장음표시 사용
71쪽
cum Sigillo Secretae consessionis sub exacto perpetuoque silentio Unde Jis dotibus et aliis ad id opportunis, ut optime sint instructi, omni studio curare debent confessarii. Rit. Rom.)2. In primis igitur meminerit confessarius se judicis pariter et medici personam sustinere, ac divint justitiae simul et misericordiae ministrum a Deo institutum esse, ut tanquam arbiter inter Deum et homines honori divino et animarum sitati consulat V Rit. Rom. Sicut enim nimia lacilitas peccatorum est fomentum, sic nimia severitas pluribus est via ad despera
3. Vt autem recte judicaro queat, sit tanquam peritus es, cusdiscernens inter lepram et lepram animarum morbos prudenter curare, et apta cuique remedia applicare sciat, quantam potest maximam ad id scientiam atque prudentiam, tum in assiduis ad Deum precibus, tum ex probatis auctoribus V Rit. Rom.), inter quos praecipue commendamus S. A. M. de Ligorio, quem ex judici sanctae sedis inoffenso pede ac tuta conscientia, omnes Sequi possunt) praesertim a Catechismo Romano, et prudente consilio peritorum studeat sibi comparare.' Rit. Rom.)έ. Sciat casu et censura sedi apostolicae et ordinario suo reSerVatas, et Suae cujusque ecclesiae constitutiones, easque diligenter observet. Rit. Rom.)
l. facerdos ad audiendam confessionem Vocatus, Promptum facilemque se praebeat an priusquam ad audiendum accedat, si tempus suppetat, ad hoc ministerium rito sancteque obeundum, divinum auxilium piis precibus imploret. V2. Consessarius benignitate paterna ornitentem adjuvet, ut omnia peccata sua rite et integro confiteatur, remula stulta
72쪽
CONCILIORU QUEBECENSIUΜ. illa quorumdam verecundia, qua praepediti, suadetite diabolo, peccata' ministro Christi confiteri non audent.' Rit. Rom.)3. Si paenitens numerum et species et circumstantias peccatorum explicatu necessarias non expresAerit, eum sacerdos
prudenter interroget; sed caveat ne curiosis et inutilibus interrogationibus quemquam detineat, praesertim juniores utriusque sexus, Vel alios, de eo quod ignorant imprudenter interroganS, ne Scandalum patiantur indeque peccare discant' Rit. Rom.), atque sic confessio sacramentalis evadat Odiosa. 4. audita Consessione, pro gravitat peccatorum ac poenitetitis conditione, opportuuru correptiones ac monitiones, prout opus esse Viderit, paterna charitate adhibeat, o ad dolorem et contritionem emcacibus verbis adducere conetur, atque ad vitam emendandam ac melius instituendam inducat, remediaque peccatorum tradat. Rit. Rom. 5. Demum salutarem et convenientem satisfactiouem, quantum spiritus et prudentia suggesserit injungat, habita ratione status, conditionis, sexus et aetatis, et item dispositionis poenitentium Videatque ne pro peccatis gravibus levissimas poenitentias imponat, ne, si sorte peccatis conniveat, alienorum peccatorum particeps ossiciatur.' Rit. Rom. Pro peccatis occultis, quantumvis gravibus, publicam paenitentiam non imponat. Caveat etiam ne ullam praescribat poenitentiam nimium dissicilem, vel quam probabile sit a poenitente non fore adimplendam.
