장음표시 사용
31쪽
SCRIPTA EDITA. Lib. IV e. I. i istatuente, quam utinam hominibus incrustandam nuper reliquisset doctissimus & praestantissimus Dod vellus.
V. xpATTAoΣ πεἰ ονομάτων λογιμος. Uternite titulus hujus dialogi exstat etiam apud Suidam in-- ἐσκαμμένα. Agit derecta nominum ratione, utrum *ύσει an Θέσει rebus imposita fuerint, & disputat quaedam om Θειοτερμς δυνάμεως es. - τος το ἀνθρώ πων. In Etymologiis non raro infeliciter versatus est Plato, ut observatum AEgidio Menagio , qui Origenes linguae graeca: edere voluit & c. 7 Anti Bailleti testatur se vix sex bonas Elymologias reperisse, cum simili studio Platonicas examinasset , quo Iosephus Scaliger Varronianas. Idem p. i 49. ad Laertium : Platonis in Cra9lo sunt sene omnia Pstudet 'mapace lauti viri liceat dixisse: st de his alibi. Seorsim excussis Philosiophi Cratylus graece&latine i 27. Argentorat, Ii4 I. . Gallicae suae translationis meminit Antoniin Verderius Bibl. Gallicie p. 8 i. Proui Commentarius sive scholia MSS. exstant in variis Bibliothecis, ut alibi dixi.VI. SEA ITHToΣ - πR έπις- ς, απιροπικος. De scientia, sive ad versus falso jactatam Sophistarum scientiae comparandae rationem:& verat Philosophiae studium propter ipsorum vanitatem , avaritiam imperitiamque ac fraudes non esse negligendum. Inter alia in hoc dialogo perstringuntur obscura scripta Heracliti & Philosophi Heraclitet, ut in Phaedone scripta Anaxagorae. Proesi commentarius in Theaetetum intercidit, nec minus Luperci Berytii liber ag τῖ παροι Πλατωνι ἀλεκτρυονοψ. Ad verba in The
Locum ex Theaeteto, quo Socrates confert Philosophum cum viro civilibus adstricto negotiis Floru/ gallice transtulit Claudius mPur ad calcem libri de delectu ac methodo studiorum.. VII. ΣΟΦΙΣΤΗΣ η τε του λογικος. De Sophisia, quod ita diti erat ejus doctrina a vera sapientia, quemadmodum res falsis a Vero ente. Conferenda elegans Themistii oratio IV. in Harduini
edit. XXIII. qua Platonica κριπι ργα Sophista sibi non convenire disputat.
32쪽
Po=phyrii commentarii ' Boethio laudati interciderunt. Latiana Petreii Barae Versio prodit LOVanitissa. 3. VIII. Πολ πικος η πῆ lῖα λειας, λογικός. De pruaentia polisἰ-
ea , ae de regno, ejusque Origine, line, & quod Rex debat elle Pater ac PDilor populorum,
IX. ΠAPMENfΔΗΣ η me λογικος. Subtilis disserta tio de ideo & essentia rerum intelligibili. Fingit Parmenidem cum
Socrate confabulantem, licet hoc temporum rationi adversari notavit Athenaeus lib. XI. p. sos. &Macrobius lib. I. c. I. Saturnat.
