장음표시 사용
291쪽
rios ipsumque consulatum h) & in patria sacerdotio Cereris &Proserpinae i) functus. Attigit tempota Pii & Marci Antonino'm k , relictis post se variis scriptis, quae secundum ordinem temporis quo elaborata videntur, maxime ex sententia Chronologi nostra aetate Clarissimi Henrici Dodvvelli r) recensebo , ita ut illis quae interciderunt praefixum videas asteris cum interim dolebis mecum praeter tot Arriani monumenta periisse etiam hujus Philosophi vitam, quam a Dione Cassio compositam fuisse Suidas m) auctor est.
Epicteti libri ' octo, memorati Photio cod.s8. Hi sunt, ni fallor, libri de Epicteti dissertationibus quos ab Arriano compositos affirmat Gellius lib. r. c. a. lib. II. c. I9. Epicteti librum Vocat Augustinus IX. 4. de Civitate Dei, Emκτητου λόγους ipse Arrianus, & paulo post 'M μνωα in praefatione ad Lucium Gellium. Persuadeo enim mihi ex his octo libris 2Dτριβῶν superesse hodie primores quatuor, de quorum editionibus atque interpretibus dixi capite superiore.
a. ' OMIAIΩN E HIRTHTOT βιἔλία δωδεκα, Taminariam n) Epi' neti sermonum libri duodecim. Hi ut existimo, a Gellio lib. I9. cap. 'I. VO cantur λε Hibri, ubi ex quinto nonnulla graece producit. Ex homilia Arriani pro treptica quaedam proferuntur apud Stobaeum ser
mone 9 i. pag I ri, qui alibi passim multa ex Arriani Epicteteis profert,
h) Photius eod. s8. Διί το της παυδ ας ἐμίσημον ίλας τε πολιτικας αρμας επιςευ Θη , εις το των υπάτων ἁνεύη τε λ . . SVidd αξιωματων μετα λαβων ' Ῥυ μέχρις ἀυτου του υπατευ σπι , κατά φησιν ελικωνιδ' , Dα την της πωρέας δεξιότητα. Heliconium hunc Byzantium Sophistam Christianum Suidas alibi testatur Chroni concontexuisse libris decem ab Adamo usque ad tempora magni Theodosii. Arriani Conssilis mentio apud Galenum XI. I a. de usu partitam T. I. edit. Basll. p. 492.
Idem Photius C. s8, τά-τές χρονους Κοριανου- ντωνίνου του Αντωνίου εγvωρίζετο idem traditum svidae in Aρριανος I In laudata di T. de aetate peripli maris Euxini T. s. Geographorum Graecor Um mino 'rum Viri Clari T lo. Hudsoni. m) Suidas inΔίων.n Ita malim reddere, quam eum Tille montio T. r. Historiae Imperatorum p. 47 3. hiaran gues sive Orationes.
292쪽
quorum pleraque in quatuor quos habemus dissertationum Epicteti libris non exstant. Sed de his jam in Epicteto testorem monui.
ΤΗΣ. Devitas morte Epicteth Memorat Simplicius praefat. ad Enchiridion : H ἶ-j Eπικτητου ον της ἀυτου τελευτης Αρριανος ο τὼς Emκ rου κιβας, πολυεῖχοις αππHM βίλίοις. Idem innuit L cianus in pseudomante, T. I. p.747. Quanquam professus jam supra sum non penitus e sse exploratum , de magistri sui vita& morte singularem librum Arriatius composuerit, ut opinati sunt Ionsius,d ille montius Dodvvellus: an id argumentum adtexuerit libris dissertationum, familiariumve Epicteti sermonum, quod utrumque opus communi ct MNιcων nomine complecti Simplicius videtur. q. 'ETXEIplΔION EI IKTHTOΤ Manualis libellus Philo ophia Epicte-tea cum ' praefatione ad Messalinum, quae intercidit. Vide supra iayej' '' . tithoisti A β ἔλίιj: i . De Romanorum bellus rebus a Trajano felloiser gesto adversus Parthos libri XVII. Vide Photium cod. m. Suidam in Dianς. Stephanum ByZ. in , α ubi quintum & in ubi septimum decimum hujus operis librum laudat.
