[Epikleseis theon], sive, De deorum cognominibus per grammaticorum Graecorum scripta dispersis [microform] : dissertatio inauguralis philologica quam ...

151쪽

se ferrent. Quoruin alter est de Neptuno Damaeo, qui a Pindaro l.

XIIII commemoratur. Quem ad versum duo scholia adscripta sunt, alteriam paraphrasticum, spectans ad adiectiviis ata notionem: καὶ

Alterum locum, qui est de unone Parthenia, nune sepono, paullo inis eundem agyeSSUTUS. Quae si recte disputavi, in indari scholiis novem επικλήσεις deorum copiosius illustranim' quo e numero non minus septem redeunt apud reliquos sylloges testes, Pausaniam, scholiastam Ibycophronis, Diogeniam1In scholia stam Theocriti, atque ita quidem, ut omnes loci inter se quam maxime congpirent. Quoniam igitur indari scholia his octo locis diversissimorum auctoriam sententias resemant, e quibus tres diserte nominant, Apollodorum Callimachum maestum, iidem autem auctores ab eo, Mai ἐπικλησεων syllogen consecit,esse exscriptos omnes remunconsensu demonstratum est, sequitur scholiastam Pindari eos non ipsos adsisse, sed επικλησεω corpus adhibuisse idem, quod grammaticis illis in manibus fuit. Quod si est, ea, luam supra periclitatu sum, Con iectura comprobata est idem liber exhaustus est in scholiis Lycophronis, Theocriti, indari unus est Theo, qui traditur et in Lycophronem et in Theocritum et in indarrem commentarios scripsi8se. Nam unus indari locus, ubi nominatim laudatur, ita comparatus est, ut Theonem scholia Pindari scripsisse necessario colligamus Schol enim

ἱερον σιός ενιοι δὴ νομίζοντες μη των - Ηλιδι χωρίων αυτὸν μεμνησθαι,νπέλαβον μνημονευειν Ἱδης της ν φροι η της ἐν Τροί δ οντω Θέων φησί. Ita qui scripsisse sertur, is nec de antro Idaeo in universum nec de alius poetae loco disputavit, sed in indari vecta ipsa commentatus est. y AErgo per Theonem ἐπικλησεω sylloge haec in corpora

3 Ahrens, Bucolici graeci vol. II, praef. p. XXIX. Simile scholion adscriptum est ad Apoll. 11. UI 134, ubi cum non idem Demeti si Soepsi locus Iaudetur fran. 53 Gaede , miror Giesium id Theone granunatico, p. 41 statuisse scholion Apollonii a Pindari scholiasta esse exscriptum et negavisse Theonem scholia Pindari scripsisse. Qua rationes si quid valerent, etiam scholia Lycophronia ab interpretibus Pindari adhibita esse consendum esset velut schol. 1. Π

152쪽

scholiomun deveni Ita lue quaeret fortasse aliquis, an eiusdem sylloges ἐπικλήσεω vestita emantur in scholiis Apollonii Rhodii, i sumunma um eamque optimam partem eiusdem Theonis diligentiae deberi pridem constat. Ac videntur nonnus suam scholia Apollonii cum reli- luis syllogae testibus ali Iuli parte concinere Velut eadem Diana-σίζωνος, quae explicatur schol Ap. m. Ι 88, est apud Hesyclutim s. V., aut Apollo' Uuo et in schol Ap. Rh. I 53 et apud a Dsaniam IX 10, 2 ab Ismeno fluvio derivatur ac ne hie luidem Hesrchius deest. At haec Ismeni Apollinis interpretatio tam trita est, ut irium iotanum concentu nihil comprobetur; et Dianae Avσι, νον nomine solo, praeterea enim nihil eoavit Hesychius, vix certi quidquaII efficitur Minerva vero Ninci, cuius explicatio ex Armenida Thebano in schol. p. h. I 55 allata conspirat cum Pausania IX 34, 1 cf. supra p. 17), sitiam suam dupliciter illustratur, non sylloge ulla ἐπικλήσεων hausta est, sed e Corinnae commentaTio Alexandri Polyhistoris, qui l. l. diserte laudatur. Ne id quidem quidquam efficit, quod Socratis Coi ἐπικλήσεις, quae in nostra syllogeeXcerptae erant cf. cap. II p. 12), ad Apollinem ' βω- arcessuntur; nam laudatur Socrates non modo post Deilochum Cyzicenum, quem utique ipsum Theo saepius adhilbuit, sed etiam ita, ut nulla nos cogat

