De literis encyclicis dissertatio Francisci Dominici Bencini abbatis sancti pontii ad magnum Victorium Amedeum Sardiniae regem

11쪽

a natura proclivius , quam sis a quaeque com

plecti, suique simillima . Ego vero id cerae as

secutus videbor , ut mihi, quod votorum meorum

Caput est , Augustissimo Patrocinio Suo quam diutissime liceat gloriari . Dabam Taurini Ad V. Non. Octobr. Am. MDCC. MILL

12쪽

Clavus Annus supra Trigesimum jam vertituri ex quo ad Fidei, & Religi

nis disciplinam illustrandam, vendicandamque , Romae primum, tum in hac

Taurinensi Academia divino munere , Summorumque Principum autoritate admotus fui.

Ac principio quidem saepe mecum reputavi, quid

demum caustae esset, quod, quum tam multae lucubrationes Virorum pietate ac doctrina praestantium

summo Catholicae Ecclesiae bono prodierint, levi nihilominus, & nullo fere prosectu ab alienae Communionis hominibus exceptae snt, nonnullae etiam ad haereticalis pertinaciae argumentum traductae :Donec in mentem venit, ortum id maxime ex anticipata quadam illorum opinione , in qua evellenda , praecipua Polemicorum desudare debet industria ruodque nisi fiat, omnis perit labor, atque opera Iu-itur in singularibus de dogmatis contentionibus o Scilicet ut illi nobis plerumque non intercedunt, quum de Scripturarum Divinarum autoritate , &pondere, ac de Fidei capitibus, quae iisdem Divinis Instrumentis diserte evidenterque prodita sunt, ex instituto nostro disquirimus ; ita quaecumque nos I Dei verbo tradito repetimus dogmata, atque a Patrum, Conciliorum, Pontificum, ceteroiumque Scriptorum persuasione , α monumentis literarum hactentis illibate custodita, docemus, multis illi ambagibus, innumerisque contentionum molestiis im-pIicant, hac imprimis de caussa, quod velut res in utramque partem versatiles ab ipsis Veteribus habitas , opinentur, easque in tantum adlaphoras , ut

13쪽

P RO OE MI U Mqualitercumque doceantur, nec fides inde, nec vera Ecclesia labascat. Ad haec insuper haerere plerosque, ambigere, atque insidiose a Catholicis seis citari novimus, qua fieri ratione possit, ut Divinae plurimorum dogmatum Traditiones, quae in sacro Ecclesiarum Deposito a Christo , & Apostolis

consignatae feruntur, eodem plane censu, ac ne hilum quidem, ut decet, immutatae ad nos usque pervenerint. Temporum diuturnitas omnia pauim Intervertit, ac delet, aera etiam, & saxa: nec quid. quam est sive a necessitate, usuque, sive a pietate,& Religione commendatum, quod Hominum aut socordia, aut impietate, aut fraude ad serun Posteritatem vitiatum non transmittatur. Hinc, opinor, ferme omnis in Religione dissensus oritur &animorum , sententiarumque mira colli sio : Hinc Sectariorum in Romanam Ecclesiam scommata, sannae, odia, insectationes, & pertinax ab eadem se cessus. Catholici verb, tametsi de ea, qu4e oretonus tradita Fides est , & hodieque perseverat , ex Divinis ipsis Scripturis sat erudiamur , generalem quandam normam adipisci Possimus , qua germunae T raditionis characteres coristituuntur ; ita semper nihilominus censui , sngulares dogmatum Traditiones vix pro dignitate adversus nostrorum temporum Scepticos vendicari, & contentiosis hominibus suaderi posse , nisi certam fixamque rationem compererimus, qua eaqdem a primaeva origine,&deinceps, aetate qualibet, dc quacumque patuit Christianus orbis, non a Patribus dumtaxat, & Scriptoribus, quibus illi quidem opinationes assingunt, atque etiam , s Diis placet , aberrationes, sed insuper abs unanimi, constantique Episcoporum , Ec

14쪽

o PERIS.clesarum , & Populorum omnium fide, consensu, ac persuasione repetantur. In his majestas Elucet , ac dignitas Catholicae Ecclesiae, quam Divinus Pa. racletus agit, & dirigit, ut ab avito Fidei candore , a Dogmatum puritate, atque a recta Scripturarum intelligentia nunquam desciscat . Equidem nemo, qui secum parumper reputet summam Patrum 1olertiam in explanandis Fidei dogmatis, solicitum Episcoporum Zelum in vendicandis, in custodiendis Ecclesiarum summam religionem, & miram Populorum in profitendis consensionem ; nemo , inquam, nisi cor Zenonis habeat, aut jecur Cratetis, eli adducetur , ut iis assentiri detrectet, quae tot retrb Seculis, & tanto animorum concentu Ecclesia Christi tenuit, & professa est . Ec id enim veri iis est, aiebat Tertullianus, de Pi aescript.

