장음표시 사용
761쪽
Lib. III. c. XXIX. τῖ're te exemplar Regium numero IJo. - τοτε προ ηυξατο προς Κυρμον το Κυρκε παντοκρήτωρ. Auibus accedunt omnes ii apud quos inter Cantica Scripturae se-gebatur, quod Iitatumpatet ex M. . Alexandrino N Regiis, s ex eo quod eam Heculsus appetist Canticum poenitentiae, Anastasius Sinaita in Psalmum VI. His cπροσευχόω γ ώδῆς , Georgius vero SVnceltas, Mich. Glycas re Theophanes Cera- meus ω δίω. En Graeca Theodori Studita e ω δίω νει τω θεω Γ ἐως ψ μεοονημέως άλου η ζθε εκκλησία. Auare ad marginem alterius I S. Georgii Monaiachiseu Hamarioli in Bibliotheca vere Regia sicholium istud comparet: ὶ ρητ άψωκα- ότι υ τω φλιν τ- ωam T Mαναμ υ τα δείμἀ διέραγύαν σιδηρ οντα. Pro quo in Damascent Parallelis lib. a. c. IJ. leges et Memoriae proditum est ab Aphricano quod dum orationem hanc funderet Manasses, vincula ferrea ' confra dia fuerint, atque ipse fuga saluti suae consuluit. Libro IIL Commentariorum Pet. Lambecii Caesarei Bibliothecarii p. v. Cod. MS. Vindobonensi inter Iraeo Graecos ZF. ι 'ειτα - Α*υκανω ότι υτω λεγειν τει άδω τ Μαναμία, τα δε μά λερραγησαν σισηρ, οντα, ευμ εφwis. Graeci etiamnum hodie in Psalterio suo inter alia Cantica sacra hac Manassis Oratione utuntur, cathismate sive sedi. XX. ut notavit Leo Allatius de libris Ecclesiasticis Graecorum p. 62. ubi refert se Ioannis Geometrae paraphrasin illorum Canticorum habere jambis Graecis concinnatam.
Vide etiam Lambecium III. p. 3 7. & 3 79.
Orationem hanc nec Graece nec Hebraicere periri, a viris quibusdam doctis assirmatum est, quod merito aliquis miretur in Bonferiop. i . & in praestantissimo du Pinio p. i7. prolego m. Biblic. Constitutionum Apostolicarum exstant plures editiones; una GraecaT urrianiVenet. I 3. 4. &quatuor Graecolatinae: prima Frontonis Ducati ad calcem Canonum cum scholiis Zonarae Paris. I 6I8. fol. Secunda in Conciliis Labbei T. i. Paris i 67I. fol. tertia &quarta in Patribus Apostolicis Cotelerit Paris. 167 a.&Amst. I 698. fol. Non in his tantum Oratio Manassar exstat Graece , sed etiam in Bibliis latinis Roberti Stephani A. Is o. Graece e MS Victoriano prodiit: Praeterea Avenario suo Graeco latino subjunxit Christophorus Dauder stadius, Ienae 16a8. 8. Angli vero in Polyglottis suis ediderunt cum Variis lectionibus Codicis Alexandrini, in quo post Psalmos inter Cantica sacra exaratam in Venerunt. Edidi &ipse adjuncta veteri latina versione, Lipsiae I 6'I. 8. cum
Conser Targum ad a. Paralip. XXX st. 32. seq. Auctorem Op. imperfecti ad Matth. I. I o. byncellum p. a Xq. Suidam inMχνας . Glycam p. Is Z. Eutychium &c.
762쪽
Ecclesiastico, Sapientia, Iudit nae ac Tobiae libris . Addidi quoque Metaphrasin Poeticam duplicem Manasse ae Orationis, Graecam unam ante non editam eamque elegantissimam, mei qaondam Praeceptoris ' Io. Godo Dedi Herricheia: alteram latinam petitam ex Balduini Berii comitSylvae ducensis Hierostichis editis A. IJ98. S. ex ossicina Commetiniana. Reddidit etiam carmine latino quod tunc me fugiebat, praeclarus Claudius Esipencos Paris I s 66. Deniq; Oratio Manasse exstat in libris Apocryphis Graece editis Francos. 1694.3. Homitiis ad populum eandem orationem exposivere Io. Forsterus, Georgius Albertus aliique. V. Si Auctori Constitutionum Apostolicar. V ult. credimus.