Exstat Proeli Commentarius MS. Asclepiodoto inscriptus, &Damissili, teste Gesnero in Bibl. & Labbeo Bibl. nova MSS. Marini periit,& A mi Castricii quoque ac Galeni, ut d Damascio in vita Iliodori apud Photium p. s7 i. edit. Hoeschelii colligo. Sane Galenus scripserat libros tres ἐτερως - Πλάτων περὶ ἰδε- διξαντας, ut ipse teIlatur de libris propriis T 4. p. 3 68. Caeterum fallitur Menagius ad Laert. III 18. amrmans Marinum putasse hunc dialogum inscribendum me
non mia Ai ων. Potius sensus est Marinum adversus Procli sententiam contendisse , quod Platonis Parmenides non sit interpretandus me Θεων sed meu ώηων. Ita Suidas &Photius. Scipionis Agnelii disceptationes de ideis, in tres libros distributae, viderunt lucem Venetiis I 6 I s. 4. Consule etiam, si placet,quae de id eis ex Platonis mente disputat Seneca
spissis 8- ἈX. ΦI AHBOΣ η me ηλῆς, νθικός. De VPAptate, quod nec in illa bonum hominis consistat, nec in *ρον- ει, sed in utriusque communicatione cum summo bono Deo. Galeni liber me των ., ψιληβω μεταβάσεων , tum Eubuli RProcli commentarius intercidit, nec minus Marini ab auctore ipso flammis traditus. Exstat Olympiodori commentarius MS. XL ΣΥMΠΟΣION, η περ - , ηΘικός. Convivium sive de
Amore. Ita vulgo hic dialogus inscribitur, tum in editionibus, tum apud Laertium, licet verum titulum Platonici Symposit esse in QQΘου de bono contendit Lambecius lib. VII. de Bibl. Vindob. p. 2. Sane de Amore tota est disputatio, quod per se nec bonus sit nec malus; optimus autem in bona ac divina unice feratur. Athenarus lib. i. Dipnosophist. observavit numerum convivarum duodetriginta. Plures Anachroniu
33쪽
mos in convivio Platonis notavit Aristides oratione II. Platonica T. 3. p. ψ7,. 476. &Athenaeus V. p. III. I92.2i6. seq. Confer Causa bonum ad Athen. V. I S. Aristophanem in eo Comice suggillatum, atque adeo sui in Comoedia profectus specime editum a Platone, tradit Olympiodorus in vita ipsius p. Diophanis defensio pro Alcibiade in
Platonis Symposio memoratur a Porphyrio in Plotini vita c. is. Caeterum apud antiquos vulgati moris fuisse in conviviis eruditas ventilare quaestiones, antequam psaltriarum, citharistriarum & saltatricum usius in illis obtineret, notatum post alios Apostolio VIII. 3 . proverb. Latine vertit Symposium Platonis Janus Cornarim Basil. is 4 8. 3. Gallice,
additis etiam commentariis Lud. Regius Paris. Is 69. 4. Johannis Pici Mirandulani in Platonis Covivium, sive potius in Hieronymi Beni veni carmen ad Platonis mentem compositum, libri III. Hetrusca lingua scripti leguntur inter Pici opera. XII. ΦΑΓΔpOΣ, - ασε ἡ καλου , H Θικός. De pulchro falsio ac vero, ejusque amore, contra Lysiam. Vide Laertium III. 23. qui se ei. 3 8. ex Aristoxeno reseri, hunc primum fuisse ex iis, quos Plato scripsit, habere enim quaestionem in illo propositam nonnihil μειωκιωδες, sive juvenile. Eodem in loco Dicaearchus dicitur scribendi characterem in praesenti dialogo ως φορπικὸν sive vehementionem reprehendisse, siquidem, ut Olympiodorus auctor est, totus spirat dithyrambum. Ita enim in
Platonis vita : Om Jους ΔιΘυρ μβους ο Πλάτων ησκητο, δηλον εκ τῆ φώδρου Του λαλογου πάνυ πνεονlJ- βου--χαρ κτηρ ' , ἄτε Τοῦ Πλάτω- ν' τοῦτον πρωτον γράψαντ' λάλογον, ως λ si . Nonnullas etiam descriptiones ut alienas & supervacuas taxat Plutarchus in Erotico.Lltrum Dicaearlius librum scripserit sipo λου πεοι σσἀ, in quo superflua &ςορπικα Phaedri notaverit Platonici, ut conjiciebat Simeo Bosius ad Ciceronis XIII. ῖ9. ad Atticum,&Menagius p. Is 1. ad Laertium, Valde incertum esse arbitror, &Re inestus III. 3. Var. Lech putavit a Tullio potius respici Phaedri Epicurei librum arερὶ Θεων, qui Phaedrus memoratur apud eundem Cic. i. de legib. & i. de fin. Porro Athenaeo judice lib. XI. p. fCf. Phaedrus Socratis aetate vivus esse non potuit, ne dum ab illo amari; Sed ejusmodi anachronismos jam plures in Platone Observatos annotaVi. Alii quaedam in Phaedro minus caste ac pudrce dicta carpere non dubitarunt, e quibus illustris Nicol sonus in collatione cum Dei sta Anglice edita par t. r. p. 44. Aman sori there . in the Phaedrus OfPlaton ) sio much of the ερων and the ἐξωμεν λ , ruith buch ovi allusions tho that
34쪽
M PLATONIS LI. III. e. Lble mind to allegor ire asi the strange metaphors of that distoursie into a chast me-aniet. Phaedri amores Platoni objectos notat etiam Laertius III. 29.