CaP. 28. , ut tot, ac rotae Ecclesiae in unam Dem errauerint λ Nullus inter multos eventus unus est exitus : rise debuerat error doctrinae Ecclesiarum . Ceterum quod apud multos unum invenitur , non est erratum, sed

tradisum.

II. Haec igitur animo reputanti, atque in erudi. tae Antiquitatis rudera,& mores sedulo inquirenti, opportune succurrit pristina Encyclicarum Literarum disciplina , quibus Ecclesiastici Praesules ad Dogmatum puritatem, atque ad Animorum unitatem servandam, usos diti fuisse compertum est . Haec,

nisi fallor, praecipua ratio fuit, qua priscae Apostolicae Ecclesiae, & quae ab iis duxere Originem, Coelestis doctrinae Depositum innoxium, & ab omni labe, interpolatione, & fraude tutissimum servaverunt. Hic lydius, pene dixerim , lapis fuit, ad quem & olim Majores nostri, & nos ipsi Traditio-

15쪽

nem singularium Dogmatum exigenaes , Fidei amtiquitatem , universalitatem, consensionem, adversus profanas hujuscemodi aevi novitates , nullo negotio , magna verti securitate deprehendimus . Non secus enim ac Principum Leges, & Edicta, quom dam in Provinciis , re Urbibus evulgata , atque in

normam regundae , moderandaeque Reipub. adscita, etiam post innumeras temporum, Imperiorum, ac rerum omnium vicissitudines , qui tum mores

fuerint Populorum, quomodo lites , & universim reliqua Civium ossicia peragerentur, quae Magistratuum , ac Subditorum placita, quae denique totius vitae instituta essent . procul omni dubietate edocent Posteros, & erudiunt: ita fere Traditio dogmatum , Apostolicis Ecclesiis semel contradita, ac ceteras subinde per universum Christianum orbem pervagata, atque unanimi fide, constanti persuasione,& identidem repetita in Encvclicis Literis prose sone, recepta ubique,& custodita; inter plurimas scelestorum Hominum aberrationes, fraudes, & corruptelas; imb, quod dolendum magis, verendumque fuerat, ipsas inter studiorum , rituum , disciplinae, morumque luctuosas immutationes , perstitit eadem, nulla sui parte major, nulla minor, occujusmodi a Christo, & Apostolis prosecta est, eadem ad nostra tempora, potissimum Encyclicarum ope, sincera perseverat. Nam quum Episcopis omnibus, & constitutis apud eosdem Doctorum Presbyterorum Collegiis, animo haereret praeceptum illud saluberrimum, quo Redemtor servari religiose caverat Fidei unitatem, & animorum; si quos sorte contra niti, & ab avita sententia declinare viderent , continud respicientes ad Depositum dog

matum

16쪽

OPERIS.

matum , excussis praesertim Literis Praedecessorum, ultro citroque in orbem datis, &quas, velut certam unius communionis tesseram, Ecclesiae originales , & Μatrices servassent ; denub repetebant priscas fidei professiones, mutuis conscriptis, atque invicem , & ubique subscriptis Epistolis , tanta plerumque animorum consensione, ut novitii errores, Ecclesiastici hujus Magisterii robore confixi, damnatique exularent ; omnisque Ecclesia , ne γα πιι, δε ας , ipsos jam Autores errorum, & novitatum detestaretur . Hinc auditae passim , & ashibitae primis VIII. Seculis Epistolae Communio toriae , Pacificae , Formatae, aliaeque id genus multae , quibus Episcopi cum Primatibus suis, Prim, tes inter se se , & universi cum Petri Cathedra , quae centrum communionis est , in una Fidei, &animorum societate cohaerescere , insuper Divinorum Codicum corruptores, & quotctuot audaces essent Traditionum interpolatores, odisse, exsecrari, &damnare, invicem testabantur. Et optimo quidem jure Sanctissimi illi Praesules tam augustum perinde atque obvium ReIigionis custodiend te subsidium

