장음표시 사용
221쪽
erat vulgatum. Quodsi Pronuncietur 'ηστυν νευφροσύνης recto M'ess I versus procedet; sed est facilius remedium, scilicet: - στυν ἐυφροσυνης. . . Etiam poterit ex illa liqitidae . potestate siistineri versim I, 222: Oυρανόθεν μεγάλων ἀνοιγομένων καταρακτῶν. Malim istinen restituta praepositione legere, non ἐπανοιγομένων quod proposuit vir d. , sed διανοιγομένων. In Praecedente versu, υδάτων φλέβες ἐλλυοντο ἄπασαι, sic se rapto Post Ali illiin, diiplicata litera oculos laedit. Quis enim in parili pro lilei ione ante literam laintula
scripserit φίλλος, ' ίλλατο. νίλλος, πέλλεται, μέλλος, alia
In epigraminate de Aphthonio apud Rhetorein nnon vinii in
opinor scripturi In esse gaλος, sed eum laticlaverim qiii eineri let, μή σέγε γυνασίζ. . . Revocanda igiti r vetus scriptura ἐλυono, ni perierit prilepositio et legendum ἐξελυοντο. Ρ. 59, 2l: Lexim in meis Anecdotis t. 2, p. 408:φρυνος, ο χερσαῖος βάτραχος' φρυνος, παλαιος βάτραχος.Synesius Ep. 127 : φρλυν. Ibi schol., χερσαῖον βάτραχον. P. 60, n. 2, 4. Correctio do pro diaι nunc est sacta in Liiciano Duebneriano. I2. Sic et V. S. I, II, I:
ἐδούλωσε τὸν Ἀθηναίων δῆμον.Ρ. 6I, Ep. 6, n. 2. De Laule vide p. II 6, 2; p. 180.
ἀνδράποδον ἐν ' καρικαν, ἐκ Σικελίας ἐωνημένον. Pro
Yκκαρικὸν , inveni variantes aetaρικὸν et συγκαρικὸν , hoc
cum glossa: Συγκαρα πόλις Σικελίας, υθεν ἡ Ααῖς. Ad bonam lectionern Ἐκκαρικὸν scholia inedita: απὸ τῆς Ἀκκαρίας, πόλεως Σικελίας ' υ ψιλὸν καὶ δυο κκ. γκάριον δὲ πέλαγος από τινος δεύρου, ε και κ εν. Καὶ ὁ Θουκυδίδης 6, 62 : ,, και ἐν τω παράnλω αἱρουσιν 'Ἀκαρα, πόλισμα Σικελικὸν μῖν, Ἐγεσταίον δε πολέμιον ἐν δἐ παραθαλασσίδιον. - Αογογράφον δὲ λέγει τον Πλου- τανοπι τάδε γὰρ περὶ αυτῆς εκεῖνος διέζεισι Nieta I 5 q,,καταστρεψάμενος Συναρα βαρβαρικὸν χωρίον, υθεν λέγεται και Ααεδα την ἐταίραν, κόρην ἐν τοῖς αἰχμαλώτοις πραθεῖσαν, εἰς Πελοπόννησον κομισθῆναι. -- Ἐωνημένori roρασμένον, /γορασθέν. Synessi vecta citavit Scholiastes Diuitia Cooste
222쪽
Pluti I, qui et haec liabet de Laide ad v. 179, p. 5s:
Σικελίας ἐν. Adde notas ad Asten. I 3, G. 26, 14. Ρ. 65, n. 6r Titen istius Or. 34, 26: ταύτην ἀπεφηνε την ἀρχὴν Σωκράτης ο Σωφρονίσκου' ο δε αυτὸς Ουτος Σωκράτης ἀπεδέχετο ... Putaverim sere legerulum: ... ἀρχὴν Σωκράτης' ο δἐ αὐτὸς Ουτος ὁ Σωφρονίσκου ἀπεδ. NMn melius utetur micior Periphrasi ὁ Σωφρ. loco posteriore, ne ipsum nomen bis ponatur. Sic Iulianus Ad Ge- ni St. p. 264, quum nominasset Socratem, Σωκράτης δῖτην θεωρίαν παραιτησάμενος. . ., in sequenti sententia pro ipso nornine periphrasin usurpat: Ἀλεξάνδρου φημὶ μείζονατον Σωφρονίσκου κατεργάσασθαι. Ρ. 66, n. 13. Ex illa Itominis ὀφρυς metaphora dixit Lucianus Amor. 53: τους ἄγαν υπὸ του παιδεραστοῶ κατωφρυωμενους λόγους εθαύμαζον. P. 66, n. I 4, 9. Pro μόνον forsan μόνον ου. Ρ. 70, Ep. 15, n. Hemstertiusius I. I. putat verba μαίνεσθαι ει τελούμενοι jungi utriun Die τῆ Ῥεα et citat ex Eustathio Arrianum qui de Phrygi is dixit δτι μαίνονται τῆ Ῥεα καὶ nρὸς Κορυβάντων κατέχονται. Et ipsum nomen I βήβη, cpia R, a saepe nuncupatur, furorem Signifieare monstrant loca grammaticoram in Thes. Steph. stib