άδικοῦ ςυνωαφῆ. Ceterum in Veneta editione Graeca & aliquot MSS. codicibus quos Vir Cl. Jacobus Gronovius evolvit, liber sextus L septimus unum librum constituunt & Indica de quibus paulo post ago occupant locum libri septimi. Sed hoc a Facio ac deinceps ab aliis recte e it immutatum, licet Indica male habentibus pro libro octavo,cum sit singulare opus. Etiam in XISto Codice uno laediceo quem reliquis praestantem omniq; auro Omnibus numis pretiosiosem celebrat idem Gro- novius,liber septimus a sexto probe est divisus,utrumque vero excipit liber singulatis sub tituls Αρρικνου Ινδικεῖ,
293쪽
DE EXPEDITIONE ALEXANDRI. Lib. IV. e. VIIL 27 p
Palladius de Bragmanibus p. ii. A ριανῶ μέντοι ζ μαθητῶ ζ φιλοσόφου
μνημαπικω κ. r. λ. Eodem Photio judice cap. 92. nemini eorum qui historias optime contexuerunt postponendus est , quale quid, vel amplius etiam ipse de se a stirmat Arrianus, dum libro I. de rebus Alexandri p. i 3. non minus se numerari postulat των πιώτων ωτη ψωνη ελ α - λ quam Alexandrum Magnum των ω mς όπλοις. Veritatis studiosum prae ceteris commendat aeneas Gagaeus in Theophrasto p. 23. & Φιλα- λη Θους cognomentum ei tribui in libris, notat Coelius Rhodiginus lib. 1. Antiquar. lectionum c. 22. Graece hoc opus post editionem Venetam cui praefixa est Io. Baptistae Egnatii praefatio , edidit Nicolaus Gerbelius, Basileae is 39. 8.subjuncta seorsim Barthol. Facii, de qua mox, interpretatione. Latine vertit Petrus Paulus Vergerius , idque de industria inculto sermone, ut a Sigismundo Imperatore intelligi posset, quemadmodum testatur Bartholomaeus Genuensis, qui eam ut barbaram Germanis incultioribus relinquere se praedicat. Dubito an lucem viderit haec Vergerii translatio non minus quam altera Nicolai Sagundini Thaddaeo Ugoleto Parmensi memorata) quia nec Bibliothecarum scriptores editam memorant, neque illam se usquam reperire potuisse testantur qui Arrianum postea edidere Vulcanius, Blan cardus , Gronovius. Quae vero a Facio Italis politioribus, ut ait, proposita est librorum Arriani translatio , Pisauri isO8. 8 & graeco subjecta Basil. i s 39. 8. atq; iterum separatim excusa Lugduni is y2. I 2. pluribus mendis scatet, hiatibus, atque interpolationibus scriptorem deformat, ut ostensum a Vulcanio in sua ab Arrianum praefatione. Itaque hic quem dixi Bonaventu ra Vulcanius Graeca editione Ger bellana cum vetusto codice MS. quam ab H. Stephano acceperat collata, hos Arriani libros emendatius edidit& novam accuratiorem versionem suam adjunxit, Gene vae ex ossicina H. Stephani A. 13 7s. fol. Vulcanii iaλαν Graecolatinam recudi curavit Nicolaus Blancardus,qui & ipse duobus MSS. codicibus Richeliano & Gan
294쪽
α FL. ARRIANI DE ALEXANDRO Lib. IV. e. VTIL
gnas ut tam inhumane acciperentur a Jacobo Gronovio p) in supplementis lacunarum in sine a Tactico, Dione Cassio & Arriano Lugd. Bat.167 i. 12. p. IKO. seq. tanquam aliena & praecipue Vulcanio, Fre inshemioque surrepta , ac nullius pretii. Nempe vir clarissimus qui in his supplementis trium vel quatuor locorum Arriani, ex Medice OMS. vidit rectiorem lectionem,ideo solus sapit,reliqui volitant velut umbrae. Prodiit Blan cardi editio Amst. 1668. 