[Kritike kai exegetike melete en to pempto vivlio tou Thoukydidou] [microform]

21쪽

Κεν. 7, 4 αα Θήσας . . . τόν στρατόν, μεταβατικόν.

τετμα ες χωρίον επίπεδον. 7, 2, 3 διαβάς πρός μετεωρόν τι καθισε την στρατιάν. Ω ἀμετάβατον δέ ευρίσκεται νβιβλ. 1, 126, 10 ο αλλοι ως πιέζοντο . .. καθίζουσιν πίτόν βωμόν ἱκέται. 3, 28, 2 καθίζουσιν επι τους βωμοες. 75 3 ις τε Λιοσκοίρων ἱερόν καθίζουσι. Καίως μέσονεν βιβλ. 1, 136, 2 διδάσκεται π αντης, τόν παῖδα σφῶν

καί την πλησιν ἀναγκαίαν ονσαν των μεθ' εανΤου, υκαν γεῖτο μαλλον περιγενέσθαι η ἄνευ προοφεώς τε αυτῶν καὶ μη π το οντος καταφρονησεως . Uil Se κατατην γνώμην τουractat, και StaH ξηγεῖ τό παριν χωρίον οἴτω ει Βρασίδας πρός τους ναντίους τὰς δυναμίας του στρατο αυτο εδείκνυεν, νόμιζεν τι ηττον δματο της μάχης περισχουσαι ει μη βλεπον αυτοίς οἱ ναντίοι)και καταφρονητικὴν τινα γνώμην περί αυτῶν σννελάμβανον . Η ενικὴ αυτῶν στιν ἀντικειμενικῆ, ἄνευ προ4φεως αυτῶν ιμή vetοὐ προέδοιεν - καί μν π τοῖ οντος καταφρονήσεως π και ει μή το οντος καταφρονήσειαν.

Συμφωνοῖμεν τούτοις, αλλά διαφωνοῖμεν ς προς την ἄρνησιν ου ην ἀποδίδομεν ἡ συνδέομεν ουχ μετά τολμῶλ- λον ου μαλλον - ττον), αλλέ μετὰ του γενέσθαι τῆ σημασί το κάλλιον, eg ον. παρβ. καί 15, 2 νόντες ὐν μῶλλον- ενδεξαμένους. 17 2 πως οἱ Ἀθηναῖοι μὰλλονεσακοίοιεν. 26 5 ξυνέβη μοι . . . καθ' ἡσυχίαν τι αντῶν μῶλλον αισθέσθαι. 28, 2 δἐζαντο ταῖτα οἱ Ἀργεῖοι μολ-

22쪽

λον. Η δ' ἐξήγησις εχει δε διότι εἰ Βρασίδας δείξειεν ...

ἐν-ίζεν οτι υκ αν της μάχης κάλλιον ευκολώτερον περιεγένετο ἄνευ του προόφεσθαι αυτοίς τους ναντίον καὶ ανεν του μη καταφρονησειν αυτοὐς από του οντος. Καί κατά την λαλουμένην διότι άν ο Βρασίδας θελε δείδει καὶ τό πληθος των στρατιωτῶν του καί τόν ξ ἀνάγκης εποιμασθέντα πλισμόν του, νόμιζεν, τι ἐν δίνατο ενκολωτερον νάνικηση παρά εάν, η χωρίς νάπροωωσιν

αντοίς ο εναντίοι καί του καταφρονησωσι κρίνοντες κτης ττονος παροίσης καταστάσεώς των Κεν . 8, 4 ἀπολεξάμενος μέσον καὶ νεργητικόν -κλέξας κοινῶς δια- λήξας) παρβ. 4, 70, 2 ἀπολέξας τριακοσίους του στρατοῖ καὶ , 2 αὐτός δε ἀπολεξάμενος εκ πάντων ἐξηκοντα - τας . . . Κεφ. 9, 2 την δε επιχείρησιν - τρόπου διανοοομαι ποιεῖσθαι διδάξω, ἔνα μη τε ὁ κατ' λίγον καί μη παντας κινδυνερειν ενδεές φαινόμενον ἀτολμίαν παράσχη . Nπλειστα χειρόγραφα εν τούτου τρο χωρίου τέρουσι την ραφὴν τήνδε ... ἔνα μη τετε ... παράσχη. Dieis , ruger, Poppo D. Heilniann Dulce καὶ ἀλλοι ἀπορήσαντες τε κατάλληλον ποκείμενον του παράσχ ετρεῖν, μη διά του εκ το επιχείρησιν πλασθέντος επιχειρ,ῖν ἀρκεσθέντες

