장음표시 사용
131쪽
Pamphi testimonium etiamsi demendum esse supra dixi os cap. VI p. 6, adn. M tamen apud Pausaniam restant, Iae apte cum Hesychio com ferantur, ae iure Kalhmannua monuit p. 23M, Hesychium diversas fisisse de a comominibus Dianae sententias significare. Etiam Pausani ita loquitur, ut de interpretandis nominibus fuisse, sitii dubitarent, colligamus. Pausanias esychius
κιμῖται δὴ ἀπο Ιτω- του Ἀμφικτυονος κω κτο κοινον συνίασιν ενταμα ι Βοιωτοι συλλογον. UterPae cum de Boeotia loquatur, consensus manifestus est; ceterorum enim testium Minervae Itoniae nonnulli a Thessalia proficiscuntur Strab. 581, 6 Steph. Byz. s. V. τώH. Jam transeo ad eos locos, Iuomun de consensu dubitari adeo non potest, ut quidquam auctoram Vectis addere supersedeam. Ρausanias e chius
μαλιστα καί σφισίν ἐστιν ἱερὰ της Θεον o Θνὰ - ηυφρο- μἐν γαρ ἀρχαιότατον Αωρίτιδος. μετὰ δὴ το δίτη. Ἀκραίας, νεώτατον δὴ ην Κνιδίαν οι μολλοι, Κνίδιοι δὴ χυτοι καλοῖσι χυπλοιαν. CL Supra cap. VI p. 25 . 24, 3 λέλεκται δέ μοι και πρότερον - es. Ἐργάνη .... παρα Ἀθηναίοις περισσότερόν τι η τοῖς αλλοις ες δὴ Σαμίοις Ἀ- να. τα θεῖά ἐστι σπουδης πρῶτοι μει ναρ - Suid. Ἐργάνη Ἀθη-, νῆν ἐπωνόμασαν Ἐργμην παρ' οσ- φορός ἐστι
132쪽
τ ιερὸν της Ἀρτέμιδος το γαρ χωρίον Ἀρτέμιδος και υμφῶν εστιν, και ἄγαλμα εστηκεν ρτέμιδος ω παίθρου Καρυάτιδος 'χορους δὴ ἐνταυθα αἱ Αακεδαιμονίων παρθένοι κατὰ το ιστῶσι και ἐπιχώριος αυταῖς καθέστηκε ορχησις.
133쪽
υρχομενίων των ἐν Ἀρκαδί δ τυραννίδα επεν Oντω καλεῖται .
origine templi. His tot locis satis puto esse demonstratum, quod volui, et scholiastam Ibycophronis et Hesychium ea syllog ἐπικλησεω esse usos, quae ausaniae in manibus fuit. Quae opinio ut omni a parte stabiliatur, reliquum est, ut eo locos componam, tibi scholia Lycophronis cum Hesychio conspirant neque quisquam reliquorun testium Superest unde quae petita sunt argumenta, eo graviora sunt, quod scholia Ibycophronis in Hesychio non insunt of Scheem praes Lycophr. p. XIII). lerosque autem locos, qui huc faciunt, satis erit in unum conspectum contulisse. Quorum tabula haec est:
134쪽
129, p. 76 17 Κ θυγάτηρ δὴ τοὐπιιου Θωις, διότι πειτ' ἐνορῆ κα
ρενεσθαι. Ρ 129 γχναίας της κατ' ἴχνιον βαινοίσης και τον ἀνθρώπους εφορώσης, τις ἐστὶν η Θωις ἐν χνω aης γαρ της Μακεδονίας διμτριβεν.
Modo Hesychius, modo scholiasta uberiorem se Praebet, monnumquam ad Vectum concinunt.
