장음표시 사용
121쪽
CAPPADOX. Lib. IV. c. HL inrsta ui Unde a mi ntentia discedit AEgidius Menagius inamoenitatibus juris p. a a 3 . In Lindemio renoVato G. Abr. Merklini p. 87. gas Aretaeum Strabonis & Gregorii Na Zian Zeni esse coaetaneum , quae perspicue inter se pugnant, cum trecentis amplius annis Strabone junior fuerit Gregorius. Igitur hanc librarii vel typographi hallucinationem mittamus. Sed neque illud quod additur , Aretaeum sub Augusto Caesare vixisse, ferri facile potest. Sane Aretaeum pneumaticae sectae addictum esse observavit Daniel Clericus V. C. parte 2. Hili. Medicinae lib. IV. se t. a. c. 3. Atqui hujus sectae auctor Athenaeus Attalensis non multo antiquior fuit, Plinio , vel ad lummum lubNerone scripsit , ut eidem viro docto observatum. Nusquam quoque Aretaei meminere vel Plinius vel Galenus , vel auctores ejus aetatis alii, verum a Paulo AEgineta semel atque ab Aetio aliquoties, laudatur. Quin Aretaeus i ple meminit antidoti ab Andromacho Neronis
archi atro inventi , Symphonis quoque ac Philonis & , estini
nischii. Laudari Aretaeum a Dioscoride Koenigius in Bibl. annotavit. Et sane Aretaei mentio in lib. 2. εω Ἀςων quae suo Dioscoridis nomine leguntur p. Iir. Sed illa junioris este Icriptoris , & supposita Dioscoridi
Exilant hujus Aretaei α πων σημειων οΡων - πι- -- Θων de acutorum s Chronicorum sive diuturnorum morborum causis G signis libri IV. initio manci . o cων κ νύσω θεροι πευῖκά , de acutorum ac Chronicorum morborum curatione libri totidem, e quibus duo posteriores mutili ad nos pervenerunt. Latine hos libros vertit Junius Paulus Crassus , Medicus Patavinus, non optimis Codicibus usus Venet. Iis 2. 4. Deinde Graeca Vulgata sunt a Iacobo Gounis Medico Paris IJ J. . g. apud Adr. Jurne-bum typographum Regium , quae editio e codice Regio auctior est capitibus quinque II VI. in libro postremo , licet ea genuina esse ambi, git Henis chius , quoniam in capite de diabete non leguntur ea quae e X Aretaeo Aetius de illo morbo agens repetit. Eandem editionem habeo locis variis manu viri docti emendatam. Mox Crassi versio recusaest forma minore Paris. apud Guit. Morellium & Iacobum Puteanum, passim castigata & additis a Goupylo capitibus quae Cratas non verre rat. Hinc suam iterum interpretationem sub incudem revocavit ipse Crassus, atque ex Regia Graecaeditione plurimis emendavit locis, & capita illa quinque ipse quoque addidit A. 1 s. De GOupylo autem conqueritur hii verbi. . Cum id opus ego jam moliri constituissem, a Medico quodam
122쪽
Gallo, viro ut comicere licuit non inerudito, dudum factum fuisse cognovimus,quod ipse non detrahendi nobis studio sie fecisse testatur, sed ut admoneretjad inchoatum
opus estimandum ab olvendumque incitaret. Me praeterea bonum interpretem appestare non recusavit, o a nostra Persione, quam ipse doctam meditationem vocat, se in edendo Graecis non mediocriter fuisse adjutum confitetur. Hisce quidem verbis amtium erga nos animum prae se tulit , si d amici operam nequaquam exhibuit. uapropter ipsi ego ob bona verba gratias agere non debeo , cum opin verbis repugnare cognoverim , ut in opi apologo linatori vulpecula ressondit. Nam si amico in me animo stitisset, me per litteras commonefatere, o nonnulia errata mihi de-teeere, neque ea prius quam a me re*onsionem acciperet, Pulgo patefacere debuit. Ego enim aut me purgassem, ac errorum mihi obiettorum