Librum sub nomine BARUCHΙ hodie superstitem, qui Ieremiae Prophetae '' discipulus & amanuensis fuit, Judaei in Synagogis
suis lectitarunt quotannis una cum threnis Ieremiae, die magna expiationum, decima nempe mensiis Gorpiaei qui Septembri resipondet. In dubium hoc vocat Io. Dallaeus cui lib. i. de pie ad epigraphis Apostylicis c. 17. p. 19p. illud non magis videtur esse verum, quam quod lib. H. c. 2 s. aiunt eaedem constitutiones, Legem extra ludaeam legi proh bitam fuisse ab ipso Moysie. ά -κῶ i g αυτοῖς Agωυ ος ΘυGα-
Fortasse vero ex Hellenistis quidam alicubi illa aetate, hoc esti tertio po st Christum natum saeculo Baruchum legerunt, uti constat alia etiam lecta a Iudaeis fuisse in Synagogis praeter libros divinos, etiam Aυτsρω ιν quae prohibetur in Iustiniani Iriap. Novella CXLVI. Similiter Chrisit iani quoque publice legerunt non modo Clementis Romani Epistolam, sed etiam Varia sanctorum Acta, Varias Homitias Doctorum Ecclesiae. Ceterum S. Hieronymus ad Ieremiam praefatus, librum, inquit, Baruch, notarii ejus, qui apud Hebraeos nec legitur nec habetur, praeterm us. Oυπαρ Eβρωοις Baruchi Epistolas notavit etiam Epiphanius de mensur. MPOnd. c. V. Conversum tamen esse hunc libellum Graece ex Hebraeo , non valde negaverim. Veteres subinde laudant sub nomine Jeremiae. Inter Graecos commentariis illustravit Theodoruus & auctor Catenae a
obiit vir egregius Lipsiae ubi Reeturam scholae Nicolaitanae gessierat, sep tu age nario major & rude donatus A. 17o s. U. Cal Februarii. η' Josephus X ll. m. p. 343 refertJeremiae precibus a Nabus ardane liberatum τον μοδεη- τρο Βάραον ἐξ ἐπιση μου σψοδρα οντα - τη πατρώ.
763쪽
Mich. Ghisterio Lugd. 1623. fol. cum commentariis in Jeremiam editaraiqi ex Olympiodoro, Sepero qui p. 24s. allegatur & incerto collectae. Lacinam vulgatam versi Cnem non agnoscere auctorem Hieronymum,contendit Lud. Cappellus p. s64. Opp. posthum. Alia vetus latina translatio edita est a Clarissimo Viro josepho Maria Caro Rom i 688. cephori stichometria numerat libri Baruchi ςίχους septingentos , computata simul ut videtur EPISTOLA quae fatente Hieron. Prophetae IEREMI si tribuitur, & jampridem Barucho subjungi consuevit. In Polyglottis occurrit Versio utriusq; Syriaca & Arabica. In Criticis Lacris Anglis habes Baduelli, Castellonis & Grotii notas. His addes Sanctii aliorumq; Commentarios, qui vel totum sacrum Codicem illustrarunt scriptis, ur quos supra laudavi in Sirachide, vel qui Ieremiam, ut Gliis terit , Io. Maldonati, Christophori a Castro: vel denique qui in Baruchum scripsere separasim, ut Petri Maucor si i&Laesii Bisciolae. Exstat & in Polyglottis, sub Baruchi nomine quaedam Epistola a libro de quo jam dixi diversia, eiq; ab Anglis praemissa: Verum exstat non Graece sed Syriace, & illustri Huetio ' judice ita de futuro judicio& futurae vitae poenis ac cruciatibus disserit, ut Christiani esse hominis foetus videatur, alicujus forte ex his Monachis , qui Syriae deserta primis Ecclesiae temporibus incoluerunt. Possit& Epiphanius videri perspectam habuisse hanc Epistolam, quoniam D; stolas Baruchi, non Epistolam commemorat. Sed potius Ieremiae tributas litteras simul intellexit, ne dicam Graecis scriptoribus Epistolas pluraliter etiam de una dici ut notavit Grotius ad I. Macca b. XII. s & 19. Cotelerius ad Epist PCly carpi c. 3. Sic & e latinis Plinius XXXIII. 3. M. Bruti mPhilippinis campis Episeoia reperiuntur, frementes Abulas tribunitias ex auro geri. J uilinus XI.
