장음표시 사용
571쪽
λύεσθαι καὶ προσπίπτειν πρὁς τθν τὐοφλην ἐνίας κνίδας eiii in Et ἀκαλήφας in inelite Italbet, qlias conuitetnoravit a 363 αὐτῶν ζω μ εστι, και τῶ αἰσθάνεσθαι των προσπιπτόντων. 9 IIb3Idύνανται διακρίνειν αἱ δψεις, οσω εγγύτερόν ἐστι θάτερον θατέ-
ρ0υ μιρους τῆς περιφερείας ' πύ ρω δε γινομένης Οὐ διαισθάνεται. 8 9h Il ἐὰν ουν ὐπερβάλλν τις τὼ λαγνεία τούτοις ἐνταὐθασυνἐρχεται. 746 a 18 περὶ Οε εκαστον τῶν ἐμβρsων οῖ υμινες καὶ το χύριόν ἐστιν. 356 a 24 εἰς δε την γῆν οὐθείς. αλλὰ κῖν ἀφανισθη, πάλιν ἀναδύνουσιν. 880 h1 ἐξεφυετο τοῖς μεν αἱ τρίχες τοῖς δε τὰ πτερά: cuin sit tibiis cs. quae dixtinus ad
Iob 2 Extr., ad 4a' et ad 2ηas. Similia sitiit ubi neutrunt nunieri 'pluralis imodo coiiii ingitur elim verbo pili rati. sicut ii ostro locous. 4 sq. τὰ δ' ἀντικείμενα περαίνονται - plura v. ap. Zelli uni
ad Eilite. Nieoin. I, I, 2 ct VI, 4,4. 8Ib4 οταν τὰ δεικνύμενα. . . Aσι. 32Ib10 τὰ διαπορηθέντα λύοιντ' ῶν. 337 a 10 of διεστῆσι τὰ σώματα. 480 b15 αιρονται καὶ τὰ βράγχια. 988 b 5 το τι .ῆν εἶναι ἐκάστω τῶν ὰλλων τὰ εἴδη παρἐχονται , quae satis
Ostendunt ii una eritin singularem ab Aristotele Ilon seinper poni ubi de rebus inanimatis ferino sit - modo cum verbo Filigu
lari, V. 660 a 31 τὰ δ' ἔναιμα . . . βραχεῖαν τῆς φωνῆς sχει δώρθρωσιν ' σκληράν τε γὰρ καὶ οὐκ ἀπολελυμέν ἔχουσι καὶ παχεῖαν την γλῶτταν. I leth II θαττον μεν ουν δχεύουσι τὰ
ἐντος ἔχοντα ' καὶ γὰρ τὰ ἐκτος ἔχοντα οὐ πρότερον τδ σπίομα ἀφίησι. 162 b25 δμως ἔναιμά ἐστι, καὶ καρδίαν ἔχουσι τ ἀρχήν. 864 a 3I φέρονται. τὰ φάρμακα καθ' ἡσπερ ῆ τροφὴ πύρους εἰς τὰς φλiβας, οὐ πεφθέντα δε ἀλλὰ κρατήσαντα
ἐκπίπτει. 69 h 5 Per obieetionem uiti versalem in prinia, per particularem in tertia figura adversariunt redargui exeniplis ostenditus. 5-Is, argutuetitis comprobat us. 19-32.
