De Ione Chio; hanc thesim

61쪽

- grammi ilicorum in manibus suo rint. Cum oletiorii opinione congi nil quod undecim numero sunt loliis sui, uui litulo ling- mentisque nota, alia vero inter si agmenta quo sub titulo incertarum sabularum seduntur fieri pol est ut is tui ilam ex duo locima illa sabula cujus lilii lus ipse periit, sumpta sint . D Omphola jam in superiore capite disseruimus Celera, Iude ad nos pervenerunt, tragoediarum si agmenia, adeo pauca, mutila et exilia sunt ut ex iis nihil ul la di eam, ruipossit quo non dico sabulae ratio et exlus, sed argumentum ipsum cognoscatur. Ili fragoediarum lituli sunt VI diomemno 'A 1 1 itavisu , ICI NU/ α 'Aλκ ri , IryiUi 'Apretio ), ct i ted (Astlpetri: , Phoeniae Sit e Aeneus Solvi ci ruditus : , Phoeniae cliterct Oolut os betspoc , α=ΠΠm Drαmα Marco et 12 , Teucer Tet poc ,

Eurytidae Ebaset oret , EaecubitoreS mpos ol . De nyctmemnone quid dicam nescio, cum nihil nisi conjecturae morae do ea stabula asserri possint inscii lumno in argumento rag indis Ion secutus est, ut putat Niobordin-gius . an relicta Agamemnonis caede novum aliquid auSUS,

post uomerum quidem, Graecorum ducis cum Achillo inimicilias et reconciliatam inter eos gratiam tractavit, ui vulti copii ius e munciae naris esse dicas necesse Si, quibUS sussiciant ad tragoediae materiem enucloandam quatuor ut quinque versus e folius operis naufragio superstiles, iique

rebus omnino inunPS.

Pauciora etiam et jejunior Ilemonae si agmenla Uni Deque eis examinalis quidquam proficitur . Ex arstit is unus Versus Superest, ne is quidem ortasse inlegor. Quid vero lIonem tragoediam hoc nomino inscriptam composuiSSe De

las tantum actas esse, ceteras vero tantum esse scriptas, vix probabile ide

62쪽

cortium quidem osti Incertius ollam os quid de sterte la lui obstat . Phoeniae tragoedia apud auctoros volores non Semper sub eodem litulo memoratur. Tum enim simplicitor Poluti , lum

titulorum varietas rei obscuritalem auget, nedum argumento lucem asserat. Si enim ubi quo et semper tot i simpliciteri Audaretur, non mullum a vero aberrare viderolur, qui sabulam ex nono lictilis libro sumplum esse arbitraretur. Phoeniconinimoniori praesertim versibus nolia erat, in quibus mira tragoediae materia conlinetur quam arripuit Euripides, ut alios millam, ita lamen mutatis paululum rebus

et herois indolo, ut Ilippolyti mores Phoenix quadam tenuS reseras, idem quo sero sit utriusque sabulae, Phoenicis scilicet ei II Polati argumonium Poluit Ion, si uomerum ducem Secutus est, Euripidis Ili 'oblo aemulari velle. At nihil ausim

affirmare, cum nullum de a re apud volores exstet festi

monitim.

uid autem sibi vult in litulo illo,st fgb: additus ouid per- plox ros habeat vidit Niobor lingius si, cum Caeneus et Phoenix illotomoricus divorsissimis lemporibus vixerint Nodum expedire conatus est oppilius qui animadvorti in apri Calydonis venalione simul adsuisse a noum et Phoenicem, et indololam Ionis sabulam deduciam osse putas Suspicatur praefe- rea, cum propter duplicem titulum, duplex enim litulus, inquit, satyricis tantum dramalibus au comoediis inscribitur, tum propior duplicem Caene naturam et quasdam re si a fragoedia ob apparatum scenicum alienas , Ionis drama a

