Poetae lyrici Graeci 2 Poetas elegiacos et iambographos continens

31쪽

υβριστῆ Πελίν τελέων χαλεπῆρες ἄεθλον,

5 Αἰήταο πόλιν, τόθι τ' ωκέος Ἀλίοιοακτῖνες χρυσω κείαται εν θαλάμω, Ωκεανου παρὰ χεῖλος, ἶν' φχετο θεῖος γήσων.

Hέλιος μεν γὰρ ἔλαχεν πόνον ἡματα πάντα,

ο δέ ποτ ἄμπαυσις γίγνεται οὐδεμίαῖπποισίν τε καὶ αυτῶ, επεὶ ροδοδάκτυλος Ηώς Ωκεανον προλιποὐσ' Ουρανὀν εἰσαναβῆ

θ τον μὲν γὰρ διὰ κῶμα φέρει πολυήρατος ευνήκοιῖλη, μαίστου χερσὶν ἐληλαμένη χρυσοῖ τιμηεντος, υπόπτερος, ἄκρον ἐφ' υδωρ 331 εἴδονθ' ἀρπαλέως χώρου ἀφ' Εσπερίδων γαῖαν ἐς Αἰθιόπων, ῖνα δη θοὸν ἄρμα καὶ ἶπποι l0 εστῶσ', oφρ' υὰς ηριγένεια μόλst ενθ' ἐπέβη ετέρων ὀχέων Τπερίονος υιός.

Pausan. IX 29. 4: Μίμνερμος δε ελεγεῖα εἰς την μάχην ποιήσας την Σμυρναίων προς Γυγην τε και Αυδους, φησὶν εν τω προοιμίω

32쪽

θυγατερας Ουρανοῶ τὰς ἀρχαιοτέρας Μούσας, τουτων δε ἄλλας νεωτέρας ε1ναι Λιὸς παῖδας. Biespicit Scliol. Pinit. Neni. III 16: Καὶ ο μεν 'Αρωtαρχος Ουρανοὐ θυγατέρα τqν μοὐσαν δεδεκται, καθάπερ Μίμνερμος καὶ Ἀλκμὰν ίστορθῶσιν.

Oυ μεν δη κείνου γε μένος καὶ ἀγήνορα θυμόν τοῖον ἐμευ προτέρων πευθομαι, οῖ μιν ἴδον Λυδῶν ἱππομάχων πυκινὰς κλονέοντα φάλαγγας Ἐρμιον αμ πεδίον, φῶτα φερεμμελίην 5 του μὲν ἄρ' ουποτε πάμπαν ἐμέμψατο Παλλὰς Ἀθήνη δριμυ μένος κραδίης, ευθ' ογ' ἀνὰ προμάχους σεύαιθ', αἱματόεντος ἐν υσμίνῖ πολέμοιο πυκνὰ βιαζόμενος δυσμενέων βέλεσιν οὐ γάρ τις κείνου δηων ἔτ' ἀμεινότερος φως 10 ἔσκεν ἐποίχεσθαι φυλόπιδος κρατερῆς ἔργον, οτ' αυγῆσιν φερετ' ωκέος ήελίοιο. 332

υργαλέης αἰει βάξιος ἱέμενοι.

33쪽

Παίονας ανδρας αγων, ῖνα τε κλειτὀν γένος ἶππων. 18. Allien. IV p. 174 A: o δ' - τος Λημήτριος ὁ Σκήψιος) ίστορεῖ 'καν τω τετάρτω καὶ εἰκοστω της αυτῆς πραγματείας Τρωὶκοὐ διακόσμουὶ Λαίτην sic BC. dαίταν Pri) ῆρωα τιμωμενον παρὰ τοῖς Τρωσίν, ου μνημονεύειν Μίμνερμον. CL Εtist. ad 0d. p. 14l3, 23.

