장음표시 사용
551쪽
sesta quam conclusio AH dieendum erit de propositione AB quod modo diximus de BC. Reliqua sunt eadem. Verbuni αἰ- τάτα vn. 2I post dσῆς omisimus e m eodd. Enxnra et vet. in p. eo l. Gotli., quippe quod faeile eliciatur e verbo praecedente λαμβάνοι. - κει εἰ satis frequenti iisu ab Aristotele lineoni linguntur, ut ex iis quae praecesserunt urente repetendum sit id ad quod particula respiciat. CL- 3a 25. Nostro loco plene vicendum suissetῶσαυτως δε καὶ αν ἔχοι s. εἴη, εἰ... Ste
διαιρετέον, quod habuinnig vs. 12, repetendum est σκεπτέον εἴη vel simile quid. Ubi nihil deest, κὰν pertinet ad sequentia, v. 1287 a 20 κὰν, εἴ τινας ἁρχειν βέλτιον, τούτους καταστα- τιον h. e. καθιστάναι δέοιν νομοφύλακας. CL 1290 h 4 sq.Sie etiain 681 a 32 ad κῖν suini debebit ex sequentibus diaκαιον εχ φυτικὼν καλεῖν : tinde fit, ut particula ῖν repetatur, v. de coel. 285 hΤ κῖν εἰ σταίη, κινηθείη ει πάλιν. Aeeidit etiam, ut oblivigeatur partietilae κ longiore oratione inten=osita. v. 136, 29 κῖν εἰ δε τῆς στερήσεως το κατὰ στέ σιν λεγόμενον μη ἐστιν ἴδιον, ουδὲ τῆς εξεως το κατὰ τhν εξιν λεγύμενον ἴδιον ἔσται exspectabas entin D εἴη , cf. ih. 35,
miis 406 a 23 εἰ φύσει κινεῖται, κὰν βία κινηθείη ' κὰν εἰ βία, καὶ φυσει : patet euina scripturuna eum fuisse καὶ εi βία, κὶ φυσει. Sinai lena negligentiam prossit quod habetur IMI, 28ει-- δ' ἄν φανείη, κὰν εἴ τις εκάστφ δννα θεῖτο : nam
alterum plane sit pervacaneum est. lia loeis quos e Topiciη niodo adscrripsimus particillae κει oblitus esse videbatur sic etiam accidit . ut partieulae εἰ rationem non .habeat, sed eam non ad divisse videatur, nisi ut aligeat vim particulae κῶν:
parie imprabaliduni videtur qliod releeerunt qui libriini περὶ ποιητικῆς ediderauit, Reigius, Hermannus, Greefenhanius: IMI a 25 iam cI τινες ετεραι τυγχάνωσιν πύσαι. - Ut κῖνεl sic euani ωσπερ ἄν εἰ per ellipsin explieandum est, es.
552쪽
que apparet Aristotelem dicturum fuisse ῶσπερ γὰρ θν ἐπήγνυτο ἔξω δν s. εἰ ἔξω ην.
Mam Itioeus o curior laetus est per magnam Aristotelis Inscribendo iiegligentiani: particula οταν ter repetita occurriζιvg. 2I et 32 qua inquarn verba ad quae reserenda sit non addita sunt, xii si quis us. 28 δείκνυσιν pro eoii iunctivo habere velit; quod si ii oli adimittitur, ad partieulam 5ταν intellimn luni
sis incipit us. 29 ἐν μὲν . . . Negligentius posita suill μὰν ... δε vs. 30 sq. t nam tum lion bene sibi respondent orationis mentiam quae Ribi opponuntur, tum va. 32 sequitur alterum di quod responitet priora di , quod habuimus vf. 31. Res autem sic se liabet. Egit in antecedentibus de prima figura nunc dicit de reliqliis. De secutida autetn, ait, et tertia figura ilicetulum est, quod eualii iii liis petitio principii - , velita, ut idem praedicetur de iisdem', si sit petitio principuquemadmodum exposuit ra. I0-Isr iramque si in g3llogismo
A de omni B, B de omni C, ergo A de omni C, B idein est quod si, ut perinitiari possint, funiit ite idem A praedicari de iisdem: hoc autem locum habet in tertia figura, v. c. si ins3llogismo III α sumitur B apparet In conclusione et maiore propositione sumturn esse iidem Ay de iisdem B et Γ); ,, et ita, iit praedicenti te eadem de eodem', quod exposuitvs. 19 - 25. Si in syllogismo I α' sunt inius A B, ponimus praedicari eadem A et B in do eodeni C). Idem locium habet in secunda figura, e. g. si in syllogisnio u ν sumimus in conclusione et propositione ininore gunata sunt eadem Aet B) de eodem Γ) - de qualitate vero conclusionis su R. 3I dicelidum est, quod sit petitio principii in affirmantibus sat Ilogistitis et tertiae sgi irae et primae, in negantibus vero λανδ' ἀποφατικῶς, h. e. εν δε ἀποφατικω συλλογισμ) sit, sine ritur eadem de Eodem, e. secuta do modo Primae figurrae,isi B I 'suniitur, quilin negetur Aet de B et de V eonsequitur
