장음표시 사용
11쪽
Sirat,o XIll 62T: Φησὶ δε Καλλισθένης ἀλῶναι τας Σάρδεις υπὸ Κιμμερίων πρῶτον, εἶθ υπὰ Τρηρῶν και Αυκίων, ὁπερ καὶ Καλλῖνον δηλοῶν, τον τῆς ἐλεγείας ποιητήν, υστατα δε την επὶ Κύρου καὶ Κροίσου γενέσθαι ἄλωσιν. Aέγοντος δε τοὐ Καλλίνου την ἔφοδον τῶν Κιμμερίων ἐπὶ τους υσιον ῆας γεγονέναι, καθ ῆν αἱ Σάρδεις ἐάλωσαν, εἰκάζουσιν οἱ περὶ τον Σκήψιον γαστὶ λέγεσθαι ,σιονεῖς τους Ἀσιονεῖς Ἀσιανούς xl ' τάχα γὰρ ηΜνονία, φησίν, Ἀσία ελέγετο κτλ. cs. Stepli, Byχ. v. 'Hσιονία. Ilesychius Bσιονεῖς, οῖ την Ἀσων οἰκουντες Ελληνες.
l 'aiisan. IX s. 5: Ἐποιήθη δε ες τον πόλεμον τοὐτον καὶ ἔπ', Θηβαῖς τα δε ἔπη ταύτα Καλλῖνος, αφικόμενος αυτῶν ες μνήμην, ἔφησεν πιμηρον τον ποιήσαντα εἶναι ' Εαλλίνω δε πολλοι τε καὶ ἄξιοι λόγου κατα ταυτα ἔγνωσαν. Ita Sylburg .. viilgo et coisil. Καλαῖνος et
Stratio XIII 60 l: Toῖς γὰρ ἐκ τῆς Κρήτης ἀφιγμένοις 2 ευκροις. οῖς πρῶτος παρέδωκε Καλλῖνος, ὁ τῆς ἐλεγείας ποιητής, ἐκολούθη σαν δε πολλοί, χρησμος ην αυτοθι ποιῆσασθαι την μονήν, ὁπουοῦν οἱ γηγενεῖς αυτοῖς ἐπιθῶνται ' συμβῆναι δε τοὐτ' αυτοῖς φασὶ περὶ Ἀμαξιτόν' νυκτωρ γὰρ πολυ πλῆθος των ἀρουραίων μυῶν ἐξανθῆσαν διαφαγεῖν, ἴσα σκυτινα τῶν τε οπλων καὶ τῶν χρηστηρίων 'τους δε αυτόθι μεῖναι ' τούτους δὲ καὶ την Ἱδην απὸ τῆς ἐν Κρήτy
Siralbo XIV 668: Καλλῖνος δὲ τον μεν Κάλχαντα εν Κλάρω τε - λευτῆσαι τὸν βίον φησί τοὐς δε λαους μετὰ Μόψου τον Ταὐρονυπερθέντας, τοὐς μεν εν Παμφυλία μεῖναι, τους δ' εν Κιλικία μερισθῆναι καὶ Συρία μέχρι καὶ Φοινίκης.
12쪽
Aristoteles Polit. V 6, 2: Ἐν δὲ ταῖς αριστοκρατίαις γίνονται αἱ στάσεις ... ετι ὀταν οἱ μὲν ἀπορῶσι λίαν, οἱ δ' ευπορῶσι ' καὶ μάλιστα ἐν τοῖς πολέμοις τοὐτο γίνεται. Συνέβη δε καὶ τοὐτο εν Λακεδαίμονι υπο τον Μεσσηνιακὸν πόλεμον. Aqλον δὲ και τούτο ἐκ τῆς Tυρταίου ποιήσεως τῆς κα λ ο υμέ ν η ς Ευ νομίας θλιβόμενοι γάρ τινες διὰ τον πόλεμο ν ῆῖί ου ν α να ὁ α στον ποιεῖν τὴν χωραν. Α lite Paus. IV 18, 1: καὶ ἐποιήσαντο οἱ Λακεδαιμονιοι δόγμα, ατε τοῖς ἐν τῆ Εἴρα μἀλλον η σφίσιν αυ- τοῖς γεωργοῶντες, τὴν ΜεσσVνίαν καὶ τῆς Αακωνικῆς την προσεχῆ, εως ἀν πολεμῶσιν, ἐῶν ἄσπορον. Ααὶ απυ τουτου σιτοδεία ἐγένετο ἐν Σπάρτν καὶ Ομοὐ τῆ σιτοδεία στασις' ου γαρ ηνείχοντο οἱ ταυτ βτὰ κτήματα εχοντες τὰ σφέτερα αργὰ εἶναι ' καὶ τουτοις μεν τὰ διάφορα διέλυε Τυρταιος.