63쪽

lyricum potius quam fragicum fuisse . ovibus vero indiciis,

si ea exceperis quae asteri, parum gravia . quibus si agni sentistius etiam verbis, qua doni suo nuctoritate relus ita laluserit, non video. - Pro lorea plures in Gra eorum annalibus, ut si ila pla eos, sacris sabulis, Phuruices exstiterunt. Proetermo- mori cum illum alius odem nomine suis, Europa et Ageno-i is lilius Plionii ea sontis conditor, ut Asiollodorus ros ori . fortius ollam, palor Adonidis luoruni temporii lii litantilius cum sabulosa Couisti dato Congruunt ouid vero, ut de C aeneo loquar, nonne ex Virgilio Auistum quemdam cogitos

cimus, Trojanum heroa Phoonicis homo ricii qualem, qui in

Ionis sabula partos agere potuit, ei cujus nomen poeta romanus ex cyclico ali luo poemato fieri potest ut acceperit 38 Inlor omnes illos sive Plire nicos, sive Caeneos, quem Ion elegPrii in suo sabulli folius cardo vorteretur, incerium est, Pt diu sub judico lis pro socio oris . Unum est o quo, ut mihi videtur, non polost dubitari et sabula, sive parum recto cothurno Stetit,

cum primum acta est, sive contra secundis specialorum plausibus accepta est, in scenam reposita est, mutuli quibusdam partibus ut ex Verbo os Aspo: pparet'.

Novum no aliquidi inexpertum in Qqn Drctincti Ion lon- laverat Est qui lyricum potius sive dithyrambicum, sive ex

utroque genere mixtum carmen, quam justiani drama, hoc

singulari oporis litulo designari arbitretur T. Doctissimus vir

i. ΚOPke, p. laud., sqq. f. ZelisChrist . allerih. l8 6, '' 3 sqq. Subtilius, ut utilii videtur, de hac fabula disputat helcicer, ille Lyriech Trα-cto . P. G Sqq.2. Duplex illo titulus quo tanquam argumentoru(Ppkius ad sententiam suam defendendam utitur, reperitur Pliam apud tragi eos. Exemplo sit Eschyli Elapis et i i diptet, cujus fragmentum est ab . Pilio reperium. Is . Velli Uro sinent nectit eues ih olheqite, M. I. -F. Dicol Paris, Didos, S s et fortasse ejusdem poes Petilaaλη ' opo postst. Quod adta res a tragoedia alienas uallinet, non omnia sunt risu digna in ne fortuna, si reputaveris praesertim quae de hujusmodi casibus antiqui senserint. Nihil joci inest Virgilii versibus aeneid. VI, i. 8. . Apollodorus Teubner 8,l,l 2. . Apollodorus, si . . S. AEnei f. IX, Sternit Ortygium Caeneus victorem Caenea Turnus. s. Ea et olekerii sententia est. Die striecti Tros. P. 25 .) . Nieber ling, p. la Ud. P. 2s.

64쪽

- θ E. Egger, propter insolemnem omnino sabulo inscriptionem, ut videtur, insolemne ei argumentum dramalis suisse suspicatur, ejuSque generis quod in litterariis controversiis potiusquam in horoicis aut divinis robus versaretur dulii Merae poetaeditabulam inscriptam suisse putant a grammaticis ob magnum

scenicae rei apparatum et ingentem actorum numerum . SiVeab Ione ipso sive a grammaticis titulus est repertus, libentius

iis assentiar qui eo conicum apparatum significatum SSecredunt, cum praesertim repuloni magnopere auctam PSSelum spectaculorum magnificentiam sive poetarum pSorum,

sive artificum et doctorum hominum inventis . De Teucro et Eurytidis vix paulo ovidonliora licet conjicere, cum sero nulla Supersint harum tragoediarum rustula. Allumen cum Teucer clarus praesertim esset tum patris ira

et nova Salamine in insula Cypro condita, iam lite quam ei lysses, post Aiacis morioni intendit, horoom fraternae caedis accusans , poeta Chius vix potuit trita non sequi et in dro malo ullos utrum ex his duobus argumentis non explicare. Itaque eueer, ut veri simile est, o Teucri cum Eurysace, post macis interitum, roditu et exsilio fractabat . aut heroem ostendebat adversus salsa crimina se dosondonio in olmagnanimitate sua Llyssis dolos diruentem . Quod ad Euryli sis allinos, consentiunt omnes critici viri T. Eurytidae enim tantum sua crudeli nece, postquam pater eorum ub

tantum scriptam, non tam ASP.

X. Multum Tri Ruiuo paestae addi torsit Sophocles ipsa Eschyli plate Agatharchus pictor, Democritus et Anaxagoras coloribus et adumbratione oculos decipiendi artem aut repererant aut perfecerant. Vitruvius, VII, in praelatione ... helckerius cies tech Trαq. p. 25 Sqq. S. IIo argumentum fractabat Sophoclis tragoedia quae Teυκooc inscripta erat(V. Nauckium Frctyni. r. roem p. 56, edit. 88s . 6. Apud rhetores romanos alterum quoddam de eadem re argumentum vulgatum erat, in quo non Ulysses Teucrum, sed Teucer Ulyssem ceu Sabat. Vide etckerium, p. laud. p. 58 qq. . elckerius, p. laud. P. G. .

