장음표시 사용
561쪽
,τι καθόλου θεωρουντες πολλάκις ἔπια τῶν καν ἔκαστον οὐκ
b35 καθ' ἱκάτερον τῶν μέσων, h. e. B et V ἀμφοτέρας τὰς προτάσεις, inteli. ΒΓ et Tis. 67 a 2 φ τo B τινὶ . . . Modo collegit ex propositionibus An etBA A praedicari de omni nutio cogit ex propositionibus AC et I A A negari de aliquo is, quod expressit HA negari
de eo, de cuius praete praedicetur Niι adiecit, ut osten deret ne universalem iiiiidem sumi debere propositionem BA,
61a 5 Sic igitur ut modo exposuitnuη nemo silua et propositiones, tilita repugnantia in iis manifesta efit, ita vero sumi poterivit, ut ponatur altera utra earuna qiuae iitriimvis B et I temnitium medium habeant AB et AΓ , vel ita, ut auer utermedius sit in utraque s. An et Bis , quibus Aristoteles In exemplo addidit propositionem AΓ, siue qua deceptio fieri non Pos et et namque us. 6 accuratius dixisset ῆ κατὰ θάτερον ui μεν ἀμφοτέρας κοπὰ θάτερον δε την μίαν οὐδὲν κωλύει. Eodem modo hunc locum tutellexit Biese I. 213. Ma 8 ὁμοία γαρ . .. καὶ ώς. Eandem constraretioneni habemus
eoel. 30Ia 29 ομοιον ῶσπερ εἴ τις ἀξιοίη, es. 3Τ0 a 12 παρε κάζοντεςῶς τι πάθος ομοι- ω. Quare etiam M a 3 seriben- . dum putavi ύμοίως ει καὶ . praesertim quum appareat quam facile particula ῶς prraetermitti poterat ob similitudinem
exire ins verbi praeeedentis. CL quae diximus ad 20 a 4. - Similitudinem quam nostro loco tangu exponit vg. 30 sqq.: est enim, in eo quod . ut in singulis scientia universalis, quam ratioci- . , natione conseilii inaiir, non impedit την κατὰ τὼ μέσον ἀπάτην, is h. e. non impedit, quominus decipiamur per medium ternarux num, quippe queam in singulis non recognoscamis, sic etiam in his ratiocinatio non impedit την καθ' ἱκάτερον των μέσωνυπόληψιν, h. e. nou inipedit, quoniiuus Iallamur alio termino i medio interposito.ma II πὰν τρίγωνον. Sic 73 b32 τρίγωνον non sguram trique- iram, sed summani significat angulorii ni trianguli. Cf. 105 I a 24
562쪽
ancepi, nil iguun .s a 21 ὁμοίως δε καὶ . . . Idem est quod dicendum erit contram quae Plato disputavit in Menone p. 813: riam scientia non ita fit, ut prius siligilla sciamus. deinde neglecta remi in sit gulamini cognitione universalem scintilia in conseqtiamur, sed res singulas ita cognoscitnus. ut accedentes ad singilla ea quasi re-co oseamus, ut quae lilii emallinus, qi Ioruin scientiani iam habemus, subiecta sint. Etenim stini Praedam eiusmodi, ut ea uelanius sinitii atque sub Sensus cadunt. v. e. tria iiMilum. ut Fl- demus, duos rectos angulos habere scimus. Quare IIa 28
lenoni opponit haee: ἀλλὰ δῆλον ῶς ῶδὶ μεν ἐπίσταται, οτι καθέλου ἐπίσταται. άπλῶς δ' οὐκ ἐπίσταxαι. 2471,6 οταν γὰρ γέν αι τὲ κατὰ μiρος, ἐπίσταταί πως καθόλου τι ἐν μiρει.
