Fragmenta comicorum graecorum Pt. 1 and 2 Fragmenta poetarum comoediae antiquae

411쪽

p. 62 28 Ἀπηνέμια λεγουσιν ως μεις Ἀριστοφάνης

Λαιδάλω ἐνιόr πολλαὶ των ἀλεκτρυόνων Να πηνεμια τίκτουσιν, πολλάκις. Πλάτων δ ὁ φιλόσονος ἐν Θεαιτήτω ἀνεμιαῖα καὶ Μένανδρος Λακτυλίω Ἀνεμιαῖον ἐγένετο. Similia Sulcias, nisi quod noλλο legitur. Ἐνior auten eun πολλάκις πολλαὶ eonlunetiam vix seri potest, recteque Porsonu εν ἴστε eoilexu At usdem his versit nausus est etiam lato in eognomine fabula, id acnoliasia

Nudv. 65s οὐκ αν αλλως λεγοιτο τουτο ε μὴ ἐν ἔθει τότε καὶ την θήλειαν ἀλεκτρυόνα λέγειν σαφ/ δἐ γίνεταιεν Ἀμφιαρά - καὶ ἐν , Πλάτωνος Λαιδάλω Ἀνίοτε πολλαὶ των ἀλεκτρυόνων βῶαὶ Ἀπη- νεμια τέκτουσιν ω πολλάκις. Ἀαί ' δἐ αῖρο δ' ἔνδον τα ἀλεκτρυόνας σοβεῖ ire in seliolus

deest, legiturque vulgo nήνεμα. Confirmant autem aec plane id, pio prodissit leniens, multa utrique eomoediae

esse communia, et fortasse euani teritus ille versus r

in Aristoplianis Daedalo legebatur. Iniuria autem ludo sua clemenua idem elevare conatur, qui pariana circum- speete contendit Aristopnanis sonollasiani errore 1odam Platonia nomen scri psisse pro Aristophatiis nomine, uuandovaldem nouus et Suidas Aristoplianem nominent auctorem et . . Praeterea Platonis philosophi quendam locum adiunxerint rhaeo mittoelnallo tum demum aliquid pronabilitatis laveret, a scholiasta et illi grammatio de eadem re insputarent, ita ut ex communi sonte Iiaee petisisse videri possent. At vero prorsus diverso onaui utuntur auctoritate Daedali omoediae: nam Photius et qui illum ut solet aequitur Suidas adseribunt Iioe Aristopnania teguntonium, ut probent etiam υπηνέμια ὰAttiela dies scholiasta autem eosdem versus ex latoriis Daedalo e ut, u ἀλεκτρυὼν euam gallinam die arguat. Iani vero Pliouum ista non petere potulas ex scholiasta Aristopliani manifestum est, praecipue eum etiam alioriImseriptoriam testimoniis latur. A saelle depreliemias, unde

omnem illain glossani Phollus desuripserit tu ruit enim

412쪽

Ioeum ulum ex Phrynioli προπαρασκεν σοφιστικῆ, quantum Dequenter usum esse alio loco demonstravo desumtum arvitror in a sane quae exkerias edidit, nihil his simile legitur, at memineris ex ingent numero Drorum vix vleestniarn aut tricesimam partem esse tonservatam . iniquis ratio orationis prorsus est non Iehea, qui in illo opere saepius atticistarum severa praeeepta eora exu, quemad inritum

ιδάλω ταυθ' κοντα πουλ κrλ. καὶ πάλιν τον πουλί-noυν μοι θηκε καὶ πάλιν πληγαὶ κτλ. Versum I mendatiorem exluvet Allienaeus VI p. 23 Ε Σηπiα υριστοφάνυς αναῖσι eod. Λαναοῖσιν ' λαὶ ταυτ εχοντα σηπiας καὶ πουλίπους, ita ut sane Danaidum nomen eo Niptum esse videatur, is sorte statuendum, Aristopnanem lii utraque eonioedia eundem repetiisse verguiu, quod aequaquam a verisimilliuditi adhortet, id ad Aeolosicondi. VII. Vs 2 μουθηκε scripsi, nisi sorte praestat . n. παρεθηκε.