Pauca de hoc loco disputanda sunt: Hesychius Scholi Lycophronis 'Eνόρχης υιόνυσος ἐν 212, p. 85, 13 Κ Τνόρχης δὴ ὁ Λιόντως διότι Σάμιρ. - ὀρχήσεως αυτοδ επιτελεῖται τα μυστήρια , p. 85,16 Κ δαίμων δὴ Ἐνόρχης ὁ Λιόνυσος παρὰ Αεσβίοις φασι δύο αδελφοῖς συμμιν ω συμμι- γειτας Α Peandem rem aliis verbis usus resert), Θυέστην και ν Λαιτώ, ε ων ἐτέχ πρωτος παῖς νόρχης, ἀν'οὐ και ὁ Αιόνυσος Ἐνόπης ὁ γαρ παῖς αὐτου ' ἱδρυσατ απὸ το ιδίου νό-
Eandem eiusdem de fisisse ἐπίκλησιν uterque testis cum reserat, consensus in lucido est ac scholic Lycophronis ruberior quam
135쪽
Hesychius ex auctore communi descripsemant, duas co ominis explicationes, alteram ex Ustoria fabulari, alteram a cultus ratione et veriloquio nominis petitam. Quodsi scholiasta Lesbum, Hesychius Samum adserat, ne hoe luidem miramur, si indolis quae sylloges erat et esse debebat, rationem habemus et Varia hoc maxime loco in ea congesta
fuisse scholiasta Lycophronis ipse testatiae, quippe qui duas in explanando epitheto sententias adferat )Restat Apollo naιος, 1em in corra1pta glossa s. V. Anis apud Hesychium latere Schmidi ius recte intellexit eundem scholia Lycophronis V. 20 interpretata sunt, quomam doctrina nunc adeo coraugata
raptor Baccturn Ἐνδρχη unus est Juppiter mπιδωτης, in quo duo Syllogae testes videntur dissentire: nam Pausanias II 17 7 non de Jove, sed de daemone pidota Spartae culto loquitur, Hesychius s. v. Ἐπιδότης habet ovem
Ἐπιδύτην Laeonicum es L. Vel eri quaest Liae. p. in . Sed ausania.S RI-tionem I. I. nescio quem Seeutus auctorem non tam ad cultum pilotae adnectuquam ad statuas duaslausaniae regis in perleges commemoratas, qua Eur Onstitutae sint, tabella ista explicat; of παρὰ δε τῆς Καλκιοίκου - βωμὀνεστειασι δύο κδνες Παυσανίου το περὶ Πλάταια ηγησαμενου .... Λακεδαιμόνιοι δε ἐκτελοωτες προ αγμα ἐκ Δελφων τάς τε ἀκόνας ἐποιήσαντο τας
χαλκῶ και δαίμονα τιμωσιν Ἐπιδώτ ν κτλ. Itaque hie Pausanias locus ad hτι- κλησειέ omnino non pertinet neque potest eum Hesychio comparari, sed e fonte longe alio fluxit; et erravitammer valle Die Lahontha de Pausanias, Berol. 1889,
p. 90 s.), eum coniceret Pausaniam Sosibi usum esse Pausania Rutem eum referre videatur,antineae coli Jovem 'Επιδώτη VIII 3, 2 Μαντινείσι δέ ἐστι καὶ ἀλλα ἱερὰ και το μεν Σωτῆρος Διός, τὐδ 'Mιδωτου καλουμένου), es velit, ambiguum est; nam possunt ad Jovem referri possunt autem ita verti In Manlineragieri es mire an mitigrum. Sotae unc a deo tamannis Epidotes. tavi ne hic quidem locus certo potest ad επικλήσε referri iuuno, cum ea interpretatio nominis pidotae quam Pausanias addit ἐπδδόναι γὰρ ἡ ἀγαθὰ αὐτόν ἀνθρώποις), adeo vulgaris adeoque facilis sit inventu, ut ipse eam
potuerit excogitavisse, neque huius opus sit fontem peculiarem statuere, ultra periegesin omnino non deducimur. Huius glossae ope Euphorionis fragmentum XL Mein. removemus. Quod fragmentum apud Meinphim nititur in gelgae scholio Lyc. 911 Φιλοκτήτης δ' ἐξώσθη εἰς Ἱταλίαν Ἀρος Καμπανούς και Κρίμισσα κατοικεέ με παυθεὶς τῆς ἄλης Ἀλαίου Ἀπ6λλωvo laeὀν κτίζει, ἡ και το τόξον αὐτο ἀνέθηκεν, ως φησιν Εὐφορίων. At getetes hoc loco tumi m l. l. exscripsit et contaminavit cum scholiis veteribus v. 11. tum autem Euphorionis nomen non habet, sed Orionem es subscriptionem cod. a idem Orio in codicibus Eolgae occurat
omnibus, nisi quod pauci exaran Ἀρέων, quod idem est Euphorio e coniectura Sebastiani interpolatur. Ceter in vel pro Orione in timi glossa mim esse restituendum docui in cap. I p. 8, adn. 1.