Procli commentarius in Phaedrum , cujus meminit V. in Timaeum p. 329. intercidit. Hermia sive Hermeae Ammonii commentariorum libri III. MSti exstant in variis Bibliothecis. Locum ex illis profert Allatius c 8. vitae Homeri, & alibi. Rhetorica praecepta & de Rhetoribus antiquis judicium ex Phaedro Platonis excerpsit & latine retulit Bessarion lib. i. incalumniatorem Platonis c. 4. Platonicam de amore honesto doctrinam illustrat praeter alios Leo Hebraeus tribus dialogis , qui ex Italico in alias quoque linguas translati leguntur, ut latinam, tum Gallicam a Dionysio Sylvestro Lugd. Ity I. I. &c.
XIII. A AX1ΒΙΑΔΗΣ α sive 'Aλκιβιαδες ο μέζων, η ρυ9ως ἀνθρωπου, de natura hominis, Mo&ευπικός. Respicit Meletius, cum in libro ejusdem argumenti Socratis librum προ φύσεως ἁνΘρώπου memorat. Σωκράτης δε ετυμολογέας μῆλον μορίων κω ονομάτων D Jω περὶ φύσεως συντάγματ; ἀυτῶ ως Γραμμαπικος, η Φιλοσοφο- σχνεἀeατο. In hoc dialogo contendit Plato animum hominis escte hominem, corpus instrumentum animi. Confer. Simplicium praef. ad Enchiridion Epicteti p. y-Εx Procli commentario, qui desinit in verbis Platonis p. 2I9.
σχρων καΘοσον σχρον, ἁ-Θόν,δc graece adhuc in editus occurrit in variis Bibliothecis, fragmenta latine vulgavit Marsilius Ficinus. Obmpiodori commentariusMS. allegatur non uno loco a Rigal-tio ad Onosandrum& a Sam. Petito IV. a. Misc. ubi ex eo profert locum, quo Alcibiadem primum omnibus reliquis Platonis scriptis praemittendum contendit. Uterque, Proclus & Olympiodorus, e legato Holstentano exstat manu exaratus in Bibliotheca hujus urbis Iohannea. Uterque Iamb&hi etiam commentarium laudat, Olympiodorus praeterea Damasiciis Harpocrationis. At f oh. Baptista Camotis ineditum commentarium habuit Naudaeus, teste Labbeo Bibl. nov. MSS. p. 1 3 3. Gallice Alcibiadem priorem vertit Tan. Eaber Sc notis illustravit A. 1666.& Andreas Dacer A. II a. Paris. XIV.
