Arrians Anabasis

21쪽

σαν, ου' ἐκ παραγγέλματος, ἀλλα φοβερά τε και ηδενὶ κόσμW γένετο αυιαῖς Ἀσβασις η ς ον ποταμον κατὰ κρημνώδεις τὰς χθας καὶ οι βάρβαροι αἰσθόμενοι την

ὁμαρτέαν των Μακεδόνων αυτοῖς ταποις ενθεν και ενθεν ἐσβάλλουσιν τον πόρον. και οἱ με των ὁ διαβεβηκότων και ποχωρούντων εἴχοντο, οἱ δε τους διαβαίνοντας αντιμέτωποι ταχθένεες ἀνείλουν ἐς τον ποταμον, οἱ δε- των πλαγίων ε τόξετο ε αυτούς, οἱ δε τοῖς τι ἐσβαίνουσιν επέκειντο, στε απορέρ πάντοθεν ξυνεχόμενοι οἱ Μακεδόνες ε νησόν τινα των ν φ ποταμφ ξυμφεύγουσιν ου μεγάλην. και περιστάντες αυτους οἱ Ἀτθαι τεκδει οἱ ξυν Σπιταμένει ἱππεῖς ἐν κύκλου πάντας κατετόξευ- σαν λέγους δε νδραποδίσαντο αυτῶν, και τούτους πόντας ἀπέκτειναν.

Αριστόβουλος δε νέωρ το πολυ της στρατιας δια εφθαρῆναι λέγει, των Σκυθῶν εν παραδείσου κρυφθέντων, οῖ - του φανους ἐπεγένοντο τοι Μακεδόσιν ἐν ουτφτW εργφ' να τον μεν Φαρνούχην παραχωρεiν τῆς γεμονίας τοι ξυμπεμφθεῖσι Μακεδόσιν, ως υ εμπείρως ποπι εργων πολεμικῶν, ἀλλ' επι φ καθομιλῆσαι τοἐς

βαρβάροις μῶλλόν τι προς ἡ λεξάνδρου γ επι φ ἐν ταῖς

μάχαις ἐξηγεῖσθαι σταλμένον, τους δε Μακεδόνας τε εἶναι - σαίρους βασιλέως Ἀνδρόμαχον δε και Κάρανον και Μενέδημον υ δέξασθαι την γεμονίαν το μέν τι - μηδοκεῖν παρὰ τα ἐπηγγελμένα πι Ἀλεξάνδρου αυτοί τι κατὰ σφὰς νεωτερίζειν τὸ δἐ και εν αυτφ φ δειντ υκ

22쪽

θει των στρατιοπῶν καὶ γνω σπουδην λαυνειν ς επὶ Σπιταμένην τε καὶ τους ἀμφ αυτὴν βαρβάρους ἀναλαβὼν ουν των τε ταέρων ἱππεων τους μίσεας καὶ τους ἡπασπιστὰς ξυμπαντας καὶ τους το τας καὶ τον Ἀγριο- νας καὶ της φάλαγγος τους κουφοτάτους Ιει ς επὶ Μαράκανδα, να πανηκειν Σπιταμένην πυνθάνετο καὶ αυθις πολιορκεῖν τους εν τῆ α φ καὶ αυτὸς μεν εν τρισὶν ἡμέραις διελθὼν χιλίους καὶ πεντα σέους σταδίους τῆτετάρτη πι την ἔζω προσηγε τ πόλει Σπιταμένης δε

κα οἱ ἀμφ αυτόν, εξηγγέλθη προσάγων Ἀλέξανδρος,

- εμειναν, ἀλλ' ἐκλιπόντες την πόλιν φεύγουσιν ὁ δελεχόμενος αυτῶν ἐδίωκεν δε εα τι χῶρον κεν ου

μάχη γένετο, θάψας τους στραπιώτας εκ των παρόντων ε ετ εστ επὶ την ρημον τοι φεύγουσιν. κεῖθεν δ' ἀναστρεφων ἐπόρθει την χώραν καὶ τους ες τα ἐρύματα καταπεφευγότα των βαρβάρων κτεινεν, τι ξυνεπι

23쪽

Φέων ἐκδιδοῖ ἐς θάλασσαν ὁ δε Πολυτόμητος πολυ ἔτι

μείζων η κατὰ τον Πηνειὸν ποταμόν ἐστι. I αυτ δε διαπραξάμενος ες Ζαρίασπα ἀφίκετο και Gἐτολκατέμενεν εστ παρελθεῖν - ἀκμαῖον του χειμῶνος.