Aυτὸς γὰρ Κρονίων, καλλιστεφάνου πόσις qς, Ζευς μακλείδαις τήνδε δεδωκε πόλιν οἷσιν ἄμα προλιπόντες Ἐρινεὸν ήνεμόενταευρεῖαν Πέλοπος νῆσον ἀφικόμεθα.
A φιλοχρηματία Σπάρταν ὀλεῖ, ἄλλο δε ουδέν.
Tyrtaeus. Da Tyrtaci locis non ii ullis dissoruit, Osania in Coinnientariis Seminarii Pliii. Giss. spoc. IU quod non vidi) et VI. Fr. 2. Straho VIII p. 362: καὶ γὰρ εἶναί φοσιν Tυρταιος) εκεῖθεν ex Lacedaemoneὶ ἐν τῆ ἐλεγεία, ἐν ἐπιγράφουσιν ΕυνομίαC Aυ- τὰς γὰρ κτλ.h r. 3. Diod. Sio. T. III p. 3: χτι ὁ αὐτὰς Λυκοὐργος ἐνεσε χρο- σμον ἐκ ελτῶν περὶ τῆς φιλαργυρίας τὸν ἐν παροιμίας μέρει μνημονευ- Numeri 1ιdiocti sunt ollitionis Bactitanae .
13쪽
ωδε γὰρ ἀργυρότοξος ἄναξ εκάεργος 'Απόλλων δ irχρυσοκομης ἔχρη πίονος ἐξ ἀδυτου.
Φοίβου ἀκουσαντες Πυθωνόθεν οἴκαδ ' ενεικαν μαντείας τε θεοί καὶ τελέεντ' επεα
ἄρχειν μεν βουλῆς θεοτιμήτους βασιλῆας, οἷσι μέλει Σπάρτης ἱμερόεσσα πόλις, b πρεσβυγενεῖς τε γέροντας ἔπειτα δὲ δημότας ἄνδρας ευθείαις ρήτραις ἀνταπαμειβομένους μυθεῖσθαί τε τὰ καλὰ καὶ ἔρδειν πάντα δίκαια ,ομενοπι υ φιλοχρ. ... ἀδυτου, ἄρχειν μεν βουλῆς κτλ. Haecipias soquunt ii r Tyrtaei sunt sis. 4ὶ, ita tuo verisimile est, otium priora Tyrtaei esse, ita tuo liomines docti neglecto versu 1 M φιλοrρ. κτλ. in-
semieriint v. 2 et 3 post primum ilisti clion fr. 4; sed cum lioc disticho iωδε γὰρ κτλ. non ibono coliaerere videatur cum eo, quod Plutar lius praemittit: Φοιβου ἀκούσαντες κτλ. lioe ipsum Selaneide vinus subditicilinaesso censet. Sed potius in opito ine Diodori stilo diversi loci temero iuul urn conflati. I tolloriis prinium sex Turtaeo continomormorat oraculunt citreo edituna do vitatula avii ritiit, detriine aliud oraculun , UIOd Polydorus et Tlieopompiis retulerant. TFataeus autem hoo ipsum oraculuin Inoro suo pentanaetro notio explanaverat. sortasse etiam alia Minulerint,
doniquo in sino subiecit: Aδε γὰρ κτλ. Ceteriini Plut . Instit. Lac. 42 Alcameni et Theopompo e litum osse dicit: es. Zonoti. 1'rov. II 24. ibivio interPr. - V. I. iloricas soranas consulto servavi; pro όλεῖ Diod. et Zenob. ἔλοι, pro Scliol. Eurip. Andr. 446 γὰρ. Coniiciat ali piis dr-tuouin scripsisso ἄλλο δέ κ' οὐδέν. - V. 2. ωδε Hermann, Diod. δὴ.- V. 3. Iρνσοκόμης, Iserinann χρησαμένοις. Fr. 4. Pilitarcia. Vit. Lycurg. c. 6: στερον μέντοι τῶν πολλῶν ἀται-οίσει καὶ προσθέσει τὰς γνώμας διαστρεφόντων καὶ παραβιαζομένων,
Πολύδωρος και Θεόπομπος οἱ βασιλεις τάδε τῆ ρήτρα παρενέγραψαν Αἰ δε σκολιὰν ὁ δῆμος pλοιτο, τοὐς πρεσβυγενέας καὶ ἀρχαγέτας ἀποστατῆρας ε μεν. τουτ' ὐστι μὴ κυροῖν, αλλ' ο λως ἀτίστασθαι καὶ διαλυειν τὰν δῆμον ώς ἐκερέποντα καὶ μεταποιουντα την γνώμην παρὰ τὰ βέλτιστον' ἔπεισαν δε καὶ αυτοὶ την πόλιν. ῶς τοὐ
14쪽
μηδ' ἐπιβουλευειν τῆ δε πόλει τι κακόν
δθμου τε πλζθει νίκην καὶ καρτος επεσθαι
l0 Φοῖβος γαρ περὶ τῶν ω δ' ἀνέφηνε πόλει.
