Arrians Anabasis

241쪽

Εἰσὶ δε ο λεγουσιν Ἀνάξαρχον τον σοφιστην λθάιν με παρ' Ἀλέξανδρον κληθέντα, ο παραμυθησόμενον ευρόντα δε κείμενον καὶ ἐπιστένοντα ἐπιγελάσαντα, ἀγνοώῖν, φάναι, διότι επὶ φδε οι πάλαι σοφοὶ ανδρες την Λέκην πάρεδρον φ Aa ποίησαν ς ο τι αν πρὸς του Λιος κυρωθη, τοfτο ξυν ἐκ ν πεπραγμένον και υν καὶ τα ἐκ βασιλέως μεγάλου γιγνόμενα δίκαια πηναι νομίζεσθαι, πρῶτα μἐν τρ)ς αυτου βασιλέως, πειτα προς των αλλων ἀνθρώπων ταυτα εἰπόντα παραμυθήσασθαι ἐν Ἀλέξανδρον εν φ τότε κακδ δε μέγα, ς ἐγώ φημι, ἐξεργάσασθαι Ἀλεξάνδρο καὶ μεῖζον τι η τφ τότε πινείχετο ' εἴπερ υν σοφου ἀνδρις τήνδε γνω την δόξαν, ς ου ταδίκαια αρα χρη σπουδῖ ἐπιλεγόμενον πράττειν τον βασιλέα, ἀλλα - αν καὶ πως ουν α βασιλέως πραμ,

λέξανδρον λόγος κατέχει, ποτσης ἐν αυτW καὶ της ἀμφι του Ἀμμωνος πατρὸς ἄλλόν τι η Φιλίππου δόξης, θαυμάζοντα δε η ὁ τα Περσῶν και Μηδων της τε ἐσθητος τῆ ἀμεέφει και η αλλης θεραπείας τη μετακοσμήθ

242쪽

10 Καλλισθένην δοτον 'Oλυνθιον Ἀρωτοτέλους τε των

λόγων διοικηκοότα καὶ τον τρόπον οντα υστωγροικότερον ουγι επαινεῖν ταυτα τούτου μεν δ' ενεκα καὶ αυτὸς

Καλλισθένει ξυμφέρομαι' κῶνα δἐ ουκετι ἐπιεικη δοκῶ του Καλλισθένους, εἴπερ ἀληθη ξυγγεγραπται, τι φ'αυτου εἶναι ἀπέφαινε και η αυτο ξυγγραφὴ Ἀλέξανδρόν τε και τὰ Ἀλεξάνδρου εργα ουκουν υτις ἀφῖχθαι ξἈλεξάνδρου δόξαν κτησόμενος, ἀλλα ἐκεiνον ευκλε ἐς

ἀνθρώπους ποιήσων. καὶ ου και του θείου την μετου

σίαν Ἀλεξάνδρψ ου ἐλων 'Oλυμπιὰς πἐρ της γενέσεως αυτου ψείδεται ἀνηρτησθαι, ἀλλ' ἐξ ἄν - αὐτὸς υπ-3Ἀλεξάνδρου συγγράφας ἐξενέγκ ες ἀνθρώπους εἰσι ἐ

τονα, τι τὸν ἔτερον ταῖν τυράννοιν κτειναν και τυραννέδα οτι κατέλυσαν ἐρέσθαί τε αυθις τὸν Φιλώταν εἰ τW τυρα νον πείναντι παπε παρ' ουστινας ἐθέλει των ' Ελλήνων φυγόντα σώζεσθαι - ἀποκρινασθαι αυθις Καλλισθένην,

243쪽

ΛΝΛ ΣΙΣ. 4 10. 11. 21

εἰ καὶ μ' εαρ αλλους, παρά γε ου ναίους τι φυγόντι

υπάρχει σώζεσθαι τούτους γαρ καὶ προς Ευρυσθέα πολεμησαι σε ἐρ των παίδων των φακλέους, τυραννουντα

