[Kritike kai exegetike melete en to pempto vivlio tou Thoukydidou] [microform]

11쪽

ται τοι λόγοις. 8 των δέ τεσσάρων βουλῶν των Βοι--των ἀντιστασῶν γίνεται μέλεια τον παντός πράγματος. 39. M ηὐβερνα αἱρεῖται, Λακεδαιμόνωι Βοιωτοῖς συμμαχίαν ἰδίανποιοῖνται τούτου δέ γενομένου Πάνακτον καθαιρεῖται. 40. Ἀργεῖοι φοβούμενοι μέν μονωθωσιν εἰς ωκε- δαίμονα πρέσβετ επεμφαν περ σπονδῶν. 41. τοὐτων δήπερ της Κννοσοτρίας η ἄτοπα αιτοὐντων, μως συπράφονται αἱσπονδαί, ἐμέντοι κῶρος πουσι. 42. Ἀθηναῖοι δέτη Πανάκτου καθαιρέσει καί τὴ ἰδι Βοιωτῶν καί Λακε-δμιμονίων συμμαχί ἀγανακτοῖστ. 43. Ἀλκιβιάδης πότῶν Λακεδαιμ. περοφθείς τάς σπονδὰς λώσων παραινεῖται ' γείοις πρεσβεύσασθαι εις Ἀθήνας. 44. οἱ Ἀργειοι υνκαίχι ἡμμαχοι αττῶν πέμπουσι πρέσβεις Αιτία τοὐτον.

επονται δέ κα Λακεδαιμονίων πρέσβεις. b. τούτον δηυλκιβιάδης μηχανήματι ξαπατῶ. 46. Λικίας δέ πείθει

Ἀθηναίοους τι πρέσβεις πέμψαι ει Αακεδ τοίτων δέονδέν διαπραξάντων ο Ἀθηναῖοι συμμαχίαν ἐποιήσαντο Ἀργείοις καί τοι τοίτων συμμάχοις. T. A σπονδαι Ἀθηναίων καίἈργείων καί Μαντινέων καί Πλείων. 48. Iτῶν Λακεδ. καί Ἀθην. σπονδα ετ διαμένονσι Κορίνθιοι προς έκείνον πάλιν τρέπονται. 49. Λακεδαιμονίους λεῖοιτο εν λυμπί ἱερο εἴργουσιν. Ἀμφιλογίαι αυτῶν περικαταδίκης. 0. τρόπος της ὀτε πανη ρεως Λίχας Κο- ρινθίοις λόγοι προσφέρονται. 1. ' Ηρακλεωzαι οἰώ Τρο- χῖνι ησσῶνται τῶ προσχωρουν. 52. Ηράκλειαν Βοιωτοι παραλαμβάνουσιν. Ἀλκιβιάδης ει Πελοπόννησον στρατείσας τείχη οἰκοδομhL 3. Ἐπιδαυρίοις καίωργείοις πόλεμος, ον- αιτία λέγονται. 54. Λακεδαιμἡνιοι μέν εις εὐκτραεκστρατείουσιν, Ἀργεῖοι δέ την Ἐπιδαυρίαν δηουσι. 55.ὰ όγοι μάταιοι περ ειρήνης Λακεδαιμόνιοι μέν εις Καρέας εκστρατείουσν, ωλκιβιάδης δέ Ἀργείοις βοηθει. 6. ακεδαιμονίων εις Ἐπίδατρον φρουροί εἰσπεμψάντων 'Ἀθηναῖοι τους Τλωτας ει πέλον ἀνακομίζουσιν Ἐπιδα. eo 'Aerεῖοι αποπειρῶ . 7. ἰτίαι, δι α Λακεδαιμἡνιοι επ' ' ρος στρατείουσι και καταριθμησις του τλλεγέντος στροτεί-

ματος. 8. Orις τοὐς πολεμίους λαθών τρισί τάγμασιν εις την Ἀργείων εισβάλλει 59. οἰ δέ Ἀργεῖοι βοηθοῖντες