βηβίω collecta. Adde Iloiriae. ad Ovid. t. I, P. 334. Attis Catulli τελούμενος τ' 'Pέα ἐμαίνετο, Ῥά is stimulatus
furenti rabie, vagus animi, cepit tympanum, tubain, Cybelle, ilia, anter, initia. Ibi bene nunc si Cybebe legitur pro vetere et mala scriptura is Cybelle. Seneca Troad. II:,, Pinus ninui sacra Crimellae. Reperi isCibebe M in eo l. Titina neo; lego ,,Cybebae. Ρ. 70, Ep. II, n. I. Est ita usurpatiun ε9νος in fragmento Menarretri Inc. 6, ap. Lucia n. Amor. 43: Γυναῖκας επλασεν, ω πολυτίμητοι θεοὶ Ἐθνος μιαρόν. ρομεῖ τις
ἀνθρώπων, γαμεῖς Θάθριοι τὸ λοιπὸν γὰρ ἐπιθυμίαι κακαὶ,
μηλίω λέχει τε μοιχός ἐντρυφῶν. . . Esse vicietur in tertio versii nonnihil quod linpediat. Et repetitio vecti γαμεῖ non inultuin liabet salis. Editum sitit ollin γαμεῖ λάθριος
Pepis etiam. Non caret Ruetoritate numeri mutatio, sed
223쪽
homiliun conpi eIn cliIc clancillum te fieri maritum noverit nemo, quurn altis non sibi confliges Plerique iliacant. Imperativus post τις neminem nio ira debet. Et ipsa per sona secunda est indefinita, ut Inissim. Euripides Phoen.
hic verba ευ πρῶ-ε ait Iocastam non clirigi intur nec dirigi quelint, seci sunt generaliter dicta, ut Ovidia in ,, Donec eris felix, A et ulla sexcenta. P. 70, n. 2. V o ὼν λεστιαν lucor mi vicinum -- νεστιῶσθαι, ῬIod in Secuncti sententia p. 636 Gal. legitur, clitae et suit a me prolata Notis ad Planuit eas ovi lii Metaino phoses p. 3I5 isti et multa sintili 1. Quaestioni τί ἐστι γυνή ςrespondet philosophaster misomniis, inter alia convicia, συνεστιώμενον θηρίον esse, ,,convivam belluam. In Gnomologio, qiioci P. 5, 22, In sicis lectioni ini Bonnensi lini a. I 839 edidit Ritschl. vir doct., legitur συνεσθιόμενον θηρίον, cpiodsensu sere caret, quum sit vel esse debeat συνεσθιόμενον verbum passivum. Correctionern secisse narretitiar Orellitas;
sed iret illa egit. Ρroxiim stini lacunosa: ἐδει γὰρ ημῶς τε ἄθετ θυειν, οταν γυνὴ κατορυττηται τάφ&λ, Ora Ozαν γα- μεῖν' γυναῖκα γὰρ θάπτειν ὴ γαμεῖν. . . Forsan, ουκ οταν γαμῆ τις. Si γαμῆ tantiun scribatur, quod proposuit vir &,
nec erit senarius, nec vecti γαμεῖν Proprius usus retinebitur, litium activuln γαμεῖν sicuti ir de viro non cle memina. Qito dcorrexi, correxi Ineinor Hipponacteomun chosiam hori In apiri
τεθνηκυῖαν. Opinor istirin hominem potitisse scribere εἰς Στοβαῖον, pro παρὰ Στομίω. Reliqua ex Stobaeo reparantia. In e stione Ivel aeriana p. 41 scriptiIra exstat em-
litissima, A. ἡμέραι γ. ἐστιν εδισται, sorsan erit litior,
quuin cetera non consentiant. Ex loco aretalogi istius poteritilistielion iam eum effici legentio: γδει γὰρ . . . Oταν Γυναῖκα κGτορυττη τις, ου οταν γαμῆ.
