Alexipharmaka ... Alexipharmaca, seu De venenis in potu cibove homini datis ...

261쪽

F-aera paria, ae ni meent, almaee, petam, mont f sina longis nata mauis. Deinde generisui Hiel pomum ius mus Libyco esse aut versu a 7 seqq. Ninuae et multis uerast Da Maraia pomis; sem rus austemni fert βω- ad ora saporem Illa autems Loνcas quoesesssollit ad auras, missis a βουβω, οὐρι- tepentis nutriq-nta trahe- μα β ne a rus sit. Membranam flavam quae omnia grana complectitur Ipsa modo rubra, modo stiva, gerauni ui semicti, osse regia stamine vocat. Italicam puniciun saepe poena aes la tau , aera tulisse, docerit remessia multa quibus ut in uitrium labent straptores geopunici. Nerun quod vocabulum ex Haino Varro et Festus interpe

tantum Iembranam enuem malorum punicorum. In nite et Pomo emulen membranam, sed erassiorern et limosiorem nam mm dicebaἡt, teste Festo in h. v. et in Noegeram. v. 492. Messi at Paris. σὐν κα αιτινων. Rice. - καὶ

Hulariam Mali punici ii eo ad Pallata uti lin c. I undape poteriant, quae scire lectorem interest. Warensium librios in vicinia Siliuniis, uni mam iutura celeberrimi, hue traxissa videtiar Eutecnitis. De Sidunt vid. ad em phontis Hellenim IV. 4. 13. notrin. PlinIus .s II. Oppi.

262쪽

anarini histam p. 368 snsmearu a meis Indigitari tres puni.

lientes tenuisti, damnount menstrana. Nec proin figuram antiphraseca in Sestollis 'llatam. Supra et area versu a 3o. γ - λείπο4ἴτρια καρφ sunt semitin malorum agrestium. i ramus Plinium I 3. s. 34. de pianIen seu anatis: apyremini, II IL gnossis nucleia abest, st Mindior ei natura, et iamissiores sunt acini, minusque amaris distincti membranis: Nucleos habetaut quinque species, dulcia, acrWasAta, arida, vinosia Samia et Aegypta distinguuntur erythrodoceis et leucodo in Hiine apparet praeter saporis et duruiae nucleorum sis mei aliud etiam esse evioris nucleorum aut rabra aut Ilu, Nica de vero locet olorem nucleorum rubriam fuisse perurum in apyretiis granam. Ita vero sicuntur, tum vesiculam seu sollieuiuis granorum nosuit et duram, ut poma multa, lamen . sed subtilem tenuem et ara a telae similem. Niseleos ipsos seu κοκκου πια καρφαν ἐσκληκότα vicit, membranam vero, quae loco limostriini enaryni rubros nucleos in illusit,

263쪽

ritate Eutemsi, et de Promen Cretensi dubitare siret. Prunius a3. s. s7 .uleia granata pyrina esse ait vino parvum nucleum i. e. DIliculum Meleorum habere deinde sect fianorum lep ena marinum -- munis detracto corale nasis sum. eoque decocto ad terram, eum croci et aluminis Rassi, auru

265쪽

v. so7 Πύλνσιν. ita libri scripti omnes pro rύλωσιν, nisi quod oeti habet rυλῆσιν, Paris autem 'mittit, i.

μάχου. Quae sunt admodum inepta De ventrieulpore 'si ea poeta tradit igitur h. l. portas spiritus appellat guttu sestiar viseem. Aelius eum Diostoride Paulo et Actuario an ii

fugas morient aut gutturi aut ori ventricae adhaerere. Uide Aeni laeum infra ponetinuit in renaesi loturn enarratione. Hi nius 8 scio eruelituit an potu maxInium sentiunt elephami

hausta hirudi , quam guisugain vulgo hoepisse appellari trivisto. . Hae et urian ip MN e capali se Mit, intolerando

assicit

266쪽

laeest deso- male igitur glori interi. G. MΘm interpretia Paris i '

μνας κου λύσας χρησατο, οὐ τοῖς κατα καιρον ν κοιλίαν καθαίρουσιν ἐιεύοῖ τε κω ποτοῖς προς,τν των βMλων κ- κρισιν συγκαταφέρεσθου ταρ φησὶ ταύτας σοῖς -τα τροκοδείαν ἐκκρινομένοις πολάκις. Plinius 23. s. 7. l. aceto:

medetur potae hirudini Diostoridis e. 3 Pauli et Actuarii Ioea de sanguiiugis cum aqua denutatis iare fuerunt a libra.

