장음표시 사용
61쪽
Quaestio. - uidam dire pririlestium obtinui de rasorio privato eum autem morbi causa domo essredi nequeat, die festo et licito sacerdotem ad celebrandam Missam advocare recusat, eae eo quia, ι ut ι non lenemur privilessio uti. uaeriιur an valida si ratio cui innititur hic dines se a conιra obligeιur ad ocandum sacerdotem, ut Missam audiat 'Responsum. - Ad , negative hic enim altendenda potius est ratio praecepti cum circumstantia privilegii, quam ipsum per se privilegium exprima enim urget obligatio audiendi sacruma ex altera hujusmodi ob-bligatio possibilis it quisque autem tenetur satisfacere praecepto, si potest, sine notabili incommodo ergo etiam quoad l, stirmative, si modicum stipendium requiritur etenim si pedibus ire ad Ecclesiam nequiret, sua quidem uti lieda teneretur, quae est alterum quasi privit gium divitum igitur non videtur eximendus ab alterius privilegii usu, ut eidem praecepto Satisfaciat. Non nego tamen adesse auctores doctrina. et pietate praeditos, qui contrariam sententiam tuentur, nempe Suare , Filii ucius Salmaulici, et alii huic tantum rationi innixi, quod privilegium datur ut favor, non ut onus Caelerum D. Lig. post haec ait, probabilius obligationem Vigere.
XV. Quaesti0. - egotiator quidam fumilia raratus asserit haud lene se damnum puli eo quia suum diebus dominicis clausum teneat ossicinum, aliis interim ricinioribu liberrime euoliuntibus, eumque irridentibus sensim
sine sensu decrescere numerum suorum clientum merces sibi munere iu
renditus urgere creditores. Xum hisce de causis ipsi licebi quod ulli tibi per miltu ut 'Res 'onsum. Ilic quod alii liberrime viciniores negotientur et ipse irrisionibus alliciatur, nun est cur possit in violatione diei est eos imilari pravum eni in exemplum equidem fugiendum, et irrisiones auxili tertii nescelidae Suni, cum pius auctori tulis habere Ecclesia debeat quam privati humilies Quoad alias vero causas, in innuuntur, inuque ud damnum non leve patiendum, vel lucrum nutu bile millendum reducuntur, Omnes Sane excusant a servilibus in die festo exercendis. Haec t. Sententia c0mmunis, et serie, ait D. Lig0rius, magis probabilis ei ruti est, quia ex humana cum gravi detrimento non obligat. Notan dii in tamen tau licentiam non magis extendendam esse, quasi ipsa necessitas postulet et conciliandam cum munere vitandi scandalum ide0que suadendum, ut Sallem divinurum ossici0rum tempore ab operibus abstineat, atque sticinam claudat qu0d si id qu0 lite non possit, ut non Oinnino adaperiat lares, et exlerius quiuilain suae erga diem festum reverentiae indicia praeseserat; tu ut quisque non impietali, et contemptui, sed uni tunium necessitati adjudicet, si is lati die operibus servilibus
62쪽
Quaestio. 4uaedam mulier diebus festis ne tempus satis longum otio erat, quod jam eaeperta ea causam fuisse sibi tum tentationum, tum elium peccatorum, re pinuit, re in iridario suo nonnullas horas insumendo flores ea purgat, componit, irrigat, terramque etiam bipalio versiι, re alia opera quae prorsus serrilia sunt, remoto tamen scandulo fucit. 0uaeritur,
an in his omnibus viola tertium Decalost pr eceptum' Responsu in Quando haec mulier experta sit olium fuisse sibi veluti causam peccandi tunc licita omnia suerunt, qua die esto, ut alleret lemnias, operata est; nam si possumus opera servilia exercere ad vitantandum damnum materiale id ipsum eo magis licitum esse debet, dimoto scandalo, cum agitur de spirituali, quod aliter vilari nequeat. Quando vero otium sui tantum tentationum occasio, tunc sussiciens ratio non aderat lendi servilibus violatio enim praecepti tunc in culpam non vocalur, cum gravis urgeat necessitas atqui in casu h: eo deerat, quia tentatio hujus inodi et eriat alisque gravi labendi periculo et expelli aliter poterat, proindeque debebat ergo, etc. Quoad opera ine mulier exercuit, utrum servilia sint, nec ne hinc uirum illa nec ne Violaverit praeceptum, in mentem revocanda est regula, fortasse non ab omnibus satis atlenta, nempe illud esse opus servile, in quo omni etiam lucri ratione remota, potius, et quasi abs0lulum sit exercilium corporis, uuia mentis est
enim de saligatio corporalis, quae hujusmodi rarcepto opponitur jam
modo pingere, si fiat sine magno apparatu, magis est mentis opus, quam corpori hinc suminum est actio servis liberisque communis, proindeque proprie non servilis; tulera vero, quae in viridario exercentur, Servilia quidem sunt, sed levia, si vertere terram excipias hinc ut gravem materiam essiciant plus temporis requirunt, quam alia per se graviora. Consessarius ergo, ut in his judicium suum recte statuat et aequam erat sentetitiam, tum periculi animae propter otium, tum qualitatis operum propter desaligationem, tum temporis insumendi propter diuturnitatem rationem habeat.