ἐν φ τότε της Ελλάδος. Y ἐρ δε της προσγωνήσεως πως ναντιώθη Ἀλεξάνδρ0, καὶ τοῖόσδε κατέχει λόγος ξυγκεῖσθαι με γαρ

το ἈλεξάνδρW προς τους σοφιστάς τε και τους ἀμφ αυ- τὸν Περσῶν και Μήδων του δοκιμωτάτους μνημην του λόγου τοῖδε ε αδτφ εμβαλεῖν αρξα δε του λόγου Ἀνάξαρχον, ως πολυ δικαιότερον αν θεὸν νομιζόμενον Ἀλέξανδρον ιονυσου τε καὶ Ηρακλέους, μη τι των ργωνενεκα σα και λέκα καταπέπρακται Ἀλεξάνδρ0, αλλὰ και τι Λιόνυσος Θηβαῖος ην, ουδέν τι προσηκων Μακεδόσι, και φακλης Ἀργεῖος, Ουδ οπτος προσήκων οτι μη

κατὰ γένος το Ἀλεξάνδρου Ηρακλείδην γαρ εἶναι Ἀλέξανδρον Μακεδόνα δἐ αὐτον σφων βασιλέα δικαιότερον

244쪽

' Ἀναξάρχου τους ἐν μετεσχηκότας της βουλης ἐπαινῶντο λόγον κοὶ δη θέλειν αρχεσθαι της προσκυνήσεως 'τους Μακεδόνας δε του πολλοῖς ἀχθομένους φ ὁ φνσι γ ν χειν Καλλισθέν δε στολαβόντα Ἀλέξανδρον μέν, εἰντεῖν, ἁ Ἀνάξαρχε, ουδεμιῶς ἀνάξιον ἀποφαίνω τιμης

ωαι ξυμμετροι ἀνθρώπW' ἀλλα διακορέσθαι γαρ τοι αν- θρώποις σαι τε ἀνθρώπιναι τιμα και οσαι θεῖαι πολλοῖς μἐν και αλλοις, καθάπερ ναῶν τε οικοδομησε καὶ ἀγαλμάτων ἀναστάσει και τεμένη τι τοῖς θεοῖς ἐξαιρεῖται

και μεται κείνοις και σπένδεται, κοὶ μνοι μἐν ε τους

θεους ποιουνται, ἐπαινοι δἐ ἐς ἀνθρώπους ἀτὰρ -- ηκιστα του της προσκυνήσεως ὀμφ τους μἐν γαρ ἀνθρώπους φιλεῖσθαι προς των ἀσπαζομένων το θεῖον δέ, τι νω που δρυμένον ουδ ψαῖσαι αυτο θέμις, ἐπὶ τοδε

α 5 προσκυνήσει γεραίρεται, και χοροι τοι θεοῖς ἴστανται και παιῶνες ἐπι τοι θεοῖς ἔδονται. και Ουδἐν θαυμαστόν, ὁποτε γε και υτῶν τῶν θεῶν ἄλλοις αλλαι τιμαι πρόσκεινται και ναι μα Λέα ηρωσιν ἄλλαι, και αυται ἀποκεκριμέναι του θεέου. υκουν εἰκος ξυμπαντα ταυτ αναταράσσοντας τους ἐν ανθρώπους ἐς σχημαυπέρογκον καθιστάναι τῶν τιμῶν ταῖς περβολαῖς, τους

