Arrians Anabasis

31쪽

εἰ καὶ μη παρ' ἄλλους, παρά γε Ἀθηναίους τι φυγόντι

υπάρχει σώζεσθαι τούτους γαρ καὶ προς Ευρτσθέα πολεμησαι σε ἐρ των παίδων των φακλέους, τυραννοῖνταεν φ τότε της Ελλάδος. Y ἐρ δε της προσκυνήσεως πως ναντι δ' ἈλεξάνδρW, και τοῖόσδε κατέχει λόγος ξυγκεῖσθαι με γαρτφ Ἀλεξάνδρο προς τους σοφιστάς τε καὶ τους ἀμφ υ- τὸν Περσῶν και Μήδων του δοκιμωτάτους μνήμην του λόγου οὐδε ε αδτφ εμβαλεῖν αρξα δε του λόγου μά- ξαρχον, ς πολυ δικαιδτερον α θεὴν νομιζόμενον Ἀλέξανδρον ιονύσου τε καὶ φακλέους, μη τι των ργωνενεκα σα και λέκα καταπέπρακται ἈλεξάνδρW, αλλὰ και τι Λiόνυσος Θηβαῖος ην, Ουδέν τι προσήκων Μακεδόσι, και φακλης Ἀργεῖος, ιδ οττος προσήκων οτι μη

32쪽

έναξάρχου τους ἐν μετεπιμότας της βουλης ἐπαινήῖντον λόγον καὶ δ εθέλειν αρχεσθαι της προσκυνήσεως τους Μακεδόνας δε του πολλους ἀχθομένους φ ὁ φ2 σιγὴ πειν Καλλισθένην δε υπολαβόντα Ἀλέξανδρον μέν, εἰπεῖν, ἁ Ἀνάξαρχε, ιδεμ ιδ ἀνάξιον ἀποφαίνω τιμης οσαι ξύμμετροι ἀνθρώπφ' ἀλλα διακεκρίσθαι γαρ et oi αν-

θρώποις σαι τε ἀνθρώπιναι τιμαὶ κα οσαι θεῖαι πολλαις μἐν και αλλοις, καθάπερ ναῶν τε οἰκοδομήσει και γαλμάτων ἀναστάσει και τεμέν οτι τοι θεοῖς ξαιρεῖται και μεται ἐκείνοις και σπένδεται, και μνοι ι ἐν ε τους θεους ποιουνται, παινοι ὰλ ε ανθρώπους ατὰρ in xηκιστα τλτης προσκυνήσεως ὀμφ τους ἐν γαρ ανθρώπους φιλεῖσθαι προς των σπαζομένων το θελον δέ, τιαν που δρυμένον Ουδ χραῖσαι αυτο θέμις ἐπι τοδεαρα τά προσκινήσει γεραίρεται, και χοροὶ τοὶ θεοῖς ἴστανται και παιῶνες ἐπι τοι θεοῖς ἔδονται. και Ουδἐν θαυμαστόν, πότε γε και αυτῶν των θεῶν ἄλλοις ἄλλαι τιμαὶ πρόσκεινται. και ναι μα Λέα ηρωσιν αλλαι, και αυται ἀποκεκριμέναι του θεέου. οικουν εἰκος ξυμπανταταῖτα ναταράσσοντας τους ἐν ανθρώπους ἐς σχημαυπέρογκον καθιστάναι τῶν τιμῶν ταῖς περβολαῖς, τους

