장음표시 사용
31쪽
Iam si has plantas cum dictis panicis 1 INNEAN Is comparem, latescenti omnino competunt notae P. glauci nisi locus natalis contradiceret, qui solus tamen distinguentio illi non sum-cit; & conueniunt quoque cum isto specimina glauci quae in Horto Academico Goei tingens vidi, & ex beneuolentia Illustris CHREBERI accepi. Virescens vero cum P. viridi L. conuenit.
Sed circa Synonymorum distributionem mutatione opus est. PANICUM spica unica, flosculis sesellibus solitariis, setis numerosis. HALL. Hist. Stirp. Belis. is 42 omnino cum lutescente isto conuenit, docente tota descriptione & habitu flauo arist to quo facile agnoscatur ; Sed citat Perili. VIR P. viride LINN. de quo iam diximus & Gramen paniceum f. panicum hie fre spica
quod Gramen paniceum TABERN. Ed. is 88. p. 663. SCHEUCHZER Us vero de his ente potissimu in loqui videtur, quo& p AURINIANUM ob spicas subluteas refero. Vt adeo setisce illud cum dictis ΗΑLLER. SCHEUCHE. BAU HIN. ad glaucum LINN. amandetur ; viridis si vere distinctum est, synonymon non reperio, dum Veteres non distinxerunt. Num autem haec duo vere diuersa sint specie dubia forsan res, cum toto habitu tam topere conueniant et Conjunctim reperiantur. Viris inter & verticillatum 1 IN M. quoque quaedam esse videtur assinitas 3 quod enim Goettingue spontaneum legi in muro pagum L e densem, qua septentrionem spectat, cingente, id quidem seminibus inuolucellisque conuenit, ast glumarum fetarumque colore maXimam partem atro- purpureo ad vertiti latum accedit, quin adeo in quibusdam speciminibus inferiores flosculi remotiores & in racemulos collecti visi fuerint. An quoque notatu digniam est me huius culmos e radice sua uni
cos tantum vidisse Θ si alioquin discrimen facit quod a soli natura pendere probabile est ).
Si itaque euictum erit P. qἷ uti & viridis L. inuolucella semia, per uniflora esse, setis fasciculato-pilosis a vertitisinto, breuioribus ab alopecuroideo, culmis indi ii iis a poli achio erunt di-
32쪽
stinguenda quae a se inuicem, si vere distinctae species sunt, sulcorum in seminibus directione & forsan fetarum num ro, utrinque glauco quaternario viridi ternario,. discernenda.
PANICI italici spica composita, spiculis glomeratis setis
immixtis, pedunc. hirsutis. I INN. Spec. Plant. M. II. p. 83. n. a. 'Nat. XII. T. II. p. 87. duae sunt varietates, eodem iure diastinguendae quo P. Crus galli in varietates dispescitur, etiam a veteribus distinctae, videlicet. setis breuioribus, floscillos longitudine non aequantibus. Panicum spica composita, aristis flosculo breuioribus. LINN.
Panicum Germanicum, siue panicula minore. C. BAUH. Pin. 27. Theatr. si 8 ic. bon. Panicum vulgare I. BAUH. Hist. T. II. p. 4 o. sed in icone setae iusto longiore8. . Panicum TABERN. Ed. Is 88. p. 8- ic. eadem cum C. BAUH. Icon. WE INMANN Pht. Tab. 786. lit. b. sed spica lutea. 3, setis flosculos longitudine aliquoties superantibus. Panicum Italicum siue panicula maiori. C. BAUH. Pin. 27 Theatr. s I9. ic bona spicae. Panicum punicetim. I. BAUH. Hi . T. II. p. 4 o. Jc. bona. Sed
nostrum viride, non rubrum. Panicum indicum TABERN. p. 8I4.ic. eadem cum C. BAUIT.
