Ailios Aristeides hos apomimetes Demosthenous [microform], diatrive epi didaktorikais exetasesin

2쪽

States Code concerni anadcinges photocopies possierreproductions of co righted materies...

Columbia Universit Librar reserves e right o renis toaccepi a c forderiis, in iis judgernem, fultillinent tui order

volo involve violation of the opynglit xv.

3쪽

ERLANGEN

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT

Master Negative

V. 13

5쪽

illi illi ill

siisl

2.52.2

6쪽

εαι διδακτορικαῖς ξετασεσιν

Erlangen.

1890.

7쪽

Πίναξ περιεχομενου.

1 Περὶ σοφιστῶν και σοφιστικος ἔν σαγωγῆ. 2 Βίος και μόρφωσις ρισυίδου, καὶ ιτα μοι παραδείγματα, τοῖς

3 Πῶς ὁ 1ριστείδης ἐκλαμβάνει την Ποιθσιν. 4 isnoίαν ἐδέαν ἔχει περὶ φιλοσοφίας.b Πῶς ἐκλαμβάνει την ρητορικον. 6 κατά τι τέλος μιμεῖται τον Λημοσθένθν.

οδον διπλης επιδράσεθα, αμα μεν προς παλινοδίαν πρὀς την ἀρχαίαν πολυθεῖαν και εἰδῶολατρείαν, αμα δε πρός ἀναγέννησιν της αρχαίας ητορείας και φιλοσοφίας, ευρίσκει τι δια της κριτικης εργασία των πιώξανδρίνων οἱ φιλολογικοί θησαυροί των αρχαίων αυθις ἀνέθαλον σπονδη εν πρόσιτος κατεστάθη και η ρητορεία δια την σοφιστικην σημέραι στ και σάρκα λάμβανεν ' ου δε λόγου περι ιλίου Ἀριστείδου προκειμένου σοφισTου τυγχάνοντος, ο κ ἄτοπον, οἶμαι, λίγα τινά περ σοφιστικης και της επενεργείας αυτης διαλαβέσθαι. Tρεῖς περίοδοι της αρχαία ρητορικης νγλωττία τέ- ρονται πρώτη ν των πολιτικῶν ανδρῶν τῶν Ἀθηνῶν, δευτερα τῶν μεγάλων ρητὀρων της κλασικης Ποχης, και η τρίτη κμασεν επι τη ' μα ης αυτοκρατορίας εντη μικρα Ἀσία ). Η τρίτη αυτ περίοδος ἀφικνειται μέχρι του Λιονυσίου και τον Καικιλίον οἰτινος π AuroίσIovτην σπουδήν τῶν Ἀττικῶν ρητόρων εις την 'Pώμην εισηγαγον ' o Di γάρ το ειδος της Ελληνικης φιλολογίας οἱ Ῥωμαῖοι ἀσμενοι παρέλαβον, περ εν η θυελλώδη περιήδω

σελ. 737 τρεῖς φορα ρητόρων γεγόνασ/ν - η ἐν πρώτη γραφος ἔλεγεν, ης στι Θεμιστοκλης καὶ Περικλης καὶ ι κα ἐκείνους ρήτορες, δε δευτέρα ἐγγράφως ἔλεγεν, ης ἐστι Λημοσθένος και ι σχίνης και,οκράτης και συν-t τοῖς η πραττομεν τῶν ρητόρων δεκὰς και ανται αἱ δυο φορα ἐν Ἀθήναις γεγόνασι, ' δἐ vχη καὶ τῆ σία τούτων δορεῖται φοράν , τρίτον ουσαν πιστήμην, γ, ιστι Πολέμων, Ῥρώδος, και Αριστείδες καὶ οι κατὰ τουτους τους χρόνους γεγόνασι ρήτορες.

