장음표시 사용
51쪽
Eae Theolagia ostmutiea. - Quid est physica iliaemonis infestatio, quid moralis Relate ad physicam, quomodo disser obsessio a possessione Relate ad moralem, quomodo disseri lentatio diaboli a tentatione Dei Cur denique sinii Deus, vel etiam vult, hominem utrique lentationi esse ob noxium Petri c. l. - . Ambros. de Abrah. lib. l. c. 8. - Sua regium, lib. 8 c. i. - noli,4 178. - Theol. Virceburg num. 89).m Theologia Morali Utrum catholici qui protestantium laneribus intersunt, et seretrum ad caemelerium absque vel cum cereo comitantur, simulatione, aut hypocris culpandi sint, vel e contra licite id agere possint
LX Iure Getesiaslieo. - Quaenam sint Episcopi Coa: ljutoris, Vicari Generalis ac Vicariorum soraneorum ossicia atque jura durisdictio, qua singulis competit vel tribuitur, estne ordinaria uia delegata
XVI. In Congregali0ne ad S. Stephanum, die , seria 5.
Eae Theologia Dogmatica. - Quomodo probas, utramque dari inseslationem luna physicam tum moralem; et quomodo respondes objicientibus. divini bonitati haud consentaneum videri, ut homines, maxime jusli, a malis spiritibus vexentur Job, c. 1 et 2. - Matth. o. racior. 16, etc.
G Theoloilia Morali. - Titius, ut majores seu elus ex domo sua lucretur, eam meretrici vel catholicis ad conventum protes lautium habendum locat; quaeritur utrum licite Τ
Salmantie de simplic. ornieat. aliique T.
G Liturgia. - Quo loco communicandi sint Sacerdotes et Diaconi Quo loco Clerici inferiores et quo habitu induti esse debeant Qualis ordo servandus si inter communicandos adsit etiam missae inserviens, vel minimo, vel nullo clericali ordine instructus Et utrum simpliees fideles, et etiam sueminae, praesertim si non adsint cancelli, possi ut ad gradus altaris pro Communione accedere item an quando sacerdos qui sacram Eucharistiam ministravit, iam reversus est ad allare, et aliquis supervenit qui petat communicare debeat statim ejus desiderio satisfacere, vel SS. Sacramentum reponere et novam Communionem aliquantulum diserre Τ
52쪽
S MENS AUGUSTO XVII. In Congregali0ne ad S. Laurentium,dierat, seria 5.
Eae Theologia Dogmattea. - Quid et quotuplex est magia realis seu superstitiosa quomodo dissertis magia naturali et an possit admitti Ne gaia vero magia reali negandum ne deque illud cum daemone commercium quod, innititur pacto, ut 6 uni, sive expresso, sive tacito Exodia. Actor 8. - Bellarminus de Sacram in genere, lib. , c. 20. Bergier Dieι Theol ad voeem magia. - Perrone de Ang. num. 12 l. Knoli,4 186. - Theol. Virceburg. num 53. - De MouSSeauX, La magia ne secolo, XIX). Eae Theologia Morali. - Quidam reus interrogatus negat se crimen patrasse quaeritur 1. utrum ad id uti possit restrictione pure mentali: 2. utrum et semper verbis tantum equi vocis
Eae Liturgia. - necessario sternenda sint mappae super cancellos, aut scamna oblonga ubi S. Communio ministratur An ad hunc usum debeant tantum inservire An possit in earum deficientia mappae altarium adhiberi An tolerandum, si unus tantum, aut alter ad Communionem accedit ut loco mappae grandioris, sternatur linteum quod ad manus abstergendas in missae sacro inservit, sive supra scamnum, sive supra bursam calicis vel ut communicatur aliud parvum linteum ad instar corporalis aptatum, et chartae crassiori decenter infixum, ori supponant, et sibi etiam invicem tradant
XVIII. In Congregali0ne ad S. Mariam Muntis armeli die is seria .
ra Theologia Dogmattea. - Negat magia reali negatoque etiam pacto sive tacito sive expresso, cum tamen plures extiterint qui sidem utrique adhibentes magicis artibus studuerunt tum ostende. Ecclesiam jure in ritoque contra superstitiosa hujusmodi commercia cum daemone leges sanxisse. v. Cone Rom. 4. - Constit. Sixtio, Coeli erraeque eonditor, Constitui Gregorii XV, Omnipotentis et .m Theologia Morali. - Quidam superioris sui crimen occultum et grave ejus subditis manifestat quaeritur utrum aliquando id liceat, imo fieri debeat
i D. Lig. de Vil praecepto Deealogi et T.