ἐν τούτφ δε ἀφίκοντο παρ' υτὸν Φραταφέρνης τε ὁ Παρθυαίων σατράπης και Στασάνωρ ὁ ες Αρείους πο- πεμφθεις ώς Αρσάμην συλληψόμενος, τον τε Ἀρσάμην

δεδεμένον αγοντες και Βαρζάνην οντινα Βῆσσος της Παρ- αίων σατράπην κατέστησε, καί τινας αλλους τῶν τότερον Βήσσφ ἀποστάντων. κον δε εν φ υτου :ιόκιλλος

και Μελαμνίδας και Πτολεμαιος ὁ τῶν Θρροιῶν στρατηρο απὸ θαλάσσης, ο τά τε χρήματα ει Μένητι πεμφθέντα και τους ξυμμάχους ς επι θάλασσαν κατήγαγον. και μανδρος δε ε τουτφ κε και Νέαρχος, στροτιὰν Ἐλλήνων μισθοφόρων γοντες, και Ἀσκληπιόδωρός τε Συρίας σατράπης και Μένης ὁ παρχος απὸ θαλάσσης,

και υτοι στρατιὰν γοντες.

Ἀνθα δη ξύλλογον ἐκ τῶν παρόντων ξυναγαγὼν Ἀλέξανδρος παρήγαγεν ἐς αυτους Βησσον και κατηγορήσας την Λαρείου προδοσίαν την τε ρῖνα Βήσσου ἀποτμηθηναι

24쪽

σθαι, ώς κε ἐν το Μήδων τε καὶ Περσῶν ξυλλόγω ἀπο-

τηρίων την λώβην και σταχθηναι Ἀλεξανδρον ξυμφημιες ζηλον του Μηδικου τε καὶ Περσικου πλουτου καὶ της κατὰ τους βαρβάρους βασιλεας υ ἰσης ἐς τους πηκόους ξυνδιαιτήσεως, ἐσθητά τε τι Μηδικὴν ἀντὶ της -κεδονικης , καὶ πατρίου φακλείδης, μετέλαβεν ονδαμ

επαινῶ, και την κίταριν την Περσικὴν τῶν νενικημένων ἀντι- αυτος ὁ νικῶν πάλαι φόρει ἀμεῖφα ουκ πχν' δέσθη, υδἐν τούτων παινῶ ἀλλ' εἴπερ τι αλλο, και τα

ωλεξάνδρου μεγάλα πράγματα ες τεκμηρίωσιν τίθεμαι ος

ουτε το σῶμα τύ εἴη καρτερόν, υτ οστις γένει πιφανής, υτε κατὰ πόλεμον ει η τις διευτυηo- ετ μαλλον Ἀλέξανδρος ουδ ει την ιβυην τις προς ο Ἀσὼρ καθάπερ ουν ἐπενόει κῶνος, ἐκπεριπλεύσας κατάσχοι, Ουδ ει την υρώπην επὶ την Ἀσέρ τε και ιβι γ τρίτην, τούτων Ουδέν τι φελος ἐς εὐδαιμονίαν ἀνθρώπου, θι μησωφρονεῖν εν ταυτW υπάρχει τούτW φ ἀνθ ρώπφ φ τὰ μεγάλα, ο δοκεῖ, πράγματα πράξαντι.

5. εἴπερ τι ἄλλο, . 2, 1, 3. Λιβυηι ,. uber diese Plan s. 7, 1 2st. - σωφρονεῖν, Pliit mores. 88b

25쪽

ε Λέα ἀνηνέχθη αυτοῖν η γένεσις

ολι δ' ἄνδρες διέφθειράν τε αεὶ επιτρίβοντες α των ἀεὶ βασιλέων

ἀξιουν συμβάλλειν ἈλεξάνδρW τε

αλλὰ τον φθόνον γαρ ἐμποδῶν στασθαι τοῖς ζῶσι το μη

ου τὰς δικαίας τιμὰς αυτοῖς - των εινόντων γιγνεσθαι.