έχει λόγος 10 5. - ἀχθομένους,

245쪽

θε ς δ τόγε επι σφίσιν ἐς ταπεινότητα ου πρέπουσαν καταβάλλειν τα - ἀνθρώποις τιμῶντας Oυκουν πιυει Ἀλέξανδρον ἀνασχέσθαι ν, εὶ των ἰδιωτῶν τις εἰσποιοῖτο ταῖς βασιλικαῖς τιμαῖς χειροτονί δ η φήφφ ο δικαίρ. πολυ αν - δικαιότερον του θεους δυσχεραίνεεν Ἀσοι ανθρωποι ες τὰς θείας τιμὰς σφῆς εἰσποιουσιν η προς τῶν αλλων εἰσποιουμενο ανέχονται Ἀλέξανδρον δε πόρρωτον ἱκανο ανδρῶν γαθῶν τον αριστον εἶνα τε και δοκεῖν, καὶ βασιλέων τον βασιλικώτατον καὶ στρατηγῶν τον ἀξιοστρατηγοταπον καὶ σέ, εἴπερ τινὰ λλον, ω άνα- ξαρχε, εἰσηγητην τε τουτων τῶν λόγων πρην γίγνεσθαι και κωλυτὴν τῶν ἐναπιέων, Ἀπὶ σοφέρ τε καὶ παιδεύσει Ἀλεξάνδρο ξυνόντα. ουκουν αρχειν σε τουδε του λόγου

πρέπον ην, αλλὰ μεμνησθαι γὰρ πιι Καμβυση ιδ Ξέρξη

ξυνόντα ς συμβουλευοντα, πιλλὶ Φιλίππου μεν παιδι

φακλείδη δε απὰ γένους και Αἰακίδη, του, πρόγονοι ἐξ Ἀργους εἰς Μακεδονίαν λθον, ουδ βίρ, ἀλλα νωτ

'Hρακλεῖ ζῶντι τι θεῖαι τιμαι παρ' Ἐλλήνων γένοντο, ἀλλ' υδ τελευτήσαντι πρόσθεν η προς του θεου του ἐν Ἀελφοῖς ἐπιθεσπισθῆναι, θεὸν τιμὰν Ηρακλέα εἰ δέ,

οτι εν η βαρβάρυν χ ο λήγοι γίγνονται, βορβαρικὰ χρὴ

246쪽

24 AAESA MYπειν τα φρονήματα, καὶ εγὼ τη 'πιλάδος μεμνησθοι σε ἀξιῶ, Ἀλέξανδρε, ης νεκα ὁ πῶς στόλος σοι ἐγένετο, προσθεῖναι την Ἀσέαν τη 'πιλάδι. καὶ ουν εν μή τι, αεω ἐπανελθών αρά γε καὶ τους Ἀλληνας τους λευ ρωτάτους προσαναγκάσεις ες την προσκυνησιν Ἐλλήνων με αφέ , Μακεδόσι δε προσρήσεις τήνδε την ἀτιμίαν,

διακεκριμένα σται σοι αυτW τα των τιμῶν ς απαν,

ως προς Ἐλλήνων με και Μακεδόνων ἄνθρωπίνως τε κυὶ Ἐλληνικῶς τιμῶσθαι, προ δε των βαρβάρων μόνων βαρ- βαρικῶς. ε δε πω κυρου του Καμβισου λέγεται πρῶτον προσκυνηθῆναι ἀνθρώπων Κυρον και ἐπι φδε ἐμμεῖναι Πέρσαις τε και Μήδοις τήνδε την ταπεινότητα, χρὴ ἐν μεῖσθαι τι τον Κυρον κεῖνον Ἀτθαι ἐσωφρόνισαν, πένοτες ανδρες καὶ αὐτόνομοι, και Λαρελν αλλοια Σκυθαι, και Ξέρξην Ἀγ'ναιοι - Αακεδαιμόνιοι, καὶ Ἀρταξέρξην Κλέαρχος και Ξενοφῶν και ι ξυν τούτοις μυριοι, και αρεῖον τουτον Ἀλέξανδρος μη προσκυνου-

μενος.