224쪽
Ρ. 72 extr. Si quandoque recentiores iambographitoni penultimi regulant, vincendae iussi illati impares, neglexeriant, nihilominus fuit ille toniis ac duodeci in sIll ibaruni Ininremiis Observandus; observancti pariter in versibus quindecim syllai amini toui hemistichioriun ; prioris scilicet in lintepentillinia vel ultiina, Posterioris in penultima. Erant poetae id genus metro sito addictiores cylain ipsi lingliae. Theodosius Diaeoniis sic suit e litus I, 260: M κε συνθρήνησον, ἡ κεκαυμένη Κρῆτη παθουσα συμφορας ἰσοκρατεῖς. II Veneriit in codice Comelius ἰσοκράτους, cpiod corTexit, eum- cpie selliati Mint novi e litores. Sed Moκράτους, ῬIamvis soloecuin Re Piantitate vitiosurn, revocantium. Et milini seretem min in eo lice sesen, sic distisium serit,ain: Ex κε
συνθρήνησον ἡ κεκαυμένη, Κρήτη παθυυσα συμφορὰς
ἰσοκράτους ' ,, eremata collacomare Cyzice, Cretae Pares Passa calamitates. P. 73, 4. Ρari mutatione luerae co in o medenduin
Hiinemo Orat. 24, 4: τους δἐ περι λόγιον σπευδοντας τlποτε ἄλλο προσῆκει ποιεῖν ῆ μελετῶν ἀει τους λόγους; coisiecit περι λόγους Verns tors; sucilius conjecisset nερε λόγον, quod esse vidi in eo lice. I leni Orat. 13, 10: μη γὰρ ὁὴ τοῖς μυθοις πιστευομεν. Reificiana conjectura m-
κτορο ν, τυ μέγα και περιβόητον τμῶν Cod. D.J ἐνδιαιτημα, απὸ γ ν και φθορὰν νῖν κατελγῶν, και το υμέτερον Cod. ημο καr coσε καλλος. Codex melius κατελθόν. Ρ. 73, n. b. Verba παρ' ἀλλοτρίαις θέραις κείμενον comparanda ruin Thermistianis Oriit. 34, 18: παιδες υρφανικοι και θυγατέρες οἰκως εὐδόξου πατρώας, και ταύτην οὐκ ἔχουσιν οὐ δίκην διδόντες, απάντων ἐστερημένοι των δντων, και προς ἀλλοτρίας γέρας κεχηνότες διήντλησαν
τοσούΤορος ἐνιαυτους. . . Annouit vir doctiss. verba καὶ ταυτην - διδόντες esse aut cormpta aut desecta. Legerim
sere, καὶ ταυτην οὐκ Ιχουσιν ἐν δίκy ὁ δόντες, et melius addito articillo, κ. T. τοῖς Ουκ Ιχ. ἐν δίκη διλ ,, et illain posse8sorab is iniquis dantes. Inserius de possessoriviis istis: si δἐ ἀνθ' ὼν εἶχον χρήματα αδίκως. . .