V. 8. non ost integer Servatus, n im cod. μηδέ τι επιβουλεύειν, rectius supplevit et emon lavit Diiutori μηδ' επιβουλευειν τῆδε πόλει τι κακον, quam Illicli μζδέ τι βουλεύεtν τῆδε πόλει σκολιόν. Est otii in hoo solemne carmen, velut apud Allieni euses, vid. Aristopli. Tlios inophor. 335 εἴ τις ἐπιβουλεύει τι τῶ δήμω κακόν. - V..9. δήμου τε, Κrebs δή μου δὲ eoui. - V. 10. ΙIecker ilitei punctione post επέσθαι deleta coni.
Φοῖβος ἀκε ιρεκόμqς κτλ. - Dixit de lioe Tyitaei loco satis difficili
Goctiling opusc. 1 317 seqq., tibi ostendere institit it Lace Inoinoniorminoήτρας, quae dicutitur, olini versibus lietoicis adstrictas suisse: Goetilingio adversatus est Urlictis Mus. Riten. VI 194 seq. neque tamen quaestionem expedivit. Non est liuitis loci rem accuratius portractnre, Eapita tantii in paucis perstran ain. Nullis oninino legibus scriptis Lacedaemonii usi sunt, ρῆτραι quao vocantur sunt dictiones Delpliacae, velut nobilissima illa ρήτρα, luae Luctu'go Praxecepti, mi Oua octo restit lyli Spartanoriun or lintin laossot, Rutiquissimum pedestris sermoni80raeei moriu-nienti im, non Spartanam, sed Delphicam dialectu in prae se scri. Et hoo ciuidem tam planum est ae locupletissimoriim testiuin auctoritate iii malum, ut mireris nominem perspexisse. Sod nimirum liorninos doctos
sugit duplex fuisse genus dictionum Delptileariatn: pretieter ipsu in Oraculum Versibus heroicis reptilin, quod Pyllii a furore percita edebat, Niocique ipsi iis dei responsum esse crodoliatur, legati pleriinuisse etiiun litistris mandanda curiιliant, Miae Saceritos Dei plumis προφήτης ipsius oraculi explanandi graitia suppeditabat: et liaee qui deni μαντεία podestri oratione orat perscripta, qtierna linodum illa ipsa L vcitro o etρα. Utriuriqite geniis Lacedaemonii dili re uter in publico talbulario servabant,
ne nio tamen mirum, si postea pleraque cli ultimi itate te inporis sinsumpta suerint. Goetilingius autoni lios Tyrtaei versus argutius quana verius ad Lyctirguna referre Voltiit: nillil enim calisae est, cur Plutarcho fidem ali rogernus. qui poetam lo Polydoro ct Tlieopompo haec retillisso tostatur; idoin tanton Plutarcinis milii videtur omnino salsiis esso, citui dicit
lios reges novissima voma: αἰ δε σκολιὰν ὁ δῆμος ελοιτο scr. εροι τοὶ τους πρεσβυγενέας καὶ αὐχαγετας αποστατῆρας εἶμεν, tumidisse ei dictioni, Miain litora lati Lycurgus accepit: et iis ni odi fraus ab illius saeculi ingonio aliena. Imo laaec ipsa vecta, quae Dolpiliciora uti insignent prat- dentiam arguunt, a sirincipio I,vi urgeae dictioni ii lditii si tenuit: sed sensi in populi ligentia glisconto Spartanos linius piri ocepti oblivio cepit, reges ne senatus non inan aude int populi multithulini, si quid novasset, resistore. Igitur Polydoriis et Titeo poni pus itemini Dei plii cu in oraculunisci seitati sunt do ro publica or linituita: antistitos oreticuli regibus eude insere. quae olini Lyeurgo res potuleriint, antimiissi inu quaeque civitatis instituta optinia arbitrati. Ac proxiinis cpi idem saeculis videnti ir Spartani enuisse, ne quid miantiis consultis olbrogaretur: vitare qui postea doinstitutis Lliee lacu ontorii in scripserunt, praesertini cum oraeulum Tlie O- pompo et Polydoro edituna oblivione obriituni osset eiusque memoria Potissimum 'Tyrtaei testimonio firmata esset, conunerati sunt, lios regeS pri-inos id cavisse et Lycii rgoae dictioni novissi ina veri,iι a Midisse. - Coterram hic quoque viuetur Tyriacus ipsa ora lili verba Servavisso, quae Poeta ileinceps explanat, iit lioe suerit lici rosponsiun:
Aρχειν μὲν βουλῆς θεοτιμήτους βασιλῆας .