-υτε δέ πειρῶται καί ὁ Poppo δι ομοίων χωρίων, μηδεμίαν σχέσιν, ως μῖν γε δοκεῖ, πρός ὁ παρὼν εχόντων. m. Heilmann ξηγεῖ τὴν δή επιχείρησιν κατά τινα τρόπον διανοοῖμαι επιχειρῆσαι διδαξω μάς, δναχ απορον φαίνηται μῖν καί τόλμη μῶν ηττηθη εν μάχη, ν η λίμνοι μῶν καί Ουχ ολος ο στρατ4 ει κίνδυρον ρχεται . Βουλόμενοι και ἐνταsΘα τηρησαι τὴν γραφήν των χειρογράφων Πνα μη τουτε . . . παράσχη, λαμβάνομεν ως πο-

23쪽

xHμενον ουχι τ επιχείρησιν ποιεῖσθαι η τό ἐπιχειρειν, αλλ' αντ τε ενδεές φαινόμενον ουσιαστικο- ποιηθ ἐν Ἀώσε ην λέξις ενδειοφάνεια, στεροφάνεια, λειφιφάνεια ἀνώρθ ρω εξενεχθέν διώ- ἄδηλον

καί γνωστον του μέλλοντος κινδυνον φενδεια, ελλειψις, σπορία εν τυ φανερφ εκ του ἐμφανους, φανερά, ἡ δέ, ω κινδυνενειν δοτ το αἰτίου επι - κινδυνετειν, διά

τὼ κινδυνενειν, νεκα τοι κινδυνενειν, ου κινδυνον. 4εκα γινώσκομεν τι συνδέει δυο εννοίας σνγχρόνους, διαφόρον απ' ἀλλήλων, ουχ ταντοσήμους Ἐνταυθα τό κατ' ο λίγον καὶ μὴ παντας φαινεται με τό αυτό κατά

τεσχῆμα κ παραλληλον, ἀκριβῶς μως διάφορ4ν

εστιν επειδή τό μεν ολίγον αναφέρεται ι τον μετέ-ρασίδου κλεκτον πεντήκοντα και κατόν πλίτας, δε κ . 8, 4 ἀπολεξάμενος ουν αντός πεπιλήκοντα καί κατόν πλατας, καί του ἄλλοτ Κλεαρίδε προστάξας, βουλευετ επιχειρεῖν αιφνιδίως' τό δέ ψὴ πάντας εις τους μετά Κλεαρίδου, καί λεγώ μέν πω τους με εμαυτου . . . a T . . συδί, Κλεαρίδα . . .,οιονε ελεγε μέλλω νμῖν τον τρόπον της φόδου ξηγησαι, να μη οἱ μέν με εμου οντες κινδυνευοντες ε τη μάχη ἀπολέσητε την τελμην, οἱ δέ περίτον λιαρίδα μη κ συνθήματος μαχήμενοι δειλιάσητε,

φαιν4μενον, περ ενδειαν τοις μαχομένοις παρέχει - ενδεές φαινὼμενον. αὐτης της διακρίσεως θεωρηθείσης η εννοιατο πιατ ολίγον χωρίζεται της εννοίας του μη πάντας

καὶ συνδεσις αυτῶν διά του τε - καί ς διαφόρων, αλλά συγχρόνων, νομίζομεν, ἄριστα ενοδονται Πολλάκις λέγεται:και ι λέγοι και οἱ μὴ πάντες αντι καί οι λίγοι καί οἱ πολλοί οἱ πλείονες), ταν οἱ πάντες διαστέλλωνται εις δυο εἴδη 'Iνα κοταληπτότεροι γενώμεθα, δεντε παράδειγματον καθ' ημῶς βίου κτης δρας το διδασκάλου πρός τονς μαθητάς προσαγάγωμεν. ἡτος μέλλων προτρίφαι καί