Κλεῖτον δε δῆλον μεν Πναι πάλαι ηδη ἀχθόμενον του

26쪽

16 AESI POYτε πιεξάνδρου τη ἐς το βαρβαρικώτερον μετακινησε καὶ των κολακευόντων αυτὸν τοῖς λόγδις τότε δε καὶ αυτὸν προς του οἴνου παροξυνόμενον υ ἐαν ουτε ες το θεiονυβρίζειν, υτ τα των πάλαι ρώων εργα ἐκφαυλίζοντας χάριν ταύτην παριν προστιθέναι Ἀλεξάν φ εἶναι γαρουν Ουδ τα Ἀλεξάνδρου υτω τι μεγάλα και θαυμαστὰ ως ἐκεῖνοι ἐπαίρουσιν Ουκουν μόνον γε καταπραξα αυτά, ἀλλα το πολυ γα μέρος Μακεδόνων εἶναι τὰ εργα και τουτον τον λόγον ἀνιασαι Ἀλέξανδρον λεχθέντα Ουδἐ εγο επαινῶ τον λόγον, ἀλλα ἱκανιν γαρ εἶναι τίθεμαι ντοιβδε παροινίcδ το καθ' αυτὴν σιγῶντα εχειν δἐ τὰ αυτ τοι ἄλλοις ες κολακείαν πλημμελεὶν ως ὁ καιτων Φιλίππου τινἐ εργων οτι υ μεγάλα ουδἐ θαυμαστὰ

βάλλειν ὁ Ἀλέξανδρόν τε και τὰ τούτου εργα παροι νουντα - τὸν Κλεῖτον, τά τε ἄλλα και πολυν εἶναι ἐξονειδίζοντα Αλεξάνδρ οτι πρις αυτο ἄρα ἐσώθη, πότεὴ ιππομαχέα φ ενι Γρανα ξυνειστήκει πρις Πέρσας γκαι η και την δεξιὰν την αυτο σοβαρῶς ἀνατείναντα, αυτ σε χείρ, φάναι, ἁ Ἀλέξανδρε, εν ψ τότε σωσε. και Αλέξανδρον ουκέτι φέρειν του Κλείτου την παροινίαν τε και βριν, ἀλλα ἀναπηδαν γαρ ιν ορα ἐπ' αυτόν, κατέχεσθαι δἐ αὐ των ξυμπινόντων. Ἀχελον ὰλ υκ 8 ἀνιέναι βρίζοντα. Ἀλέξανδρος δ ἐβόα ἀνακαλῶν τους

27쪽

εστηκέναι Λαρεέφ, ὁπότε προς Βήσσου τε καὶ των ἀμφὶ Βῆσσον ξυλληφθεὶς γετο ουδέ τι αλλο τι μη νομα ν

βασιλέως. υκουν τι λυς τε Πναι κατέχειν αυτὴν τους

εταίρους, ἀλλ' ἀναστηδήσαντα γαρ ι με λόγχ 'ν άρπάσαι

λέγουσι των σωματοφυλάκων τινὰς και αὐτ παέσαντα Κλεῖτον ἀποκτεἔναι' ι δε σάρισαν σπαρα των φυλἄκων

τινὸς και ταυτην Ἀριστόβουλος δε θεν με φααροινια ορμή=ν υ λέγει Κλείτου δε γενέσθαι μόνου 'ν άμαρτίαν ον γε ἀργισμένου Ἀλεξάνδρου και ἀναπηδήσαντος εα αυτὸ ως διαχρησομένου ἀπαχθηναι με δια τρῶνεω υπἐρ τὸ τεῖχος τε καὶ την τάφρον της ακρας, ναἐγένετο, πρὸς Πτολεμαέου του ἀγου του σωματοφύλακος Ου καρτερήσαντα δἐ ναστρέψαι αυθις καὶ περιπετη Ἀλεξάνδρ0 γενέσθαι Κλεῖτον ἀνακαλουντε, και φάναι οτιουτός τοι ἐγὼ ὁ Κλεῖτος, ω ὰ λέξανδρε και ν τουτου πληγέντα τη σαριο ἀποθανεῖν.