G Liturgia. - Utrum S. Eucharistia deserri possit ad aegrotos sine pluviali Uirum sine u inbella mirum aliquando etiam sine stola Utrum liceat, si periculum urgeat, Sacerdotem currere per vias cum SS. Sacramento Ea quomodo post infirmi Communionem purificanda sit Pixis quando una tantum delata sui particula at an in casu danda sit manu benedictio
Theologi , ubi de Comm. ad aegrotos init. Amb. m. n. c. Deer.
53쪽
0uaestio. In consesso est, utque eae Theologia putet, Decalogum totam naturo legem complecti ustumen, tum praeceptum de Dei, proaeimi e suimet ipsius dilectione, um illud quod ad prudentiam forιitudinem, aliusque ordinis naturalis irιules attinent, in Decalogo desiderantur. uid eruo Dicine potes hoe praecepta de le9 naturali non esse 'Responsum. - Quod in Decalogo nonnulla desiderentur praecepta circuquasdam Legis Naturalis virtutes, id specie, et materialiter, non re et formaliter admitti fas est. Cum enim Decalogus si veluti totius Legis Naturalis epitome ipsa ratio docet in eo, brevitatis gratia, omittenda suisse tum quae sunt prima et communia quippe omnibus nota tum quae intellectu dissiciliora, quippe paucioribus clara, et hinc diligenti investigatione serutanda. Etenim illa continentur tu conclusionibus proximis, uti summa principia ista in propositis principiis, uti conclusiones per Sapientum disciplinam deducendae ii Iam vero triplex hujusmodi dilectio. cui innititur, quamque totus exprimit Decalogus, ut maximum principium habetur honorare enim Deum, ejusque mandata servare liominum jura revereri ordinare se in Deum, hoc est vel Deum, vel proximum, vel seipsum vere diligere. Praeceptum autem tum de modo se amandi, quod satis superque obscurum est in lum de ordinis naturalis virtutibus idem Decalogus complectitur ut conclusiones a sapientibus deducendas, quia sunt media, quibus uti debemus ad hanc Legem observandam hinc necessaria est prudentia, quae dieitur recta ratio agibilium ;necessaria sortitudo, quae est cohibitiva timorum' et sic de caeleris.
it. Quaestio. - Philosophus quidam in suo Athenseo doce jura in homine a relationibus suis cum Creatore creaturisque oriri; ι, cum relationes mutensur, jura quoque mutari; hisque mutuιis, inserendum esse, et leuem
54쪽
naturalem, e ipsum Decalogum mutari obligationes enim, quaecumque sint, semper juribus responden ι. uaeritur ergo, an recte suum sophus ratiocinationem instituat, ut Decalogus dicendus si mutabilis' Responsum. - uic sophus liaud recte ratiocinatur. Porro non inscior urium undamentuli esse obligationem, si logicam lautum genesim consideres jura enim erga alios habemus, quia supremo ordinis Auctori, cujus tantum jus omnem aliorum obligatiovem praecedit, omnes obtemperare tenemur ii in inlicior obligati0nes, quaecumque sint, semper juribus respondere eorum quippe alterum alterius correlativum est ii non hinc inlidior jura in homini a reluti inibus suis cum Creatore, creaturisque oriri; attamen cum relatio duplicis possit esse speciei, nempe naturalis aut necessariu et adventitia aut accidentalis in cumque tu rerum natura, et in ordine uisus siti tuto illa ni latur, ultera vero tu lactis ab homine posilis, et mutuo ab hominum voluntate pendentibus; cumque denique Dei, hominisque natura Sit minutabilis, inserendum est et immutabiles esse relationes quae consequuntur, et immutabilia esse jura, quamvis eorum objectum, tu est materia, mutari possit vinculum enim, quo ιcissim obstringimur, non ipsi creamus, sed in materialem, quam ponimus, conditionem inducimus et ita sponte veluti ingredimur in eas relationes, ex quibus ordo aeternus huic obligationem, alteri jus constituti. Licet ergo concludere, distinctione relationum attenta, et Legem aluralem, et ipsum Decal0gum mulari n0n OSM.