35쪽
Lib. III. c. I. XIV. 'AΛΚΙΒΙΑΔΗΣ εν ῆ περι προσευχ ς, μα ευπ κός. De Usex
sive precibin a Deum, quod plerique nesciant quid orent, atque impre' centur sibi mala imprudentes, unde Vehementer probat versus Poetae, qui exilant & in Anthologia lib. I. c. I. Zεν βασιλευ, τα μεν εσΘλἀ κῶ ἐυχομώνοις κm ἀνίυκτας Αμμι δίας, τοι δὲ δεινοὶ κsu ἐυχομένοις ά άλεασα
Non minus laudatLacedaemoniorum sormuIam, P καλἀ το ς άμΘΓῖς Τους Θεους διδονου ἀηοῖς, ut bonesta sibi ac bona largirentur Dii. Neque vero Deum in precibuS resipicere pompam & munera , sed ansemum justum purumque sceleris. A nonnullis Xenophonti esse tributum hunc dialogum , ex Athenasi XI. p. sos. testatur Muretus Orat. 6. Antistheni quoque sep- positus dialogus quidam AIcibiades fiuit a Pasiphonte Eretrico, ut est apud Laertium II. si . ubi& inter Aeschinis dialogos Alcibiades recensetur, ex quo Iocum affert Aristides Orat. I. Platonica p. 3 i. Inter Euclidis quoque Megarici dialogos Aucibi ines fuit, ut testatur Laertius II. IO8. Ceterum utrumque Alcibiadem sine controversia Platoni tribuit Laertius III. e ThrasylIo. GalIice&hunc vertit Andr. Daceri . XV. ΙΠΠΑPXΟΣ λοκ se de lucri cupiditate , Θικὸς. Male editiones quaedam περι φιλοκερδῆς. Ex hoc dialogo cum nonnulla attulisset Aelianus VIII. r. Var. Hi st. siubjungit: λογει δε Πλάτων τἀυτα, si sis Iππαρχ' Πλάτωνός ἐota Om. Ita legendum recte monuit Gesin,
rus & ad Phaedrum p. t o. Tan. Faber, assentientibus Sche fero, Kulinio,ia Perigonio, licet editi Sc manu exarati codices miro consensu addunt, ted inepte profecto vocabulum μαθηr-. Docet in hoc dialogo Socrates Lucripetam quemlibet lucro veIut bono alicui inhiare, sed illud demum laudandum este lucri studium, quod non falsam Iucri speciem captet Nappetat, sed ejusmodi lucrum prosequatur , quod vessi sit utile ad finem & stim mum boni consequendum. Hipparchus juvenis Ptheniensis, qui cum Socrate colloquens hic inducitur, diversus est ab lipparcho Pisistrati F. de cujus studiis literarum & caede per Harmodium & Aristogitonem, o I LXVI. q. perpetrata adsiperguntur hic quin
36쪽
non sit proletaria cognitio variarum artium, adversus nescio quem, qui in hanc sententiam acceperat illud Solonis: άιει διδασκομεν φ . Commendat Socrates inter alia inscriptionem Delphicam , quae praecipiebat φφοσύνην ἀσκειν κm δι-οσύνην. Gallice vertit Andreas Daceri .
XVII. ΘΕΑ ΓΗΣ, πελι οφίας, μακευrικος. de Sapientia, cuius studiosus Theages Demodici F. Socrati in disciplinam dat i se cupit , & a Socrate convincitur, quid Sapientia sit, ignorare, neque sapientiam doceri a se, nisi daemonio suffragante, posse. Gallice vertit Andreas DaceriuΥ. XVIII. XApMI ΔΗΣ : περι σωφροσύνης , πειρ εικός. Peramee nus, qui post pugnam ad Potidaeam habitus fingitur cum Charmide adolescente&Critia, de temperantiae natura s desinitione. Latine vertit praeter Ficinum, Cornarium, Serranum, Ange
sputat amorum disciplinam juvenibus honestis esse parum dignam , deinde disquirit de fortitudine, quid sit, vel potius, quid non sit .
Gallice vertit Andreas Dacerius. XX. ΑΥΣΙΣ, η περὶ φιλίας. De Amicitia, μακευτικὰ. Hunc di logum cum recitari audisset Socrates , adeoque illo adhuc superstite ante Ol. XCV. I.) editum, exclamasse fertur, proh Dii immortales, quam multa de me mentitur adolescens. Laert. III. 33 . Hinc Julius Gesar Scaliger p. I R. Poem.