8. cui etiam subjectus index Scriptorum ab Arriano laudatorum, qui sunt Androsthenes Callistrati Cretensis, Aristobulus, Aristus, Asclepiades, Callisthenes, Cimon, Ctesias, Eratosthenes, Euripides, Herodotus, Hecataeus, Homerus, Megasthenes, Nearchus, Onesicritus, Ptolemaeus Lagi & Xenophon. Ex his Aristobulus, Asclepiades, Callisthenes, Hecataeus Eretriensis, Megasthenes, &Ptolemaeus Lagi ante Arrianum scripserant de rebus Alexandri Magni. Nearchus &Onesicritus navigationes jussu Alexandri susceptas scriptis tradiderunt, memorati Straboni , Plinio, Curtio, Plutarcho. Ex his Nearchi paraptum ab Indis in Persicum usque sinum, late persequitur in Indicis c de quibus mox) Arrianus,brevius ex Iuba Plinius lib. 6. cap. a 3. Hist. Nat. Post Blanc ardum denique idem Jacobis Gronoviis hos Arriani libros atque Indica ex MS. Perusino & quatuor Codicibus Mediceis emendatos in capita divisit & cum versione Vulcanii MSto Augustano postea usi ex ipsius autographo recensita & interpolata, suisque animadversironibus edidit Lugd. Bat. 17O . fol. Ac Praefationem quidem ¬as viri doctissimi scatere in vectivis in Blanc ardum,Fre ins hemium &alios viros doctos quoscunque, & magnum aliorum contemtum ac minutiarum vi eis Iim venditationem ac depraedicationem ubique referre,
non mirabitur qui alia illius scripta similis farinae omnia viderit. Ad calcem operis recusa est ipsius Exercitatio de Pallacopa sive fossa ex Euphrate , ad ver lus Is V ossium. Gallice hi Arriani libri prodierunt interprete Claudio Mitardo Paris. Is 83. 4. tum Nic Perroto Ablancourtio ibid. I 6. 8. praeterquam editionem in pandectis Brandelaburgicis memorantur aliae tres Anni i61 a. 166i o Icos.
p Exstat x ejusdem Gronovit Epistola de Pallacopa amne de quo Arrianus lib. 7. ast
JO. Georg. Graevium Lugd Bat. 1686, 8. adversus Isaaci Vomi expositionem in appendice observation uin ad Melam. Lond. I 646. 4. Nonnulla Arriani loca ill
lustrat etiam praeter Curtii interpretes , Freiushemium pracipue Palmelius in exercitationibns ad scriptores Graeco'
295쪽
haneam versionem eorundem librorum vidi in 8. In Historia Ecclesiastica Socratis lib. s. c. 13. in latina versione Henrici Valesii videas memorari singularem librum μονόςιςλον quem Arrianus de Alexandri vita composivit. Sed in Graeco est ὸ Α- ας, nomen corruptum & antecedentia arguunt ibi potius agi deAlexandro impostore cujus vitam scripsit Lucianus. 8. H INΔΙΚΗ ut Photius cod. pa.&Eustathi' ad Iliad. J .pM .
sive utStephanus ByZ. ita Mαοσακα vocat INAI KA, De rebus indicis liber unus.
Hic cum libris septem de rebus Alexandri solitus edi, a Clari T. Viro ad Soloecistam Luciani p. io . & ab aliis quibusdam allegatus est pro libro octavo historiae Alexandri, ita ut Guilhelmus Stuckius q) putaverit Indica Arriani intercidisse. At licet & iste liber res Alexandri persequitur, tamen peculiariter ab auctore scriptus & publicatus est, stylo etiam peculiari donica scilicet dialecto, cum septem libri priores Atticam eloquentiam referant. Quae utpote satis testata &ex lectione utriusque operis&Arriano r) ipso auctore, Photioque ac Stephano ByZ. certa, prolixius demonstrare supersedeo. Vide Blanc ardi notas pag. so . seq. archi Cretensiis s) Paraplus ex Arriani Indicis petitus graece & latine cum brevibus notis editus est in T. I. Geographorum minorum Viri Claris s. I s. Hudsoni, praefixa H. Dodvvelli dissertatione, qua illum suspectum sibi& sub postremorum Ptolemaeorum tempora confictrum, non ab ipso Alexandri M. aequali Nearcho compositum testatur, argumentis nescio an conjecturis potius ad hanc sententiam adductus. Meminit Nearchi praeter alios Philostratus in vita Apollonii III. I s.
ni a Trapezunte usque ad Dioscuria da atque inde ad Bosporum Cimmerium indeque ad Thracium & ipsam Bygantium urbem. Hic peri- plus scriptus ab Arriano Cappadociae jam praefecto, in usum ImperatOris, circa annum ejuS Vicesimum paulo ante bellum cum Alanis, ut ostendit Dodvvellus pag. IOO. In eodem periplo testatur Arrianus se dedit m a rebus
3 ) In Periplum Ponti Euxini p. z.