rationem attutissem: aurs excusari non potuissent, eos ingenue, qui meus es animi candor, amico assus ese sem, meque ad cassigationem paravissem. Sed ita profecto quodplerisque hominibus accidere consueuit , hominem impulit, ut is alienam siegetem falcem immitteret , studium videlicet captandae gloriolae s sthenis detegendo vitiis, quo nihil facilius ac Iucundius es potest Uentandi ingenii affectatio Recula est Crassi versio e Goupyli illa quam dixi recognitione, initio Collectionis Medicae artis principum quam Henr. Stephanus latine dedit Paris I 167s l. Eadem versio ab ipsi Crasso recognita iterum prodiit una cum Rufo, Te ophilo proto spathario & Stephano Atheniensi BasiL 1 s 8 i. 4. Denique Georgius Henischius Medicus Augustantis adhibitis Codicibus Veneto, flavarico & Augustano Aretaeum de integro recensuit, quae deerante Galeno &Aretaeo diVersis litterarum typis expressa supplevit , atque adjuncta Crassi interpretatione & novo Commentario suo, quo morborum maxime natura explicatur, edidit Augustae Vindel. 16D3. I. Petri Petiti Medici Paris in Aretaeum observationes brevi prodituras sibique inscriptas testatus est Menagius ad Laertium 1692. editum p. 2s 3. Sed necdum prodiisse illas intellexi, neque usquam exstare puto editionem
Parisiense Aretaei Graeco latinam in A. quam auctam P. Petiti annotationibus memorat Merklini Lindenius renovatus R. t 68 6. editus.
IX. RUFUS Ephesius Cleopatrae Reginae Medicus fuit, si credimus Io Tretrae Chil. VL hist. 44 r. 3GO. at plerique Suidam secuti,
longe juniorem faciunt & ad Trajani tempora referunt. Exstant ejus De appellationibus partium corporis humani libri III. & libri primit quidem binae ut videtur Rufi ἐκδόσεις. Plis libris Koenigio videtur usus esse Pollux libro secundo Onomastici, licet nusquam Rufum nomine-
tenus laudat Pollux, Graece edidit Iacobui Goupylus Paris i 1y4- 8.
123쪽
EPHESIUS. Lib c.III. Ιοἶ typis Regiis ex ossicina A. Turnebi. Latine verterat Iunius Paulus Crassus cum Aretaeo, Venet. I i j 2.4. recusos deinde Paris I s s . forma minore ex recensitone ejusdem Goupyli, & inter Medicos Principes H. Stephani A. I s67. ML atque iterum ex secunda Crassi recognitione A. 1 s sy.&Basil
De ve sicae renumque lectibus, liber extrema parte mutilus. De medicamentis purgantibus fragmentum. Haec Graece una cum superioribus Rufi libris & Sorano de utero ac muliebri pudendo idem Goupylus ex officina I urnebi edidit Paris. I s sq. 8. atque eodem anno latine , forma minore. Postea inter artis Medicar principes recudit latitie H Stephanus A. Is 67. LNovam editionem Graeco latinam Rufi ad MS. Bernense recensitam in litus est Martinus Bogdanus teste Bartholino Centur. IV. Mxdi c. Epist. p. 3 7 Russi de Venereis & de hsibus memorat Labbeus Bibl. nov. MSS. p. I 26. Rufo etiam tribuit Raiis libros diγύας qui inter Galeni scripta leguntur, ut suo loco dicam. Perditi sunt libri V. A ςSvidae memorati, quorum secundum allegat Oribasius. meu βοτανών libri IV. carmine Hexametro. Galem praef. libri VL desiimplic. me dic. T. 2. edit. Basil. p. 68. e quo opere nonnulla Videtur adducere p. I 6O. Et forte ex hoc ipso petita sunt quae de herbis Deo alicui sacratis edidit Aldus cum Doscoride, atque ego exhibui supra liba II. c. 26. Sane nihil habeo quod verisimili huic Simieri conjecturae opponam. Respicit&hos libros Galenus Rufunal audans lib. I .de antidotis c. 2.