12쪽

τρων ἀν' εαυτῶ 'Arιδιμόνιά σπένδονται τέσσαρας μηνας. 60 δι- καί Λακεδα μόνιοι καί Ἀργεῖοι ἀγανακτοῖσι του Θρασυλλου δίκη. 61. αἱ σπονδαί νονται Ἀργεῖοι καιοὶ σύμμαχοι ορχομενόν μέν αἱροῖσι. 62. βουλευσάμενοι δέ παρασκευάζονται καί ς επι εγέαν ἰόντες. 63 Λακεδαιμόνιοι δἐ rιδι χαλεπαίνουσι καί δέκα αυτ συμβουλους διδόασιν. 64. πειτα μετά των ε υρκαδίας συμμάχωνεις εγέαν ἀφικόμενοι ις την Μαντινικήν εισβάλλουσιν. 65 εντατθα φυγις ολθον δει μάχεσθαι εν χωρίου νεπιτηδείω αναχωρει μέντοι εις την πιγεῶτιν, καί οἱ υργεῖοι διώκοντες αντόν προέρχονται εις τό μαλόν. 66. Λακεδαιμόνιοι δέ των πολεμίων ξαίφνης πιφανέντων κατὰ τάχος εις κόσμον τόν εαυτῶν καθίστανται. 67. τάξι αμφοτέρων. 68 ωριθμός Λακεδαιμονίων εὐλογισμου τινος γιγνόμενος. 69. παραινέσεις εκατέρων. 0 2sνοδος τῶν στρατευμάτων. 71. στορεῖται ,τι ηις επενόησε πρός τ εξισῶσαι τό ἔαττοῖ τώνυμον κέρας τοι πολεμίοις. 72. - ου πολεμάρχων ἐτ ον υπακουσάντων τ ευώνυμον τῶν Λακεδαιμ ητταται τό δέ μέσον τρέπει τους ναντίους. 73. Καιωνιδος τω νωνέμου σφῶν βοηθησαντος πῶν ὀστράτευματων ναντίων εις φυγην τρέπεται. 74 Μέγεθος της μάχης.ωριθμός τῶν ποθανόντων. 75 Αακεδαιμ4νιοι πρῶνται

τηνίκη, ἀνακτῶνταί γε μην την παλαιαν δόξαν Ἐπιδαυρίων δ εις την Ἀργείαν εισβαλόντων ωργεῖοι καί, σύμμαχοιάρχονται Ἐπίδατρον τειχίζειν. 6. Λακεδαιμόνιοι εις υργος συμβατηρίους λόγους πέμπουσιν. ιτίαι τῶν σπονδῶν.Aίχου πρεσβεία. 77. A σπονδαί αὐταί, ας π τῶν Λακεδ προτεθείσας ο υργειοι προσεδέξαντο. 78. στερον δέ θνεται καί συμμαχία. 9 Ἀσυμμαχία αυτη. 80 Ἀθηναῖοι κελευονται της Πελοποννήσου ξελθεῖν Περδίκκας καί οι αλκιδεῖς συνομνέουσι Λημοσθένους δόλος. τ εντη Ἐπιδατρία τείχισμα ἀποδίδοται. 81. Μαντινεῖς συμβαίνουσι Λακεδαιμονίοις. Ἐν Σικεῶνι καί εν πει ολιγαρχία καθίσταται 82. περι /έων καί Ἀχαίας υργείων ὁ δημος τῶν ολθων, οἶς οι Λακεδαιμόνιοι μέλλουσι βοηθεῖν, επικρατει καί Ἀθηναίοις πάλιν σπεισάμενος μακράτείχη τειχίσει. 83 Λακεδαιμονίων στρατεία εν τὰ Ἀργείων τείχη και ' Υσιάς λ&μβάνουσιν Ἀργείων στρατεία εις την

