Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

191쪽

tici, iit vix intelligi possint: τρία λεα διαρκέσει. οὐ φευδις ο μάρτυς εργμασιν ἐπιστατεῖ, Αἴγινα, τεῶν Λιός τ' εκγόνων. 2ρασυ μοι τόδ' εἰπεῖν φαενναῖς ἀρεταῖς οδὸν κυρίαν λόγων οικοθεν. ἀλλα γὰρ ἀνάπαυσις ἐν παντὶ γλυκεῖα εργω. Sententia est, ni fallor , uareationem de Neoptolemo quae potuisset fieri longiorem, hisce trilius vectis, id est 1, revibus vectis sie absolvendam esse; caeteriIm rasese Ρindariani testem fidelem virilituin filioritat Aeginae Nym-ΡMe Jovistae, scilicet Aeacularum et inter illos ipsius Ne Ptoleini, ac vi mentis ingentilae pollere adeo οἴκοθεν ut cli eat splerulidas eortini virtutes di l,itis Ilistis pie ornare laudibiis: at dulcem esse omni in labore requiem; etc.

EPISTOLA 63. I) Α sine leminate. CF, ἐτέρω. In hoc praecedit

Epist. 29.2 CF, ω παιδίον. Statiui πάνυ, pro nava in F. Obiter id adverbium restituam Moschopulo u σχ. p. 90:τα τψηλὰ λανθάνουσι την δρασιν. Codex 2599: τὰ

33 Vecta και καθάπερ ... σβέννυται desunt in ACF.

κάλος. C, καλῶς, Piod recepi: ,,Homerira, quem Coecum fuisse male pecti bent, optime noverat et oculis uti et poesi. Nam ut est in Procli Chrest. p. 467: τυφλὸν ὁσοι τουτον ἀπεφήναντο, αυτοί μοι δοκοῖσι την διάνοιαν πεπηρῶσθαι 'τοσαῶτα γὰρ κατεῖδεν ἴσα ουδεις ἄνθρωπος πωποτε.

Theodosius Diac. 2, 255: 'Oμηρε, ποιητῶν λόγων ὁ τῆς μάχης Πόῆρω πεφυκὼς, ῶς παρὼν δἐ συγγραφων' quae

contuli ea mente praeseritui, ut monerem Prο ποιητῶν, quod vix intelligi potest, reperasse me in codice: D. πηγὴ τῶν λ. Sic minerius Platonem ait πηγὴν καὶ ανὴν φιλοσοφίας γενέσθαι τοῖς υστερον, orat. 14, 2I. In loco Philostrati potuissem, nec id sine probabilitate, vulgato κάλλος uti; ne pie dissimulabo luite lectioni patrocinari quodani Inodo locum ali uin Epist. 67, quo Philostrato dicitur Homerus, Duili reo by

192쪽

ὁ πάσης ακριβῶς ειδὼς του κάλλους υπποχάς. Si cui

igitur placebit xύλλος βλέπειν και ποιεῖν, erit noιεῖν καλ-λος pulcritii linem Toῖς ε πεσι κοσμεῖν, λέγειν. Aristophanes N. 5bI: γραυν μεθύσην, ην Φρύνιχος πάλαι πεποίηκε. Plato Symp. p. II 4 B: 'Oμηρος. . . ποιησώς τυν-αμέμνονα διαφερόντως ἀγαθὸν ἄνδρα ubi Sinuer. p. 82. Adde Willel. ad Galen. p. 132; Itielib. ad Phaed. p. 128;Ι archer. ad Herod. 2, 53. Sic conveniret illa Houieri laudatio cum verbis Gregorii Naz. Orat. 34, p. 555 de Phulia et eximiis aliis aretificibus: noῖοι Φειδίαι καὶ κευοδες. . . κάλλη μεθ' υπερβολῆς γράφειν και nλάττειν εἰδότες. Qui lociis, tibi κάλλη niuie sine articillo, firmi abit et Philostruteu,