Vix unum verbum multis ex millibus ajuns
s' aposiuit Plato de Socratico exiisse favi sis. Caeterum in hoc dialogo docet Plato, Deum ipsum esse verae amicitiae conciliatorem, neque illam reperiri nisi inter bonos, in quibus stilis intercedit similitudo. Gallice Lysidem Platonis cum Ciceronis I aelio & Luctam Toxari edidit Blasius de Pigenere Paril ID 9. q. Ante Vi generium verterat GilliceBonaventura des Periers Pererim Inter cuius opuscula legitur Lugd. IF q. 8.
XXI. ΕΥΘΗΔΗMOΣ J πυάς, contentiosius, αναπιπτικος. In hoc
37쪽
sCRIPTA EDITA . Lib. III. c. I IZ hoc dialogo Socrates Euthydemum & fratrem hujus, aetate provectiore Dionysodorum, patria Chios, domicilio Thurios, pollicitos docere virtutem, tantummodo Sophisticis interrogatiunculis auditores suos l udere ac suspendere notat. Docet idem bonum esse non divitias, libertatem, eruditionem, honore S, potentiam, quin imo ne immortalitatem quidem, sed Capientiam recte his utendi. Hanc esse τέχνο βασιλαν. XXII. ΠPΩTATOPAΣ, ' Σοφις. , ἐνάεικτικος. Laudatur Gellio V. In hoc dialogo Paratus & Xanthippus, quibus Pericles pater
sint , cum Protagora disserunt , secundo adventu Athenis morante Olymp. XC. I. quos multo ante infamis illa pestilentia Athenis absumpserat, ut notatum Macrobio lib. I. Saturna l. c. G & Athenaeo lib. XL p. so s. ubi refert Protagoram lecto hoc dialogos dixisse, Platonem optime novisse iαμβίζεο h. e. criminari Aliis objectionibus Athenaei lib. V.
p. 2IS quas probat Casia ubODUS V. 18. p. δ86. respondere conatur Andreas Daceritu, qui Protagoram gallice transtulit. Inducitur aute iri
Protagoras Abderites Sophista celebris, promittens Hippocratem Ap-pollodori F. qui ei se in disciplinam dare volebat, artem civilem docturum ; sed Socrates negat posse doceri virtutem, Θεοσδων boni ac verae voluptatis scientiam, cujus unius defectu peccant, qui qui peccant. Eleganter quoq; explicatur dictum Simonidis, Me 'γἈΘ- χαλεῶν,
minusque probabile dictum Pittaci, χαλεών, ἐσθλον εμμεν .Latina Cicerous versio, cujus saepe meminit Priscianus&Hieronymus, periit. Inter Critonis quoque dialogos Protagoras fuit, i ste Laertio, II. D. di
In hoc dialogo Socrates cum Gorgia & Polo Rhetore disputans, postquam contendisset Rhetoricam nihil aliud esste quam artem persuadendi in foro, caeterisque coetibus, non docendo accurate rei naturam, sed Iadi m qualemcunque faciendo oratione , δημιουργον πεις κης ita prompευτικG legit Sextus 2 contra Mathemat. p. 6 . - ἡ λδασκαλ-ς , contendit eam parum esse utilem artem aut praeclaram, sed malam potiUS κολακ- corruptricem Πολιτικης, nisi ad justum & bonum referatur : usium videlicet quendam& peritiam venustatis in dicendo ad voluptatem audientium, & Ornandas Oratione causas injustas, itaque pari pallia ambulat e cum Sophistica, & fucatoria sive κομμωτικη, quae&ipta voluptatem sectentur solam, corrumpantque νομοΘετ ν&Medicam artem ac Gymnasiticen. Contra adversus Calliclem probat
nihil utilius ellieitudio Philosophiae ac virtutis, & hanc veram artem ci-
38쪽
a se exerceri solo, vel cum paucis aliis. Laudat Gellius, quem vise X. 22. & Cicero, assirmans Platonem in Oratoribus irridendis Oratorum