διδάξαι τους μαθητάς αυτου την ν τω νω μορφωγεῖσαν μέθ'οδον καίοις προσοχὴν καί πιμέλειαν ξεγεῖραι πο- τείνεται πρός πάντας, ν τινας γινώσκει εκ πείρας ταγώγους καί πιμελεις η τόν τρόπον αυτου ειδότας, τους δέ

λοιποίς, τους πολλοίς, οὐ μή πάντας, τοὐναντίον, λέγων μέλλω εξηγήσεις τινάς της μης μεθόδου καί δηγίας τμῖν δονναι, ἔνα καί οἱ ἀκολουθrσαντες μοί πιμελεῖς

24쪽

θαρραλεώτεροι εἰς τὰς σπονδους χωρνε, και οἱ ἡ θνμοι και ι ἀδίδακτοι παρ' εμον θαρρητε καί κινη λητε δἰ τιν πνευματικόν ἀγωνα. Ἐκφρασις καί, επιμελεῖς καί οἱ ρθυμοι ἰσοδυναμεῖτ' ανωτέρω καί οἱ λέγοι καί οἱ πολλοί. Ἀλλώδε οἱ πολλοί, τε μ πὰντες των

ολίγων μη περιεχομένων Ἐντουτοις πρός πάντας δεποτεμνων τον λόγον εχει ν τῆ διανοί την διάκρισιν των μα τῶν Και οἱ λέγοι καί οἱ μη παντες διακρίνονταιμεν εν ῆ παραινέσει, λὶ ως εν ολον θεωρουνται ν τε ἀγῶνι 'πιεν ια αυτ ηγονμεθα, τι δικαιολογεῖ δυντοις χειρογράφοις νε-κα ι. Ἐξηγουμεν δέ κατά- ρηθέντα τὼ χωρίον τουτο δέπως Πν δ επιχείρησιν τρομὰχης καί ' ὁ τρόπον διανοοῖ α επιχειρησαι διδάζω, ἔναμ δια ὁ μέλλοντα αγῶνα κίνδυνον καί λέγων μόνον στρατιωτῶν καί πι πάντων μου φανερά ελλειψις διδα καλέας, πειρίας ἀτολμίαν παράσχη Κεφ. 9 4 οστις δέ

τάς τοιαίτας αμαρτία των ναντίων κάλλιστα δών καί ἄμα πρός την αντον δυναμιν επιχείρησιν ποιειται μηααδ το προφανον μὰλλον καί ἀντιπαραταχθέντος η κ- του πρός τε παρδν ξυμφέροντος, πλειστ αν ὀρθοῖτο . Classen συνδέει ὁ και ἄμα μετά του δών και πρός την εαντο δυναμιν, τουτέστι δυο προσδιορισμοἡς, ἄν- εἰς μετοχικός. φεῖς διά του καί προτιμῶμεν συνδέσαι την μετοχην δών και τὼ ρημα ποιειται. οτι δε καί συνδέει ἀνακολούθως μετοχην μετὰ παρεμφατικου ρη-

'A9 νη ΛημοσθL 20, 30 οντος δ' αν, σκοπεῖτε, φανησεται συνεχῶς μὰς ε ποιῶν, καί ταυθ' ἄν μάλισF μῶν η πόλις δεῖται. m. Φαῖδρ. 24 . . . τι ηδ επη φθέγγομαι καί ταῖτα φένων Ἐν τοῖς ἡ τελευταίοις χωρίοις διάτου καί σένδεσμος φέρεται ἐν συνεπτυγμένως, δυνὰμενος κανονικῶς ἀποδοθηναι ει τι εννοοίμενον, ἀλλα βραχυλογικῶς συνάπτει μετοχην και ρημα καί ταωάπαλιν. δτον ινφ. ,δι τό φιλεῖν καί μεγάλας ελπίδας εχον τόνδεώτερον προσδιορισμόν κτέρει μετοχικῶς. ν τω προκειρο

