장음표시 사용
81쪽
danda lint solliciti, sicuti nec illis qui, etsi gravia vitent crimina, Voluntatem tamen habent venialibus inhaerentem qua de re legenda sunt quae scripserunt probati auctores, inter quos commendamus S. Alph. R de Ligorio. 3. Quibus Deneganda est Eucharistia. l. Quod vero ad eos qui a sanctissimae Eucharistia participatione arcendi sunt, servetur quod praescribi Rituale
2. Illos autem qui morte plectendi sunt, nedum inter repeblendo rei enseamus, judicamus contra et volumu admittendos, modo vere paenitentes sint, ideoque una ex diebus filiae praecedent, puta pridie executionis, si fieri possit, aut etiam ejus ipsa die, quando nihil iii lecentiae timendum erit sacramento, conseratur is ueharistia, qua ad dolores mortis, resignato et
patienti imo, sustinendos mirifice adjuvabuntur. De Eucharistia Administranda. Sancta I ucharisti administretur, quantum fieri potest, intra
missarum Solemni it c ante, nec post mis8ae celebrationem,
sine rationabili causa. 5. Lumpus Ante M. Sacramentum. Ante Sanctissimum Sacramentum lampas diu noctuque luceat, nisi pro tempore Episcopus, ex indulto edis Aposto licae, dispensaverit. 6. Communio Paschalis. Parochi dent operam ut omnes tempore paschali communiuent. Ad hoc denuntietat opportune populo constitutionem
82쪽
Concilii Latoraliciisis sub nuocenti III., quae incipit his verbis: Omnis utriusque sexus, etc. Indo doceantur fideles sibi incumbere obligatauinem gemel saltem in anno, in pascitate atque in propria parocilia communicandi. 7. Comimini Infirmorum.1. Infirmis qui in periculo mortis probabili et proximo, quamvis non actuali et imminente, versantur, viaticum corporis Domini Nostri Jesu Christi, summo studio ac diligentia, op- Portuno tempore, deserendum est, ne sorte contingat illos tanto beneficio, incuria sacerdotis privatos decedere. Perseverante periculo mortis, iterari potest viatici administratio, quin etiam parochi debent, ut monet Benedictus XIV, Pontifex Maximus, sanctissimam Eucharistiam iterato deserre ad aegrotos, qui pediaeverante morbi eadem periculo, illam saepius per modum viatici, cum naturale jejunium servare nequeant, percipere cu
2. Non a recipiendi viatici lege eximitur quicumque, seu devotionis causa, seu ut praeceptum paschale impleret, Corpore Domini assumpto, paulo post in gravem morbum inciderit. 3. Nec deneganda Eucharistia est, imo potius conferenda, pueris qui prima communionis aetatem nondum adepti, ad usum tamen rationi pervenerunt, modo edocti, prout tempus permiserit, cibum coelestem et supernum a communi et materiali discernere queant. 4. Cum autem infirmis est ministranda, quanta praestari potest veneratione, pro tempori vel locorum circumstantiis deseratur, comitantibus fidselibus ad hoc salutare pietatis obsequiem requentur invitatis.
