. Eo fortasse pertinet, quod Hes)chius, Sui das, Favorinus satis perplexa oratione reserunt. Hesychius: Hrίζειν, διασπαν. ἐκ μετ φορας. Παυ- καὶ αἰκιζεs: u cino etων καταιγίδων. Αἰσχυλος. ω ὁ