13쪽

Φλειασίαν Μακεδόνες κατακλείονται. 84. Ἀργείωντε οἰωποπτοι συλλαμβάνονται, καί Ἀθηναῖοι στρατευουσιν πιπιλον Αἰτίαι αὐτης της στρατείας πρέσβεις πρῶτον πέμπονται εἰς τηνπόλιν. b. 4rος των Ἀθηναίων πρέσβεων. 86. Ἀπόκρισις των Μηλίων. λεκτικόν του παρόντος βιβλίου συμφωνον πρός τόνφος του συγγραφέως εν πολλοις παρέσχε πλείονας των ἄλλων δυσκολίας. ὁ συνεπτυγμένον, τό στρυφνόν, χρησις τολαφηρημόνον, τάσχήματα των προληφεων, ων ελλείφεων,των αντιθέσεων, ων ἀνακολουθων των χιαστῶν κτλ. καθιστῶσι πολλαχον τόν νον των χωρίων σεί π νεφέλης καλυπτόμενον, ως α προσοχη, βαθεί μελέτη, παραβολmεπαναληφει, πιμον καί ζηλω- ακτῖνες το φωτός ἀναδῶσι καί η ἀχλυς διασκεδασθη Ἐν ἔργε μῶν, ταῖς κριτικαις ταύταις παρατηρήσεσιν, περ πολλλμειζον των δονάμεων τγχάνει, σχομεν ἔπ' ἔφει τὰς νεωτέρας εκδόσεις των πολιαστῶν καί κδοτῶν καί κριτικῶν, σας η εν

και συμβουλοι μῶν ο δ' ξοχος εν τῶ πανεπιστημίε της ' λάγγης καθηγητής, ἄριστος ελληνιστής και ενθερμος φιλέλλην, .HWa Mulier πεδείξατο πατρικήν οντως προθυμίαν, παρασχων μῖν τα σχετικά πρός τ εργον βοηθήματα. Λι και δημοσία εκφράζομεν αυτε τήν βαθάων μῶν εν-γνωμοσίνην και τόν εγκάρδιον σεβασμόν. ι κατά τι στνετελέσαμεν εις τήν διάλουσιν το σκότους νίων χωρίωντο παρόντος βιβλίου, οἱ περί τὰτοιαῖτα σχολουμενοι κρινέτωσαν, παρ' ων τήν πιείκειαν καί συγγνώμην αιτονμεθα, τι Ἀριτική γνώσεων πολλῶν καί δυνάμεως καί πείρας καί χρόνου μακρου δεομένη, ἄν πάντων μεῖς στε- ροώμεθα, συναντα μεγίστοις κωλύμασι καί δἄφεσιν ἀνωμάλοις, ἄπερ εργον πει εξομαλίζειν η υπερπηδα και δόνομαλήν καί πρόσβατον διαχαράττειν ' H Κριτική διαλίειτό - καί λαμπρίνει τόν πνεουματικ4ν ὁσμον 'Eστιν αληθης γεμών πὰ ς προίδου καί τημερίας. 'Oδιά τοῖφωτὀ αντης πορευ4μενος ο σφάλλεται Παρίσταται δικαστής μεταξ δικαίου καί δίκου, κριτής μεταξ αληθοῶς και φενδοsς, καλοῖ καί αισχρου καί πρ4εδρος το ἀγαθοῖ.

14쪽

- δισκαρ μένοις κριτικοῖς τῶν διαφόρων εππων Πουν- των ἐτοώτων διδοσκαλοι και ro o ἀθήνατοι τῶν νουν Ελληνων πρόγονοι διατελονντες τυγχάνουσιν, οἶς στέφανοι και ἐγκώμια καθ εκἀστην ποπάντων τῶν πεπολιτισμων ἐθνῶν και λαῶν πλαδμενα μετ' ενγνωμοσίνης απονέμονται. αθε δ η πηγητῶν φώτων η δρα τον πολιτισμον καί τῆς σοφίας επανακτησαιντο τ εδαφος αδτῶν εν μέσου του Παν