12 αυτ δη και τοιαυτα εἰπόντος αλ λιοθένους ἀνια- σαι με μεγαλωστὶ Ἀλέξανδρον, Μακεδόσι δε προ θυμουειπεῖν. και τοῖτο γνόντα Ἀλέξανδρον πέμψαντα κωλυσαι Μακεδόνας μεμνῆσθαι ει ι της προσκυνήσεως ἀλλα σιγης γαρ γενομένης ἐπι τοῖς λόγοις ἀναστάντας Περσῶν τους

247쪽

πρωτοις μεν τούτοις προς ουστινας ξυνεκειτο αυτω ατης προσκυνήσεως τον δε πρῶτον ἐκπιόντα την φιάλην προσκυνησα τε ἀναστάντα και φιληρονα προ αυτου, καὶ τουτο φεξῆς δια πάντων χωρῆσαι - δε ες Καλλισθνην ηκεν πρόσιοσις ἀναστῆναι με Καλλισθένην και κ=ιεῖν την φιάλην, και προσελθόντα ἐθέλειν φιλῆσαι υ Ῥοσκυνησαντα. oν ὁ τυχεῖν με τότε διαλεγόμενον μαι

προσκυνησεως πιτελῆ αυτφ Καλλισθένει γένετο. ἀλλα Θημήτριον γαρ τον Πυθώνακτος, Ἀνα τῶν τα*Gν, ως προσανε αυτφ ὁ Καλλισθένης φιλήσων, φάναι τι ot OG-κυνησας πρόσεισι και τον Αλέξανδρον υ πορα ὶ φι

λῆσαι εαυτόν τον δε Καλλισθένην, φιλήματι, φάναι,

ἔλαττον χων πειμι.

248쪽

-τευθῆναι τους κατειπόντας Καλλισθενους τι μετέσχε

τ, επιβουλης της γενομένης Ἀλεξάνδρου εκ των παίδων, τὰ δε τι καὶ πῆρεν αυτος ει το ἐπιβουλεῖσαι ξυνέβη

δετὰ της ἐπιβουλης δε.

13 'E ωιλίππου ν δ καθεστηκος των ε τέλει -- κεδνων του παῖδας σοι εὐήλικων μειρακίσαντο κα-τaλ εσθαι ες θεραπείαν του βασιλέως, τά τε περὶ τνναλλὸν δίαιταν του σώματος διακονεῖσθαι βασιλεῖ καὶ κομμώμον φυλάσσειν τοέτοις πετέτραπτο και πότε ἐξ λαίνου βασιλεύς, τους λπους παρὰ των ἱπποκόμων δεχ μενοι εκῶνοι προσηγον και ἀνέβαλλον ουτοι βασιλέα τον

Περσι:ιν ρόπον και η ἐπὶ ρ φιλοτιμίας βασιλεῖ

έχει τι εν ει προσφερομένου Ἀλεξάνδρο σιὸς φ βαλῶ τον ρῖν 'μόλαος και ὁ με συς πίπτει βλη- θείς, Ἀλέξωμος δε του καιρου στερήσας ἐχαλέπηνε του 'μολόεν κἀ κελεύει αυτὸν προς ργην πληγὰς λαβεῖν

regibus rudere ad munia haud multum servitibus minisιertis abhor nua

249쪽

Tουτον τον Ἐρμόλαον ἀψvσαντα τῆ βρει φράσαι προς Σωστρυτον τον Ἀμυντου, λικιώτην τε αντο καὶ ἐραστὴν ἔντα, τι - βιωτόν ο εστι μη τιμωρησαμένφἈλέξανδρον της βρεως, και τον Σώστρατον υ χαλεπῶς

δ αναπεισρονα Ἀντίπατρόν τε τον υσκληπιοδώρου του Συρίας σατραπευσαντος καὶ Ἐπιμένην το υρσέου καὶ Ἀντικλέα τον Θεοκρότου καὶ Φιλώταν τον Κάρσιδος τουωρφαός. ως ουν περιηκεν ἐς Ἀντι=πατρον νυκτερινηφυλακή, ται γ χν νυκτὶ ξυγκείμενον εἶναι ἀποκτεῖναι Αλεξανδρον, κοιμωμένου πιπεσόντας. μμ ναι δε οἱ μεν αὐτομάτως λεγουσιν στε μέραν