413쪽

Vs 3 λέγονται displicet, nisi omparauo alimia fuit, περει πληγαι ἐγ κτλ. Conseras praeterea Grammat He mann p. 322. Sunt autem hae reserenda ad solennitatem, quae ubi Leda pueros peperii, ad modum Amphidrminiorum instituta est, id commentat. p. 398 sqq.IX. υ μηχανοποιός, ὁποτε βούλει τον τροχον

ελαν ἀνεκάς, λέγε)χαῖρε φέγγος λiov.

Eimilanus p. 50 AHκάς' ἀντὶ του ἀνωτάτω συγκειται γὰρ ε του ανω και του κἀς ώς καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Λαιδαλι φησίν μηχανοποιος κτλ. s. 2 legebatur εῶν κάνεκάς, prius ego orerat via. Comnientat. p. as , alter In BriInckius comparari eum Hs r. v. I 'Γ μηχανοποιέ, πρόσεχε τον νονν ς ἐμέ. ώδη στροφε τι πνευμα περι τον μναλόν Ἀει μη φυλάξεις, χορτάσω τοναάνθαρον.

Περὶ του γὰρ μῖν ὁ πόλεμος

νυν ἐστι περὶ νου σκιῶς.

Photius p. 338 15 et Suidas . Oνου σκιά - ριστοφάνης Λαιδάλω Περὶ του κτλ. Suidas νυν ἡμῖν εστιν. Pindorsus duos collomai redii, imo qui interrogat, emetiam respondet. XI.

414쪽

ARISTOPHANIS

Daetate ea primam Aristoplianis comoeditam suisse pse; doeet poeta iii Nubivus v. 52 r'M ὁτου γὰρ ἔνθάδ' υπ ανδρων, οἷς ὁ κω λέγειν, ὁ σώφρων τε χω καταπυγων ἄριστ' ήκουσάτην, κἀγώ, παρθένος γὰρ ετ ην κουκ ξην πω μοι τεκεῖν, ἐξεθηκα, παις δ' ἐτερα τις λαβοοσ' ἀνείλετο. εῖς δ εξεθρεφατε γενναίως ἀπαιδευσατε, ἐκ τοίτου μοι πιστὰ παρ' μῖν γνώμης εσθ' ρκια. νυν ει υλεκτραν κατ' ἐκείνην δ' η κωμωδία τουσ' λθ ην που 'πιτίχη θεαταῖς ουτ σοτοῖς. γνώσεται γάρ, ηνπερ ιδη ἁδελφου τον βόστρυχον.

Quae poeta unificavit tantum, quippe quae notissima essent omnibus utentensious, explanant selioliastae, ut aetalenses hoc drania esse docent: πρῶτον δραμα γράφας ρε--θηκεν ὁ ποιητης τους δαιταλεῖς, εν ω σῶφρον μειράκιονεισθε και τερον ἄχρησrοπι εἰ δοκίμησε σνόδρα ἐν τοίτω τω δράματι. Secundum locum obtinuisse poetam idem senonasta adsilii: ἄριστ' ηκουσάτηνJ' ἀντι του ευδοκίμησεν, ἐπεὶ δείτέρος κρiθη εν τοὐτω τω δράματι. Neque vero ipse Aristopnaries oeuli favulam, sed ali commIau, H uod versus si arguunt, de ova culilem re parranassiluetae solioliasiar παις δ' τεραJ Φιλωνἐδης καὶ Καλλέ- στρατος οὐ δι' εαυτου δίδαξε τους Λαιταλεῖς, πρῶτον αυτου ὁρῶμα, et similia alii a eundem Ioeum metitant. Accuratius vero grammaticus ille de eomoeddai. XXIX Ἀδίδαξε ει πρῶτον επὶ ἄρχοντος ιοτιμου διὰ Καλλιστρώπου. Iianue ioc quidem constat Aristophanem Nietore lotina olrnip. LXXXVIII I per Callistratum aetatenaea extitiuulsae,

eamiue comoediana secundi praemio Ornatam esse. Quaera-

415쪽

tur auteni qua solennuat hae savula aeta sit. Et Ramulus quidem p. CCCXIX. Lenaeis Ioetam esse censet, sed sis usus argumenus, quae nuti pronant. Fruasenlus, qui de hae s Dula, singularem edidit omnientationem Ups. 83l, p. s ad idem festum refert, nisus maxime hoe documento, quod Poeta in Aenarnensivus dlei v. II40rἈντίμαχον τον φακάδος το μελέων ποιητήν,ώρ ἐν ἄπλω λόγω κακῶς ἐξολέσειεν ὁ Ζευς,ος γ ἐμ τον τλήμονα ἐναια χορηγῶν ἀπέκλεισ' αδειπνον.

