장음표시 사용
121쪽
Rursus de consensu dubitatio exoriri nequit communis auctor ausaniae et Clementia comprehendebat επίκλησι ' Eleos, alam cognominis: omnia descripsitiausanias, fabulam omisit Clemens Quis esset auctor tabellae, fluamquam neuter Xscripsit. tamen in communi sonte fuisse nauatum ViX Vereor ne quis neget.
Jove absoluto Clemens Herculem rτόμνω aggressitur quem alienum esse ait hoc loco suspicor, i sui non tam. πίκλησιν Ηercviis, quam mρετον respicit et wόβον, 1ibus Romani sacrificari dicuntur: ' μαλι δἐ noμυ- ορακλεῖ, καὶ Πυρετο δὴ κά, ψε νουσιν, ους και αὐτοὶ μετὰ τῶν ἀμφι τον πιρακλεα ἐγγράφουσιν haec certe numina ad επικλήσεις non pertinent. Ceterum neque Hercules 'Aπόμνω nec qui illum excipiunt Iuppiter Maκρός- Τιμωρός, Diana Xελυτι innOsuam quaestionem quidquam Valent, quippe quae επικλη κ alibi non inveniantur. Alteram Clementis de comominibus deorum excerptum H 39)incipit a Venere cuius obscoena epitheta partim apud Hesychium partim apiti Athenaeum redeunt: Clemens esychius Athenaeus
'Anouόδωρος - τοῖς περιθεῶν Ουτως ἔταίρα δὴ τητυφροδίτην η' τους σαίρους και τὰς ταίρας συνάγουσαν
122쪽
Clemens esychius Athenaeus της καλλίHoυτόν που δίτης ἱερον ἱδρυσασθαι ἀποκμληκεν τοιαύτης πιιτίας. Sequitur fabelli copiosius AEnarrata testimoniisque Vercidam et Archelai adornata Cercidae autem Versus hic est ην
Atque Hesychi uim quidem Clemens superat, cum ad idem Veneris cognomen Περιβασον Argivos addat, de quibus ille nihil P superatur autem ab Athenaeo, qui de Veneremeretrice, cum eosdem Athenienses commemoret quos Clemens, Apollodori Veriloquium affert ab illo non exscriptum Etiam de Venere Callipygo, quamquam Athenaeus aBι- cognominis fabella iopiose persecutus Archela Cercidaeque Versibus illustrat. Clemens autem mihi L habet misi Syracusanos Nicamirique
testimonium, tamen uterque ex eodem auctore pendet: nam e Cercidae
vectis ab Athenaeo allatis elucet Cercidam fabulam, quam Athenaeus exponit, integram enarravisse; qui enim ita loquitur ut ille sη κ .ι- πυγων ζευγος εν Συρακουσαις), is narratiunculam aliquaIn incohat quam POSte continuaturus est; eodem autem Versi fabellam Cercidae Athenaeique discimus Syracusis agi, Syracusis conditam esse Venerem Kαλλίπυγον. Itaque apud auctorem Athenaeo et Clementi communem Venerem Kαλλίπυro Syracusis coli erat commemoratuIn appositum erat aliιo ex Cercida desiimptum, testimonia praeter Cercidam addebantur
Archelai et micandri; ἐπίκλησιν. Syracusas, Nicandrum Clemens
transscripsit, reliqua Athenaeus. sed cita ut omnia rus Syracusanos pertinere in manifesto sit. Venerem Kαλλίπυro apud Clementem Bacchus excipit oιροφάλας, aer locum tractabo, si de solioliis Clementis sermo erit. Nunc coimprehendamus, quid adhuc effecerimus. Clementis excerpta si omnino easdem επικλήσεις exhibent, quasa ut eholiasta Llycoptironis aut ausanias aut Athenaeus aut Hesychius
commemorant, adeo eum ii conspirant, ut Semper eosdem omnibus
auctores subesse primarios colligamus. Atque iam credi vix potest casu factum esse, ut illi homines quattuor eos ipsos exhaurirent fontes, quos Clemens Xscripsit in eam potius coniecturam adducimur, ut unum libriam, quo ἐπικλησεις illae collectae erant, et a Clemente expilatum et a reliquis adhibitum esse actitremu Eandem coniecturam fecimus, cum indolem Oeomam reputare is, qui erant de Diana Con