33쪽

Ἀλέξανδρον ἀνασχέσθαι ν, εἰ των ἰδιωτῶν τις εἰσποιθοῖτο ταῖς βασιλικαῖς τιμαῖς χειροτονί δ η φήφφ υ δικαίg. πολυ αν Ουν διχαιότερον του θεοις δυσχεραίνειν Ἀσοι ανθρωποι, ε τὰς θείας τιμὰς σφας εἰσποιουσιν η προς τῶν λλων εἰσποιουμενο ανέχονται Ἀλέξανδρον δἐ σιδήρωτου ἱκανου ονδρῶν ἀγαθῶν τον αριστον εἶναί τε καὶ δοκῶν, καὶ βασιλέων τον βασιλιμώτατον καὶ στρατηγῶν τον ἀξιοστρατηγότατον. καὶ σέ, εἴπερ τινὰ αλλον - Ἀνά- χξαρχε, εισηγητήν τε τοίτων τῶν λόγων πρην γίγνεσθαι και κωλυτὴν τῶν ἐναντίων, ἐπὶ σοφέρ τε καὶ παιδείσει ἈλεξάνδρW ξυνόντα. ουκουν αρχειν σε τουδε του λόγου

ιρακλεῖ ζῶντι τι θεῖαι τιμαὶ παρ' 'ελλήνων ἐγένοντο, ἀλλ' υδ τελευτήσαντι πρόσθεν η προς του θεου του ν ελφοῖς ἐπιθεσπι ναι ς θεὸν τιμαν Ηρακλέα εἰ δέ,

οτι ἐν τ βαρβαρυν γ 0ι ἡγοι γίγνονται, βαρβαρικὰ χρὴ

34쪽

ἐχειν τα φρονήματα, καὶ ἐγὼ της Ελλάδος μεμνησθαί σε ἀξιῶ, Ἀλέξανδρε, ης νεκα ὁ πας στόλος σοι γένετο,

προσθεῖναι την Ἀσέαν τη 'πιλάδι. καὶ ουν εν μήθητε, εκεῖσε πανελθὼν αρά γε καὶ τους Ελληνας τους ἐλευθε ρωτάτους προσαναγκάσεις ες την προσκυνησιν Ελλήνων με ἀφέ , Μακεδόσι δε τροσρήσεις τήνδε την ἀτιμίαν, διακεκριμένα σται σοι αυτου τὰ τῶν τιμῶν ς απαν, ὼς προς Ἐλλήνων με καὶ Μακεδόνων ἀνθρωπίνως τε καὶ Ελληνικῶς τιμῶσθαι, προ δε των βαρβάρων μόνων βαρ- βαρικῶς. εἰ δε αἐ Κυρου του Καμβυσου λέγεται πρῶτον προσκυνηθηναι ἀνθρώπων Κυρον και επι φδε -- μεῖναι Πέρσαις τε και Μήδοις τήνδε την ταπεινότητα, χρὴ νθυμεῖσθαι τι τον Κυρον ἐκεῖνον Σκυθαι σωφρόνισαν, πέν τε ανδρες και αυτόνομοι, και Λαρεῖον ἄλλοια Σκυθαι, a medi Ayηναῖοι και Αακεδαιμόνιοι, καὶ ἀρταξέρξην Κλέαρχος και Ξενοφῶν και ι ξυν τούτοις μυριοι, και Λαρεῖον τουτον Ἀλέξανδρος μη προσκυνου-

μενος.

12 αυτ δη και τοιαυτα εἰπόντος Καλλισθένους ἀνιῶ σαι με μεγαλωστὶ Ἀλέξανδρον, Μακεδόσι δε προ θυμουειπεῖν. a Toυι γνόντα Ἀλέξανδρον πέμφαντα κωλυσαι Μακεδόνας μεμνησθα εχ της προσκινήσεως ἀλλα σιγης γαρ γενομένης επι τοι λόγοις ἀναστάντας Περσῶν τους

35쪽

ώς ταπεινόν και τουτW χαλεπήναντα τότε Ἀλέξανδρον ξυναλλαγηνα αυθις ἀναγέγραπται δε η καὶ τοῖόσδε λόγος προπίνειν φιάλην χρυσην εν κυκλW Αλέξανδρον