225쪽
P. 74, Ep. 2I, n. 2. Perinutatio vocalium αι et elininifesta est in loco oraclito in Sit,3llinoriun Prooen . 52: ἐνδρὶ δ' υnulrαζεν παμποίκιλα. Editor vir d. monet lect rem sic veterein lectionem fuisse satis recte ab Opsopoeo Correctam, ,, etsi nonnunquaui adversus inetruin peccet fiat, ulla in his et similibus, ut 1, 255, in Nπεζέπεμψεν, uccentunen pe cpiantitatis vicera gerente. Non satis recte, sed omnino mile correxit opsopoetis, si barbarismus sit correctio. Erat in editione Oxoniensi υπαιταζεν, pro vetustiore lectionesnέrαςεν, et inde iacit υπαίταζεν Οpsopoei S. Melior ae
sequenda fuit Wolfit seriptura, ἀνδρὶ δ' υπαὶ τάζεν , vel
potius taαι τί εν. Vide Maran. in Theophil. ad Alatol. p. 376. At pie alter Sibyllae locus I, 255, nescio an or uino ita se habeat ut opinatiir vir docti Agitur de Noe:
rus eisitor reperit in cOG. τάχος υπεζέπεμψεν, et conjecit τοίχου, non memorata conjectitra Castalionis 1ύρνακος, nec
quae clatur tono potestas. Cum Turnebo lubens sacian . Nee male fuerit, λάρνακος εκπεμπεν. Quis MI Inent imilesiderabit in versibus heroicis Illud tamen non abesse malim 1, 8, utu de Creatore, oς εκτισε κόσμον ἄπαντα, Εἴπας, ΟΓειν θ' υ , καὶ γείνατο. Sumenda, ex nota in pia delitescit, varietas καὶ εγείνατο, quae numeros facit meliores. Atque forma εγε αro usus est vir d. locliin allegans in Thesailro Stephani I id. sub TVνομαι p. 622, 6. Quod si tamen verbum υπεζέπεμψεν servandiun videbitur,oluatilin scilicet a codicibus duolnis, etsi praepositio vnis non sit aptissiina, legi poterit αυria vel ευγυς υπέκπεμπεν, Permutatis Eulveri,sis synonymis, cpioil saepe evenit. Malimetiain in sine επέμεινε legi quain ἀπέμεινε. Passi in praepositiones unὁ et ἐπι confusae sunt. Unde et legeIulun
propono ἐφικέσθαι pro Mικέσθαι, 4, 20: Ἐκ πρώτης γενεῆς ἄχρις ἐνδεκάτης ἐφικέσθαι ' vel , ἐν δεκάτην Δgικέσθαι. Psellus De lapid. init. ait se de causis hirti tun quae lapillibus insilui non esse Saceptaturum etsi Possit, δυνάμε- Diuitiam by
226쪽
νος α φ ἔκάστου πολλα ευρεσιλογεῖν. LAEO εφ εκ . . . eun coclice I 630.
Ρ. 76, n. 8. In loco Anacmontis, pro βροτος ἐτέχθην,
est varians lectio, D. ἐτύχλην. Quae non caret Probabilitate, collato Iuliano Aeg. Anth. 9, 446: pρκος ἐτυχθη Πατρι τέκος. Et possit eo ci ἐτυχθης in Plutostratin epistola, et Dumn in epigraminate. Talia sunt incerta; ceritim est ἐτάχθης habere quod suiasispliceat. P. II, 2. Stratonis versum allegavi proiit filii a Ja-
obsto emenclatus, quum oti nil sam quantitatein non possit
retineri collicis scriptura: H Γραφικοὐ πυγὴν σανις δέδακἐν βαλανείω. in Thesauro sub Tράφικος, cpii accentus non statim recipienclus sine cossice etsi in nomine proprio, L. Dindors conjecit IM . Ipse conscio σανὶς ῆδε δάκ', veloανὶς ἐδ' ἔδακ'. Sed placet elui in magis altera Iacobsit conjectura, ππην δέ κεν σαγις ἐν β.Ρ. 78, u. 9, 4. Leg. συγκαθευδήσουσαν Ρ. 79, n. II. nctius Epist. 10: ἐζ ἡμισειας &ν ἐπραττον πονήρως ubi schol. Θουν ἐδυστυχουν. Vide
Leonem ad Io. Chrys. De sacer L p. 49. Ρ. 70, n. Id, T. De conectione Alciphronis lani ino-nuerat Basti ad Greg. Cor. p. 594.