causa scholiastam Socratem ipsum usurpavisse negare. O Praeter

locos in scholiis Apollonii paucissunae commemorantur ἐπικλήσεις, 1Replemini Itie alibi non redeunt. Quodsi sylloge nostra in scholiis Apollonianis adhibita non esse videtur, tamen nostra de Theone opinio non intrinitur; nam ut liuvis scholiasta, ita ille in rebus explicandis ab Apollonio ipso pendebat; qui cum parcissimus fuerit in deorum comominibus, ne Theonem 1 Iidem peculiarem de his librim consuluisse

nequaquam est mimini. Immo aliud inde lucramur nunc enim ea quoque quaestio dii I cata est, quae nonnum3uam viros doctos exarit:

saepissime enim cum praeter ἐπικλήσεις scholia Ibycophronis, Theocritii, Pindari cum Apollonianis consentirent, dubitabatur, uisum scholia Apollonii a ceteris exscripta cf. d. Sch varig, de Dionysio Scyto-hrachione p. 304s. an Theoni eidem eadem ubique docuina esset adtribuenda cf. r. Betho, tuaestion Diodor. p. 904s. . Illam Schw'arigii sententiam falsam hanc Bethii veram esse ex iis efficitur, vae exposui: nam in deomam cognominibus scholia Apollonii in censum non Veniunt, quippe quibus επικλήσεων sylloge nota non fuerit, sed unus liber in scholiis indaricis, heocriteis Lycophroneis usurpatus

153쪽

est quae sententia comprobata est Ua scholiorum corporibus comparatis non inter se, sed cum ceteris Mammaticis, qui eadem sylloge sunt usi. Ergo, si recte colle metis syllogae notitiam debere ex illisseholiomam corporibus neque alteri alteriun neque ullum scholiis Apollonianis, sed eiusdem scholiastae, Theonis, opera syllogae fragmen ta omnibus esse inserta se luitur omnino, si 1uando illa scholiorum

corpora inter se concinunt, non alterius scholion ex altero descriptum esse sed Omnia scholia, i suae eandem doctrinam prae e serrant, exeIus Mammatici officina prodiise iiiiii illis in scholiis omnibus studia sua collocavit TheonIR: nam eam rationem, i suam de uno libro intercedere inter corpora scholiorum illa demonstravimus, necesse est Valere in omnes sontes scholiis Theocriti, bycophronis, indari, Apollonii communes. Itaque tandem poterit fieri, ut Theonis memoria suscitetur ),

et definiatur, qua temporis serie commentarios suos conscripserit. Nam

quam arte ea, quae praeter ἐπικλήσεις Τheo dedit, cum sis ipsis cohaereant, documento est scholion ind. l. V 149. Ibi indarus