μένου χωρίω ο καί ἀκριβῶς συνδέει ἡ μετοχάς, ῶν η μία

ἀναλελ μένη, αντί ὁ δέ τίς . . . δών καί ποιοίμενος πλεῖστ' αν ὀρθοῖτο 'Oτριπος οὐτος νάγεται ι τά ἀνα

25쪽

sox τώ ὁμαρτηματα των ναντίων καί τάς στρατιωτικάς δυνάμεις του Βρασίδου, αλλὶ την φιν καί την πίθεσιν

λαμβανὰμενα -οῦ αιτιον Ῥαμ αποτέλεσμα. 'ρησατα δ' ἀορίστε ο συγγραφεν ιδών αντί ενεστῶτος, Ἀπειδη ς προηγη μα νέργεια θεωρηθη ς εγονός χρησιμον, διδακτικόν πρός τε παρόν την επιχείρησιν ποιεῖται. τοιουτος ἀόρ. σημαίνει τό σν Θως γιγνόμενον και καλεῖταισυμβουλεντικός. 'H εξηγησις εχε οντω ου κάλλιστα τά τοιαττα σφάλματα των ναντίων βλέπων και συγχρόνως αναλόγως των εαντῶν δυνάμεων επιχειρῶν . . . πλειστ αν-ctouo sτω μάλιστω λέγεται - αξίωμα χιδακτικόν παρὰ Βρασίδον νηκον εις πάντα τόν χρόνον. N. 9, 5. . . μάλιστ' αν τις απατήσας τους φίλους μέγιστ' αν νε- λησειεν πολιασταί περ της θέσεως του αν διαφω- νουσιν, οἱ μέν παραδεχόμενοι αυτών, ἄπλην πανώληφιν, οἱ δέ αρνούμενοι τοῖτο ων τελευταίων εἶς εστιν ὁ Statil, αποδεχόμενος, οτι - μέν εἰς αναφέρεται ι την μετοχην,ο δ ετερος ει τό φελησειεν, αλλ' ὐποιεῖται λόγον αιτιο - λογοὐντα τόν παρά μετοχη τιθέμενον αν ' Cl Se απορρίπτει πῶσαν μετὰ μετοχης θέσιν τον αν, ταν μάλιστα

ον ει καθελόντες μῶς ἄρξαιτε, τάχα αν την υνοιαν . . .

θελώντες . . . ἄρξαιτε . . . κεῖνον δ' Ἀν ει εκδοίη ειπών. . . και εν - πρώτω ,βραχυτάτου δ' αν κεφαλαίφ . . τω

δ' ειπεῖν . . ,ἀναγκάζ4μεγα ουχ ἁπλην την πανώληφιναντο ἄνευ τινες σημασίας δέξασθαι, αλλά-ν δύναμιν αττον ἀναγνωρίσαι α μη δυνητικός, τίθεται μετὰ

μετοχης ποθετικης, ναφορικης, χρονικης ν τω μέλλοντιαναφερομένης πρός μ4νον τόν σκοπών, ἔν οἱανδήποτε διώτης μετοχης εκφερομένην περίστασιν κατασ1ησν αοριστοτί-

26쪽

ραν, γενικωτέραν καὶ περιεκτικωτέραν οστις, βουληται, ἐάν στισουν βούληται, ταν στισον βουληται εισίν κ- φράσεις σοδυναμοῖσαι τῆ διὰ μετοχης μετά του αν α βουλ4μενος αν η βουλόμενος ν. Κατ ταντα παραδεχόμεθα ενταυθα τόν, ουχ επαναληπτικόν η πλεοναστικόν, αλλ ω τῆ μετοχ' ἀνηκοντα πί τό ποθετικώτερον Ἀο- ριστότερον ἀπατήσας αν εἰ στισοsν, οστισδήποτεα' πατήσειε Κεφ. 9, 9. καί νομίσατε τρία εἶναι του κακῶς πολεμεῖν, τό θέλειν καί, αἰσχυνεσθαι καί τό τοι αρχουσι πειθ εσθαι . . , ἀριθμητικύν τρια λείπει ν