πρεσβυγενέας τε γέροντας ' ἔπειτα δε δημότας ανδρας μυθεῖσθαί τε τα καλα καὶ ερδειν πάντα δίκαια, δήμου τε πλήθει νίκην καὶ κάρτος ἔπεσθαι.nRIn post v. 3 Vel etiam post v. 2 id ipsuna, In Pio summa rei est, cautum
15쪽
φετέρω βασιλῆῖ, θεοῖσι φίλω Θεοπόμπω, 318 ου δια Μεσσῆνην εῖλομεν εὐρυχορον, μεσσο νην αγαθην μεν ἀρουν, ἀγαθον δε φυτευε ιν ἀμφ' αυτην δ ἐμάχοντ' ἐννεακαίδεκ' ἔτο5 νωλεμέως αἰεί, ταλασίφρονα θυμὸν ἔχοντες,αἰχμηται πατέρων ημετέρων πατέρες εἰκοστῶ δ' οι μεν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντες φευγον γθωμαίων ἐκ μεγάλων ὀρέων.
Ωσπερ ἔνοι μεγάλοις ἄχθεσι τειρόμενοι, δεσποσύνοισι φέροντες ἀναγκαίης ἴπο λυγρῆς ημισυ παντὸς ὁσον καρπὸν ἄρουρα φέρει.
Aεσπότας οἰμωζοντες όμως ἄλοχοί τε καὶ αυτοί,ευτέ τιν' ουλομένη μοῖρα κίχοι θανάτου.
erni, no quid senatusconsuliis oli rogarent, quod Tyriaeus v. 6 et 8 significat. Deni Die non obstat, quod Pliit. dicit an seni g. s. resp. e. 10: την
ἐν Λακεδαίμονι αριστοκρατίαν ὁ Πύλος πρεσβυγ εν έας, ὁ δε Λυκουργος ἄντικρυς Γέροντας ἁνόμασεν. Fr. 5. Tria fragm. iu uniana coniunxi, et primi In Pridem alteriun- qite iani Buttinann copulavit. V. 1 et 2. Pausan. IV 6, 2: Ουτος δε ομεόπομπος ην καὶ ὁ πέρας ἐπιθεὶς τῶ πολέμω ' μαρtυρεῖ δέ μοι καὶ τὰ ἐλεγεῖα των Τυρταίου λῆγοντα ' Hμετέρω κτλ. - V. 3. ServaVit Scliol. nil Plat. p. 448 od. Bokk.: 'Aφικόμενος δὲ Ουτος Tnρταῖος) εἰς Λακεδαίμονα καὶ ἐπίπνους γενόμενος συνεβουλευσεν αυτοῖς ἀνελέσθαι τον προς μεσσηνίους πόλεμον, προτρέπων παντοίως' ἐν οἶς καὶ τὰ φερομε νον εἰπεῖν ἔπος ' Μεσσήνην ἀγαθὰν μ. ἀ. ἀγαθὰν δὲ φ . ot sitniliter idem p. 388 et Olympio l. in Alcib. I 162. Olyin p. otiani φυτευσαι.ὶ ἀγαθὴν bis scripsit Buttinann. Itospicit Stricto VIII 366. - V. 4. . . 8. Striis oassori VI 279: Μεσσήνη δε ζάλω πολεμηθεῖσα ἐννεακαίδεκα ἔτη, καθάπερ καὶ Τυρταιος φησι 'υμφ' αυτ ὴ ν κτλ. Adde Pausan. W 15,2, tibi versus 4. 5. 6, et IV 13, 4, ubi v. 7 et 8 leguntur. - V. 4. ἀαφ' αυτὴν Pausano ἄμφω τώδ' Str. - V. 6. αἰχμηταί, Similionis libri αὶχμητάς otile indo η μητέρων. Respicit Strabo VIII 362: τὴν μεν οὐν πρώτην κα
16쪽