Junonem Partheniam commemoraVit, tuam scholia primum ita inter

τιμωμένην, ν' , την - Ἀρκαδίς. Hic scholiasta nil respexit nisi vecta Pindari auctoremque geographum praeterea sortasse adhibuit ab eodem Mamnatico paraphrasis versu 148 adscripta prosecta est. Sequitur autem alter scholiasta, sivi cum negaverit Iunonem Arcadicam a. Undaro hic intellegi, hanc opinionem eo refutat, quod ObVertit etiam Argis Iunonen Παρθενί- coli: -τω id est hoc comomine M καε υργει τιμαπαι μα. Quae ipse sentit, statim edit: Hραν, τρο λωία Ηραν missus a librariis in excerpendo et decurtando

diremta sunt, quae dirimenda non erant). Tertius autem exsurot grammatieus, ne is quidem ullo auctore usus nisi indaro: τινὰ ἐτον Ἀγησίαν φασὶν ἱδρυσασθαι το παλμ. Posthac autem Videtur induci interpres luartus, eum novam se opinionem proponere Scholia verbis o δἐ simulant. Sed si accuratius mustramus ea quae se 1INIntur, intellegimus eiusdem hominis sententiam continuari, qui antea Iunonen Παρθενί- interpretatus erat a μία . Haec enim eius sunt Vecta o M τι γαμηλιος - αιτία γενωεων κα . M u παρθενος ἐκαλεῖτο και ποταμος Παρθένως ε Σάμε add. Nilanio Migius ,ος Ἱμβρασος 1δηθη Καλλίμαχος Ἀντιγαρ ἐκλήθης, Ἱμβρασε, Παρθενίον. Itaque tres sunt huius loci scholiastae, duo, qui in indari vectis

Resiuiescunt, tertius, qui alteraim ex illis redarguit, ipse autem in

Nonnulla congessit Bethera. l. 2.

154쪽

redarmendo illo et in sua stabilienda sententia ad se V κ provocat, at siue Ita Maidem, ut a bem et insulam nominet sitiam alienissimas, Argoa et liboeam. Rursus igitur et syllogae nostrae et Theonis Vestigia deteximus certa. Ab eodem Theonis scholio divelli non possunt ultiana, quae de Imbras fluvio dicuntur: ad Iunonem enim miniso pertinent. lane autem simillima redeunt in scholiis Apollonii: Ἱμβρασίης τν ἄμ- φησίν. Iμβρασος γαρ ποταμὸς Σάμον,ος μετεκλήθη Παρθμως διὰ το εκεῖ παρθένον υσαν τετράφθαι φαν.κῶ Καλλίμαχος μων αι. Sequitur scholion arctaei ab hoc diversum). Sed ibi Iuno' Θμο deest itaque scholion Apollonii a scholiasta

Pindari exscriptum non est, sed unus amma ti Us utrumque OmpOSuit. Verum haec non huius loci. Nos redeamus ad ἐπικλησεις. sigitur, qui sylloge composuit, auctoribus usus est his:

Aeschylo, Aglaosthene, Alcmane, Alexide Sarnio Andrisco, Antimacho, Apollodoro Atheniensi, Archelao, Aristophane Thebano, Autocrate, Callimacho, Cercida, Cratete Mallota, Demetrio Scepsio, Dionysio Scionaeo, ualce, Gorgone Hellanico Homero ostro, Neanthe, Nicandro, Philochoro, indaro, olemone, Praxilla, Sosibio, Staphylo, Telesilla, Theopompo. quibus Hellaniciis praeter eum locum, ubi diserte laudatur, etiam ausaniae de Diana Colaenide narratiunculae subest: Pausanias Scholia Aristophanis 31, 5 το δ εν Μυρρινουντι ξόανόν ἐστι Κολανώος Ἀθμονεῖς δὴ τιμῶσιν Ἀμαρυσίαν Ἀρτεμιν πυνθανεμενος δὴ σαφὴς οὐδἐ ες αυτὰς επισταμένους τοτ εξηγητὰς ευρον αυτὰς δὴ συμβελλομαι τῆδε εστιν Ἀμάρυνθος ἐνμβοη κανναλοι ταὐτῖ τιμῶσιν Ἀμαρυσίαν. ἔορτην δὴ και Ἀθηναῖοι της μαρυσίας ἄγουσιν νυν τι Εὐβοέων ἀφανέστερον ταντῖμῖν γενέσθαι το ἄνομα επὶ τούτο παρὰ --μνεῖσιν νοῶμαι, την δὴ εὐπιρρινοῖντ Aves 873 νησι δὴ Ἐλλά- Κολαινίδα ἀπὸ Κολαινον καλεῖσθαι. γέγραπται δ' τικος Κόλατ- Ἐρμωηδη μοι των ν τοις δήμοις φάναι πολλους,, ἀπόγονον, εὐμαντείου ἱροκαι προ της ἀρχης ἐβασιλευοντο της Κέκροπος. ρον ἱδρύσασθαι Κολαινώεστι δὴ ὁ Κολωνος ἀνδρὀς ονομα πρότερον δος Αρτέμιδος.