dylitide et de Venere Callipygo. in haec opino nostra ad si sui lum
123쪽
potest perduci: nam, ut Hesychius et scholiasta Lycophronis ad comprobandum idonei adhuc non sunt, quia cum Clemente non consentiunt nisi singulis in cognomininus ita firmissima argumenta praebent Athenaeus et ausanias Athenaeus enim cum Clemente conspirat in Apolline opsophago, quem olemoni, in Venere Meretrice, quem Apollodoro, in Venere Callipygo, quem variis auctoribus Archelao, Cercidae Nicanssim uterque debet. Eosdem autem auctores quinque
ab utroque usurpatos esse adeo mirum est, ut cogitari ne tueat aut Clementem aut Athenaeum eos adusse ipsos exscripsit utique libra1m uterque unum, quo omnium testimonia erant congesta. Idem in
quibus in cognominibus ausanias cum Clemente facit Dianam enim Aπαγχομέν Callimacho uterque lausit de ove quem auctorem secuti sint, non liquet certe a Callimacho erat viversus. Illi lue X hiis duobus neutrum ipsi Volverunt, sed librum aliquem, quo Variae Variis libris επικλησεις erant Xcerptae. Nunc demum advocandi sunt scholiasta Lycophronis et Hesychius. Nam si Athenaei et ausaniae Ope comprobatum est Clementem sylloge aliqua επικλσεων usum esse, ad eandem deducimus etiam duos locos eos, quibus illi cum Clemente conspirant, praesertim cum alter locus Iuppiter Iaμωνων)petitus sit ex Staphylo ciuem num ipsum scholiast Ibycophronia adhibuerit, per se dubium est. Ceteriam alter exstat Hesychii locus, qui, si non cum Clemente, attamen cum Asteneae consentit, Bacchus Συκεάτης:
μονίους Συκίτην Λιόνυσον ἐμαν. Utra lue επικλησεω formam recte se habere L. Vel e demonstravit quaest. Lac. p. 45 S.). Neque in formarum arietate est haerendum,
quae quomodo potuerit exoriri et supra exposui et inti a compluribus exemplis illustrabo Sed haec ἐπίκλησις cum fluxerit e Sosibio, adhuc iam argumentum certum non praebet, neque ego esychium
nunc premo De Sosibio autem quid sit iudicandum, infra oportebit disserere nunc luoniam satis erat Hesychii cum Clemente et Athenaeo concentum denotavisse, alia demesychio argumenta atque firmiora
Id potissimum nobis agendum est, 'at scholiastam Lycophronis et Hesychium eadem ac reli suo ἐπικλήσεων sylloge usos esse osten-
124쪽
damus. Certa autem arminent et rationes ut subiciamus sis, quae comprobaturi sumus, utrumque opus est contendere cum ausania. Qui non solum saepissime easdem novi ἐπικλησεις, Ias aut scholiasta Llycophronia aut Diogenianus, sed ubicumque eadem deorum eoγο- mina habet, quae alter ex illis loci ita sunt comparati, ut ex communi sente eos manaVisse omnes facile appareat. Atque hic quoque ita licebit progredi ut supra, cum de Clemente egimus: Ongensus enim Pausaniae, scholiastae Liycophronis, Hesychii cum non intra certos fines contineatur, sed ad plurimas ac multifarias έπικληθσει pertineat, quas non unius fontis primam esse, sed permultorum necessarium S etiamsi nomina auctorrem non apponuntur, sequitur nee Pausaniam nee scholiastam Lycophronis nec Diogenianum fontes primarIO consuluiSSe, sed compilationem ali suam exhausisse, qua illi Omnes congesti erant. Ita autem rem instituam, ut ausaniam primum cum scholiis Lycophronis, deinde cum Hesychio componam, postremo scholia lycophronis et Hesychius a ratione inter se cohaereant ostendam. Ac bycophronis scholia, ubi cum Pausania possunt conferri, plerii 1ue Hesychium habent consentientem. Principem igitur locum