Caeteroquin omnino conueniunt inter se ut specie seium gi nequeant. Spisulae inferiores distinctae. Meorum specimi num spicae minores sunt, quas BAUHINI adeo pedales tradunt,)in α triuncialis semivnciam crassa, in quinque uncialis fere
unciam erasia, & β omnibus partibus maius. Ambo hortensia sunt quae possideo. OBSERVATIO V. 'PANICUM Crus Galli LINN. examinanti mihi saepe rachin trigonam & spicas secundas praebuit. OBSER-
Nisi qiiamdiu gluma corol- morem, liberata nitida nervosa fieri. lina insidet undulato- rugosa esse, hinc conitingenda ct Ρ. no- hac vero, quamuis contra framinum mine proponenda assumamis.
33쪽
SCABIOSAS in Flora Pomer. Rug. indicaui duas, ait
ram columbariae alteram Ochrolericae LINN. nomine ; hanc Veroothroti non esse, sed etiam ad cob b. pertinere, postea didici; cum tamen sat a se inuicem disserant, ut utraque sub columbaria' nomine manere nequeat, saltem Vt varietates distinguemdae erunt, & speciei alia definitio danda. Sit itaque SCABIOSA polymorpha. S. corollulis quinquefidis radiantibus, foliis radicalibus iiii plicibus, caulinis compositis, pedunculis elongatis.
ιι. Fol. radicalibus ovalibus crenatis, caulinis pinnatis: pinnis linearibus integerrimis aequalibus. SCABIOSA columbaria corollulis quinquefidis radiantibus, foliis radicalibus ovatis crenatis, caulinis pinnatis setaceis. LINN. Spec. Plant. II. I 43. n. I 2. dum haec definitio optime
SCABIOSA columbaria. H. Pom. 9o. bipedalis, simplicissimus. Folia: rasicalia obouata s. ovalia superne latiora, desinentia in petiolum ad sex uncias longum; caulina opposita, petiolorum basibus lutescentibiis in v ginam purpurascentem confluentia, simpliciter' pinnata : pinnis remotis linearibus vix lineae dimidiam partem latis vi fere setaceae sint; costa latitudine pinnarum. Pedunctili e summo caule duo, elongati pedales) versus florem pubescentes. β. Fol. radicalibus obortatis crenatis, caulinis: infimis pinnatifidis extima maiori crenata ; superioribus bipinnatis, pinnulis Ian.
SCABIOSA FI. Pom. 93. Descriptio non nomen. SCABIOSA foliis imis ouatis, superioribus pinnatis, pinnis semipinnatis acutis, ciliis flosculorum longitudine; MALE.
Scabiosa minor Vulgaris. I. BAUIAE. Hi f. T. II. p. 3. SCABIOSA columbaria LINN. quam ob definitionem ad praecedentem amandavi, ad hane plantam citatur a plerisque AuctoribUS. Descriptionem dedi in Flora Pom. l. cit. addam Cantem simis plicissimum, unictorum, bidorum, pedalem, sesquipedalem, raro bipedalem.
34쪽
pedalem. Asia radicalia breuiora, obtusa magis, petiolo breuiori, in maioribus vix unciam unam alteramue longo. Τ V. caule ranioso, soliis inserioribus bipinnatis, stiperioribtis sen-pliciter pinnatis, floribus caeruleis. Scabiosa L IN M. I t. G0tL p. 2I7. Vers Germ. p. 234. Ieon o EDERI 3I4. Huc refero Scabiolam minorem s 'TABERN. Hist. 's 9. reliquas
enim eius minores conciliare nequeo.