1ἐδὼς κάλλος βλέπειν. 63 καὶ ηψατο γενείων καὶ κατεφίλησέJ ACF sine priore

7γ χνοάζειςJ CF, χλοάζεις. Α, χαρίζουσιν. Vol hiit,

puto, librarius scribere χλοάζουσιν. Vide ad Epist. 59, n. 9.8 ἀνδρικώτερος εὶ σεαυτουὶ Α, d. ης σεαυτου. Quae lectio est revera editae ea leni. Nam η est pro εῖ, et primilitera vocabuli σεαυτου male sitit repetita. Ipsa in ilicendi somniilain traictavi ad Philostratea Her. p. 325: σοφώτερος εμαυτοὐ γέγονα. Idem verbis eisdeui V. A. 3, 24: σοφώτερος εμαντοῖ γέγονα ' ubi Olearitis. Et V. S. I, 9, l: Dφ' ων ο λογος ηδίων εαυτου γίνεται καὶ σοβαρωτερος 'ubi KaDer. Usus est etia in superiativo V. A. 3, 15, p. 152:οτε δη τελεωτατος ἐαυτου ἐγένετο. Rursus Her. p. 697

II 0: λέγεται ἄριστα ἐαυτου διαλεχθηναι τότε ὁ πιστωρ. Et ita loquutus est Noster Epist. 54. Theniistitis Or. 34,9 5: τουτο γαρ βούλονται &ι Πολιτεῖαι καὶ οι κλεινοὶ Νόμοι καὶ οι Φαιδροι καὶ οι Γοργίαι, καὶ ἐν ἴσοις ἀγωνιστικωτατος ἐαυτου προς eto d.ῖζαι δικαιοσύνην μἐν δι' αυτὸ αἱρετὸν, κακίαν δἐ δι' αDrὁ ψευκτὸν τοῖς ἀνθρώποις, καν τy μἐν μηδἐν πρόκειται ἶθλον, η δἐ πῶσαν τιμωρίαν

σκευα ' ubi Davis. Tliomas Mag. Epist. I, 9 4, p. 20 4:κοινωφελης τίς ἐστι καὶ πάνδημον ἀγαθὸν, καὶ διαι*ς παραστάτης ἐκίστω προς ἄπαν ὁτιουν τὁ χρεως ἔστω

193쪽

νος. Idem Laud. regis Cypri g I, p. l94: οἱ πλεῖστοι τωνεις τον μεγαλόπολιν ταυτηνι καταιρόντων, επειδὰν πολλὰς

ἀμείφαvrες χωρας καὶ πόλεις καὶ νεσους καὶ ὴπείρους διηγεῖσθαι τὰς εαυτῶν περιόδους ἐθέλωσιν οἷς ἔν ἐντυγχάνωσι νύκτωρ και μεθ' ἡμέραν, καὶ μάλισθ' ὁπόσοι γλῶrταν ἔχουσιν ἀρκουσαν εκ φύσεως ἐξαγγέλλειν τὰ της

διανοίας απόρρητα, βελτίους εαυτῶν γίνονται μαλλον, υταν εις τους σοὐς ἐπαίνους εαυτους ἀπολυσωσι καὶ τὰς ξνιας τῆς γλώττης ἐνδῶσι. Quae descripsi lon spora ob exi-iniani Νormannianae Opitaciliorat in Thomae Magistri collectionis raritatem. Adde Fritetscli. Quaest. Aristopli. P. 245;

nec in Criaeiana collectione Epistolarum Philostrati conlparentes, Io. Meiarsi iis primus edidit Lugduni A. I 6I6. M dem ex codicilnis Vaticanis descriptas ac cepimus. OL. 2) περιεκειρενJ ,,Videtur hac epistola imitatus esse Νoster Anacareonteui, qui Sineritiae Polycratis taliἔunito ἐπεκάλει τολμαν και ἀμαθίαν οπλισαμένω κατὰ των εαυτου τριχῶν, ut est apud Aelian. l. 9, Hist. Var. c. 4. Rus rei Phavorinus quoque Ineminit apud Stobaeunt Serin. I 60 mi. 66, 6J, ubi ex oda Anacreontis eo spectante iste allegatur

versiis: ἀπέκειρας δ' απαλῆς κόμης ἄμωμον ἄνθος. Α Meet Athen. I iptios. p. 5 40 f12, 57J. OL. Si in ilia In ultἔi in ist. 26, quam videsis. 3) ῶς ανόητος και βάρβαροςJ EadeIn se meruisse convicia latetur Ovidius Ana. I, 2, 19, quum amicae Potuisset imitus ,,digestos violare capillos: Quis initii non deinctis, quis non mihi barbare dixit 3 4 Sintilis sententia Epist. 6 l. - Vuuo τως θέαμα. D, οἴτω θ. De j tinctura oυτως ως ad Epist. 24, n. 9.