15쪽

Αεφ. . , Tos δ' ἐπιγιγνομένου Θερον α μῆν ενιαύσιοι σπονδαὶ διελέλυντο μέχρι Πυθίων . O πολιασταί ἀναγνωρίζουσι τήν δυσκολίαν του χωρίου τοίτου, κειμένην ν

λιῶνα μηνα, τέλος Μαρτίον, συνοδευομένη μετὰ τινος εντο μέλλοντι χρονικου διαστηματος 'siοσδιορισμου ,μέχρι Πυθίων , α ν τ Μεταγειτνιωνι μηνί λ. 89, 3, Auroἡστοντο 422, τελέσθησαν. ινές να αρωσι την δυσχέρειανεπειράθησαν, πως διορθώσωσι τό χωρίον, ἀναγινώσκοντες οἴεω ,,το δ επιγιγνομένου γέρους πόλεμος αὐθις ν' διελέλε'ντο α αἱ νιαὐσιοι σπονδαί. Ἀλλ' εντεῖ' εν γείρεται το ζήτημα ει και μετ τά Πύθια πόλεμος ἐν διὰ τίετέγη τό μέχρι Πυθίων, τό χρονικόν τουχ οριον ClaSSenvποτίθησιν, ὁτι Θουκυδίδης κατὰ την εν ω νω συλλη

φθεῖσαν ὁ πλην διηγησιν ,αἱ σπονδα εχ ηξαν μέν κατὰ Μάρτιον, αλλ' ὁ Κλέων ξέπλευσε κατωτέρω 2 κατ' Αἴγουστον,εμπεσουσῶν διαπραγμοτείσεων καί προπαρασκευῶν προς

εκτέλεσιν της ει τὰ πί Θράκης χωρία ἀποφασισθείσης ἐκστρατείας' κατ την συγγραφὴν την ἀγγελίαν περ της δευτέρας καθάρσεως των Ληλίων, τις προς τό Πίγια ηρμοζε, κατόπιν ελαβε, καί ἀναγκασθείς τὰ Πίθια μνημονέῖσαι, ταίτην εις χαλαρὰν συνάφειαν μετά τοῖ 0οηγουμένου ηγαγε, οὐ δέ ἀναγκαίους χρονικοὐ προσδιορισμούς του μέχρι Πυθίων διά τοῖ' εν τη κεχειρί καί 2 μετά τηνεκεχειρίαν παρέστησεν. νεν, λήγει, της ἴσως βραδώτερον

γενομένης προσθήκης δίνατότις ἡ ωὐίον ἀναγινώσκειν

16쪽

τωνος τό χωρίον ,γυμνους καί γυμνὰς μέχρι περ αἰδους σώφρονος ,καὶ κ του κωμικον Μάχωνος τερον χωρίον αχρι το στόματος πολωμένον . Κατώ ταῶτα ερμηνεέει, οτι α ενιατ πιο σπονδα ησαν διαλελημέναι και πόλεμος ην, πλην μως κατ την διάρκειαν των Πνθικῶν ἀγώνων. D mlter-Str. S. 392 μετά, διελέλυντο προτείνει προσ- κην τινὰ ,ἀναβολή δή ν του πολέμου . D Stah εξηγει,,α ενιαίσιοι σπονδα διελέλυντο μέχρι Πυθίων' δια το6 ἀναλυτικο τυπου' των νιαυσίων σπονδῶν διάλυσις νμορι Πυθίων. , ν δέ μεταξ χρόνον της πολεμικῆς ἀπραξίας καλεῖ ἐκεχειρίαν. οὐτο ClaSSe απορρίπτει, επειδή- ἐκεχειρία παρά Θονκυδ. 4, 8, 117 1 3, 118, 119 5, 15, 2, 26, 2, 49, 3. σημαίνει πάντοτε παυσιν τωνοπλων ε καιρω συνομολογήσεως συνθηκων χρησκευτικῶν σννόδων η τελετῶν.

