Arrians Anabasis

161쪽

ΛΝΛΒΑΣΙΣ. 6 22. 147τον τον σωματοφύλακα εν Προις, ἐχοντα τους τε Ἀγρια- νας ξυμπαντας καὶ των τοξοτῶν στιν Ους καὶ των εππέων καὶ τους ἄλλους πεζούς τε καὶ ιππέας Ελληνας μισθοφο- ρους τ τε ναυτικιν υπομένειν εστ α περιπλεύση την χώραν καὶ την πόλιν ξυνοικίζειν καὶ τα κατὰ τους Πρεί- τας κοσμεῖν, πως μαλλον τι προσέχοιεν τ σατράπρη τον

νουν. υτις δε ξυν τῆ στρατι τῆ πολλὴ, καὶ γαρ καὶ

χώρει ς επὶ Γαδρωσους ερημον την πολλήν. Kα εν χν ρήμφ αὐτ ν λέγει Ἀριστόβουλος σμύρνης πολλὰ δένδρα πεφυκέναι μείζονα η κατὰ την αλλην

τι ξυνεπομένους ξυλλέγοντας τὸ δάκρυον της σμύρνης πολ γὰρ εἶναι, οἷ δη κ μεγάλων κε των πρέμνων καὶ ουπω πρόσθεν ξυλλελεγμένον ἐμντλήσαντας τὰ πογγια

ρογειν εχειν δε την ρημον ταύτην και νάρδου ρίζαν πολλήν τε και ευοδμον καὶ ταύτην ξυλλέγειν τους Οὐικας' πολυ δε εἶναι αὐτη ς τὸ καταπατοίμενον πρις της στρατιaς, καὶ π του πατουμένου ὀδμην δὲ Ιαν κατέχειν επὶ πολυ της χώρας τοσόνδε εἶναι τι πληθος. εινα δε καὶ

φέλλον, καὶ οὐτ εν τοι προσκλυζομένοις η θαλάσσην χωρίοις πεφυκέναι καὶ ἀπολείπεσθαι ἐν τὰ δένδρα πρις της ἀμπώτεως επὶ ρ ροῖ, ἐπελθόνzo δε του δατος νψ θαλάσων πεφυκήια φαίνεσθαι των δε καὶ ε τὰς

4 η κατά, Z. 4 6 7. δάκρυον, p. 72 VergleieM ἀρωματοφόρος vie luerima, de ausgescit vittate San. ' νάρδου μάλιστα καὶ σμυρνης, Plillius hist nat. 12 35 iueidunsur στε τον Ἀλεξάνδρου στρατιαμ arbores bis, iisdeinque eniporibus, δευουσαν - ορόφου καὶ στρω- sed a radice usque ad ramos qui sa- μάτων Ουrοwyρῆσθαι ευωδια - Ient. Sudan autem sponι prius- μένον ἄμα και γιεινοτερον τον quam inciduntur stacten diosum, raι ἀέρα ἔχουσαν παρα τουτο. nulla praeferiur. Selani. 6. δάφνη Κr vergleicii Sis O5. νάρσου, Plinius 12, 26: ru 15,2, p. 722 ην δέ τι μοιον τῆ te est gravi et erassa radice, sed Gφνν φυτόν, ου' γευσάμενον brevi ac nigra fragilique, quomnis rων ποζυγίων ἀπέθνησκε μεταpinguι, διιum redolente, ut et eri, ἐπιuφίας καὶ ἀφροῖ - των διαβper sapore, solio pars densoque και ἀεί, Von anderen Vsirden Sogar Schin.) de nocti Strabo 15,2, immer-. 10.