ill . Quaestio. - Si Decalogi praecepta nequeunt mutari, in potestatene est tum Dei tum hominis qui suprema gaudeat auctoritate, eadem ita relarandi, ut eorum violatio ne eulpi quidem rei tenda sit In intellectu enim terno altiora inesse possvn principiet, u ajunt, quin nostra jura et relationes ita excellant, u licitum forιusse sit aliquando furari aliena eoncupiscere salsum testimonium proferre, e hujusmodi. Ita ne se res habet 'Responsum. - uic, ut palel, Sermo non est de dispensalione quae relativa
et impropria dicitur, sed de absoluta et propria da in id prorsus negandum. Nam, ut judicemus utrum Deus, aliusve supremus Legislator id agere possint per se habenda nobis est ratio de principiis et relaticinibus. quae hic et nunc nos usticiunt, quaeque Dei 0minisque naturae, a qua pendent, omnino c0nveniunt, quia vel ordinant ad Detin, qui est bonum commune, et finis ultimus vel ordinant ad justitiam inter homines servandam, ut nulli sat indebitum et cuilibet debitum reddatur. Si autem Deus in his dispensaret, sibi hominique deesset, et negaret seipsum, quod est absurdum. Si qua vero in Scripturis sunt lacla quae dispensationem subiisse vides bur, id mliroprie conlizisse intelligendum est, scilicet permutationem malerite, quae desiit comprehendi sub Lege Quod vero attinet ad altiora, ut aiunt principia juribus, nostrisque relationibus excellentiora, ex quibus inducendum esset licitum ore quod illi elium in
55쪽
praesens est id patet somnium esse mentis infirmat, e phrenes correptae; nam cum jura, et relationes, quae nunc ex Decalogo obtinent, ex naturatum Dei, tum hominis oriantur, admitti deberet posse in Deo adesse principia qui Dei, hominisque naturam evertant, et destruant. Ex quo iii, juxta salam 26 5 ridiculum sane, atque impietatem sapere jus mutare, proindeque velle novum jus inducere quasi ac novus possit Deus estingi, et nova creatura, quae cum sit praedita natura humana diversis
oppositisque, quibus nunc gaudet principiis, et altributis, institui possit, et regi M.
o S. h. ira, quaest C art. 8. - Suarra, De Legibus, cap. XIII et XV. AEury, De Le-oibus in speeie, cap. I.
lv. Quaestio. uidam, litteris, scientiisque deditus asseri et contendit, progressus materiales scientiarum . morumque disciplinae in societate ita persici posse, ι, re nulla religio, vel alia quam christiana et catholica, populo-rmn universituli necessuria sit. 0uaeritur, an utrumque admitti possit, an qui ita sentiat, 9ua de gaudere valeat, re quonam secus si peccato culpandus' Responsum. - Neutrum pr0rsu ad millendum. Progressus enim, ut verus habeatur, et nunquam a veritale descere, et semper in veritatem magis magisque debet tendere. At veritas id prae omnibus postulat, ut nemo inficiari audeat tum Dei tum hominis naturam. Atqui Dei natura est, ut sit eliam omnium Creator, et supremus Dominus hominis autem ut sit illius creatura omnino dependens ergo quicumque fuerint, suturique sint progressus, semper aderit haec essentialis relatio quae ex se, et absolute obsequium et aliquam religionem requirit. Haec autem religio, contra alterum, qu0d asseritur, nequit esse nisi Christiana catholica ex eo quia cum haec una omnem veritatem possideat, et doceat, veros progressus nec vereri, nec adversari potest quin imo eos severe, ut jus suum, omni studio nititur et contendit. Utrum autem, qui vel nullam, vel uliam quam catholicam religionem necessariam esse profiteatur, bona si de gaudere valeat, in prima hypothesi negandum prorsus, ipsa abhorrent natura in altera, si praesertim sermo os de iis qui vel luter alliolieos vitam gerant, vel eorum doctrinam aliqua saltem ratione imm omnino ignorant, vel litteris student, id quoque negandum: in de innumeris, qui in catholicorum sectis ab incunabulis versantur, si rudiores non paucos excipiamus, cineros ab haeresi formali, et insidelitate non esse excusandos a stirmarem i).
