Aristophanis Comoediae

461쪽

οδὶ δὲ δείσας περεπυρριασέ σου.

οἴμοι, πόθεν μοι τα κακα ταυτὶ προσεπεσεν; τι αἰτιάσομαι θεῶν μ' ἀπολλυναι; 310αι θέρα Θιος δωμάτιον η χρόνου πόδας

τι ἔστιν;

Ου κατήκουσας;

ἔγωγε, καὶ δρων γέ με

ἀρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη

ἀ χρεμὶ πτηξαντες ἀκροασώμεθα. 315

βέλτιστόν ἐστιν, ς αν εἰδῶμεν σαφῶς.

462쪽

194 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

ω πότνια πολυτίμητε Θημπρος κύρη, ως δύ μοι προσέπνευσε χωρείων κρεῶν.

1M i 340 ἔγειρε φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ γαρ κει τινάσσων, χο δ απε, νυκτέρου τελετης φωσφόρος στήρ. φλογὶ φέγγεται δὲ λειμών ' 345 γόνυ πάλλεται γερόντων ἀποσείονται δὲ λοπας χρονίους, ἐτῶν παλαιῶν ἐνιαυτους 35 ἱερας ὁπο τιμας - δὲ λαμπάδι φέγγων προβάδην ἔβαν ἐπ' ἀν ρον ἔλειον δάπεδον χοροποιὸν μάκαρ βαν. ευφημεῖν πη - στασθαι τοῖς μετέροισι χοροῖσιν, 35 οστις πειρος τοιῶνδε λόγων η γνώμην η καθαρεύει, γενναίων πω μυσῶν μηρ εἶδεν μήτ' ἐχόρευσεν, μηδὲ Κρατίνου του ταυροφάγου γλώττης βακχεὶ ἐτελω , η βωμολόχοις ἔπεσιν χαίρει μη 'ν κα φ τουτο ποιOsσιν, η στάσιν ἐχθρὰν μη καταλύει μηδ' ευκολός ἐστι πολέταις, 36 αλλ' ανεγείρει καὶ ιπίζει κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν, η της πόλεως χειμαζομένης αρχων καταδωροδοκεῖται, προδίδωσιν φρούρων η ναυς, η τἀπόρρητ' ἄποπέμπει ἐξ Αἰγίνης Θωρυκίων, εἰαοστολόγος -κοδαίμων, ἀσκώματα καὶ λίνα καὶ πιτταν διαπέμπων εἰς παιδαυρον,

465쪽

η χρήματα ταῖς τῶν ἀντιπάλωνναυσὶνπαρέχειντινα πειθει, 365 η κατατιλ των ἐκαταίων κυκλοισι χοροῖσιν πήδων, τους μισθους των ποιητῶν ητωρ ων εἶ ἀποτρώγει κωμὐδηθεὶς ἐν ταῖς πατρίοις τελεταῖς ταῖς του ιονύσου 'τοισίδ' ἀπαυδῶ καυθις ἀπαυδῶ καυθι το τριτω μάλ' απαυδῶ ἐξίστασθαι μύσταισι χοροῖς υμεῖς δ ανεγειρετε μολπην 370 κατα παννυχιδας τας μετέρας καὶ τὴδε πρέπουσαν ἐορτη. χώρει νυν πῶς ανδρείως h. ἐς τους μανθεῆς κόλπους λειμώνων ἐγκρουων κἀπισκώπτων 375

καὶ παιων καὶ χλευάζων,ῆγέσταται δ' ἐξαργιούντως.ctu' εμβα χώστως ἀρεῖς 377 τρο σώτειραν γενναέως τη φωνη μολπῶζων, την χώραν 380 σώσειν φήσ' ἐς τας ρας, γων θωρνκων μη βου-αι. 381πε νυν ἐπέρ- μνων ἰδέαν την καρποφόρον βασιλειαν Θήμητρα θεα ἐπικοσμοῖντες ζαθέοις μολπαῖς κελαδεῖτε.

καὶ σῶζε τον σαυτης χορόν, καί, σφαλῶς πανημερον παῖσαι τε καὶ χορεsσαι' καὶ πολλα μὲν γέλοιά, εἰπεῖν, πολλὰ δὲ σπουδαῖα, καὶ 3soτης σης ορτης ἀξίως

παισαντα καὶ σκώψαντα μκήσαντα ταινιοὐσθαι. -

νυν καὶ τον ραων θεον παρακαλεῖτε δαρ fasψδαῖσι, το ξυνέμπορον τησδε της χορείας.