162쪽

διαφθειρεσθαι το δένδρον προς της Θαλάσσvς. Iναι δετα δένδρα ταυον πήχεων καὶ τριάκοντα εστιν α αυτῶν, τυχεῖν τε ἀνθυυντα κείνη τ ῶρρ, καὶ τι ανθος ὲνατο λευκφ μάλιστα ἴφ προσφερες, την δμὴ δἐ μολυ τιυπερφέρον. και ἶλο εὶναι καυλὸν - γης πεφυκώuἀκόν'ης, και τουτW πεῖναι ἰσχυρὰν την ακανθαν, στεηδη τινῶν καὶ παριππευόντων μαλακεῖσαν τy in i κατασπάσαι απὸ του που μαλλον τι τον ιππέα αυτην8 ἀποσχισθηναι απὸ του καυλου και των λαγῶν λεγεταιοτι παραθεόντων εἴχοντο εν ταῖς θριξιν αἱ ακανθαι, καιοτ ουτως λίσκοντο οι λαγῶ, καθάπερ αδ ρου αἱ ορνι- ο κ oi ἀγκίστροις οἱ ἰχθυες σιδήρφ δε τι διακοπ να ου χαλεπὴ ν' και οπὸν τι ἀνίει πολυν ὁ καυλις της ἀκάν ς τεμνομένης, τι πλείονα η αἱ συκαῖ του ρος καδριμυτερον. 23 'ενθεν δε δια της Γαδρωσῶν χώρας Ιει δον χαλεπὴν καὶ ἄπορον τῶν πιτηδείων, τῶν τε αλλων και ὁ πολλαχου τὴ στρατι ου ηπι ἀλλα νυκτωρ ναγκάζοντι τὴν πολλὴν πορευεσθαι και προσωτέρω απι θαλάσσης. επε αυτW γε εν σπουδὴ ην ἐπελθεῖν τα παρὰ την θάλασσαν της χώρας και λιμένας τε ἐδεἐν του οντας κοι

163쪽

σκευάσαι, η φρέατα δρυξαντας η γορῆς που η ρμου ἐπιμεληθέντας ἀλλα ην γαρ ερημα παντάπασι τα προς τῆ θαλάσση της Γαδρωσῶν γης, ὁ δε Θόαντα τον δροδώρου καταπέμπει ἐπι θάλασσαν πιν λέγοις ἱππευσι, κατασκε νόμενον ει που τις ορμος ων τυγχάνει ταύτη υδωρ ου πόρἡ ἀπο θαλάσσης η τι ἄλλο των ἐπιτηδείων. καὶ Ουτος πανελθὼν ἀπήγγειλεν αλιέας τινὰς καταλαβεῖν επὶ του αἰγιαλο εν καλύβαις πνιγηραῖς πεποιῆσθαι δετὰς καλύβας ξυνθέντας τὰς κόγχας στέγην δε εἶναι αἰ- ταις τὰς ἀκάνθας των α ων και τούτους τους αλιέας πιδατι λιγφ διαχρησθὰι, χαλεπῶς διαμωμένους τον κώχληκα, κο ουδ τοίτρο πάντη γλυκε τφ δατι.

ς δε ἀφικετο Ἀλέξανδρος ες χῶρόν τινα της Γα

δρωσίας να ἀφθονώτερος ην σῖτος, διανέμει ες α πο- ζύγια τον καταληφθέντα καὶ τουτον σημηνάμενος ἔτεαυ- του σφραγῖδι κατοκομίζεσθαι κελεύει ς επὶ θάλασσαν. εὐ- δε ει ς ἐπι τον σταθμδ ενγενπερ εγγυτάτω νὴ θ άλασσα εν τούτW λέγα φροντίσαντες οἱ στρατιῶταιτης σφραγῖδος αυτοί τε οἱ φύλακες τψ σωφ χρήσαντο και σοι μάλιστα λιμφ ἐπιέζοντο και τούτοις μετέδωκαν. ἐς τοσόνδε προς του κακον ἐνικῶντο . τον πρόδηλον και παρόντα η δ ολεθρον του φανους τε και πρόσω ἐτιοντο εκ ου βασιλέως κινδύνου ἡ λογιωτ εδοξέ σφισιν