in mores receperunt. Etenim quum Leges duri, inter se discrepantes, unde oo pronuit , minime conservari posse, constet, sique turpe, in ea Civitate , quae legibus teneatur, discedi a legibus, quippe hoc unum vinculum est dignitatum, quibus Populi salus persistit , hoc praecipuum fundamentum libertatis: multd id verius obtinet in Legibus Christianorum , a quarum puritate, integritate, &.usu ipsae pendet aeterna salus, quaeque sunt Apostolorum, & Christi dogmata, scripto partim, partim vivae vocis oraculo promulgata, atque Epi

17쪽

scoporum, Doctorumque vieilantiae tradita, ut ad Nepotes, ac Posteros integra , & illibata transmit

terent.

III. Tametsi verti dissicillimum sit in omni conruisitione rationis exordium, lubet, rem hane amplicissimis originibus suis repetere. Ecclesiam Christus instituit, columnam, & firmamentum veritatis , secitque amplissimo suo munere indesectibi lem , quoties de Divino jure responsa ferret. Sed quoniam ita hominum animis naturae quodam vitio comparatum est, ut quanditi hoc labili corporum ergastulo obstricti sunt, vix citra erroris periculum intelligant, iudicentve ; spopondit insuper, semet

eidem Ecclesiae adlaturum ad Seculorum usque consummationem, ne unquam Inserorum portae praevaleant ; imb & alium Paracletum divinitus missi. rum, qui veritatem omnem edoceat, Pastoresque,& fideles in recto Fidei tramite ita contineat, ut non vi aliqua exteriore, non machinis , non fraudibus deduci possent ab ea professione dogmatum, suae vel persemet docuerat , vel per Apostolos in Ecclesiae Deposto mandaverat custodienda. Haec quum certa snt, atque extra dubitationis aleam poetita, sive Sponsoris majestatem, summamque veritatem, quae nec fallere potest, nec falli; sive etiam mirabiles pensemus effectus, qui Ecclesiam, quamquam gravibus ad hunc usque diem Uitatam proecellis, in ea tamen fide, quam accepit, hactenus permansisse, testantur: Age jam, quae fuerit de Husidem autoritate , unitate, candore apud primitivos Fideles persuasio, exquiramus. Ac primimi quidem de constituto apud illos, fixoque praejudicio, quo Ecclesiae sententiam, velut aequam semper, & irre-

voca

18쪽

vocabilem, suscipiebant, malo hic habeantur Au gustini verba, quam mea. In hac re inquit ille adversus Cresconium lib. I. cap. 23. a nobis tennuae veritas, quum hoc facimus, quod universae jam placuit Ecclesiae,

quam ipsarum Scripturarum commenta et aratoritas; ut quo

niam sacra Scriptura fallere non potest, quisquis falli metuit , eandem Ecclesam confidat, quam fine ulla amseu, late Scriptara demonstrat. Et in Psal. 37. suisquis a Gentre Eccle e separatus fueris, necesse est, ut falsa loquin

tur Poto feri, ur homo mentiatur e non potest feri, ut Veritas mentiarur . Ex Vervatis ore cognosco CHLflum, ipsam Veris rem : ex Veritatis ore cognosco Ecclesam participem veritatis . Praeclara quoque ilia sunt ejusdem verba in Psal. 9. v. ia. Iba, quae nunc est, Ecclesa, nisi Dominus non halitaret , iret in errorem quamlibet flu-

disse ma speculatis. Est verb supremum hoc Magisterium ita Ecclesiae traditum, ut sive eadem in Ca. pite sit adunata, eoque tum invis bili, quod Christus est, universam compagem Divinis charismati. bus animam; tum in humano, &aspectabili, quod est ejusdem externa velut basis, & fundamentum; sive in Oecumenico Concilio ex omni Christiano orbe si congregata; sive denique per eundem OD

bem dispersa, & suorum ubique Praesulum, ac Dinctorum ore, consensuque deliniens, perinde vin suam exserat, a recta dicripturarum, dc Traditionis regula nusquam aberratura. Nihil attinet hoc loco dicere, quae ejusdem sint partes, quae vis, quae dignitas in Capite, aut in Oecumenicis Synodis: Sed quemadmodum diffusa per orbem agat, aut

judicet, ex instituto nostro aperiemus. Omnis aurem haec ratio duabus omnino partibus Continetur, quarum alteram Passuam vocant, quia traditam Diuitigoo by Cooste