της διαλύσεως των σπονδῶν μέχρι του τέλους των πυγικῶν ἀγώνων θεωρήσωμεν ως κεχειρίαν, πῶσαι αἱ δυσχέρειαι αἰρονται καί ο νον ενοδονται - ἀριστα. οντο δέ φαινεταί μοι ἀναγκαῖον καί κ του τι ι Λήλιοι κατά την διάρκειαν της πανηγυρεως, βραχέος χρόνου, ο κ δίναντο διευθετησαι τα εαττῶν καί εἰς'Ἀσίαν ἀποικησαι, καί κτον σπινδέσμου καί καί εν ταὶ κεχειρο εισάγοντος μέσως τὸ ἀποτέλεσμα το μέχρι Πυ9ίων τουτέστι διελέλυντο αἱ σπονδαί μέχρι Πυθίων και οἱ Ἀθηναῖοι, καθ ο χρόνοναυται διαλελυμέναι σαν, ἀνεστησαν Ληλίους, οδ ει υσίαν

ἀπ κησαν Ἐν βιβλ. b, 23, 3 ,Βοιωτοί τε δεχήμερον

εκεχειρίαν ῆγον , λονται διακοπὴ των εχθροπράξιῶν κατά δεχήμερον βιβλ. 4, 117 ,εκεχειρίαν ποιεῖσθαι . 4, 8,,ἐκεχ γίγνεσθαι πρός αλλήλους . αεν. 'Eλλ. 4, 2, 16 ,εκα. ἔχειν' Λιον. Ἀλ. 8, 2 ,εκεχειρία πολέμου . Ovκ. 'μοτ. 14 χρῆται τη λεξει κεχειρία ἐντη ἐννοίg του διακόπτειν ιαν-δήποτε νέργειαν, πραξία. Ἐνταυθα μετὰ τήν διάλυσιν τῶν νιαυσίων σπονδῶν κατά τε τέλος Μαρτίου 422 μέχρι της πανηγύρεος τῶν Πυθίων κατ' Ανγουστον πραξία, διακοπὴ ἐχθροπραξιῶν, ἀνακωχή πλων εννοουμένου τοῖπρώτῶν καυσίων σπονδῶν πολέμου ην Κατά- διάστημα τοῖτο ὀλεμος οὐκ εγένετο εκεχειρία δέ ν εἴτε ε συνθήκης μὴ μνημονευομένης εἴτε και επι προαρέσεως, οπερ

17쪽

ανωνον κεχειρίαν ξέπλευσε σκών δε . . . κατέπλευσεν. σὐνδεσμος μέν αἱ μέν εν. σπ. φαίνεταίμοι εννοον- μενος καί εις τόδε μένω ν. ώς κατωτέρω, οἱ μέν φλιοι, οστις εχει ἀνταποδοτικόν τόν εις τό , δέ Κλ. . . . ' Η συνδεσις των μερῶν θετικῶς διήκει μαρι της ληξεως της εκεχειρίας. T. μέχρι κατά την πόθεσιν του Classenεις εννοιαν εξαιρετικήν εν τοις μνημονευθεῖσι χωρίοις νομίζομεν, ὁτι εν πάσαις ταῖς περιπτώσεσι δίναται μεταπεσάω, οἰον μέχρις αιδον σώφρονος, τουτέστι μέχρι βαθμον αιδον σώφρονος ανθρώπου, μέχρι των ρίων αιδον σώφρονος ἀνθρ. πλην της περβάσεως των ρίων τούτων. δμῆχρι διαγράφει ἡ πό τινος σημεῖον εις τερον ρισμένον τοίτου δέ περπηδωμένου πέρχεται η κατάχρησις, ε ης τό ἀποτρεπτικὰ καί ξαιρετική πλην Ἀχρι Ουστόματος πολωμένος, δηλονότι μέχρι των ρίων, ου σημείου, καθ οτόστόμα κεῖται - πλην της πεeβάσεως των

ορίων, ἀτόστόμα περιορίζουσι 'λην του στόματος. Μέχρι . θανάτου ποῦ μέχρι της βαθμῖδος, εν Ἀσταται ὁ θάνατος πλην θανάτου Μέχρι τρυγός - μέχρι της τελευταίας ρανίδος α πλην του πέραν αντης ορίου. ΑΠ' eoqς μέχρι τέλους α απ. το πρώτου σημείου μέχρι τ6 ἀκροτάτον,

ομως των περορίων.