0uaestio. - uidam typographus ephemerides eaecudit, proditque in lucem tum diebus festis tum mendaciis, e erroribus contra sidem, vel narratiunculis contra bonos mores resertas. uaeritur i. an hoc opus, om/ι ieιiam ab usu remoto licitum per se sit illis quoque diebus 2. an, si illicisum, grarius liut eae abusu peccatum, attenta circumstantia temporis 'Responsum. - Α l. in excudendo duo praesertim distingui debent, nempe
collocare typos, sive ut aiunt, characteres ad compositionem verborum, et imprimere dam modo primum commuiliter non inscribitur inter Servilia, quippe quod ingenii magis, quam corporis vim requirat alterum autem habetur ut servile, quippe quod omnino mechanicum est et id testantur impressores qui calliolie sentiunt, cum diebus sestis se absit
63쪽
neant omnino ab excudendis diariis. Quoad II, ex circumstantia diei sest ephemeridum abusus contra veritatem, bonosque mores non indueret novam Speciem peccati, quamvis in sua gravior fieret objectum enim praecipuum istius praecepti est abstinentia a servilibuq quatenus vero per peccatum mendacii, vel impietatis dehonorat diem festum, facit quidem contra finem praecepti, ne inpe ut dies Domini digna veneratione colatur; non autem contra objectum ejusdem praecepti, nempe ut a servilibus quisque ubstineatur.
Dii aestio. 4uidam poenitens oscinam suam de pannis, re calceis, elehirothecis totum mane diebus festis, ut mos sibi est, adrensoribus pandit. 0u inritur l. potes ne id ii omnibus, quas innuimus, rebus permitti' 2. quid agendum si poenitens iste in periculo ritu constituatur sciIicet. obligandusne est, antequam viaticum suscipiat, de scandalo reniam adstantibus petere' Responsum. - Praemittendum censeo hic sermonem non esse de vendi. tore, cui faveat legitima vel saltem tulerata consuetudo, aut gravis
oriatur id faciendi necessitas jure enim suo uteretur dam modo quoad i. si de pannis, et calceis agitur, permitti potest venditio ita tamen prout ipleias in Deum, et charitas in proximos suadebit, ut nempe sit modus, et veneratio ad diem sacrus habeatur, tum subclaudendo seres, tum velando propatula, tum praesertim omnino ab operibus cessando cum solemnia peraguntur Ratio autem est, quia licet ad victum, vel valetudinem haec non requirantur, benignius interpretari possumus legem canonicam id prohibentem, quatenus sunt crees non ad luxum exquisitae, sed cujusdam necessitatis, praesertim pro pauperibus, montanis, iisque laudem qui nimis a longe ementes veniunt. Quod si de chirothecis agitur, nisi adsit legitima consuetudo, idem dicendum non arbitror mercenim haec luxu lantum inservit, eaque utuntur ii qui caeteris diebus temporis brevitale excusari posse non videntur. Quoad Il, nisi scan lalum sit gravissimum vel paenitens inter primos fuerit ad inducendam consuetudinem, hic non esset obligandus ad veniam de illo petendam, quia et non deest alicujus excusationis ratio, et si aliquid scaudati alum fuit, id satis per iam manifestamque in suscipiendis sacramen iis diligentiam