Aelian. V. Iist. XII 36: Eοίκασιν οἱ αρχαῖοι υπὲρ τοὐ ἀριθμουτων τῆς Νιόβης παίδων μὴ συνάδειν ἀλλήλοις ... Μίμνερμος εἴκοσι

και Πίνδαρος τοσουτους.

Plutarcii. de lac. in olle lun. c. 10: Εἰ δὲ μὴ Θέων ἡμῖν ουτος τον Μίμνερμον ἐπάξει και τον Κυδίαν καὶ τον Αρχίλοχον, προς ὐετουτοις τον Στησίχορον και τον Πίνδαρον ἐν ταῖς ἐκλείψεσιν ολοφυρομένους τον φανερωτατον κλεπτόμενον καὶ μέσω αματι sic scitot l. v. ἄμα τηνὶ νύκτα γινομένην καὶ την ακτῖνα του ηλίου σκότους ατρα-

tur ex Lydia svel Stesiclioro) et Pindaro Fr. M) sunt petita. 21. Argum. Sopli. Antig.: Μίμνερμος δε φησι την μεν 'Ισμήνην προσομιλούσαν Θεοκλυμενω υπὸ Τυδέως κατὰ Ἀθηνῶς ἐγκέλευσιν τελευτῆσαι. Videtur excidisse iit, Piod ite Antigone dixemat Mimnermus. 22. Teteletes Lycopii r. v. 6I0: Τροιζηνία δε λέγεται ἡ ' ροδίτη ως aaaΜίμνερμος λέγει, υπὸ Βιομήδους τρωλῖσα ἡ Αφροδίτη παρεσκευασε τὴν Αἰγιά λειαν πολλοῖς μὲν μοιχοῖς μοιχευθῆναι, συγκοιμηθῆναι δε και τω Ἱππολύτω καὶ Κομήτy, τω Σθενέλου υἱω. Λιομήδης δε παραγενόμενος εἰς τὸ ωργος, επιβουλεύεται παρ' αυτῆς ' του δε καταφυγόντος εἰς τον ναον τῆς Ηρας δια νυκτος φεύγει συν τοῖς εταίροις καὶ ήλθεν εἰς 'Iταλίαν προς χαυνον βασιλέα, δς αυτὀν δόλωανεῖλεν.Fr. 17. Schol. Hom. Il. π 287 : ἱπποκορύστας. Μίμνερμος, Παίον ας κτλ. Cf. Crain. An. Par. III 287, 1 παιῶνας ἄ. α.). Mimnorini fragmentum aliud praeterea oti in logebatiir apud Stob. CII 3: Ααtὰ ἰατρῶν νιμνερμο v Nάννου ita A, sed Voss. Vina. Tr. Simpliciter' Μιμνερμου vel Mνημέρμου . Coniecit Mei noko Μενάνδρου Φανίου, Sed Eum versus, Mai sequuntur, tam a Mimnermi mirim a Menstndra poesi sint alieni, potius gensendum cst Mimnermi freti gluentum excidi AsB,