Strat, o Vill p. 362: Πλεονάκις ὁ ' επολέμησαν διὰ τὰς αποστάσεις των Μεσσ qνίων ' την μεν ουν πρωτην κατάκτησιν αυτων φησι Τυρταῖος ἐν τοις ποιημασι κατὰ τους των πατερων πατέρας γενέσθαι ' την δὲ δευτεραν, καθ' ην ἐλόμενοι συμμάχους Αργείους τε 319και πλείους Κ iner eoni. Mρκάδας) και Πισάτας απέστησαν, 'Αρκάδων μεν 'Αριστοκράτην τυν υρχομενου βασιλέα παρεχομένων στρατηγόν, Πισατῶν δὲ Πανταλέοντα τον ομφαλίωνος, η νίκα φησὶ ναυτος στρατηγῆσαι τον πόλεμον τοῖς Λακεδαιμονίοις.
At isto t. Etli. Fic. III 8, 5 III11ὶ: de iis ilisserens . tui vi cogi intinilites. ut sortitet' pugnent: Και οἱ προτάττοντες, καν αναχωρῶσι τυπτοντες, Το αυτο δρῶσι ' και οἱ προ των ταφρων καὶ των T D ιου Τ ων παρατάττον τε ς' πάντες γὰρ αναγκάζουσι ' δεῖ δὲ Ουδι' ανάγκην ἀν/ρεῖον εἶναι, ἀλλ' ὁτι καλόν. ubi Elastratilis roseto περὶ Λακεδαιμονίων λέγοιτ αν ' τοιαυτην γάρ τινα μάχην, ἴτε προς Μεσσqνίους ἐμαχέσαντο, ἐπολεμουν, ης και ο Ἀρταῖος μνqμονευει.
Tεμάμεναι γὰρ καλὸν επὶ προμάχοισι πεσόντα ἄνδρ' ἀγαθὸν περὶ ὴ πατρίδι μαρνάμενον. την δ' αυτοὐ προλιπόντα πόλιν και πίονας αγρους πτωχευειν πάντων ἔστ ἀνιηρότατον, Ο πλαζόμενον σὐν μητρὶ φίλη καὶ πατρὶ γεροντι παισί τε σὐν μικροῖς κουριδίρ τ' ἀλόχω. ἐχθρὸς μὲν γὰρ τοῖσι μετεσσεται, ους κεν ἶκηται χρησμοσυνy τ' εἴκων καὶ στυγερῆ πενίρ, αἰσχυνει τε γενος, κατὰ δ' αγλαὸν ειδος ελέγχει, i 0 πάσα δ' ατιμία καὶ κακότης επεται. εἰ δ ουτως ανδρός τοι ἀλωμένου Ουδεμί' ωρη
17쪽
Ρ0ETAE ELEGlΑel. γίγνεται, ουτ' αἰδὼς ουτ' οπις ουτ' ἐλεος, 320θυμω γζς περὶ τῆσδε μαχώμεθα καὶ περὶ παίδων θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι. i5 ω νέοι, ἀλλα μάχεσθε παρ' αλλήλοισι μένοντες,
μηδὲ φυγῆς αἰσχρἄς αρχετε μηδὲ φόβου,
ἀλλα μέγαν ποιεῖσθε καὶ ἄλκιμον εν φρεσὶ θυμόν,μ δε φιλοψυχεῖτ' ἀνδράσι μαρνάμενοι
τους δε παλαιοτέρους, ῶν ουκέτι γουνατ' ἐλαφρά, 20 μνὶ καταλείποντες φεύγετε, τους γεραιους
αἰσχρον γὰρ ὁ ξ τοὐτο μετὰ προμάχοισι πεσόντα
κεῖσθαι πρόσθε νέων ἄνδρα παλαιότερον, ξδη λευκὸν ἔχοντα κάρη πολιόν τε γένειον, θυμὁν ἀποπνείοντ' ἄλκιμον ἐν κονίst, 25 αἱματόεντ' αἰδοῖα φίλαις ἐν χερσιν ἔχοντα - αἰσχρὰ τάγ' οφθαλμοῖς και νεμεσητον ἰδεῖν καὶ χρόα γυμνωθέντα νέοισι δε πάντ' ἐπέοικεν,
τε γένειον αἰδῶ τ' αἰσχυνωσι κυνες κταμένοιο γέροντος, τουτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.
