Philostrati Epistolae quas ad codices recensuit et notis Olearii suisque instruxit Jo. Fr. Boissonade

211쪽

φυγας καὶ του προς σἐ ερωτος σφαλεις καὶ τῆς πατρίδος

Iota lanius vocales ultra saepius con M. Maximia Planudes sub initium Dialogi de graminatim: ἀτὰρ δη προς τοῖς λεχθησομενοις ακριβῶς τὸν νοῶν εχειν. Inveni in coetu e ατ δεῖ, idiosi lii letu Praetulerim. it, .i l l iiiii

,,antequam e vita fiat excessus, cadaver e Me prae institatentinia. Maximianus Eleg. I, 26b: ,,Morte nviri Inelius, tam Filam ducere inoriis. Puto iore nonnullos qui utilii digredienti a proposito truo saepe succensemi; sed sic fit milii liberi Licet igitur aue censeant, ponam hic loci, etsi non sit lociis, quae de Maximiano illo in echedulis inibi et alta n tavi, scilicet esse lectitatuni a Montauio, et in eo allegatos verat los 3, II, mPoena muιor certiun fututo Perserae mi nain; Qiiod timeas gravius austi visisse diu et et ,,Heu tantii Mattriti eo oris ossa vides , Norim t. sedem non rupexerunt docti e Inmentatores, sumtos esse ex Elegia Dina 2.27. 2δαι δ Vulgo; νεκρὸν εῖναι, σώφρονα στεφανωσω κτῆσαι φίλους πριν ερημών γενέσθαι; Quae ominio mala cohaerent, etiaIn barbaro activo κα-ι sinu detinuestata.

212쪽

Olearius ad o- ἔστι annotationem hanc adposuit: ,, nempe non.esse is en ait id a non miatiir, eunt nulla ipsi sine liet evoluptate vita esse videatur. Male, si quid video. Oυκ ἔστι, scilicet σαωτου ,,non est tua, quum non sit integri .

2) τὴν νεφέλην των οφρων. .. ως μηδὸν κατηφὸς εἰ ζ ιJ Vide ad Epist. 54, u. 6. Ilu et pariliter: τίς ξ κατήφεια αυτη; Gregorius Naz. t. I, p. III B: Πλως ἄτακτος ἐκφέρει και δάκρυον Κρεῖσσον κατηφὰ ἰθος ξτεθρυμμένον. Codex ssa exhibet συλλέγει καρ δάκρυα.3) των ωρῶν ἡδίους αἱ ἀνειμέναι καὶ γελῶσαῆ ,,ma

les ver, cui ristis tribui solet, pixta illii I poetae triti iurii inromnia nune rident, nunc forinosissisnus annus miscuit olea bina liemistichia ex Vinplii Eclogis 3, 5I; I, IIJ. Cous et Ep. I 3, ubi in foena inae Iam uilialtae facie pulcritudo osόν τι ἔαρ ἐμμειδι- dicitur, et aut unnus, cui To ἀνερμένον.merito istinias, cit quo jam remittunt solares aestus quibus se vet aestas. Illas vero anni tempestates gratissimas esse quis

nena I, p. 2l: 'μέρας Θὸ ἄρτι διαγελώσης καὶ του ἡλίου

του ορέζοντος υπερκυφαντος. Ita Cang. Meetna Clion. p. 221. Eumathius Humn. I, po I 89 : τῆς γέρας διαγελώσης. Ibi Gaulin. p. 30. Rureus 10, p. 369: ἔκε τοφῶς και το γλυκυ τῆς Φέρας ἐγέλασε. Theodoriis Prodr. Riuri . I, p. 3I3: Kαι δόξαν ἀμφοῖν μειδιώσης Φέρας. Sic scriptum pro vulgato μειδιώσας in eodice Vaticano apud Bassum ad Eumath. p. 3021 Himerius de statua Memnonis

213쪽

ANNOTATIONES i ior. I 6, I: ἐπειδὰν ἶ- την ἰῶ μειδιῶσαν, πρωτον λασας την αφωνίαν ἐξαίφνης μουσικόν τε ἰκεῖ καὶ μέλη κατὰ

της μητρὸς ἀναφθέγγεται. Dividemia siInt vecta inelius, ἐαειδὰν ἴδη τ. 4ῶ μειδιῶσαν πρῶτον, λυσας . . . Et sic esse vidi in comm. Malim etiam μουσικόν τι /χεῖ. Illa

risus trantiatio,. mutui fiebat, te illes luce inultum poeticae vis Iongo usu amiserat, ut illam grammaticus Issirn ictilia ad