Kαι ἐγὼ Κλεῖτον ἐν της βρεως της ἐς ὁ βασιλέα

τὸν αυτου μεγαλωστι μέμφομαι ' Ἀλέξανδρον λ συμφορῶς οἰκτείρω, τι δυοῖν κακοῖν ἐν τετότε ηττημένον ἐπέδειξεν αυτόν, φ οτων ὁ και του τέρου - ἐπέοικεν ανδρα σωφρονοῖντα ἐξηττασθαι, ὀργης τε και παροιμνιας ἀλλα τα ἐπὶ τοῖσδε α ἐπαινῶ Ἀλεξάνδρου, οτι παραυτίκα γνω σχέτλιον εργον ἐργασάμενος. και λέγουσιν εισιν χῖ των τα Ἀλεξάνδρου ξυγγραφόντων τι ἐρεισας την σάρισαν αρὴς τὸν τοῖχον ἐπιπίπτειν ἐγνώκει αυτy,

28쪽

φήν, αντον δε ἀναθρεφαμένην, ανίκην την ρωπίδου

αυτις αυτοχειρία κτεινε φονε τε των φίλων ου διαλελπειν αυτον ἀνακαλοῖντα, σιτόν τε και α ποτον καρτερῶν

εστ επὶ τρεῖς μέρας, ουδέ τινα ἄλλην θεραπείαν θερα

πευσαι το σῶμα.

καὶ επὶ τοίτοις των μάντεων τινες μηνιν ἐκ Λιο--

νυσου. καὶ Ἀλέξανδρος μόγις προς των ταίρων πεισθεὶς σίτου τε φατο καὶ το σῶμα καλῶς θεράπευσε ' καὶ τω Λιονυσφ την θυσίαν ἀπέδωκεν, αεὶ ουδἐ αυτφ ακοντι νἐς μηνιν Ἀου θεέου μαλλόν ' την αυτου κακότητα ἀναφέρεσθαι την ξυμφορὰν ταυτα μεγαλωστὶ πaινῶ Αλεξάνδρου, το μήτε ἀπαυθαδιάσασθαι επι κωφ, μήτε προστάτην τε και ει γορον κακίονα ετι γενέσθαι του

29쪽

με παρ' Ἀλέξανδρον κληθέντα, - παραμυ σόμενον ευρόντα ὁλκείμενον καὶ επιστένοντα επιγελάσαντ' ἀγνοεῖν, φάνδι, διότι επὶ φδε ι πώλαι σοφοὶ ανδρες την Λέκην πάρεδρον φ Λί ε ποίησαν ς ο τι - 1προς του Λιος κυρω , τουτο ξειν δίκη πεπραγμένοW καὶ Ου και τα κβασιλέως μεγάλου γιγνὁμενα δίκαια χρηναι νομίζεσθαι, πρῶτα μεν τρος αυτου βασιλέως, πειτα προς των αλλωνανθρώπων ταυτα εἰπόντα παραμυθήσασθαι ἐν ' λέξανδρον εν φ τότε κακι δε μέγα, ο εγώ φημι, ἐξεργάσασθαι Ἀλεξάνωφ και μεῖζον τι η τφ τότε ξυνείχετο εἴπερ υν σοφου ανδρὁ τήνδε γνω την δόξαν, ς υ ταδίκαια ἄρα χρὴ σπουδη ἐπιλεγόμενον πράττειν τον βασιλέα, ἀλλ τι ν ψὶ πως ουν ε βασιλέως προθ5, τουτο δίκαιον νομέζειν ἐπει και προσκυνεῖσθαι ἐθέλειν

, λέξανδρον λόγος κατέχει, πουσης μεν ιτφ καὶ της ἀμφὶ Ου Ἀμμωνος πατρος μολλόν τι η Φιλίπποι δόξης, θαυμάζοντα δε η δ τα Περσῶν και Μήδων της τε ἐσθητος πιν ἀμείφει και της ἄλλης θεραπείας τ μετακοσμήθ

30쪽

λόγων διακηκοότα και τον τρόπον οντα παγροικότερον Ου επαινιῶν ταλα τουτου μεν δη νεκα και αυτὁς

Καλλισθένει ξυμφέρομαι κεῖνα δἐ ουκέτι πιεικη δοκῶ του Καλλισθένους, εἴπερ ἀληθῆ ξυγγέγραπται, τι φ'αυτφ ινα ἀπέφαινε και η αυτο ξυγγραφη Ἀλέξανδρόν τε και τα Ἀλεξάνδρου εργα ουκουν αυτὸς ἀφῖχθαι ξ Αλεξάνδρου δόξαν κτησόμενος, ἀλλα κεῖνον ευκλεα ες

τονα, τι τὸν εzερον τοiν τυράννοιν κτειναν και τυραννίδα

νοτι κατέλυσαν ἐρέσθαί τε αυθις τὸν Φιλώταν ει το τέρα νον κτείναντι πάρχει παρ' υστινας ἐθέλει των Ελλήνων φυγόντα σώζεσθαι ' και ἀποκρίνασθαι υθις Καλλισθένην,