466쪽

196 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ Δ ,-1 ' Ἀκχε πολυτιμνε, τέλος ἐοροῆς

- / ηδιστον ευρών, δωρ συνακολουθει προς ν θεὸν ω καὶ δεῖξον λανευ πόνου πολλην δὴ περαίνεις. Ιακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με. - γα κατασχισάμενος ἐπὶ γέλωτι 405 καντ ευτελειρ τόν τε σανδαλισκον

καὶ το ἐάκος ἐξηυρες - ἀζημίους

παιζειν τε καὶ χορεύειν. ακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με. καὶ γαρ παραβλέψας τι μειρακι- 4i0 νυν δ' κατεῖδον καὶ μάΓ ευπροσώπου συμπαιστρίας χιτωνίου παραρραγέν- τος τιτθίον προκὐφαν. ακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με.

ἐγὼ δ' Δεί πως φιλακόλουθός εἰμι καὶ 415 παιων χορεύειν βούλομαι.

καγωγε πρός.

- αι. βούλεσθε δῆτα κοινῆ σκώφωμεν δερχέδημον; ος ἐπτέτης, οὐκ ἔφυσε φράτερας, νυνὶ δὲ δημαγωγεῖι2 ἐν τοῖς ἄνω νεκροῖσι, κἀστιν τὰ πρῶτα της ἐκεῖ μοχθηριος. τὸν Κλεισθένους δ' ἀκούω ἐν ταῖς ταφαῖσι πρωκπὸν τέλλειν ἐαυτοὐ καὶ σπαράττειν τὰς γνάθω/ς'425 κἀκόπτετ' ἐγκεκυφώς, κἄκλαε κἀκεκράγει Σεβῖνον στις ἐστὶν αναφλύστιος. και Καλλων γέ φασι

469쪽

τουτον τον Ἱπποβίνου κύσ- λεοντῆν να πεῖν ἐνημμένον. 430

ξένω γαρ ἐσμεν ἀρτίως ἀφιγμένω.

μηδὲν μακραν ἀπήλ ς, μηδ' αυθις ἐπανέρη με, 435stu' ἔσθ' ἐπ αιτο την πιραν σφιγμένος.

τουτὶ τι, το πραγμα; stu mino Kόρινθος ἐν τοῖς στρώμασιν.

νυν ἱερον ἀνα κύκλον θεας ανθοφόρον αν αλσος ' παιζοντες οἷς μετουσι θεοφιλους ἐορτης ἐγὼ δὲ συν ταῖσιν κόραις εἶμι καὶ γυναιξίν, ' 444ου παννυχίζουσιν θεῆ, φέγγος ἱερον οἴσων. χωρῶμεν ἐς πολυρρόδους Q. 448 λειμῶνας ἀνθεμώδεις, κτον μέτερον τρόπον emi. 450τον καλλιχορώτατον παιζοντες, ον λβιαι μιρα ξυνάγουσιν. μήνοις γαρ μῖν λιος ι ,α.

καὶ φέγγος ἱλαρόν ἐστιν, , 455Oσοι μεμυήμερο ευ- ροσεβη τε διήγομεν ετρόπον περὶ τους ξένους καὶ τους διώτας.

αγε δη τινα τρόπον την θυραν κόφω τένα; 460 πῶς ἐωθάε αρα κόπτουσιν υπιχώριοις

470쪽

198 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

ου μη διατρέφεις, αλλὰ γευσε της θυρας, καθ πρακλέα σχημα καὶ το λῆμ' ἔχων.

Nρακλῆς ὁ καρτερός.

465 ω βδελυρὲ καναισχυντε καὶ τολμηρὲ συκαὶ μιαρὲ καὶ παμμίαρε καὶ μιαρώτατε, O τον κύν' ημῶν ἐξελάσας τον κέρβερον ἀπηξας ἄγχων ἀποδρας χου λαβών,

Ο ἐγὼ φυλαττον. πιλλα νυν χει μέσος'470 τοία Στυγός σε μελανοκάρδιος πέτρα ερόντιός τε σκόπελος αἱματοσταγης φρουροῖσι, Κωκυτοὐ τε περέδρομοι κύνες, ἔχιδνά θ' κατογκέφαλος, τα σπλάγχνα σου διασπαράξει, πνευμόνων τ' ἀνθάφεται 475 ταρτησία μύραινα τω νεφρὼ δέ σου αυτοἷσιν ἐντέροισιν ὴματωμένω διασπάσονται γοργόνες τιθράσιαι,

ἐφ ας ἐγὼ δρομαῖον ορμήσω πόδα.

ουτος τι δέδρακας;

ἐγκέχοδα καλε θεόν.

480 ω καταγέλαστ' ουκουν αναστήσει ταχυ

πριν τινά, ἰδεῖν ἀλλότριον;

ω χρυσοῖ θεοὶ ἐνταυθ' ἔχεις την καρδίαν;