πρωτοις μεν τοίτοις προς ουστινας ξυνέκειτο αυτω τατης προσκυνήσεως τον δε πρῶτον καιόντα την φιήλην προσκυνησαί τε ἀναστάντα και φιληρονα προ αυτου, καὶ τουτο φεξης δια πάντων χωρησαι. ς δε ες Καλλισθένην ηκεν ὴ πρόποσις ἀναστηνα με Καλλισθένην και ἐκπιεὶν την φιάλην, και προσελθόντα θέλειν φιλησαι υ προ κυνήσαντα τον δε τυχεῖν με τότε διαλεγόμενον - αιστέων ' Oυκουν προσέχειν τον νουν, εἰ και τα της

προσκυνήσεως πιτελῆ υτφ Καλλισθένει ἐγένετο ἀλλα μήτρων γα τον Πυρώνακτος, να τῶν ταίρων, ς προσίει αυτφ ὁ Καλλισθένης φιλήσων, φάναι τι ου προσ

κυνησας πρόσεισι και τον Ἀλέξανδρον ου παρασχεῖν φιλησαι εαυτόν τον δε Καλλισθένην, φιλήματι, φάναι,

36쪽

πιστευ ναι τους κατειπcντας Καλλισθένους τι μετέσχε

της επιβουλης της γενομένης Ἀλεξάνδρου εκ των παίδων, τους δε τι και ἐπηρεν αυτὸς εἰς τὸ ἐπιβουλεῖσαι ξυνέβη δε τὰ της επιβουλῆς δε. 13 'ει Φιλίππου ν δ καθεστηκὸς των ε τέλει --κεδόνων του παῖδας σοι ἐς λικίαν μειρακίσανε καταλέγεσθαι ἐς θεραπείαν του βασιλέως, τά τε περὶ νναλλην δίαιταν του σώματος διακονιῶσθαι βασιλεῖ και κοι - μώμενον φυλάσσειν τούτοις ἐπετέτραπτο καὶ πότε ρελαυνοι βασιλείς, του που παρὰ των ἱπποκόμων δεχ μενοι κεῖνοι προσῆγον και ἀνέβαλλον ουτοι βασιλέα τὸν

Περσικὸν τρόπον κα της ἐπι ρρ φιλοτιμίας βασιλεῖ

κοινωνοι ησαν. Toίτων και ' μόλαος ην, Σωπόλιδος μεν παις, φιλοσοφέρ δε ἐδόκει προσέχρι τι νουν και καλλισθένην θεραπεύειν επὶ τουδε. nἐρ τούτου λόγος κατ-

γοσφερομένου Ἀλεξάνωφ συις εν

φόλαος και ὁ μεν ους πίπτει βλητο καιρου στερήσας ἐχαλέπηνε τψ

37쪽

ἀφείλετο. Tουτον τον Ἐρμόλαον ἀλἈσαντα τη βρει φράσαι προς Σώστρατον τον Ἀμυντου, λι κιώτρο τε εαυτο καὶεραστην ντα, τ ον βιωτόν ο εστι μη τιμωρησαμένου Ἀλέξανδρον της βρεως, καὶ τον Σώστρατον υ χαλεπῶς συμπεῖσαι μετασχεῖν του Ἀργου, τε ερῶντα. πὸ τούτων δε ἀναπεισρονα Ἀντίπατρον τε τον Ασκληπιοδώρου του Συρέας σατραπευσαντος καὶ Ἐπιμενην τον ' σέου καὶ Ἀντικλέα τον Θεοκρέτου καὶ Φιλώταν τον Κάρσιδος τουωρ δ ὀς ως ουν περιηκεν ς Ἀντίπατρον νυκτεριν φυλακή, ταυτ ν τῆ νυκτὶ ξυγκείμενον εἶναι ἀποκτεῖναι Ἀλέξανδρον, κοιμωμέντ επιπεσόντας.