κατασκευάζεσθαι σωρον υ γορεύει. Seribo, σορὸν απαγορευει. Mimam est relictiIm esse Iωρον a Kustero qui rici Suulae Sis parile inen him sustulerat. Nec cle vecto ἀπαγορευει dubitanduin est, ut sere certus sim non aliter legi in nova editione, qua careo.Ρ. 81, n. 2. Me monuit Bassus se reperisse in eo sceΤheodori citiain conjeci lectionem υφῆς. Memnisse videtur
227쪽
Ymatiae p. 26 4: ουτος διώντμος, ὁ περιβόητος, ὁ ἄσυλος
Ρ. 85, 3 a L. Leg: το σκότος -iseulino ὁ ότος Ρ. 87, 5. Synesius Insomn. p. 133: εστι την ἀρίστην ἀποτεμόμενον, ἐμφιλοχωρῆσαι τῶ περὶ αυτην σκέμματι,κΩρακτῆρα κοινὸν ἐπὶ πάσαις εχοντα την ασάφειαν. Re-Peri ε 3σας in codice. Singularis numeriis in ἀποτεμόμενον poscit parilern in Moντα. Theophylactiis Si inoc. Epist. 32:
τ. r. Et sic Palatiuus Κaysem. Pro critis epistolae e litolentinate IIόας ζ μπελω, est in eisdem coit L, II. πελίνω. P. 88, 14. In loco Luciani nova editio exhil - ἔστις δε pro εἴ τις , et semata fuit latilia versio ,, si quis ; unde sit iit lector criticus irataseat. - Ι 8. Leg. , ,ΑCF sine μέν. Si ci iidein viilgo editum est αἰχμαλ. μεν γάρ. - - Ν. 2', 3. Leg. ,,t. I, p. 423. Exstat varietas φθόνου in Phoenissis 489: Λαι μη, δι' ἴχθρας τε ,δε καὶ φόνου μολῶν, Λακόν τι δρῶσαι και παθεῖν, α γίγνεται. Si praeseratur φθόνου, piod Vulckenario placuit uni, α γίγνεται significabitis imae nunc sunt, viod nunc evenit ; si qόνου Servetur, α γίγνεται tutelligendum clim scitoliaste α εἴωθε γίγνεσθαι, Cum t. rotio: ,, mihi Facere ae pati necesse quae bellum jubet. Et quum sit verior, ni fallor, ea sormilae 9 γίγνεται significatio, inde sequitur et praestare lectionein receptamgόνox. Pluto Conaleus Athen. 9, 3b: Hδη φαγών τι πώποθ', OL γίγνεται, 'Oφύριον, εκαμες ἰΡ. 89, n. 5. De Menelao flavo adde n. 4, ad Ep. 37, p. 106. Mus flavitiei ineminere Pinclarus N. 7, 4I, Eu GPules ipli. A. III, et Foscolus ad navain Catulli Berenicen P. 205; quo loeo, Matanasiano uiore lacetus, de gavis viris laeiniuismie flavis est infinitus.
228쪽
non praetulerim αν'ρωπον ejus leni eodicis lectionem: ποῖον
γὰρ αδίκημα, παρ' ου καὶ αυτος αἰτεῖς τἀγαθὰ καθ' ἐκύστην ἡμέραν, τουτον τινα αν'ρώπων βοηθοk αυτω γενέσθαι βουλεσθαι; sed t. 4, Ρ. 660, ex eodem codice seriis 1m, τίς γαρ ἀνθρώπων νόσου κρεstro=ν; Pro edito, T. Duκθρωπος. Nec tamen in Phoenissis 86 debuissem muttire βροτὸν τον αυτὸν eodicum, ut videtur, omniurn lectionem; sed ut seei imprii lens sellutus PorsoniIu . Ρ. 90, n. s. De leone λασίφ non omittendiis dii liantis
Psellus orationis auctor nunc Ipatiir: δ. m. v. και ἀνέρωTας.
