장음표시 사용
61쪽
ET PLATONICA PHILOSOPHIA. Lib Π c. y qi
habuerit atque ab eo fuerit ex inferis liberatus. Vide Barthium ad AEneam Garatum p. I 33. & Allatium de libris Ecclesiasticis Graecorum p. 2I'. seq.
DE PLATONIS PHILOSOPHIA , ne jam deperditos memorem , Didy mum , Dercysiidemque librum edidit Georgiis Acanthiis Hethaimannus. Basil Stephani Nevoli Patricii Veneti Academicarum Contemplationum libri X, quibus Platonis dogmata ordine explicata adversus Peripateticos vindicantur. Venet. Is 6.8.
Elegans de Platon et ejusque Philosophia dissertatio, auctore Claudio Eleurio subjecta legitur hujus tractatui de delectu ac methodo studiorum , qui gallice lucem Vidit Bruxellis i687. ia. recussis ibidem I Foc. 12. Confer Aeta Erud. A. I 688. p. 3 IO. ETHICAM Platonicam conscripsit Magnus Daniel Omeis Vir Clariss. Professor Alidoriinus, Alidor L Ι696. 8. &ante eum Grysi om Joeta Canapicius, cujus exstat quoque epitome CIVILIS Platonis PHILOSOPHIAE, T. r. Operum Lugd. IS 3 C. fol. POETICAM Platonicam Paulus Benius Fugubinus, Venet.1611. Eidem RHETORICAM quoque Platonicam debemus. De locis apud Platonem MATHEMATICIS praeter deper
ditum Philippi Mendaei opus, scripsit TO Smyrnaeus. O εἰς τας Πλάτωνι πικροιμίας, laudatur ab An Onymo de incredibilibus cap. IX. tibi non spernendum occurrit ex illo scriptore fragmentum super sensu fabulae notissimae de Narcisso.
EXAMEN PHILOSOPHIAE PLATONICAE Ludovicus de Mora in villier d 'Orgve ville, presbyter Oratorii & Doctor Sorbonicus, Macio vii, S Malo civitate Gallicae Celticae) i6jΟ. 8.LEXICA PLATONICA scripserunt olim Boethus, Harpocration Argivus, & Timaeus junior, Platonicus. E recentioribus hoc loco memorandum Iob. Raptistae Ber nardi Patricii Veneti Seminarium totius Philolophiae Platonicae, sive Index copiosus materiarum in Platone & PlatonicUOcc Urentium, Venet. Is 8 a. atque inde Lugduni & Genevae plus simplici vice in foL Non ex lectione ipsorum Librorum, sed ex indicibus compaginatum lanc opus videtur Morho fio I. Polyhist. p. aqq. Platonis Gemmae collectae a Nic. Liburnio. Basil. 8.CA
62쪽
Albini Platonici Introductio in
Nunc primum in tucem edita. Antequam de Platone dicere desinam, hoc loco inserere juvat Assivi Isagogen in dialogos Platonis, descriptam ex codice Holstentario, adjuncta latina versione, quam ante aliquot annos composuit,Graeciq literis tum operam ducta meo navans Iuvenis egregius, JO. ANTONIUS WINCKLERUS, Hamburgensis, IOHANNIS, ύ Rev. Ministerii Senioris, Filius. 'c'γ
senus de libris propriis, T. Isic edit. Basit. p. 37s.
ων ἐκ Περγόμου μεταβη - Πίλοῶς χατρου - Αλβίνω, TIλαjω ἡ 'ine . Tertullianus lib. de Anima cap. XXVIII. Quis ille nunc vetus Sermo Pythagoricus, ut Vo Iunt , quin & divinus , ut Albinus existimat . aut Mercurii forsan
p. XXIV Haec & Albinus,Platoni suo veritus,subtiliter quaerit contrarietatum genera distinguere, quasi non & haec tam absolute in contrarietatibus posita sint, quam & illa, quae ad sententiam magistri sui interpreta tur, vitam dico & mortem. Procliti Lib. V in Platonis viminum p. 67,. O ' Πλατων. σς Αλβῖνο- Πλάτωνα τον κοσμον ἁγώνητονοντα γενεπως ἔχειν ἀρχν , ὁ πλεονάζει ζ οντ .