θεύδομεν η ἐγρηγόραμεν, ουτος exspectabas τουτο, quum praecessisset iν ω geriere neutro δέ ἐστιν ὁ χειμών. Idam res inteli. ῆ κατάφασις οὐ μία κατάφασις , es. quae dixi miis ad 20 a 31. IIsb23 οὐ γάρ ἐστιν αὐτη λύσις. li. e. οὐ
δείξεως. 655bI2 οπλου γαρ αυτη δύναμις. Nihil novi haec locutio habet in pronomiate relativo v. I a 35 ὰς δὲ καλουσιν οἱ μὲν κνίδας οἱ δ' ἀκαλήφας, ἔστι μευ οὐκ οστρακόδερμα. 525b4 μέγιστον μεν ουν ιγί-ς ἐστιν ὰς καλουσι μαίας. 4ma 18 εἰ δ' ειαγκαῖον νοῆσαι τῶ ολψ κώ- θιγόντα, τίς ἐστιν li. e. τί ἐστιν δ δύναταιλ ή τοῖς μορίοις θίξις. Ad lemui eadem ratio est 163 a 15 εἴ τις τας ἀντικειμένας αἰτήσαιτο φάσιν καὶ ἀπόφασιν. Minus probandum est qiiod habetur 404am ναξαγύρας φυχυ εἶναι λέγει τὴν κιν σαν. 67 a 36 μὴ συνθεωρῶν nisi coniiunctas consideret propositiones AB in BQ ulide apparet etiam eum deeipi, qui univerealia
selat, alam a negelat. Nani nil ait eo ritin quae sub Reustis e dunt e oscimus, qtium a gensimas remota sunt, imo rie est
563쪽
illis rebus propriam sta 33 - eam dicit, quae ἐκ τῶν οἰκείων ἀρχῶν, ab universalibus propogitionibus, scientiam reti Minati Ioquasi propagat et preducit ad ea omnia quae universalitatis subiecta sitit. Teritum Eutein scietitiae genus est id quod mini ratiocili attolle coniungit sensuum perceptionein. V. qtiae de hoc loco itisputa it Biese l. 216.5Il 5 ωοτε καὶ το . . . Caiisam Indieat Iloa 24 ἀκολουθεῖ
λ ἐπὶ το πολύ ἐὰν θάτερα πλεοναχῶς λέγηται καὶ θατερα πλεοναχῶς λέγεσθαι, οἷον εἰ το δίκαιον καὶ τδ Hδικον.
τοσαυταχῶς: quare tria deceptiolium genera exp tiit: primum qii idem erat κοπὰ το καθόλου, de qlio dixit 66hIS - 67 a 9, . alteriina περὶ τὰ ἐν μἐρει η. κατὰ την οἰκείαν ἐπιστήμην vs.s - 33, tertiun κατὰ τὴν ἐνἐργειαν τη. 33 - 35.61bet qui tenet utrant iii ie propositionem et BD neque lamen singulani rem consideravit sensui siti ieetam, is Ean lenirem et seit et nescit Mhν Οὐκ εναντίως, h. e. cognitio quam habet, lilium non contraria sit deceptioni qua sallitur, earn non tollit: speeie enim decipitur et sensu, ut Terem scientiam την κατὰ τὀ ἐνεργεῖν non habeat, quamqiuam GIIdem rem sinalii cognoscit, non sensu iiiiidem et κατὰ το ἐνεργεῖν, sed ratiocinatione: deceptio aliterat scientiae quam habet non contrairia est, nisi aut utriique sat per syllogismiani aut utraquepogita ait in sensit. - Vs. 10 τη ἐπιστήμy, inteli. τη καθύλουην ἔχει. ml, 12 το ἀγαθῶ εἶναι. Nota est praeelara de hac loquendi lor
in dieendo et mittatiis verborum orato obscuritatem secerunt.
Mi,25 ει μη κατὰ συμβεβηκύς. quamquam non fit, ut quis
ponat rea contrarias unam esse et eandem tamen aecidit, ut quis ponat contingere aliquando, ut quid recte praedieetur de aliqua re quod eius naturae eontrarium git. p. 22. tennini A et C per medium ternianum B co in ii convertuntur, convertitur B ni reliquis. 32 Convertum tur etiam in conclumons negavis A et L; rivs A et B ι-- Diuitici Cooste
564쪽
Analyti ea tum eonvertuntur sius etiam B et T. 38 Comuertuntur A et B, sa convertuntur et BΓ et AH Ma 3 Sivonvertuntur et AB et TU, A et Γ autem aibi rem nant. etiam B ei A sibi repugnant. II Si sibι repugnant A et B, Γ et is, ΑΓ vero convertuntur, etiam B et is convertuntur. I 6 MI B ds C A autem non nisi do B el Γ praedicatur, eonvertuntur A et B. 21 Si A et B de omni I praedicantur, B et Taulem convertuntur, praedicatur A de omni B. 25 Si bonuni A contrara inneia malo B, bonum is autem malo R. A prasserendum erit etsi is, si A et C coniuncta praeferrentur eontunctis B et A.