VI. In Jo. Malalae Chronographia T. I. p. 2os. post commemoratam breviter JUDITHAE Historiam legas p. 2O . ταυτα θ υτ πις Gym κάς ἐμφέρετα/-Sed 'Eἔρακα. sunt ipsi Historiae de rebus Judaicis, quales describuntur in libro Iudith , quantumvis Graecum Malala legisset: neque enim Hehraico libro hoc usi sunt Iudaei, ut tesstatur Origenes Epistola ad Africanum: zzKτως.α-ἀς εχ μ ἐγγωκε- Aa
Vide, si placet , demonstrationem ejus Eva gelicam proposit. lV.2.4so, edit. Lisse
764쪽
in his Origenis assirmative accipiunt, quo sensu notum est Ac ν, ἡ ψ&similia poni interdum a scriptoribus Graecis, quasi Origenes testatus fuisset Judaeos librum Iudith habuisse inter Apocrypha. Atque ita vel apud Hieronymum est legendum praef. in lib. Iudith, vel Hagiographa laxius ibi accipienda : Apud Hebraeos liber Iudith inter Hagirer halegitur, cujus auctoritas ad roboranda illa qua ad contentionem veniunt minus idonea udicatur , Chaldaeo tamen strmone conscriptus inter historias computatur.
E Chaldaico sensum sensu exprimens latine vertit idem Hieronymus, cujus translationem cum Graeco contulit Lud. Cappellus Opp. posthum. p. 3 q. seq. Exsat s tersa editio Graica libri Judith teste D. Pseiffero τω μακαρί η p.797. Criticae 6. ) θda recentiori proculdubio manu Iudaei cujusdam. Syriaca versio occurrit in Polyglottis. Poetae Hebraei rhythmos de Iudith a recentibus enim Iudaeis, ut auctori Germinis Davidis aliisque Iudith a satis nota est, sede nostris libi is, ut notatum Scaligero p. 96 ad Eusebo & Maccabatis cum versione sua & notis in lucem edere constituerat, morte ante aliquot annos praeventus vir doctissimus ' Matthias Frid. Beckius , usurus forte editione Veneta A. Iso6. 8.quam in Bibliotheca sua Theologica eximius Lipenius commemorat. De festo in memoriam victoriae Iuditi instituto, consulesSeldenum III. de Synedriis Hebraeorum p. t 3 3. seq. Auctor quem nonnulli e Pseudo Philone Annii , Ioachimum vel Ulahimum, vel denique Ioachimi parentem Iosuam filium Iosedeci faciunt , incertissimus est, eritque. Temporum vero &Historiae dissicultates quibus longe maximis narratio ipla est obsepta, novissime monstravit Io. ChristophorusArto poeus ' Argentoratensis nuper Academiae lumen, in metetemate historico quod narratio de Iudithas Holoferne non historia sit c Iosepho etiam nusquam
765쪽
comemorata ) sed Epopoeia. Argentorat. I 694. 4. Dispellere eas conatus erat post Petavit XII 16. doctrin. temp. & tot aliorum virorum doctorum conatus Bern hardus de Montisticon Monachus doctiss. Benedictinus in libro Gallico ' lis Verite de t Histoire de Iudith Paris. 169O. I 2. cui Arphaxadus est Phraortes Dejocis filius, Nabuchodonosor vero Saosdu-chinus quem Assaraddino Ptolemaeus subjicit. E veteribus non meminiqui in hunc libria scripserit anteBellatore qui non exstat,&Rabanu. Petri
de Riga Cantoris &Cauonici Brem. aurora, in qua libros Biblicos plerosq;&Juditha quoq; carmine elegiaco reddidit, a multis promissa nondum vidit lucem. E recentioribusVictorinus Stri gelius, Iacobus Ziegle-rus, Frid. Nausea, Caspar Sanctius, Nic. Serarius, Dida cus de Celada, Josephus de la Cerda & alii quidam pauci nominari possunt, qui comentariis vel notis hunc librum illustrarunt, praeter illos quorum vel in Apocryphis universis vel in toto sacro Codice explanando versata est indu- stria. Collectio Criticorum sacrorum Anglicana exhibet tantummodo Baduelli notas &Grotii. Ejusdem Baduelli versionem retinui in edi tione mea Graecolatina Lips 1691. 3. Praetereo Ionae Heuteri &aliorum in Iuditham homilias, vel dramata ac poemata de Iudith a quae latine dederunt Cornelius Schonaeus, Sallustius Bartassius, & Bartholomaeus Torto lettus: Germanice Martinus Opitius, Gallice Boyerus, cujus Tragoedia prodiit Paris. 169S. I 2. .