136쪽
Εa, quae in fronte huius capituli posui, ad liquidum perducta
et ab omni parte stabilita esse nunc arbitror, fuisse olim corpus ἐπικλησεων; Mao usos esse amphilum Athenaeiun), Diogenianum, Clementem, ausaniam, scholiastam Lyeophronis. Nam primum eum describerem, quales fuissent ἐπιαλήσει- auctores ab illis in usum Vocati, enuclea Vi non modo similes, sed paene pares libros ab illis descriptos esse deinde demonstravi singulis in locis iisque perinultis inter se testes illos consentire, atque ita quidem, ut eadem sylloge, qua Clementem, Athenaeum et Pausaniam usos esse certum, Hesychium scholiastam lue Lycophronis probabile sit tum docui eadem ἐπικλησεων collectione Diogenianum scholiastamque Lycophronis usos esse Re Pausaniam. I go omnes eundem librum adhibuerunt, id quod eo confirmatur, quod ex quin tu illis hominibus non singuli cum singulis, sed quilibet paene cum quolibet conspirant; nam consentit Clemens cum Hesychio, Athenaeo, ausania, scholitisi a Lycophronis consentit Athenaeus cum Hesychio et cum Clemente consentit Hesychius eum Athenaeo Clemente, ausania, scholiasta Lycophronis consentit ausanias cum Clemente, Hesychio, scholiasta Lycophronis consentit scholiasta Ibycophronis cum Clemente, Hesychio, ausania Athenaeum
autem neque cum ausania neque cum scholiis Ibycophronis artius conexum esse propterea mimam non est, si Athenaeus tam paucas ἐπικλησεις exhibet, ut facillime accidere potuerit, ut eas ipsas eligeret, quas illi omiser ant; Pa in re propterea omnino nulla est flensio,
quia Athenaeus ipse ἐπικλήσεω sylloge non inspexit, sed e Pamphilo hausit qui cum per Diogenianum in Hesychium fluxerit, Hesychius et
Athenaeus non duo testes sunt, sed unus Pacfamphilum cum scholiis Ibycophronis et cum Pausania facere ex Hesychio saepissime demonstravimus. Eam autem rationem inii, ut exponerem consentire illo scriptores non solum in uno auctore laudato, sed in libris naturae diversissimae exscriptis aut ubi nec libri nec auctores nominarentur, ἐπικλησεις ipsas esse tam Varias, ut unus idem lue auctor cogitari iam non posset. Itaque si complures auctores iidem eosdem homine expilaverrent, illos non singulos a singulis usurpatos, sed collectionem ali tuam eorrem adhibitam esse necessario sequitur. Quam ita institutam et compositam fuisse, ut supra contendimus, et locis ipsis inter se comparatis elucebat et iis, quae de inmiis auctoribus supra exposui.
Pausaniae eo locos in argumentarulo pro fundamento habebamus, qui aliqua de causa a perieges seceriti poterant. Nunc quoniam his locis nisi demonstravimus a Pausania syllogen quandam ἐπικλησεω exscriptam esse eamque
137쪽
Paullulum autem in Hesychio amphiloque erit commorandum, prius luam rem absolvamus. Ex iis enim επιδεῆ - glossis Hesychii, quas supra attuli, haud parva par ad I acedaemoniorrem sacra spectat; quo quae pertinent, eas glossas Hesychii libro Sosibi Laconis, qui scit περὶ των ἐν μαεδαιμονι θυσῶν, ad unam omnes Lud. et er quaest Laconio. p. 49 A. Vindicarit A vemini est Sosibi doc-binam passim apparere in iis glossis, quae res Sacras Spartanorum tractant. Sed cum in his maxime glossis Hesychium, id est iamphilum, omniausania et cum scholiasta Lycophronis consentire comprobi erimus, qui non Sosibio, sed ἐπικλήσεων sylloge usi sunt, cumque eundem Sosibi librum ab auctore huius sylloges compilatum esse certum sit, iam certo dici non potest, utram per lexicon Laconicum, luod Veli emis p. 37holim exstitisse sibi persuasit, an per ἐπικλῆσεων syllogen Hesychius doctrinam Sosibianam acceperit, nisi ex illo ausaniae et scholiomini Lycophronis consensu Ver multo similius est ἐπικλησεω sylloge inlus quoque glossis Laeonicis sontem primarium amphili et Hesychii