D. Lig. lib. 3, tr. 3. - Gur de Praecept Decal. cap. I.
64쪽
Q uis sa ιο . . Quid venia in praesenti diseiplina sub nomine Oratorii 2 ' Utrum Oratorium dispera a Capella 5. Qui neeessari et esse iliatile requiratur in Oratorium si publieum
Oratorium, ait divus Augustinus, ex eo ad quod sal:tum est nomen accepit et ideo in primis cclesiae saeculis, loca omnia exclusive electa ad Deum laudandum et exorandum, vel psalmorum concentu, vel sacrificiorum oblationibus, Oratoria generice appellabantur. Processu temporis, haec nimis ampla signiscatio limitari coepit; et, ut diversae sacrae aedes inter se ipso nomine, distinguerentur, alia nomina iuvecta suere, miri si scilicet ad sepulcra martyrum indicanda Basilisae vel Templi ad aedilicii magniscentiam et amplitudinem exprimendum; sed frequenlius nomen invalui Gelasio ad locum designandum in quo multi simul ideles, orationis et sacrisicii gratia, congregarentur. Et ita factum est, ut sexto Ecclesiae saeculo vel etiam quinto Oratorii nomen reservaretur ad indicauda parva sacella, tum publica, tum privata tam lapideis, uuam ligneis tabulis, sive in agris super auctorum reliquias, sive prope domos iu civitatibus, sive intra septa monasteriorum, vel alio quocumque loco aedificata. Α nono vero saeculo ad uostra usque tempora, hoc Oratorii nomen constantius retentum sui ad privata tantum sacella designanda. et quasdam parvas saeras aedes in quibus parochialia ossicia celebrari nequibant, aut quae, 0 loci angustiam, neque Basilicae, neque Templa vocari
In praesenti ergo disciplina, sub Oratorii nomine veniunt Domestica Sa-oelia, ei publicae quaedam Ecclesiolae, quae ut sacella se habent, vel quia ambitu valde angustae vel quia, loco parum obvio aediscatae, rarius aperiuntur, et a paucis frequentatur.
Tribus praesertim Capella differt ab oratorio, scilicet t.' Nominis etymologia. 2. Vocis antiquitate, . Signiscationis amplitudine. l. Novixis τη voLoci iratorii nomen, ut jam diximus, a loci usu naturaliter est derivatum Capellae vox a circumstantiis omnino accidentalibus originem duxit. Ecce enim quid super hoc nos doceat historia Francorum neges, inter plurima Sanctorum pign0ra quae in proprio palatio servabant, praecipuo cultu ea prosequebantur quae ad magnum Turonensem Episcopum Martinum a Francis omnibus singulari honore semper habitum, pertinebant. Capam ipsius Sancti Antistitis summa cura in palatio servabant, et quocumque pergerent pugnaturi, eam, quasi tutissimum adversus
65쪽
hostes praesidium, per spectabiles presbyteros deserri ad ea, ira desiderabant. Ut ergo saucii Martini cuppa inter praecipuas reliquias dona pullibatur, ita, vel ab hujus reliquiae specificatione, vel a capsella sive theca argentea in qua de reliquii custodiebatur, vel a capreis pellibus quibus ipsa periri solebat, capeliust nomen accepit, non tantum sancti Martini Reliquia, verum etiam portatile oratiirium tu quo ipsa cust0diebatur, nec non prae-sbxteroruui cliurus qui ad ipsius bsequium et conservulionem continuo vigilare debebunt. I:a, sensim sine sensu, actu in si ut Oratorio, etiam genericu sumptu, capellae numeri derivaret, et presbyteri Oratorio ali tu .i addicii Capellauoru in nomine distinguereuiui .ll. Vocis AHiuti: Thi Quod de ii urti: n0minis elymul agi asseruimus. recens iujus nominis usus lano susirmat orcheologi uim Omnes in his coli veniunt l. quod non aliter quali iura ullia, cujus ad idem conversio ad uiuium :oculum rosertur, primum Capelli nomen audiri coeperit. 