164쪽

χώρας ἐπιδραμὼν ξυναγαγόὶν δυνήθη εἰς σπισιτισμιν ἷ

στρατι τὴ περιπλεουση ξυν φ στόλW, ταυτα κομίσοντο πέμπει Κρηθέα τον Καλλατιανόν. καὶ ταῖς εγχωρέοις προσετάχθη ἐκ των νω τόπων ἔτόν τε σον δυνατοiησαν κατακομίσαι ἀλέσαντας καὶ τὰς βαλάνους τὰς των φοινέκων καὶ πρόβατα ἐς ἀγορὰν του στρατP. και Καλλον αυ τόπον ήλεφον κατέπεμψε τῶν παίρων συνσλφ ο πολλW ἀληλεσμένφ 24 υτὴς δε προυχώρει ς επὶ τα βασίλεια τῶν Ι - δρωσῶν, ὁ δε χῶρος Πουρα νομάζεται, ναπερ φέκοθεξ nρων ὁρμηθεις εὐημέραις ταῖς πάσαις ελκοντα κώλέγουσιν οἱ πολλοι τῶν ξυγγραφόντων τα ἀμφ' Ἀλεξανδρον Ουδ τα ξυμπαντα σα ἐταλαιπώρησεν αυτW age

Aσίαν η στρατιὰ ξυμβληθηναι αβια ιναι τοῖς ἶδε τοπι 2 θεῖσι πόνοις. ου μην ἀγνοήσαντὰ Ἀλέξανδρον odoiτην χαλεπότητα, ταύτy ελθεῖν, τοῖτο μεν μόνος μαρχοἰ λέγει δε αλλὰ ἀκούσαντα γὰρ τι ουπω τις πρόσθε γδιελθὼν ταύτη ξυν στρατι ἀπεσώθη τι μη Σεμίραμις ἐξ υδῶν φυγε και ταύτην δε ελεγον οι ἐπιχώριοι νεῖκοσι μόνοις της στρατιας ἀποσωθῆναι κῶρον δε τον 3 Καμβύσου ξυν επτὰ μόνοις και τουτον ἐλθεiν γὰρ δrκαι Μον ε του χώρους τούτους ς ἐσβαλοῖντα ς την

165쪽

Iνδῶν γην, φθάσαι δε υπο της ρημιας τε καὶ ἀπορίας

της δου ταυτης πολέσαντα την πολλον της στρατια

και ταυτα Ἀλεξάνω εξαγγελλόμενα ερι εμβαλεῖν προς

κυρον καὶ Σεμίραμιν. τουτων τε υν ἔνεκα καὶ - ώς τε ναυτικW εγγυθεν εκπορίζεσθαι τα αναγκαῖα. λέγει μαρχος ταυτην τραπηναι Ἀλέξανδρον τό τε Ουν καυμα επιφλέγον και του δατος την ἀπορίαν πολλὴν της στρατιὰς διαφθεῖραι καὶ μάλιστα ὁ τα πορυγια ταυτα μενδ αρις του βάθους τε της ψάμμου και η θέρμης, τι κεκαυμένη ν, τα πολλὰ δε καὶ δίφει πόλλυσθαι και γὰρ και γηλόφοις πιτυγχάνειν φηλοῖς ψάμμου βαθ ειας, ου νεναγμένης, ἀλλ' Ιας δέχεσθαι καθάπερ ἐς πηλον

ετ μαλλον ς χιόνα ἀπάτητον επιβαίνοντας και αμ εν τα προσβάσεσί τε και καταβαίνοντας τους τε παπους καὶ τους μιόνους τι μῆλλον κακοπαθεῖν φ ἀνωμάλου της δου και - ου βεβαίφ. των δε σταθμῶν τὰ μήκη πιέσα ου ηκιστα την στρατιάπι απορία γὰρ δατος υξυμμέτρους μολλον τι ηγα προς πινάγκην τὰς πορείας ποιῶσθαι. o τε μεν τηοῦ νυκτὸς ἐπελθόντες την οδον ηντινα ἀνυσαι ἐχρῆν εωθεν προς δωρ ελθ'Oεεν, υπάντη ἐταλαιπωρουντο προχωρουσης δε της μέρας πὸ μήκους της δου, ει ὁδοιπορουντες ετ εγκαταληφθεῖεν,ενταμα αν ἐταλαιπώρουν προς του καύματός τε και- δέφει παυστου συνεχόμενοι.