268쪽

. 'ρῶσω, sed raro proprie enim est egerererim Nun: Alres quod attinet. quadrupli in alium speciem poma poeta; primam glebae ex terra salia effossae atque siquatae alteram isti fossilis et a nautara coacti et densatis tertiam silis ex aquaanarina sole aestivo Et igne vaporata coacti qum tam denIque ex spuma maris, assus aqua dulci subsidentem. Postremam 3 an speciem deseripsit anilius . 8a quin etiam magnassoterim celebrare salina' et pontum eoque re, is pontiscerneres mus cum solidum certo sentant mimine campum, adpel-guntque fis deductum es a Ure fluctum , claudendomi neganti stiren denium ipst unda area tum pondus per Oom immore initore. Congeritu , Iccum pelagus morsque profundo i. e. in imo subsidentis,eanities 'nota maris, spuma ue rigonm in omes Deiruntur uisS, palam M venenum, quo perim M a M. DG corret tus amaro, uasi se perirentant , re dant e fias

4s.. Munc locunt multis in partibus vitiavit initie, iis ignoratione rerum natiirae sus Ita edidite si is auras area, um post per solem Uulgata vitio caret, etsi absurdissmia Lla,1ro sagacissimo. Deinceps dedit Menφει - profundi cania/ies seposta maris. a Fidem ex linnone Codd. qui sed nota

269쪽

υρν. - Saliena poeta primum fossilem seu nativum non,inat Scholia Cappadocicum ponunt. Plinius 31.4 39. E. Misitur et e terra sal, ut palam est, humox denisto, In Oppadocia. Ibi quidem eaeisitur specularium lapidum modo. Pondus magnum glebis, quas micas vulgus appellat. v. 5I6. Ηελίοιο aris Sctolia: τοῦ λοίσθιον ἴδω δι- δονα πιεῖν, ποτέ με, μίε Θερμαίνοντα, ποτὲ ε πυρί. 'ciris,aντλει, νέαιζε. Vectum ά ει ita posuit etiam Theocru

frangitur ictu valido ut spuma a ista maris. Plutarςhus S unp.

Q. 3. o. ναρ απιουσα της χαλκίτιδός ἄχνη κου πίπ=ουσα το βλεψαρσις αιηλως ναέέλει τα ρευματα και περι--φει το δάκρυον. quae malu Vertit Macrobius Satur . . I 6 aura enim,

quae ex aere procedit, in oculos incidens haurit, exseeat, quod male insuit. De spuma maris di tippianus HalieulIc. s. ao7. Plinius i. 49. Alimi genus latis ex aquis maris sponte gignitur, spuma in extremis litoribus aescopulis Elim. Hic innis rore densitur, et est aerior, quia scopuli a pratur. Haec eadem Diosc. . 27. αλος χν ωψηγμα αλὸς αφρωδες. Pliurus s. I. spumeum s nil vocati Spumam stiis est. s. V. s I9. Ἐμπίσω PMIs Dein*eps os a Goeti Sta u3 ιμπίσας, ιμμίξας ἀν- ὸν οντινα ε .λεπηγὸς ἀγηρ συν-

270쪽

ἀνει. Factaui nune salis meminit poeta, de quo Plinius 3I. 39. Vulgaris plurimusqtie in s linis risui affuso, non ne aqxue inlcis riguis ad initare maxime juvante, ac super

iat. liora et quarta modum respiciunt, quo hoininum fungos produeere posse traditur, postea explicantium. Tenu scia vera est. Atque hine fit manifestum, Seholiorum aucto rem unum atque alterum ζύμωμα eripuam legisse Euruentus: οἱ δὲ μετα την βρ ιν λυπηροὶ τοῖς ἡθρώπιοι ανυφαινομενοι πολακα μύκητες. Margo Cod mdo, βωληται. Ipnir vocem ita a plane neglexit Mala terrai fermenta rest

νας σφοδρας τοῖς αυτους φαγουσι πορεχουσιν.