296쪽
I b. IV. e. FIR rebus pluribus sententiam suam accuratius exposuisse Hν τοις Ρωμιώκοῖς κάμ α ' litteris latine scriptis , quae in Archivis reconditae perierunt. Memorat istum Arriani periplum Stephanus ByZ. in ἁλμνη , α ψίλαι, θόανα. Respicit&in Aννα . Neque cum Is . VOmo p. 38. ad Anonymi periplum Ponti Euxini & Maeotidis paludis , crediderim Epit omen tantum hodie superesse. Idque recte negat Dbdu vellu p. 16O. Graece primus edidit Sigismundus Gelenius cum periplo maris Erythraei , periplo Hannonis, Plutarcho de fluminibus & montibus, ac Strabonis Epito me
Basileae ap. Frobentum It 3 3. 4. Latine Vertit post Adrianum Turnebum& tum hunc Ponti Euxini tum Erythraei maris de quo mox) periplum Graec e & latine edidit commentarioque & tabulis Geographicis Abrahami Ortelii additis illustravit Jo. Guilhelmus Muc ius Tigurinias Lugd. Is 77. fol. Ab eo tempore Graece cum Stuckii versione inter alia Arriani scripta utrumque periplum edidit atque itidem tabulam Ponti Chorographicam addidit Nicolaus Blan cardus Amstelodami 1683. 8. Denique Io. Hudsonus Vir claris L additis brevibus notis & Stuckii translatione servata praemissisq; eruditis Henrici Dodiselli dissertationi by Chro- nologicis , ambos periplos Graece ac latine recudendos dedit in Geographiae veteris scriptoribus Graecis minoribus Tomo I. Oxoniae I 698. 8. In quo volumine exstat etiam periplus ejusdem Euxini maris & Maeotidis paludis Graece primum editus ex Bibl. Claudii Salma sit, latine versus& notis illustratus ab I L. Vossio Amst. I 639. q. &recusus in Geographicis antiquis Iacobi Grono Vii. Lugd Bat. I 697. q. Hunc Arriano juniorem demonstrat, antiquiorem Constantino Imper. conjicit in diss. de illius aetate ab Hudsono praefixa H Do iv vellus. Certe ex Scymno Chio, Arriano & Martiano Heracleota pleraque sua collegit, & nomine tenus
meminit Xenophontis I MMσβυτίμ ita dicti respectu junioris Xenophontis Arriani. Misi praeterea ad eundem praestanti stimum Hudsonum tertio Geographorum minorum Volumini inserendam aliam o-vmi descriptionem Graecam ineditam Ponti Euxini, collectam ex iisdem Scriptoribus,sed nonnulla vel in illis non obvia vel obscurius aut inemendatius tradita explicantem , quam evulgare olim promiserat lHolstentus in Syntagmate Geographorum Graecorum de quo Lambecius lib. I. commentar. de Bibl. V vadobonensi p. Ii .iI4. Vide & quae de manu exaratis ex Periplo Arriani excerptis tradit idem Lambecius lib. I . p. IO7. lib. F. pag. X M.
297쪽
PONTI EUXINI, ET ERYTHRAEI. Lib. IV e.'LL hrisi superiori maris Euxini periplo adjungi in editionibus solitus atque
Arriano nostro vulgo tributus, sed& cum variis navigationum descriptionibus Italice editus atque illustratus a Io. Baptista Ramusio Venet.1188. l. In se ipso libellius nullas habet notas certas quibus Arriano nostro adscribatur,nullius etiam veteris scriptoris testimonio hanc sententiam confirmante. Cum tamen in Codice quo Gelenius est usus, Arriani nomen prae se ferat, neq; certa sint argumenta quibus ei abjudicetur,neque illius ingenio, curiositate atque eruditione sit indignus, inter Arriani nostri scripta ei locum dare non dubitavi. Quanquam non probo libertatem Stuckii, qui praeter MSS. Codicum & editionis Gelenianae fidem huic quoque periplo praefixit inscriptionem : ad Adrianωm
Trueanum Imperatorem arem Augustum. Quod vero argumenta quae objiciuntur Chronologica non sint tam evidentia, ut propterea alius auctor sit nobis quaerendus, vel ex eo capias licet conjecturam , quod ea dem illa ex quibus Salmasius in exercitationibus Plinianis p. ii 86. edit. Parisiensis probare voluit eum Arriano longe antiquiorem esse, assentientibus Vomo lib. a. de Hist. Graecis cap. 7. &Jo. Harduino ad Plinii lib. 6.c. 2 3. eadem illa argumenta urgentur a doc tissimo Dodu vello in diisertatione de aetate & auctore Peripli maris Erythraei pag. 8 I. seq. utillnm Arriano fuisse juniorem atque bub Marco ac Vero scripsisse ostendat ac confirmet. Neque vero necesse est quos donis &legationibus dicitur amicos sibi servasse Chariba et Homeritarum ac Sabaitarum in Arabia Regulus, de binis in imperio sociis potius quam de duobus sibi succedentibus intelligere Imperatoribus; Traiano V. g. &Adriano, vel Adriano & Antonino Pio, siquidem & hujus aetatem attigit noster Arrianus. Ad diversitatem quam Abraham Ortelius objicit inter hunc periplum & descriptionem ejusdem orae in Arriani Indicis occurrentem, possit responderi Arrianum prius in Indicis suis oram illam descripsisse ex Nearchi,ut ipse testatur libro, deinde ex recentiore obser-Vatione, qua ira a Nearchi illa differre nihil profecto mirum. Sed de hac re statuet quisq; ut volet, mihi ad alia Arriani scripta est progrediendit.