Obtineant Neptunus Ἱππιος et Ceres 'φινίς. Pausania a schol. Ibycophr Hesychius
125쪽
posui os cap. V p. 31). Cuius qua luam nunc nihil habemus nisi miseras lacinias, tamen aut in scholiis aut apud scholiastae auctorem olim plura et ampliora exstitisse patet e scholiis ipsis Nam e Calli- Inaehi Versu discimus ea, quae nunc identur discerpta, olim ita inter se fuisse coniuncta, ut fabula de origine cognominis ' vo referretur, atque ea quidem ipsa, viam Pausanias serVarit eadem Callimachi Vecta non solum Cereris epitheto, sed etiam rebus a Neptuno gestis documento sunt: v μμ ο ' σπέρμηνεν Ἐρινν Πλφωσαίr, id est:
filiam sτ Neptunus ore Cereri genuit. Accedit, quod scholio v. 122b
locus fabulae ncae Arcadicae commemorantur: easdem Oncas novit Pausanias. Ergo hic quoque non modo in oculos incurrit duorum testium consensus, sed etiam manifestum est, quid fuerit apud communem auctorem aliis cognominia testimoniis Antimachi et Callimachi instraactum. Sed ausanias praeter Cererem ρι- etiam Aoυσων explicat, de qua Lycophronis scholiasta non loquitur, quia Lycophro eius mentionem non facit. Haec autem επίκλησις apud Hesychium latet s. V. HAουσία atque ita luidem, ut de concentu nullus scrupulus haereat. - Contra Neptunus Ἱππιος paullo est difficilior. Nam Hesychius et ausanias nonne primo obtutu videntur prorsus dissentire
126쪽
Dissentiunt, sed ita, ut utrique eundem librum praesto suisse perspiciamus. esychii enim auctor complures proposuit έπικλήσεως originationes; quarum quam primo loco posuit, ea e physicora1In Vel philosophoriim doctrina fluxit. Cui vertiloquio opponitu μῆθος. Sed PIae affertiar quasi una explicatio e tabulis repetita. κατὰ τον μυθον), re Vera tres sunt explicationes aut certe fabulae: nam Ar1 equus Arcaduin est, Scyphius Thessaloriam, egasus Corinthiomam; neque Neptunus Ἱππιος vocatus esse ab Hesychi dicitur, quia tres equos genuisset, quae sententia per se esset inepta ac ridicula neque fabula ulla potest cogitam, qua equi illi tres coniungantur, sed tria eiusdem cognominis aliια significantur, per excerptores Varios in breVissimam formam decurtata. Ergo Diogenianus exscripsit continuam aliquam de Neptuno questri disputationem, qua non una Xplicatio proposita erat, sed diversoriim ac malloriim auctoriam sententiae colligebantur. Similem disputationem e veriloquiis et fabulis mixtam Pausaniam ante oculos liabuisse in capite sexto p. 14 dixi hanc fulsae eandem, cuius fragmentum apud Hesychium exstat, inde efficitur, quod uterque eandem de equo mone abulam adllibet ad ἐπικλησεως Originem illustramiam. Reliqua autem Ixι Neptuni questris Hesyclitana apud Pausaniam non inveniri mirum propterea non est, quia ille Neptunum 'μπιο cum Cerere Thel pusia coniunxit quod ubi fecit, nec Scyptii nee egas locus erat, sed uni Arioni Priore Vero de parte glossae esyclitanae pauca infra proponam, unde confirmetur eam fluxisse ex ea. ἐπικλήσεων sylloge quam olim exstitisse effecturiis Sum. Nunc Venio ad Venerem Μορφώ:Pausanias