3. Qui&ιs Danda Vel Deneganda est Λbsolutio.
1. Postremo μ videat sacerdos quando et quibus conserenda vel neganda, vel disserenda sit absolutio, ne absolvat eos qui
talis beneficii sunt incapaces, quales sunt qui nulla dant signa
73쪽
doloris, qui odia et inimicitias deponere, aut aliena, si possunt, restituere, aut proximam peccandi occasionem deserere, aut alio modo peccata derelinquere, et vitam in melius emendaro nolunt, aut qui publicum scandalum dederunt, nisi nublico satis. saciant et scandalum tollunt; neque etiam eos absolvat quorum peccata sunt superioribus reservata. Rit. Rom.)Quae quidem nemo non viderit, ut ait Lo, XII, quam longo ab eorum ratione distent, qui ut gravius aliquod audiunt peccatum, aut aliquem sentiunt multiplici peccatorum genero infectum, statim pronuntiant se non posse absolvere ris nempoipsis mederi recusant, quibus maxime curandis ab eo sunt constituti qui ait non est opus valentibus medicus, sed malo habentibus; aut quibus vix ulla scrutandae conscientiae diligontia, aut doloris ac propositi satis videtur significatio, ut absolvor se posse existiment; ac tum demum tutum se cepissis consilium putant, si homines in aliud tempus absolvendos dimiserint. Si enim ulla in re servanda est mediocritas, in hac potissimum se 'vetur necesse est, ne vel nimia facilitas absolvendi facilitatem asserat peccandi, vel nimia dissicultas alienet animos a consessione, et in desperationem salutis adducat. Sistunt sesquidem multi sacramonti paenitentiae ministris prorsus imparati, sed perstupe tamen hujusmodi, ut ex imparatis parati fieri possi ut, si modo sacerdos Viscera indutus misericordiae Christi Jesu qui non venit Vocare justos, sed peccatoros, citi studiose patienter et mansuete cum ipsis agere. Quod si praestaro prae' termittat, prosecto non magis ipse dicendus est paratus ad audiendum, quam caeteri ad confitendum accedoro. Imparati enim illi tantummodo sunt judicandi, non qui vel gravissima admiserint flagitia vel qui plurimos otiam annos abii ierint a confessione migericordii enim Domini non est numerus, et bonitatis infinitus est thesaurus vel qui rudes conditione, aut
74쪽
tardi ingenio, non satis in ipso inquisierint, nulla sere indus. tria sua id sine sacerdotis ipsius opera assecuturi sed qui, adhibita ab e necessaria, non qua praeter modum graventur, in iis interrogandis diligentia, omnique in iisdem ad detegiationem peccatorum excitandis, non sine fusis ex intimo cordo ad Deum precibus exti', ita charitatis industria, sensu tamen doloris ac paenitentiae, e o saltem ad Dei gratiam in sacramento impetrandam disponuntur, carere prudenter judicentur. Quocumque animo sint qui accedant ad minis brum paenitentiae, nihil ei magis cavendum est quam ne sua culpa diffsus quisquam Dei bonitati, aut sacramento reconciliationis insensus discedat. Quare si justa sit causa cur disserenda sit absolutio, verbis, quoad poterit humanissiDais, persuadeat consessis necesse esse id, et mutius officiumque suum et eorum salutem omnino postulare, G2que ad redeundum quam primum blandissimo alliciat, ut iis feliciter peracti quae alubriter priescripta fuerunt, vinculis solitii peccatorum, gratiae caelestis dulcedino reficiantur. Eiicyclica ad omnes Patriarchas, Archiepiscopos et Episcopos, de extensione Jubilosi, An 1825.)
4. De Necessitate Confessionis.1 Christus Dominus Redempto noster instituit sacramentum paenitentiae ad reconciliando les. Est autem hoc sacramentum paenitentia lapsi post baptismum ad salutum necessarium, ut nondum regenerati ipse baptismus.' Conc. Trid. Sess. 14 Cap. 2. 2. Deploranda ergo valde est illa exitiosa quorumdam christianorum indisserentia, qua salutis curam Parvi pendentes, tantum charitatis Christi beneficium despicientes, nunquam, aut non nisi raro, ad ahitiferum hunc divinae misericordiae
75쪽
l. Itaque omnes christifideles hortamur atque obsecramus enixo in Domino, ut saepe saepius sacramentum paenitentiae suscipiant. Quod si hanc salutarem hortationem nostram non audiant, volumus ut ad minus memores sint se teneri, cecclesiae praecepto, confiteri saltem semel in anno, juxta hoe concilii Lateranensis V. decretum: Omnis utriusque sexus fidelis, postquam ad annos discretionis pervenerit omnia sua peccata confiteatur fideliter, saltem semel in anno, proprio sacerdoti,
et injunctam sibi poenitentiam studeat pro viribus adimplere. 2. Igitur de tam alutari ac gravi praecepto frequenter moneantur fideles, juxta ejusdem concilii mandatum, ac sedulo
3. Per proprium quidem sacerdotem intelligitur parochus, episcopus et pontifex romanus. Ut autem penitus esset periculosa libertatis fidelium, relative ad confessarii delectum, restrictio, juxta praesentem ecclesiae disciplinam, declaramus et volumus eo praedici ecclesiae praecepto satisfacere, qui peccata sua cuilibet ab episcopo ad confessiones excipiendas approbato sacerdoti confitetur ita ut ea de re nemo debeat a parocho inquietari, non obstante qualibet alia consuetudine particulari. 6. De Confessione uerori . Corto pueri, cum ad discretionis aetatem pervenerint, tenentur eodem praecepto confessionis Debent ergo parochum vel alium sacerdotem adire et peccata sua confiteri atque, si digni
absolutionis videanter, etiam ante tempus primae communionis absolvantur. Munus est parochi eos allicere, us paulatim confiteri assuescant ac per Vitam innocentsemirri paron corda a jsanctissimum eucharistia sacramentum suscipiendum. Quam
dolendum esset, si parochi negligentia, longum per tempus,
76쪽
eorum animae in peccatis et pravis consuetudinibus languescerent Quare volumus ut parochi, quantum fieri poterit, altem bis aut te in anno eos confitentes audiant, praeserti in cum jam incipiunt attingere aetatem priuri communionis, atquo ad gra. tiam absolutionis, in quantum poterunt, illos praeparent, dispositosque absolVant. 7. Ubi Audisndo Sunt onfessio s. Saeordos in ecclesia non autem in privatis sedibilis consessiones audim nisi ex causa rationabili, quae cum inciderit, studeat tamen id deeoliti ac patenti loco praestare.' Rit.