II. 8 AAANIXH , A KAT AAANOΥΣ De bello a Persius Alanor Hadriano Imperante gesso, liber. Hoc bellum ipse patra Vit firmanus, Alanosque ut testatur Dio lib. 69. p. 794. compescuit. Memorat A λα- νικην ejus Photius cod. s8. & ejus fragmentum esse videtur Oιωξις σάλανων, i ructio aciei adversius Alanos, quam Graece ex MS. Mediolanensi,
cujus ab Emerico Bigotio apographum acceperat, cum Versione latina
298쪽
i s FLAV. ARRRIANI TACTICA L b. LV. e. VIIL
¬is suis edidit & Tacticae Arriani subjecit Joannes Schelarus, Lipialiae 1664. 8. Sche feri editionem recudi curavit Nicolaus Blan cardus Amstelo d. 1683. 8.1 a. AOΓΟΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ r) Η TEX NII TARTIRI4 , De acie inser eηda liber, vicesimo Hadriani Imp. anno scriptus,ut auctor ipse sub extremum testatur& accurate inter alia agens de exercitiis equestribus veterum Rorria norit. Hunc ex eodem codice Mediolanensi paucis ut videtur
verbis ab initio mutilum edidit, vertit & notis illustravit idem Sche ferus una cum Mauritii Imp. libris XII. artis militaris de quibus suo loco dicetur. Nicolaus deinde Blancardus Taeticam ex Sche feri editione una cum aliis Arriani opusculis prelo iterum subjecit & iconismis quibusdam auxit, Amstelodami eo quem dixi Anno i 683. 8. professus nescio quam vere, Vix enim ullum hujus rei in recensione libri vestigium) se
usum codice MS. Claudii Salmas ii, qui pridem Arriani Taetica legisse
se testatus est, in tractatu de militia Romana. 13. ' TA META A AEEANAPON G λόγοις ἱ. Historiarum de rebus post Alexandrum gestis libri decem. Memorantur a Photio cod. 1 8. & prolixius recensentur c Od. 9 2.14. ' Τά RATA' TIMOAEONTA ΤON RopINOION De rebus anmoleonte Corinthio in Sicilia adversius Dionysium gestis. Meminit Photius cod. 93. ex ipsius Arriani Bithynicis.1 s. R TA' ΚΑΤΑ ΔΙΩΝΑ ΣΥΡΑΚΟΥΣION. De rebus gestis Dionis Syracusii adversus eundem Dionysium secundum, Dionysii F. tyrannum.Ρhotius ubi de Arriani Bithynicis p. 1 3O: γ εμινηται θ εν τη συγ-
r ) Arriani nomen inter eos quorum scriptis usus est Leo Imperator,praeficitur huju3 inois in cod. HS. de quo j ambecius lib .p. a I S.