TOBLE librum rejectum a Iudaeis jam olim professus est Origenes libro de Oratione p. 47. τὸ θ ζ TωCητ βicλω ἀντιλεγουσιν οι ἐκτομης. Chaldaeo sermone scriptum testatur Hieronymus, quem cum non satis intelligeret, quia vicina est, inquit, Chaldaeorum ling a sermoni Hebraico, utriusque linguae peritissimum loquacem reperiens, unius diei laborem arripui , quicquid ille mihi Hebraicis verbis expressit, hoc ego accito notario sermonibus latinis exposui. Si cum Graeco conferas, jam paraphrastae jam epitomatoris Videtur partibus fungi vetus quae hodie exstat interpretatio: Hebraeum I O-biae codice quem ab Ois valdo Schreckenfitchlio Rectore Scholae Mem- mingensis acceperat vulgavit Basil. i 3 4 a. q. t 3 9 i JI6. S. curia latina vertione sua & notis Sebasi. Munsierus. Hunc indubitatum e ste textum
originarium hujus libri, persuasum est Io. Gregorio praef. ad Observationes in aliquot S. Scripturae loca. Sebastianus quoque Caltellio ait Tobiam se ex Hebraeo nuper edito, quodsibi νsus esset verior, interpretatum, N
' Vide Acta Erus. T. a. supplementi p. 4s. seq.
766쪽
ν TOBLE LIBER Lib. IIL e. XXIX.
Graecae latinaeque editionis sententias quasdam ad rem pertinentcs s in Hebraeo
omissas addidisse Sed Graecismi in Hebraica editione occurrentes documento sunt ex Graeco conversiam esse, a quo cunque tandem, ut pulchre notavit Mich. Neander in erotematibus litigvae Hebraeae p. ψ9. . Nec
dubito idem pronunciare de editione Pauli fragii, qui aliud Hebraicum Tobiae exemplar, CPoli prius Aris I 7.4. vulgatum a Judaeis, punctis Vocabulis animavit jussitque adjunctum sententiis Ben Sirae recudi curn suaveisione, Isinae A Is 2. . Utraque Munsteri & Fagii editio ver-ssioque in Polyglottis Londinensibus: Munsteri in sobiam notae, additis Baduelli, Castellionis, Drusii R Grotii ad Tobiam animadversionibus in Collectione Criticorum sacrorum in Anglia editorum leguntur. Iulii Bartoloccii Versio & nota quibus editionem Hebraicam Venetam A. 11 44. illustrasse se testatur III. Bibl. Rabbin. p. 8s 6. adhuc delitescit manu exarata in Bibl. Vaticana. Praetereo alios Hebraicos robiae Codices, a jam dictis alicubi forte si vertas, quorum meminere Sixtus Senensis&Serarius, quemq; illustris Huetius penes le esse fuit testatus, denique Hottingerianum, qui universos libros Apocryphos V. T. refert a Judaeo se dono accepisse sed e latino in Hebraicam linguam conversos. Graeci Tobiae eximia editio est Frane querana sine versione sed cum notis edita a Io. Drusio i s 9 i. q. Eam secutus sum in mea editione Graeco latina , & quia ab aliis hinc inde abit, novam illi versionem adjunxi Lips I 69 I. S. SVriacam versionem evolvere licet in Polyglottis Parisiensibus& Londinensibus, Arabicum M S. exstare in locupletissima Bodle-jana notavit idem quem paulo ante laudabam lo. Gregorius cap. 3. Observationum. Ab Ethiopibus quoque legi lingua sua Tobiam & reliquos de quibus in praesenti agimus libros, auctor est Lud olfus II L4 Hiit. 9 thiopicae: sed translationem illorum AEthiopicam in Europa ha elenus visam dubito Alias versiones supra in Sirachide si placet videbis,