18쪽
ἴφρ' ἐρατῆς ῆβης αγλαὸν ἄνθος ἐχρ ἀνδράσι μεν θηητὸς ἰδεῖν, ἐρατὸς δε γυναιξίν,
30 ζωὸς ἐών, καλος δ' εν προμάχοισι πεσών. ἀλλα τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν
στηριχθεὶς ἐπὶ γης, χεῖλος ὁδούσι δακών.
'Aλλ' Ηρακλῆος γὰρ ανικητου γενος ἐστέ, 32lθαρσεῖτ ουπω Ζευς αυχένα λοξὸν ἔχει μηδ' ἀνδρῶν πληθῶν δειμαινετε, μηδε φοβεῖσθε, ἰθὴς δ' εἰς προμάχους ἀσπΩ ἀνὴρ εχέτω, 5 ἐχθρὰν μεν ψυχην θέμενος, θανατου δε μελαίνας κῆρας ὁμως αυγαῖς ήελίοιο φίλας. ἴστε γὰρ υρηος πολυδακρύου ἔργ' αἴδηλα 'ευ δ' Οργὴν εδάητ' ἀργαλέου πολέμου,
και θαμὰ φευγόντων τε διωκόντων τε γέγευσθε,
cios censet, iniuria, Minni plana disti clion soc repetitur Elog. 11 v. 21. 22. voil post Itoo disticlion plumi omissa esse censet. - Cetoriori et liaee elegia, ct quae deinceps sequuntur 11 et12, integra si Int Carinina, PInm- quam Friinho elogiam 10 ot 11 in unum coniungero conatus est, versibus aliis traiioetis aliis obelo notatis, cui iuro iam adversatus est Aug. Matililao de Tyrtaei carminimis Altonb. 1820). I litor scit in Act. phil.Mon. III 624 omnia in breves quasdam particulas ilissolvero eon Rius est. Etiam Osann censet ea, qtiae Lyeurgus nil scripsit, ex diversis carinini-NIS pro Oratoris consilio excerpta esse, item eleg. 11 exordio carere: si igit honi ines doctos particulas γάρ ot αλλα γάρ in prooemiis lioriim carmin uni insignem orationi vigoroni addere, nec Inoininerunt idem etiRni usu venire in Oratiorio pellestra, velut in Xenopliontis Oeconomico, Syni-posio. itoin in libellis περὶ πολιτείας Λακεδαιμονίων et 'Aθηναίων. Fr. 11. Stola. Flor. L 7: Tvρταλ sic A Trinc., Viii l. a na. s. ρωελεγεῖαὶ λ λ Ηρακλῆος κτλ. Resp. 1. 1 Plia inrcli. de nobil. c. 2:υ Τυρταῖος τους αὐτοὐ στρατιώτας εἰς πόλεμον παρακαλούμενος, γ ε
19쪽
ΡOETAE ELEGIA I. 10 ω νέοι, ἀμφοτέρων δ' εἰς κόρον ἡλάσατε. oῖ μὲν γαρ τολμῶσι παρ' ἀλληλοισι μένοντες
ες τ' αυτοσχεδί ν και προμάχους ἰέναι, παυρότεροι θνήσκουσι, σαουσι δε λαὸν ὀπίσσω 'τρεσσάντων δ' ἀνδρῶν πῆσ' ἀπόλωλ' αρετή.i5 οὐδεὶς ἄν ποτε ταυτα λέγων ἀνυσειεν ἔκαστα,