2. quod non septimo Ecclesi: st siue illo capelloe nomen inveni uiui ad Oratorium significandum. luc ex Murculso recutitur, cui libellier ad hami in illi ius, ct pereelebei G illicus, tu suo de omesticismi uiuriis diluit simo pere, certissimum putat. lit Sli iric ripxis up Liri Di IE. P0si Carui in tempora magis magisque increbrescente Capellit de uominatiuiae oratorii 0meu ita parum frequenterest usurpatuita ui .Pculo Xlli, siculi culligitur ex synodo xoviensi ha bilo unu 1287. inter Capellas ei rutoria hoste discretio laeta fuerit, ut domestica sacella Oratorii numine, publica vero Corelis litulo donarentur. Postremis vero temporibus, diversissimo tu sensu capelli numen acceptum est, scilicet nil signi lieundum . Aliquandi modicam eo lusitatu in . vel dum i vel in agro, vel etiam in urbe ad aliqu0ru:n comm nilum i dili- alam. 2. Aliquando Ecclesiam Parochialem in quain utiqua Capella conversa fuit, uti noui u evenit Capelliae sancti Silve iri ad Lupitulum S. Maria Traus liberim perii ueniis, ad cujus parue hiann . induvie saeculo Xlli suam scribebat Epist0lum uulturius lil. 5. Aliquando Ecclesiam eliam Cullegiuiam jurispatriinatus, uti facile est videre tu resideniivli principum uellegum putatio. 4. Aliqua nil sacrarum Solemnia qui coram Papa et Cardinali liri miliisque magnis linei pibus ac ridialis peraguntur . Aliquandi filiare in qu vel te dilicans, vel dulans jusputruitutus exerceat et Capella sic uuipla olymologici dicitur Corelliitu. 6. ' Cum in unius vero, pro Capella tutelligitur cujusdum quae summe ei amplitudinis Sacellum iu sulis ampla ecclesia constructiim, tum ad fidelium pietatem erni Chiisti limite Virginis mysterii et diversurum ordinum auellis se vendam tum d plurium missurum simultauere celebrationi eoruni ius consulendum.
Duo sunt Oratorii publici constitutiva, uterque lana essentialia ut unum sine ut ero Oratorium publicum constituere nequeat. l. Ei locus sit vere faciti'. 2. Ut ad illud omnibus Christi sutelibus iudiscriminatim palea luditus. Primum constitutivum Oratorium Publicum suppquil, sed non sucit, cum
66쪽
dari possit ut locus sit vere sacer quin publicus dici queat ut evenit in
domibus episcopalibus et monasterii S. Secundum vero, maxime si limo adjungatur, Oratorium vere Publicum
et constituit, et demonstrat. I. Ur Lm S SIT Eii S1CEn IdeSi, quod non tantum allare, ut evenit in Oratorio privato, verum etiam aedes in qua est altare, vel mandante, vel saltem annueni Episcopo, sit construela per consecratiotum, vel Sallem benedictionem episeopalem , divino cultui tantum dicata hinc ordinarii jurisdictioni subjecta; immulti tale, ubi viget per triginta in circuilum passus gaudens locus denique qui absque ordinarii licentia, a nullo privato homine licite dirui, vel in alios usus converti possit natio hujus constitutivi triplex est l. quod ordinarie loquendo, sacra iunctiones non nisi tu loco jam sacro pelagi possunt, . quod quidquid semel Deo lj-culum est, equit amplius ad prosa nos usus converti. o. quod nihil majus dedecet quam privato homini fiat liberias convertendi eras in prosa uos usus quod hodie ad sacra solemnia publice deservivit.
enim stricte requirunt l. Divini cultus natura . . duridicus denominationis sensus, . Saepe repeti in Ecclesiae dispositio. . Divini ullus natura Divinus cultus, natura sua, publicus est, ides omnibus Christi sidelibus indisertini natim communis. Locus ergo in perpetuum divino cultui tantum dicatus, ex natura sua cuique Semper patere debet.