st D. h. in opuse eoiitra impugnantes Dei cultum, cap. l. - S. Vineent Lirinensis incommonii. 23.
Quaestio. - Beria, dum suam a Deo absolutam independentiam praedicat, tumen O, publice honorem qui Creatori tantum ompetiι eo eaehibet animo, ut is bonum quoddam hi in terris ehementer ab ea desideratum,
56쪽
xummo Bono posthabito, illi comparet . ureritur an Beria pεecatum ido-ιolatriae patrareri ratione tum smi, tum hominis,cium rei crealae'
Responsu in Ratione habita de variis dululatriae speciebus, dico Bertam non patrasse peccatum idololatria formalis ratione sui pra dicando absolutam independentiam a Deo id enim potius est haeresis et blasphemia haereticalis, quam indebili divinique sibi ullus exhibitio hinc, praeter metaphoricam, nulla hic adest idololatriae species. Dico insuper, nec ratione rei renitae, quia Bono a se desiderato nil adorationis tribuit; et quamvis Bonii suminum post habeat idque explicite, tamen nonnisi apostasiae videtur ea, cui Deum dici ut qui est totius fidei undamentum. et synthesis. Denique ratione hominis Rertam probabiliter lapsam tueor in formalem idololatriam ad quam tres actus requiruntur, nempe intellectus, voluntalis, et externus quos illa sequit; nam l. 'eam independentiam quam Deo detrahit in Cajo, cui se submittit recognoscit en actus intellectus 2. quia cum putet Cajum acturum quod ipsa vehementer desiderat sponte se determinat ad ullum praestandum; en actus voluntatis 5. quia publice honorem, qui Creatori tantum competit, illi ribuit en actu externus. Nihilominus haec mulier in id progressa inpie talis, mentisque caecitatis dissicilius videtur, ut hominem Deum esse putet: qua dempta existimatione, Berta tu imperfectam tantum idololatriam in
xl. QuodStio. - Duo sunt consessarii, quorum, unus suade e approbat uti remedium es cacissimum contra morbos usum magnetismi, e tumen pacto. ut si vires naturae eaecedat, adhibeatur quidem, sed omni foedere prorsus rejecto cum temone alter vero sub comminutione absolutionis deneganda . quemlibet magnetismi usum damna e prohibet. voerilur, an uter sacerdos bene se gerat an uterque aberret'
Responsum. - Uterque equidem unus prae alio aberrat ille .' quia si non prohibet quominus magnetismus adhibeatur ut causa physica ad consequendum esseclum naturae vires excedentem, licet pactum cum daemone
prorsus ejiciat, id taliten implicitam salteἰn magiam sapit, et implicat: nolle enim id cujus ponitur causa ut sal, idem est ac velle; . quia habetur responsio tum Curio Romanae in Cougregat. S. Ossici 2 aprilis 18sl lum Sacrae Paenitentiariae . dulii ejusdem anni, ubi magnetismi
usum, prout in casu exponitur, declaratur non licere. Errat quoque alter, . quia cum magnetismus proponatur etiam ut causa meret nysica, ex qua sequi possint essectus mere naturales, non est cur dici, damnarique debeat poenitens, qui intra licitos fines eo utatur secus enim, qui physicae student numquam vel potuissent, vel possent quamlibet naturae vi in primitus sese prodentem ad analysim vocare: . quia si cum controvertitur utrum effectus procedat ex causa naturali, nec ne dubium interpretandum est in meliorem partem, et idem essectus naturali causae
57쪽
non est negandus innumerae enim, ait Sancheg agentium naturalium vires nos talent consequitur dici simpliciter non posse usum magne tismi 5. quia cum judicium et sententia a legitima auctoritate lata sit. ut non liceat usus magnetismi prout in casibus sui expositus ergo inserendum est eum absolute non damnari. in patet hunc consessarium nimis rigidum, et sub aliqua ratione injustum fuisse qui propterea satis prudenter se geret, si data bona fide, honestate, exclusoque pael cum daemone, et intentione adhibendi magnetismum ut naturale remedium, hujusmodi usum ipse nec approbet nec suadeat