166쪽

152 AEEANMOY τῆ στρατιῆ γίγνετο ξυνώντες γαρ, οπότε επιλείποι σφας τὰ σιτία καὶ των Πτπων του πολλους ἀντοσφάζοντες καὶ τῶν μιόνων τὰ κρέα ἐσιτουντο, και λεγον δίιρε ἀποθανεῖν αυτους η υπο καμάτου κλιπόντας καὶ ὁ την ἀτρέκειαν του Ἀργου ἐξελέγξων πό τε του πόνου ουδεὶς νην καὶ Ἀτι ξυμπαντες τὰ αυτὰ μαρτανον. καὶ Ἀλέων-δρον μεν ουκ λελήθει τὰ γιγνόμενα, ἴασιν δε των παρόντων ε δρα την της γνοίας προσποίησιν μὰλλον τι η τροώς γιγνωσκομένων πιχώρησιν. ουκουν ουδ τους νόσφκάμνοντας της στρατιὰ Ουδ τους διὰ κάματον πολειπομένους εν ταῖς ὁδοῖς γειν τι ν ευμαρῶς ἀπορέρ τε

ἀπόρους ουσα αυτοῖς πι βάθους της ψάμμου ἄγεσθαι,

και τι ἐν τοις πρώτοις σταθμοῖς διὰ ταυτα ξηναγκό- ζοντο ου τὰς βραχυτάτας ἰέναι των δῶν, αλλὰ τὰς ευπω ρωτάτας τοι ζευγεσι και υτως ο μεν νόσφ κατὰ τὰς οδους πελείποντο, ι δε α καμάτου καύματος η φδίφει υ αντέχοντες, και υτε ι ξοντες σαν ουπε ὶ μένοντες θεραπευσοντες σπουδῆ γὰρ πολλὴ γίγνετο οστόλος, και ἐν του πἐρ του παντὴς προ μφ τὰ ω'

εκάστους ξυν ἀνάγκη μελεῖτο οι δε και πνρο κάτοχοι κατὰ τὰς ὁδους γενόμενοι, οἷ δη νυκτις τὸ πολ τὰς

πορεέας ποιουμενοι, πειτ εξαναστάντες, ις με δύναμις

ετ ην κατὰ τὰ ἴχν της στρατιας ἐφομαρτησοντες λέγοι

167쪽

ἀπο πολλῶν σώ σαν οι πολλοὶ δε ἄσπερ ἐν πελάγειεκπεσόντες ν τῆ ψάμμφ ἀπώλλυντο.

ου ηκιστα πίεσεν αυτους τε καὶ τους απους καὶ ταυπογγια υεται γαρ η Γαδρωσίων γ υ τ' ἀνεμων των λησίων, καθάπερ υν καὶ γνδῶν γη, υ τα πεδία των Γαδρωσέων, ἀλλα τα ρη, ναπερ προσφέροντα τε αἱ νεφέλαι εκ ου πνεύματος καὶ αναχέονται, υχ ἡπερβάλλου- σα των ορῶν τὰς κορυφάς ως δε ηυλι στρατιὰ προς χειμάkήφ λέγου δατος, αυτοὶδ ἔνεκα του δατος, ἀμφὶ δευτέραν φυλακὴν της νυκτις ἐμπλησθεις π των