Ss emtυπκἀ βιςλἱα Galen. prae L lib.VL de simplic. Medicamentis. Ex his videntur hausta fragmenta Rufi pleraque quae apud Aetium
124쪽
rain. c. uIn Hippocratis quoque scripta quaedam commentatus videtur,ut colligo e Galeno de libris propriis T. q. p. 3 7 O. & T. F. p. M o. ubi Sabinum & Rufum vocat Aub, τοὶς ΙΣ οκροίτους γράμμαπιν ωμιληκότας ά απκρέργως. Alius fuit Menius Rufus cujus meminit Galenus VII. de compos . medicamentor . secundum genera T. 2. p. qi6. Rufum vero Hieracem Thebanum quem refert Tiraquellus , nullum reperio, licet Hierax Thebanus laudatur a Galeno V. de compos medicam. secundum genera T. a. p. 387.
PhiloBis geres no aetas. I. Scriptorum editorum deperditorum catalogm sordo: siuppositorum quoque , cum variis obserPatiombus. 2. Editioηes. 3 . Phiisnei Parii. q.
HILO gente ac religione Iudaeus, Patria Alexandrinus, insa) e nobili inter suos ac sacerdotali familia fuit, Alexandri Lysimachi Alabarchae b) Alexandrini h. e. scripturae ac vectigalium Magistri qui inter praecipuos ibi Magistratus erat , frater. Iitate provectus c) circa A. C. XL. caput legationis fuit popularium suorum nomine ad Cajum Imp. apud quem Alexandrini per Apionem graviter calumniati Iudaeos fuerant. Et quanquam irrita fuit legatio , tamen scripta ipsa &memoriae quas de ea reliquit, prudentiae Virtuti ingenio ac constantiae ejus testimonium reddunt luculentissimum. Cum secunda vice venisset ad Claudium Imp. Romae locutum fuisse cum Petro Apostolo ejusque habuisse amicitias scribit post Eusebium Hieron. in Catalogo c. XI. Sed Petrum
a) Joseph. XVII L io. Antiq. Euseb. II. s. Nisi. Nicephorus II. 9.bo De hoc vocabulo vide laudatos a Grangaeo ad Juvenal. I. 13O. & Ciceronem II. ad
e Confer de hac Philonis legatione Tille mont. T. 2. FIist. Imperator. p. 763. seq.&Martinum Hankium de scriptoribus rerum ByZant. lib. I. cap. VHΙ. Schismaticum non fuisse Philonem, contra Bernhardi I amy sententiam probat idem Tillemontius T. 2. Memor. Eccles. Parte s. p. 223. seq.