cum plerique qui illum, etiam Tobiam in alias linguas sint interpretati. Carmine latino elegiaco Tobiadem saeculo medio exeunte scripsit Hieronymi translationem secutus Matthaeus Vindocinensis, de quo &de Petri Rigae Metaphrasi Poetica dixi in meis ad Tobiam protegomenis. Inter recentiores eundem librum latinis elegis reddiderunt Antonius D uetus & Lambertus Pitho poetis , Germanico carmine Godo fridus Fe interus. Bellatoris presbyteri, aequalis sui commentaria in Tobiae librum memorat Cassidorus divin. lech. c. VI. Illis perditis Bedam habemus, cujus meminit &Vindocinensis his vertibus :
767쪽
Transfert Hieroymus, exponit Beda, Mathaeus Metri at, reprobat livor, amicus habet.
Diam Jultiniani &Didacide Celada, Davidisque Maudent, ut alios iam praetermittam, & ceteros hujus commatis libros paucis adhuc persequar. Veteres Q μεπία dividunt Tobiam in capita XCIII. πίνει octingentos. Iudithae libruin in capita LX. vel LXIII. & ἡγουc scptingentos. G
, II. DANIELIS Prophetae ' libro & ESTHERIS ' in
Graeca editione adsutae sunt hinc inde quaedam laciniae, quas in Hexaptis luis Origenes, quoniam Hebraei codices illis carebant, obelis confodit ut tellatur ipse lib. de Oratione p. 47. Idem fecit in versione sua Hieronymus, ut profitetur praefat. in Danielem, & recte fecisse se adversus Rulinum dii putat. Meminit & Hebraei cujusdam, qui additamenta Danielis non modo non probavit, sed a Graeco nescio quo conficta variis et Iam contendit argumentis . Graeca quae hodie habemus in Danielis laciniis, 1 heodotionem videntur habere auctorem, Judaeos Vero narrationes illas ex Hebraeis Prophetae erasisse codicibus, recte aFlavignionegatum. Qui enim hoc fecissent aut quando & quem in sit nem pulcher-IImOS hymnos & documenta virtutum gentis suae rescidissent ὶ De Hi-lloria Sulannae notissima est Origenis cum Africano disputatio, ad quam eruditae Io. Rodolphi Neistenti commentationes conferri merentur. Balii. I 67 . . cum dissertatione ejus de Susannae historia ibid. is i. Carmen AZariat & trium puerorum i cum aliis sacris Canticis interpretatur Catena Graecorum Patrum in Psalmos Corderiana T. 3. Narratio de Belo&Draconein Athanasii Synopsi &Stichometria Nicepho-
Dan I 4 - 9 o. carmen Azariae ac trium puerorum. Cap. Xlli. de susanna , & cap. XlV. de Belo & Dracone. V Post Esther. X 3. t et crest smi persuadent hosce pueros fuisse filios Jojahimi, Danielis propinquos qui ab-lcitris genitalibus in regios fuerint Spadones allecti. Cosmas Indi coplevstes lib. Vt L p. 3O7 κτεγαργα&Ο ἐνὸς εξ άυτων φερετή παρα Θεέα γραφη, ουτε
Abul pharajum p. 4y 43. Huetium ad Origenem p. 66. Meminit horum puerorum etiam Muhamed in Corano sura LXXXV.