34쪽

et illos vorsius Euripidis es sor Miμνίρμου παννοῖς ὼ δὴ φιλέουσιν ἰητροί Ευριπίδου ' Ῥπὶοῖα δη φιλοῶσιν ἰατροὶ λέγειν τὰ φαυλα μείζω καὶ τὰ δείν' υπέρφοβα πυργῶντες αυτούς. Contrix Meine Ice ap. Crani. An . Ox. I p. 102 τὀ παρὰ Μιμνέρμω ' Ω Ζευ πολυτίμητε, Ag καλαὶ νῶν αἱ γυναῖ recto Μενάνδρω scripsit. Ap. Stola. CXXV 3 Μιμνερ- μου ἐκ Νεοπτολεμου Uoss. Vin 1. Tr. et Apostol. V 92 c simpl. Μιμνερμοοὶ Λεινοὶ γὰρ ἀνδρὶ πάντες ἐσμεν εὐκλεεῖ Ζῶντι φθονῆσαι, κατθανόντα δ' αἰνέσαι. fortasse itident excutit Mininerint Damnienturn, ut deinde scribendum sit Nικομάχου εκ Nεοπτολέμου vid. Silid. v. mκoμ. , sed eum satis turbatuna sit hoc caput, etiam alia coniicias: pos- stant en in lii trametri etiam Arelsilochi esse. - Αlisto Mimnormi reli*1iaoliauit dubie delitescunt in riteogni deis, maxinio in posteriore libri IPRrte, quemadmodum V. 983-8. 1007-12. 1023-4. 1055-8. 1063-8.1069-70, tit iani olim significavi. Hariting his alia addit 993-7 doti tibiis valdo dubito), 1012-6, 1045 -6. - Quod Porphvrio a. I Hor. Epist. II 2. 101 perlithel: Mimnermus duos libros me tentiiu scripsit, non agis fide dignum, Mia in Suidae aut oscite ii asina: ἔγραψε βιβλία ταύτα lioe ad l. AIs ni) πολλὰ, ubi Kuster ταῶτα deIondium censuit, Bern bardy ερωτικὰ τὰ πολλὰ proposuit, IIalni παρὰ ταῶτα, nonnulla inter

cepti esse arbitratus.

35쪽

Aυτος κήρνξ ηλθον ἀφ' ἱμερτῆς Σαλαμῖνος, κόσμον ἐπέων ωδὴν ἀντ' ἀγορῆς θεμενος.

Gην δη τότ' οὐ Φολεγάνδριος η Σικινητης 33

αντί γ' 'Aθηναίου, πατρίδ' ἀμειψάμενος αἶφα γὰρ αν φάτις ηδε μετ ανθρώποισι γένοιτο υττικος Ουτος ανὴρ των Σαλαμιναφετῶν.

Solon. Fr. 1. Plui. Sol. c. 8: Ἐλεγεῖα δὲ κρυφα συνθεὶς καὶ με- λεtήσας, ωστε λέγειν απὰ στόματος, ἐξεπήδησεν εἰς την αγορὰν ἄφνω πιλίδιον περιθέμενος. πιχλου δε πολλοὐ συνδραμόντος ἀναβὰς ἐπι τον τοὐ κήρυκος λίθον ἐν ωδῆ διεξῆλθε cf. Amstui. II 361) την ἰ λ ε γ ε ία ν,πις ἐστὶν αρχή ' Λυτός . . . θέμενος. Toleto τὰ ποίημα Σαλαμὶς ἔπι γέγραπται καὶ στίχων ἔκατόν ἰ στ ι χαριέντ ως πάνυ πεποιημένων. Rem ipsani etiam Iiastinus nar rat II 7, qui cu in clicit: ,,in pill,lietini Evolat sactoque concursiIlioInitium mi o magis consilium clissimulet. insolitis sibi versit iis siIadero populo eoopit. non sibi, se i ibi scripsisse censendus est. Respicit hoc carmen otiam Philodona. do Mus. in vol. Hereul. I e..20. - V. 2. Bala επῶν. - ωδήν, fort. rectius ώδήντ, id quod etiam Hartung proposuit. Fr. 2. 3. I log. Laert. I 46: ἔνθα tota 'Aθηναίοις ἀνέγνω διὰ κε - ρυκος τὰ συντείνοντα περὶ Σαλαμῖνος ελεγεῖα καὶ παρώρμησεν αυτους καὶ αυθις προς τους Μεγαρέας ἐπολέμησαν καὶ ἐνίκων διὰ Σόλωνα ην δε τὰ ἐλεγεῖα τα μάλισtα καθαψάμενα των Ἀθηναίων ταὐτα ' ε ζην. . . Σαλαμινα φ ετ ῶW εDα o μ ε ν κτλ. V. 1. 2. thflori Pliit. praee. reip. gor. e. 17 in4e a Φολεγ. Icespicit Demostli. de salsa leg. g. 252. V. i. Σικινήτης eod. ΜOnac., viligo Σικινίτης. - V. 4. Σαλαμιναφετῶν Is. Vossius et IIormann, v. Σαλαμῖν' ἀφέντων, sod Stepliani cod i. in Numeri adiecti sunt editionis It stellianae .