125쪽
Petrum ante Claudii fata Romam veniise incredibile videtur Sam. Baianagio T. I. Annal. p. 99. Magis etiam incredibile mihi videtur in illo vetustiorum silentio , quod Photius Cod. CV. refert eum Christo nomen dedisse, sed postea ex indignatione quadam & taedio iterum ad suos rediisse. In Philosophia atque eloquentia ita profecit, ut vulgo etiam
ferretur de eo proverbium φίλων Πλατανίζει, η Πλάτων ψιλωνι ει neque enim Iudaicam tantum sed externam quoque gentium 'Pnilosophiam, Pythagoricam praecipue ac Platonicam calluit & cum Iudaica conjunxit,unde Nicephorus IL is. Philonem -βοηπιν ἐπ άμφοτ ρως φιλο φία ς appellat, quod contra Viri docti Ioannis Jonsii sententiam qui lib. III. c. q. de scriptoribus Hist. Philosiophicae, Philonem Platonicum fuisse multis negat confirmatum a me alias si1ngulari dissertatione Lipsiae A. I69 3. edita de Platonismo Philonis Iudaei,& a Io. Clerico V. C. demonstratum in Epistolis Criticis est adversus Ioannem Van der e yen Theologum Fra neque ranum, Epistola VIII. Credat interim
qui volet audaciori magni Scaligeri effato, Hebrai i s Syriasimi imperitiorem fuιίse Philonem, quam ullus Gadus vel Scytba , o hoc omnia ejus scripta loqui: c. XVIII. elench. trilisere L. Mihi quemadmodum constat quod non satis est Iudaeum natum esse, ut idem statim Hebraice vel Syriacedo et us sit, ita doctorem tam celebrem legi se Iudaeis illa aetate, propter leves quasdam L minus congruentes neque ad Grammaticam formulam fatis exactas quae in Philone fortassis observantur etymologias, statim de ponte dejicere, atqueHebrai simi omnis &Chaldaismi rudem pronunciare, videtur haud aequum. Miror etiam virorum doctorum judicium, qui e recentioribus Rabbinis Philonem Hebraicorum rituum ignoranti iIimum d) fuisse concludunt. In expositione librorum Mosaicorum Allegoriis nimis indulsit, fateor, atque idem ut in sacris scriptisfacerent auctor fuit Claristianis, praecipue Origene exemplum lejus auctoritate sua commendante, sed vel eo nomine charias esse Philo debet, quod tam amplum L locuples de ratione illius aetatis άλληγορουμενα tractandi testimonium praebet Iudaeus. Unde vero habet Vir incomparabilis, in acerrima illa sua Philonis censura e) e uim nomenclaturis solis contribulium suorum Hebraeo Graecis instructum protulisse ea quae de nominibus
d R. Cudisortii libro qui inscribitur : true notion of the Lord's supper p.r 7. Ph, Io
e) Ed. Mrnhardus apud Caveum V. C. in parte litterar. ad A. C. O
126쪽
Hebraicis interdum argutatur. Quis enim non malit aduentiri Oriceni, Eusebio & Hieronymo diserte assirmantibus Philonem ipsium nomenclaturam ejusmodi composuisse & librum de nominibus Hebraicis eorumque etymologiis condidisse.
II. Scripta ' Philonis complura exstant digna meliore cum editione tum interpretatione, ut recte ait Cotelerius ad T. 2. monumentor. Ecclesiae Graecae p. s o. Addo etiam, Ordine meliori, nam qui in editionib' occurrit est admodum perturbatus Sed universis his, ut spero, defectinus occurret &eruditorum exspectationi abunde fatisfaciet doctissim' Vir Era tui Benzelius Erici Archi Episcopi dignissimi F. Praefectus do linimus Biliothecae Upsaliensis, qui apparatu non contemnendo init ructus jam ab aliquot annis novam Philonis editionem & uno alteroque opulculo auctiorem molitur. Philo ipse in limine libri an ei λων κ, σπιπμαν Oracula Moysis, quae plerisque scriptis suis illustravit, in tres ideas sive tria distinguit genera : Tην μεν περὶ Κοσμοπο ιας , ἀυ b i f κην, τbis 2 Viriis
Hμο κ . Hanc distinctionem secuti sunt, qui lari pia Philonis plera-
nue digellerunt in cot ειοπrit1τγκα , ὶ ωκα & νομοθετκα. Sed contra Philonis mentem ac minus commode ea sunt uir. Mihi quidem , salvo aliorum judicio ita videntur Philonis scripta digerenda esse: 1 Περι si1ς Mωὐαίως κοσμοκ M. De mundi opificio sive in Hexae meron p. i. edit. Paris. Ex hoc libro locum proferens Eusebius VIII. 1 . praeparat. Πάλιν ουν , inquit, siν φίλωνα παροτέον , ἀου πρωτουτων Ας τιννουον. Laudat idem XI. et . Latine convertit Ioh. Christophor sonus. a. Nομων Λρων ἀλληγοροατων α Πι ἐξα-- ρον πρωτη aa Genes . II. vers. I . seq. Allegoriae sororum legum post Hexaemerou lib. t. p. L. Philonis Allegoriam sacrarum legum legisse se testatur Photius Cod. io s. 3. Nόμων ιερῶν ἁληγονα των μετά την ἐξα μερον δευτέρm ad Gen. II. 1 8. seq. Algetoriae lib. a. p. tMs. Hic liber ab Hoeschelio primum Graece
editus cum notis, & male in Geneven si ac Parisiensi liber tertius inscribitur&a reliquis longe distrδbitu
8. seqv. Allegoria liber i. p. D. Hic male in qditionibus inscribitur liber
Librum' sociniani cujusdam hominis putilam conjeeturam,qui scripta Phi Ionis composita esse existimat ab aliquo hujus nominis Christiano qui circa extremum faeculi secundi post CHRlSTUM natum claruerit, confutavit Petrus Allixius V. C. in judicio Ecelesiae Iudaicae adversus Unitarios capite VI.