οσσ', ἐν αἰσχρὰ πορ, γίγνεται ἀνδρὶ κακά. ριγαλέον γὰρ ὁπισθε μετάφρενον ἐστὶ δαῖζειν ἀνδρὸς φευγοντος δηλ ἐν πολεμω αἰσχρὸς δ' ἐστὶ νέκυς κακκείμενος ἐν κον-σιν 20 νῶτον ὁ πισθ' αἰχμῆ δουρὸς ἐληλαμένος. αλλά τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν 322στηριχθεὶς ἐπὶ γης, χεῖλος ὁδουσι δακων,
μηρούς τε κνήμας τε κάτω καὶ στέρνα καὶ ωμους ασπίδος ευρείης γαστρι καλυψάμενος
25 δεξιτερῆ δ' ἐν χειρὶ τινασσέτω ὁβριμον ἔγχος, κινείτω δε λόφον δεινὸν υπὲρ κεφαλῆς ἔρδωυ δ' ὀβριμα ἔργα διδασκέσθω πολεμίζειν, μηδ' ἐκτος βελέων εστάτω ἀσπίδ' ἔχων.αλλά τις ἐγγυς ἰων αυτοσχεδὸν ἔγχεῖ μακρῶ
30 ὴ ξίφει ουτάζων δήων ἄνδρ' ἔλδεω καὶ πόδα παρ ποδὶ θεὶς καὶ ἐπ' ἀσπίδος ἀσπίδ' ἐρείσας,
σάουσι. - V. 14. A πῶσ' πώλετο. - V. 15. ουδείς, fort. οὐδεὶς δ' ut Ursin. - V. 16. ῆν et γίγνεται Valchonnei', v. ἄν et γίνεται; idem elimn αἰσχροπαθη, Vel ὀσσαπερ αἰσχρὰ παθειν γίγνεται ἀνδρὶ κακω coniecit, si inititor Harti in g. nisi quod oσσα κάκ' sci ipsu. Fort. : oga' αἴσχρ , ἐντιπά- γίγνεται ἀνδρὶ κακῶ. - κακά, B supraκακῶ .-V. 17. ριγαλεο scripsi, legebatur ἀργαλέον, Ahro iis άρπαλεον, IIa,tung permiro θαρσαλεον, quod interpretatur: ,, es gelioert glir Ite in Muth ilagu. Iahirormiti lectioiipe to cor rupta; nam sugientem interimere sacillimi in est: nemio tamen Oh ἴδιον Ιtic scribendum, sed oιγαλέονr ipsi enim Spartani fugientibusl arcoro solet ant, vid. Pitit. Lyc. o. 22: Tρεψάμενοι δὲ καὶ νικζσαντες εδίωκον ὁσον ἐι ρεβαιώσασθαι το νίκημα τy φυγὴ τῶν πολεμίων, εἱταευθὐς ἀνεχώρουν Ουτε γενναῖον Ουτε Ἐλληνικὸν ηγούμενοι κόπτειν καὶ φονεύειν ἀπολεγομενους καὶ ἀποκεχωρηκότας. cf. O. Miluer Dor.'P. II p. 247. - V. 18. ὁηω, Franclaus δήroν. - v. 19. αἰσχρὸς codil. ,
V. 24. γαστρὶ, Voss. Ars. δουρί. - V. 25. ἄβριμον, ὀμβριμον Ara. V. 27. Fρδων servavi, corrigunt ωδων. - ἔβριμα vulgo, ἔμβριμα Vos . Ars. - πολεμίζειν, Arsenius πολεμίζων, UOss. πολεμίζ', unde pρδElν . . . πο λε μίζων eoniicias. - V. 28. Α ἱστάτ'. - V. 29-34 Voil de medio tollendos censet, quippe qui ex alia reconsione Sint ad tui.
20쪽
ἐν δε λόφον τε λόφω καὶ κυνέην κυνενὶ και στέρνον στερνω πεπλημένος ἀνδρὶ μαχέσθω,
35 υμεῖς δ', ω γυμνῆτες, υα ἀσπίδος αλλοθεν ἄλλος πτωσσοντες μεγάλοις βάλλετε χερμαδίοις, δουρασί τε ξεστοῖσιν ἀκοντίζοντες ἐς αυτους,
τοῖσι πανόπλοισι πλοσίον ἱστάμενοι.