36쪽

5 'γομεν εἰς Σαλαμῖνα, μαχησόμενοι περὶ νησου ἱμερτης, χαλεπόν τ' αiσχος απωσομενοι.

φετέρα δε πόλις κατὰ μεν Λι ος ουποτ' ὀλεῖται αἶσαν καὶ μακάρων θεῶν φρένας ἀθανάτων τοίη γὰρ μεγάθυμος ἐπίσκοπος ὀβριμοπάτρηΠαλλὰς 'Aθηναίη χεῖρας υπερθεν εχ ει 5 αυτοὶ δε φθείρειν μεγάλην πόλιν αφραδ4σιν αστοὶ βουλονται χρήμασι πειθόμενοι, 335δημου θ' ηγεμόνων α δικος νόος, οἷσιν ετοῖμονυβριος ἐκ μεγάλης ἄλγεα πολλὰ παθεῖν ου γὰρ ἐπίστανται κατέχειν κόρον Ου δε παρουσας 10 ευφροσυνας κοσμεῖν δαιτὸς ἐν ἡσυχίη.

Ἐμετέρα δε κτλ. Variolatam loctionis extiti, eo secun lirin novissimum Voenaelii editionem tDon . orati. de corona et de falsii log. Lips. 18623. Ceteririn Solonis elogiam pluue onaittunt ΣΑugi 2ks, sed primum et teretium ilisti clion in selioliis exilibent Augis Vind1. Exstat liae elegia praetorea in Cod. Vinii. 153, cui iis collatio nona a Sellulari rio mo-emn communicatam iam oli in Sula ieci S), in cod. Paris. Reg. n. 2600 ibi. 114, quoin conti illi Voeinelio ni ictore pronitissimo stitilio B. IIaso Ρ), ut in codico Analbrosinno I 15 sit p. cliaret. saec. XV, Piem contulit Stu- leniti nil A), qui fore ubique consentit citin P. - v. 1. Est ipsum lio exorilium elogisto, ne imo clii id imini Oxculit, qlienam tmodulii Voemel Olim Existini aliat, nam nunc ipso largitiir clato Solonis animo satis convenio n-tor en rinen a particula Raversaruli inclio ara. - ἡμετέρα codd., ἡμετέρη Brainck. Initilina clogisto videtur respicere Arist. Eqq. 1175. - πDet

37쪽

πλουτούσιν δ' ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενοι

. . . . . .

Ουθ' ἱερῶν κτεάνων οἴτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν ἐφ' αρπαγῆ αλλοθεν αλλος, Ουδε φυλάσωνται σεμνα θέμεθλα Βίκης,

i5 ἡ σιγῶσα συνοιδε τα γιγνόμενα πρό τ' ἐόντα, τῶ δὲ χρόνω πάντως ῆλθ' ἀποτισομέν q. τουτ' ἡδη πάση πόλει ἐρχεται ἔλκος ἄφυκτον εἰς δε κακὴν ταχέως ῆλυθε δουλοσυνην,ῆ στάσιν ἔμφυλον πόλεμόν θ' ευδοντ'- ἐπεγείρει,

εκ γὰρ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον ἄστυ τρυχεται ἐν συνόδοις τοῖς ἀδικουσι φίλαις. ταυτα μὲν ἐν δήμω στρέφεται κακά των δε πενιχρῶν 336ἱκ-sνται πολλοὶ γαῖαν ἐς αλλοδαπήν