127쪽
SCRIPTA. Lib. IV e. M IOILibrum quartum Allegoriarum Philonis allegat Leontius apud Turrianum IV. a. Apologiae pro Epistolis Pontificum.1. Πευ των χερουβὶμ -*λομνης ρομQHM ,-ζ κῖBkr πρα- του εE GΘρωπου Καν. ad Gen III. aq seq. De Cherubim cygammeo gladio, de
Caino qui primis ex homine procreatu es p. Ioδ.
6. Περμ ων ἱερουργουσὶν Ιβελ τε - Κῶν ad Gen. IV. 2. seq. De sacrifciis Abelis N Caini p. 13 O. 7. Πευ ζτο χειρον τω κρήιβον; ς λῶν in B M ad Gen.IU7. seq. De eo , quod deterius potiori insidiari sioleat p. I sita Laudat Eusebius XI. 1 praeparat. & ante eum Origenes in Matti
ω φησαν ον βιCλιω δ ὶ Κ τὸν χῶρον &c. 8. Περο Γιγέντων ad Gen. VI. I. De Gigantibus p. 28 . o. Πιν ζ οπι ά εἄον - Θῶον ad Gen. VI. 2. De eo, quod Deus sit immutabilis p. 293. Eusebius II. 8. Hist. forte non male utriusque libri, hujus ac praecedentis, communem tradit fuissse titulum, et- γγ -ντων ηπε. ζ μη πεπειοπι τὸν Θῶον. Sane libro priore, qui de gigantibus inscribitur, agitur etiam de divinae virtutis immobilitate.
se Philonem testatur idem Eusebius,& hunc pro secundo agnovit etiam in versione sua Lilius Tiphernas. 2. Πε, μενς ad Gen. XI. a I. De ebrietate p. 24O. Hic liber videtur olim divisus fuisse in duos. Nam duos aει με,ς scripsisse Philonem , idem Eusebius testatum reliquit. i 3. Πε, ἐξενηψε Nῶε Gen. IX. 24. De perbis , evigilavit Noe p. 273. Hunc ipsum librum puto intelligi ab Eusebio, cum memoratur Iς
ο π1Κ ῶν νηφας ό νους ευχε ' μ, καταροτ Neque opus est, ut pro νους legamus Nῶε, nam ad νουν applicat Philo, quae de Noe dicuntur. I 4. Περὶ συγχύσεως λέκτων ad Gen. XI. I. seq. De confusione lynguarum p. 319. Hujus libri Eusebius facit mentionem & Hieronymusi s. Bi ς σοφου Agασκαλί- Eusebius male Aκουο νην, licet ub
pientis per doctrinam perfecti, sive de legibus non scripti p. 3 q9. Totus hic ti-O 2 tutiu
128쪽
'ios PHILONIS IUDAEI Lib. IV. c. IV.