quae vix ad aliam sabulam, quam ad aetatenses possunt pertinerer tamae a liae satis vera et reeta ratione eon- elusa sunt, Anumaelius choro sumtuli suppeditavit. Ipsum favulae nomen rem, Iae illic est acta, quodameerte modo lustrat, de mi Suidas nae vicit: δαιταλεῖς δαιτυμόνες καὶ θιασῶrαι καὶ συμποται καὶ ιον συνδαιταλεις, ουτως Ἀρισrοφάνης Ἀπιδείπνιον βασιλευς

θεῶν τοις δ ιταλε υσιν σπερ ἀξιόλογον χαριζόμενος του ἐδείκνυεν, viae nurum est, Ioci indo onus neglexerit, reete enim anxius existimavi ex ipsa hae comoedia petua esse. Adde tymol M. p. 25 et Zo

στοφάνους νόμασται Λαιταλεῖς κτλ. et bidem, inter Pretatio exstat, separanda a reliquis, quae pertinet ad luna Aristophania loeunt 3αιταλευσε, δαιτυμόσι, θιασώταις συμπόταις. καὶ συνδαιταλεῖς, γουν ευωχηταί. αιταλευς ἐnὶ τὰ δεῖπνα πορευόμενος. Memorabilia deinque Orionis est locus p. 9 S Λαιταλενς, δαις αιτὰς δαιτεύς, καὶ μελανός, μελανεώς, λέοντος, λεοντενς, καὶ πλεονοσμω της αλδαιτευς δαιταλενς, καὶ δαιταλεῶς δρῶμα Ἀριστονάνους, επειδ εν ἱερω/ρακλέους δειπνοῆντες καὶ ἀναστάντες ρο- ροὶ ἐγένοντο. Simulier interpretantur an vocem Potin x VI 12. Eustath. p. I 2 23. Hesrentus v. 3αιταλευς, alii.

Noe antem ex Illa grani malleorum loel apparet Itane eomoe main nomen aecepisse a clior eonvivarum, qui in sano Hereulis epulau sint, ibique regis quoque aliquas fuisse partes tuaqne δαιτολεῖ non possunt milvi appellari eonvivae, sed

416쪽

mi rem aliquam aeram faciunt, epulones Prasi ullini,vaqua ex illis interpretationibus unle probanda est θιασῶται. Sed nae sola testimonia a superessent, in magna o scuritate eomoedia versaretur, at tonunode alla adsunt, quae ista IlIustrant. δαιταλεῖς enim sunt, ut allas παράσιτo antinuo more appellabantur mos enim apud Athenienses fuit In uno quoque pago duodeeliri eligere viros, generis nobilitate et vitae probitate insignes, qui leta me quovis ut videtur mense in Herculis sano epularentur, de quidus IlIasoua loeuples auetor est Diodorus inediae comoediae poeta apud

Alnenaeum VI p. 239 D, D parasium artis laudes illustretr Oxι ' ν το πρῶ- ενδοξον ἀεὶ καὶ καλὼν ἐκειθεν αν γνοίη τις ἔτι σαgέστερον. τον μακλέα τιμῶσα λαμπρως -ὀλις ἐν πασι τοι δήμοις θυσίας ποιουμενη, εις τὰς θυσίας ταύτας παρασίτους τω θεωοὐπώποτ' ἀπεκλήρωσεν ουδ παρέλαβενεις ταὐτα τους τυχὀντας, αλλὰ κατέλεγεν ἐκ των πολιτῶν δώδεκ' ανδρας ἐπιμελῶς ἐκλεξαμένη του ἐκ δυναστῶν γεγονότας,