572쪽
στον ἐναντία , εναντίων ὰρα Οὐχ η αὐτῆ. lndo a va. 20 expoliti qii id littera it inter iitramque obiectionem: namque qui viii verse obiicit de genere τὰ -τικείμεσα , negat quod de speeie τα ἐναντία aifrimat ait versarius; qui exceptionem facit de parte. iiegat de specie το γνωστον καὶ ἀγνωστον) quod degenere τιε ἐναντία) adversari iis affirmat. Iam dubium Gge noli potest quid sibi velint verba προς το καθὁλου τῶν προτεινομένων vs. 20, quamquam noti Ratis perspicua slunt I ex-ppectabas enirn iit diceret ἀνάγκη τούτου τ, ἀντίφασιν εἰπεῖν Ο καθύλου εστὶ προς τα προτεινύμενα vel 3 καθύλου
esset iis quae liabemus vf. 24. Nam noli recte dicitur uni errae excipere lilii qtiae proposita sunt ii iiiversa limat, sed qiii negat quae vel magis sunt universalia et quibus illa continenti tr. 69 b 2.3 μέσον γὰρ . . . Mediiiη terminus poniti ir qui eomplectitur et ii n. qiii si iniectus est propositioiii ab adversario prolatae
μενον ἀνάγκη τούτου τυλ ἀντίφασιν εἰπεῖν Ου καθολικώτερόν ἐστι το υποκείμενον τῆς προτάσεως. h. e. qui exceptio- item facit de parte negat de parte et iis termini, de quo toto litem ait ad veri aritis. 69 b25 1 h τ, αὐτήν. Haec iii exemplo quod praecessit vl. 2I sententia erat adversarii, quem nune in contrariam selitenuan abiisse fingit. Demonstrandi ratio cerie eadem manet, sive Mhanc sive illa in adversarius defendit. 69b3I ἀντικείμενοι συλλογισμοὶ di litur qui opposita emetunt, affirmantia et negantia, quod non si in secunda figi ira. Deinde Et quis cogat in secunda fora A non praedicari de B, longiore oratiotie indi bit: nam demonstratio haec erit. Γ de nullo A et de olunt B. A igitur de nullo B. Apparet alitem propositioneni I A ipsam non datam, sed aluinde Eliciendam esse, exceptio vero ipsa manifesta esse debet, ne cogatur ad alia' constigere quibus nitatur. quod de signo addit us. 31 videbimus eap. Req.
69 b 38 περὶ τῶν Ωλων ἐνστάσεων, v. rhet. II e. 25.
573쪽
Cap. m. Disserunt x issenilitudo et signum. 10 Ea utro-ple si plod rocatur enthymema. Videtur quiderm aliquid probarii potuss per signum in Omnibus Iguris, 21 etiam in secunda.24 Quum altera vllogismι propositis sola profertur, per a gnum probatur. 29 Redamur non possunt syllogismi Per a gnum probantes in prima sxuta , possunt in tertia 343 et in secunda,υφιi ro vera nihil cogunt. bI quid sit τεκμήριον. I Q unus eonditioni ianism motus ex gignis cognoscerct i eeat. 14 Signum inveniri poterit. tum si uni animatrum es-nert unus aulani motus proprisM .est. 26 tum ar uni genera plures sunt proprii. 32 quotl inds colliguur id in prima fgura
70 a 3 ILucem assundunt nostro loco qliae dieit I351 a 32 λέγεται γὰρ ἐνθυμήματα ἐξ εἰκύτων καὶ σημείων, ωστε ἀνάγκη τούτων εκάτερον εκατἐρω ταὐτον εἶναι. τδ μεν γαρ εἰκός ἐστινῶς επι το πολυ γινόμενον, οὐχ άπλῶς δέ, καθώερ ὁρίζονταί τινες, αλλὰ το περὶ τὰ ἐνδεχύμετα ὰλλως ἔχειν, οὐτως ἔχον πως ἐκεῖνο, προς δ εἰκύς, ῶς τδ καθόλου προς τὁ κατὰ - μἐρος ' τῶν δε σζμείων τὼ μεν ολως ἔχει ῶς των.καθ' εκα-στόν τι προς τὼ καθόλου, τὁ δὲ ῶς τῶν καθόλου τι πρδς το κατὰ μερος. τούτων δὲ τδ μεν ἀναγκαῖον τεκμήριον, το
ἶ, ὰλυτόν ἐστιν. Ih. vs. 14 alitem quod in seci inda figi ira per σομεῖον colligitur doυλλόγιστον dicit, qilia non riecessario verum egi. quod iii prinia figura eogitur Per σθμεῖον, id, quia semper verum est, proprie appellatur τεκμήριον, quod vero in reliquis, quutii solvi possit et redargui, iiihil quidem liabet liecessarii, sed veri simile est. Cuius rei causam Indicatus. 31 sq.: nam in tertia figura, qui ini conclusio non sit univer Falis, non cogitur id ipsum quod volumus τὐ πρῆγμα , in I. M
574쪽
sem1nda ver 3 v. 35ὶ omnino non fit syllosismus ex Proposi- tionibus affirmantibus. Da 3T Potest quidem veritin esse quod per almum colliotur in quaeunque figit , quando veri necessario sit verum, qualido
generi, aut oppositium ut ppecies speciei: rianique aut τεκμή- ρι- vicendum erit ex signis τούτων non nisi id ex quo necesgario aliquid coiisequitiir, quod sit per medium terminui Isgurae primae - hic enim κατ' ἐξοχην hoc loco vocatur το μἐσον, quilin in presina figurii sola medius terminus re vera ni dium Ioelini teneat v. 25 b36 δ καὶ τὴ θίσει γίνεται μέσον, Biese l. 22 3 - nain lii hac una sIllogistarii in seri vidi nius qui non redarguatur; alit το τεκμήριον non reseretillum erit inter sipia, sed signa appellaiida erunt quae colligitiatur in secunda figura et iii tertia - quarum ni edii termini vg. 4 appellantur ειρα locorum clitos occupant ratione habita - τεκμήριον vero quod cogitur e naedio termitio prina ae figi rae. 70b4 Dedimiis G μεῖον et τα δ' ἐκ opti inos emi I. secuti. SL milia enim satis frequentia esse apud Aristotelem vidimus ad 69b3. , --.
