[Kritike kai exegetike melete en to pempto vivlio tou Thoukydidou] [microform]

41쪽

δώρων καὶ προσφορῶν εἷς τι μαντεῖον, πρητο ἀν' ἰέναι. Η θέσις αντον μετὰ το βουλόμενον ευεν ὁ κάλλιον μετὰ του καὶ, ξαρτωμένου ουχὶ εκ ου βουλόμενον αλὶ ωσπερ καὶ τὰ λοιπὰ ἀπαρίμ. Ἐκ του μοσαν γ ωμοσαν ν θνη θνειν ο βουλόμενος οστις βονλεταιν καὶ ὐμαντευηται καὶ νὐ θεωρ' ,αι , πορευηται καὶ κατὰ γ' και κατὰ θάλασσαν ἀδεῶς. 'Aλλως ο βουλόμενος ν πορενηται και κατὰ η και κατὰ θάλασσαν, μοσαν ν θυη κτλ. ἀδεῶς,

και ἀσθενέστερόν εστι και η εμφαντικότης του κατὰ γην και κατὰ θάλασσαν, τις σκοπίμως τέθη εντανθα, νομί

ται μέγα τι κενὸν ε πέλεων κατὰ τον πόλεμον ἀπ των 'Ἀθηναίων ἀποστατησῶν προς τους αὐδ. οπερ πειρῶται συμπληρῶσαι Ἀδελ οσαι δε πόλεις των πι Θρgκης ἀποστῶσαι Ἀθηναίων ακεδαιμονίοις προσεχώρησαν ηαραδοῖναι ακεδαιμονίους Ἀθηναίοις. I Steu συμπληροῖ αυτό υμφίπολιν και Οἰσίμην και Θυσσὼν και ει τινα-λληνεχουσιν ν τῆ υθωίδι Ἀκτῆ πόλιν D IDClassen ἀναrνωρίζει μεν τι το παρὸν της συνθηκη κείμενον παρεδόθηημῖν ουχὶ γνήσιον και επομένως πολλαι ἀποκοπαι, πανα- ληφειοῦ και Ῥεταθέσεις ,πὶ των αντιγραφέων Ἀγένοντο,

αλλὶ τηρεῖ αὐτὰ πειρώμενος διὰ Ἀης λογικης σννδέσεως

των μερῶν ποστηρίξαι την διαίρεσιν και κατάταξιν αυτῶνος χχουσι. Aέγει χηλονὁτι οτι μετὰ τη- δνδμασιν της σπουδαιοτάτης τῶν πι ρ κης πόλεων της υμφιπὀλεως, συγγραφεν ποιεῖται μέσως λόγον περι τῶν σχέσεων καιτῶν καθηκοντων αντῶν τῶν πόλεων πρὀς τους Ἀθηναίους και τανάπαλιν επιφέρων ἐπὶ τέλους την ὀνομασίαν αντῶν Ἀργιλος, Στάγειρος, Ἀκανθος, Σκῶλος, ολυνθος, Σπάρτα-

42쪽

ωρμης πολεων, περ ης πολὐ λόγος μεταξ αυτῶν γένετο, τὰς χλ λοιπὰς μικροτέρας και ασημάντους, ξαρτωμένας κυρίως ε αυτῶν, ουχὶ δε και εκ των συμμὰχων, θεώρησαν ηδη διὰ της συνθηκης ως παραδεδομένας τοῖς Ἀθηναίοις. Asται δε σανυer M. - 'Oλ ., λινε δι' ορων

τῶν Λακεδ. ε ξαρτωμενη, αλλὰ και ε της των συμμάχων, ἀπετέλεσενἈδιον λόγον. εν τοῖς χειρογράφοις μει τὼ εἰσὶ χε φερόμενον αδδε, οπερ οι σχολιασταὶ ξοβελ ζοουσιν, διαταράττον την μετὰ τ οσας δε πόλεις κτλ.συνάφειαν αιτιολογεῖται διὰ της διὰ του δε τῶν διαφόρων μερῶν της περιδδον συνδέσεως οσας δε πόλεις . . τὰς δεπόλεις ηερουσας . . . πλω δε Ῥη χξέστω . . πειδὴ αἱ