βολης μοίων του Θονκυδ χωρίων προσέθηκεν αυτ ως ἀναγκαῖον. Tὴν γνώμην αντον ταυτην ἀπεδέξαντο πάντες οἱ δεδώται καί νεώτεροι πολιασταί. α χωρία πουσινώδε 1, 33, 3 . . ἔνα μητε κοινω χθει κατ αντοὐς μετ' αλληλων στῶμεν μηδέ δυοῖν φθάσαι μάρτωσιν . . . 74, 1. . τρία τὰ ἀφελιμώτατα ες αντε παρεσχόμεθα, ἀριθμόν τε νεῶν πλεῖστον καί ἄνδρα στρατηγὼν ξυνετώτατον καί προθυμίαν ἀοκνοτάτην. 122 4 καί ο1 4σμεν πως τάδε τριῶντων μεγίστων ξομφορῶν ἀπηλλακται, ἀξυνεσίας η μαλακίας αμελείας . .. 3, 40, 2 γ μέν ου . . μηδέ τρισί τοις ἀξυμφορωτάτοις τῆ αρχ', οἴκτεκαί ηδον λόγων και επιεικεέg χολ γράφει ,οτι κτρ ῶν γίγνεται τε καλῶς πολεμεῖν . Κατά ταsa ἰσως ο Θουκυδίδης καί εν- τυῖ θα γραφε ὁ τρία αλλὰ παρατηρονμεν, τι εν τοις προσαχθεῖσι χωρίοις Ουδαμου τά ἀριθμητικά συνδυάζονται τε νομίζειν εἰναι, περ τό τρία καθίστησιν ς μηἀναγκαῖον, καί περ ε τῶν πομένων οἴκοθεν εννοουμενον. Λιοτι η διά του νομίζειν εἶναι εκφερομένη ννοια πο-

μένης της γενικης του καλῶ ς πολεμεῖν τίθησιν εις ἀμφιβολίαν την θέσιν του τρία και νομίσατε τι διόν τινι του καλῶς πολεμεῖν στι τό θέλειν κτλ. ἴσως καί ἄλλοτιεκτός τουτων πι καί νομίσατε, τι τε καλου μαχητὴ διάζει, ὁρμόττει, η θέλησις, η αισχώνη και η πρός τους αρχηγοώς υπακοη η πειθαρχία δηλονότι τά παρέμφατα λαμβάνονται υποκείμενα Λιά του τρία η ξήγησις εἶχεν ανουτω και νομίσατε, τι τρία εισίν δια το καλῶς πολεμεῖν, δηλαδη τό θέλειν κτλ. καθ' ην τὰ παρέμφαταεπονται πεξηγητικῶς του τρία. , προσθηκη του τρία

27쪽

καθίστησι μέν τον λόγον ἰσχυρότερον, αλλά κομματικόν. ρίως η πρώτη συνταξις εχει καὶ νομίσματε το θέλειν κτλ. εἶναι ἴδιον του καλῶς πολεμεῖν η δευτέρα καί νομίσατε τρία εἶναι ἴδια του καλῶς πολεμεῖν, οἰον τό θέλειν . . . Περί της παναληφεως του ἄρθρον πρό τωναπαρεμφάτων ο Stah καί o oppo Θεωρησαντες τό αισχυνεσθαι και το τοις αρχουσι πείθεσθαι, τιτην αυτην ς εγγαττα εννοιαν ψρώζουσι, τό μέν δεώτεροναρθρον ποπτευοντες, τό δέ τελευταῖον πορρίπτοντες ἀναγινώσκουσι τό θέλειν καί το αισχύνεσθαι και τοις αρχουσι πείθεσθαι. Dilassen τηρεῖ και τά τρία. Ἐν τοι- ανται περιπτώσεσιν, ταν πολλά ποκείμ. Ἀντικείμ. προσδιορισμοί σννδέωνται διά του καί Ἀσίνδετα σιν,