Agricqla quidam Corinthius, cum in Gorgiam Platonis Incidisset, agrum vitesque deserens animum suum excolendum Platoni deinceps dedit, ut narrat Themistius Orat. XXIII. p. z9s. Gorgias ipse quidem, lecto hoc dialogo, dixit se nihil ejusmodi vel audivisse a Socrate, vel ad Socratem locutum esse, teste Athenaeo lib. XI. p. foF. Idem Gorgias Platonem vocavit reον Αρχίλοχον, ac si dicas aliorum criminatorem. At Athenaeum, qui eodem loco Chronologicam hallucinationem commissam Platoni objicit, castigat Petavius IX. 39. doctrinae temporum. Confer Casaubonum V. 18. ad Athenaei p. 117. Prodiit Gorgias Platonis separatim graece Argentorat.' ' A Uiubi Rhetor huic dialago opposuit orationes suas Platonicas, quibus Rhetoricae pariter &quatuor virorum , quos in extrema parte Plato perstringit, Cimonis, Miltiadis, Themistoclis & Periclis Apologiam est complexus. E recentioribus Hieroumus Cardanur anti- Gorgiam scripsit. Exstat & in Gorgiam Platonis Ohym' doni commentarius MS. ex quo nonnulla profert Allatius de Priptis Socratis e. iis. At Hieroclis duplex exegesis a Theosebio excepta, cujus meminit Damascius apud Photium cod. CCXCII. p. s s r. nunquam vidit lucem. Periit & Tauri Be iii commentarius laudatus Gellio VI. I . & Eubuli, memoratus Porphyrio in Plotini vita c. 2O. Clauditur hic dialogus insigni descriptione divini judicii, cui post mortem animae cujusque hominis subjicitur. XXIV. MENΩΝ, - πει ἀρε- , πειρο κος, de Virtute, an cl ceri possit , auod negat Socrates, divino eam munere contingere concludens.Neq; aliud esse scientiam, quam recordationem superioris vitae, quod confirmat advocato pusione, e quo interrogat qUaedam Geometri ca de dimensione quadrati. Meminit Cicero i. Tusc. notatque eundem locum accuratius explicatum in Phaedone.
XXV. InmΑΣ , μέζωε, - πε ι τοῦ καλῆ, δ libro, αινέρεπτικος. In hoc dialogo Hippias Eleorum ad Athenienses legatus , &Sophista celebris, post varia de se arrogantius commemorata, refert se
39쪽
SCRIPTA EDITA . Lib. III. c. I tu Lacedaemone cum incredibili applausu dixissee de praeceptis Nestoris, quae dedit Neoptolemo, desideranti noste pulcherrima vitae instituta . qui ous juvenis gloriam consequi possit. Hinc Socrates petit occasionem ex Hippia audiendi, quidnam sit quo aliquid est pulcrum, ac variis
quae arrerunturSophistae descriptionibus, ostendit rem acu,quod dicitur. neutiquam tangi, pulcrumque differre a decoro, ab utili, a bono, & ab eo, quod delectat,&a voluptate conjuncta cum utilitate. XXVI. ΙΠΠΙΑΣ Ο ελάτθων, ψέυσους, de Mendacio. ανα προπηκος. In hoc dialogo eundem Hippiam exagitat Socrates, &oltendit ex ejus doctrina sequi,quod inter mendacem & studiosum veri nullum sit discrimen, &minus peccet, qui mala facit de industria,
, Idζm DP sit Ion Ephesius, cujus nomine dialogum inscripsit
Plato) cum Ione Chio de quo libro II. inTragicis a me dictum , vide disputantem Ionsium lib. 2. de scriptot ibus hist. Philoc c. I 2. . . . Od in hoc dialogo & Poetis & aliis viris non paucis, per populi praecipue suffragia ad honores evectis, detrahat, tanquam σαο ς& invidus perstringitur l'lato apud Athenaeum lib. XI. p. yOQ. Int Astichinii quoque dialogos fuit. Caeterum Laemtius IV. 3 r. ubi de Arcesila scribit R --ν Δ non respexit hunc dialogum Platonis, sed scripta Ionis Chii Tragici. VLNC CNOΣ, ἡ ἐπιταφών, Θικός. Exhibet oratioiae ip/m: in Variis praeliis Athenienses, tanquam sicrip .um ab Asyasia Milesia, dictam a Perico, quem perinde ut Socratem illa Rhetoricam docuit. De hac orationc Cicero in Oratore c. a1. quialc prooatam testatur, ut quotannis Athenis in panegyri recitaretur: . yne tu, Dione p. 3 7. ubi conkrt Periclis orationem inτ- αν eiusdem argumenti, quae occurrit apud Thucydidem. lib. r. Vide & Dionysium Halic. ae Demosthenis vi in dicendo T. a. p. I78.