: . eadem est utriusqite propositionis ratio: nam non idein est iitrua
ponas B-Γ an A B iit in prinio syllogismo primae figurae), sed sicut in s3llogismis secundae sgi irae sus. 34), quia termini non permutantur in propositionibus negantibus, sed alter alterum excludit, non itisi ii termini permutari hiler se poterant, qui an Diuitigod by Go le
553쪽
Analyrio priora. sit i sim iantem Propositionem constiti iant. Ut sententia lacilius P intelliotii si ante M vs. 34 comma adiecimus. Cap. 17. Exceptis quae disitur , non per hoc locum habet in deductions ad absurdum Ias non ronceditur, non inreela demonstrations pιa piad tollisur. Mi haec eaeceptio
tum, M propoSitiones, ex quibus syllogismus Iactus Eu, non cohaerent, 21 tum, at, ginam qua an cohaerent, non ex eo pιod positum est absurdion colligitur, sed demonstratio vel in mora
tantum complo titur 28) vel tu superioribus consistit. 32 Vera deductio et a summo plod concessum est Ah ors et 37) us- qus ad id pιod insurum datum est procedere debet. 66 a 2
Nac eoeceptione utendum non est, si per alios terminos faciaest deductio ad absurdum. 65 a 40 οταν πρὸς ἀντίφασιν . . . quum proseri tir aliquid quoeontradicatur ei quod demonstratii in est per ilediictionem ad absurdiim: neque eit in hi) qiii non Eontradicat dediictioni proseret το οὐ παρὰ τουτο li. e. opponet demonstrationi qliodeonclusum non sit unde eonclilsunt esse viiloatii r), sed potius
concedet qui non contradicat positiani sitisse aliquid in deductionei quod clari non debeat, neqtie vs. 3) in lenionstratiotae qua recta processii utetur τω μη παρὰ τοίτο συμβαίνειν τι ψεὐ- δος sic eniim Iiaeo exceptio, ut sententia plena sit, ex priuienda est, v. a 38 b 14 et quippe quae non ponat qliod contradicat, h. e. namqlle recta demonstratio non ponit id qliod salsii messe deuaongtrare vult, sicut deductio ait abstirdiin , in qlia sumi debet quod vero reptimare demonκtrandum eηt.
δεικνυμέν*, in demousi ratione recta procedente. Qiroil omissum egi δείξει facile intelligi iiir. Sinailia liabemus 23zb25 ἀδύνατόν ἐστι πεπερασμένην κινεῖσθαι et 261l, 27 οτι δ' ἐν- , δέχεται εἶναί τινα ειειρον μίαν οὐσαν καὶ συνεχῆ, ubi in- . ielligenilii in est κίνησιν , de qua agitur. 442 lal 3 καίτοι η οὐδεμιας inteli. οἰσθήσεως : nam ad selisum qiiaestio pertinet)ῆ -λλον δψεως τα κοινα γνωρίζειν. 444 a 4 τοίτο μεν ουντο ὁσφραντον ἴδιον ἀ1 θρώπου εστίν. ή δε κατὰ τους χυμους τεταγμένη καὶ τῶν δελων ζώων, ubi αἴσθοσις intelligenda est, visi potitis dωή, de illia ferino est. 45 Ia 22 οὐτ' αναλαμβάνει
μνήμην οὐδεμίαν ' Ουδεμία γὰρ προγἐγονεν : praecessit μνήμη,
554쪽
bgani) οὐ γὰρ γίνεται 'μIς. 66 ara εἰ μείζων ἐστιν ῆ εντὸς
codices ita voce 5, non disseritiit nisi tin sile veri,i ἀντ ησιν. inde lectioneni ethν ἀντlφασιν eerio salsam collistere li-e t. i elisus idem est: llicit enim: Iii recta demoliri ratione non ponitur quod repugnat concitisioni, quod si sit dediictione ad absit ritum. Nostram lectioilein etiam vet. ini p. lat. et Boethi iis confirmati t. Ea iidem Pliiloponiis videt tir habitiηse, v. scytol. I92 a 29 quare idem restituendum videtiir in schol. ib. ra legendum esse apparet .