σπονδαί . . ,ητι χαλαρὰν ποιοῖσα τον λόγον απαιτε τηνωλεν κεφαλαίω ἀπομνημήνευσιν τῶν πόλεων εἰσι δε αἴδε Aer. κτλ. υνατὴν δ' ειπειν οσας δε πόλεις . . . αὐτας ε ξέστω ἀπιέναι . . . τὰς δε πόλεις αὐτας φεροίσας . . . και πλα μη ξέστω Asται δε εισὶν ἔδε Aυτόθι.ην δε Ἀθηναῖοι πείθωσι τὰς πόλεις, βουλομένας αὐτας εξέστω ξυμμάχους ποιεῖσθαι αντοὐς Ἀθηναίοις Stalal καὶ ο oppo κλαμβάνοντες τὰ βουλομένας αὐτας ς επεξηγητικὴν προσθήκην το πόλεις π ἀντιγραφέως ε ξοβελίζουσιν. - Classen ἀντὶ πολέτου μετοχης ἐκλαμβάνων αιτιολογεῖ τό τε προσωπικον αυτ οὐ πρὸς τὰ σαφέστερον παναληφθ ἐν καὶ την δοτ Ἀθηναίοις. Stetipαναφέρων 'λ βουλομένας ' αὐτας χις αὐ πείθωσι τὰς ὀλεις μετατίθησι την ποδιαστολὴν μετὰ τὰ ταs- τας 'Επειδὴ η εκφρασις βουλομένας ταύτας σοδυναμεῖ τη λβιβ. 3, 2, 2 ως αττῶν κόντων γ με ἀνάδοτος εἴη η Πλάταια - αυτῶν κόντων προσχωρησάντων' καὶ

43쪽

b, 17, 2 αυτῶν προσχωρησάντων παρατηρουμεν, τ οντεως προσθήκη ερμηνευτον Ῥυτε - απόλυτος αἰτ. ἀλλακατὰ Ἀην Ἀκδοχην Steum sἀλλον Ἀρμόττει. διότι τορημα πείθειν ἀποκεκλεισμένον βίας ἀπαιτεῖ παν-αυτωτον προσδιορισμον του Ἀκουσίως κατ' ἀντίθεσιν προς το

σχόμενος πιυτρο την τα πόλιν πείσας κοῖσαν σύμμαχον ποιήσειν καὶ ταγον συγκαταστήσειν αυτόν Λέον ἄρα την θέσιν Ῥυτως πειν 'ν δε Ἀθηναῖοι πείθωσι τὰς πόλεις βουλομένας ταώτας, Ἀξέστω Ἀτλ. Μετατεθέντος ωλ τουταέτας Ἀσονται εὰν δ οἱ Ἀθην. πείθωσι τὰς πόλεις ταύτας μοὐσας, ξέστω Ἀθηναίοις ποιεῖσθαι αυτοὐς αυτὰς)ξτι μάχονς Ἀποβλέποντες δῆ προς την φυσικωτέραν καιομαλοτέραν ηὐνταξιν καμ εξήγησιν προτείνομεν, Ῥπως ημῖν ποδιαστολη μετατεθη μετὰ το βουλομένας η δ δοτ. 'Ἀθηναίοις τραπῆ εις αιτιατ οἴτω ' δἐ ΑΘ πείθωσι .πόλ. βουλομένας, 'αὐτας ' ταρταις Ἀξέστω ξυμμάχους ποιεῖσθαι αντοὐς Ἀθηναίους. εξηγησις γ εὰν δ οἱωθ. πείθωσι τὰς πόiεις κορσας, ταsTαις στω συγκεχωρημένον ποιεισθαι συμμάχους αυτοὐς τοὐς - εις την κ- δοχὴν ταώτην ἀγόμεθα και ἐκ του τι περ της συμμαχίας των πόλεων ο λόγος γίνεται ,ξυμμάχους δ' εἶναι μηδετέρων, μήτε Λακεδαιμονίων μήτε Ἀθην. Ἀα ε της διακριτικης εννοίας της ἀντωνυμίας αυτὰς, ηος ενταῖθα περιορίζει την συμμαχίαν των πόλεων - τω κὐκλε αυτῶν των ' Θηναίων και οὐχι των συμμάχων αντῶν προς ἀφέλειαν των πειθόντων, τουτέστι δηλοῖ τὴν ἄμεσον μετά τῶν θη- ναίων συμμαχίαν και υχι τὴν ἐμμεσον. Ῥυτόθι T. εν τῶ