μμ να δε οἱ μεν αυτομάτως λέγουσιν στε μέραν στένειν Ἀλέξανδρον Ἀριστόβουλος δε δε ανέγραφε Δό- ραν γυναῖκα ἐφομαρτεῖν ἈλεξάνδρW κάτοχον - του γείου γιγνομένην καὶ ταυτην το μεν πρῶτον γέλωτα εἶναι ἈλεξανδρW τε καὶ τοῖς ἀμφ αυτόν ώς δε α πάντα εν τῆκατοχχὶ ἀληθευουσα ἐφαίνετο, ουκέτι μελιῶσθαι α'

Ἀλεξάνδρου, ἀλλ' εἶναι γαρ τῆ Συρρ πρόσοδον προς

τον βασιλέα καὶ νυκτωρ και μεθ' ημέραν, και καθευδοντι πολλάκις δ' ἐπιστηναι. και η και τότε παλλασσομένου εκ του πότου κατεχομένην εκ ου θείου

38쪽

μενοι σφῶν τε αυτῶν κατάμον την επιβουλην και τινας

και ἄλλους νόμασαν. 14 Ἀρωτόβουλος με λέγει τι και Καλλισθένην ἐπαρaισφας φασαν ε το τολιειγμα και Πτολεμαῖος σαυτως λέγει. οἱ δε πολλοι υ ταυτ λέγουσιν, ἀλλ δεα μῖσος γαρ το δ ον προς Καλλισθένην ξ Ἀλεξάνδρου και τι ὁ Ἐρμόλαος ες α μάλιστα επιτηδειος ην φ Καλλισθένει, ου χαλεπῶς πιστεῖσαι τὰ χείρω σε ἐρ Καλλισθένους 2 Ἀλέξανδρον. ὁ δέ τινες και τάδε ανέγραφαν, τον Ἐρμόλαον προαχθέντα ς τους Μακεδόνας ὁμολογεῖν τε ἐπιβουλεῖσαι, και γαρ υη εἶναι τι ἐλευθέρφ ἀνδρι φέρειν την βριν την Ἀλεξάνδρου, πάντα καταλέγοντα, την τε

Φιλώτα υκ ενδικον τελευτὴν και του πατρις αυτοῖ Παρμενίωνος τι ἐκνομωτέρaν κα των χλων των τότε ποθανόντων, και την Κλεέτο ε μέθ ἀναέρεσιν, και τηνἐσθητα την Μηδικήν, και την προσκίνησιν την βουλευ- θελσαν και οἴπω πεπαυμένην, και πότους τε και ανους

39쪽

Λ ΒΑΣΙΣ. 4, 15. 29

του Ἀδεξάνδροw ταυτα ου φέροντα τι ἐλευθερωσαι ἐθελῆσαι εαυτόν τε και τους αλλους Μακεδόνας τουτον με δ αυτόν τε και τους ξυν αὐτφ ξυλληφθέντας καταλευσθηναι προς των παρόντων Καλλισθένην δε Ἀριστόμβουλος με λέγει δεδεμένον εν πέδαις ξυμ=περιάγεσθαι τῆστρατιβ επειτα νόσφ τελευτησαι, Πτολεμαῖος δε ὁ άγου στρεβλωθέντα καὶ κρεμασθέντα ἀποθανεῖν. okτως Ουδἐ οἱ πάνυ τιστο ἐς την ἀφήγησιν καὶ ξυγγενομενοι ν φ τότε ἈλεξάνδρW αἐ των γνωρίμων τε καὶ ΟυGaθόντων σφας πως διεπράχθη ξυμφωνα γέγραφαν. πολλα δἐ καὶ λ λα πῖ τούτων αυτῶν αλλοι ἄλλως ἀφηγήσαντο αλλ' ἐμοὶ ταυτα ἀπορῶντα εστω ἀναγεγραμμένα ταυται ἐν η υ πολλW στερον πραχθέντα εγο ἐν τοῖσδε τοις