Si SCAB. Ochrol. LINN etiam folia ima indivisa, uti Perili. ab II ALLER monet, sit Uarietas. δ. Catile ramoso, soliis inferioribus bipinnatisidis, superioribus sim pliciter pinnatis, floribus Ochro-leucis. SCABIOSA Ochroletica coroll. quinquefidis radiantibus, foliis linearibus pinnatis; radicalibus bipinnatis, petiolis per- foliatis. LINN. Spec. Plant. II. 246. n. 23. Scabiosa multifido folio, albo flore, vel potius Ochroleuco. I. BAUH. Hi . T. III. p. 8. Cum ic. Scabiosa maior alba. TABERN. Iis. SSO. Varietates V. δ', a me nondUm lectas, ex Auctoribus cita tis adduco; num coniungendae P
GALIIS NALL. His. Stirp. Hecit. 717 &7i8. ambobus competit definitio GALII saxatilis L INN , Vnde etiam dubius haesitat, cuinam apponenda; elim tamen re Vera differant, ut ex speciminibus Celeb. D. WILLIC IIIo benevole mecum communicatis video, distinguenda censeo. Liceat sequenti modo. i. GALILIM heluetirum. G. foliis senis obouatis obtusis, caule proeumbente; ramis confertis breuibus, pedunculis unifloris. GALIUM saxatile foliis senis ob ouatis Obtusis, caule ramosissimo procumbente. LINN. Spec. Plant. II. I Sq. n. 9.GALIUM foliis senis ellipticis, petiolis breuissimis unifloris, HALL. His. Stirp. Hehi. 7i 8. 3 Gallum sasatile supinum, molliore solio. JUSSI EU in Ac T.
35쪽
Folia vere oboliata, obtusillima. Rami breues vix uncia longiores, verticillis foliorum approximatis fere tecti.
a. GALIUM harcynicum. G. foliis sub senis oboliatis acutis, caule procumbente: ramis confertis elongatis, pedunculis multifloris. GALIUM caule decumbente ramosissimo, foliis quinis, subrotundis, lanceolatis, aristatis, petiolis ramosis. HALL. st. Stirp. Hela. 7I7.
Causis ut in priori decumbens, instructus verticillis seliorum tui-rnerosis approXimatis, e quorum sangulorum alis exsurgunt mini, verticillis foliorum etiam ut in priori tribus, quatuor, pluribusque, sed remotis ut rami ad tres uncias, & longiores etiadant, de habitus plantae diffusus, qui priori sere imbricatus. Distantiae mensaram det longitudo foliorum, qua in priori minor, in hoc maior est verticillorum distantia. Folia sena, etiam quina, raro' quaterna, inferiora
vere Obouata, sed acuta, neruo in breuem mucronem producto, summa ramea interdum lanceolata.
In LONICERA talarica L INN. in Horto Academ. Goestingensi florente, vidi numerum quinarium Vnico priuari, ut scit. quotquot eXaminauerim flores, iis Calycis D corollae laciniae atque stamina quatuor tantiam essent. An in terminalibus solis quinarius numerus adest λ ,
Quam separatim proponit REYGER Us Campanulam soliiς caulinis alternis ouato lanceolatis serratis, floribus solitariis Flor. Gedan. T. II. pag. s6. n. 9', eam & in Pomeraniae nemorosis saepe reperi. Conuenit Vero Foliis radicalibus petiolatis cordatis, cauliniS OUatO-lanceolatis, inferioribus petiolatis basi petiolorum latescente, summis sessilibus, omnibus sera ratis hispidis, Calycibus hispidis, & Corollis inter infundibu liformem & campania latam mediiS, ita Cum C. Trachesio I ut solis pedunculis unistoris disserat, quos in illa tribus, quatuor, adeo quinque floribus onustos Vidi, quae vero disserentia hie fusti dere non videtur ut specie distinguatur.
36쪽
In SIO nodi oro umbellas alares sessiles vidit perili. a LIMNe, quae saepe pedunculatae notantur in HALL. Hist. Stirp. Hela. 78.& in Icone OEDERI et 7. delineatae exhibenthir; & ipse vidi in speciminibus tum quae Goettingae, cum quae in Pomerania, locis aquosis, scaturiginosis legi, elongatis pedunculis alaribus insidentes umbellas, ut adeo sessilibus distingui nequeat haec species cum inconstans nota sit. Assatim tamen discernetur foliolis pinnatisido-incisis a latifolio cui indiuisa acute serrata sunt ; iisque aequaliter distributis & inuolucri foliolis integris ab cui secundum par magis remotum, T & inuolucrum pinnatis illam, de quo tamen Celeb. D. wILLI CHII IMVir. Botan. n. XXXIX Videndae. ICon OEDERIANA Omnino convenit cum nostra planta. Angelica vel Sium aquaticum, des Beries. WE INMANN Tab. 137. etiam laudabilis icon; sessileni umbellam exhibet.