παρηνεσαν κακά. Diversimode tentatus versus. Conjecit, quod veritur esse vuletur, Matthias, Πλοντ η παρ. QiIam eonjecturam in mentem venisse, Iurn non paucos ante Annos Lycii rguiu Praelegerem, auditori cuidam meo, juveni docto ac diligenti, meinini. Eugenicus Eneornio Coralithi init.:
εἰ δἐ και κορυφὴν ὴ ὀφθαλμόν τινα στι πάσης τῆς γης
προσείποι. Variatur hic inter ῆ et καl. Sed non fuit animadversum deesse vocem τις : εὶ δέ τις καὶ κορ, ut est in iisdeni Encolnio Trapezuntis. Ρ. 94, n. 3. Leg. χροιῶς. - Ν. 4. Iuliantis Epist. 2:υμῖν γαρ πρέπει τοῖς σοφοῖς μακρους πάνυ καὶ μεγάλους ποιεῖσθαι λόγους. Ρ. 96, n. 17. In loco Luciani editio Duebneri osteri nune ἀνολολυέων. Ρ. 97, n. 5. Notissima est sermula OD' ἔτι, de criarnoniti ad Anec t. t. 4, Pp. l 93, 475. Nec aliter ευ οιδα. Gregoriita NAZ. Epist. I, Appenit.: τιμῶς -τς ευλαβεῖς, ευοῖδα. Vide Abresili. Diliae. p. b. Eugenicus Epist. I, p. lIT:
229쪽
logiae latinae versus, non sine incuria, sed condonanda in libro Lutetiae scripto, excuso Limiae.
φρονος ηνία τείνας, Ἀ- ἐά ἔτη Σκυθῶν δρεα δῆσαι παν, Ἀσσυρίων δ' εκλινα πόλεις καὶ Φοίνικας αρδην Tύρσον ἀμαιμακέτην εἶλον μογγιον, Νησους δ' ἐξεκάθηρα και ἐλασα βάρβαρον α μην, Ευμεγέθη κρείττων Κύπρον ἀριπρεπέα. ων λίη τε δυσις τε ἐμὰς υπέτρεσσαν ἀπειλὰς, υλβοδότης μῖλος και κραναὴ Αιβύη. Πίπτω δ' εν ἴασίλείοις μέσσοις, καὶ δὲ γυναικὸς χεῖρας υπεξέφυγον' α τάλας ἀδρανί ςl - πόλ/ς, ην στρατὸς, ην καὶ
διπλόον ενδοθι τεῖχος Ἀλλ' ετεόν ' μερόπων ουδεν ἀκιδνότερον. Codex, καὶ γυναικός. Seripsi καὶ δε ν. Proευμε- η κρείττων potuissem scribere ευμ. Eρ την' nam
correctio certa est. Nicephoriun Getae expugnatorem longo Poetnate celebretivit Theodosius Diaconus. Oracilla Sil,yllina
3, 449: -διος αυ σεισμὸς δε τὰ Περσίδος ἔζεναρίξει,ειρώπης τ Ασίης τε λεῶς ρίγιστά περ ἀλγη. Vulgo ἄλγη. Poterat legi λεὼ ρίγιστά περ ἄλγη, scilicet εσται. Editorinii pero placuit scribere, plaudente viris doctiMimο, ἀλγη ,,pro ἀλγήσy, piod ipsum erit pro ἀλγησει, gaiulente Sibylla Suhjunctivo saepe pro suturo. Si in vocalnilo tam vectunilatet, liod sere opinor, eruerim non ahy, temporis foriI an inauditam, sed potitis ἀλγεῖ, quo ducit synci Isis nota vocalium η ει, quumque ita habuerit auctor si ituria in tym timuin apte fiat tiro praece letiti ἐξεναρίζει juragendum. Sic forma attica τελεῖ est Pro τελέσει in Septemthebana 656 et in
particula non vi carente. In Agamemnone hρεῖ, cui pessimeona uino Blou seM. tiἱρεῖ sutistititit sua illintaxat et Elnasleii nixus auctoritate, poterit esse pro situro ρήσει, Veretentei illi re rectissitne sctoli asta Neapolitano, ἀγρευσει, πορθήσει.