του αμνατου, Ῥiod e poest lina est 50 a 32 locum noniata et To ου παρὰ τουτο, qti ippe quo non lita inur iiisi in ita quae colliganti ir et iani sublata lia cce τουτου τ9. 7 propositione, quae ait id uinii-trationein conficieii lana nece saria vid batiir. Quod sera tion potest, qiuini recta dolia onStratiar: nam si demonstratio recta Procedit, sit blata iiii a propositioite non cogitii r quod voti in iis.
555쪽
media posita sint continuo nos dueat ad alagurdi ina, quod eoii- se luatur ex laypolliest. 65b Io Reposuintiis ἐν τοῖς Toπικοῖς , de quo v. quae diximus ad 64 a 3I. Loeus ad quem respicit est 16 b21 sqq. , unde Iul. Paetus recie colligit elenclios sopitisticos pertinere ad Topica
sab I 8 Argiumenta Zenonis pereensentur 239 b 10 sqq.65 b 20 συνεχές ἐστι v. qtiae diximus ad 4 b20. 65 b 24 in priora exemplo ab eo quod maxime universale egi Progressitur ad ea taliae initius late patent, ab A ad A ἐπὶ τοκάτω , in altero ivg. 2 non ab A per B procedit ad 21. sed
a Z, quod Ruin ni itin est, ad A et per A ad B. lana sive probatur propositioneni Bis salsam esse, quae colligiti r ex eo quod colitigii iiin συνεχες Est τω Α ἐπὶ το κάτω, sive ZAsalsam esse, quae ex eo concluditi ir ilii Oil contis iiiiiii est τῶ A ἐπὶ τδ ἀνω, lioe lioli pertinet ad pi Oimitiorient AB συμβαίνει το ς εὐδος ου παρὰ τοὐτoJ: naui Bis et ZA salsae nianent, sive assumitur AB sive non assuimitiir. Sed ius. 32 iit Iera sat deductio ad absurdum, pri cedeniluni erit ita dε ductione usque ad eos ternali ioη AB, τους ἐξ αὐχῆς . ε x iiiiibus pristia propositio υπόθεσις constat: itana in priori Exeinplo terminus A ὁ κατηγορουμενος non extra dedi ictioilein Poliendus erit, Redsiliscipleiulus iii eam vs. 35 προς τον κατηγορούμενον, inteli. συνάπτειν δεῖ τδ αδύνατον : si enitii vera deduclio iii eo est, ut propositionem tilia terminiis A praedicetur de is ahsurdani esse dei nonstret, nillil absurdi coactum erit, quunt praetermiηs terni in o A propositionem Bis salsaIu esse colliginnis vs. 36 . item in altero exeniplo sus. 3I demonstratio producetula erit iisque ad teranii uni B: nam dedi ictio, quunt probare debeat per absilrdum Z de B praedicari noli posse, si consiηlit, antequam pervetiit ad terna in uiri B, iiihil absurili colligit quod pertineat ad terminuim B.
M a I Loeu in habebat etὁ Ου παρὰ τοὐτo in antecedentibus, glssio,sinus non producebatur ad teraninos AB - τους ἐξ ἀρχῆς. Quid vero' sic pergit us. 2, a limittendane erit ali litando exceptio citiae dicitur of παρὰ τοsro, etiam si demonstratio producitur ustille ad terna iiiiiiii A nam osτως τη. 3 est εἰ καὶ πρὸς τους εξ ἀρχῆς δρους εχ το αδύνατον , e. e. fit propositioneni Ata salsam esse colligitur non adluibliis terni inis BR sed alio naedio interposito, velut si Ais cogitur per medios Diuili oti ooste
556쪽
terminos Q qui1 1 si sit, propositio AB minime pertinet
ad id quod demonstrare volumus: quare quum, sive ponitur sive non ponitur nam do propositione AB intelligendi tin est quod habemus vf. I τούτου), absurdiim quod colligere volumus proveniat, exceptio de qua aonius in his videtur loctini. habere. Verum halid scio an - lianc vim enim habet 8 vs. 8, quod non interrogati iis est, sed modeste respolidentis solleret a, OdeT Wolit , v. Trdil g. de an. p. 208. Eiindem gensum habet f. etiam si ipsam intereo tionem non continuo se illitur, sed si lilaedam interiecta sunt sieut 448 a 24: respondet enim particilla h ad bipertitani interrogationem, cf. 249 b II πύτερον
stranti opponat τδ οὐ παρὰ τοὐτο, lioe non ita accipiendum sit, tiliast assii nita iiii idem propositione AB propositionem Ais falsam esse colligi non possit, alia vero facta hypothesi possu nam non una via et ratione. sed pili rabiis idem deditet potest ad absurdum , sed potius vs. 10 per illam exceptionem hoc intelligamus, quod praetermisso termino A τos ἐξ αorῆς deductio non bene habeat, quia ni facta sit e reliquis propositionibus solis. - Εxempltim geometricuna quod adsienur pueris notum est. - Ρost ψεsδος s. 3 posuinius signum interrogationis, quo sensus facilius perspiciatur.