768쪽
jan ESTHERAE ADDITAMENTA. Lib. III. c. XXIV. him Prophetiat Habacuci diversi ab eo qui inter
duodecim Prophetas Nam ut ex Hieronymo praef. ln comment. Data discimus Porphyrio Eu ebius cs Apostinaris pari siententia re*onderunt, Be ue ac Dracoreis fabulas non c uti veri in Hebraico, te partem esse Pro-:ta . ta filii 's. de tribis Levi, Dutria heptu nia tute A st ex in t tu se ejusdem Belis fabule pomitur z Προητεια ACcακυς ωu es vel AN1ὶ ἐκ φυλης Αευι. Mentio huius narrationis In Brocinu
tum hoc Henr. Harderi Epigramma, In quo Suidnna loquitur, Non pudet aeterna canos aspergere labe PNon pudet hac famam labe notare meam zMonyra isenum s non hic amor est, insana libido est, uam furor Psχgii suscitat igne rogi. Hic ut in irriguis ' mundet s abluat undis, Non ut commaculet, nuda Susanna siedet. neque fraude minisve labat mens integra, spernam Iectos nuda, viros foemina, bola duos.
Damasceni Aαμα ρ - - memorat Elistathius ad Dio nus quod num ad Susannam nostram spectet & I'. Dama,ceni sit, an quod nonnullis placere video t Nicolai Damasceni, alii Dd Esther editionem Graecam duplicem ex rundelima Bibliotheca pduxit vir paucis comparandus Iacobui 'Dyyμ ) δ' ' ι ἡ θου
qua additamenta obelis confodiuntur, itemq, alteram auctore Ut v letur Theodotione. Ad calcem Syntagmatrs de LXX. InterpretabuLond. 16ss. 4 recusi LipD I 69s. 4. Johannes vero Di uirus addita menta libri Estheris de Graeco latine transtulit & novit, ad calcem annotationum in librum Vst ri ; isti Pa nino. Lugd. Bat. Leguntur hae notae cum Baduelli, Grotuqueant adversionibus etiam in Criticis Sacris Londines DbUS VIII Librum qui ESDRAE sub nomine tertius in latina veteriversione ambulat & ex Hebraico translatus videtur Io. Morino ' Vide Christoph. Car righti Mellific. Hebr. Ill. 1. &Bootarium HiorOZOio. T. 49 M.
769쪽
Exerc. Bibl. Isidorus Hispalensis VI. 2. Orig. vocat si Vm ' μνώm , negans eum apud Hebraeos haberii & Esdrae λαθηκον, ac divinum Nehemiae librum qui aliis secundus Esdrae est, pro uno computans, quod apud Hebraeos factum testatur ' S. Hieronymus. Athanasio autem in Synopsi & in Graecis Bibliorum editionibus est Liber Esdraeprimus, quoniam historiam paulo altius atque ille repetit , ut notat Io. Rainoldus L. i. censurae Apocryphorum p. 2 3 8. Lectus est a Clemente Alex. & ab Origene, Cypriano aliisque sub Esdrae nomine allegatus, unde quin bene antiquus sit non est dubitandum. Esdrae autem dicitur non quod ille sit auctor, sed quod magna ejus pars c. VIII. seq. de E dra agit. Graece exstare negarunt viri nonnulli docti, quia deest in nonnullis Biblior. editionibus. In plerisque Vero exstat, & in Polyglottis Parisiensibus ac Londinensibus legitur Graece , Syriace ac latine. Graeci eum diviserunt in capitula CIX. ut in edit. Aldina ac qui eam sequuntur apparet. In Nicephori duobus Esdrae libris huic tertio nimirum qui Graecis primus est, & Canonico Esdrae itemque Nehemiae libro qui ambo secundum illis constituu ut) tribuuntur quinquies mille ac quingenti. Latinae versionis S. Hieronymus non videtur auctor. Sed diu ante Hieronymi tempora latine leti ita tum constat hunc librum e Tertulliano , Cypriano & aliis. Germanice noluit transferre D. Lutherus , nam quae in recentioribus Bibliorum Germanicorum n Oltrorum edi-- tionibus occurrit versio libri III. & IV. Esdrae, atque III. Maccabaeorum B. Dan. Cra merum auctorem agnoscit. De quarto Esdre libro, qui latine tantum exstat, & Graece olim lectus fuisse ex fragmentis in Barnabae Epistola & Clemente Alex occurrentibus cogno citur, dixi in Codice Apocrypho N. T. pag. 936. seq. Monui etiam ibidem deversione Arabica hujus libri MSta in Bibl. Bodle sana, & de Codice latino itidem manu exarato , qui perinde ut Arabicus ab editis plurimum discrepet. Eos in lucem proferri ab iis qui possunt, fortassis sit pretium operae, propter non contemnendam libri antiquitatem Latinum veterem interpretem interpolavit Sebastianus Caltellio, Francisicus item junius, qui notulas quoque adspersit.