δημώδης λλ. φωνή χρηται πάντοτε τω ἀρθρρο εὰν τπάρχη εν ῆ πρώτη λήξει ὁ ρτος καί τό κρέας καὶ τόνδωρ εἰσίν αναγκαιοτάτη τροφή του ἀνθρώπον Πν ζωήν καί τήν περιουσίαν καί την τιμήν φείλει ἀμώνεσθαι. 'Eλαβε τό μέγιστον και τε κάλλιστον καί, εὐφορώτατον μερίδιον ονδήποτε μως λέγει ὁ ἄρτος καί, κρέας καί οδω ὁ ἄρτος καί κρέας καί δωρ. Κατ ταντα μεῖς συμφωνοτμεν - ClaSSe παραδεχόμενοι τό ἄρθρον εις

πάντα λαπαρωφατα τό θέλειν καί τό αισχυνεσθαι καί τό τοῖς αρχουσι πείθεσθαι ' ν τό ἄρθρον μή σε νοδεὐητω θέλειν, ἀναγκαίως τά τερα παρέμφ. νχρηζονσιν αντον αλλά τούτου ς ποκειμένου θέλησις ώς προσωπον θεωρουμένη τό ἄρθρ ποντος, ἀναγκαίως καί τάετερα χρηζουσιν αντον Κεφ. 9, 9 αυτόθι). Καί τηδενμῖν η μήρ η ἀγαθοῖς γενομένοις ελευθερίαν τε πάρχειν καί Λακεδαιμονίων ξυμμάχων κεκλῆσθαι, ηυθηναίων τε οὐλοις, ν ά άριστα ἄνευ ἀνδραποδισμου Θανατώσεως πράξητε, καί δονλείαν χαλεπωτέραν πρίν εἴχετε, τοι δέ λοιποῖς ελλησι κωλυταῖς γενέσθαι λευθερώσεως . O σχολιασται διαιροτσι τήν περίοδον ταύτην εις δώομέρη

συνδεόμενα διά του - εξαρτῶντε ώς εἰκῶς τὰ πάρχεινε τοτ νομίσατε καί διδόντες αυτ υποκείμενον τό ελευθερίαν, κεκλημα . . και γενέσθαι, τό δέ ην τ αριστα . . . πράξητε ,παρενθετικως θεωρουντες, ον ενεκα Ἀπόδοσις του τε ν τῶν 'Ἀθηναίων νε δούλοις ξηνέχθη πί

28쪽

διορισμόν πρός τό Ἀθηναίων τε δουλοι ἀποδιδόντες. ἡ πορουσι δ' τι καί διά τ' ἐλλειφιν ἀντιθέτου δρου του διά του η προταχθέντος ἀγαθοις γενομένοις φώς

κορωσιν δέ της θέσεως του δή γονμένων του τε καί παρεμπιπτουσης προτάσεως αντι του καί προσάγουσι τάεπόμενα χωρία βιβλ. 3, 52, 2 . τον τε ἀδικον κολάσειν,

παρὰ δίκην δέ νδένα. 1, 11, 1 ης γὰρ τροφης ἀποριρτόν τε στρατόν λάσσω γαγον καί ὁσον ηλπιζον . . . πειδη