194쪽

licui puellae captivae capillos prae Zelotypia lacerantem. CLEpist. 26. 6 Pro Ora ἡδέως ἀμελουμενον forsan rescriben lumουκ ἀδεως ἀμελ. , , ,non titto neglectarn Pulchritia linem. 7) καν μήνυσον τὰς κόμας ποῖ κεῖνταίJ De qua syu- taxi ad Epist. 50, n 8; et de καν pro saltem ad Epist. 28, n. l. Mox DG sine noυ τέτμηνται. 83 Pro vulgato bis πῶς scripsi ins ἔπως.

loco

magis placeat G, in thoc casu potest ω servari. Iclcirco in fine epistolae praecedentis ω non mutavi, codicit, Is non inutanti biis. Eliinathius Husin. 6, p. 205: ἀλλα τήνδε μου γλῶσσαν ἐπέχει τὸ δάκρυον. Codex 2897: ἀλλ' ὐ τ. lileni II, p. 442: ίλλα κατέφευσμαι το κηρυκιον. Codex: ἀλλ' ω leg. s) κατ. Dio Chos. Orat. 59, p. 306: πῶς ν ἄν δικαίως γένοιτο τῶν - ἐκει νου γιγνομένων ὁτιοῖν, ω μηδενος ἀποσχόμενος τῶν χαλεπωτάτων. Bene ReisHiis conjecit ... ὁτιοῖν, ω μηλ ἀποσχόμενε ' saltem ω. Quod con-firituit codex 2958, in cimo A. Eitatatilius Ethopoeia, ποίους Γν ειπε λόγους Ῥμωκήσων. . . imo 'υμωκησῶν, ut est in

codice, inter ejus opuscula p. 329, 92: ω χρυσὸς ἐκεῖνος ὁ καύχημέριος, ἐδικας ήδη θέλειν ἐπιλείπειν ημῶς. Ibi non

praetuleriin scripturam codicis c. Sed est eadem pagina codicis varians lectio sp aIn utilius prostram: τὸ δε ἐπικείμενον. . . Oυκ ῶν ἄχρι ταχεῖαν ἔκφρασιν. Codex, o ἄν ἴχοι T. 33 δεινῶς καεται vertit oleamus ,,uriint vehementer, cpio sensu activiun Inalim. Verterini , ,vehementer ardent.

195쪽

ex A. Comparat olearius ,, non dissimilia ista Aristaeneti I, Ep. 16: των δε χειλέων αυτῆς - ανοιχθέντων αγος ευώδης και των ἔξωθεν Ουκ ἐλαττουμενος μύρων. In ευωδίαν elaiulunt epistolam ACF, et altero loco G, qui priore totain habet. b) Facit sesippi nomen ut me nerim Hinterii sic ei litiorat. Id, I 4: η ουκ ακοτετε το ἐπ*ραμμα το ἐπι εἰκόνος της χλεζανδρου λεγόμενον, τό ' Aυσιππε πλάστα Σικυώνιε χείρ. in Anthologia Planti lea 4, Iis, lacuna adjectivo θαρσαλέη impleta est; at monet Weriis lors. in codice videri detritam nune vocem posse legi δαιδαλέη vel δαιδαλέα, quod damnat properantius eclitor AnalectoriIna eximilis. Emit leni in codice nitidissime vidi scriptiun δαιδαλέη χείρ. Est statim in Himerio ulla lacuna: σε δε τίς ... τοῖς Ἐλλησι ἐκτυπωσάμενος, πῶς ουκ αν εἰκότως μέγα κατα των αλλων δημιουργῶν ἐφρόνησεν. In codice quem inspexi nulla est lacuna; nillilmie cerae sensiti integro deest.

6) του περι την γαστέρα ρυθμοῖJ Ovidius Ain. I, b,

2l: ,raiiani castigato planus si ib pectore venteri Supra Pro στέρνων est στενῶν in DG; στενων in D, at punctis

notatum.

dit O. r. τὰ. τ. ὲπ. Quod pro levi typoritin mendo habuissem, ni venisset: ,,Euge Paris si sim aliquis, num istis primus partibiis tribuam Quod scripsi seribere lin-miae leges jusserant. Quod et vidit Iahnius vini,. p. 133 et Basilio Plotinizante p. 42, tu etiarn pronominis positionem, γένωμαι τὰ Ρω τίς γένωμαι, docte illustravit. I 03 Eaedem sententiae initio epistolae ejusque i, revissimae leguntur. Coinpositio adeo inartificiosa, et viae vix fuerat tironis, omnino Philostrato non tribuenda. opinor similis duas arraunenti epistolas ac mutilas a libri mis siisse comunctas. Periisse ipsam Philostrati manitin demonstrant

196쪽

seriptitui PULCERRIMAE. OL. Et pomo nunc ab amatore isto amasiae Inisso inscriptum fuit, EYΠΙΠΗ SIM M.