βῶσιν Aντόθι . Σκιωναίων δ και Τορωναιων και Σερ- μυλιῶν και εἴ τινα ἄλλην πόλιν εχουσιν Ἀθηναῖοι, Ἀθηναίους βουλεύεσθαι περι αυτῶν και . . . Η πρόδ περ ι μη ε- θεῖσα - τη ἀρχη προ της λέξεως Σκιωναίων προσετέθηεις τὰ παναληπτικὸν περι αττῶν, οὐπερ η θέσις ἀναγκαία ενεκα της παρεμπεσοίσης προτάσεως και εἴ τινα . . . Aυτόθι λ ορκους δ ποιήσασθαι Ἀθηναίους προς Λακεδ. . . και στω ὁ Λακεδαιμονίοις και τοι ξυμμάχοις κατὰ

44쪽

δεκα .

φ. 20, 1. αντοκαίδεκα τῶν διελθώντων και μερῶν ολίγων παρενεγκουσῶν ,παραφέρειν ἀμετάβατ - 26, και μέρας ον πολλὰς παρενεγκονσας - διαφέρειν, περ- φέρειν, ἀποκλίνειν. meg. 1, 1, 1 τὰχ αν τις θαρσοίη τι τοις πλοις α τῶν και - πληθει περφέρομεν ' η ως τὰ πρῶτον η πολ κτλ. , η διαφορικὰς νεκα του γον- μένον παρενεγκουσῶν. υτόθι η πολτ ες την Ἀττικην καὶ η ἀρχη του πολέμου τούτου ' σβολη σημαίνει τηντα τον Ἀρχίδαμον εἴσοδον τῶν Πελοποννησίων εις την 'Ἀττικην Παρβ βιβ. 1, 13 8 . . τε η σβολη τὰ πρῶτον εμελλε Πελοποννησίων σεσθαι και ες τὰν πολεμον καθίσταντο. 18, 1 στρατὼς τῶν Πελοποννησίων προῖὼν ἀφίκετο της Ἀττικης ες ινδην πρῶτον, ηπερ μελλον σ- βαλεῖν' και 19, 1 οντ δ ορμήσαντες π αντης μετὰ τὰ ἐν Πλαταί τῶν ἐσελθόντων Θηβαίων γενόμενα . . . σέ-

45쪽

Aυτόθι. και καθεζόμενοι τεμνον πρῶτον μεν πλευσῖνα καὶ το Θριάσιον πεδίον, καὶ τροπην τινα των Ἀθηναίων ππέων . . . ποιήσαντο. 23, 1 - δε Πελοποννη- σιοι ... ραντες ε των Ἀχαρνῶν ουν των δημων τινὰς