LINUM entharticum L. interdum variat floribus tetrandris tetra gynis, mihi L. Eadiola habitum antequam hoc legerim. Sat tamen dissert a Radiola habitu maiore, raritis ramoso, foliis longioribus; quae illi ouata & rami crebriores breuiores,& tota planta longe minor.
Quod hactenus unicum sui generis nouimus CARUM Carni, illi in Sist. Nat. XII. T. II. p. 733. CARUM Runium umbellis septem fidis, foliis radicalibus bi pinnatis linearibus, caulinis subselaceis, addit Perili. a LlNNe, quod Bunium Da-lech ampli I. BAuH. Hist. T. N. P. II. p. 29. Cum te. Ergo CARUM Camur umbellis multifidis, foliis tripinnatis: pinnulis integris & laciniatis, distinguendum.
APIUM grai AM LINN. inuolucris tam uniuersalibus quam partialibus gaudere Ill, CRAN ZIUS monet, ideoque LiNNEANAM eius collocationem summopere reprehendit.
cons LINN. Sest. Nat. XII. in Prae /tiorre acerritia is alioriim Bois T. II. p. 2Ir. tanicorum reprehensionibus plena,
37쪽
27 Sed lateri cogor me in illis speciminibus, quae in Pomerania
reperi spontanea, vera in Jollacra nUnquam Obsertrasse, nisii Vagum interdum occucurrerit foliolum, quale & REYGERus Gedan. T. II. p. 6 ) vidit. Recte itaque omnino ita locauit periit. a LINNe, sique Austriacae plantae inuolucris instructa sint, forsan solo diuerso quaedam tribuenda & in hoc casu ut in pluriabus aliis, ubi naturam variare obseruamus, a potiori stat denominatio; quin ipse Ill. vi R in sui A PII subdiuisione prima inuo- iucris utrinque plerumque nullis, ad laxurmas hinc inde foliolam
non attenditur, ait. Ut adpo quod Apium Austriacum inter LI N-N g AN As Vmbeslatas inrtulacris destilitas nsu qrtagreΗdium nec plantam ipsam unquam cognoscendam esse autumat, id apud nos spontaneum nunquam inter CRAN ZIANA Apia, inuolucris utrisque,
iisque adeo pinnatisidis, instructa, quaesiturus estem. Sed videat Ill. VIR, annon vera folia, qui in orbem posita sub Apii
huius umbellis sita reperiuntur, pro inuolucris habeat. Saltem quae in ΤΑBERN. Hi t. T. I. p. s39. & Ι. BAUII. Hi s. T. III. p. Ioo. quos inter alios Veterum nominat, qui, etsi in pluribus sirpibus
inuolutra omiserint, huic tamen unanimi consensu, qvod nimis euidentia essent, oppinxerint) video soli umbellae uniuersali subiecta, ego quidem Vt inuollacra agnoscere neqUeo, cum omnino sint vera folia ), a quibus inuolucra distinguere debemus, alioquin, si in omnibus ad Bolanicam pertinentibus ita vagi essemus, omnia confundendo integram scientiam euersuri. Qito ipso simul quaestio Ill. VIRI in Praefat. Cit. p. 19. sat aeriter proposita, nor APIUM graveolens cum A. Petro felino, quod aut omni inuoluero carere, aut simplici & monophyllo duntaκat gaudere, ipse fatetur, sub eodem genere gemant, absoluitur. Nec scio cur adeo, ob inuolucrorum in quibusdam plantis obseruatam inconstantiam, LINNEANAM Vmbellatas dispescendi methodum
socci pendeat, qui ipse in Tordylii, Selini, Laserpitii, Seseleos, Cicutae,Apii & caucalidis,generibus suis dubios & inconstantes notas admittit, inque generum suorum subdiuisionibus saepissime, & adeo in Lagoeciae, Aratiae, Phyllidis generico chara gere,
tamen inuolucra, potius moris recepti lain, pιam cerritudinis causa adiecit se monet Praefat. cit. p. 8.)
in Hi l. Stirp. Hem, folia plantae foliis similia, non liniollicra, Vocat.