p. 18. Si quid falsum est in ratiocinatione, in propositionibus investigandum era ex peto fonte suxea it. GaII-τῶν δύο, e biliis propositionibus, ἐκ δύο προτάσεων,
Cap. 19. Ne ps id cogatur nobis innitis non dari debebitidem terminus in duatieta propositionibus. 33 quomodo intre-
rogandum 8it, ut quod consciatur ea concessis Dgial adversarium, exponitur. M a 25 κατασυλλογίζεσθαι vox dialectica , disputatiotium et In te regationum latili eis aliquerm irretire', qtiod nos fecitndum aliorum verbonina ἀναλογίαν dicere possen iis ..Εinen besctilissenV. 66 a 29 quem terminiim uae dilani unaquaeque coIIclusio requirat facile apparebit, quum coni pertum liabeamus quid in unaquaque figura et quomodo cogatur: si igitur ex quilius propositioia-Disiit Cooste
557쪽
Ana yraea prior h. ina eo essis quid possu collio diligenter obseriamus, satis cautum nobis erit, ne quid eootur nobis invitis. qualis autem inuitativaque sora fiat conclusio τωτο vs. 31ὶ nos non suoet, quum artis logicae periti scininus, quomodo gustinendum sit quod nobis placeat. a 35 Ne pompletatur quid colligere vel Iiniis ipsi, primim Mn- la ni concessa sunt non statim conclude iida sitiit, sed latere debet quid eos: a iur, donec Omnia data sitit viilaus opus sit: deinde non deinceps interrogari debent qliae Inter se vicina sunt et contigua quippe ex illi ibi is quae sat conclusio manifestitui sIt , sed petenda sunt deinceps quae qtiam maxime inter se distant. Huite veriana esse huliis loci senstini nemo erit qui neget: res enina ipsa loquitur. Veni est quod dieit
in Top. 156 a 23 χρήσιμον δε καὶ το μὴ συνεχῆ ἀξιώματα
λαμβάνειν ων οἱ συλλογισμοί, ἀλλ' ἐναλλαξ το προς ετερον συμπέρασμα ' τιθεμένων γαρ των οἰκείων παρ' aiah μὰλλον τι συμβησέμενον ἐξ αυτῶν προφανἐς. Omnes edd.M. 37 servaveriint lectionem τὰ μίσα, nos recepimus iaμε- ex optInitii codicibus. Serimentis vitium in altera lectione valde simile est mendum quod h25 in eod. B o utrit et quod est Mas in eoo. m. omisso accentu et ppiritu satia leve erat, eripsit enim μαλι απαμεύα pro μαλιστααμεσα, in sensu ma uni discrimen est. Lectionem vulgareni tui. Paetus vertit ,,Praeterea si tituis non proxima romt, sed quam plurima media', quod explicat his verbige , quam multas po- . terit propositiones interiiciat propositionibus natura proximia atque ita eas separet . IIoe si sibi voluisset Aristoteles, certe dieendum erat dia' - πλεῖστα μέσα r neque enim seret posset articulus ante μiσα, neque vox μάλιστα, quum non iungatur λαστα ἐρωτ' plerumque interroget , sed Oτι μάλιστα
μἐσα. media quae sint quam maximo continua e . enim quae
dieii 408b 5 εἰ γαρ καὶ - μάλιστα το λυπεχθαι η χαίρειν
ῆ διανοεῖσθαι κινήσεις εἰσί quod Aristotelis sententiae linadversatur, ut conciliari cum ea omittito neqiteat; deinde Moα ab Aristotele vocantii r v. vs. 38 ea, qtiorum certa Reri maiorem terminiim ciun minore eonnectit, non ea qtiae tu bata hae serie medium locitur, quein oceii pare non deberent, tenent, ne perspietat adversarius qtio ordine gumi debeanti, ut fiat syllogismus quem voltimus. Expediuntur Ilaec omnia r
eepta lectione stμεσα. , Non interroget quae inter se sint
558쪽
Analytio a prior . proxima, sed quae quam maxime OUαV, h. e. quae quam maxime aliena ab iis quae iam concessa sunt per term iniim medium eonitingi lion posse videantiir eum iis quae modo Interrogata furit s. filiorum per niem iam ieraniniam enniunctio quam maxima in difficilitatem liabere videatiir adversario. Boe- illius et vet. intp. eo l. Goth. liaberit , ,sed quam maxime longe media . Ρihiloponiis titioque nostram lectioneni confirmat,