τας λέξεις η πολ η ς την Ἀττικην και θεωροῖσιν ως παρεισάκτους. ἐτώθ 2. σκοπείτω δέ τις ... οἱ κώδικες φέρουσι την δε την κατάταξιν των λέξεων σκοπείτω δέ τις κατὰ τους χρόνους και η των κασταχοῖ Ἀρχ4ντων η π τιμης τινος την ἀπαρίθμησιν των νομάτων ε εα προγεγενημένα σημαινόντων πιστείσας μctλλον' - δἐ αρ- χαῖος χολ εξηγεῖ κατὰ θέρη, φησί, και χειμῶνα τα δέκα ετη σκοπείτω τις και μη ξαριθμείσθω μητε τοτ αρχοντας μήτε τον - πν ἄλλης τινὰς τιμης Ἀπωνύμους τοις τεσι γεxενημένους'. 'Oloppo και- Suth μετατιθεῖσι τὰς λέξεις ουτω σκοπείτω δέ τις κατὰ τους χρόνους και η των μα-σταχοῖ φ αρχόντων τ απω τιμης τινος ες τὰ προr. σημ. την ἀπαρωμησιν των ὀνομ πιστ. Κλ. ClaSSen reὰφει:σκοπείτω δέ τις κατὰ τ χρ και μη την ἀπαρίθμησιν των ὀνομ. των κασ αρ. τ απὸ τιμ. τινος ες τὰ πρ σημ.

κατανόησιν των γεγονότων κατὰ Ἀην φυσικὴν διαίρεσιν του χρόνου θέρ και χειμῶνας αὐτὰ παρατηρεῖν και υχι κατὰ Ἀην ἀπαρίθμησιν τῶν προσώπων, ἄτινα ε ἔκάσεωτόπω εἴτε, ἀνωτάτη ρχὴ εἴτε από τινος αξιώματος εις τὴν σημείωσιν τῶν γεγονότων χρησιμεύουσι, διότι τοῖτο ς πιστότερον θεωρεῖ επειδὴ τοῖτο ου εστιν ἀκριβές επειδὴ .. κτλ. Πάντες ὁ πιστευουσιν, τι ἡ παραδοθεῖσα κατάταξις τῶν λέξεων μαρτημένη Ἀστίν. And. ulcerrράφει ore. d. τι . . και μὴ . εκ ὴ ρχ. Ἀαδ τιμ. τινος τὴν ἀπαρίθμησιν τῶν ὀν - τὰ προγ. σημ. , πιστ.μῶλλον 'φεῖς Ουλάχιστον ονδαμῶς το παραδοθῆν κε μενο- ἀνώμαλον χυρίσκομεν. mσα δυσκολία κεῖται, νομίζομεν εν τ συνδέσει του μη μετ της οἰκείας αυτοῖ

46쪽

ἀντι πιστευσάτω σκοπείτω δέ τις και η πιστευσάτω. δροσίνηθες της συντάξεως συνίσταται τι ο και συνδέει παρεμφατικῖν ρημα και μετοχην ἀντι προστακτικης ἀνακολουθως Παρβ. κεφ. 9 4 των παρατηρήσεων μου. ὁ ἀπαρίθμησιν ἀποδοτέον του πιστεύσας, περ καιαιτιατικη συντάσσεται. δ δ ες τά προγεγενημένα προσδιορ τοῖ ς πρός τι εις τὼ σημαινόντων Παρβ. 1, 1, 2ε τεκμηρίων, ἄν επι μακρ4τατον σκοποῖντί μοι πιστεῖσαι

πιστείειν. 20 1 . . χαλεπὰ ἔντα παντι ἐξης τεκμηρίωπιστευσαι και 49, 3 . . καὶ μῶλλον τι πιστευοντες τοῖς πιτοῖ καταστρώματος πλίταις ες την νίκην. ιχ me. 786