φ. 3, 2 εν χερσίν ἀπέκτειναν α διὰ τη των χειρῶν μὰχης, διὰ χειραφίας παραβ. καί 10 10. G2, 3 πειδ εν χερσὶν γιγνοντο τοις ναντίοις βιβλ. 3, 66, 2 ον εν ερσὶν ἀπεκτείναaε, 10 ε χερσὶν δ οντες. 4 43 2 νὴ λάχη καρτερῆ και - χερσί πὰσα. 6, 7 γενομένης ν χερσί της μάχης. I, 5, 2 περσί γενόμενοι μάχοντο.

18쪽

βοντες και δντες Παρβ. βιβλ. 8, 93, 2 ελθόντες . . . . τινές, ἀνηρ ἀνδρί διελέγοντο Κεν 4, 1 τρίτος αυτός πρεσβευτης πι μετὰ δώο αλλον προηγηθέντας Παρβ. βιβλ. 2,

79, 2. N. 4, 2. πολίτας τε πεγράφαντο πολλοί πεπολιτογώφησαν, νήγραφα εντοῖς πολιτικοῖς καταλόγοις, εδωκαν πολλοῖς τα πολιτικὰ δικαιώματα. Ἐν δε τῆν σημα- σίρ του πιγρὰφει παρβ. 1, 132, 3. πέγραφα ονομαστί τὰς πώλεις - χώραξαν, και Μέσον 2. επι τόν τρίποδοποτε τὼν εν Λελφοῖς ηείωσεν πιγράψασθαι αντός δίρ τό ελεγεῖον ὁδε Κεφ. 4, 3. Συρακοσίους τε πάγονται καλοῖσι πρός βοηθειαν Παρβ. 1, 3, 2. παγομένων αυτοῖς επ' ἀνελείρ εις τὰς ἄλλας πόλεις. 104. θηναίους πηγάγετο. ,Ααι στερον πάλιν αυτῶν τινες δια τό μη ἀρέσκεσθαι ἀπολιπόντες κτῶν Συρακουσων Φωκαίας τε της πόλεως τι της Λεοντίνων χωρίον καλουμενον καταλαμβάνουσι και ρικινίας ὁ ερυμ εν τη Λεοντίνης . Η κανονικὴ πλοκὴ των λέξεων ε τοὐτιν τε χωρίου πει ωδε καί στερον πάλιν τινές αυτῶν διά τε μὴ ἀρέσκεσθαι ἀπολιπόντες εκτῶν Συρακουσῶν αντι τὰς Συρακοίσας μ ἀπολιπόντες

μετὰ της ε ω 3 10, 2 ,ἀπολιπόντων μῶν εκ ου --δικο πολέμου εν ' εννοία του ξελθόντες, ἀπομακρυν- θέντες καταλαμβάνουσι χωρίον τι της πώλεως της εοντίνων καλούμενώντε Φωκαίας και ὁ ερυμα ρικινίας ντη Λεοντίνη Κεφ. 5, 1 . . . καὶ ἐν τη Ιταλί τισι πόλεσιν χρημάτισε περ φιλίας τοῖς Ἀθηναίοις χρημάτισε προέτεινεν, στρεφε ἡλεις τινάς εις την φιλίαν των

Ἀθηναίων, λόγον προσήνεγκε Σχολ. παρβ. 1, 87, 5.5, 1 και , 62, 4 τάλλα χρηματίσας Κεφ. 'V, 3. περ