v. geliol. 193a 25 ἀσυναρτήτους . Si perlativiis assiectivi ὰμεσος, euius gradus proprie rion darit tiri nitan hahet iiii od ostendat, es. 86 a 4 Oσω αν μαλλον κατα μέρος εἰς τα ὰπειρα
mium quod contendιt. 66 h si Vel coli cessis omitiin iis quae litterrogata sui it vel aliis da- vis, aliis ilegatiη: qitare quod dicit us. 8 καὶ Οἴτω καὶ ἐκεένως est . et ex propositionibus assi ranantibiis solis et ex assimnan libus et negantibus coniunctis . 66h10 Dedimus εrii: nain quod ex codd. recepit Bklc., serri vix poterat. Edd. omites tuentur Optat ivtiin, qtii qtiam saepe
. clini coniunctivo coliniti Iuttir in codd. notitin est. Haberniis
optativit in etiam us. I 2, qtii, quana quam in priori meimbro orationis rion habetiir partimila μέω, tamen ad us. Iu ita refertur, ut ei respondeat et re et verbis: tiana τι κείμευον est τοσυγχωρουμενον. itare structurarii quae in altero membro obtinet etiarn in altero servaiulana duximus. Ea iidem habemus
plex est: 30 non si si tennina media gunt ex eadem seris, 34 si se invicem excludunt, non si ita, ut medius uterque praedicetur ds minore; 6Ia 6 st, si vel virtuaque syllogismi sumitur maior vel alterius utragine propositis, alterius maioris Sie aecidit, ut, quamvis universalem scientiam habeamus, singola nos Dgiant, vel propterea, quod a sensibus remota non reeognoscuntur tab univeracilibus enim ad singularia acientia progre ur , 33 vel propterea, quod scientiam vinam habrmus da singulis cum universali coniturgers nescimus. b12 F-Diuiti oti Gorale
559쪽
Analyrae. Prio ..tasas erimn seri potest, in quis decipiatur va, ut ponat aliapuid idem esse emm eo, rasi contrarium sit. t
mamqtie eo sensu ponitur. iit sit sententia qiuae non a certia et stabilibus scieritiae principiis dedi icta, seil Opillio sive magis sive minus confirmata eorum, qui solitibus rerum non iii- vestiPtis res sumunt tales quales se praebent. 98l a I το μὲν
γαρ ἔχειν μύληψιν οτι Καλλια κάμνοντι τηνδὶ την νοσον τοδὶ συνήνεγκε . .. ἐμπειρίας ἐστίν. 982 a 6 εἰ Mὶ λάβοι τις τὰς μολήψεις ille herrschenden Ansieliten, Blese I. 312 ὰς ἔχομεν περὶ τοs σοφου. Quare 6I b22 δοξάζειν idem est
quod sπολαμβάνειν et non sine contemtu quodam dicitur 10 3 a II ῆ περὶ τας ἰδίας υπύλωις: liam errori subiecta est si sπύλσις, v. Is b 28 sqq., et eum ipηa scientia nihil coni-- mune habet, nisi quod utraque est eontemplativa, v. Ioa I2
eoll. 89 a 2 λείπεται δοξαν εἶναι περὶ τι ἀληθες μεν η ψευδος, ἐνδεχύμενον δε καὶ nλλως ἔχειν. τουτο δ' ἔστιν υπύ- λ ψις τῆς ἀμέσου προτάσεως καὶ μὴ ἀναγκαίας . .. οταν εἶναι μεν Οἴτως οῖσαι τις , οὐ μὴν αλλὰ καὶ ἀλλως ἡδευκωλύειν, τοτε δοξάζειν οἴεταο, ῶς του μεν τοιούτου δόξανούσαν τ δ' ἀναγκαίου ἐπιστήμην, coli. 8b Io, ubi opponuntur indληψις et ἐπιστήμη. Mens Igmur quae errori non obnoxia ipsa principia initiens et contemplans omnis scientiae solis est et διανοεῖσθαι dicitur et υπολαμβὰνειν 429 a 23
es. Ddlbg. de an. p. 469. Laitiis patet si sπόλπις iihi dieitH 427 b 25 εἰσὶ δε καὶ αὐτῆς τῆς υπολήψεως διαφοραί, επιστήμη καὶ δόξα καὶ φρονησις καὶ τἀναντία τούτων, ib. 28 ' τωτου δε του νοεῖν το μεν φαντασία δοκεῖ εἶναι, τι δὲ - -dληψις, ηι 16 αυτη τε η φαντασία οὐ γίγνεται ὰνευ αἰσθήσεως καὶ ἄνευ ταύτης Οὐκ ἔστιν έπόληψις.