770쪽
IX MACCABAEORUM ' sive Hassamonaeorum librum primum Hebraice reperisse se testatur Hieronymus. Neque abnuerim Hebraice primum scriptui etsi pro Graeca lingva contendit doctiss. Beveregius in Codice Canonum Vindicato p. 277. Titulum Hebraicum servavit Origenes apud Eulebium VI. et s. Hist. Cum enim libros ἐνδαθ κους veteris Testamenti commemorasset, ἔξω j του , inquit, ἐςιτα Μακκας καί, οἱzπερ ἄkiγε ραάοι ΣαρβηΘ Σαρβανε ἐλ. Quod Scaliger ad Euseb. pag. o. interpretatur porta domus porta filiorum Dei: vel potius principes familiae, & principes Aliorum Dei. Bochartus: ' N sceptrum Principis filiorum Dei. Franciscus Iunius & Huetius: 'an U N sceptrum sue virga rebellium Dei. Fulle rus minus verisimiliter:
Generatio rebellantium. Graecam versionem, quae amisso Hebraico exstat,& Flavio Iosepho forte lecta est , ad varias editiones exegit atque cum versione sua & notis edidit Jo. Drusius subjuncta Alberici Gentilis dissertatione qua tuetur loca nonnulla quae in hoc libro reprehendi solent. Fra- neqv. 13 99. 4. Haec Alberici dissertatio cum Drusii & Baduelli, Grotiique notis occurrit etiam in Criticis sacris Anglis. In Poly glottis Vulgatam veterem & latinam recentem Nobilii, & Syriacam habes versionem. Nicolai Tot nardi Harmoniam libri utriusque Maccabaeorum
quampridem typis impressam sed nondum publici juris factam ante
duo ' Maccabaeus, cognomen Iudae Mathathiae filii. καλουμένου ζ Mακκαζαίψ. i. Maccab.
1l q. quod a virtute pater ei dederat. Persica lingua sonare Kοίρανον sive σποτην notavit Isidorus Pelus. li I. s. Epist. Mathathias apud Gorion idem : θ da, sitim; , nomen tuum voca Ut in Maccabaeus, Iroma ' V 'ropre Drritu , em tuam. Drusius XI. I . sacrar Ob L. & initio commentarii in I. Hasmonororum 'NPIC ex iactorem interpretatur, a exstinguo. Alii vide Memorias litterarias Trivult. A. 17Oi. pag. 37c. seq. repetunt a quod est delere . perdetre & Ines desideravit. Hottingerus prostratorem ab Arabico QPI prostravit in terram Abraham Ecchellensis, quod miror, maerentem in Chron. Oriental ) Etiam primae litterae verborum EXodi XV. I i. quibus in s)mboli vicem usus Maccabaeus fertur, nomen 'ta Ieserunt, quae nominis notatio placet praeter Reuch linum, JUnium, Crotiumque& alios Joanni sinetio Antiquitat. Neo mag. p. 4 O. & Petro possino p. 37S. ipici legit Evangelici Vide et si juvat, Fulierum II. i3 Misc. ac B. Dors hei penta- de cadem p 3s . & Mich altheri quadragenam Misc. Theo l. p. 76s seq. De H Omonias Seldenium lib. 1. de successi in Pontificatum cap. 1 o. & Christiani Noldii Hiae Idumaeam p. 4ir. seq. Waltheri centur. P. FIO.