19쪽

PRO OE M I U Mfidem tenet, & profitetur; Activam alteram, quia

Dogmatum susceptorum veritatem edocet, &quae receptae professioni sint consentanea, definit . .Neque enim Ecclesiae actio, & Magisterii dignitas aliud exigunt quidpiam, quam perspicere, quid in unaquaque re verum, sinceruinque sit, quid consentaneum Fidei , quid consequens , quid repugnans.

Ceteram turbam, inquit Augustinus, coni. Epist. Fundam. cap. 4., non intelligendi vivacitas, sed credendi sim.'ipseritas tuti imam facit. Utroque hoc munere veteres

Christianos, & Antistites , qui sane tanti nominis

mensuram implebant, ii su Encyclicarum Literarum perfunctos esse , ex nostris Difffertationibus tum , reor, constabit, quum & Populos, novitia dogmata haereticorum hominum exhorrescentes, & Episcopos, ac Doctores, ubique ad Depositum exigentes,& per Epistolas, circumquaque susceptra , placit

eadem eXsecrantes contemplabimur.

IV. Unde verb institutio hujuscemodi ad Eccle-sam manarit, & quo praeeunte, tandiu obtinuerit, nec dissicile, & persemet jucundum erit assequi, si B. Pauli Epistolam ad Ephesios , quam fuisse Encyclicam, in Disteri. II. commonstrabitur, non oscitanter perlustremus. Id in ea sbi sumserat Gentium Apostolus, ut Ecclesiae,& Capitis naturam, mem-hrorum ordinem, & Praesdum, Doctorumque ossicia , & dotes monstraret : Quorum omnium conditionem compendio Perstringens , est cap. . V. 7. Unicuique autem NUrum data est gratia secundum mensuram donationis ciristi . Et fere e vestigio subjungit. Et ipse dedit quosdam quidem Apostolos , quosdam autem Prossetas, alios vero Evangevas, alios autem Pastores, ct Do tires. Nihil enimvero est in corpore quovis Politi Diuitiam by CO dila

20쪽

OPERIS. ix litico tam compositum, tam mire compactum, &coligmentatum, velut in hac Ecclesiae ordinatione deprehenditur, ubi partes clim inferiores, tum principes, suis licet diversae, distinctaeque gradibus, eodem tamen Spiritu, eadem fide conjunctae, ad unum finem omnes collineant, scilicet, ut pergit ibidem

Apostolus , ad conbummationem Sanctorum, in opus Min, sterii, in aedificationem Corporis Gristi, donec occarramuyomnes in unitatem fidei, ct agnitionis Filii Dei, in virum preferum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi; ut jam non fimus parvuli fluctuantes, oe circumferamur omni vento AZyrinae, in nequitia Hominum, in astutia, ad circum n-tionem erroris. Pastores ii, & Doctores, constituti us

que ad Seculi consummationem in opus Ministerii,& Ecclesiae aedificationem, iidemque una dogmatum prosessione colligati, quacumque demum rutione, sive adunati in Capite, sive in Generalibus Synodis collecti . sve etiam per orbem dispersi.

decreta condant, ferantque sententiam, modb unanimes sint , divini Spiritus directione potiuntur:

atque adeo quotquot illis adhaerescunt , nec ab Ecclesiae corpore usquam divelli, nec inanis doctrinae vento poterunt circumferri. Namque & Redemtoris promi ssa generatim de Ecclesia pronunciata sunt , & praesertim ubi cetera media non

suppetant, etiam disperia Ecclesia, quae, sibi, &suo Capiti constans, quidpiam Encyclicis Litetis ad

fidei, aut morum integritatem, puritatemque decer-.nat, eodem plane jure gaudeat necesse est. V. Equidem primis Ecclesiae Seculis, quibus Publicorum Coetuum habendorum facultas politicis Legibus erat intercepta, aut ab arbitrio summarunia Potesta im suspensa; publicus etiam Cursus. sine Im-