2. Habeat tum in est lesia, pro tempore 38tivo, tum in ejuου- dem sacristia, pro tempore hiemali, sedem consessionaleni, in qua confessiones audiat, quae sedes patenti, conspicuo, e apto ecclesiae, Vel sacristiae loco posita, crate perforata inter poenitetito et sacerdotem sit exstructa nec liceat, extra casum infirmitatis, vel alterius rationabilis causae, mulierum conses.siones excipere, nisi interposita hujusmodi crate. DECRETUM .
De Hιeharistia. 1. omnibus quidem ecclesiae catholicae sacramentis religiose sancteque tractandis magna ac diligens cura adhibenda est, sed praecipue in administrando ac suscipiendo sanctissimo Eucharistit sacramento, quo nihil dignius, nihil sanctius otadmirabilius habet ecclesia Dei cum in eo contineatur praecipuum se maximum Dei donum, et ipsemet omnis gratiae et sanctitatis sons auctorque Christus Dominus. Rit. Rom. 2. Salvator enim noster ex hoc mundo transiturus adlati v cum dilexisset suos qui erant in mundo, in finem dilexit
77쪽
et, cena facta, pridie quam pateretur, instituit sacrosanctum Js ueharistia sacramentum, in quo continentur vere, realiter et substantialiter corpus ejus et sangui8, una cum anima et divinitate. 3. Parochus igitur summum studium in eo ponat, ut cum ipsi venerabile hoc acramentum, qua decet reverentia, debitoque cultu tractet, custodiat et administret tum etiam populus sibi commissu religiose colat, sancte frequenterque suscipiat, praesertim in majoribus anni solemnitatibus. Rit.
mentum Requisitis. l. Quo magis sanctitas e divinitas coelestis hujus sacramenti viro christiano comperta est, eo diligentius cavero debet ille, ne absque magna reverentia et sanctitate quae potissimum in
peccati lethalis immunitate consistit ad id percipiendum accedat, praesertim cum illa plena formidinis verba apud Apostolum togamus Qui manducat et bibit indigne judicium sibi manducatis bibit, non dijudicans corpus Domini. V2. Quare communicare volenti revocandum est in memoriam ejus praeceptum, et Concilii Tridentini decretum Probet autem seipsum homo. Ecclesiastica autem consuetudo declarat eam probationem necessariam esse, ut nullus sibi conscius peccati mortalis, quantumvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacramentali confessione, ad sacram Eucharistiam accedoro debeat. Quod a christianis omnibus, etiam ab iis sacerdotibus quibus ex ossicio incubuerit celebrare, sancta Synodus Triden-.tina perpetuo servandum esse decrevit, modo non desit illis copia confessarii quod si necessitate urgente, sacerdos absque praevia confession celebraverit, quamprimum confiteatur.
78쪽
CONCILIORUM QUEBECENSIUM. 2. De Frequenti Communione. 1. Cum nihil habeat christiana religio sacramento Eucharistiae praestantiu et augustius, nihilque ad sancto et inculpate vivendum emcacius ejusdem frequentissima participatione, parochi sit verbi divini praedicatores do rius fructibus o utilitato frequenter disserant, et fidelibus persuadere nitantur, ut omneso singuli qui christiano nomine censentur, in hoc unitatis signo, in hoc vinculo charitatis, in hoc concordia symbolo jam tandem aliquando conveniant et concordent, memoresque tantae majestatis et tam eximii amoris esu Christi Domini nostri, qui dilectam animam suam in nostrae salutis pretium et carnem suam nobis dedit ad manducandum, haec sacra mysteria comporis et sanguinis ejus ea fidei constantia et firmitate, ea animi devotione, ac pietate et cultu credant et Venerentur, ut panem illum supers abstantialem frequenter, et sicuti optaremus cum sacrosancta Synodo ridentina, in singulis missis, non solum spirituali affectu, sed etiam realiter, Auscipere possent. Sic enim certo panis ille divinus vere eis esset animae vita et e petua sanitas mentis, cujus vigore confortati, ex hujus miserae peregrinationis itinere ad caelestem patriam pervenire valerent, eumdem panem angelorum quem modo sub sacris velaminibus edunt, absque ullo velamine manducaturi Conc Trid. Sess.