ἀμφι Κλεῖτον πινενεχθεῖσιν ἈλεξάνδρW ανέγραφα, τούτοις μῶλλόν τι οἰκεῖα πολαβὼν ἐς την ἀφήγησιν. Παρ' Ἀλέξανδρον δ ηκεν αυθις Σκυθῶν τῶν ἐκ τηςid

Evρώπης πρεσβεία ξυν τοι πρέσβεσιν οἷς αυτὸς ἐς κύθας στειλεν. ὁ ἐν δ τότε βασιλεἡ τῶν Σκυθῶν τεουτοι α' Ἀλεξάνδρου ἐπέμποντο τετελευτηκὼς ἐτύγχανεν αδελφὸς ὁ ἐκείνου ἐβασίλευεν ν δ ὁ νοῖς της πρεσβείας ἐθέλειν ποιῶν παν το ξ Ἀλεξάνδρου ἐπαγγελλό μενον Σκύθας και δῶρα Ἀφερον Ἀλεξάνωφ παρὰ του βασιλέως τῶν Σκυδῶν σα μέγιστα νομίζεται ἐν Σκίθαις και την θυγατέρα τι ἐθέλει Ἀλεξάνδρφ δουναι γυναῖκα βεβαιότητος ουνεκα της προς Ἀλέξανδρον φιλέας τε και συμμαχίας. χι δἐ ἀπαξιο την Σκυθῶν βασίλισσαν γημαι 'ἀλέξανδρος, ἀλλα τῶν γε σατραπῶν τῶν της Σκυθιμης

40쪽

τοις των ἀμφ' Ἀλέξανδρον ' ξειν δε καὶ αυτὸς φασκεν, εἰ κελευοιτο, ἰς παρ' αυτου Ἀλεξάνδρου - ουσαι οσα επαγγέλλοι ἀφίκετο δε ε τουτφ παρ' Ἀλέξανδρον καὶ Φαρασμάνης ὁ ωρασμίων βασιλευς ξυν ἱππευσι χιλέοις και πεντακοσίοις. φασκε δε ὁ Φαρασμάνης ὁμορος οἰκωῖντο τε Κόλχων γενει και ταῖς γυναιξὶ ταῖς Ἀμαζόσι, καιει θέλοι Ἀλέξανδρος επὶ Κόλχους τε καὶ , μαζόνας

ελάσας καταστρέψασθαι τα επὶ τον σπόντον ον υ ξεινον ταύτη καθήκοντα γένη, οδῶν τε γεμῶν σε σθαι επηγγέλλετο καὶ τα επιτήδεια χὶ στρατι παρασκευάσειν.

Tοις τε υν παρὰ των Σκυθῶν κουσι φιλάνθρωπα αποκρίνεται Ἀλέξανδρος και ε τον τότε καιριν ξύμφορα, γάμου δε υδἐν δεῖσθαι Σκυθικοῖ, καὶ Φαρασμάνην ἐπαενέσας τε καὶ φιλίαν καὶ ξυμμαχίαν προς αυτὴν ξυνθ έμενος αυτW μἐν τότε υκ φη εν καιρW ῶναι λαύνειν επὶ

ε Ἀλεξάνδρου ἐπετέτραπτο, καὶ σοι αλλοι πρόσχωροιτοίτο σατράπαι ξυστήσας αρασμάν ν αποπέμπε ες τὰ ληθη τὰ αυτοῖ αυτφ ὁ τὰ γνδῶν φ ἐν φ τότε μέλειν. τουτους γὰρ καταστρεφόμενος πῶσαν ν δ εχειν την Ἀσίαν ἐχομένης ὁ της Ἀσίας ἐπανιέναι α ες την Ἐλ- λάδα ἐκεῖθεν ἐφ Ἐλλησπόντου τε καὶ της Προπον-τιδος πιν τῆ δυνάμει πάση τῆ τε ναυτικ καὶ τ πεζικτὶ