GIb30 καὶ το B M A . . . nain si conclusionem, qllam con erusitIi si naus, converfiam adiungituus altera propositioni, cogetur
6Τh32 Non doeet converti propositionem negantem liniversalem viod, quum ad initia artiu syllogisticae pertineat, ab hoc loco alterium est , sed docet converti Conclu8ionem ne niem, i si propositio negans rmaior converisIoilem admittat, quon odocunque ipsae propositiones fiuintae sitit. Nani si assimilatis BΓ iungitur euin riegante BA, sit eonclusio negans O secundo modos gurae Recundae.
iacile coniicitur etiam lectionem eta A geri aiidam esRe: nami Idem mei dura , praesertim in iis eo lil. qui etiam sSa1 a reeto
aberraverunt, Eodem vergit obviiim ex Eadem causa oriitIn esse
veri simile est. Iul. Pacius pro τῶ Λ dedit τῶ Λ τδ B, edd.reliqq. paene Onanes cum Boethio τὁ Α τῶ Γ, de qua lectione, idem , inquit Bilhle alieni inventi gloriani iactans, , ,tuetur . vet. iiiip. Lat. Vertina omnes lii editores et intpp. rei RIllogisticae non satis fuerunt gnari'. Nobis qindeni tota res vl- detur in eo esse, ut decernatur utriina scribendium sit τῶ A τι Γ enlin facile repetitur ex antecedentibus) an τo A quod . suppletur repetito τ0 B). Iani si scribliniis N A. res filo Rohahet. Si sunt inius propositionem assicinanteni FB eique ad-liingimus nem ntem AB, apparet non fieri universalem conclusionem negantern O, qtiae demonstranda erat, sed IlI βbeonclusionem AΓ de parte nega litem: sin autem scribimilletis A, propositioni Ira adiutigere debent iis ilegantem AI , trudent I β conclusio universalis negans quidetu. ged gos AB, non eius quod cogi deberet, xos BA. Sive igitur hanc lectio-
565쪽
nem praetuleris sive illam, utraque sensit destituta videtur. quod qlium videret Iul. Pacius, excogitavit demonstrationem perimpossibile v. eius conrni. p. 253 e l. IS97ὶ qiiani Aristotelem hic innitere putavit. Ingeniose qitiden laoe, sed artificiosius, qui im in verbis Aristotelis iissili occurrat, quo thaec explicandi ratio nitatur. Oinnia eniim quae addit sunt Iia : καθ' Ου γὰρ - αντος το Β, καὶ τo litiae quid sibi velint planiim est. Termini B et Γ, si convertuntur, ita habent, ut inter in permutari possint et alter in alterius Io cum stilisti tui: eriint enim aetitiales. Quomodoci initi te igitur B praedicatur de A eodem etiam T de Ar quare si convertitiir et propositio BΓet AB, convertetur etiam conclusio AT. Haec nobis qui leni vera videtiir locii in expedienili ratio: namque exposuit us. Meonverti conelusiotiein, si convertatur sola propositio maior, vs. 37 converti docet conclusiotiein, si convertantur et minor et Imaior nam sola minore coiiversa noti eoo quod volebamus supra demonstravi uriis , deiii de us. 38 ostendu eonverti maiorem, si et minor Coiivertatur et coiicitisio. Ut vi ro us. 37 al- terrain partein conditionis halic scilicet, ut imaior quoque converti possitin siletilio praeterni, quippe quani ex antecedentibiis intelliganius, sic etiarn vs. 38 alteram coiulitio itis partem Iion
indicavit - lianc dico, ut etiam propositio BΓ coli verti possit. Et us. 38 qii ident quod Oini lina est Iulio Pacto,scrupi iiiiiii non iniecit l veri, quod ornissu in est us. 37 ita clini offendit
ut longius abeunduin putaverit. Non nego iliuiderm ne nostram quidem explicationein, qtiae una videtiar relicta esse, ita comparatam esse, lit ab Onani parte Probalida sit. Utcilini mirum . est qiuod Arristoteles, Postquam ostendit conclusi aliena converti,' si propositio maior coli vertatur, docet converti conclusionem, si convertatur et maior et minor . deinde ellair lioe ossendii. quod et vf. 3I et vf. 38 alterana cotulitionis par em non soliin
non adiecit, sed ne verbo quidem significavit. Quod si cui non sereniluni'rideatur, facile si hi persuadebit. Opinor, verba dντιστρέφει καθ' vs. 3I) . . . πρὸς το Α ἀντιoroiφει e contextu cienda osse, quae si aliena manu iturusa delenita sunt, sa-cilia sunt omnia. Sententia eniim Ilaec erit: is Et Si convertuntur et BΓ et AH etiani B et A convertentur'. Audaci iis qiii dein lioc. sed Iiauit scio an aliud renie luna adlinieri neqiteat.