esse. Una certe glossa evincitur eam praeter exico Sosibianum a
.arum glossa prima cum e duabus conglutinata sit, nomendis O ex hac si uaestione mittendum est; reli sua autem non modo inter se, sed etiam eum altera glossa cohaerere Li. Iveber perspexit
inter auctores suos etiam periegetas reoepisse, observandum est, num etiam in perlegeticis Pausaniae descriptionis partibus vestigia sylloges deprehendi possint. Sed fallitur, si quis multa aut gravia expectat. Templa propono haec: es. E. V. Ἐλευθεριo enumerat inter eos, qui Jovem 'Eλ Θεριο colunt, Athenienses, laetaeenses, Syracusanos, Tarentinos, Cares, ausanias novit Jovem Ἐλαθεριον
sanias II 20, 2. 21, 8 cf. Ceber. I. I. p. 57 . Θεώριo Apollinem habetines. s. ., Θεαριο idem Pausaniae audit II 31, 5; unonem Ἀκρία Argivomini Hesychius exhibet s. v. eandem Ἀκραία in Argolicis Paus I 24, 1. At videmus quam
incerta vel veri non similia hae sint. ulto incertiora, quae praeter has tam pauens glossa possunt olligi. Quae non modo mittenda sunt, ne videamur procedere tu Ia lubrica, sed hi perlegesia Pausaniae dissensus etiam argumentum est, quo comprobetur quod capite sexto demonstrabamus, ἐπικλησεω fontem peculiarem Pausaniae fuisse.
138쪽
l. l. p. 6M; qui quam incoliarit, emendatio ita est perficienda, ut scribatur: Κάρυαι Ἀδένδρον) καὶ τόπος καὶ Καρυάτεα Θυσω Ἀρτέμιδος καὶἔορτὴ Ῥάκωνες. In quibus de vectis collocari a potest ambigi de re dubium non est. Tertia autem in glossa illud minim est, quod adscribiturgo ex si 'Aροωιδος. Nam K υλι est ἐπίκλησις Dianae, non dies sestus Idem in vocem a laeo valet. Sed omnia offensio tolletur,
ubicumque glossas proximas contulerimus. Hae enim plane eadem
tradunt alsiue tertia cuius ecta a Deo respondent illarum Vectis καὶ τόπος, vecta autem Dρτη ρτέμιδος 1apsa antea redeunt. Se luitur eundem auctorem glossis heva ei: Καρυάτεα, eundem glossae s. V. ρνατις subesse. Qui ut bis compilaretur, fieri vix potuit in eodem eiusdem auctoris eundem ad finem composito libro, fieri potuit in lexico aut opere glossographico e multis libris consato Ac duas concurrere compilationes in manifesto est, alteram, quae ad Laconum res sacras pertinet, alteram, quae ἐπικλησεω est. Nam ac Himaer Sosibii doctrinam in exicon redeψsse nonne inutile ac prorsus stultum ineptumque erat eadem duabus inter se excipientibus glossas repetere 2Itaque Sosibio utramque glossam vindico, sed ita ut altera alteriunper fontem in Hesychium derivata sit. Itaque etiam in glossia Laconici ἐπικλήσεων sylloges vestigium certum detectum est. Itaque non licet esychii glossas επικλησεω Laconicamini omnes Sosibio attribuere; nam praeter Osibium de rebus sacris Spartanorum ab auctore sylloges alios scriptores transscriptos esse et multitudo sententiam1m docet in his potissimum comominibus explicanis apud ausaniam et alibi conspicua et aperie notanantur Staphylus a Clemente, Praxilla a Pausania. Altera mos quaestio postulat, Quinam lamphili operi Athenaeus
ἐπικλησεω excerpta debeat. Qui cum titulum libri amphilei non afferret, sed satis haberet lamphilum nominavisse, nuper E. Oder de Antonino Liberali, p. 46 illa de Venere erevice excerpta libri tertii decimi ad Pamphili opus revocavit, quod inscriptum erat