tulus in Eusebio exstat. Vulgo autem inscribitur de Abrahamo: Et sane majorem partem de hoc agit, prius tamen de aliis ante Abrahamum piis hominibus Enoso, Enocho, Noe, quos vocat προτέρη - ετ , tum paucis de Isaaco & Iacobo & Sara : sinsula κατα τῆς ρητας 'primum i deinde τὰ ut loquitur νομους persequens. Porro in limine linjus libri , Philo ait,l se, postquam de mundi opificio disseruit, jam etiam de legibus agere velle, ac primo de universalioribus illis atque antiquioribus non scriptis, sed scriptarum archetypis , ad quarum normam Abraam & alii amici Dei vitam suam ex
tem a Philone alium librum hoc de argumento praemissum, quam unicum , quem numero primo retuli etΨὶ κοσμο-ίας. Eundem respicit, cum de tetrade loquens A ας δ' πιπιαι , inquit , ελε, D , 2 της
um librorui sed unicum librum. ὶ ψιλωθρω Hας p. 697 dηλωτα κατα προ ν tas Am lege mei H ) συντάξεσιν ας άνέκαψα τε βίου Μωυσεως. Reliquos separatim editos, interim hodie ordinem secrarum litterarum, quas interpretatur , sequi tuto nos posse existimo. Bigo Gφου - μαΘους η ύ ς ον, Vita Vocia Et σοφου Σκου sive εξ ἀ- η ς Vita Jacobi, periit. Vide , quae dixi infra num. 2I Q in ad Gen. XII. I. sieq. De migratione Abraami p. 3 8 S. Meminit Eusebius. περι ιεκθὼν liber de mercede proborum ad Gen. XV. I. intercidit. Memorat Philo p. a 4. G ι θ το - ταώτης β.cλωπεωμQαν ως ἐνην ἐπ άαν
I7. περὶ ζ πις ό των Θείων πραγμάτων κληρονομ ad Gen. XU. a. P. 42q. De eo, quis rerum divinarum haeresst. Eusebius alteram quoque partem tituli servavit, I τίς ἰ των Θώων εο κληρονομ' , Κ 'ia e ς εις τα ιμ-εναντία τομης. Agitur enim in hoc libro etiam de foedere Gen. m. so. quo Deus jussit Abrahamum dividere vaccam & cetera animalia & partes ex adverso sibi invicem ponere. I 8. τῆς εἰς π ύλα α σαυόD ad Gen. XVI. I. seq. De congressu comparandae liberalis eruditionis causa p. 4 s Nimirum hum niores artes ac disciplinas Philosoplitae famulantes Philo confert cum Hagare ancilla Arahami. Apud Eusebium non ara; λυμ α S; Iegitur,
sed S d magis probo. Et Philo ipse libro
129쪽
i9. πο ρυ-δων ad Gen. XVI. seqv. De profugis p. 482. Apud Eusebium hic liber recte inscribitur πεφφυ ς κω ωρώσεως δε ' Hκα-ris eaqueper angelum inventa: atque ita legit Hieron. in Catalogo,Sophronius,Suidas. In quibusdam Eusebii codicibus sui t-φύπως ἐνεί- πως, ut patet ex Rufini vers. In aliis Valesius invenit πεε φύσεως - ού- ρέσεως. Nicephorus utramque lectionem conjunxit πε φυ ς-α ζίπως, πέζ φυσεως ἐνρῶπως. Male, ut opinor, licet in MS. Eusebri Nortfolchiensi accepi quoque legi περ φυμς-ώρ-ως, περὶ φυμς
πεὐ-De testamentis sive pactis Dei libri duo interciderunt. Meminit Philo libro proximo : τἰν 5 πε αμλκων σύμπαν λόγον ειν δναν ἀναγέκαφα . Memorat ex hoc ipso loco,atque ita, ut nouvidisse se illos innuat Eusebius & ex eo Hieron. Male itaque apud Eusebium legitur 24 1κ οὐν ζάτης κω δευτερος. Scripserat Eusebius eαβ quod exprimi debet πρωίν οι δευτερον , scilicet βιἔλιον.