Duobus inovis aliquem decipi κατὰ τὴν υπόληψιν cogitari Potest v. qirae diximus ad 3 b8 ex tr. . Namque al eonelusio colligitur vel termino B vel temnino Γ medio intem sito, termini B etΓ aut ita habent, ut alter sit extra alterum, alit ita, ut auer alterum complectatur ἐκ τῆς αὐτῆς συστοι-
560쪽
Primum lotur Aristotelis proponii u impio conditio nem sua. 22 et 26 sub qua cogitari possit ali inem idem simul scire et nesciror hoc est enlim quod appellat dπάτων κατὰ τθν υπύληφιν. Exposito utroque modo, quo haec deceptio fieri posse videatur, qiuaerit vs. 30 ni In in remi in natura nihil obstet, quo militisi sat. Ac prrim iam quiderm considerat τὰ σύστοιχα deiii de sus. 34, ubi πρότερον reserendi ina est ad va. 22 sqq. ea in quibus termini medii nihil coniniti ne habeatit. Et in illis quidem non deceptio, qilla, si A de Cpraedicari per terininum B cogi potest, nemo cerio erit qiii sumta affirmante propositione AB negantena poliat ; inlita autem non erat qlii siniiil affirmet propositiones Bis et TA, sl affirmantem dedit AB, neganteiri AΓ: repugnantia enim quam poneret satis aperia esset v R. 39 sqq. . Doceptio lotur, de qlia agini iis, seri non poterat 61 a 5 nisi ita, ut . ti quis det aut alterani uirius ille s3llogisnai propositionena aut .i timuique alterius syllogismi: qiuae quidem deceptio silmilis est ' es, min, scimus universa, quamquam in singulis In conereto quod dicimus scientia uti nescinius. b20 Codie es secuti peripsinius πρώτοις, quod cur Bklc. reiecerit non video, timini 93bre etiam iiivitis codd. AB recc- perit πρώτων : sequentia enim docebant esse naeniluni qilocleodices dabant πρῶτον, vianuiuam etiam Iioc serri posset; habemus enitn 84 b 32 3 του Β πρωτον κατvγορεῖται : qitare etiani Ga 3 restitii en illini erit πρῶτον quod et Boetii ius habet et optimi libri praebent: nam πρώτως eorrecti ni videtiir ex iis quae praeeesserunt; liabetiir enim πρώτως υπάρχειν τ9 a M. h25, 33. πρώτω τινὶ υπάρχειν occurru 811, 31, 35 aldi 82 a16- πρώτου κατηγορεῖται θ τελευταίου. Per syllogistinini non eogitur τι πρῶτω υπὰρχειν θάτερον θατέρω: iiani idem t. quod το καθ' αυτο υπάρχειν, de qlio v. 48a 35, sive το ἁτύ
υπάρχειν το μὴ εἶναι αὐτῶν μέσον. Vii de patet quid sit miod dieat 43 a 30 κατὰ δε τούτων δελα πρότερον ου κατο- γορεῖται : nam'πρότερον κατηγορεῖται θάτερον θατερου τὼ μειλον Οἰκε ς κατηγορουμενον, h. e. id qilod propitis negeo dii ad naturam eius de qlio praedicati ir eamque accitra litis exprimit et destitit, quunx niatorein cuin eo cognatio item liabeat. 66h32 ῶς τη καθόλου . . . quotmodo ii niversa scire possinnis,