Iob 9 Ordo verborum inversus est, quod Aristotelis in scribendo negligentiam prodit: nam alieno loco iiiseruit qliae in mentem venerunt. Cf. 675 h3 οἱ δροοι τῆς κοιλίας τουτοις μείζους καὶ τῶν ἐντἐρων διὰ το μέγεθος. 1430 bs το δε ῖν ποιοῖν τουτοδ νους εκαστον. 984 b 6 χρῶνται ῶς κινητικην ἔχοντι τῶ πυρὶ την φύσιν. 266 a I κινεῖ δε το ζῶον καὶ πὰν τὁ ἔμψυχον τbκατὰ τόπον εαυτι κίνησιν. 690 h 2 τουτο δεῖ εδ μύριον εἶναι- νομιζειν τὁ ὰσχιστον τοὐ ποδος quod vero sequitur τῶν δακτυ-tio ad Reqtientia pertinet . 346 a 34 διὰ τδ μηδεμία, δῶ τέλους ἔχειν φανερὰν εκαστον θέσιν. 347h 8 που κις δε τουτοκῶ εν τοῖς ἔξω τόποις ἰδεῖν γινόμενον εστιν. Alia ratio est
eorum locoruna, quibus verba transposita sulit, ut vis orationis
575쪽
autem inesse etiam in aliis, quia, si non nisi in uno gerie Oeeur rit, non emini in quibus ex signo recognoscatur antini motus. Vs. Is eum melioribus codd. omisimus articuluni ante πάθος, quia πάθος non est subiectum orationig, Red prae notum, siquident subiectum petendum est ex antecedentibus. τδ σημεῖον. . .
70 b ra ' εἶ τε respondent ad quaestionem quam modo proposuit.,, Oniae cognoscemus utrum utrius signum sit, si anabo occilrrant in alio genere non universo. h. e. si ambo occurrant in
specie quadam alius generis et si καὶ ὐταν τούτων, ἐν οἷς
μη in singulis quibusdam qitae et subiecta sint occurrat
utrumque - alterum ab altero seiunctum - ut unum reperiatur iit hoc, alterum in illo V Iam res ipsa docet quo . iure τε vs. 28 a nobis servatum sit: gei licet delendunt gei si per καὶ vs. 29 nova proferretur conditio a priori diversa nunc vero omittendum non est, quia quae sequuntur καὶ ἐν 'Oli . . . ea accuratius exprimulit et definiunt quae modo universe dicta sunt. Particulae τε igitur haec est vis, ut indicet conditionem priori orationis membro non satis expositam iudigere alio membro, quo suppleatur. 70h32 Iul. Paetus et Butile locunt eorriiptum putaveriint, sed bene habent omnia, si scripseris etse pro τῶν quod codices edan eonfirmanti Disseruit eniim Aristoteleg περὶ του φυσω - γνωμονεῖν de quo Pacius confert Geli. I, ID eo consilio, ut patefaceret in qua figura coii cluderetur ab iis qui ex signis de animi naotibus coniecturam caperent. Ritare pergit: Fit autem το φυσιογνωμονεῖν in prima figura, quum medius terminus eum maiore quident convertitur, minorem vero compleetitur. Ceteritur mutatio eandem Iiabuinius 30bI4 34b5 vocis et in Gι quum levissima est tum necessaria: nam quomodo ex-
576쪽
plicari possv τῶν, quod optimi codices praesumi, non video.Κandem consimictionem habemus su2 h23 η μεν ουν τραυλύ- της τῶ γραμματος τινος μη κρατεῖν, καὶ τομο οὐ τδ τυ
tem antimi motus in pliaribus est quam aignit in qtio proditur lillius motus non unum Erit signtini, ex sigilis de animin otibiis Coniectitram capere non liceat.