83쪽
1. Quanta cura adhib0nda sit, ut sacrosanctum Missae sacrificium omni religionis cultu ac veneratione celebretur, ait Tridentina Synodus, quivis inde lacile aestimare poterit, qui cogitarit, maledictum in sacris litteris eum vocari, qui lacit opus Dei negligenter. Quod si necessari fatemur nullum aliud opus adeo sanctum ac divinum a Christifidelibus tractari posse, quam hoc ipsum tremendum mysterium, quo vivifica1lla hostia, qua Deo Patri reconciliati sumus, in altari per sacerdotes quotidie immolatur, Satis etiam apparet omnismoperam et diligentiam, in eo ponendam esse ut quanta maXima fieri potest interiori cordis munditia, et puritato atque exteriori devotionis ac pietatis specie peragatur.' Conc Trid. Sess. 22, Decret do observ. in celebr. Miss. 2. Tanta ergo gravitate, tanto religionis cultu, Missae sacrificium celebrent, ut per visibilem ministri pisitatem invisibilia aetern Sacerdotis mysteria conspiciantur. Nihil igitur obiter in hac divina actione, nihil perfunctorie, nihil praecipitanter, nihil nconditis gestibus, omnia vero graviter, omnia Secundum ordinem fiant, juxta receptos et approbatos Ecclesiae ritus, qui vel in minimis, sine peccato negligi, mitti vel mutari haud
3. Pia enim mater Ecclesia,' prout docet eadem sancta Synodus, ritu quosdam et caeremonias' in missa servandas Instituit, quo et majestas tanti sacrificii commendaretur, et
mentes fidelium por haec visibilia religionis et pietatis signa ad
rerum altissimarum, quae in hoc sacrificio latent, contemplationem excitarentur. Cone Trid. 083 22, c. 5.)έ. orum igitur sacrorum rituum labes, quae rubricarum nomine censentur, Presbyteri accurate a discant, apprimeque
84쪽
CONCILIORUM QUEBECENSIUM. calleant ac attentissime servent nec illos commentarios, quid istis sacris ritibus a piis et eruditis viris conscripti sunt, legere omittant, dictasque caeremonias frequenter inter mis-Sarum celebrationem Xponere, ut earum sanctitas et significatio ab omnibus agnoScantur. DECRETUM XI. De Moramento aetrem in Unctionis.1. Clementissimus Bedemptor Noster, qui serVis suis, quovis tempore, voluit de salutaribus remediis adversus omnia omnium hostium tela esse prospectum, quemadmodum auxilia maxima in sacramentis aliis praeparavit, quibus christiani conservare Se integros, dum Viverent, ab omni graviore spiritus incommodo possint, ita Extremae Unctionis sacramento finem vitae tanquam firmissimo quodam praesidio munivit. 2. Unde Extremae Unctionis sacramentum, a Christo Domino institutum, tanquam coelestis medecina, non animae solum, sed etiam corpori ahitaris, omni studio ac diligentia, periculose aegrotantibus adhibendum est, et eo quidem tempore, si fieri possit, cum illis adhuc integra mens et ratio viget, ut ad uberiorem sacramenti gratiam percipiendam, ipsi etiam suam fidem ac iam animi voluntatem conferre possint, dum sacro
liniuntur oleo. Rit. Rom.)3. Ut autem ad id facilius perveniant, parochi moneant
tanti sacramenti contemptum, absque ingenti scelere et ipsius Spiritus Sancti injuria esse non posse, atque conentur ex homitium animis evellero falsam illam opinionem, qua plerique hoc
sacramentum, quaSi supremam horam portendat, vel etiam acceleret sibi suisque reformidant. 4. Parochus caveat ne, sua culpa, quisquam Suorum moria-
85쪽
Ium auxilia istiani conire spiritus lento finem Jhristo Do-imae solum, tia, pericu- empore, Si iget, ut adtiam suam dum sacro
moneant et ipsiusi ex homi- erique hoc vel etiam
tur sine Extrema Unctione. Quosquos igitur periculose aegrotantes compererit benigne urgeat ad postulandum, cum adhuc integra mente et ratione sunt, tam opportunum Dei miserentis auxilium, siquidem cunctando periculum incurrunt, vel sine illo moriendi, vel illud in extremis, jam deficient sensu, cum minor fructu percipiendi. 1. Quibus Conferendu es Denequnia est aetrem Unctio. l. Extrema Unctio, utpote sacramentum vivorum, requirit in suscipient gratiam sanctificantem; quapropter administrationi ipsius praeiro debet consessio, quantum fieri potest, vel saltem absolutio. 2. Debet autem hoc sacramentum infirmis praeberi, qui, cum ad Sum rationis per .enerint, tam graviter laborant ut periculum mortis imminere videatur, et iis qui prae senio defi-eiunt, et in diem videntur morituri, etiam sine alia infirmitate.' Rit. Rom.)3. Infirmis autem qui, dum sana mente et integris sensibu essent, illud petierint, seu verisimiliter petiissent, seu dederints1gna 'ontritionis, etiamsi deinde loquelam amiserint, vel anentes effecti sint, vel delirent, aut non gentiant, nihilominus Proebi':Ufur.' Rit. Rom. γέ Conteratur pariter pueri qui, etsi ad sacram communionem nondum admissi, ad eam tamen pervenerunt aetatem, in qua peccati probabiliter praesumuntur capaceS. 5. Impoenitisntibus vero, et qui in manifesto peccato mortali moriuntur,' haereticis manifestis, excommunicati et non baptigatis, penitus denegotur.' Rit. Rom. 6. In eadem infirmitate hoc sacramentum iterari non debet, nisi diuturna sit ut cum infirmus convaluerit, iterum in peri- .culum mortis incidib. V Rit. Rom.