φαίνοντα δ' ον δ' ἐνταυθα . . . ,ἈἘφ' μῖν η περίοδος φαίνεται νχί τοσουτον ανώμαλος καί σκοτεινη Συντάττομεν. δέ μεῖς τάς προτάσεις κατὰ την κανονικην πλοκήν των λέξεων, ως εννοουμεν ουτω καί νομίσατε ηδ 4 μόρρνπάρχειν νιν ἀγαθοῖς γενομένοις ην ἀγαθοι γένησθε ηελευθερίαν τε καί κεκλησθαι ξυμμάχοις Λακεδαιμονίων Θηναίων τε δουλοι γενέσθ'αι, ν τ αριστα ... πράξητε, καί δουλείαν χαλεπωτέραν ξετε πρίν εἴχε2ε τοι δέ λοιποῖς κτλ. Ληλονότι τόν πρῶτον διαζευκτικόν η συνάπτομεν πρός τό ελευθερίαν, λαμβάνοντες τό ἀγαθοὶ γενομένοις παρενθετικῶς ς την ν τε δεντέρι μέρει την παρεμπίπτουσαν ἀναλελυμένως ξενεχθεῖσαν πρότασιν ην τά ριστα . . πράξητε, τις σημαίνει τό ἀντίθετον τον ήν ἀγαθοί γένησθε του συγγραφέως ἀποβλέφαντος πρός τό αποτέλεσμα μαλλον η προς τό αἴτιον της ηττης. 4 ην τάαρισἔ . . . πρὰ τε σονται τε η μη ἀγαθοί γένησθε. ώτου δ' ς αιτίου οντος πεται ττα καὶ ταντ ο ἀνδραποδισμος η η θανάτωσις, τουτέστι τό ποτέλεσμα. Ἀντον ενεκα δ η διαζευγννει νχί, κατηγορονμενα ἀγα- θοις καί δουλοι καί κωλυταῖς, αλλὰ τά ποκείμενα ἐλεουθερίαν καί γενέσθαι α την γένεσιν, την κατάντησιν μῶν δουλων των Ἀθηναίων καί κωλυτῶν της λευθερώσεως των λοιπῶν Ἐλλήνων Ἐς ἀπόδοσιν του τε πο- δεχόμεθα ουχι τόν δέ, αλλά τόν φυσικόν καί κανονικόν και καί δουλείαν . . . - εντανθα ς ανωτέρω κεν. 9, 2 οτε - καί φαίνεται εὐπρώτης φεως συνδέων μοια αλλ' ὐμως νομίζομεν, τι διάφορα τὰ συνδεόμενα λογικῶς εἰσιν ι Ἀμφιπολῖται σαν πρ5τερον τῶν 'Ἀθηναίων δου- λοι, καί νυν άν ηττηθῶσι, γενήσονται Ουχι, πρήτερον,

29쪽

H επαχθέστερον, χαλεπωτερων. Η Θέπις του δουλεία μετά το στγκριτμου παράγει τήν διαφοράν καὶ τήν διώ- κρισιν της δουλείας Θυμόνον δουλοι γενήσεσθε, αλλάκαι χαλεπωτῆρα δονλείαν ξετε. Η δημώδης γλῶσσα σουνηθέστατα τοιαύταις φράσεσι χρῆται, οἰον' χι μόνον δουλος

θ γίνης, αλλά καί δουλε ιέν σκληρὰν καί βαρειὰν θά. κάμμης τε μεν πρῶτον νοητέον θικῶς, τι τιμία τε δου- λετειν, τό δε υλικῶς πρός τα δεινά του σώματος φορῶν. υτ αυτ ἀκριβῶς λέγει καί Ἀρασίδας πρ4ς οε Ἀμφιπολίτας καί του λοιπον συμμάχους Πανέμενοι προστιθέμεθα, τι- δέ τοι δε λοιποῖ αντιτίθεται πρός τον αποσιωπηθέντα μέν η νῖν μέν Ἀθην. δονλ. τοι δέ λοιποι . . . m μεῖς μέν δοῖλοι γενησεσθε, τον δέ λοι- ποώς λλ. της λευθερώσεως κωλέσετε . . ως λέγει ὁ λαες:

