Aristophanis Comoediae

513쪽

O κακοῖς που περιπέση καὶ πλησίον παραστῆ, πέπτωκεν ἔξω των κακῶν, ου πιος ἀλλα εως. 70

τουτοισιν εἰσηγησάμη , λογισμον ἐνθεὶς τη θ καὶ σκω , στ' ηδ νοεῖν απαντα καὶ διειδέναι 75 τὰ τ αλλα πιαὶ τὰς οἰκίας οιαεῖν ἄμεινον ἡ προ του κἀνασκοπεῖν, πῶς τουτ'χει, που μοι τοδι τις οὐτ' ἔλαβε;

νη τους θεοῖς νυν γο- ὰ θη- 80 ναμ απας τις εἰσι κέκραγε προ τον οἰκέτας ζητεῖ τε που 'στιν χύτρας τις την κεφαλην ἀπεδηδοκεντης μαινιδος το τρυβλων 85τ περυσινον τέθνηκέ μοι' που το σκόροδον το χθιζινόν; τί της ἐλάας παρέτραγενς τέως δ' αβελτερώτατοι κεχηνότες μαμμάκυθοι 990 μελιττιδα καθηντο.

μη, ὁ θυμὸς ἡρπάσας

ἐκτὸς ἔσει των ἐλαῶν' 995 δεινα γαρ κατηγόρημν. ἀλλ οπως, γεννάδαμ προς ὀπην ἀντιλέξεις, ἀλλα συστείλας αμοισι χρώμενος τοι ἱστίοις, 1000 εἶτα μὰλλον μῶλλον ἄξεις

514쪽

220 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ καὶ φυλάξεις,

ηνι αν το πνευμα λεῖον

καὶ καθεστηκος λάβης. αλπιῶ πρῶτος των Ἐλλήνων πυργώσας Φηματα σεμνὰ 1005 καὶ κοσμήσας τραγικον λῆρον, θαρρῶν τον κρουνον ἀφίει.

θυμουμαι μὲν τη ξυντυχίρ, καί μοντα σπλάγχν αγανακτεῖ, εἰ προς τουτον δεῖ μ' αντιλέγειν ἶνα μη φάσκη δ' ἀπορεῖν με, ἀπόκριναί μοι, τίνος ουνεκα χρη θαυμάζειν ἄνδρα ποιητήν;

δεξιότητος καὶ νουθεσέμ, οτι βελτίους τε ποιουμεν 1010 του ανθρώπους ἐν ταῖς πόλεσιν.

ταυτ' - ει, πεποιηκας, αλPH χρηστῶν καὶ γενναίων μοχ ροτάτους απέδειέας, τί παθεῖν φησεις ἄξιος εἶναι;

τεθνάναι μη τομον ἐρώτα

σκέψαι τοίνυν οἶ- αυτους παρἈμου παρεδέξατο πρῶτον, εἰ γενναίους καὶ τετραπηχεις, καὶ, διαδρασιπολιτας, 1015 μηδ' αγοραιους μηδὲ κοβάλους σπερ νυν μηδὲ πανούρογουςναλλὰ πνέοντας δόρυ καὶ λόγχας καὶ λευκολόφους τρυφα- λεως καὶ πηληκας καὶ κνημῖδας καὶ θυμους ἐπταβοείους.

καὶ - χωρεῖ τουτὶ το κακόν κρανοποιῶν - μ' ἐπιτρέφει.

καὶ τί συ δράσας ουτως -τους γενναίους ἐξεδιδαξας:1020 Αἰσχύλε λέξον, μηδ' αυθαδῶς σεμνυνόμενος χαλέπάινε.

δρῆμα ποιήσας αρεως μεστόν.

τους ἔπι ἐπὶ Θήβας ο θεασάμενος πας ἄν τις ἀνηληράσθη δάως εἶναι.

517쪽

τουτὶ μέν σοι κακον είργασται Θηβαίους γαρ πεποι - Ἀνδρειοτέρους ἐς τον πόλεμον, καὶ τούτου Ἀυνεικα τύπτου.

αλλ' υμῖν αυτ' ἐξῆν ἀσκεῖν, ἀλωὰυ ἐπὶ τομ-ράπεσθε. 1025 εἶτα διδάξας Πέρσας μετὰ του ἐπιθυμεῖν ἐξεδιδαξαν - αεὶ τους αντιπάλους, κοσμήσας ἔργον αριστον.

ώς φέλιμοι των ποιητῶν οἱ γενναῖοι γεγένηνται. 'Oρφως μὲν γαρ τελετάς σψμῖν κατέδειξε φόνων τ πέ

χεσθαι,

' μυσαως δ' ἐξακέσεις τε νόσων καὶ χρησμούς, πιιοδος δὲ γης ἐργασίας, καρπῶν ωρας ἀρότους ὁ δὲ θεῖος Ῥμηρος ἀπὸ του τιμν καὶ κλέος ἔσχεν -κην οὐδ' Οτι χρήστ' 10s5 ἐδιδαξεν, τάξεις αρετὰς πλωεις ανδρῶν;

καὶ μην ου Παντακλέα γε ἐδιδαξεν ομως τον σκαιότατον προυν γοῶν, νέα ἔπεμπεν, το κράνος πρῶτον περιδησάμενος το λόφον μελ ἐπιδήσειν.

μηδι γ ἐπείη.

518쪽

αλχ' ἐπί τοι σοὶ καὶ τοῖς σοῖσιν πολλη πολλου 'πι- το, ἄστε γε καυτόν σε κατ' οἶν ἔβαλεν.

νη τον - τουτό γέ τοι δη.α γαρ ἐς τας ἀλλοτρίας ἐποίεις, αντος τούτοψιν ἐπλήγης.

1050 τι γενναίας καὶ γενναιων ανδρῶν λόχους ανέπεισας κώνει πιεῖν αἰσχυνθείσας δια του σους Βελλεροφόντας.

πότερον δ' υ οντα λόγον τουτον περὶ της Φαιδρας

μα- ctia oo' αλχ' ἀποκρυπτειν πη το πονηρον πονγε ποιητην, καὶ, παράγειν μηδὲ διδάσκειν. τοι μὲν γαρ παιδαρίοισιν1055 ἔστι διδάσκαλος οστις φράζει, τοῖσιν δ' ηβῶσι ποιηταί. πάνυ ὁ δεῖ χρηστα λέγειν μῶς.

ην συν - λθης -καβηττους καὶ Παρνασῶν μιν μεγέθη, οὐτ' ἐστὶ το χρηστὰ διδάσκει' ον χρην φράκειν ἄνθρωπείως;

ἀλλ ω κακόδαιμον ἀνάγκη μεγάλων γνωμῶν και διανοιῶν ἴσα καὶ τα ἐήματα τέκτειν. 10ε καλλως εἰαος τους ημιθέους τοῖς ἐήμασι μει σι χρῆσθαι και γαρ τοῖς ἱματιοις μῶν χρῶνται πολυ σεμνοτέροισιν. οὐ χρηστῶς καταδείξαντος διελυμήνω συ.

τι δράσας:

πρῶτον μὲν τους βασιλεύοντας ἐάκι ἀμπισχών, ἶν' ἐλεινοὶ τοῖς ἀνθρώποις φαίνοιντ' εbati