Utrunt libet auteni praetuleris , verba προς τo A ante M γὰρ
566쪽
Analyti ea prior vg. 39 omittenda erant, praesertim qitum appareat ex cod. Cexplicationis gratia haee addita esse. a I Restitit irratig lectionein illiani et Paetus exhibitu et correxemini eodd. AB. Etenina ferri noli potest qliod dedit Blcv.τδ Γ, zo A: Ita ui quum conclusio et propositio minor datae sint conversae, sit conclusio negans BA iii secundo modo figurae se cillidae ex propositione maior ΓΒ et ininore I A. Butile addit , sensi is sere eodem redit', quae satis ostendulit quo iure aliis rei Dulogisticae inscitiam exprobraverit.
58 a 2 ἀπο του συμπεράσματος , incipit a cotiditione. ut ton clugio convertatur. quod idem habuimus in snlogismo amr- mante vη. 29. - τὰ δ' ειλα ea significant quae exposuit Vs. 34 et 3 . a 3 Dedimus ὁμοίως ῶς καἰ de quo v. qnae diximus-67a 8.68 a 3 οἷον εἰ το . . . Exena plum rei parum convenit: naimque Aristoteles dicere debebat oIoν εἰ τι ἀγίνητον ὰφθαρτον καὶ
τδ γενύμενον φθαρτον, ἀνάγκ' ἐπεὶ πὰν ' ἀγένητόν ἐστιν η
γενύμενον, η ὰφθαρτον εἶναι η φθαρτόν. Ipse vero exemplii in ita exposluit, ut non eam regula in explicare voluisse videatur qua in inodo proposuit. sed earn quae petiuitur us. II
terminis sic dispositis: το Α ἀγένητον, τὁ Β γενύμενον, το Γαφθαρτον. τb A φθαρτύν. Negligentiae igitur Aristotelis ad g
qileritia pergeritis, 'lii uim antecedentia explicare vellet, tribuendum erit, qiiod exempluna re lae Parii ni accontinodavit. Philop xius eadem videtiir tiabilisse quae nos, sed illiae dicit non satis clam sunt: nani lite quae adiecta sit ni us. 10 δύο γὰρ . . . et ad ea resert quae praecesserunt v. seliol. 194 a m) et ad ea quae getlliunt tr sv. n3. Vs. 32). Poteriint certe intelligi et de ea regula quana modo habuitnus et de altera quae se iii itur. Si
igitur dicta sunt de priori regula, syllogisnai quos innuli hi
το αφθαρτον. Si de avera aeeipiuntur, demonstratio haec
tδ φθαρτον η γενύμενον ' dγένητον, εἰ ουν ἀντιστρέφει τδαφθαρτον καὶ τὁ dHν ον το φθαρτον γενύμενον ἔσται' οὐ γὰρ αφθαρτον. καὶ πάλιν το γενύμενον η φθαρτον ὰφθαρτον, εἰ σὐν ῆφθαρτον τὼ ἀγένητον, τδ γενόμενον οὐκι θαμον ' φθαρτον Ηρα ἔσται. De re ipsa es: quae dicuntur de coeL I c. 12 p. 282 sq.