ἡλίου Γζέχοντος. Adde virilia doctum in Misc. Obs. t. 4, p. III; P. Petit. Mise. I, II; IV eitru indiee Draconui subrident; Dresein. ait Ios. Isean. 4, 31 I; Rahes ad Lucr tiana 4, III 8: ,,Uriguenta et pulcra in pedibus Sicyonia rident; interpretes sub sutein Rutiliani Itineri, ad . ,,ridentia lilia. Voltarius Epist. ad Horatium: ,,ces eoteam Osi le

63 Olearius effulsit ὀφθαλμῶν μέτω. Sed est in C

ρα, Compenssio solito nominis μητέρα, quod restitui. E si quidem Pinitura Boeckhiana, post Schueideri et iΗemanni, lanae lamina, ex lectione Philostruti Oleariaui: ἀκτὶς ἀελίου, τί πολισκοπ', ἐμαῖς θέαις μέrρ ομμάτων, ἄστρον υπέρτα τον. - . Sed mai fons est loci, Dionysius Halle. De adin. vi Di ni. 7, habet: ἀκτὶς ἀελιου τι πολύσκοα ἐμῆς θεῶ μύτερ ομμάτων. In qui is agnoscitur statim vocativus μα- τερ, iuule Plutostratus μητέρα scripsae Non male, sententia tenus, Phulariis sic legeretur: ἀκ Σὶςl ἀελαν, τί, πqλή--- ἐμῶν θεὰ μῶτερ ὀμμάτων, οῦστρον ὁπέρτατον ἐν

ἁμέρα κλεπτόμενον, ἔθηκας ἀμάχανον ἰσχυν ... olearius, qui Dion sit non meminerat, frustra verba αστρον υπέρτατον . . . referebat ad notissimu in Pirulari locum initio Ol. I: μηκέθ' αλίου σκόπει αλλο θαλπνότερον εν ὁμέρα φυεινον ἀστρον ἐρήμας δι aἰθέρος. Quo in laco non video ut inturpretibus/explicatum cur Pindariis diserit illud μηκέτι--ει. I lxime suspicor respectu ad suum de solis defeetu Diqiligod by O le

214쪽

IN PHILOSTRATI EPISTOLAS. 189

tamen. Formn ut lumem quaesierat quotl Fim astriam, Sole defieiente et caelo luee consileta privato, siem saceret . Ino talitriis murusimie faciem tenebris suscatam exhilararet, at UIeoptatos redderet calores; nunc, tu ristim redeunte polo et sole Corius ante, se increpat et canit: μηκέθ' ὐλίου σκόπει ἄλλο θαλπνότερον ἄστρον. Adeatur nunc ediso olympio

facit ni Poetae omnes; iande rosarn μέλημα μυθοις dixit Arnacreon Od. 53, hoc est poeticis fictionilnis cur,e mse. Rus rei arg amento est assatim ipsitu Anacreontis Ode 5, et 1 . Sappho quod attinet, ab ea haberniu fragmentum insigne, VIa rosae laudes celebrat apucl Achillem Tatium. OL. Exstat qtridem apud Achillem Tat. 2, I, canti eula in Irasam, quam H. Stepilaniis inter Sapphus relictilias retulit, sed nullo nixus M'Munento quo I validum esse videat . Let1- cippe, Aellisses ait, Iπειτά τι καὶ τῆς απαλῆς μοεσης ελέ γαικεν. Opponitur oπαλὴ μουσα graviori Horneri InlISae, nee in te semilii ir Sal phonena significari. Volgerata Alpphus editor non rneininit A lis Tatil, feci nee Philostrati, in

hoc vitupera Iulus. i

C, α Στῶ. - ,,VerSus Sapphira eo spectans ex Theocriti scholiasta farfrum. Id. 2SJ, inter retilia .huyiέ poeti tae 1 agmenta publicatus est a Fulvio Ursinor ' δοπήχεες αγναὶ χάριτες, δευτε Λιὸς κόραι. OL. Omisit poetriae edisor o ni Iliun δεῖτε, ut Iam metriun, qnod εκκαιδεκασύλλαβον a M' Inuiatico nuncupatur, sit in perfeci lini. Vicie Tlieocritum Gaissordii p. Ioia, ubi ροδοπαχέες, sed bono accentii notis ad Hepta estionern p. 310 ροδοπήχεες scriptum l. - l ἰδ) Forsan, ἐπειδαν ἀποδύσωνται. Vertii oleatius;,,Gratiliriim brachia sua Diulantium. Sed poetao saepe ea facere ipsi dicuntur quae saeta nareant. i