αρὰ θεῶν πίστευσον, οιδίπους, τάδε. m. Γορ. 24λεγῶ ἀκηκοὼς πιστείω ἀληθη εἶναι' Κατὰ ταυτα συνάγομεν αντην την εννοιαν Σκοπείτω δέ τις κατὰ τους χρόνους εχρήσατο τη κατὰ Τνα σημίνη τηνεκτασιν των δια- φδρων ποχῶν τοῖ δεκαετοὐς πολέμου), και η πιστευσάτω μῶλλον πλείονα πίστιν δ4των την ἀπαρίθμησιν τωνονομάτων των κατὰ διαφόρους τόπους σημαινόντων ε χὀν- των πολιτικὴν σημασίαν ως προς τῶ γεγενημένα αρχόντων ἀπ τιμῆς τινος ὁντων τιμωμένων). Ιαι του Σχολ. εξήγησις ει ταώτην τὴν εννοιαν τείνει σκοπείτω τις καιμ εξαριθμείσθω, τουτέστι και η τὴν ἀπαρίθμησιν τωναρχ4ντων μήτε των ἀπ τιμης τινος ει τὰ προγεγενημένα σημαινόντων επωνίμων τοις ἔτεσι γεγενημένων ποιείσθω η μὰλλον πιστευσήτω . 'Oτι τὰ ρημα πιστεύειν και αἰτιατικῆ συντάσσεται, και αυτὰς ο Θονκ χρῆται και ἄλλοι

47쪽

κατὰ λάχιστα αρμόττει ει το παρίθμησιν παναλαμβανωμένη Λιότι το μη, ως ερρῆθη, διὰ του καὶ πο- δοτέον προστακτικῆ, τις δια το ἀνακόλουθον ξηνέχθη κατ μετοχην πιστείσας σκοπείτω και μη πιστεύσας καὶ μη ἄλλον πιστευσάτω ' Η μετάθεσις ων λέξεων παρὰ Classen παρέχει τω σημαινόντων νεργητικην σημ σίαν, του ες ξαλειφομένου. οὐτου δε τηρουμένου κειται θσημαίνειν ουδετέρως εν τ εννοδε του χειν σημασίαν πολιτικὴν ει το απὸ τιμης τινος ἀναφερδμενον 'ωνορχόντων η των απὰ τιμης τινος σημαινόντων, τις πλερέστατα πρὰς την ν τω κειμένω συνώδει. Ο Θουκυδ. Θέλησεν ειπειν τόδε ἔνα ευρη τις τον κριβη χρόνον της πρώτης του πολέμου περιόδον, δει σκοπει μῶλλον κατὰ θέρη και χειμῶνας, καθ οῖα τὰ γεγονότα γένοντο η πιστευσαι μῶλλον ἀπαριθμῶν τὰ νὼματα των ς προς αυτ σημαινὀντων αρχόντων επων φων η των τιμωμένων πολιτῶν πολιτικον ἀξίωμα εχόντων). ο δε κατωτέρω ον γὰρ κριβές εστιν οἰ και ἀρχομένοις και μεσουσι καὶ πως ετυχέ ω πεγένετό τιρο νε παρενθέσεως επειδη παντουT το αἴτιον ου ηγουμένου στί ο δει πιστενσαι μῶλλον ἀπαριθμουντα τον ἄρχοντας και τους τιμωμένους, διότι εις σου και ν τ ἀρχη της αρχοντίας και ν τω μέσω αντης και οἱωδήποτε σημείω αυτης συνέβη τι ση

48쪽

ναίους, ει ξην, χωρειν . Oντο παρεδόθ' ημῖν η γραφὴ τοῖ κειμένον. Behic., ruger, Oppo, Arnold. Bloonis. παραδέχονται ἀνακόλοDθον ὴ ἐπαναλήφεως σχῆμα. rug. μάλιστα ἀποδίδωσι την αιτίαν τούτου του συγγραφεῖ. Bblime ποτίθησιν ἀντὶ του μάλιστ αν σν χέζειν μ4λις αν συχ. It eu ἀποβάλλει το νομήσαντες - εἶναι καὶ το προς γὰρ - χωρεῖν , ς ἀκατίλληλον ἐξήγησιν κα- κου ρμηνευτον. ad vi ἀναγινώσκει επειδὴ οὐ δεινοῖς εἶναι), και τὴν λλην Πελοπόννησον μὰλιστ' αν συχάζειν. StaV κλείει εν παρενθέσει τὰ και τὴν αλλ. Πελοπ - χωρεῖν) la88en μὴ δυνάμενος ἀνέχεσθαι τὰς δὴ μετοχὰς νομίζοντες - νομίσαντες τὴν πρώτην μετἀτου κιστα αν σφίσι φαιρεῖ ὁπ' ἀντιγραφέως παρει βληθεῖσαν πις δε τὰ προς γὰρ αν Ἀθην. . . . χωρεῖν ἀντικαθίστησι τὰ Ἀργείους, ἀναγινώσκων πρὰς γὰρ αντοῖς Ἀργείους κτλ. ὀ χωρίον εχει σχέσιν πρὰς τὰ κεν. 14 4 εχον ἴτω ξυνέβαινε δε και ρὰς τοὐς Ἀργείους

