Aristophanis Comoediae

103쪽

hεόν, ην δ' ἄρ' ἀποθάνωμεν, κατορυχησόμεσθα που γης;

o Κεραμεικος δέξεται νώ. 39bδημοσιρ α ἴνα ταφῶμεν, φήσομεν προς του στρ τηγους μαχομένω τοῖς πολεμέοισιν ἀποθανεῖν ἐν υρνεαῖς.

αναγ' ἐς τάξιν πάλιν ἐς ταυτόν, 400 καὶ τον θυμον κατάθου κυφας παρα την προ σπερ πλίτης καναπυ θώμεθα τουσδε τένες ποτὲ καὶ πόθεν ἔμολον τίνα Γ ἐπίνομπ. 405

καλεῖς δὲ τολμειν θέλων;

τίνες ποκυῖδε καὶ πόθεν;

τὰ δὲ ποι κομι- 410ζει ποτ' αὐτῶ προς ορνιθας ἐλθεῖν:

ἔρως

βιο διαιτης τε καὶ σου ξυνοικεῖν τέ σοι - ξυνεῖναι, παν. 41b

τι φης λέγουσι δη τινας λόγους;

104쪽

20 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

πότερα μαινόμενος; ἄφατον, φρόνιμος.

σόφισμα κυρμα τρῖμμα παιπάλ- λον.

λέγειν λέγειν κέλευέ μοι. -υων γαρ ων, μοι λέγεις λόγων ἀνεπτέρωμαι.

435 Mγε δη - καὶ συ την πανοπλίαν μὲν πάλιν ταύτην λαβόντε κρεμάσατον πhaθη ἐς το ἰπνον εἴσω πλησίον τουπιστάτου 'συ δὲ τουσδ' ἐφ Iσπερ τοῖς λόγοις συνέλεξ' ἐγατρασον, δίδαξον.

μα τονί πόλλω 'γὼ μὲν Ου, ιν μη διάθωνται, οἶδε διαδυην ἐμοὶ περ ὁ πίθηκος τῆ γυναικὶ διέθετο, μαχαιροποιός, μήτε δάκνειν τούτους ἐμὲ μγ ὀρχίπεδ' ἐώειν μητ' ὀρύττειν

107쪽

διατίθεμαι 'γώ.

κατόμοσόν νυν ταὐτά μοι.

ομνυμ ἐπὶ τούτοις ποσι νικῶν τοῖς κριταῖς 445κσὶ τοῖς θεαταῖς πῶσιν.

ει δὲ παραβα, ἐν κριτῆ νικαν μόνον.

-ετε λεφ τους ὁπλίτας νυνμενὶ ἀνελομένους θωπὸ ἀπιέναι πάλιν οἴκαδε,--M δ' ο τι- προγράφωμεν ἐν τοῖς πινακίοις. 4b0

δολερον , αεὶ κατα πάντα ὁ τρόπον πέφυκεν ανθρωπος συ δ' ὐμως λέγε μοι. τάχα γαρ τυχοις αν χρηστον ἐξειπὼν ο τι μοι παρορατ', δυναμίν τινα μειω 455

παραλειπομένη , ἐμης φρενος ἀξυνέτου 'ου δὲ τουθ Ουρῆς λέγ' ἐς κοινόν.

γαρ α - τυχης μοι ἀγαθον πορίσας, τουτο κοινον ἔσται.

Gλλ' ἐφ -φπερ πράγματι την σηνηκεις γνώμην ἀναπείσας, 460 λέγε θαρρησας ' ς τας σπονδὰς ου η πρότεροι παραβῶμεν.

καὶ μην οπῶ νη τον-α καὶ προπεφύραται λόγος εἷς μοι, - διαμάττειν - κωλυει φέρε παῖ στέφανον καταχεῖσθαι-- χειρος δωρ φερέτω ταχύ τις.

δειπνήσειν μέλλομεν η τί;

108쪽

22 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ' τι γ τούτων θραύσει ψυχήν ουτως μῶν περαλγῶ, ,sτινες οντες πρότερον βασιλης

ημεῖς βασιλῆς τινος μεῖς;

πάντων πόσ' ἔστιν, ἐμοὐ πρῶτον, τουδί, καὶ του Θῶς

αρχαιότεροι πρότεροι τε Κρόνου καὶ ιτάνων ἐγένεσθε, 470 καὶ γης-

ἀμαθης γαρ ἔφυς κοὐ πολυπράγμων, ουδ' ἴσωπω πεπάτηκας,ος ἔφασκε λέγων κορυδον πάντων πρώτην ορνιθα γενέσθαι, προτέραν της γης, κἄπειτα νόσετον πατέρ' αυτῆς ἀπο

ὁ πατὴρ ἄρα της κορυδοῖ νυνὶ κεῖται τεθνεὼς κεφαλῆσιν.

ούκουν δῆτ' εἰ πρότεροι , γης πρότεροι δὲ θεῶν ἐγέποντο, ως πρεσβυτάτων αυτῶν οντων μῶς ἔσθ' ἡ βασιλείας

ν τονἈπόλλω πάνυ τοίνυν χρὴ ἐύγχος βόσκειν σε τολοιπόν '480 ως αποδώσει ταχέως ὁ Ζως το σκῆπτρον του δρυκολάπτη.

ώς ουχὶ θεοὶ τοίνυν πον τῶν ἀνθρώπων το παλαιόν, αλ ορνιθες, κἀβασιλευον, πόλλ' ἐστὶ τεκμήρια τούτων. αυτικα δ' υμῖν πρῶ ἐπιδεέξω ο ἀλεκτρυόν', ἐτυράννει