Od. 3, l. 2, eadem iunxit: et nimiilni Mem Florea amoenae

215쪽

n. r. T. ἄνθεσι, et veriit: . ,reliquor IIn enim stor III sequitur exemplum. Sed est in AC st, o e, compendium notissimum nominis ἀνθρωποις. Et in suis cossicibus ἀνθρωποις reperisse se Olearius declarat. Dicit auctor florem rosae, Mivemo tempore juvenescat, hominum etiam seqtIi naturan , quibus est juventus quasi ver vitae. Feriue opinor compendium diisclein nominis male lectum esse in Critiae ira nento

Cli s. Or. 56, p. 29I: καὶ η απη ῆν λέγεις, τὸ καθόλου

ανθρώπων αρχειν καὶ ἐπιτάττειν αὐτοῖς, ἀνυπεύθυνον οντα, βασιλεία καλεῖταa. Co lex 300s, ἐπιτάττειν,ανθ ρώποις, compendiose cimidem, sed nitrite; at*Ie vis inest liaedam nomini sic repetito. In Aleiptaone. 2, 4, remitriantur' ad sa- nilana lustrationem πέμματα σελήνης καὶ ἄγρια φύλλα ἀνθῶν, *Iod nunc e litium lemtiu e conjectum G. Hormi Pro eomiptis Verbis καὶ αγρια φύλλα ἀνθρώπων. Velinita iren non aνΘῶν in genere, sed peculiaris Plantae nomen, cum Nilero ἀνθερίκων. Codices inspexi duos in quibus, και τα οπια φῖλα των ανθρώπων.

aetate paulo inBis ad illam, cui nos aetatulae iam periisset. Ei itaque autumniini pulcrittulinis tribuit, h. e. pulcritia linem quae in adulta aetate eniteret, et cujus is tamen adhue sit deeor, ut nihil cedat vernanti puleritii lini puellariun primo aetatis flore conspicuarum. Hocque est quod ait autumnum pulerit Minis seminae ad quam Scribit periri te ac ver in Oc lis ejus et genis ridere. Videtur autem Philostratus ex Euripidis apophstegmate apud Plutaretium in Apophth. et in Aleibiade se. IJ haee expressisse. Is enim Agassionis juventam in virilem aetatem jam inclinantem μετόπωρον vocabat lcni, eum burba jain pullularet, integro interea sorinae nitore, osculum I pangens Euripides, Ov πίκτων των καλαν , inquit, Disit oes by oste

216쪽

και το μετόπωρον καλόνr non omnium formosor in puterraminam autumnum existere. ΟL. Paulius Silent. Ep. 8: Mν

217쪽

Pag. 4, Ep. 10. Omissus suit post nomen σ&ω numerus 3 tertiam annotationem maerendam signinans, quRe, in commentario P. 83, numero 2 urale insignita est. Ρmbter circa n Imerrum notae Primae peccatum est p. 62. L vissima Pii in ea menda sunt, et quae in Iibro procul ab editore typis deseripto, ne eupas unam inritum plagulam i spicere licuit, vix potuerant vitari. Qilo I Blitem Paulo gravius est, periit nota prima ad lenuna Aloδώρω, qua monuisse lectorem meusini de Casanovae opinione Diodoranti Cappadocem innui sere suspicantis, de quo Ρhilostratus V. S. 2, 27, 3. Sed Philostratus I. e. Dioilotitin, non Diodorum Cappadocem nominavit. P. I, Ep. II. Prima ,1jus Epistolae sententia usus est Burdelotius rici Petron. p. 218, vix legendus. Monebo tamen eius notam non integrum legi in Burinauniana c. 93, p. 583, etsi nihil omissumam se de Bin delotianis Bumannus

promiserit.

et sic editiones praeter Morellianam, in qua e conjectura . . τί μαθών. Quumque veretisset anonymus Genevenis, ,, tu Vero nescio et Iul passus , Μοrellus conerit: ,, tu vero nescio qua de causa. Eliidem oυκ οἶδα τέ μαθὼν Μ rellus id secerit mutationis temerariae, prorsus et supervacaneae, cyram impriadens in ejus libro typothetis Lipstam mittendo reliqui. Nilnquam sine intonea codicum auctoritate formulam τί μαθών scriptori velim obtradere. Philostrateis,