65쪽

- sis dorculo vicitis si in noluerant, et vix inlitum osse polostquin Ionis sabula inelialia principum caritoni et Iola vim ullatam exponere f. Fortasso Ion in actus digesserat ea quiae apud Soplioelo in do elicitiae expugnation in rctchiniis narrantur. Potuit oliam maloriam salmia sive ex coli iliae, ire=Πα-tione a Creophylo Samio poeta cyclico, scripta, Sive ex IIC-roclei e Pisandri opere desumere . Do Teuhitoribus, protiosissimam Iin bomus Aristophanis Scholiastae anno lationem, qui QDctrum ei Suministi prolatione illustrans, hunc locum poetam sero ad verbum mutuatum esse ait ox Ionis aecubitoribus . olonoe, inquit verba sunt cum Ulysso confabulantis. in patet in Ionis sabula uolo nam L lyssi obviam suisse. Quo vero in loco os in quibus rerum articulis Facile ros explanabitur, si Euripidis, euhom volu lavoris Ilic enim paucis verbis ad Umbrata invenies praeclarae fragoediae lineamonia, cum CujUS

argumento miro congruit quod de Ionis loco allulit scholiasta di sunt Euripidis versus

Uecubet e Scis quando venisti Ilii explorator, lacero amictu deformis, et ab oculis cruentae guttae barbam tuam irrigabant Clysses Novi medullis haesit hujus rei memoria. meu et et Agnovit vero te elena, et soli mihi te adesse nuntiavit. Ul sses et Meminimus in periculum ingens nos veni SSQ. Ηecub et Attigisti vero genua mea, humilis factus. Vipsses et E immorabatur tanquam morte languens In tua veste

Meeti et e Servavi te igitur et ex urbe Trojana emisi. lysses et Itaque nunc etiam hanc solis lucem adspicio.

Iruelibuta Puid sane dicebas, cum servus meu tum Pr Set illsses et Multorum Sermonum inventa, ne morerer a. l. Vide Croises, Ilisl il l lillercti streoque I P. O .

66쪽

Acla os autem ocuba, quoad conjectare licet, Ol. 8 anno circiter isti Eaeeuhilores haud absurdum est poste

rius lanium in conam inductos osse arbitrari, cum in Actuis,

id ost anno io6 G, laudo fur Ionis vorsus ex ea sabula pe- filiis. Quibus omnibus inter se collatis, eo adducimur ut conjicianinus apud Euripidem ipsum sabuli suo argumentum Ionem invenisse, et eximios illos aemuli sui versus in tragoediae speciem amplificavisse . Colorum, jam in Odysse ' et in Pori et lictile a Loscho composita Ariola ros morat exposita, Sed multo minus fragico, cum Ulyssos uolonae tantum

Occurreret, neque usquam narrare fur coram,ocuba adsti-iisso . Quid vero De qua alia persona commodius elenae Verba, a scholiasia laudata dici poterani, quam deiecuba, ad iij v genua supplex, in-lor motum os spem diu Suspensus, accumbebat Ulyssos Ilis vorbis significabat elena precibus victam ecubam esse of Ulyssis animum conabatur erigere. Non mehercule, dubitari posse credo quin in se ros habitorii in Ionis tragoedia . Non deerant colorum Ioni auxilia quibus adjutus eximium opus conderet ad quod perficiendum libro Iliadis do cinio uti poterat, in quo narratur Diomedis lilyssis nocturnum iter ad Trojanorum moenia porgentium, ut Rhosi

2. Omnino erraverunt in sua Eaeeuhilorum interpretatione Nieberilingius op. laud. p. sit et oepkius op laud. p. S. Cf. ZeitSchris . . allerih. 8 6, nossi . Uterque statuit idem fabulae argumentum fuisse, quod tractaverat Aschylus in E etspoc Oetpore: Chorus haud dubie e custodibus Trojanis constabat, quos dolis suis Ulysses fefellerat. . Oilvssest, IV, 2.2 qq. . Croiset,iisl cle et Lillerctf. yrecq. I. p. 3'. 5. Parvae Iliadis summam conlinet Proclus Chreεlom. p. 6θ, apud Nauck,

tum fuisse opinatur helckerius, clie friech. Tectρ. p. s. Sqq. - s. heSum, id in quo loco idem Ulyssis facinus memoratur.