χρήματα δ' ἴμείρουσιν ἐ'rειν, αδίκως δε πεπάσθαι nuitulitio X se. 13 v. 7, niit τίκτει γὰρ κόρος υβριν, ὀταν πολῶς ὀλβος επηται ut Sylburgi iis, ni i-mianto probabilius t r. 8ὶ. Conieci nihil nisi lium isticlitum excidisserευφροσυνας κοσμεῖν δαιτὰς ἐν ἡσυχιη . πλουτοῶσιν δ' αδίκως ου θ' ἱερῶν κτεάνων ουτε τι δημοσίων φειδόμενοι, κλέπτουσι δ' ἐφ' αρπαγῆ ἀλλοθεν αλλος. ut ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενοι idatum sit ex se. 13 v. 12. Voemel v. 11 πλουτουσιν δ' ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενοι plane sustulit, sed viod pu

38쪽

25 πραθέντες δεσμοῖσί τ' ἀεικελίοισι δεθέντες, και κακὰ δουλοσύνης στυγνὰ φέρουσι βία. οἴτω δημόσιον κακὸν ἔρχεται οἴκαδ' εκάστP, αυλδοι δ' ἔτ' εχειν οὐκ ἐθέλουσι θύραι, υφηλὸν δ' υπὲρ ερκος ὐπέρθορεν, ευρε δὲ παντως, 30 εἰ καί τις φευγων ἐν μυχω ρ θαλάμου. ταὐτα διδάξαι θυμὸς Ἀθηναίους με κελευει,ώς κακὰ πλεῖστα πόλει δυσνομία παρέχει, ευνομία δ' ευκοσμα καὶ ἄρτια πάντ' ἀποφαίνει, καὶ θάμα τοῖς ἀδίκοις αμφιτίθησι πέδας 35 τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, υβριν αμαυ90ῖ,

αὐαίνει δ' ἄτης ἄνθεα φυόμενα,ευθυνει δε δίκας σκολιὰς υπερήφανα τ' ἔργαπραύνει, παύει δ' ἔργα διχοστασίης,παύει δ' ἀργαλέης ἔριδος χόλον, ἔστι δ' ὁπ' αυτῆς

40 πάντα κατ' ἀνθρωπους ἄρτια καὶ πινυτά.

Uoornelio priit ante) scripsit, reliqua tuetur, ratus a Ians cara VerS IIn suo periculo addituIn esse, sit ei tisinocti versiis docto lio e liomine indignus,miam vis idem Satippio 8it visum. - V. 27. οἴκαδ', Hemnann Oἴκω.

39쪽

Uήμω μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον κράτος, ὁσσον ἐπαρκεῖ, τιμῆς Ουτ' αφελὼν ουτ' ἐπορεξάμενος οῖ δ' ειχον δυναμιν καὶ χρήμασιν ησαν ἀγητοί, 337 καὶ τοῖς ἐφρασάμην μηδεν ἀεικες ἔχειν 5 εστην δ' ἀμφιβαλὼν κρατερὸν σάκος ἀμφοτέροισιν, νικῶν δ' ουκ εωσ' ουδετέρους ἀδικως.

Aῆμος δ' ω δ' δν ἄριστα συν ἡγεμόνεσσιν εποιτο, μήτε λίην ανεθεις μήτε πιεζόμενος.

'γμασιν εν μεγάλοις πῶσιν ἀδεῖν χαλεπόν.

Tίκτει γὰρ κόρος υβριν, οταν πολυς ὀλβος επηται.

40쪽

'Εκ νεφέλης πέλεται χιόνος μένος ήδε χαλάζης, βροντη δ' ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς ' 33ηανδρῶν δ' ἐκ μεγάλων πόλις ἔλλυται εἰς δε μονάρχου δῆμος ἀωρίρ δουλοσυνην επεσεν 5 λείως δ ἐξάραντ' ου ράδιόν ἐστι κατασχεῖν υστερον, ἀλλ' ῆδη χρὴ περὶ πάντα νοειν.