218쪽

τἰ παθῶν σεαυτῶ πεπολέμηκας; admoveo Aristophanea Ach. 9 2: τί δαὶ κακὸν παγέδν ὀρναπετίοισι πὐλεμον ῆρα και μόχαν; Oriecit Elnisleius se valde interpolatorem sapere istud κακὸν , et Ioemn eineiulatione sollicitat isti habet optime. Comicus sic sine nominis ellipsi Vesp. 266: TIχρω ἄρ' ουκ τῆς οἰκίας τῆσδε συνδικαστὴς Πέπονθεν, ως Ου φαίνεται δευeo προς το πλῆθος. P. IT, Ep. 35. Ex varietate lectionis in notis meinorata P. 105, scriberem lubenter: ἐν Ου μέλλουσι βρομνων κω μένων ἐν ἀπιουσι.

P. I9, 1. Malim veterem distinctionein servari: πνέων,

delicet, monente Scholiasta Luciani uti tu ec verba de ux ruin incommodis Amor. 42: ευθυς απὸ τῆς οἰκίας οδοι,

καὶ πας Θεαxὴς ἐπιτρίβων τοὐς γεγυμηκότας, ὼν ἐνίωνοι κακοδαίμονες ανδρες Ουδἐ αυτ δε ἰσασι τὰ ονόματα, Κωλιάδας, εἰ τύχοι, και Γενετυλλίδας, ἡ την Φρυγίαν

δαίμονα και et oν δυσέρωτα κωμον ἐπὶ τ ὁ ποιμένι. Bene Selioliastes: Φρυγίαν δαίμονα την Ῥέαν λέγω. Pro cormptis verbis nας θεατὴς recepit nuper Duebnems vir eriI- ditissiinus Solani conjecti iram πας θεὸς, quae vix convenire

est sonus θεά τις. Scripto sei I θεατὴς participii genus factum est masculinum. Plus est in πας impelli inenti. Quid pii l sit, propono: καί πως θεά τις ἐπιτρίμωσα τους. . . Ρ. 23, 8. Leg. ἐωνημένος Ρ. 33, 8. Fors. και ταῖς ἀκάνθαις χαίρομεν, οτε ἐα ... - 3. Laeg. μὴ Ρ. 3T, II. ἴψεσθαι σοι νομίζω καὶ την πόλιν ἐςιουσηκαι αυτοῖς τοὐς ἐν αστει θεotiri Versio latina jungit την

πόλιν Γζιου , ,, te civitatesn egre sentern etiam sequantur ipsi qui sunt in urbe dii. Pessime omnino. Est Lζιου positum per se, quod et victit Tupius Einend. I, p. 37. Mulieri foras egredienti ait comites esse et cives et deos.

219쪽

ADDEND A

Πόλι, de eiu ibiis capiendum, iit in Ioeo dissicili Euripidis Phoen. 408: Nς ἀμφι τείχη και ξυνωρίδας λόχων IN

σων ἐπέσχον πόλιν i. e. kπέσχον ἐμαυτὸν τάσσων πόλινηγουν τούς πολίτας ἀμφι τ. καὶ ζυν. 1.2 quae eo olim modo sium interpretatiis cujus non Poenitet omnino, nisi cpiodξυνωρίδας λόχων eapio de cohortibus septena Tliet,anis lias Argivis septem cohortibus opponit Eteocles, pares paribus. Si quis tamen ξυνωρίδας λόχων intelligere velit de citrribias

αυρουσΘε δ' Ἀπους, πεδία πίμπλαθ' &ρμάτων ' eamque poscit interiogatioveni v. 744: Tἱ δ' εἰ καθιππεύσαιμεν Ἀργείων στρατόν; Qilo I Piidem ari possit ciun Iationi is iustoricis conciliam valde dimito; sed multum datur licentiae Poetis, mo lo Sumant pii lenter. Ρ. 42, si a s. Leg. κατίσχε. P. 4b, 5. διφην. .. πεινηνJ Eratostheni Catast. 4 , p. 33, in qiIo nunc editum est διφ&ν, meliorem somnum re Iclaui e codice I 310. SFilieoni St3Iitae intereopinti de temperantia quid esset, senex ἀνέφη, imo ἀντέφη, maliis, inter qMae, oportere qui vult salvari αυτὸν και πεινῶσαι και διφῶσαι. Sic entui scriptum est, nec id tentandum, in Vita Synu otiis hujus g. 3, compositu παρὰ Μελετίου αOREjus compeuilli, quod si e typis exhibere voluit editor, nec sorinan nec sensum fuit asse diutus. Id enim vertiis reddi dii ἀναχωρητου vel Aντιοχείου, male; quum legendum sit μοναχου. Adeat Curimi Gloss. V. μοναχός. Pessimo eo silio alimiot annis editores auctorum graecorum, diligentia incauti iis usi, co licurn compenitia vel intricatissima typis volueriant exprimere, et, magno typothetariam labore Parv que ac nullo saepius lectoriam commodo, luserant operam. P. 13, 8. Pro μιμούμενοι, sors. μιμούμενον, Vel μιμουμενους. Mox fors. πολὐ τοῖ προκειμένου τοῖς τοξόταις σκοπου παρενεχθηναι. - 14. Leg. βραχυλόγον - 27. Fors. ταῖς ἐπιστολαῖς αυτων εκάστη ' vel ταῖς μ. αυταῖς εκάστην' -- 37. Synchysis vocaliuin η et ι, qua confusas t ἀττίκισις et ἀττίκησις est e frequentissimis, et reperientur exempla pp. 62, 88, 104, ete. In epigramimate ap. Plui. De educ. 20, uomen εο ιστον criticos viros valde eou-