η Κέκροψ ἐβασίλευσεν, ς οἱ Μυρρινούσιοι λογουσιν, ἄρξαντος. Apollodori Atheniensis Vestigia apud eundem Pausaniam

occurrunt locis compluribus. In Atticis enim ille haeo I 3, 4 προ ἐτου νεὼ scit Apollinis Patroi), inquit, τον μὰν εωχάρης, οὐδἐ καλοῖσιν

155쪽

γενέσθαι λοουσιν, οσι τρο λοιμώδη σφίσι τόσον ὁμοῖ του Πελοποννησίων πολέμου πιέζουσαν κατὰ μάντευμα παυσεν ἐκ Λελφῶν. Ad hanc Apollinis potestatem bis redit, atque ita quidem, ut ipse nos ad hunc locum remittat, primum VI 24, 6 πιλείοις ει ν τ οπαίθρου της αγορὰς τα ἐπιφανεσιας ναός εστι καὶ παλμα πόλλωνος Ἀκεσίου. σημαίνει, δαν Oxo Ἀνδει τι ἀλλοῖον - καλούμενος Ἀλεξίκακος

λοιμώδει καθότι καὶ παρ' Ἀ-αίοις πωνυμίαν λαβεν Ἀλεξίκακος

τῆ νικη κατὰ Περικλέα κα θηναίοις τὸν Παρθενῶνα καλούμενον

κατασκευάσας. Ultimo loco propter Ictinum celeberrimo ausanias duos sontes contaminavit, alterum ad iistoriam artis pertinentem, cui omnia praeter επίκλησιν debet, alterum επικλήσεως auctorem. Atque in propatulo est, qua ratione uisu lue concinnaVerit: επικλήσεως auctor cum rettulisset, Apollinem Ἐπικουριον gallae coli utpote Μedicum pestis, Pausanias inde profectus nisusque artis Seriptore e PPO-gregsus est, ut pestem ad temporum rationem revocaret. Quae ratiocinatio

nullius est nisi ausaniae. Ergo sylloges auctor nihil de illa peste aut eius aetate commemoraVerat, sed ' ικοὐριο Apollinem, ut 'Aλεξίκακον Ἀκέσων, ex Apollinis potestate sanandi interpretatus erat. Ergo apparet tres locos esse coniungendos Pausaniaeque auctorem continuo M επικλῆσεις Apollinis reactavisse, quae ad moreo medendos spectarent, easque ita visibuisse, ut si Apollinis facultatem sanandi illustraret. Idem fecit Apollodomis Atheniensis in libris, qui inscribebantur περ θεῶν. Ibi enim de Apolline Medico copiose disserisit atque

is quoque ita iidem, ut hanc potestatem Apollinis ex comominibus explicaret. Cuius disputationis nunc parvulae laciniae supersunt apud Μacrobium, cuius auctorem Jamblichum Apollodoro esse usum ulinget

luculenter demonstravit de Apollodori libri περ θεῶν, Bonnae 1883, p. 19); eaedem satis docent Apollodomam quoque prosectum esse ex Apolline Alexicaco Atheniensim et progressum ad alias επιδενσεις eiusdem notionis vide enim ea, quae Macrobius tradit Sat. I 17, 15 ....ut Apollinem appellentem niata intellegas, Usem Atheniense Ἀλεξίκακον

156쪽

pea talentia nuncupatum. auca sunt, quae Macrobius gemavit, talisficiunt.