2' Iuridie us denominationis senstra Publicum in jure desinitur id quod in publico usu habetur, vel publico usui destinatur. llinc Franciscus a Mu- stago apud De Bouis Orato tum publicum illud desilii quod in aliquo loeo publico, ad instar Basilicae, vel Capetis, auctoritate Episcopi est fundatum, et habet ostium patens in publica via. λ' Sepe repetita Melesito dispusilio Illustrissimo Cardinali evila qua, qui Capellam publicam, in sua Tusculana illa, construendi licentiam petebat, Sacra Cardinalium Cougregatio, cujus ipse erat Praefectus, sub diel Novembris , si respousum fecit, ejus precibus annui sed hac attenta perentoria conditione, scilicet: κ Si construatur in loco ad quem omnibus pateat aditus, dictusque card Bevila qua publico instrumento se obliget, semilam qua itur ad Capellam cuicumque liberam in perpetuum servare, atque illius dominio et juri renuntiet a in notanda suu conclusionalia Ferriuris verba tu sua Proinpla Bibliotheca . Quod oratorium publicum de beat habere portam continuo apertam corresp0nde utein in publicii in de claravit Sacra Cougr. piscoporum, die 22 Septembris 1719, et Sacra, Congr. Concilii in Savonensis die 28 aulii, et i Sept. 72, et saepe alibi , IIuc usque dictis firmissime stantibus dilli tendum non est aliquando in publicis Oratoriis licitum esse, ut in aliis Ecclesiis, legitima tamen causa, admissis tantum certis ac de temni natis personis, anuis clausis sacra persolvere. Ilo enim a Tride illiu Concilio non vetatur, cum ab eo praecipiatur uni quod publice, sed ii in in eclesia, seu in loco publico, celebretur. Eatemur etiam suisse olim, et adhuc extare aliqua Oratoria quae jure ut publiea habentur, etiamsi ad illa ingressus non paleat nisi per atria et elia in
67쪽
per scalas privatae domus uli extat Romae intra ambitum Palatii excel. Familiae Allempsianae sed quatuor in hoc sunt notanda. l. Quod, ubi deliciat immemorabilis consuetudo, domini atrii, vel palatii in quo publicum extat Oratorium, semper compelli debeant ad liberum ad ea transitum omnibus relinquendum. 2. Quod dicta Oratoria, nequeant publica repulari nisi aduexum habeantecelesiasticum beneficium quod in titulo conseratur quae conditio necessario non requiritur pro Oratoriis in loco publico aediscatis. 5. ' Quod hujuscemodi Oratoria publico ingressu carentia tam aegre ab
Ecclesia tolerantur, alioue invecti immemorabilis consuetudinis, ut novae eorum erectiones absolute vetentur, uti colligitur ex responsione a Sacra
Concilii Congregatione lacia sub die 5 dulii sit ad quamdam comitissam lue de Oratorii Publici privilegio in sua privata domo istanter supplicabat.
4. Quod ab hac regula sunt excipienda s. Oratoria erecta in Seminariis. Conservatoriis, uospitalibus et publicis arceralorum Reclusoriis quia in praxi habentur tamquam publica, cum ista l0ca dici non possint privave domus. 2. Oratoria erecta in Palatiis piscoporum et Cardinalium immo notandum est quod piscopi possunt celebrare, vel celebrare sacere, se praesentibus, in omnibus domibus, etiam extra Dioecesim, ubi inveniuntur,
causa non tantum visitationis, verum etiam itineris aut morae. Sic enim
declaravit ulla possolis muneris innocenti tolli, a Benedicto XII eonfirmata.
Ad hujusce materia complementum, absque utilitate non erit illa adnotare quae, etsi ad Publici Oratorii essentiam non perlineant, in dubio tamen Publicum a Privato distinguunt. Haec autem Sunt: l. Si oratorium altare habeat fixum et stabile exceptis tamen Oratoriis Episcoporum et Monasteriorum, quibus si xi altaris decus non denegatur, etiamsi illorum Oratoria privata omnino per se evadant. 2. Si omnibus indiscriminali in delibus, praecipue in maximis anni solemnitatibus, pro missae sacri scio, de more aperiatur.5 ' Si ad Onulum couxocandum, publice expositam, et praecipue si supra iurrim ad hoc constructam, habeat campanam. 4. Si alicujus aneli nomine distinguatur, ac, ejus die recurrente, Solemne estum de eo gatur. 5. Si fixa gaudeat dote, vel certum habueri capellanum, cujus capellania in titulum conseratur. Quando igitur, nec publico instrumento, nec quovis alio aequi pollent chirographo alicujus oratorii originaria publicitas probari non possit, si aliqua, etiam unica, ex quinque nuper adnotalis gaude3 praerogativa potius ruam privatum, publicum esse censendum, Canoni Sue omnes re ueni, et
68쪽
l Quale Oratorium dientur rivalunt '2. Qui nolurida occurrunt relate ad domum habitationis in qua Indulturius uti potes privali Oratorii pricile uior . . nisi hoc Oratori u n visit undunt, aut benedicendum si ab Epi- Scopo
Tres praesertim sunt notae per quas Privatum oratorium distinguitur a Publico ra. Adilus omnino privatus, 2. Designati personarum quae ludullarii beneficio participare possunt, . Carentia campanae l. ADtTU Ovxi No niv1rcs Privatum dieitur illud oratorium ad quod uo patea aditus nisi per locum simpliciter privatum nisi enim aditus ad Oratorium immediale respondeat viae vere publicae, vel und consuetudinis lege pro tali habeatur, publicum sane numquam erit.