567쪽
omnitatis qiuae cona plectitiir terminii R A: italu qilia termin uni Aita sit insit iit non itisi de B et I praei licetur. A alitem etiauido se ipso praedicam quodaminodo potest, videtiir quident latius patere qua in B etiΓ nellite taliaeti re vera lati iis patet. Quare ἀντιστρέφειν llic non ita iliciti in est, tit signissicet te ni inos iiiii sine discrinilne inter se perinlitari possint, sed Eo qui e uirilena qui leni anabitii in Itala cant, h. e. qui con et ii alit quidem in iis quae ipsis subiccta sint, qualmiuam nou sint
Qitum autern maius boniana minori et minus ni alii na uiatori
praeserenduim sit, etiani coniuncta B-FA praeser ivla emini coniunctis A' - T. quod ei repugnat quod O. 2et posuinius ν οὐκ ἔστιν vs. 38). Qitae iiiiiiiii ita sitit. iit cogati ir illissivolunt iis A I B es, ne ille sitimi poterit'A A ne iue AMA uni ini igiti ir relicti ini est, ut ponatur A A.
568쪽
fratre videatne Aristotelea voluptatem corporis semel expletam postponendam Eme amori qui iii animo inlinereat.
leni. v. 132sa 6 ἐπῶ δε καὶ το πολεμικω καὶ το βουλευω νον ... μέρη φαίνεται τῆς πύλεως μάλιστα δντα , πότερον ἔτερα καὶ ταῶτα θετέον ῆ τοῖς αὐτοῖς άποδοτέον ῆμφω ln- teli. τι πολεμεῖν καὶ το βουλεύεσθαι . 129l a 28 ποδς δὲ τ - τοις τι βουλευόμενον μύριον τῆς πύλεως , ὀπερ - lnteli. Q βουλεύεσθαι - ἐστὶ συνίσεως πολιτικῆς ἔργον. IM2 a Ioεν μεν γὰρ ταῖς ὁλιγαρχίαις ἐγγωρονται δυο, η τε πρις ἀλλήλους - τους ὁλιγάρχας iiiteli. - στάσις καὶ ἔτι ή προς τιν δῆμον. Ial 3 a 31 τυραννικμ δε το μάλιστ' ἀπατάν τοῖς
φίλοις. ῶς βουλομένων μεν πάντων inteli. τυραννεύειν vel quod itide maiiat κακουργεῖν, nisi quis βουλομἐνων hoe loeo idem pittet quod κακονοουντων ei δυναμένων idem quod M- ναμιν ἐχόντων , δυναμένων δὲ μάλιστα τούτων. Cl. I 28Ibo de qtio lom v. quae diximus ad Isara, et 129Ibs, Piem l eum dedimus ad 24 a Iin P. 23. Quodcumus argumentis eoUrmatur aut per Uι- logismum docetur avi per inductionem. 15 Fu inductio, quum per minorem terminum demonstratur medium praedicari de maiore. 30 LOmni habet induetis in demonstrandis sis, psas termino medio interposito probari nequeunt. 68 b 9 Dedimus quod et eodd. praebent et vet. lntp. iat. φευκτότεροι η αἱρετίτεροι. Boethlus videtur liabulase φευκτότερον η αἱρετώτερον.
68 b15 ἐπαγωγή. 8Ιb1 ἔστι δ' ῆ μεν ἀπίδειξις ἐκ των καθωλου, ή δ' ἐπαγωγῆ ἐκ των κατὰ μέρος. ib. us. 5 ἐπαχθῆναι δε μὴ ἔχοντας αἰοθνσιν ἀδύναxov. 100 b 4 δῆλον δh ori Oῖν τὰ πρῶτα ἐπαγωγη γνωρίζειν ειαγκαῖον. Ioa a I3 ἐπαγω δε η ἀπὸ τῶν καθ' ἔκαστον ἐαὶ τὰ καθόλου ἔφοδος. V. Exem-
569쪽
plum Ili ductionis quod dedit I 268b34 sqq. Trilibg. Elem. log. p. 82 sq. et p. I 02 sq.
li 22 Posuimus conania ante diati, illiu in quae sequi intur arete eoliaerealit cum iis quae praece8seriint. Narn lite praeposuitss logis in i coiicli isto neni AI adiecit propositionern naaiorem
verbis πῆν γὰρ τo Qολον μακρόβιον, iani pergit ad minorem
dicetis dλλα καὶ . . . Cap. 24. EXemplo demonstr alur, quum per 3d Od πιι .nori te ino statis maiorem de medio praedicari probatur.