ατένειν Ἀλέξανδρον Ἀριστόβουλος δε δε ανέγραφε Συ-

ραν γυναῖκα ἐφομαρτεῖν ἈλεξάνδρW κάτοχον ἐκ του γείου γιγνομένην καὶ ταυτην - μεν πρῶτον γέλωτα ῶναι Ἀλεξάνδρου τε και τοι ἀμφ' υτόν ως δε α πάντα εν τῆκατοχὴ ἀληθευουσα ἐφαίνετο, υκέτι ἀμελεῖσθαι α' Ἀλεξάνδρου, αλλ' Ιναι γαρ τῆ Συρρ πρόσοδον προς

τον βασιλέα και νυκτωρ και μεθ' ημέραν, και καθευδοντι πολλάκις δ επιστῆναι. και η και τότε παλλασσομένου ἐκ του πότου κατεχομένην ε του θεέου ἐντυχεῖν, και δεῖσθαι ἐπανελθόντα στένειν λην την νύκτα ' ,αι Ἀλέξανδρον θειόν τι εἶναι νομίσανΓα παν-

250쪽

ελθεῖν τε και πένειν. και οἴτω τοῖς παιοὶ διαπεσῶντο εργον.

T δε στεραι ρ Ἐπιμένει ὁ Ἀρσέου των μετεχόντων της ἐπήβοιλης φράζει την πρῶριν αρικλεῖ του Μενάνδρου, ἐραστ εαυτο γεγονότι πιρα λης δε φράζει υ- ρυλόχφ φ ἀδελφ του Ἐπιμένους. και ὁ υρυλοχος ἐλθὼν - την σκηνην την Ἀλεξάνδρου Πτολεμαι τοAάγου φ σωματοφυλακι καταλέγει παν το προγμα ὁ

δε Ἀλεξάνδρ0 φρασε. και Ἀλέξανδρος ξυλλαβεῖν κελευει

ων τὰ νόματα εἶπεν ὁ υρυλοχος και υτοι στρεβλούμενοι σφῶν τε αυτῶν κατεῖπον την ἐπιβουλὴν καί τινας και αλλους νόμασαν.

14 Ἀριστόβοτλος με λέγει τι και Καλλισθένην ἐπῶραι σφῶς φασαν ἐς το τόλμημα καὶ Πτολεμαῖος σαέτεος λέγει. οι δε πολλοι υ ταύτη λέγουσιν, ἀλλα διὰ μῖσος γαρ το δ ον προς Καλλισθένην ξ Αλεξάνδρου και τι ὁ Ἐρμόλαος ες τ μάλιστα επιτηδειος ην φ καλλισθένει, ου χαλεπῶς πιστευσαι τα χείρω πἐρ Καλλισθένους 2 Ἀλέξανδρον. ὁ δέ τινες και τάδε νέγραψαν, τον 'ερ- μδλαον προαχθέντα ς τους Μακεδόνας ὁμολογεῖν τε ἐπε- βουλευσαι, και γαρ - εἶναι ετ ελευθέρφ ἀνδρι φέρειν την βριν την Ἀλεξάνδρου, πάντα καταλέγοντα, την τε

ωιλώτα υκ ενδικον τελευτὴν - του πατρὁλουτοῖ Παρμενίωνος τι ἐκνομωτέραν κα των ἄλλων των τότε ποθανόντων, και την Κλείτου εὐμέ' ἀναψεσis, και τηνεσθητα την Μηδικήν, και την γεροσκυνησιν την βουλευ- θεῖσαν και υμτω πεπαυμένην, και πότους τε και πνους