Privatum habetur illud oratorium quod unius tantum familiae, aut aliquorum tantummodo usui inservit, sive intra privatae domus ambitum illud sit, sive intra Monasteriorum, aut Xeno ductiturum septa, vel stabili modo editi-eatum, vel transitori paratum. 5. CARENTi1 AMPAN Cum campana, quom0d0cumque parvula in
loco eminenti collocata sit me publici latis signum nam ex se, destinatur ad publicum non euilum de temp0re quo sacra peraguntur, ut ad eorum celebrationem libere omnes conveniant), et publicis tantum Oratorii qilla permittatur, etsi non jubeatur, sic cuiuscumque campanae careulia est, ex se, potissimum oratorii taulum privali indicium.
Cum Indulti clausulis retale ad domum habitationis multiplicite variari possint, verba omnia Concessionis accurate perpendi debent, ne quis ut iudnu leat lacere pridiei quamquod manifeste a Romano Pontifice iudulium sit. De more vero, lud ulli clausulae, in casu, ad has tres reducuntur. l. ' In domo tui soliti habitationis, in dioestra sali existentis. 2. In domo tuae habitalionis, absque voce solitae. a.' In privalis domorum vestra habitationis Oratoriis. l. Ad liuiti ergo privilegii usum, si clausuli verba prima sint, scilicet in domo tuo solito habitationis, indultarius, per majorem, vel saltem mediam uni partem certam domum habitare tenetur, vel antinum saltem habere eam habitandi. x hoe legitime insertur quod iste Indullarius duplicetua summu in habere potest habitationis domum privilegialam dui modo tamen ex Aquo in illis commoretur morali utique modo. Verba vero in laedes tali, si dubitare licet an restrictive seu taxative. apposita sint, vel potius auium demonstrative, non privant indultarium privilegio, etiamsi inulei domicilium, et illud transferat etiam in aliam Dioecesim Raiis est, quia, cum privilegium hoc sit personale, seu immediale
69쪽
6 3 concessum personae ratione sui, sequi debet personam quocumque Se transferat. loc in sensu, et non liter, tutelligenda est localis omnino accessoria indicatio in Diopeest ali etiamsi aliis verbis, sed idem sonantibus, apposita in Indulio inveniretur'll. Si clausulae verba sint absque voce soliue, ut secundo adnotavimus, privilegiatus, nedum duplicem, sed triplicem, aut etiam quadruplicem, do-inum habitationis habere poterit in quibus licite non tamen eodem tempore, privilegio frui. Ut vero multiplices indullarii domus tales sint ut in voce tum habitationis dici possint comprehensae, haec duo suiliciunt. l. Ut domus, sive in civitate, sive ruri existat nemini locetur, me-rieque habitationi privilegiali vel actu deserviat vel ad hoc parata semper existat.
2 Ut in illa domo de qua nunc loquimur, aliquo tempore privilegia ius
commoretur, quin requiratur ad exeeutionem Induli ut diutius ibi degat: secundum enim commune statum : In favorabilibus ampliandum. III. Si tandem clausulse verba sint illa quae postremo posuimus, scilicetn privatis domorum vestrae habitutionis Oratoriis trivilegiali videntur liberum saeuitatem habere Oratoriis privatis in quibuscuinque eorum domibus lendi, dummodo hae domus sint non aliorum , sed principaliter eorundem privilegiatorum habitationi destinatae, et in iisdem domibus celebrandi licentia, qui adhuc duret, alteri concessa non fuerit, licet uno tantum alterove ad summum mense in istis domibus eos habitare contingat Gallicus insuper, cum prudentibus, judicat quod tales privilegiali contra indultum non sacerent, etiamsi privilegio uterentur in aliqua eorum domo quae ab iis brevibus morulis saepe saepius repetitis in anno in legrum sal iem spatium unius mensis habitationis constituant.