2. Parocho autem, et illos omnes qui verba habeant ad populum christianum, hortamur, ut, quando de dispositionibus ad communicandum requisitis, Vel de indigna sacramenti perceptione disserunt, a nimia verborum austeritate declinent, ne sorte, mentibus audientium Ormidine ultramodum concussis, fidolo in quamdam ρsporationem incillant; unde a communione prorsus deterreantur Peroptat igitur haec Synodus, ut,
79쪽
quoties de sacra Eucharistia agitur, non omittatur equidem quod terreat indignos, sed libentius proferatur quod bene dispositos ad panem vitae Suavissimum alliciat. 3. Circa vero frequentem sacrae communionis sumptionem, parochi ac conse88arii hae ante omnia, sedulo perpendant et observent, quae habent i in decreto, quod, jubente et approbant Innocontio XI, die t februarii 1679 promulgatum est: Etsi frequens quotidianusve sacrosanctae Eucharistiae usus a sanctis Patribus fuerit in Ecclesia probatus, nunquam tamen, aut saepius illam percipiendi, aut ab ea abstinendi, certos singulis mensibus aut hebdomadis, dies statuerunt, quos nec Concilium Tridentinum praescripsit, sed quasi humanam infirmitatem secus reputaret, nihil praecipiens, quid cuperet tantum indicavit, cum inquit. Optaret quidem sacrosancta Synodus, ut singulis missis fideles adstantes sacramentali Eucharistiae perceptione communicarent idquo non immerito, multiplices enim sunt conscientiarum recessus, varia ob negotia spiritus alienationes, multa e contra gratiae, et Dei dona parvulis concessa quae cum humanis oculis scrutari non possumus, nihil certe de cujusque dignitate atque integritate, et consequenter do frequentiori aut quotidian vitalis panis usu potest constitui.'4. Et propterea quod ad negotiatores attinet, frequens ad sacram alimoniam percipiendam accessu consessariorum secreta cordis explorantium judici est relinquendus, qui ea conscientiarum puritate, et frequentiae fructu, et ad pietatem processu, laicis negotiatoribus, et conjugatis quod perspicient eorum saluti profuturum, id illis praescribere debebunt. 5. In hoc igitur Pastorum diligentia potissimum invigilabit, non ut a frequenti, aut quotidiana sacri communionis sumptione, unica praeceps D rmula aliqui deterreantur aut
80쪽
CONCILIORUM QUEBECENSIUM. sumendi dies genoraliter ibi; vventur, sed magis ut nemo a sacro convivio, Seu sequenter, Seu quotidie accesserit, repellatur; et nihiloininus dent operam ut unusquisque digne pro devotionis, et praeparationis modo, rarius aut crebrius Domini corporis Auavitatem degustet. 6. Ad ioc etiam proderit praes. I parocnorum et conse88ariorum uiligentiam, id praedicatores observaro, ut cum fideles ad sanctiSsimi sacramenti frequentiam quod sacere debent , accesso irint, statim de magna ad illud sumendum praeparatione, oration m habeant, generatimque ostendant, eos, qui ad laeque ut orem, aut quotidianam salutiferi cibi sumptionem devoto studio xcitantur, debere, sive laici negotiatores sint, sive conjugati, sive quicumque alii, suam agnoscere infirmitatem ut
dignitate sacramenti, ac divini judicii formidine discant coelostem mensam, in qua Christus est, Levereri, et si quando sominus paratos senserint, ab ea abstinere, seque ad majorem praeparationem accingere.
7. Istud vero maxime ab eorum ossicio postulari sibi persuadeant, tum concionatores, tum confessarii, nulli labori aut diligentis parcendum, ut omnis irreverentis et scandali suspicio in veri et immaculati Agni perceptione tollatur, virtutesque et dona in sumentibus augean lir. Quod abunde continget, si ii, qui t hi busmodi tudio, divina praestanti
gratia, tenentur, Seque sacratissimo pane frequentius refici cupiunt, sua Vire eXPgni'. re, Seque probare cum timore, et charitate assueverunt.' Sacr. Congr. Conc. 12 Februarii,
8. Quod autem ad dispositiones suscipientium attinet, monemus in primis consessario ne i 'e' lem ad Eucharistiam acceESum is, aut Suadeati aut per tiani di in gravia peccatas Ppe labuntur, nec de pinnitentia peragenda Suaque ita et aen-