Alter locus Apollodori est apiti Pausaniam I 19, 5 Θ ἔλουσι δὴ 'A-ata xa αλλων θεῶν ἱερον εῖναι τον ἰλισσὸν κα Μουσῶν βωμὼς π υτου ἐσμ ειλισσιάδων. Conser Steph. Byg. p. 331, 4 Μ:γλισσός ποταμος τῆς Ἀττικης, . leg ἐφ' ου τιμῶνται αἱ ουσαι 'Ιλισσίδες, ωὐ πολλόδωρος.

Tertium locum Apollodoro e coniectura adtribuo Apollodomas enim non modo unus philosophus est, quem a sylloges auctore X- scriptum esse docere potui, sed unus certe Stoicus, quem et syllogae et Cornuto subesse potest cogitari. Itaque si quando sylloge cum Cornuto consentit, Apollodorea deprehendimus. Unum habeo exemplum

certum

μέτων.

Ceterum neque unus neque potissimus syllogae sons fuit Apollodorus; cuius libri περὶ Θεῶ indolis quam maxime diversae erant. Tamen, Si plura constarent de eius doctrina quam adhuc enucleaVerunt Viri docti, non dubito, quin contingeret, ut plures eius reliquiae etiam in haeliterarum provincia detegerentur. Polemonia contra in sylloge saepissime adhibiti vestigia ultra loco laudatos me non detexisse aegre fero Venerem certe a I Μορφώadhibitus esse non videtur. Haec enim cum ad simulacra catenis Vincta pertineret, fortasse erat a Polemone tractata: s. schol. ind.

Ol. VII 5 Πολέμων γάρ φησι παρὰ πιοις ἐν οὐ λυσο δεδέσθαι

και παρ' 'Eρυθραίοις δ το εδος της Ἀρτέμιδος, α λως πολυν κατεσπάρθαι λόγον περι ωWayaλμάτων ἁ μη μενόντων, ἀλλα πορευομέτων ἄλλοσε πολλάκις. Sed haec ipsa vecta olemonis docent eum alia ratione simulacra talia interpretatum esse atque auctores fabulariun in sylloge congestarum conferloco supra p. 12 allatos. Hos ad auctores accedit Heraclides onticus: Pausanias Photius I 16 6 προς δὴ ταῖς καλουμέναις Αὐσιοι τελεταί aἱ Λιονυσου Βοιωτοι πυλαις Προιτίσι θωτρον κοδώ- rao Ἀλόντες ino eg ῶν καιμφαι, και Ποτάτω του θεάτρου φυγόντες ει Τροφωνίου κατ' οναρ ιονυσον Λαός ἐστιν Ἀπίκλησιν gκείνου Λιόνυσον ἔσεσθαι βοηθον

157쪽

Natus sum Georgius enricus duardiis Hermannus Menteel Oppolia die XXVI mensis Octobris anni 1862, patre Hemanno, aempraematura morte ante hos quattuor annos mihi ereptum doleo, matre Ierin e gente negler adhuc superstite. Baptizatus sum in fidem caistolicam. Anno 1871 adu gymnasium laetenae, Iod tunc Iohannia obem dicteta, V. d. auspiciis florebat, patremque secutus, qui gymnasii virectoris munere fungebatur, gymnasia frequentavi anno 1874 Bytinnieme anno 1879 Oppolienae. Inde a patre ipso maturitatis testimonio infirmotus era- linum me contuli, ubi per octies sex menses studus incumberem philologicis, archaeologicis, historicis. Auctumno anni 1884 tantopere aegyotavi, ut ad parentes reversus per unum fere annum omnibus stu sita abstinerem Anno 188b, ut totum me philologiae dederem, Gottingam migravi, ubi per quattuor annos ciVis academicus fui. Examen rigorosum mense Novembri anni 1888 superavi Docuerunt me I. G. Dromysem', A. Vir ost Monimam, Roberet, pitta, de retia e,Vahlen Zelle Berotinenses, Guil Meyer, oethe, Saune, Volgumrim, de Milamowitz-mellendos Gottingenses. Ut in seminarium philologicum Gottingenae recipere eiusque essem per tria semestria sodali or linarius, Senior suspectus per menses duos, egregia erga me benevolentiam anni Muni et diarie de Milamowito mellendo 'laetum est; idem Muppis aditum seminaru paedagogici Gottingensis mihi aperisit. Exercitationibus ut interessem philologicis ahlenti et Nilamowitzius historicis Mommae et Coinuardam, archaeoloicis Robert, palaeographicis G. M em, epigraphicis et metricis Vita,nouetrus, oethianis oethe