Quod oratorium privatum visitari et approbari debeat ab piscopo. vel ejus elegato, nemini dubitare licet quia in postolico indullo semper haec clausula habetur per ruinarium loci prius visitandi et approbandi quae verba perte iudicant non posse valide nrivilegio frui, nisi Ordinarii, vel ejus elegati, praecedat visitatio et approbatio, nec non licentia ad suum libitum duratura. Nolandum tamen quod Ordinarius, post primam visitationem et approbationem, de jure non potest amplius Oratoria privata visitare, nisi in casu, quo laeta ad ipsum accusatione, prudenter dubitet quod in eisdem Oratoriis non exacte serventur ea quat juxta
llaec uulem uni ea visi latio et approbatio non tantum requiritur cum primo ab Indullario Ora lorium constituitur, sed etiam toties quoties idem indullarius, una cum suo domicilio Oratorium transfert ab una in aliam dioecesim, et probabilius etiam de una in aliam domum intra eandem civitalem, seu de uno loco ad alium in eadem domo. Ratio est . quia prima approbatio non se extendebat ad novum oratorii locum 2. quia in hac mulatione aliquid irrepere potest quod et indecens sit, et contra Indulli tenore in dici possit.
Relate tandem ad Benedicιionem ratorii Privati per Episcopum, vel ejus
70쪽
Delegatum, respondeo equilae. Etsi enim antiquitus nedum benedictione, verum etiam coiisecratione stricte tali opus fuerit ad rite missas olebrandas in quocumque Oratorio, in praesenti tamen disciplina, exceptis urat iis privatis piscoporum, Religiosorum et hujusmodi, quae stabiliter divino tantum cultui dedicantur, certum est episcolialem benedictionem nourequiri pro Oratorio privato generice sumpto, tum quiu Papale indultum nullam Dei de benedictione mentionem; lum etiam quia in una civitanensi, ad usium l0 S. R. C. die it Mart. 8 6, N. 4565, declaravit non posse Episcopum privatum Oratorium benedicere, quum preces in nituali recensitae non sint adhibenda nisi pro Benedictione Ecclesiae novae, vel Oratorii publici Ratio est quia, per simplicem benedictionem, non minus quam per solemnem consecrationem, loca benedicta vel consecrata divino tantum cultui dicata irrevocabiliter existunt quod de privato Oratorio, ex se, praedicare non licet. Quanta enim deformitas laret, Oratorium Deo in perpetuum dedicare, quod vel ad libitum privilegiali possit in usus communes convertii vel saltem, per illius mortem, ineptum reddi sacri liuio Susiaciat itaque Oratoria rixatorum domorum aqua lustrali adspergere, ei super illa recitare formulam precum quam pro nova benedicenda domo littunt proponii. Dis is Tio III. . ' ιι nam saero funetiones in priuato Oratorio fieri prohibeantur 2. H quaenam personae, per viasai in privato ratorio elebra iam .prareeplo Misso audiendi in diebus estis satisfiaeere possin '
Cum in privilegio apostolico de Oratorio privato nihil omnino aliud praeterquam unieam in die missam, et quidem privatam, concedi soleat, nisi aliquid aliud expresse indullario concedatur apertissimum est in Oratorio privata domus seri prohiberi non tantum illas sacra sinctiones quae stricte de jure parochiali dicenda sunt, illi celebrationes Matrimoniorum, Baptismala solemnia, Paschales Communiones et ecclesiasticae sepulturae, sed omnes etiam illas quas in minoribus Ecclesiis, vel in Oratoriis publicis, vel etiam in privatis societatum laicorum Sacellis, Sacra illium Congregatio,
die 10 Dec. 703 definivit, et Clemens Papa X die 2 danuarii 170ι, approbavit libere fieri posse, absque respectivi parochi injuria, uti sunt
celebrationes Missarum Solemnium iam pro Vivis, quam pro Defunctis Candelarum, Cinerum et Palmarum distributiones Festivitatum et dejuniorum in hebdomada occurrentium denunciationes, et his similia , quae, ex ritu ecclesiastico, non nisi inter missarum solemnia, et lantum a sacerdote sacris vestibus indulo ubique sunt. Quamobrem, si ad iiistructionem Privilegiali ejusque familiae, sacerdos missam celebrans in Oratorio privato verba salutis annunciare voluerit, ac