αντοῖς τὰς τριακοντουτεις σπονδὰς ἐπ' Ἐβόδου εἰναι. και αλλας ου ἐθελον σπένδεσθαι οἱ Ἀργεῖοι, εἰ μήτις αιτοις τὴν Κυνοσουρίαν γῆν αποδώσει' στε δίνατα εἶναι φαμνετ υργείοις και Ἀθηναίοις ἄμα πολεμεῖν των τε ν Πελοποννήσω πόλεων πώπτενῶν τινας ἀποστήσεσθαι πρὸς

49쪽

τους Ἀργείους οπερ καὶ γίνετο Ἐκ τουτον ου χωρίον δηλον γένεται , οτι οἱ Λακεδ προς ταῖς αλλαις μερίμναις υπε των μετά των ωθναίων συνθηκῶν εἰχον τι καὶ τον φόβον παρῶ των Ἀργείων, ἔτινες υκ θελον ἀνανεώσασθαι τὰς τριακοντοίτεις ληγουσας σπονδάς; Ῥη πως πολεμῶσι πρὼς αμφοτερους, Ἀργ. και 'ην συναμα, καὶ προσέτι μηπως ἀποστατησωσι πόλεις τινες της Πελοπονν σου προς αυτοὐς, ως μετὰ το εν τη Πύλω δνστίχημα ι εἶλωτες ηὐτο

τους μη δεχομένους των συμμάχων ἀναγνωρίσαι τὰς προς

τοὐς Ἀθην συνομολογηθείσας υπ' αυτῶν σπονδὰς, κείνους μεν απέπεμφαν, αὐτοι δε ποιοῖντο την συμμαχίαν. Toῖτο δε πεφάσισαν, διότι λάχιστα νόμιζον, τι και ιυργεῖοι δίναντο ἄλλας σπονδὰς προ αυτοὐ ποιήσασθαι και υῖτο γίνωσκον της αποστολης του Ἀμπελίδου και Λίχου ει το ' ργος, ο7τινες Ἀμαθον, οτι ι υργεῖοι ονκηθελον σπένδεσθαι' νομίσαντες τι μόνοι οἱ Ἀργειοι νεντων Αθηναίων ν ἐμπνέουσιν αὐτοῖς φόβον. και οτι ηαλλη Πελοπόννησος ἄκραν συχίαν δίνατο πειν, ε αντοι

χωρεῖν, ε ἀποσταίq, και υχὶ προς τους Ἀργείους, ἔτινες διὰ της σvμμαχίας ταὐτης μεμονωμένοι Ἀμειναν, ἀπεχωρίσθησαν των Αθηναίων. πο συμφέρον των Λακεδαιμονίων ν συμμαχίαν τοῖς Ἀθηναίοις ποιησασθαι, ἔνα και οἱ

'Ἀργεῖοι μόνοι μείνωσι μη δεινοι σι και η ἄλλη Πελο-

δεσθαι, και το μάλιστ' αν Ἀστχάζειν ξαρτῶνταιε το νομίζοντες, το δε 'Osς τε Ἀργείους και την ἄλλην Πελοπόννησον ' ἀντικείμενον τολ νομίζοντες και ποκείμ. τῶν ἀπαρεμφ. Aκιστα επιρρημ. προσδιορισμὰς τον νομίζ. λαχίστην νόμισιν, δοξασίαν, ελπίδα εχοντες. ποεπισπένδεσθαι - νήκες και ει το οὐκ η Θελον. νο