86쪽
CONCILIORUM QUEDECENSIUΜ. 7. Sacrum oleum infirmorum cum magna religione tractetur atque servetur. Habeat igitur illud parochus diligenter custoditum, loco nitido et decenter ornato, in vase argente Seu stannuo, ab alii vasculis speciali inscriptione distincto quod quidem oleum singulis annis, ferias in coena Domini, ab Episcopo benedictum, veteri combusto, renovandum est. 2. De Visitatione In morum. Infirmi, etiam cum jam sunt sacramentis Eucharistite ot Extremui Unctionis resecti ac roborati, adhuc egent ope et benigno auxilio pastorum suorum Meminerint ergo parochi, et omnes sacerdotes quibus incumbit animarum cura, se ex ossicio uotoneri ad illos, ouantum fieri potest, frequenter vis tandos. Equidem, si christianis omnibus infirmorum visitatio et consolatio a Christo Domino proponatur tanquam charitatis Ossicium super quo judicandi sunt, quanto magis id inter praecipua sollicitudinis sacerdotalis munia recensendum est torpendantem attente, serventque diligentur monita mirabili sapientia ac pietate referta, quae ipsis, de hac visitation et cura infirmorum, traduntur in ituali Romano, ad quod uos hic remittimuS. 3. De Sepultura Ecclesiastica. 1. Juxta leges can0nicas, corpora fidelium sepelienda sunt ministerio sacerdotis, Ecclesiae preces et ritus adhibentis. 2. Fideles igitur, hoc ultimo et justo pietatis erga suos ossicio sollicito provideant. 3. Parochi vero clarunt ut cuncta fiant juxta ordino praescriptum, et omnes caeremoniae et preces, quibus sancta mater
ventur ad ri0rmam Ilitualis Romani.
87쪽
4. Coemeteria debent piscopi, vel presbyteri rito deputati,
b nedictione sanctificare. b. Sint ad normam sacrorum canonum, clausa nullis usibus profanis pateant. 5. Distinctus in eis assignetur locu non benedictus, sed muro, aut sepe aut irassione, a parte benedicta separatus, eis destinatus qui de jure sepultura ecclesiastica privantur.
DECRETUM ILDe Sucrumento Ordinis.1 Sacrificium et sacerdotium ita Dei ordinatione conjuncta sunt, ut utrumque in omni logo exstiterit. Cum igitur in
Novo Testamento sanctum Eucharistiae sacrificium visibile, ex Domini institutione Ecclesia acceperit fateri etiam Oportet, in ea novum esse visibile et externum sacerdotium in quod
2. Quamvis autem omni tompore summam dignitatem obtinuerint, tamen Novi Testamenti sacerdotes caeteris Omnibus honore longe antecellunt. Potestas enim tum corpus et Sanguinem Domini Nostri conficiendi et offerendi, tum peccata remittendi, quae illis collata est, humanam quoque stionem atque intelligentiam superlat. 3. Declarat ergo Synodus hujus tanti officii onus nomini temere imponendum esse; sed iis tantum, qui illud vitte sanctitate, doctrina, de prudentia, sustinere OSSint. Nec quis quam sumet ibi honorem, sed qui vocatur a Deo tanquam
L Itaque valde exoptant Patres Concilii ad clericos pisitatoo scientia melius informandos, ut tribus annis, post Xanti, tum philosophiae cursum, in majori seminario bedienti: et
88쪽
CONCILIORUΜ QUEBECENSIUM. sacris litteri se exerceant. Cum antequam ordinentur, clerici interdum in parcocta sua commorantur, eorum agetidi rationi incessanter invigilent parochi, ne lupi rapaces gregem invadant: caveant magnopere ne bonum do illis reddant testimonium, nisi pia conversatione digni habeantur. Itaque animarum rectores Synodus vult monitos gravis culpae reos lare, qui episcopum monere negligerent cum tanto Ecclesiae
b. Si quis aliorum sacramentorum naturam et rationem diligenter considerarit, facile perspiciet ea omnia ab ordinis sacramento ita pendere, ut sine illo partim confici et admittistrari nidio modo queant, partim solemni caeremonia et religioso quodam ritu ac cultu carere videantur. Quare necesse est ut Pastores, institutam Sacramentorum doctrinam persequentes, eo diligentius de Ordinis etiam sacramento sibi agendum arbitrentur. DECRETUM XIII. De Moramento Matrinιonii. Fidelium matrimonium, a Deo in officium naturae ab initio institutum fuisse postea a Christo Domino elevatum ad dignitatem veri et proprii saeramenti Novae Legis, causantis gratiam ex opere operato, Veritas catholica est, ut continetur in Instructione Eugenii IV, pro Armenis, atquo in Tridentina Synodo quae Sess. 2έ, eateform matrim. sic docet: Cum matrimonium, in lege evangelica veteribus connubiis, per Christum gratia praestet, merito inter Novae Legis sacramenta annumerandum Sancti Patres, Oucilia et univorsalis Ecclesiae traditio, semper docuerunt: et ibid, an I, Ofinit: Si qui diXerib, intrimonium non 88 vere se proliri unum ex septem Legis Vangolica: Rerumentis a Christo Domino iusti-
89쪽
bur, clerici id rationigem inva-lant testi-Ιtaque ulpse reos, Ecclesiae rationem ordinis adminis et reli
ento sibi EXCERPTA DECRETORUM.