5 τά τε ἀλλα καὶ ἐπιστολῆ τῶ μηλω κέχρημαd D,

επιστολήν. - ,,Nempe et alia mala se amicae dare ait.

Notum autem Olid sint mala in re venerea. OL. Significare videntur vetha τά τε ἄλλα ,,et ad alia officia. Scilicet nunc malo inscripto utitur; alias malis initterulis utebati irin amoris sui in Euippen syint olo. Qua de re unilius sui

ad Nicetani Eug. p. 324, ad Mistaen. p. 563. Plato Epigr. 4:Μῆλον ἐμ βάλλει με φιλῶν σε τις. Ibi Scholiastes p. 60T Vecb.: οι γὰρ μηλοβολουντες εἰς ερωτα ἐπάγεσθαι βούλονται, παρὰ το ἐκεῖνο του Θεοκρέτου I Id. 6, 6J' Ο Βάλλειτοι, Πολυφαμε, το ποίμνων ἁ Γαλάτεια Μάλοισιν. AN senius Viol. p. 139: βάλλειν μῆλοις, ἐπὶ τῶν τυχεῖν ωνερῶσι βουλομένων. Ii,i WalE. Adde Toll. ad Longin. Gustu p. I 2; FerheyIC ad Anton. Lib. 1; Iacobs. ad Ρaul. Silent.

Epigr. 14.6 τουτο φθέγγεταιJ Malitin Eridis iaccibat, cimum inscriptio carens nomine nil certi enuntiaret, quod nunc mittit malum lo*stur, vium inscriptum Evippes nomen diserte declaret quid sentiat B Inator. 7ὶ πρεσβευτὴς παρανομεῖταιJ D, Π ΠαρανομεῖTul, sic lacunose. 8) ,,Lacunae post liaec indicium secerat Meursius; sed n il deesse ego existimo. OL. Ac profecto nihil hic deesse videtur. Lacunam mox esse suspicor Post καὶ ως. Nam sic sere divulam UIae nunc supersunt: -όγραφον

197쪽

ἀναγνοῖσα κ&ι Ω ... Λέχεται το μηλον και ταυτα τα γράμματα. Post Aς desunt quae ab Euippe rescrita cupit amator. Accipit scilicet, potest accipere malum illas quae a te exarari postillo literas. Vertit olearius: ,,liis lectis subscribes: viam hasce enina, quae a te scribantur, litteras PioPie hoc Inalum expectati sed nemini opinor talia pro it liniri. - ι ante Tαυτα exliilnierant I=G.

cedens plurale δέρμασιν. Mox pariter miniSi ex CF φοινικοβαφη, Pro e ldο φοινικοβαφες quod est et in G. 4) μαραίνεταιJ Sic A. Vulgo oυ φαίνεται, quod est et in aliis eo licibus. 5) Oleariana εἰ ει υακίνθινον, τω μέλανι λυπεῖς. duae sententia deest in C. Α, εἰ δε υIκινγον το μέλαν

λυπεῖ et in may ne, γρ. τω μέλανι λυπεῖς. Recepi Cάκιν- ν, quod liabet et G. NonnusPamn υάκινθος et Dακώ-λνος sunt perinutata, uec Sen per optio iacilis esse videtur. Vide n. ad Aristaen. I, I, p. 22l, coli. Kratangero ad Synes. Calv. p. 98. De colore ipso tWacintllino videantur ibidem notae ad Aristaenetiit n. Fuisse nig lina ex Philostrati verbis non Omnino credendum est. Ipsi To μέλαν nunc est caerulei coloris saturatio. Adde Balduinum De Calceis i , e. 3, illustrantem vecta Ezechielis 16, I 0, sie translata:υπέδυσά σε υακίνθω, ,,ealceavi te ianthino.

6) Vulgo, φοινικοβαφες φοβεῖς. AG, φοινικοβαφες φόβος. CF, φοινικοβαφη φόβος. Cs. Supra n. 3.7 Vulpi, εἴθε σου και τἄλλα. ACFG, εἰ δέ σου.