Idem η Fuit igitur Albinus aequalis Galeni, certe scripsitpost Thrasyllum ac Dercyllidem quorum meminit cap. UL V
63쪽
λ ο Πλάτων ςoέρει τον ἄλογον , Θν τὴν ἀντον καλων, τάς ΑΗι- κους λέγω κm Aλβίνους, η πιώτους πινάς. ιobis Pamelius ad Tertulzanum p. 37 8. Albinus, cujus etiam meminit capite praecedente, Platonis Magistri sui, uti loquitur Auctor, scripta interpretatur, scripsit Isagogicum dogmatum Platonis, & alterum librum de Ordine librorum ejusdem , qui Graece exstant Romae in Vaticano , & Venetiis ad S. Antonium. Isagogen hanc Albini in Dialogos Platonis laudat etiam Petrus Alcyonius in praefatione ad libros de exilio, Ger hardus Langbuenius in Academia, sise notitia scriptorum Platonicae Philosophiae , s Nic. Rigaltius adTertudianump. . qui eum hoc Albino confundit alterum longe disersum hoc nomine striptorem latinum , cujus meminit Boethim lib. I. de Musica cap. I 2. s Cassiodorru cap. f. de Musica : Apud latinos autem Vir Magnificus Albinus ' librum de hac re compendio a brevitate conscripsit, quem in Bibliotheca Romae nos habuisse, atque studiose legisse retinemus . Fallitur quoque auctor Pandectarum Brandeburgicarum, qui Alcinoum esse subpicatur Isagoges quam hic edo auctorem, cum verisimilius sit ε Πτομὴν των Πλατων ' δογμάτων quae tub Alcinoi nomine ambulat, esse huyus Albini. Verum de Alcinoi scripto infra libro IV.F Σ Α Λ-
η Idem forte qui praesectras Urbi suit A. C. 414. &q26. cu'm facunis commissa piscitiativisae. Vide Labbeum ad excerpta Photii e X Olympiodoro T. I. Hist. Byz p. 67. Fuere & alii hoc nomine,ut Albinus ad quem scribit Lucilius poeta apud Lactantium VI, s. A. Posthumius Albinus de quo Volsius in Hist. Graecis de Latinis, Albinus junior qui res Romanas carmine latino scripsit, e quo versus nonnulli afferiuntur a Prisciano Vll. p. 74 i. Albinus Eremita, de quo S. Nili narrationem edidit possinus quem vide si placet in notis p. I 83. Albinus cujus librum de metris allegat Maximus Victorinus de carmine Heroico p. I9s9. At cui nusquoque a nonnullis appellatur Albinus. Praetereo alios Albinas in Hist. Romana obvios, de quibus Glandorpius in Onomailico, qui tamen Albinios plebejam gentem cum Albinis confundit.
64쪽
65쪽
Platonis Dialogos. I. Volentem accedere ad Platonis Dialogos, decet prius nosse, hoc ipsum, quidnam sit Dialogus t Neque enim absque arte quadam & facultate scripti sunt, neque secundum artem judicare facile est, praeceptorum imperito. Placet autem Philosopho, quamcunque rem considera Verit, naturam ejus inquirere, tum quid possit, vel non possit,
ad quae aptum natum sit, ad quae minus. Ita enim ait: In omnibus, sin, unicum est principium, iis, qui recte consilia inire volunt, probe intedigere, quid isiud sit, de quo consultent. hoc quippe neglecto ab errare es necese; plurimos vero iliud latet, quod rei naturam ignorant. Ut igitur ne siciunt, parumque sibi constant in principio disiquisitionis, procedentes quod par est consequitur, ut nec sibi ipsi , nec aliis consientanea loquantur. Ne itaque idem nobis accidat ad Platonis Dialogos accedentibus, illud ipsum, quod dixi, considerabimus, quidnam Dialogus siti cum non uni sine arte quadam scripti. Est
nempe nihil aliud, quam Sermo constans exquaestione j resiponsione de rebus ci- ωilibus vel Philosiophicis , ita ut mores decentes tribuantur personis assumptis, s
congruens Orationis adbibeatur compositio.
II. Sermo de Dialogo dicitur, ut de homine animal. Cum vero sermo alius internus sit, externus alius, intelligimus externum , &quia hic iterum vel continua oratione procedit, vel quaestione constat& responsione , proprie Dialogi fiunt interrogando & responde do , unde dicitur sermo constare ex quaestione & responsione. Uerba, de rebus ciOilibus vel Philosophicis, adjecta sunt, quia con-Veniens Dialogi argumentum esse debet , quod est civile & Philosophicum. Quemadmodum enim Tragoediae vel universim artis Poeticae congrcien S materia ex fabulis depromitur, ita Dialogi ex Philosophia sive rebus Philosophicis. Porro additur: ut congruentes tribuantur mores
assumtis personis. Cum enim in Dialogis pro vitae ratione variae hae sint atque disti iactae, aliae Philosophorum, sophistarum aliae, suos cuique m Ores tribuere oportet ; Philosopho, ingenuitatem animi, simplicitatem, amorem Veritatis: Sophistae contra varios colores, mentis fluctuati O-nem & vanum studium gloriae. Ita & privato, rei domesticae studium.
Postea monetur de accurata Orationis compositione adhibenda, optime sane.
' Cons. Themistii sive orationem XXI, qua diversos mores Philos phi azSophistae ex Platonis mente describit.
66쪽
ALBINI INTRODuCTIO L b. III. c. II.
λαμ adde Laertium in Platone. Sect. q9. seq. & Proclum Theologiae Platon. Lib. I. c. r.