I. De Servandis Me sim Cire Matrimonium itibus. Cum igitur adversus hanc fidei veritatem multi impii homines hujus saeculi insanientes, non solum perperam de hoc venerabili sacramento eugerunt, sed de more Suo, praetextu Evangelii, libertatem carnis introducentes multa ab Ecclesiae catholicae sensu, et ab Apostolorum temporibus probata consuetudine aliena, scripto et verbo asseruerunt, non sine magna christifidelium jactura, nos eorum temeritati cupientes occumrere, Statuimus de sacramento Matrimonii quaecumque Patres Tridentini, summique Pontifice decreverunt, in omnibus ac singulis hujus provinciae ecclesiis religiose observari De Impedimentis Canonicis Matrimonium DirimentibuS. l. cclesiam semper potuisse ac posse in christianorum matrimoniis, jure proprio impedimenta constituere quae non solum impediant matrimonium contrahendum, sed et nullum reddant quoad vinculum, atque causas matrimoniales spectare ad judices ecclesiasticos, etiam Ofinitum est ab eadem Sacrosancta Tridentina Synodo, ibid Sess. 21 de reform matrim. 2. Hinc docemus ea nulla esso et invalida, non solum quoad sacramentum siti etiam quoad vinculum seu contractum naturalem, matrimonia quae cum impedimento dirimente cano
nico contrahuntur.3. in contra, declaramus tanquam valida habenda esse, quaecumquo uia juxta sanctiora a canonicas 4 Parochi moneant dolos de iis quae lege speculari praescripta sunt, ne matrimonium careat os octibus civilibus, vel alia indo veniant incommoda.
90쪽
1. Parochus igitur admonitus de aliquo matrimonio in sua parochia contrahendo, primum cognoscat qui et quales sint qui matrimonium contrahere volunt an inter eos sit aliquod canonicum impedimentum utrum sponte, libere, et secundum honestatem contrahere velint utrum sint in aetato legitima, et an uterque sciat rudimenta fidei, cum ea deinde filii, suos docero obeant.' Rit. Rom. 2. Noverit quae sint canonica impedimenta matrimonii contraliendi, et quae contrahendi, et quae contractum dirimant: et qui sint gradus consanguinitatis et amnitatis, et item cognationis spiritualis, ex baptismo vel confirmationis uacramento contractae.' Rit. Rom. 3. Habeant in primis ipso eno cognita praecepta illa omnia quae in matrimoniis rite conficiendi servari oportere, sacri canones, et praecipue sancta Synodus ridentina jussit; detque peram ut illa Omnia in sua parochia accurate exacteque serventur.' Rit. Rom.) 4. De Proclamatione Matrinionii. 1. Antequam matrimonium contrahatur ter, a proprio contrahentium parocho, tribus continuis diebus festivis, in ecclesia, inter missarum solemnia, publico denuntietur inter quo matrimonium Sit contrahendum. Quibus denuntiationibus
factis, si nullii in legitimum impedimentum opponatur ad celebrationem matrimonii, in acie ecclesiae procedatur' Conc. Trid. Sess. 24 de Resorm Matrim. cap. 1 sed si quid obstat, ultra parocliu non procedat.' Rit. Rom. 2. Huic si noverit impedimentum aliquod adesse, nedum dirimens, sed vel duntaxat impediens, debo assistentiam suam