50쪽

μετὰ το δεινον ειναι' ἀναγκαιότατόν στι. N. 23, 1. Κατὰ τάδε ξὐμμαχοι σονται Λακεδα μόνιοι καὶ Αθηναῖοι

πεντηκοντα ετη . ν τοῖς χειρογράφοις ελλείπει η δοτ. και Αθηναίοις. ClaSSe θεωρει αττην ἀναγκαίαν, καιεν κεφ. 23, 6 ο αυτὸ και - ναίοις, περ ενια ων χειρογράφων ον φέρουσιν ' Stah υποτίθεται πιθανην τηνεκπτωσιν πλει4νων λέξεων, ' συμπληρώσει των ποίων επέρχεται συμφωνία εις τὰ εν κεν. 39, 3 και 46, 2 ωναγινώσκει δέ κατὰ τάδε ἡμμαχοι σονται Λακεδαιμόνιοι και Ἀθηναῖοι επι τοις ἴσοις και μοίοις μητε σπένδεσθαί τε ἄνευ κοινης γνώμης μητε πολεμεῖν εἶναι δε ην ξυμμαχίαν πεντηκοντα ετη ' Steu Torναντίον φρονει, τιαι λέξεις ειρημένον - πολεμειν κεφ. 39, 3 καὶ εἴρητο ξυμβαίνειν 46, 2 υπὰ κακῶς εννοήσαντος ἀναγνώστου

προσετέθησαν, φ ο και αἱ εν κεν 17 2 κα 31, 5 ποτιθέμεναι παρεμβολα εγένοντο. U Classen καίπερ ἀναγνωρίζων, τι το κείμενον υ εστι γνήσιον του Θουκυδ.,

ου τολμ ομως μεταβαλεῖν αυτὰ, επειδ το . βιβλ. πλη- ρους σφαλείας στερεῖται. Ἐὰν παραβληθῆ το χωρίον προς το κεν 18, 1 Σπονδἀς ποιησαντο Ἀθηναῖοι και Λακεδαιμόνιοι και ι ξυμμαχοι κατὰ τάδε εἱρήσομεν τοναιτὀν ἡπον τη μεταθέσει των λέξεων Κατὰ τάδε ξύμμαχοι σονται ξυμμαχίαν ποιησαντ, Αακεδ και Ἀθην. Λθην. και Λακ. ' φότεροι ι συμβαλλόμενοί εἰσιν απαραίτητοι ν τ συνθήκη. νδεμία περίπτωσις απαιτε τηνελλειψιν αὐτην, μάλιστα δε εν ταῖς συνθηκαι η πανά- ληφι χάριν σαφηνείας πολλάκις ως τεχνικὰς ορος Θεωρει- ται αναγκαία. 1δ. κατωτέρω 1, και καὶ και κεφ. 18, 3, 4, 7 8. Η πὀ9εσις του Stalal περ του κενοῖ, περ

πορίζεται εκ των κεφ. 39, 3 και 46, 4 σως χει ὀρθῶς. υλλὰ τολμῶμεν και μεις ἐτέραν πόθεσιν ποβαλεῖν, τοκείμενον παντάπασι μη ἀλλοιουντες. δ κεν 18 11 ε δέ τι ἀμνημονουσιν ὁποτεροιουν και τον πέρι λόγοις δικαίοις χρωμένοις νορκον εἰναι ἀμφοτέροις αὐτὴ μεταθεῖναι πηαν δοκη ἀμφοτέροις, Ἀθηναίοις και Λακεδαιμονίοις καιτ 23, 6 ην δέ τι δοκῆ Λακεδαιμονίοις και Ἀθηναίοις προσθεῖναι και ἀφελεῖν περ της ξυμμαχίας, ο,τι αν δοκy, ενορκον ἀμφοτέροις εἶναι' κφράζουσι, νομίζομεν, την μετ' αλληλων-νόρκως συνεργασίαν εις ,τι δηποτε εν ταῖς συν-