Aristotelous thikn Nikomachein biblia deka. Aristotelis ethicorum nicomacheorum libri decem; codicum MSS. collatione recogniti et notis illustrati a Gulielmo Wilkinson

발행: 1803년

분량: 289페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

νεν ἰδικως. πλεονεκτεῖ καὶ Ἀυτο χάριτος η τιμωρίας. 113T 13 σπερ υ καν εἴ τις μερίσαιτο του δικηματος, και ὁ δια

ταῖτ' εστ τα δίκαια λλ' γ κατὰ συμβεβηκός) ὰλλὰ πῶς

17 δί. εστ δε τὰ δίκαια ἐν τούτοις ἶς μέτεστι των ἁπλῶς αγαθων, ἔχουσι δ' ἡπερβολη εν τούτοις και ελλειψιν τοῖς

122쪽

θωμα νομίμου δικαίου αἴτιον δ' ὁτι ὁ μει νόμος καθόλου τὰς, περ ενίων δ' υχ ιόν τε ρθῶς εἰπεῖν καθόλου ἐν ις Ῥῖν15 νάγκη μεν ειπεῖν καθόλου, μη Τόν τε δε ορθῶς το ς επὶ τ πλέον λαμβάνει ὁ νόμος ου ἀγνοῶν τ ἁμαρτανόμενον.

124쪽

εκουσίως δικεῖσθαι. φανερὸν δὲ και τι ἄμφω μὲν φαυλa, 7

125쪽

νόσον προσπταίσματος καίτοι γένοιτ αν ποτε θάτερον κατα

129쪽

μετα λόγου ξις πρακτικη τερόν εστ της μετα λόγου ποιη

3 πραξις ποίησις υτ η ποίησις πραξίς σriit. επεὶ δ' οἰκοδομικη τέχνη τίς εστι και περ ἔξις τις μετα λόγου ποιητικη, καὶ ουδεμία οἴτε τέχνη στὶν τις υ μετα όγου ποιητικη ἔξις εστίν, ἴτε ποιαύτη Oυ τέχνη, ταυτον αν εἴη τέχνη και ἔξει μετα λόγου ἀληθοῖς ποιητικη. σri Ioδὲ τέχνη πασα περι γένεσιν καὶ το τεχνάζειν και θεωρεῖν πως ν γένηταί τι των ἐνδε χομένων και εἶνaι καιμ' εἶναι, και ν η υχη ἐν τω ποιοῖντι αλλὰ μη εν τω ποιουμένω οἴτε γαρ των ἐξ ανάγκqς οντων η γινομένων τέχνη ἐστίν, οἴτε των κατα φύσιν ἐν αυτοῖς γam 'χουσι 55 ταῖτα την ρχην ἐπεὶ δε ποίησις καὶ πραξις τερον,ανάγκη την τέχνην ποιησεως ἁλλ' ο πράξεως εἶναι καιτρόπον τινὰ περι τα υτ εστιν η τύχη καὶ η τέχνη, κα

ἄλλως χειν.

3 εἴη φρόνιμος ὁ βουλευτικός. βουλεύεται δ' υθεὶς περὶ των

130쪽

118 VI. 5.

114O ' στι βουλεύσασθαι περὶ των ἐξ νάγκης δντων, ουκ αν εἴq3 φρόνησις επιστημ' οὐδε τέχνη, επιστημη μεν τι ενδε- χεται το πρακτον αλλως ἔχειν, τ έχνη δ' τι ἄλλο τογενος πράξεως καὶ ποιησεως λείπεται ἄρα αυτην υναι ἔξιν ληθη μετα λόγου πρακτικην περι α νθρώπω γαθὰ καὶ κακά. της με γαρ ποιησεως τερον το τελος, της δεπράξεως ου αν - ἔστι γαρ αυτη η υπραξία τέλος. δια τοῖτο Περικλέα και τοῖς τοιούτους φρονιμους οἰόμεθα εἶναι, Oτι τα αὐτοῖς γαθὰ και τα τοῖς νθρώποις ξύνανται θεω- 1 ρεῖν' εἶναι δε τοιούτους γούμεθα τους οἰκονομικους και τους πολιτικούς. ἔνθεν καὶ την σωφροσυνην τούτω προσαγορεύομεν τω νόματι, ως σωρουσαν την φρόνησιν. σωζει δὲ την

τέχνης μεν εστιν ἀρετη, φρονησεως δ' υκ στιν' και εν μεν

SEARCH

MENU NAVIGATION