8쪽

δύτερον η σχυς των ἀμυντικῶν πλων των αυτοκθατόρων,

αυτ επι μακρόν χρόνον εν τω δημοσίω βίω των Ελληνωναφανης μένειν, και μόνον εν τοῖς στενοῖς ορίοις της θεωρίας και των σχολῶν περιορίζεσθαι. ατ αρχάς τε 'Eλληνισμός μεγαλειτέραν σημασίαν εν 'Pωμαῖκῶ βασι - λείω κτατο καί τινες τῶν Ἐλλη νων μέγα δυνάμενοι θέσεις παρὰ τη ανλη και η πολιτεία κτῶντο ξηλθεν ὁ και η Ἐλληνικη ρητορεία π του σκότον βαθμιαίως ει το φῶς της δημοσιίτητος ουτως, ωσι τους μεγάλους ἀναμορφωτὰς του παρελθόντος ου μόνον μελετῶσθαι και σχολιάζεσθαι, αλλὼ και ἀπομιμεῖσθαι. οῖτο γίνετο κατὰ μικρόν nὀτης βασιλείας του αντοκράτορος Νέρωνος, στις καί περ ἀνευγνησίον Ἐλληνικοι πνεοατος ἄν ονζηττον την λαμπρὰν Ἐλληνικην μόρφωσιν πλέον η την αυσ1ηρὰν τῶν 'Pωμαίων προυτίμα. ις δ φιστον σημεῖον οι - ἀφίκεz αἱτη εν τ 2 εκατονἔαετηριδι επι Ἀδριανο και τῶν δντωνίνων, ν προθουμία διὰ την Ελληνικὴν παιδείαν πανταχον εστράφη εν 49ηναις κα εν ταῖς Ἐλληνικαις πόλεσιν ν μικρῶ υσία διδασκαλικάς εδρας διά την φιλοσοφίαν και ητορικν ἱδρυ- σαντο και αντο επeo: vμοποιουντο ' Ελληνιστί γράφειν. ου- των υτως εχόντων αἱ Ἐλληνικαί πτέρνγε αυθις ἀνενεώθησαν, ἀλλ' ει και την ἀρχαίαν ελευθερίαν καὶ αὐτονομίαν κτησαντο, ονδαμῶς πρὰς ἀπόταξιν ωρμη θησαν το υναντίον δ ἀνεγνώρισαν κόντες ην κυριαρχίαν τῶν ' μαίων καιμέγα φρόνουν επὶ τ πνευματικη ἐπῶν περοχῆ, τὼς

Ἀθηνα και τὰς αρχαίας πόλεις της Ἐλλάδος ιμῶντες,

βασιλείω λαῶνλ). η ληθεία τοιαυται παγγελίαι λίανενχαρίστως κου θησαν, ἐν ταῖς Ἐλληνικαις ἀποικίαις νθα

τὰ Ἐλληνικόν στοιχειον περίον και αἱ σχολαι της Ἐλλη

δηλον τι αἱ Ελληνικαί πόλεις της μικρῆς Ἀσίας, τρνη, 'Εφεσος, ειδος, Πέργαμος, και Ἀντιόχεια Κατὰ διαφ4ρους

μημένα ζωγραφικη ἀρχαiκης καλλιτεχνίας Γλ μόνον θέατρα

και Γυμνάσια αιγις νοθοντο, αλλὰ και προς διδοσκαλίανεν τη φιλοσοφία πήλιν φιλοιιμοὐντολ), ἰὸς εν η ποχητο Πλάτωνος και σοκράτονς, νέοι φιλομαθεῖς ἀκοῖσαιτης διδασκαλίας σπουδαιοτέρων γετων ' φιλολογίαομως τις εν η νέα ταντη διενθίνσει ης Ελληνικης παλιγγενεσίας τὰς αντης ἀνταποκρινομένας εκφράσεις ερρενη η σοφιστική η).Τὰ νομα σοφιστης γνωστόν μιν εστιν ηδ απὰ της εποχης του Σωκράτους και εκ τῶν Πλατωνικων διαλόγων 'εκεῖδεν ἀποδείκνυνται διὰ τουτον υ μόνον οἱ διὰ τηνται νομενικην και πομπώδη φιλοσοφίαν φευδοφιλύσονοι,

1ὶ Ἀριστείδ. ν τῶ Πανα ναis. V. A . i. 183, λέγει νυν ἄρχη γος τε καὶ θαλάσσης ού ἀναίνεται τὰς Ἀθηνας μ' οὐκ ἐνδεδασκίλων καὶ τροφῶν μέρει κοσμεῖν. 1 Ἱδε meeli. I litteraturges luctite Climst. σελ. 23.