Aειμων. Ac nos, cum supra Stenderimus, επικλησει a amphilo aut in rλωσσων καὶ νομάτων parte peculiari aut in peculiari libro certe non prope reliquas lexio glossas collocatas esse, nune, quoniam eundem Ρamphilum etiam Hesychio subesse cognovimus, iure nobis Videmur statuere ex eodem amphili opere ad utrumlu μκλησεω fragmenta pervenisse; et cum apud Hesychium aliud cointari non possit nisi vastum illudiamphili glossarum corpus, ex eodem Athenaeum hausisse
necesse est. Itaque amphili noniasticon ita fuit dispositum, ut capitibus ad orianem rem1m, non literamini digestis ἐπικλήσεις pecu
139쪽
statuemlum, ne is orare sateor; nam ut adhuc dubitarim viri docti, ulmi hoc opus ab onomastico esset diversum necne, ita nullum video argumentum, quo hae opinionum a diiudicari possit Oderi saltem opinio utique in mera coniectura nititur neque testimonio ullo neque fimo argumento stabiliri potuit. Verum tempus est ad finem properare et definire, I aetate sylloge ἐπικλήσεων composita sit. Cui muneri ut satisfaciamus, tempora oportet respicere et eorum qui sylloge usi sunt et eorum siti ibus auctor sylloges usus St. Inter illos ad aetatem artius circumscribendam nihil valent, qui Diogeniano usi sunt. Tamen apud Clementis scholiastam paullulum commoremur antiquiorem, cuius studia Baanis, Arestae notarii, opera in codice arisino Gr. 451 servata sunt. Quem Diogenianum exscripsisse duomam scholiorum subscriptiones cum doceant p. 420 20. 22, p. 423, 33 Dind.), cumque Clemens eodem επικλησεω auctore usus Sit, quo Diogenianus, non mirrem est Oeclinere in scholiis nonnulla sitiae ut cum Clemente consentiunt, ita id adeo ampliora sunt, ut ea ad eundem libriim revocanda esse manifestum sit. Argumento Sunt
δι' ἄχλον μάλιστα νενέσθαι τὰς μυίας 'εξευρόντα ουν αὐτὴ ῆ καὶ ὐπ' ἄλλου διδαχθειτα Ἀπομυίφουσαι - κά -ως ἀποτραπνα τὰς μυίας πέραν του 'Aλφειοι χθονται δὴ κατὰ ταὐτὰ και Ηλεῖοι νειν τἐ Ἀπομυίε Λιί, ἐξελαυνον τι
μυίας. Clementem scholia ceteroquin non disersa eo superant, quod Vim ἐπικλησεω commentantur: quae interpretatio in sylloge erat, unde ad ausaniam pervenit. Atque hic quidem locus is est, cuius Opera
efficiatur Diogenianum etiam Et M auctori s. v. πόμοιος in manibus fuisse eadem enim glossa apud illum invenitur p. 131, 23:υπόμνιος Ἀντως ὁ Ζευς παρὰ τοῖς Ηλείοις τιμῆται πιρακλέους ἱδρυ-
140쪽
Etiam in iis, quae de Veneris me a vi comomine et a
Clemente et a scholiasta eius adferiantur sylloges vestigia cerisi possunt:
Carent scholia Argivis, Clemens explicatione, quae in Oeeασχημοποιέ inest. Verum cum consentiant, ex eodem fonte hauseriant, quo utrumque comprehendebatur. Res Vero conficitur locis his:
Eander ἐπίκλησιν, eundem locum, eandem interpretationem et Clemens et scholiasta eius afferunt scholiasta autem eminet, quod auctorem cum libro nominat, Olemonem, qui toties in hac quaestione nobis obversatus St. Ac ne quia dubitet, etiam cum Hesychio scholia conspirant: Hesychius schol. Clem.
Ἐλε Θερεν ζιενθερος cod.J ιό pχω,12D: Λιγυσον, λευθερέω νυσος ἐν 'Aθναις και ἐν Ἐλευθεραῖς. of εν ταῖς Ἐλευθεραῖς τιμωμμου 'τόπος δὴ της Βοιωτίας υτος. Etiam Apollinen Κλάριον scholiasta videtur sumpsisse e Diogeniano. Clemens enim cum scripserat protr. ΙΙ 11) τον Κλάριον, τον Πὐθιον, τον ιδυμία, ον άμφιάρεων, τον Ἀπόλλω γ), τον Ἀμφίλοχον, scholiasta ad verba o 'Anὀλλω p. 418 6 Dind. adnotat o εν Μιλητο Ἀπόλλωνος Ουτο leg. vxως γαρ ἀπο τόπου Κολοφῶνος ἐκαλεῖτο. Quo scholio duae ac diversae explicationes, ad salsum lemma adscriptae, confunduntur, altera Apollinis Didymaei Milesiorum, a Clemente posteriore loco commemorati, altera Colophoniorum Apollinis Clarii. Ae Didy-