benigne concesserunt.

Quibus cum omnibus meritas habeam gratias, eximias debeo hieno et Roberto, Satinio et Milanio tala, quorum quanta semper erga me iuerit liberalitas ac benevolentia, Tunquam equidem obliviscar.

159쪽

δωκεν πτωμμους Θηβαίως παρὰ μειων αμπελον. Ac Pliotii glossam, quae redit apud Hesychium s. V. uσειοι τελεταί omnino non modo Diogeniano, sed etiam syllogae ἐπικλήσεων adscriberem, praesertim eum Aristophanes quoque Thebanus utique ab huius auctore usurpatus sit cf. hol. s. v. milώλς), nisi e lemmate

Accedit praeterea Clitopho Milesius, homo ceterum motus, si fides habenda est subscriptioni scholii Homerici: Pausanias Schol. Ven. B. I.

τοφῶντι. In aperto est ausaniam eandem sabulam suis Vectis reddere. Addendus est postremo Armenidas liebaicorum scriptor, qui

Horum Omnium recentissi is est Apollodomis Atheniensis Antiquissimus autem ex iis, si1 ἐπικλησεων sylloge exscripserunt, est Theo. Ita lue sylloge primo ante Christum saeculo consecta est. Quam quis composuerit, nescio poterit aliquis suspicari Socratem Coum, cuius

liber a Diogeniano laudatus Phot. s. v. Kἡννειος neque iamphilo

160쪽

sed haec suspieio propterea speciem veri non tua et quod locis, si uibus doctrina 'Socratis servata est Phot I. l. e clud Ap. R. I

u elum reum non tam compilando aliorrum sententias congevitae, ipsta 'quis sentiret, esse . professum IT autem fortasse mon ille erit monere saeculi primi a Chr. proprium fuisse ea quae doctrina et sagacitate aetatis superioris effecta erant, in usum Varorum doctoriam colligere etiam illud cnmpendium mythographum, quod fuisse olim Bestiua l. l. comprobare studuit, 'primo a Chr. saeculo

fuit conscriptum.

Socratem Coum eum ein esse atque grammaticum Socratena in t Μ λ p. 389. 18x commemoratum . oeps eri non debebat contendero Att. Geneia. 302, 2 p qui grammaticias l. . non modo contra Orum, hominem tertia, Chr.-euli, disserit, cum Socratern ἐπικλησεω auctorem ab Atheneo id est a Pamphilo in panium catalogo III 11 h, laudari oepffer ipse animadverterit, verum etiam nomen AEluc in t M' non traditum est sed Musuri debetur coniecturae ses. Gaisfor I annotationem); e si glis codicis Et Mi l. I. nihil videtur posse Elici nisti hae Verba oυτως . ρος χ δε γραμματικὼς ἁ-ιλεγε κτλ. Ita tua vera est WilamowitEi sententia, qui censo vocibus d δ γραμματικός simificarimerodia Mnum: qui sescenties ab Ori placitis discedit et γραμματικὀ vocatur κατ' ἐξοπλ

라틴어 텍스트