Apparet idem ex 'HEi NMANN, Tab. lso. ubi in fig. a. umbellae omnino nudae, in fig. b. foliis L hra- fieis, a reliquis foliis omnino londitiersis obvallatae, pinSUntur.
38쪽
inuolucris utitur. Quin ipsa semina, quae tanti aestimat, rem non absoluunt, ut ex eius characteribus genericis videre licet. Quamuis enim in generibus Vmbellatarum ad seminum differentiam omnino respiciendum sit, fatendum quoque est, notas ex iis desumtas aeque suis premi dissicultatibus, ac me quas inuolucra aliaeque partes dant.
Iam ante plures annos Rev. P. wILXE, tUnc Horti Acad. Gris p iti Praefectus, benevole donauit mihi specimen IUNCI, in Pomerania lecti, sub nomine bufonii, qUem inter L INNE NOS IU NCOS non reperio, sed nouum censeo. Sit mihi Tab.II.Fig s. IUNCUS tapitatus. I. foliis setaceis, capitulis terminali alarique subsoliosis, pe- talis acutis integris pericarpio aequalibus. Vadis fibrillosa, parum raniosa. Ex illa Folia aliquot, lata
susca vagina, margine membranaceo albo notata, culmam S sese illa vicem vagina sua amplectentia, dein letacea ereela, Vnciam plus minus longa. Culmus basi dictis vaginis tectus, dein nudus, simplicissi- Inus, uncialis triuiicialis, itidem setaceus; apici insidet floribus tribus ad sex constans, iunius otiatum, adultitis explicatum fastigiatum, uno alterove soliolo immixtum. Hoc solum in minoribus uncialibus. Maioribus bivncialibus praeterea simile capitulum sessile vel breuiter pedunculatum, ex ala solii radicalibus similis, ast bretii- oris; praeter quod adhuc unum alterumue soliolum capitulo imminitim est. Ad basin capituli duae scariosae. Petala lanceolata
Habitat in inundatis, uliginosis. Iuncus foliatus minimus I. BAUII. Hs. T. II. p. 23. CUm te.
omnino videtur noster osse, quamuis sola capitula terminalia habeat. Eundem in agris arenosis legit RVPP. δε=r. I I 8.
IUNCUS caule brachiato, foliis setaceis, floribus fasciculatis ad ramos sessilibus. HALL. Hist. Stirp. Hela. I 32 O. nisi noster sit, tamen valde amnis. Differt solo caule ramoso. Non vero est I. bulbosus LlNN. qui ibi citatur. Iunco id es calycibus paleaceis, glomeratis, folio Varians. SCHEUCHZ. Agros. 33o. Tab. XVII. l ig. io. secundum HALL.
39쪽
29 I. c.; sed quoque nimis ranaosus est. Quae de flosculis loquitur, conueniunt. Icon bona, si de tota planta valeret. 3 Gramen iuncetam, Capsulis triangulis, minimum. DILLSyn. III. p. 93q. CX HALLERO.
LINNEANis Itincis inserendus post bufo1 in . Caulem simplicissimum in nomine specifico studio omisi; cum, ii HALLΕ-R1ΑNus idem sit, characteri inseruire nequeat. Sat tamen differt a bisonio floribus in capitula collectis, qui illi solitarii, &petalis integris pericarpio aequalibus, quae illi margine scaruosa, ut solus medius neruus herbaceus sit, pericarpium longutudine omnino superantia. A bulbino discernitur foliis, & floribus in capitula sessilibus, qui illi in corymbum dispositi. Arrighιmi iam foliis setaceis distinguitur. Vti itaque accedente noua specie etiam congenerum astinium differentiae augendae ), sic quoque nunc dicendi erunt.. IUNCUS bis inius L. culmo dichotomo, floribus solitariis sessilibus, petatis mucronatis margine scariosis peri carpio
IUNCUS caule brachiato, foliis setaceis, floribus solitariis
ad ramos sessilibus. HALL. Hi s. Stiry. Helu. I 3 I9. Folia angulata non semper vidi, saepius complicata f. potius carinata; quare omis in charactere. Culmus bali soliosus, dein nudus, dichotomus, ad diuisuras foliosus. F lares ex dichotomia caulis & secundum longitudinem ramorum; omnes sessiles solitarii. Ptiam li
neari- lanceolata, apice in mucronem educto.