220쪽

ET CORRIGENDA .

turluit : Mρυδίκη 'Iεραπολιητις τόνδ' ἀνέθηκε Μουσαις,

μιστον φυχῆ ἐλουσα πόθον. Propono ευηστον, ,, Pleun dissitnu in . Herodianus Epim. p. 53: ηστὸν, το εUgρασον. Illi in nota πάνηστον pro πάνιστον reddita Sibyllae Maianae. Philostratus ile antiquo victu Ethletariim carni n. p. 4:σιτία δε αυτοῖς α7 τε μάζαι καὶ των αρτέον οἱ ύπεπτοί τε καὶ μη ζυμῆται. Bene nioniiii Ka3seri de reponendo ζυμῖται. Opponit Philostratus pam seq. delicatiorem vietiunmninasticae recentioris, ciu In intrauluxit ars medica, ἄρτοις .τε μηκωνίοις και ἀπεπτημένοις εστεῶσα. Proponit vir d. ἀπεπrovμένοις - difficillinis ad concoquendum ; muril erit, ni sallor, contra loci mentein clictuin. Propono VIod esse videtur aptius, ευπεπτημένοις, iligestibili Mis. Notum saepeta et ευ perinutari. Praeceptum est Sibullae 2, 79: γδρῶσι σταχυων χειρι χρὴ ντι παράσχου. Nunc lemtur e coInje-eturix χεῖρα, piigillurn. Se I de relicto ἱδρῶσι tacet vir d. Permutatio vocalium ducit ad epithet in ἱδρωση, quod non convenit. Cogitavi de scribendo ευδώρε0. I lxit ευδώροις παλάμησι Sibγlla 8, 497. Sensus erit: ,,benefica IIianti spicas largire inopi . Comparabo a , 245: Ἀλλα πενιχρομένοισι θέρους ἄπο μοῖραν ἰάλλει et 2, 89: Mν σοι εδωκε θεὸς καὐτὸς χρ ζοντι παράσχον. P. 14, n. 14 extr. Quo in loco Philostratiis Epistolarnm Aspasii repristi extitit obscuritatem, quod imperator non debeat obscure scribere, επειδη νόμους φθέγγεται, σαφήνει δἐ ἐρμηνεxς νόμου. Ita lolliatus est na uno i , ut vi et Ir,

Platonis Legg. I 0, p. 90T: λόγος οἷος αν των νόμων ἐρμηνευς ὀρθῶς γίγνοιτο ἡμῖν.

P. 56, n. 2l, l. Iaeg. συγχωρ. P. 57, n. 1 extr. Non me poenitet institutae scansionis /ὲς ῖν ἰθυνουσα, ut vis liqvulae in spondaetam Producat trochaicum pedem; sed versunt M,3llae resupii claiuli-eantem: Eις εν νωνουσα, τότε δη βασιλεία μεγίστη ... Delenclum Jη vid.tur ae scribentium βασιλεῖα. Potuit Sibyllae versificator υποφήτης - pronunciare nio do *Iem sanxit Amnonius: βασιλεῖα και βασίλεια διαφέρει ' προπερισπωμένο/ς μεν η βασιλέως αρχη, προπαροζυτόνως δε η βασιλέως

γυνή. Poterat etiam vis liquidae alliini trochaeum protincere.

8, 486: Μνηστυν ευφροσύνης ἐπὶ θρησκείησιν εχοντες. 13. Dissiligod by Cooste

라틴어 텍스트