gnoici tui a Thrasyllo apud Laertium III. 6o. & a Laertio III. 1 o. testa-
40쪽
to nonnullos C tophontem primo loco possisse i r Platon script
III 61 In hoc Dialogo Clitopho Aristonymi filius rogatus a Socrate,
Socrate) exhortationes ad virtutem siseplus audiisset , eodem hactenus percipere, qua in re VIrtus
feliciter in illius studio sit progrediendum,itaque si hoc vel ignoraret , crate: et docere se nollet,merito se adThrasyinachum vel alium quemcunque potius conferre se discendi causa. Quid vero Socrates Oreo-
Ohonti responderit, non additur. Videndum igitur, an vere scripberit
Patricius p 3 3 8. discuis. Peripatet. solum Philebum, Minoa ac Critia
Platonis scriptis truncos ad nostram aetatem perventile. . XXX ΠOAiTEIA ἡ περὶ πιες, βιβλία ὁεκα, σπλιπικος.m optimo
stat u Rei p. libri T. Exordium hujus Operis bis terque in ceris scriptuni Platonis manu post ejus mortem inventum est, teste Euphorione ac Panaetio apud Laertium III. 17. unde Bessario colligit, quanto studio usus fuerit in pectenda sua & ornanda orat ione. Idem Laertius ex Aristo. xeno & Favorino notat totam sere Politicam Platonis fuisse in Protagorae in Mγ . III. 37. & s7. Commemorat & Theriustius Oratione XXIII. . p. 293. Axiotheam Philosopham lecto quodam e Platonis de Rep. libro, tanto philosophiae studio inflammatam fuisse, ut Athenas proficisceretur, & virili usta veste Platonem auscultaret. Utrum Plato recte Homerum e Re p. sua ablegaverit, dilputaverat olim Aelius Serapion Rhetor Alex. teste Suida. Conser quae in hane rem dixi lib. II. cap- Z g- Qq . nEpitomen Rei p. Platonis Iibris duobus scripserat meopbrassi teste Laertio V 43. Ea non minus temporum injuria amissa est, quam taceronis de Rep. sex libri, e Platone magnam partem repeirti, & Commentarii in Remp. Platonis gr aecorum scriptorum, Ilanatami Alopecomnesii Ono sandri ae Potamonis Alexandrini, quorum meminit Suidas.Zfudi se Stoici contra Rem p. Platonis opus Plutarcho memoratur lib. de Stoicis contradict. &Numenio apud Euseb. p. 7 3 a. seq. praeparat, ubi Zenonem tanquam iniquum & imperitum Platonis oppugnatorem perstringit. De nonnullis, in quibus Plato ab Aristotele reprehenditur , exstat brevis diatriba Folietae ad Antonium Vaccam JCtum edita Romae A. 1174. q. atque recusa in thesauro Antiquitatum Italiae Graeviano T. i. p. I 237. seq. Iam pridem quoque ea quae Ars teus adversus Remp. Platonis scripsit, ad examen revocaverat Eubulis teste Por-ohvrio in Plotini Vita c. vi. Z -r cis AK ής Πλατων - Πολιτώας