Silulla rursus alio loco T, 85: Oυδε δέρην κλεῖ ς οτε τίς Dissiligo a Corale
230쪽
σοι ἐπήλυδος αλλος Ἀζει δευόμενος πενίης ἐπερυκέναι λιμω. Apte monuit Ita Dindori ius in Thes. Steph. sub Enhλωτος
de legendo κλείσεις. . ἐπήλυτος, atque Sic correxit novus insitor qui etiarn altemini versiim refinxit, se i ni sultor aiula- eius: VII. δ. πεν 'ς ἀπδ λιμον ερυκειν. Ux cIuliitan ina fuisse ἀπερυκέναι auctore scriptum. Propono, πενίης
ἀπερυκέναι ἄχθος, λιμοῖ ἀπερυκέναι ἰ θος, πενίην ἀπ. αἰνήν. Praeterea non Placet tiλλος , pro ipio niali in ἀνῆρ. Displicet etiam id vocabulium in versii 3, 3I: EJδώλοις τ' αλλοις λιμνοις θ' ἱδρυμασι φωτῶν. Forsan, ἀλαοῖς.
Assileiuluin i limen posse fieri ut non κλεω ς in mendo jaceat,
sed oὐdi, et corrigendum, mηδἐ θ. κλείσις. Et poteritea vocalium η ει sync si Olympiodomis cottigi Sctoliis in
Philebuin p. 245: ἀγαθὸν δἐ ουδῖν ουδενὶ μάχεται, ει μοδρα εἰς ἐκείνην αποβλέφη τις την ακρίνειαν ην προειρήκαμεν. ,,Noli tentare corii inctivum clauult e litor. Tentabo tamen, ac fiec Iriis Ρitiin legeritu in codice ἀποβλέψει. Ρlii-taretnirn sic halbeo clescriptitui in editione quiuem non diligentissit ne curata De solert. e. 2: τιθασσὸν δἐ χ να καὶ - περισ1έραν ἔτμrιον ουδειν τε Σοφοκλῆς). In alia e litione nec ea eritica reperio ... οἰκέτιν τε, Omisso Ggoκλῆς. Nullituuste nunc alivis ad manum luit, eo exelnpluin ciliam Bel elianuvi, in quo, οἰκέτην τε Σοφοκλῆ. Iiille efficio luγnetiui lectionem, οἰκέτιν τε Σοφοκλεῖ, i. e. se colla int anI laritim hospitarn domesticam Pieupitii Sophoclein. ditici invenerit Grynaelis nescio, vii ve tit: is coliunbam itoinesti enui et illuin Ialtili coenitin servuin
Psittacuin. Ioannes Chrys., Ηοin. Id in Ep. ad Rom. 9 s: τι φιλοσοgεῖς ἀκαίρως κυὶ ἀκριβολογεῖς περιττά; Sic olim; legitur nilne e codice ἀκριβολογεῖ. c utina sit ἀκριβολογου-
μαι usus opti ini, et statim adhibuerit Ρater ἀκριβολογεῖσθαι, ἀκριβολογουμενος, correctionem valde probo, non orthographiain. Fuerat scribendunt, opinor, ακριβολο . Poetaehenaiciis post Palletulli Febres p. 14s: ODτεο γραφὴν διελθετην σοφωτάτην, Καὶ πλουτον ευρης 'cοσεως υπερτέρας. Legi yibet Bernariliis ευρεῖς, abusus permutatione, ut saceret barbarismum. Legendiun conectis calaini lapsibus, ε Γ Quoci tempus passim Pro suturo ustirpatiir. Suidas: εἴρωμαι