προσεδέχετο ποιήσειν αυτόν π προσεδόκα παραβ. 7, 4,9, 3, 8, 3, 4 6, 33, 4 49, 2 8, 9, 3, 28, 3. Κεφ. o Q. των γάρ στρατιωτῶν ἀχθομένων μέν η δρ - προσμο , διατριβη, ἀργί Σχολ.), αναλογιζομένων δε την κείνονηγεμονίαν, πρ4 οδα εμπειρίαν καὶ τόλμαν, μετὰ οἴας αν επιστημο νης καὶ μαλακίας γενήσοιτο, καί οἴκοθεν ς ἄκοντες αυτ ξινεξῆλθον. ,Σχῆμα προλήψεως και πίταυτοπροσωπίας καταχρηστική γενικὴ πόλυτος πί τ εμ-φαντικώτερον. - αισθόμενος τόν Θροῖν καί Οὐβουλόμενος αυτοίς διά τε ε του αὐτῶ καθημένους βαρώνεσθαι, ἀναλαβών γε . Πάντες ο δολιαστα το Θουκυδίδου περι-

19쪽

τουτου τουχωρίον, οι μέν δ καθημενον μεταβαλεντες εις ἀπαρἔμφατον καθησθαι, οι δέ ἄλλως αντό συντάττοντες, ο δέ διά τε καθημένον προτροῶντες Α εκτακτον καὶ ἀσυνήθη εκφρασιν υπολαμβάνοντες Πρός ἀποδειξιν τῆς τελευταίας συντάξεως πειρῶνται καί πρό πάντων Classen καὶ op δἱ ομοίων του συγγραφέως χωρίων, ἔνα ποστηρίξωσι την ἀρχικν γραφην ταώτην, πέρ ς συντασσόμεθα καί μεῖς Βιβλ. 4, 1, 1 ,Καί νυν τουαφανους τε τουτου διὰ τό ἀτέκμαρτον δέος καί διά τε δηφοβερον παρόντας Ἀθηναίους κατ αμφότερα εκπλαγέν- τες ... 8 76 5 καί δἱ εαντους τε ν η Σάμεν προκαθημένον καί πρότερον κρατεῖ . . ' 8, 105 2 . . πρίν οἱ Πελοποννησιοι διά τό κρατήσαντες ἀδεῶς ἄλλοι ἄλληνναν διώκοντες ρξαντ μέρει τινί σφῶν ἀτακτότεροι γενέσθαι . . .' 4, 18 4 Καί λάχιστ', οἱ τοιουτοι πταίοντες διὰ τό μη φ ὀρθουμένω αττοῖ πιστεύοντες παμρεσθαι επιτ ευτυχεῖν αν μάλιστα καταλύοιντο . . . 35, 1.

THoco . . . διά τό αε εν τε αὐτου ἀναστρέφω ι . . ., o Davidinestinan ποιειται την πλοκην του λόγου δε ,,αισθόμενος τόν θροει καί ἀντίκαίπερ ου ονλδμενος, ηγεν αυτοὐς ἀναλαβών δι τό βαρύνεσθαι αυτοὐς εν ἐαυτω καθημένους παραδεχόμενος ἀνακολουθον σχημα. Stali σέβεται μέν την γνώμην του Cla Ssen, αλὶ εμμένειεν τ εαυτο λαμβάνων καί οὐτος τό ου βουλόμενος περενθετικῶς και νε αντικειμένου κατ' ἀναλογίαντ- παρ' μηρο Ἱλ. 1. 300 καί Οδ. B. 110 ἀπαντῶντι ε Θέλω ν. O . . Velaen διιπτριζόμενος, τι διά του διάτ εν του αὐτ καθημένους βαρύ νεσθαι Ουδέν ἄλλο εννοεῖται η τό προηγοίμενον των στρατιωτῶν ἀχθομένων τη-δρg αποβάλλει τό ἀντικείμενον του ον βουλόμενος και μετὰ τό βαρυνεσθαι προστίθησι δεὐτερον ἀπα-ρωφατον ἀτολμοτέρους γίγνεσθαι. λλοι δ' ἄλλως.