III 15, 11 ἐπίκλησις ἐν δ της Ἀφροδίτης ἔστὶ η Μορφώ, κάθηται δὴ κα-
λυπιράν τε εχουσα καὶ πέδας περὶ τοῖς ποσί περιθεῖναι δ οἱ Ἀνδάρεων τὰς πέδας φασὶν ἀφομοιουντ τοῖς δεσμοῖς
127쪽
Easdem similacri explicationes binas ausanias et scholiasta Lycophronis amplectuntur; nam quod hic dicit μη σελγαίνειν τὰς παρθένους, idem significat ac Pausaniae verba ες τους συνοικοῖντας γυναικῶν βέβαιον. Quodsi eo videntur discrepare, quod a Pausania uirtutu interpretsitio ad Tyndareum refertur, cum in scholiis altero ab auctore Tyndareus, ab altero Aακεδαίμων νομοθμη nominetur, hoc tam leve discrimen non solum prae similitudine indubitata evanescit, sed cernimus, quod saepissime observare licet, ausaniam auctorem suum non satis diligenter exscripsisse. Ceterum quis fuerit Aακεδαίμων νομοθέτης certo adfirmari non potest aut Aακεδαίμων est nomen proprium, quo Lacedaemo Jovis et Taygetae filius, heros eponymus Lacedaemonis
Apollod. ΙΙΙ 10, 3, 1 simificatur, aut Aaκεδαίμων νομοθέτης
appellaturaiycurgus utique errat Zelges, cum scholii Verba pronomine indefinito interpolato sic interpretatur: π Αακεδαιμοτίων τινὼς νομοθέτου. De Hesychio Ver Liberius di8serere non opus St.
Pausaniam cum Argos describat, eandem atque ceteros testes rena referre in propatulo est. Quodsi a Lycophronis scholi in t u servato longius Videatur recedere, Primum ea, quae ausania narrat, utique neglegentissime ab eo ex auctore suo exscripta esse moneo; nam cum Tyrsenum Heraclidam tubam invenisse memoriae prodat, nullo pacto intellegi potest, cur Minervae maxime templum dedicatum sit, cur haec potissimum dea cognomen Σάλπιγγος acceperit. Itaque potest ambigi quis peceaVerit, utrum ausanias an eius librarii quin peccatum sit, ambigi non potest. Nam quid vere a Veteribus hac de
re traditum sit, scholion V ad Iliadis 2 219 docet ibi cum tubarum
apud Graeco genera enumerentur, 1aec Vecta exstant: σαλπίγγων δὴ
vulgo εορε η θητὰ, διὸ και Σάλπιγξ παρὰ Ἀργείοις τιμῆται κτλ.Ita AEL fabula propagabatur. intellegi tolerat meque nexu carebat.
128쪽
Pausania SI 26 5 in describenda arce Atheniensium g ελθοῖσι δἐ εισι βωμοὶ, IIοσειδῶνος, ἐν μυ και Τρα-
Pausaniae vero ad loeum ex huius scholii doctrina eadem lux redundat atque ad Lycophronia scholium. Ille enim cum apud auctorem suum invenisset aut Minervam Tyrseno aut id quod idem est, yrsenum auctore Minerva primam uJbam abricatum esse, facillimo omnium errore aut Tyrsenum pro Minerva posuit aut Minervam omisit quam neglegentiam ab ipso commissam esse ut malim quam a librarus, eo adducor, quod cum omnino constat, quam indiligenter auctoribus omnibus ausanias sit usus, tum hac in quaestione uno Saltem exemplo confirmatum est Lycophronis autem scholium ipsum quoque ad Tyr- senum pertinere manifestum est. Quae si recte disputavi, sequitur auctorem ausaniae Olim eadem tradidisse, Maae Hesychius et scholia Lycophronis referunt. Ergo testes illi tres eundem auctorem adhibuerunt. Quartus locus est de Neptuno rechtheo, quo de epitheto haec memoriae produntur:
Pausanias et locum e ἐπίκλησιν affert αἴτιον significat ἔκ του μαυ- τευματος) Itaque hic quoque ceteris Liberior est, sed ita ut de consensu aut de auctore communi dubium nequeat exorarim.