F sine vectis και τ . κρείττων. G, τα ἄλλα κρεῖττον ἄν ην. A, κρείττων ἁν ης , ut editio, suprascripta Varietate , τον ην.

198쪽

κ. ἔλον T. τρ. Excutit sJ non murn πώς ex Alciphrone I, 25:ουδέν με τῆς γης ἀμειβομένης των πόνων ἄξιον codex I696, αντάζιον , θνων ἐμαυτὸν ἐπιδοῖναι θαλάrτη καὶ κυμασι ' Σν μῖν καὶ τεθνάναι μεμοίραται ημω i leni codex πῶσιν ημῖν. Philetas Stobaei Ecl. I, 5, 4: ἰσχυρα γὰρ ἐπικρατεῖ ανδρὸς ανάγκη. Ρlitavit vir d. restituisse semitilum versum, scribens: Tσχυρὰ γὰρ πάντως ἐπικρατεῖονδρὸς ανάγκη. Vi detur habuisse ισχυρὰ pro dactylo, κρατεῖ pro spoli laeo. Transposuisset inelitis adverbium: Πάντως ἐντρὰ γὰρ ἐπ. Poterit etiam scribi: Tσχυρὰ γὰρ

ἄπαντος ἐπικρ. Sed desectus est, ni salior, initio versus, supplendus uno vocabulo, εικτέον, νευκτέον, οιχόμεθ', οἴχομαι, alio quovis . 9) Vulgo θύραις, cum liae notula olearii: ,,Sic oculos olim appellare minisestuin est. Sed Paamvis haec metaphora j initamini possit alicubi loci im et aptissimum habere, velut in Ρhilonis fragmento t. 6, p. 226: αι αἶσ σεις θυρίσιν ἐοίκασι ' διὰ γὰρ τούτων ωσανεὶ θτρίδων ἐπεισέρχεται τῶ νῶ ἡ κατάληψις των αἰσθητων. .. μέρος δέ ἐ στιτων θυρίδων, λέγω δὴ των αἰσθήσεων ἡ Ορασις ' velut in Io. Clirysostonio De ecluc. lib. p. 35: σωμα ῶσπερ τεῖχος ῖστω - πύλαι δἐ αυτῶ οἱ Οφθαλμοι, ἡ γλῶσσα, ἡ ὀσφρησις, εἰ βούλει και ἡ αφή. Ac Diogenes Sereni ap. Stob.

tit. 6, 33: κατεγέλα των ... τὸ πῶμα το αυτῶν πολλαῖς θυρίσι καὶ θύραις ἀνοιγόντων διὰ του στόματος καὶ αἰδοίων και Πτων και οφθαλμῶν. Ailanianti iis Phys. I, I, p. 324: τα δε πολλὰ των σημείων καὶ τα σύνοχα τοῖς

ὀφθαλμοῖς ἐνίδρυται, καὶ ἄσπερ διὰ πυλῶν τούτων ἡ φυχῆ διαφαίνεται. Theodoriis Prodr. Bhod. 2, p. 66:

Oἴθ' ἡ θυρωρὸς τῆς ἐποπτείας θέρας Νυξ ῆσφάλιζε τὰς ἐμὰς δεεφαρίδας. Idem 3, p. I 2b: Aνεὶς Αὐσικλεῖ τὰς

πέλας τῶν ὀμμάτων. Adde Iacobs. Lecti. Stob. P. I 07. Sed cpiamvis metaphorae 3'nuarii in de oculis usus sit Gim multis et smie valde illoneis firmatus exemplis, nescio qui lnune ineptae et insulsae imaginis exhibet miliereula quae tota in intuentinin pinivis incidit, id est cuius totum corpuscemitu. Non repu arena valde scribenti ταῖς τῶν ἐμμάτων θύραις. Et sunt Epist. 48, 52, loci qui talem metaphorite formam deseruierent, quibus forsan et vulgatam de-

199쪽

sendi posse videbitur; adeo sunt diversa de oratione inurata legenti lim jinlicia. Elaidem longe nieliorem esse existimavi lectionern θήραις codiciun CF. Permutatio illorum nominita est saeillima. In Athenaeo 12, 8, pro εἰ ἐπὶ θήραν εζρι, male olim fuit editum εἰ λ θυραν ε5 Synesius De re iop. 3: προσοβῆσαι την θήραν. Male codex 3035: πρ. τ. ραν, clim bona glossa ταράξαι. Adde not. ad Eunap.