Quaestio. - Mulier quo dum eae somniis rariisque, tum rerum, tum personarum, vicissitudinibus, numeros quosdam ad sortitionem scribendos, quasi
eae side conjicit . uaeritur l. an des habenda si aliquando somniis' 2. an ista mulier peccareris' Responsum. - Quoad , si quis latur somniis ad praecognoscendum sutura, secundum quod somnia vel pro certo, vel robabilius saltem ex revelatione divina sibi teneat immitti, non est illicita divinatio: haee autem si oriatur ex revelatione daemonum, quibuscum pacta habeantur vel expressa, si ad id invocantur, vel tacita, si hujusmodi divinatio, ut ait D. h. se extendit ad quod se non potest extendere, est quidem illicita, et superstitiosa uinc ex fine, ad quem tendunt, ex ea uSa, qua quis utitur et ex circumstantiis in quibus eveniunt colligi poterit, utrum a Deo vel a natura , vel potius a d emone somnia originem ducant. Quoad II mulier peccasse videtur, sed tantum venialiter peccasse quidem, cum fuerit contra ordinem Providentiae quae perSonarum, rerumque vicissitudines ad sortitionem haud moderatur; venialiter tantum. cum desit expressa, vel tacita daemonum invocatio non enim mulier certe di somniis, quorum absque dubio saliaees non raro experta fuerit
Quaestio. 4uidam templorum exornator, calam, quam socius scandit, ad imum tenens, e specie obsirmans, ita tamen consulto dimore et assit, ut ille, veluti casu sed rerern eae reteri alterius odio ab alto decidaι, mortemque obeat. uaeritur l. quid et quotupleae sacrilegium 2. an exornator hoc peccato culpandus 3. an Ecclesia polluta fuerit' Responsum. - Quoad , sacrilegium est violatio rei sacrae, hoc est cultui divino solemniter dicatae etenim id omne quod ad irreverentiam rerum Sacrarum pertinet uiti. h. ad injuriam Dei pertinet, et habet rationem sacrilegii Debemus autem reverentiam mel iri ex sanctitate quae cum in personis locis, et rebus divino cultui addictis inesse possit, triplex habet objectum proinde, si violetur, triplex adest sacrilegium, nempe
58쪽
personale loeale, et eale. Quoad I. assirmative si loci rationem advertit quia ex circumstantiis tum veteris odii, tum dimotionis, agitationisque scalae patet eum voluisse vel homicidium, vel saltem gravem in Socio, cruentamque corporis licsionem quod utrumque loci sacri violatio est. Quoad III uisi certo c0nstet in foro externo de patrato homicidio, nempe nisi odium, et agi latio scalae in probentur, ut subsecuta mors, aut vulnus ex juris, vel lacti notori etale reo tribuantur Ecclesia haud polluta est censenda in dubio enim mors casu evenisse creditur; et ad rationem sacrilegii theologica culpa requiritur certa.
i X. Qua)stio. - uoenam requirantur u furtum sit sacrilegum, et num fures sacrilegi sin sine qui cuιholicorum, ire qui haereticorum, ne insidelium quorumris templa eaepila Perint. R sponsu Di. - Quoad I ad furtum sacrilegum ex Iure Can. cap. Quisquis, causa 7, . , requiritur injusta rei factae, vel non sacrae saltem probabilius a loco sacro ablatio. Quoad li, cum sacer habeatur locus, qui ex culi sie auctoritate publico cultui deservit, quamvis non consecratus, vel benedictus, furta commissa in templis catholicorum, vel luerelicorum quidem, sed catholicis jam antea usurpatis, nec unquam execratis, absuu dubio, ratioue saltem loci, sacrilega sunt ea vero, me insanis nudelium habita suerunt, sacrilegii specie insici nequeunt nil enim in iis, nisi profanum nobis considorare fas est.