299쪽
ET DE VENATIONE. Lib. IV. c. Vm. 279 Chilia d. s. hist. I s s. veri . 287. In Catalogo MSS. Scipionis Tettii apud Labbeum Bibl. nov. MSS. p. 3 8S . tanquam adhuc in Italiae Bibliothecis exstantia memorantur Arriani Parthica, Alanica, Historiae de rebus post
phontis sic riptus & stupplens ea quae in prisci Xenophontis s) libro de venatione desiderantur. Primus e recentioribus hunc librum, ineditum adhuc ledtitavit & quaedam illius illustravit Henricus Stephanus lib. a. schediasmatum c. i. seq. &lib. F. c. I 6-I8. Deinde editionem ejus molitum Rigallium testatur Maus secus ad Plutarchum de fluminibus,
cujus verba adscribam: Arriani Κυνηγετ;κον nescio cur baritenus non vulgatum fuerit. Hoc tantum scio, i tu opus ab struatissimν ζ1 omui virtutum genere cumulatusimo Claudio Salmasio descriptum Disse ex cod. m. Bibl. Palatinae, cT huc usque fuisse neglectium, quod Xenopbstulis nomen Uetus ita membrana Proferret, quodque qui in eam inciderant non animadvertissent Arrianum etiam Xenophonta vocari. Eruditissimus Rigastius amicus noster aeum curaret Scriptores de re ac pitraria sis cura cauum excudi , in auimst quidem babuit κυν γεπικον istud Arriani simul edere quod a Salmasio habebat: sed credo I 'pographi ous Jem fefellarunt , nam quia Graecum erat, sine versione Latina, quae boaeterna est sivinitar , noluerunt hoc opus typis mandare. Ab illo tempore primus Graece vulgavit 8d eleganti versione latina Arriani Cynegeticum donavit Lucas Holitentus Romae&Parisiis apud Cram ossium A. t 6ψ . 4. Holstenti editionem postea inter alia Arriani opuscula repetiit Nic. Blanc ardus &Henrici Stephani observationes ex ejus schediasmatum libris adjecit, sed& loca quaedam ipse emendavit ex Graeco codice MS. quem Roma Octavius Falconerius ad eum transmisierat; tum loca quaedam versionis Holstentanae in ora libri subinde reddidit meliora. Amst .i683. 8. Denique idem libellus gallice u) versus est nescio quo auctore & Parisiis A. I 69O. 1 rob
editus cum Oppiani Cynegeticis, Synesiique Epistola & Basilii ho nulla
a J Ita Se se Xenophon junior, sive Arrianus : ταυταλέξω ομωνυμός τε ω αυτωπόλεως της ἀυτης donatus civitate Atheniensi ) - άμψι ταυτα ιι πκδα κως , κυνηγέσιαυῆ ςρατηγίαν σοφιαν. t) Exstant in Tomo quinto Facis Artium Jani Grseteri .ub Vide Ephemerides eruditorum Parisienses. A, I 'O. p.
300쪽
sCRIPTORES DEPERDITI Lib. M. x
& aliis Proverbiorum Scriptoribus.
Catalogus scriptorum deperditorum de proverbiis. I . Proverbia edita sub nomiane Plutarchi. Zenobii. 3. Dioreniant. q. Appendix Vaticana. F. Proverbia ab Aldo edita. 6. Ppoverbia in Hesiychio. 7. Suida. 8. Proverbia Mich. postolii. 9. Gregorii Cyprii s Hermodori Rhegii. IO. Index scriptorum inproverbiorum Graecorum scriptoribus allegatorum. II. Notitia scriptorum recentiorum qui proverbia collegerunt vel interpretati sunt , digesta ordine Alphabeti.
N proverbiis Graecis sive congerendis sive exponendis multi olim operam posuerunt suam, quorum scripta interciderunt. Ex his incertum est, quis designetur a Marcello Ancyrano apud Eusebium in libris ad versus eum scriptis lib. 1. c. s. ubi refert, virum quendam e Graecis sapientem duobus libris explicasse proverbia εμμεκα, at άμεκα libris quatuor. διο κάι
πικροιμίας εις ἀν-ς γεγραφεν βιCλία, δυο μεν των εμμέτρων τῶν ' ἀμετρων τἀσαρ . Forte intelligitur Aristophanes Grammaticus , cujus αμετροι παροιμία videntur laudari in scholiis graecis ad Aves Aristophanis Comici v. I 292. O M τας, α Πλάτωνι παροιμίοις καψας laudatur in Anonymi libello de incredibilibus cap. IX. Uchylum εν Κῖς παροιμιων allegat Zenobius V. 8s. Intelligit forte AEschylum Alexandrinum, ut Meursio etiam visum in libro de tragoediis AEschyli POCtae. 'Antiphanis Comici Drama, παροιμίω. Athenaeus lib. II. p. 6O. Apolloniaes Nicaenus aαι παροιμιων. Stephanus Byzantius in τέννα.