67쪽

equis et cumi, intersecto Thracum rogo, polirenturi Poluit et Sophoclis Sinonem exemphir si qui si modo Sinon an losiae i/bitores actus est, quod omnino nescimus , Cuiu argu-

montum idoni suit quod apud Virgilium Oxplicatur . Eius-dom auctoris donique exstat,ut, ut luithim i xistima Viri P. PlI diim et OV 2α, CUJUS rgumentum minime videtur ab Ionis

fragoediae argumento dissori Fatendum est vero non indignum summis poetis, 'qualibus suis. Ionem se pro reuisso in eligonda saltem tragoediae materia Magnum enim Pigi vitale plenum Spectaculum esse polorat, non jam, ut in Sophoclis Sinone, obscurum quemdam et unum o mullis, Sinonem nescio quem, sed eximium Gra coriani ipsum ducem, o Trojanis hosfom insensissimum, in io lili urbo inter oricula versari, elonae occurrore inopinanti, agnosci sub monilla pannorum o Vulnerum specie, et ad locubam adductum, tot natorum unoribus dolore accensam, salutem suam ejus

misericordiae dolior quam inimicissimam aequum erat udi care. Si digna tam praeclaro argumento Ionis tragoedia suis, res omnium maximo deflenda est, quod perii l.

sisse. Sed animadvortendum est primum tragoediarum litu los, qui servati sunt sors ullo, non corto ordine ad nos pervenisse, ita ut inanem operam consumere dici possit, si quis infer eas vinculum quaerat, quasi inter se cohaereant. Praeforea, si Ionis indolem et tempora quibus Scripsit respexeris, vix nostro assignabis teli alogias Eschyleo more compositas. Ingentis enim spiritus valem requirunt amplisssima illa et tralatiae, ut graece dicam, opera quae condebat I schylus Tantum onus Ionis humori vix tulissent. Si autem opulemus in quo lum latu esset scena allica, cum Ion anno circiter iG2,

primam sabulam docuit, videbimus Sophoclem, ipsa Eschyli

i Cum ade, incertum sit quis Rhesi auctor fuerit, facere non possum quin de Ione cogitem Sed nihil prodest pro incertis inceria ponere. 2. Eneid. II v. PSqq, 3 helckerius. p. laud. . li6.

68쪽

- aetate, novum morem induxisse sabulas scribendi non jam, ut antea, in lor se confinita ipsarum rerum serio aut arctiore quodam inculo connexas, sed argumentis Varias et sejuno la quae quanquam tum etiam numero quatuor erant, nihillamen inter se commune habebant, nisi quod in eodem heatro et iisdem ostis diebus agebantur. Constat autem hunc morem Secundo vulgi favore acceptum esse et ab Eschylo ipSo SSe comprobatum, qui fragoediarum Suarum cognatio nem laxiorem aliquando esse passus est. Ulcumque Se ea PS

habet, post Eschylum videtur mos teli alogiarum obsolevisse : quod si qui post ejus moriem hoc componendi genus

etiam obsorvavere, ut Philocles cujus oporibus annumerabalui metuo toti set, o Melitus qui sertur Olo cessos diu scripsisse , horum poetarum sabulae a consuetudine lum vigente prorsus

alieno suorunt. Exemplum Sophoclis Euripidos secutus est, neque unquam arctissimo vinculo sabulas suas inter se connectendas mi lasso curavit . Quid erat cur Ion jam obsole-lum genus relineret, imo, ut verius dicam, prope jam ab omnibus derelictum restitueret, cum novam Sophoclis ariem vulgi favor sequorollar, et lania laude floreret Euripides, cujus exemplo noster docebatur quam grata universae plebi nova componendi ratio esset, et quom ibi ducem potius, quam Eschylum, elegisse poetam nostrum non dubitaverim arbitrari.

Cogemurne igitur de Ionis fragoediis omnia omnino ignorare Non omnia quidem; sed pauca sunt, fateor, quae quiSex fragmentis et velut minutissimo pulvere possit extrahere. Quaedam lamen, nec spernenda, cum sola sint, licet invenire.