Quaestio. aeuidam ab us habente ad rotum in ollatione alicujus beneficii
ecclesiastici acerrime reaeatur ita ut alii quoque patroni hac tantum de causa ei adrerunιur; attamen pro certo habeι, si pecuniam ferat illum
et a reaeatione cessare, et suum rotum cum coeteris praebere. eaeatus ergo aurum tradit, non aliud, quam se a reaea redimere, intendens. Moeritur,
an praebens, et accipiens, aliique simoniaci sin appellandi 'Responsum. - Simonia est studiosa voluntas emendi, aut vendendi spirituale, vel spirituali annexum pro emporali. Iam modo quamvis, ex regula a D. h. Sua reg. aliisque tradita, non liceat pretio se redimere ab injusta vexatione illius, qui obesse, et una simul prodesse poteSt, quia s0 lutum aurum una cum vexationis remotione electorem videtur allicere ad suum votum praebendum lamen hic satis probabile est vexa tum absque simonia pretium solvisse; quia . haec vexatio videtur quasi vis, aut fraus, nec non quaedam aliorum subornatio, quae omnia, cuin omnino injusta, et temporalia sint, equum justum in est per tetnporale tolli posse; 2. intentio in hypothesi manifesta uda cum traderetur pecunia, lantum est, ut elector animo ita se coinparet, ut rationabiliter, et hinc voluntarie, et libere agat, quod nemo est, qui carpere audeat.
59쪽
Vexantem deinde simoniae iube assectum defendo non enim videtur, nisi suae mentis non sii, cur acerrime vexet, quin aliquid pro animi remissione sussi agitque concessione accipere intendat. Denique alios electores nihil accipientes, quibusque nihil promissum, simonia non esse ullo modo culpandos censeo.
Less. de Iust. lib. 2, cap. , 5. - . Ig. illi a tr. l.
XI. 0uaestio. uius eae prat a consuetudine blasphema in Deum rerba proseri, non intelligens quidem eorum sensum sed cognoscens saltem in contuso, re dubitaus ea injuriam aliquam Deo irrogare. Violatne secundum Decalogi praeceptum, utque ita riolat, tu incurra etiam re pontisicium, reldioecesanam reserrutionem 'flesponsum. Titius violat secundum Decalligi praeceptum; quia sive in confuso cogn0scat, Sive dubitet, eum reapse verba proserat, deliberale injuriam, quamvis non clare, aut non certe apprehensam Deo irrogat, qui autem cum dubio practico actionem ponit, qui ei videtur gravi culpa non carere lethaliter peccat. Quod vero attinet ad pravam in blasphemando consuetudinem, nisi sit ex animo retractata, sussicientem ad peccatum mortale advertentiam non adimit quamvis enim habitus, ait D. Li-gorius, vivacitatem conscientiae extinxerit, satis tamen reliquit luminis ad verborum impietatem advertendam Quoad p0nlisiciam reservationem, Tilium ea incurrisse non arbitror. Haec enim ex blasphemia aereiicali, externata, cui errore intellectus, Voluntatisque pertinacia, quam censurae adnexae notitia comitetur, tantum contrahitur; quae omnia videntur deesse in Titio. Si autem de diseeesana reservatione sermo est, hae, dummodo materia sit per se gravis, irretitum censeo, non quatenus dubila talem, quia nec deliberale, nec conscius de sensu verborum blasphemiam protulit, sed quatenus cognoscentem saltem in confuso prolata verba
injuriam aliquam Deo irrogare quia satis conscius, salisque deliberate agit dixi, dummodo materia si per se ravis nam cum aliqua injuria esse possit aliquid levis, in casu, ex regula generali reservallo non