IUNCUS lmssofus L. culmo indiviso, floribus corymbosis, litis linearibus canaliculariS. IUNCUS foliis carinatis, panicula sparsa, fructu globoso.
MALE. His. Stirp. Heluet. ΙΘΙ 8. huc pertinet, non I ῖ et O. Iuncus partalas CVm periCarpitS rotundis. I. BAUH. His. T. II. Saa. ic. bona. Culmus aliquot soliorum vaginis tectus, dein nudus, apice ferens duo folia inferioribus similia, altero breuiore; Eliorum sinu
prodit Corymbus nudus, dictis soliis forulibus breuior, bifariam ramosus s. dichotomus; flosculis in pedunculis terminalibus, Ec in alis
tib Duos separatos adesse corym-
40쪽
sessilibus solitariis. Folia inseriora sere culmum altitudine aequant; supra canali longitudinali excavata, infra convexa, quibus a nodys& distinguitur. Caelpitosus est, culmis pluribus, basi sere bulbosis, e communi radice repente, confertis. Capsulaes globosae, quibus a plerisque Auctoribus distinguitur, sed aegre cum Dyorrio etiam obtusae sinat.
T. III. Fig. q. liniam Perili. a L 1NNe distinguit RESEDAM
ea etiam in il ALL. Hi . Stirp. muel. Ios 7. calyce & floris fabrica a R. Phytemnate differre traditur. Asst dubium mouit Ce- Ieb. D. wILLI CH in Obf. de Plantis quibusdam n. XXXXII. R. PH temna a Perii l. ab HALLER l. c. describitur. Q tuae ego in o rata obseruaui, qualem eX seminibus Nordhusia acceptis enascentem per aliquot annos Obseruaui, sequentia sunt. Ealliae flexuosa, glabra, fibrosa, tenuis, ramosa; si in hypocausto
Gulis erectus, pedalis, striatus, soliorum petiolis decurrentibus sub- angulosus, setis vagis adspersus; Rami pauci alterni, cauli similes. Folia caulina: Inferiora obouali- lanceolata, obtusa, fere cuneis ormia apice rotundato) integra, basi in pagina supina setis vagis adspersa, sub undulata; Superiora saepius trifida laciniis acutis ), intermedia latiore) vndulata, bas setis vagis adspersa. Ramea indiuisa acuta undulat2.
FAres in racemo ter Dinali, Pe uti is patentibus saepe horizontalibus, Violum olentes, fragrante odore. Ad singuli pedunculi basin Bractea minuta, pedunculo dimidio breuior, linearis. CALΥX Perianth. monophyllum sexpartittim: laciniae lineares, pe- talis breuiores, in explicato flore reflexae. Col . Petola quinque Bassis lata, praesertim superioribus, viridis margine lutescente, breuiter villosa, ilectario similis se ructura; . spici adnata phalanx filorum alborum clauatorum apice flavescentium, in suminis plurimorum Fig. cit. c) lateralibus pauciorum, inferiori trium. Situs ut supra duo supernectarium, huic applicata; duo lateralia sint; insimum genitalibus subiectum, minimum. NE PAR. G in illa plano, erecta, semicircularis, e receptaculo supra
τ) in R. trifidorum so- ) phira ego quidem non ro liorami laciniae, praesertim interme- peri ; seX numerauit ZINN. Guet dis, Obtusae. P. 123.