67쪽
Nam quemadmodum Tragoediae vel Comoediae conveniens metrum
aptari debet S historiae congruenter efficta oratio , sic quoque necesse est, ut sua quadam dictione ac compositione gaudeat Dialogus, Attica scilicet puritate & suavitate . ac ne quid abundet vel desit.
speciem non prae se fert, sed illa destituitur, nihilominus dicatur Dialosus, minus recte id fiet. Hinc, quae apud Thucydidem ab Imperatorius ultro citroque dicuntur, proprie loquendo non dixerim Dialogum, sed potius duas orationes contrarii argumenti, sibi invicem oppositas. Postquam igitur quidnam sit Dialogus perspeximus , differentiam quoque Dialogorum Platonicorum consideremus, hoc est eorum notas sive characteres, quot sint summa eorum genera, & in quot singula illorum subdividantur.
terum, quod in inquirendo versatur. Character cui narrare est propositum, aptus est ad institutionem & tractationem demonstrationemq;veri: qui vero occupatus est in inquirendo, commode adhibebitur ad exercitationem &controversias , falsiarumque opinionum refutationem. Qui narrat, res fere; qui inquirit, personas tangit.
plinam, ad Moralem Apologia, ad rationalem Theages, Cratylus, Lysis, Suphista & Politicus. Ad genus elencticum referendus Parmenides & Protagoras: Criton vero & Phaedo, Minos, Symposium, Leges, Epistolae, Fpi nomis, Menexenus, Clitophon, Philebus, ad disciplinam civilem. In tenta rorio genere versantur Euthyphron , Menon, Jon. Charmides; in institutione Alcibiades, in confutatione Hippias, Euthydemus & Gorgias.
stingui debeant, & Characteres illorum consideravimus, adjiciemus insuper, a quibus Dialogis ad Platonis lectionem accessuros initium capere oporteat. Neq; enim una est hac de re omniti sententia, sunt quippe, qui ab epistolis incipiunt, sunt qui a Theage ordiuntur. Alii dialogos Platonis in quadriloquia s. retralogias distrahentes volunt primo loco illam legi, quae Euthyphronem, Apologiam , Critonem & Phaedonem continet. Euthyphronem quidem, quia Socratem in jus Vocatum perhibet, Apologiam, ob necessariam adversus impactas criminationes defensionem, Critonem propter sermones in carcere habitos, & Phaedonem, quia in illo Socvtes excedite vita. Hujus quidem sententiae Der-
68쪽
ALBINs INTRODUCTIO Lib. III. c. Π
Hoc loco videntur quaedam excidisse, quae in versione utcunque e coniectura sunt sip- p eta. Et hoc loco verba quaedam deese videntur.
69쪽
IN PLATONIS DIALOGOS. Lib. III. c. II.
e Piris sunt & Thr.ijsius, qui mihi de personarum vitarumque ordine solliciti fuisse videntur, quod alii forte rei non est incommodum , nihil autem facit ad hoc, quod in prasenti quaerimus. Nunc enim initium& ordinem disciplinae, quae id sapientia versia tur , invenire studemus. Hinc dixerim sermonum Platonicorum unum definitumque initium non esse, sed universos conjunctim integri perfectique circuli figurae esse simillimos. Ut enim circuli nullum certum ac definitum est principium , ita nec sermonum sive Dialogorum Platonicorum. VII. Neque tamen propterea perinde erit ubicunque ordiri. Neque enim desicripturus circulum a quolibet puncto circulum ducit, sed a quo ipsi maxime est ad mainum: similiter etiam ut quisque Sermones hosce lecturus est affectus & compositus, ita ad alios quoque dialogos primum sese conferet. Habitus vero nostri complures sunt &diversissimi. Alii respectu naturae, ut sunt ingenii dexteritas vel ineptitudo, alii resipectu aetatis, ut aetas ad studium Philosophicum matura vel jam emta: alii ratione electionis, ut qui se datPhilosophiae vel Histori ad alii progressuum ratione,ut qui jam profecit, vel adhuc rudis est alii respectu generis vitae, ut cum hic Philosophiae navat operam, alter negotiis civilibus distrahitur.
VIII. Qui igitur felici ingenio &aetate ad Philosophiam matura gaudet, tum ratione electionis propterea accedi t ad Platonis libros Ut in Virtute exerceatur, nec non variis jam disciplinis imbutus est, & a negotiis civilibus liber, ab Alcibiade faciet initium, ut illuc convertatur Uectaturq; animus, & intellisat quantum adhibendum sit curae & industriae ad optimii exemplar assequendum, videndumque quis sit Philosophus, quae ejus curatio, & qua in re sermones ipsius versenturi hinc statim ad Pbedou m se conferet, in quo docet Plato, q uisnam Philosophus sit, qua in re sit occupatus, & de immortalitate animi di siputans sermone de illa prosequitur. Inde accedet ad Libros defiep. in illis enim a prima usque institutione omnem depinxit doctrinam, qua quisquis utitur virtutis sibi possessionem acquirere potest. Post haec, siquidem virtutis possessorem,
rerum divinarum scientiam pro virili comparare ac caeteris conjungere, seque illis assimilare decet, Timaeuin adire fas erit, in quo historiam naturalem & Theologiam, totiusque universi ordinem ac structuram cognoscentes strenue nobis res divinas revocabimus in memoriam.
IX. Quod si vero quis summatim congruentem Dialogorum ordinem perspicere cupiat , Platonicae disciplinae futurus sectator, ex