λῶν ἐν λόγων καὶ καλῶν ἄλλων μῆλ' ἔμπειρον ηγουμαι, φοβουμαι

9쪽

των ἐκδεκα ἀνανεία των σχολῶν συνίστατο ε τουτω, 'τι

τήσεις και φιλοσοφικὰ ζητηματα εἰς κύκλος πιδοκιμσζόντων κροατῶν ).Λι των σοφιστῶν σαν δη και πνευμα και διεργυνσις ταὐτης της φιλολογικης περιοδον ρισμένα πραγματικης ομως διδασκαλίας ηττον φρόνζον οἱ σοφισrαι, πῆσαν αξίαν ἀπέδιδον τω κάλλει της λώσσης, ταῖς ευννίσι περιφράσεσι καὶ τω, πομπώδη ξαιρέτω παιδεία και η ἐτοιμότητι ντοις λόνοις, αὐτοσχεδιάζειν του ἀκροατάς ονκ βουλονἔοδιδάσκεσθαι και πείγεσ9αι, ἀλλα μόνον διατίθεσ9αι. - των τριῶν ιδῶν του λώγου ἐξετιμηθη εν ω δημοσίω βίω μόνον το ν η επιδεικτική κομπορρημοσίν εντοις διαφόροις αὐτης εἴδεσι λόγοι πανηγυρικοι, πιτάφιοι, επικηδειοι, εγκώμια, θοσφωνησεις) Προς δε κυκλονό- ρουν οι γυμναστικοί λόγοι μελέται ἐν τοῖς σχολείοις καια λαλια εν ταῖς αιθοίσαις τῶν συζητησεων. Λι τηντυπικην παιδείαν ειχεν αυτ η εξάσκησις εν τοῖς λόγοις και ν η ἀπομιμήσει τῶν ἀρχαίων κλασικῶν παραδειγμά των μεγάλην επιρροήν η σπουδαιότης αυτης ἐπεκυροῖτο ου μόνον εν τοι λόγοις και ἀπαγγελίαις, αλλὰ και ναῶσι τοῖς ἄλλοις κλάδοις της φιλολογίας αυτ επεν ἐργειεπάνοδον υττικισμου και προσηγγι ε τὰς γραμματολογικάς μελετας τῶν στικιστῶν ' αντη ἀπώ9ει τελεσφόρως ἔννὀλιγωρίαν του ρυθμοῖ οστις εν τοῖς συγγράμμασι των l ενδο φιλοσόφων και τῶν σπουδαίων σ1'Hεκτῶν διεσπρορμένος ημ αυτ εξηγειρε και ἀνεζωογόνει τὰς μελέτας τῶν κλα- σικων συγγραφέωW ἀλλ' ο ν εξεστι την ἀντίστροφον ει κόνα ἐπισκοπησαι ' πασα η χρησις της φιλολογίας πηρξεν ἐπιτετηδευμένη καὶ ουχι φνσικη ' οντως καλει ι ποτε πό

καὶ π γλωσσικην εποφιν ογκώδης τις περβολικότης και κενός κατὰ το περιεχόμενον. ἡτος παρεξετρεπετο ιν

10쪽

το νεο δε συνεείλει ν πικρισία και δεισιδαιμονία της πο-

γλώσσης ρυπαίνωσιν, ονδεμίαν χρησιν ' μαiκῶν νομάτωνεν Ἀ- γκωμιαστικοὶ αυχος λόγω εις ' Pώμην ο κορυφαῖος τῶν σοφισεων Ἀριστείδης Ἀποιήσατο. Συνεπεία τουτονῆττον τὰ συγγρὰμματα τῶν σοφιστα προς πλουτισμόν σ1ορικῶν και αρχαιολογικῶν γνώσεων συνεείλουν εν ἔοίτοις δμως παρεξετρέποντα οὐ σύγχρονος αυτῶν Τι μῶλλον κτης ὀξυτητος της εννοίας και της πικριβοῆς παρατηρήσεως ει θρησκευτικοί ἐνγουσιασμους και λλοτρίας δεισιδαιμονίας.

Η σοφιστικὴ σχε δὴ λαμπρὰς περιόδονς μίαν δηλον

τρεις ὀνον προσφωνήσεις, αἷσινες σννωδά τοῖς 'ολυνθιακοῖς τοτ Λημοσθένους, συζητήσεις προ τον κατὰ τῶν Θηβαίων πόλεμον εν πλουσία φρασεολογικη γλώσση εἰσίν. δόντες δη τον εν τῆ α κατονταετηρίδι σοφιστὰς και διὰ βραχέων περιγράψαντες τίνες ι πρῶτοι ἀναμορ-

παρατηρησεις τουτου ο συχνος, στις ομως προς ουTοις εἶχε και