ZO. εὐ των με νομαζομDων , S ων ωκα μετονομάδοντ', ad Gen XVII. I. seq. De iis, quorum nomina in Scripturis mutata memorantur, qu
me sita facitum sit. p. IO44. Hunc librum primus Graece ex codice Augustano edidit & notis illustravit David Meschelius Francos apud echel I 18 . S. Latine vertit Eed. MoreVM Paris as93. 8. memorat Eu
130쪽
Tertium habes p. Iio 8. HCeschelio primum vulgatum Graece ex codice Augustan O , & illustratum notis Francos. apud Iob. echelum i s 87. 8. auarm& uinim non exstant.1αii νέ- ζητημάτων - λυσεων. si' aestionum s siolutionum in Genesin libri ra praeterea, quae exstant latine in Micro presbytico p. DO - 36o. Basii l. i s so. fol. post eisitionem Paris. i 3 1O. fol. interciderunt. Me morantur apud Euseb. & in titulo Codicis Caesarei.
Hactenm , quae ad Gone eos Librum idustrandum faciunt. 23. πε, βίου Mωύπως , οπερ ες; πῆ Θεολογίας, προφητειας. ne
Vita Mosis, sive de Theologia ac Prophetia Liber I. p. 6oa. II. p. 6s JII. 66 4. Allegat Clemens t. Strom. p. 3 2. latine vertit praeter Gelenium D nei eiu Phile hin vide vomum .de Hist. lat. p. 19 I.) AdrianusTurneb- Paris. & Franci cin Zinus Venet. I s7s. 8.Libri quinque ζητημάτων - λυσεων sive quaestion m s solutionum in modum Eusebio & in titulo Codicis Caesarei memorati non exstant. Σή. πτερώ των δίκα λογίων ἁ κεφάλακα νόμων έA. De decalogo p.744. Latine vertit Iob. Vevraeus Paris. Is 4. g. Iob. Chrisophorsonus Antverp.
τῶν δεκα λογιων βιCλία Libri rquinque de legibin decalogi oecialibus Eusebio memorantur. Ex his primus intercidit , quo bina praecepta exposuerat i) ἄχρι ζ μη νομιζειν Θεους -τοκρ*τῶς ετέρους & a)-ζ μηδεν Θεοπλα-ςῶν χειροκμητον. Haec enim duo accurate in illo se tractas se testatur Philo ipse libro proximo, unde patet binos libellos ejus μονα χίας huc non spectare, licet in illis quoque agit de cultu unius summi Dei. Libri se cundi pars prima qua illustratur praeceptum ) πλ' ἐνορκίας f αβασμῆ de jurejurando s religone legitur p. 6Q. edit. Paris & quanquam titulus promittit etiam agere Gy8' -ς ιερής εεσόμης Ο γονεων πιμης, in in bro ipso haec desiderantur. Occurrit tamen altera pars praeceptum illustrans gτερος της ἰερψς εβλμης κἀ- των εορτων , de lan io sabbatho s diebus foris p. i 173. seq. edit. Paris Primus hanc Graece edidit David Hoeschelius e codice MS. Augustae Vindelicor. 161 . . Latine vertit Fed. MOrellus Paris. 16i . 8 Sed tertia ad praeceptum F. πευ' γονεων πιμης non e X stat. Liber tertius ad praeceptum 6 QP μοιχων - παν τῆς ἀκολάςου & ad
praeceptum 7 ) ἀνὰ οφόνων κ- πνσης βίας. Contra moechos, omnesque libidinosos , s contra homicidas omnemque violentiam habetur p. 776. In quibusdam codicibus argumenta hujus libri ita desigtiantur: arara pse A