Aείξει δη μανίην μεν ἐμὴν βαιὸς χρόνος ἀστοῖς, δείξει ἀληθείης ἐς μέσον ερχομένης.

Fr. 9. Dioi . Sic. Exe. Vat. T. III p. 23 I indL: Λέγεται Σόλων καὶ προειπεῖν τοῖς 'Aθηναίοις την ἐσομένην τυραννίδα δι' ἐλεγείων Ἐκκτλ. . . . νοεῖν. V. 1-4 Diog. L Ι et Apostol. VI 93 o) assori V. 1. 2 Pitit. Sol. e. 3: Ἐν δε τοῖς φυσικοῖς απλοὐς ἐστι λίαν καὶ ἄρ-rαῖος, ῶς δῆλον ἐκ τούτων Ἐκ νεφέλης ... ἀστεροπῆς, deinde sequitur se. 12. V. 3. 4 Diod. Sie. XIX c. l. - V. 1. πέλεται, Ι)iog. φε- ρεται. - μένος, RP. Diog. est. Frob. βία. - Ιαλάζης, ap. Pl. C χάλαζα, Diod. θαλάττης. - V. 2. λαμπρῶς, Diog. λαμπρῆς sori. roctius- γίγνεται, Diod. γίνεται, et sic ut Videtiir codd. Plui. L log. - V. 3. O om. Di Od. iitroquo I. - μονάρrου, Diod. XIX 1 τυράννου F τυραννου) -ἀrδρίη Dio l. ib., sed altero I. ἀrδρείη. Diog. αίδρις ἐών. - δουλοσύνην, Diod . Exc. δουλοσύνης , et priore l. PU ἔπεσαν Ρro ἔπεσεν. - V. 5. λειως δ' ἐξάραντ' seripsi, eo l. χίης δ' ἐξεραντα, id est, si quem plane extuleris, i f. Pliot. 218, 3: τὰ γὰρ λέως ἔστι τελέως. 'Αρχίλοχος ' Λείως γὰρ οὐδὲν ἐφρόνεον. Apollon. de pron. 334 A. τελέως, λεως. Firmat Diodomis dicens: πρὶν τελέως ἰσχυρὰν γενέσθαι. Antea scripsi ex trien et Scitne illo vini coni. λίην δ' εξάραντ', Ahrons γαίης δ' ἐξάραντ'. Knysor rειῆς

Fr. 10. Diog. L. I 49: 'ηξας γὰρ Σόλων) εἰς την ἐκκλησίαν μετὰ

θώρακος και ἀσπίδος, προεῖπεν αὐτοῖς τὴν ἐπίθεσιν τοὐ Πεισιστράro D, και οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ βοηθεῖν ετοιμος εἶναι, λέγων ταῶτα Aνδρες 'Αθηναῖοι, τῶν μὲν σοφώτερος, των δε ανδρειότερός εἰμι σοφώτερος μεν τῶν τὴν απώτην Πεισιστρατου μὴ συνιέντων ' ανδρειότερος δὲ τῶν

ἐπισταμένων μέν, διὰ δέος δὲ σιωπώντων. Καὶ ἡ βουλὴ Π εισιστ ρατίδα ι ἔντες, μαίνεσθαι ζλεγον αυτόν οθεν εἶπε ταυτί Uείξει κτλ. τὰ δε περὶ τῆς τοὐ Πεισιστράτου τυραννίδος ἐλεγεῖα προλέγοντος αυτΟὐ ταυτα ηπι Ἐκ νεφέλης κτλ. Ciirmon, i indo hoe disti-clion petitum, . scriptuna oodern sere teinpore, cilio fr. 9, Iieque tamen atriinaque langu . eiusdem elegiae ost. - V. I. δ ῆ μανίην, C σημανίην.