D. Lig. li a tr. 2, N. lv. - compendium Th. ad normam tam Gousset. - Declarat.
xl l . Quaestio. Iuramentum est dirini nominis inrocatio in testimonium reri. latis. useriιur l. validumne es juramentum magistratus qui Deum nequi 2. pejera ne magistratus qui jurat cum animo, re se non obligandi re non implendi quod jurejurundo promisit, re imo illud rer- tendi 'Responsum. - Αὐl, quamvis inagistratus hic Deum negare plena mentis persuasione non possit, cum nemo compos sui, in tanta essectuum multitudine et magni licentia, causam prorsus necessariam, et primam dijicere audeat tamen videtur de ejus existentia quidquam posse animo
60쪽
excipere incerti ludinis, quae saltem sussietat ad evac uandam juramenti vim, tiae tota in usurpatione testis omniscit et insallibilis posita est cum per hujusmodi estem supplere nitimur desectu tum veritatis lumcognitionis humanae hinc sit quod deliciensibus , ob dubium utrum Deus existat, omniscellitia et insallibili tale junimentum cadere necesse est basi enim nulla aut infirma stare nequit aedificium. Ergo ista nominis divini usurpatio, quatenus actus religionis, est invalida quatenus actus civilis a lege imperatus et a magistratu ad se obligandum positus, valida est. Quoad II, si jurat cum animo se non obligandi pejerat quidem, sed ad obligationem non tenetur; pejerat, quia divini nominis invocalione in testimonium mendacii abutitur, in quo praesertim ratio per-jurii consistit; non obligatur coram Deo, quia Deus juramenta non acceptat nisi qua exhibentur iis lentione. Denique, si jurat cum animo vel non implendi, vel etiam evertendi et pejerat quod evidens est et jurata promissione vincitur obligatio uim juramenti promissi trio est essentialis et inseparabilis proinde hoc ipso quod quis jurat, eadem quippe
ratione expresse se obligat nequit enim actus naturam destruere et sacer quod verum jura inentum sit non Verum.
duaestio. 4uaedam uetor, antequam matrimonium rite confraheret rotum eastitatis perfectae et perpetuae emisit, sed id oblita est nec recordatur, nisi jam alterius juris facta. 0uaerisur l. an hoc rotiιm rorem obliget etiam post matrimonium' '.' cuinam sit per se referratum' a.' an possi in
casu ab Episcopo dispensaris Responsum. - Quoad I affirmative nempe mulier nec petere, nec reddere potest primo labente bimestri ex privilegio enim duris an eximuntur hoc temporis spatio conjuges ab obligati0ne conjugalis debiti reddenti
j ii re petendi suspenso cum igitur sit veluὶ soluta tota ejusdem voti obligatione amitur, qua ne reddat, tenetur uti privilegio bimestris, et quominus petat, omnino prohibetur. Quod si statim a matrimonio sui volireminiscatur statimque magitet dispensationem, in ea procul dubio mentionem faciat de hi mestri nondum elapso, ne illam obrepere videa. tur. Quoad i. dii in modo sit absolutum, sub gravi, determinatum, et materia, libertateque persectum, hoc votum uinino Pontifici reservatur; et ratio est, quia in iis, quae sunt juris divini ab humana voluntate pendentis, cum totius Ecclesiae regimen bonumque respiciani solus Pontifex, ut supremus magister, et judex auctoritatem habet. Quoad II, affirmative, idque communius, et valde probabiliter tum quia lex reservationum est in aedificationem, quae secus in hujusmodi casu saepe saepius pericli laretur tum quia haec facultas dispensandi conceditur episcopis ex consuetudine quae jurisdictionem praebet. Cum tamen dispensatio non si ab Ordinariis concedenda, nisi quatenus necessitas urgeat cumque ad id susticiat voti suspensio, consequitur hanc Episcopi facultatem
non esse absolii tam sed conditione, et limite circumscriptam.
D. Lig. De Volo, et Matrim. - Gur de Matrim. Ianeher no Matrim. lib. IX.