Primum enim ipsis fragoediarum illulis admonemur fabu

69쪽

larium suarum argumenta ex Ionior saepe sumpsisse post iam nostrum Indo, ut Veri simiti est, pro socii sunt syctm PDino, Ir iiDi, LQPrlρs, Phoeniae Vi dolui Ion in a re falleni Eseli lidiscipulus suisse, qui tragHodias sua Ilomoricarum epularumeti restiti aiebat esse . Plerum in quibusdam fragmoniorum versilbus aut verbis inveniuntur no innilla illi Potomericam

orationem produnt res minimo miranda in homino Chio. Pro corto etiam haberi potest Ionem tribus iis tragoediis, quas docere necesse erat si quis conici certaminis particeps esse volebat, satyricum drama plerumque adjecisse. Quod ol si ex ipsis sabularum si agmentis non apparet, vix lamen dubium esse polost. Nam ipsius Ionis vorba lonomus a Plutarcho tradita Consobat Ion ait Plutarchus, ut in rctyi Oludo, ita in virtute aliquam clibrio in partem omnino PSSe oportere . Vox omnino ditam: salis manifestum facit pro saltem Ionem a solemni more deflexisse. Videtur oliam saepius sabularum occasionem arripuisse ut praesentibus civitatis temporibus allud orol. Videmus jam quae do parianorum consilio et animi robore scripserat . Ejus- dum genti et austeros moros memorat . Deniquo in tota sabula cui nomen Omphcti inscriptum est, videtur poeta, ut jam disseruimus, sub ovi os pollucido verborum praetextu, aetatis suae res aut hominos ludibrio habuisse . Nihil optatius nobis possit contingere, quam plane noSSe

quid Ion de horoibus et antiquis tabulis, do rebus divinis et

diis Senserit. De ea re sano no unum quidem in tragoediarum fragmenti MXpressum Verbum reperias Altamen aliunde

l. Athenaeus, VIII, si re Taetraueto et=α ωe ac tu saevi Iudit At Du Qv o Tipoupctyαλω eat visu. Cf. Selineidemin Philolostus, VIII. 853, p. 8s qui suspicatur hoc schyli dictum ab Ione servatum esse in operibus prosa oratione Scripiis.

κελαρύζteta vox homerica aut epica est; sed pauca haec ipsa sunt, propter fragmentorum penuriam. 3. Plutarch. Pericles, V αλλ ovae 1Eu, et ne et pae tae v ό όα καλὴ α ,

i. Vide supra, p. 32. Fragm. 63 ap. Nauck Edit secunda 88s . S. Nauck, Fragm. 2s ab IInomo eu Retto ponov. 6. Vide superius caput hujus libelli.

70쪽

ad Sophoclis Inlidionen hypothesi i intelligimus eum multa

cum libertulo a fractavisse quae de graecarum civitatum heroibus tradebantur. In dithyrambo enim narraverat Ismenam et Antigonam a Laodamans o Eteoclis silio, in templo

Junonis ustas esse. Quantum ea aberrent ab iis quae a Sophocle memorantur nemo non videi Non mulio magis erga deos Se reVerentem praebuit, quorum genus et originem mulare saepe non dubitabat. Sic di poti deum diXerat PSSelaetae toto Ato: ustoeteteto quod quidem non animadvertisset Pausanias, si

vulgarem do illo deo opinionem poeta oculus esset . Bria reum, quom finxitiosiodus Terra et Coelo natum ' Θαλασσα:silium idem Ion osse aiebat . Denique Enopion, cui communi consensu Graecia Dionysum patrem assignabat, Thesei, si Ioni credimus, filius suis .io in ultimo exemplo perspicuum est qua de causa antiquum dei nopione suco os mutaverit : cum Enopi Chiorum urbis conditor haberetur, voluit prosocio poeta patriam suam Allionis cognatam esse fingero. Quod ad celeros allinei, res est obscurior . At, mea quidem sententia, hoc ipsum per se non leve pondus habet, si recte volumus qualia suerint Ionis tragica per judicare, quod saepius, omissa communi de diis aut heroibus opinione, nova ipso ingere non dubitavit Elonini quae in dithyrambis aut lyricis poemalibus ausus si eadem sane in fragoediis audebat. Quid vero Nonne scimus Euripidis praesertim hunc morem et rationem misso in componendis rumalibus, ut nihil non sibi concessum arbitraretur in interpretandis vele

ribus do diis sabulis In hac oporum suorum parte igitur haud dubio Euripidem potius imitatus est poeta Chius, quum