Ἐπειδη, ως καί αντο οἱ πολιαστα μαρτυροῖσι, τό σνν- τὰττεσθαι μετοχν αρσενικου Θωλ. γένους μετά ουδετέρου

ἄρθρον καί δη εμπροθέτως ως, διὰ τό καθημένους,

διε τό κρατήσαντες, δία τό παρόντας κτλ. ον εστιν

20쪽

Oνοματικόν παρέμφατον εμπροθέτως η προθέτως, οἰοντό λέγειν, διὰ τό λέγειν, τό ποιεῖν, διά τε γράφειν

γαλ. τεκμαιρόμεθα, τι τό περ οὐ λόγος χωρίον και ταλοιπά ς ἄριστα χουσιν, αν εννοησωμεν τό πολλάκις ενιμ αληνικφ διώματι μητιγέμενον κα οἴκοθεν εννοοένε- νον παρέμφατον του συνδετικον ειμί τ εἰναι, καί ἐκλάβωμεν τό καθημένους ως καί τά εν τοις μνημονευθεῖσιν αλλοις χωρίοις παρόντας, κρατήσαντες υν-ταὐθα τόγενέσθαι), προκαθημένον κτλ. ς κατηγορούμενα αττοs' εν δέ ω προκειμένε καθ οσον τό ρῆμα κάθημαι μέσον ἀντανακλώμενον ταυτοπαθές ἔπι τίθημιν βάλλω μαντόν κάτω, σοδυναμει τ' ἀνεπτυγμένη προτάσει ειμι καθημενος, περ καί περ π&ρακείμενος χεισημασίαν νεστῶτος αντί καθεζόμενος Οι καθήμενοι α ιοντες καθημενοι, τους καθημένους TOC οντας κα -

μένον καί διὰ τό ἔτεροπρόσωπον εἰναι αυτ οὐ καθημένων ς. I sτον δή τόν συλλογισμόν μῶν νισχύει μῶλ- λον καί προσδιορισμός εν νε αττ*, οστις εν ῆ Ῥιόνι 6, 3 αναφερόμενος ορίζει υχ απλῶς τό καθημένους, αλλά- όντας εὐπιόνι και μηδέν ποιουντας, ἀργοῖντας, ἀπρακτοῖντας Ἐχέτω ἄρα τό μέτερον χωρίον ἴτω' ,αισθόμενος τόν θροῖν κα ου βουλόμενος αυτούς διά τέ εἰναιέν - αὐτῶ καθημένους καί βραχυλογικῶς ἄνευ του εἰναι)βαρύνεσθαι, ἀναλαβών γεν ' H δέ εξήγησις εὐελληνιστίπει δε επειδή ο Κλέων δέν ου ηθελεν αυτο ν δυσανασχετῶσι δυσανασχετεῖν ενεκα του εἰνε μένειν, διατρίβειν εν τε αντετόπω ἀκίνητοι καί μέριμνοι καθ ήμενοι τοῖ-βεβαίως ἀντανακλ προς τόν στρατηγόν, δί' ὁ καί- εκ του ἄχθους θροῖς αυτῶν λαβών αυτοὐς πότην ἀρχηγίαν του αντο0 ωδηγει. δημώδη νων πολλάκις χρῆται μοίαις ἐκφράσεσι περί ανθ ρώπων ἀργοώντων καί δειλῶν, οἰον βρωμβ ιάνὰ, καθιστός κακῶς ζει διώ- καθ ήμενος εἶναι . . .

τ αὐθάδης εἶναι . Ἐλνπονντο ι νώ, δεμένοι, περιωρισμένοι ἐχθοντο διὰ τὼ περιωρισμένοι εἶναι). Λένηθελεν οι φίλοι του, γιά ά'νε ναγκασμένοι ν περιμένωσι, ν ἀγανακτῶσιν οὐκ εβοὐλετο τούς φίλον διὰ τόνναγκασμένον εἰναι ναμένειν ἀγανακτειν κτλ.