Οἴτ' ῖν μνησαίμην ουτ' ἐν λόγω ἄνδρα τιθείμην
V. 33. πεπλημένος Βmininius, v. πεπαλημένος. - V. 37. ξεστοῖσιν opillio ton tantum ornans foret, sed distinguenda sunt lanee iacula, Mai-hnas anilites levis amnat tarao utebantur, a pilis Itoplita ruin v. 29 6rεὶ μακρῶ , V. 34 δόρυ μακρὰν), ita pie ξυστοῖσιν coniicio; apti l Homerum quulem 1iasta procera appellari solet, ut est μακροῖσι ξυστοῖσι Ιl. ν 497ot νώμα δε ξυστὰν μέγα ναυμαχον ... δυω καὶ εἰκοσίπητυ Ω 677 . sed postea dicta sunt iacula breviuscula, ut Horodot. II 71 ξυστὰ ακόντια,
Xenopli. Cyr. VII 1, 33 μθα δη δεινὴ μάχη ην καὶ δοράτων καὶ ξυστῶν καὶ μαχαιρῶν, ita Die e Palles potissimum utebantur, vid. ib. Iv6, 1. - V. 38. πανόπλοισι Dindorf, πανοπλίοισι Α Vorss. Trinc. Vindob., πανοπλίταις Β G sn. Inarg., ταῖσι πανοπλίαις Ursinus, πανοπλίοις V. - πλησίον, Β η ἐγγυθεν. Haitiing scripsit ciκονtίζοντες όratoὼς ἱέ ντε ς, πανόπλοις πλησίον ἴστάμενοι. Iveil totum distichon Tyrtaeo RMirini sit. Fr. 12. Stob. Flor. LΙ I affert pranium v. 1-14: Tυρταίου sio ATrino. , tum LI 5 v. 15-44 Tυρταίου Τrinc., Ἐρωελεγεῖα Voss. et Vind. in in ., orn. lenam a Ain, sed rocte Brunck, alii liaee in unum coniunxerunt, quuo Videntur Casu magis, Plam consulto ny Stobaeum diron tu, neque tamen assentior Vettio, qui Stobasti Iis ros traiectiono corrigendos censet, ut post intomi in Tyrtaei elogiam LI I. 5 continuo semiantur versus Euripidui 2. 3. 4. 6), nam Stobaeus alius quo PIo ea, quae continuo sa excipiunt, diremit. Continito post v. 14 secutum esse v. 15 maxime clocet qiuod Ilaec ipsa particula carminis inter Tlieogni learo epta est v. 1003-6 lioc modo: 'hδ' αρετή, τόδ' ἄεθλον ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστον, κάλλιστόν τε φέρειν δίγνεται ἀνδρὶ σοφω ξυνὸν δ' ἐσθλὰν tosto πόληῖ τε παντί τε δημω, οστις ἀνὴρ διαβὰς ἐν προμάχοισιμένη. Et ad ea nitent elegiam ut nus Io fraginantunI portiriero docet otiam repetitio consulto adli ibita v. 10 et 20; accedit quod Plato quoquo in Lo thus hi tranaque partem respexit, es. viae dixi in MiIseo Riten. novo III 213 seq. Bernitar ly tanaen Hist. Litt. Gr. II 346 ΙI I, 436 ad. 2 inulta sibi reperisse visus est, quise offensioni sint, cui iure adversatus est etiam Soli noulo vin Philol. III 106. - V. 1. Plato Leg. I 629: Tυρ- Ταῖον . . Oς δὴ uci . ι στα ἀνθρώπων περὶ ταυτα ἐσπουδακεν εἰπών, Ο τι Ου τ αν μν. ουτ ἐν λ. ἄ. τιθείμην, οὐτ' εῖ τις πλουσιώτατος αν
θρώπων ε , φησίν, ου τ' εἰ πολλὰ ἀγαθὰ κεκτημένος, εἰπὼν σχεδὀν ἀπαντα, ος μὴ περὶ τὰν πόλεμον αριστος γίγνοιτ' ἄν. et iij. II 660: ἐὰν δ' ἄρα πλουtὴ μὲν Κινύρα τε καὶ Μίδα μὰλλον, η δε ἄδικος, ἄθλιός τ' ἐστὶ καὶ ἀνιαρῶς ζῆ, και Ουτ' αν μνησαίμην, φησὶν ἡμῖν ὁ ποιητης, ελερ ὀρθῶς λέγει, οὐτ' ἐν λ. ἄ. τ ι θείμην, δς μη πάντα τὰ λεγόμενα καλα μετὰ δικαιοσυνης πράττοι καὶ κτώτο, καὶ δὴ καὶ δηων οὐtος ανορέγοιτο ἐγγύθεν ἱστάμενος, ἄδικος δε ὼν ρῆτε τολμῆ ορῶν φόνον αἴ- ματόεντα, μήτε. νικῶ θέων Θρqrκιον Βορεζν, MYε αλλο αυτῶ μηδὲν
τῶν λεγομένων ἀγαθῶν γίγνοιτο ποτp. uti do restitutum τιθείμ qν. Stob. POETAE LYR. 20