p. 405. Lycophron Alex. 122 2: Oυ Κλεισιθήρας θυγατρὸς

Υς πατηρ λέχος. . . Co lex Kλεισι γυρας, quae notanis forma sincerior esse videtur; sed eam ni et riun repta liat, cui et alterum nocet θυγατρός. Plaeet lectio Kλειθειρας, Ῥaam proposuisse Hermannuin virum eximium disco e Thesauro Ste. phani Dulotiano in Kλεισιθῆρα. Nam counno fissitne in Thesaurum novum recepta sunt nomina propria. TheophIlacti Simoc. Ep. 73, pro vitioso ἀθυρίας codices ineliores obtuleriInt ἀθηρίας, cpiod conjecti ira assequutus suit Wesse-linspus, probante Ger. Horreo Anim. p. 24. Theodoriis Prodr. ΑInar. P. 462: οὐδεὶς ουδέπω πείσει με λόγος ῶς Ουκ εστιν ἐμποδών εις φιλοσοφίαν ο ὶ μος, μέχρις ἄν και τουτὶ τὸ σῶμα λυμαινόμενον τη ρα τῆς αληγείας ὲ χω. Miror non vidisse Galilininitin, nec Dutheilium, Pro eu esse rescribendum 9 ρα. Et athius Hysin. I, p. 24 I:

ὁλος ῆμην ἐπι τῶ ἐγχειρήματι θλίβω φιλῶν, συμπλεκόμενος, θρασυτέραν εχων την χεῖρα. Pro χεῖρα est 2έραν in eodice 2807. Seilicet θήραν voluit vel debuit seribere librarius: sed χεῖρα libenter retineant, ululato tRIneu ex Co-diee θλίβω in θλίβων. Etiam lectio θήραις firmatur Mustequenti voeabuloriun venati eorum in reinu eroticis: vide n. ad Phil. Her. p. 4 I S, ad Aristaen. p. 63I; Jacobs. ad Anal. t. 6, p. 309, t. II, p. 316; Ialin. Symb. p. 95. Ipse Philostratus h. 44: σεμνυνεται τρο Θηρίματι. Ep. 50: κἀγώ σε υπεδεβάμην καὶ φέρω πανταχου τοῖς τῶν ὀμμάτων δικτύοις. Dioscorides Anth. 5, . 56: L ῆναι. .. Ἐμετερων σπλάγχνων δίκτυα και παγίδες. Ibi Jacobs. in Analectis, quem adde et ibid. t. II, p. 93. Aristophanes Fragm. inc. mihi dFr αι τῶν γυναικῶν παγίδες ' ubi mea notula.

200쪽

cptiim lectionem oti in protiIIeram ne nieliorem milii videri significaveram ad Aristaen. p. 223; et nuper in Thesauro Stepliani Didot. siil Θώρσεω Diu lorfius θάρσησον e eon-jectiIra proposuit. Gregorius Naa. Orat. 16, p. 257 C: τηπίστει θάρσησον. Sie Noster Ep. 40: πεπίστευκας σεαυτηκuι τε γάρρηκας.

F sine verbis καν π.... στησεται. A, λειμῶνα.

,,Simile Homeri eloMuna habes supra Ep. 63. OL. Vulgo, εἰδὼς του κ. A G, εὶδῶς τὰς κ. Recepi utriinuisse articulum. Vide n. ad Theoph. Simoc. p. 256. Dio Chus. Orat. 59, p. 306: oωαl σε γινώσκειν του Ναυπλίου παῖδα Παλαμήδην. Codex 29 58: oω. σε γιγνώσκειν τὸν μυΠλ. Forsan cum utroque urticulo τον του μυπλ. II. Alciphron 3, 4: δεῖ ουν ημῖν τοιούτου σκέμματος, ω κατασοφίσασθαι και παραλογίσασθαι την Θεοχάρους ευταξίαν δυνη- σεται. Codex 2720, την του θ. Himerius Orat. I 8, 4:μικρον μεν ἐργαστηριον του σειδίου, ἀλλα Ζευς ἐν αυτῶ καὶ η Παρθένος επλάττετο. Bene Codex Pio usus sum τὸ S. Forsan τὸ του C., quod tarneu vix desicleratur. Proco

σῶν γένος ... διαφθείρειεν. Coclex Magar. καὶ των Π. Ancum utro*ie articὼο, καὶ τὸ των ΙLy Statim: ην γε ... τα