ραινέσαι τοι πέλας η καί αντες εργω πεξελθεῖν π και

εγώ θά δείξω, τι εἰμαι κανός επιτήδειος μῶλλον πι νά

παραινέσω τους ἄλλους του πλησίον μου καί γλοδδιος δι' εργο επί τους πολεμίους ὰ φορμήσω. Καίομαλότερον εἶχεν ἄν αἴτω καί εγώ θά ποδείξω, τι μῶλ- λον δι' εργων Θαμαι πί τους πολεμιον τὰ φορμήσω διά λόγων του ἄλλον ν συμβουλευσω προτρέφω).Κεφ. 10, 2. T δἐ Κλέωνι, φανερον γενομένον αυτούαπό του Κερδυλίου καταβάντος και ν τῆ πόλει πιφανεῖουσα εξωθεν περί τε ερόν της Ἀθηνὼς νομένου και ταντα πράσσοντος, ἀγγέλλεται . . . : ClaSSen ναφέρει τε ταντα μόνον εις τό τομένου τοι εις τὰ της θυσίας, ως περιγράφεται εὐβιβλ. 6, 9, 2. Καί πρῶτον μέν αυτῶνεκατέρων ἔτε λιθοβόλοι καί σφενδονηται και τοξόται πρου- μὰχοντο καί τροπάς, οἰα εικες φιλούς, αλλήλων ποίονν' επειτα δἐ ἄντεις τε σφάγια προυφερον τὰ νομιζόμενα καὶ σαλπιγκται ξύνοδον πώτρυνον τοῖς πλίταις, οἱ δ'εχώρου . . . ,γκ του χωρίου τοὐτου βλέπομεν, τι τὰ της θυσίας μάντεις παρεσκευαζον καί τέλουν. Ἐνταυθα τω

Βρασίδε διὰ τῶν μάντεων αυτ αποδιδομένη τελεῖτο καθ'

30쪽

ον χρόνον αντός παρεσκετάζετο καί του ἀλλον μετα os Κλεαρίδου καθίστη. 6sτα ορατά τοι προσκόποις γενι- μενα μετά τ' εις την πόλιν εἴσοδον του Βρασίδον ἀγγελ- λονται τε Κλεωνι π φόβον προερχομένον ουχι κ του θνειν, αλὶ επιτο παρασκενάζεσθαι καί καθιστάναι Νομίζομεν ἄρα τι τό ταω τα κάλλιον ἀποδοθηναι πῶσι τοις ειρημένοις και ως συγκεφαλαιωτικόν, καθ' οσον προσέτι τό θέειν μόνον νε του παρασκευάζεσθαι και εις μάχην καθιστάναι ν άν, ἱκανόν την στρατιὰν ἄπασαν

φανοράν ποιησαι.

προsποτίθησι κίνησιν των προς ὁ εὐώνυμον συντεταγμένων στρατιωτων πρός την Ηιόνα κατά προσταγήν τοῖ

Κλέωνος, η δέ ἄναρθρος ουπω τοιαίτην, αλλά νυ κινουμένους κατὰ τὼ νώνυμον πάγειν εις την Ηιόνος. ὀδεώτερον τοῖτο σήμαινεν , εἴη ἄν ξενηνεγμένον αιτιατικῆ ἀπιεντας της δοτικης δηλούσης την σύντονον προσοχην οὐ Κλέωνος πρὰ τον ἀπιόντας, πρός ον τά προστάγματα δίδω. Cla88e μδνος γράφει παρηγγελλε κατά τὰ ἄριστα χειρόγραφα, οἱ δ' ἄλλοι πολιασταί παρηγγειλε Φυσικόν εστιν, ως παρατηρεῖ Clamen , κατὰ την στρατιωτικην διοίκησιν τά προστάγματα παναλαμβάνεσθαι καί δη εν ωρ κινδίνου, ως τε Κλέωνι συνέβη. ἡτου νεκα μετά τά πανειλημμένα προστάγματα Κλέων δών σχολην γενομένην πέστρεφεν αυτός τό δεξιόν. Η εκ το φόβου ανυπομονησία το Κλέωνος νάγκασενεπανειλημμένως παραγγέλλειν τοις ἀπιοῖσιν πί τό ετώ-

νυμον.

βάνοντως ως ποκείμενον ἀπαντ προηγουμενον, τοῖτο δηλ.

Ἐπειδη παρὰ Θουκυδίδη παντρ καί τ ονομα σχολή Κεφ. 29, 1 πειδὴ καί σχολήν γον), φαίνεταί μοι καταλ-ληλοτέρα η ὀνομαστική τό πψρ χολή τοι ἀπιοῖσι γίγνεται Ῥυδέν -τερον σημαίνει Τ τὶ πολ σχολαίως