68 h39 δεῖ δε καὶ . . . quod explicat sis a I-I0. 69 a 2 ἐὰν ουν . . . Iam ito ii dei nonstrat qiuod proposuit b Met qliod exemplo dei nonstrari dicit 69a II, praedicari malo
rem lemniti uim de inedio, Reu Inaiorem nainori tribit illini esse probat. Quod eur secerit apparet ex iis quae dicit us. I9 de discrinilite induetioliis et exempli r nam per ituluctionem nihil probati ir de teranitio naitiore, Per exein plum ite initiore, quippe quem mediiis complectatur, eoinprobatur quod de inedio valet. Quare etia in us. I 3 verba προς το ῆκοον li Oii accipierida sitiit de niaiore terimino Iliod si volitisset, ilicelidum erat ros
ntonstreinus per Fili gula. - ῆμφω, Ii. e. Γ et Locus
παράδειγμά ἐστιν , es. rliet. II c. 20. p. 25. Deductis si, quum maior proposilio manifestaeSt, Πιiuor , νιam Iam non manifesta, aut aeque vera similis at lo conclusis aut magis, 29 deinds WΠιm paucis mediis terminis interpositis probatur propositio minor.69a 20 Fit deditetio, iit Leilius recidati ir quod difficile est ad dei noli Stratidii in eo quod quaestio proposita reducitur ad aluim
570쪽
Analyti ea pFl ra. . tilia Rollita sol vliur ipsa. Hoc, quum propositio maior manI- festa est. aut fit eo quod omnis quaestio revocatur ad prohandam propositionem innorem aut eo quod propositio minor paucos tantum - paucos, si eorum numerus comparetiir eum iis ilitibus opua esset . ut id ipsum quod propositii in est demonstraretur- medios terminos liab et quilius adlinitus propius accedimus ad id titio id ratiocinatione copioseere volium t s.
Apparet ethν ἀπαγωγην iii iam dicit Aristoteles plane diversam
esse ab ea demonstrandi ratione quam nos a pagogicam appellare solemus, v. Tmllbg. Elem. log. p. I 3. Eadein ἀπαγωγὸqua in apud Aristotelem liabemus etiam apud matheniaticos in usu suu v. Procl. in Euclid. Elem. lib. III pr 59 ed. Enet.
Basil. I 533 sol. : ῆ δὲ ἀπαγωγη μετάβασίς ἐστιν ἀπ' ὰλλου προβληματος η θεωρήματος ἐπ' ὰλλο οἴ γνωσθέντος θ πο
ρισθέντος καὶ το προκε μενόν ἐστι καταφανές.s9 a 22 dλθα, v. viae diximis ad I 2 a 2. M a 28 ἐγγυτερον γὰρ . . . Qui scientiam non habent propius ad
eam accedunt, si COPant propositionem P Γ medio interposito B. non ut demonηtreiit quod velint - eonclusionem AΓ-, sed ut doeeant omnem quaestionem tam versari in demonstranda propositione BC. 69 n 32 τδ μετὰ μηνίσκων ... Qitomodo Hippocrates citius per' lvitulam, quae ab eo notnen habet, circulum quadrare voluerit expoguit Ios. Blancanus Arigtotelia loea mattaeniati. coli. Et
ex pl. Bonon. 16la p. 44 sq. CL Brandisii soliol. ad 185 a 16. Ilippocratis eum BD pone mentionem iacit Aristoteles 1 1 l, IS. Alii nn liuius vocabuli sensuim adnotat Lessing Collectaneenetur Llit. S1na niti. Solimsten Thi. XVI p. ISI , Menisci cireuli Christi et Sanctorum capitibus appogitri. p. 26. Obiectio est propositio ginas propositimi on nitur e la 5 quae si est universalis, in prima Mura colligitur,sι partic laras, in tertia. 69 h 3 ἀντικείμεναι. Α sinpalam nunt ero sumio transit ad plura . lem. Cf. 65 a15 ἀντιστρέφουσιν. 620 la 26 άλίσκονται γὰρ ἔχοντες κεστρέας πολλάκις οντες αὐτοὶ βραδύτατοι, τον τάχιστον
των ἰχθυων. 503a II βλέπουσι δ' ἐν μεν τω sδατι φαυλως, ἔξω δ' δρύτατον. τρο μεν οὐν Oἐραν ἐν τη-τδ πλεῖστον διατρίβει. III s 22 ἐναντίως δε κάμπτοντες μικρον ἀπδ της γῆς δν αὐτους ἐμετεώρέον διὰ το τόν τε μηρον ὁλον καὶ τhν