ομβρων ὁ χειμάρροις ὁ αὐταρ έων ἀφανῶν τη στρατια

γεγενημένων τῶν ομβρων, τοσου ἐπηλθε τέ δατι, ως γέναι καὶ παιδάρια τα πολλὰ τῶν πομένων τη στρατιῆδιαφθεῖραι και την κατασκευὴν την βασιλικην ξύμπασαν ἀφανίσαι και τῶν πο γέων σα ἀπελείπετο, αυτους δε μόλις και χαλεπῶς ξυν τοις πλοις ουδἐ τούτοις πασιν ἀποσωροναι. οι πολλοὶ δε καὶ στένοντες, πότε εὐκαί- ματός τε καὶ δίφους δατι ἀθρόν ἐπιτυχοιεν, προ αυτουτου ἀπαύστου ποτου ἀπώλλυντο, καὶ τούτων νεοκα Ἀλέξανδρος τὰς στρατοπεδείας ου προς τοις δασιν υTODτο πολυ ἐποιεiτο, ἀλλὰ ἀπέχων σον εἴκοσι σταδίους μάλιστα, ω μη ἀθρόους εμπίπτοντας του δατι αυτούς τε καὶ κτήνη ἀπόλλυσθαι καὶ - τους μάλιστα ἀκράτορας σφῶν, πεμβαίνοντας ες τὰς πηγὰς η τὰ εὐματα, διαφθείρειν καὶ τ αλ στρατι το δωρ.

168쪽

ετ εμπροσθεν ἐν Παραπαμισάδαις - μετεξέτεροι νε- γραφαν ἰέναι με την στρατιὰν δια ψάμμου τε καὶ τακαύματος - πιφλέγοντος, τι προς δωρ πρην ξα--σα o Dὴν πρόσθεν νης ὁδου και αυτόν τε Ἀλέξανδρον δίψει κατεχόμενον μcλις με καὶ χαλεπῶς μεζον Ομως ήγάῖσθαι, στε καὶ τους ἄλλους στρατιώτας, Ιἀπερφιλῶ ἐν τοιφδε, κουφοτέρως φέρειν του πόνους ν ἰσότητι της ταλαιπωρήσεως ἐν ε τούτου των φια τινας κατὰ ζήτησιν δατος ἀποτραπέντας ἀπο της στρωτιας ἡρεῖν δωρ συλλελεγμένον εν τινι χαράδρq ο βα- θείρε, ὀλίγην καὶ φαύλην πιδακα τουτο - χαλεπῶς

συλλέξαντας σπουδη ἰέναι παρ Ἀλέξανδρον, ς μέγα ὁ τι αγαθιν φέροντας δε ἐπέλαζον - ἐμβαλδντας ἐς

κράνος το δωρ προσενεγκεῖν τλβασιλεῖ. τον δῶ λαφυμεν και ἐπαινέσαι τους κομισαντας λαβόντα δε ἐν φειπάντων ἐκχέαι και ἐπι φει τ εργο ἐς τοσόνδε εα ἡωσθηναι την στρατιὰν ξυμπασαν στε εἰκάσαι - πραότον γενέσθαι πῶσιν ἐκεῖνο - δωρ - προς Ἀλεμ-δρου ἐκχυθέν. τοῖτο εγώ, εἴπερ τι ἄλλο, το εργον εἰς καρτερίαν τε και - στρατηγέαν ἐπαινῶ Ἀλεξάνδρου.