Quintum teneant locum Apollo Zωστηριο et Minerva Ζωστηρία, Masbus in cognominibus explicandis Pausanias, Diogenianus et solioliasta Lycophronis hoc modo consentiunt: Pausanias Hesychius Scholi Lycophronis
129쪽
μέμνονα ποι σαντα εοικέναι , ζώνην, των πλωττην σκευήν φασιν εἰκάζειν. Ρausanias Apollini ἐπίκλησιν non diserte nonunat, sed ita eloquitur ut eandem rem eum tractare in aperto sit Hesychii vero et Pausaniae de Minervae consensus inde elucet, quod hic hebanorum res describit; erat enim altera Minerva στηρία apud Locrenses cs. Steph. Byg. S. V. Ζωστηρ). Veni ad Diana1ntheraeam. Quam Pausanias bis commemorat,
primum in describenda Sicyone II 10, 7 αα τοὐτων δὴ ἀνωυσιν ει τογυμνὰσιόν ἐστιν ν δεξι Φεραίας ἱερὸν Αρτέμιδος κομισθηρο δὴ τοξόανον λεγουσιν ἐκ Φερ- deinde in Argolicis II 3, 5 της δὴ ' τομως της Φεραίας, σέβουσι γαρ καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἀρτεμι ν - ταυτὰ
Ἀθηναίος καὶ Σικυωνίοις, τ αναλμα - οὐτοι φασιν - Φερων - εν Θεσσαλη κομισθηται. Quamquamlausanias in Atticis Dianaetheraeae mentionem non inicit, tamen sequitur eius auctorem rettulisse Dianam Ρheraeam coli Athenis, Argis, Sicyone eiusque cultum has in urbes tres translatiun esse heris Eandem rem Diogenianus videtur significare, cum Hesychius scribat: Φεραία Ἀθήνησι ξενικη Θεος.
Quodsi addit, o δὴ την Ἐκάτην ), haec apud ausaniam non exstant, sed occurrunt in scholiis Lycophronis v. 1180, p. 175, 9 Κ Φεραίαν την - Φεραῖς τιμωμενην. και Καλλίμαχος Αρτεμι Μουνυχίη λιμενοσ-πεπε χαῖρε Φεραίη η υτ ει δηλονότι τr ρτεμιδι η κάτη. Hoc idem egi: επικλησεω veriloquium, quod insanias habet. Itaque hi
luo lue loci inter se et consentiunt et supplent. y Mis verbis ipsis vetamur, glossam Hesychii inter Callimachi eholia hymn. I 259 referre.
130쪽
Minerva Κυδωνία apud Hesychium non invenitur, sed apudiausaniam et apud scholiastam Lycophronis. Cuius vecta nunc sisere decurtata olim cum ampliora essent quin quadra Verint ad Pausaniam,
τον αγῶνα αντον τέ οινομά καθίστασθαι. Deinceps, ut erat propositum, dicendum est de iis locis, quibus Pausanias cum solo Hesychio conspirat neque tertius testis superest. Quo ex genere nonnulli sunt, quos paucis annotatiunculis prosequi non erit inutile, velut is lxii est de Herculis 'μποδiso cognomine: Pausanias Hesychius
τους π τοῖς αρμασι. Pausanias auιo narrat locumque ita nominat, ut conspirare eum
cum Hesychio intellegamus in media enim via, quae a Thebis Onchestum ducit, collocat Herculis templum. Item consentiunt loci hi:
ἐστιν Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Καλλίστης δοκειν δή μοι και Πύμνως μαθών τι παρὰ ρκάδων πρῶτος Ἀρτεμιν ἐν τοις πεσιν νόμασε καλλίστην.