μνηνέχθη δέ τι και τοιόνδε τῆ στρατι δε τη

169쪽

ANABAΣΙΣ. 6 26. 27. 155 μεμνησθ' αι φασκον την ὁδόν, αλλ' ἀφανισθηναι τα τα σημεῖα αιτῆς προς του ανέμου επιπνευσαντος καὶ Ουκῶνα εν την ψάμμου τολλ τε καὶ μοίρ πάντη νενημέν νοτε τεκμηριώσονται την ὁδόν, χυτ' ουν δένδρα ξυνήθ' παρ' αυτην πεφυκότα, χυτε τινὰ γηλοφον βέβαιον ἀν στηκότα ' χυδ 1προς τα αστρα εν νυκτὶ η μεθ' ὴμέραν προς τον λιον μεμελετῆσθοί σφισι τας πορείας, καθ άπερ τοῖς ναυται προς των ἄρκτων την με Φοίνιξι, τηνολόγην, την δε τοῖς αλλοις ἀνθρωποις, την μείζονα. Ἀνθ α δ' Ἀλέξανδρον ξυνέντα τι εὐαριστερ δει ὰπ κλίνανταπειν. ἀναλαβόντα λέγους - οἷ ππέας προκεχωρηκέναι ' ς δε και τούτων ο λαοι ἐξέκαμνον αὐτου καύματος, ἀπολιπεῖν και τούτων του πολλούς, αὐτὸν δε ειναέντε τοι πῶσιν ἀφιππάσασθαι, και ευρειν την θάλασσαν ' διαμησάμενον τε υτιν επὶ του αἰγιαλο τον πληκα ἐπιτυχεῖν δατι γλυκε και καθαρου, και υτ μετελθεῖν τὴν στρατιὰν πῶσαπι και εἰς Ἀπτὰ μέρας ιέναι παρὰ την ψάλασσαν, Ῥδρευομένους ε της ῖόνος. Ἀνθεν δέ, ηδ γαρ γιγνώσκειν την ὁδὸν τους γεμόνας επι της μεσογαίας ποιεῖσθαι τον στόλον. D δἐ αφέκετο ε των Γαδρωσίων τὰ βασίλεια, να-27παυες ενταυθα την στρατιάν. καὶ Ἀπολλοφάνην μεν παύει Ἀης σατραπείας, οτι Οὐδενις εγνω ἐπιμεληθέντα των προεπηγγελμένων, Θόαντα δἐ σατραπείειν των αὐτοῖ

170쪽

τραπείαν κδέχεται ὁ υτι δε καὶ Καρμανέας σατράπης ην νεωστὶ ἐξ Αλεξάνδρου ταχθεές τότε δε τούτw μενυραχωτῶν τε καὶ των Γαδρωσίων πειν δόθη, Καρμαννίαν δε σχε ληπόλεμος ο Πυθοφάνους. ηδ τε Ἀμρμανέας ρουχώρει βασιλευς και ἀγγέλλεταε υτρωίλιππον τι σατράπην της γνδῶν γης επιβουλευθέντaστρις των μισθοφόρων δόλ ἀποθa iν, Ους δε ἀποκτε ναντας τι οἱ σωματοφυλακες του Φιλίππου οἱ Μακεδόνες τους μεν ἐν αυτου φ ἐργW, τους δε καὶ στερον λαβόντες ἀπέκτειναν ταυτα δε ς ε' 'κπέμπε γράμματα ἐς γνδους παρὰ Ευδημόν τε καὶ αξέλην πιμελεὼ σθαι της χώρας της πρόσθεν α Φιλίππφ τεταγμένης εστ α αυτις σατράπην καέμφθ π αυτης.

'm δ' ς Καρμανίαν κοντος Ἀλεξάνδρου Κράτερος

ἀφιανεῖται, την τε αλλην στρατιὰν αμα οἷ αγων καὶ τοις ελέφαντας καὶ 'ορδάνην τὴν ἀποστάντα και νεωτερίσα Tu

συνειληφώς ἐνταμ δε τοσάνωρ τε ὁ Ἀρείων καὶ οὐράγγων σατράπης κε καὶ ξυν αυτοῖς Φαρισμάνης

Φραταφέρνου του Παρθυαίων και Γρκανίων σατράποιπαις. κον δε και οἱ στρατηγοὶ οἱ πολειφθ έντες αμα Παρμενίωνι επὶ της στρατιας της ν Μηδέρ, Κλεανδρός τε και Σιτάλκης και φάκων, την πολλην της στρατιας και ουτοι γοντες. τους μεν δ' ἀμφὶ Κλέανδρ6ν τε κα