ποντας ουσίας, καλ- βεβιωκότας. εἶθ' υστερον τον ' Ηρακλέα μιμοίμενοι τῶν εὐπορων τινές, παρασίτους λόμενοι τρέφειν, παρεκάλουν οπὶ τους χαριεστάτους κτλ.Rex autem euristat, ut parasiti illi ex omnibus pagis secundum lege eli rentur, id ipsam legem apud then. VI p. 235 Ἐπιμελεῖσθαι δ τον βασιλείοντα τῶν τε ἀγχόνrων, πως ν καθιστῶνται, καὶ τους παρασίτους ἐκ τῶν δήμων ιρῶνται κατὰ τὰ γεγραμμένα του δῖ παρα- Οἰτους ἐκ της βουκολίας ἐκλέγειν ἐκ το μέρους του αυ- τῶν ἔκαστον ἐκτέα κριθῶν δαiνυσθαι ὁ του οντας θη--ioυς ε τω ἱερω κατὰ τὰ πάτρια κτλ. Itaque germania tantum tuet neuti l istud quas intasotarunt collenonaeooptara Regis metum n a re fuisse ostendu ella Theuragonis quamula obseurus satia loeus bidem p. 23 a 'Gιμελεωθαι ὁ τον βασιλέα τον αεὶ βασιλεύοντα καὶ

417쪽

quam autem allis quoque diis parasu eluebantur, quemadmodum Castori et Polluet vid. Amen. p. 235 B et AeIiarnia in honorem Apollinis, id Athen. p. 23 et p. 235 C, tamen In Hermulis potissimum aeris Ille mos Minuli, vid.

Acten p. 235 Α Λλεiδημος δ' ἐν τῆ Ἀτθίδι φησι Καὶ παράσιτοι δ'Ἀρέθησαν τω ρακλεῖ. et liad. C ταυτα ἱστορεῖ καὶ Φιλόχορος ν τῆ ἐπιγραφομένη ετραπιλει μνημονεὐων των καταλεγομένων ταυρακλει παρασiτων. Illiui vero memoratu vigilum, iod in illo Hermulis sano, quod in Crnosarge fult, parasiti non ex germanis Atileis, sed ex spu

εστων ἐκ των νοθων καὶ των τούτων παίδων καrὰ τὰ πάτρια ος ' ν θέλη παρασιτεῖν, εἰσαγέτω καὶ περὶ τοὐrων εις δικαστήριον. lam vero, quibus obtigit ille lionor, ut parasu eli rentur, etiam silio una secuin ad coenan adducere solebant, id quod onig potest ex me orat de

σωται μαρτυρήσουσιν. Iam igitur Aristoplianes quoque in hae fabula extubuli parasitos ex pago nescio quo electos neque enim utiletur e iiiiii aliquem pagum filixisse honilites ovile et germanos Atlienienses in alio aliquo Hereulis epulantes mirant Frita-aeli opinionem attigisse satis liabeo, qui quidem censet o tali illud eonvivium lanmiani in innosam insutulum snxisse, quasi puri potius, viam germani inenienses huius eoinoedia insiliuio eonvenirent. Atque ut ego quidem a Nire parastita nus ouiliat erant pueri, quod satis fuisse

418쪽

nsuatum arguti ille me loeus potestque oo euam auaratione eonstrinari nainoue duodeelm in singulis pagis parasiti eligebantur, quod Diodis,mulo loeus inescat, at vero eoinoe

duae norus onstabat ex viginti uattuor personis, et thla- solarum quidem nun errem augere vix eul poeiae, sed satiaeommode duodecim genibus duodecim iuvene filios adnungere potuit. Sane mollasta Aristopnania uulit. v. saeontenest, si duo fuerint nenalenoria, imparem fuisse numerum ' τι δἐ τε και μιχόρια ζῖσταντο τοι ἐξ ανδρῶν και γυναικωμ' ἐν τοις τοιούτοις χοροῖς ει ἐν ἐξ ανδρωνεῖ καὶ γυναικῶν ὁ χορός, πλεονέκτει τι τῶν ανδρῶν μέρος

και ησαν ι , αἱ δι γυναικες ενδεκα, ε δε παiδων εἴη και γυναικῶν, αἱ ἐν γυναικες ιγ ησαν, οἱ δῖ παῖδες ια ει δἐ πρεσβvrῶν καὶ νεῶν, τους πρεσβυτα πλεονεκτεῖν δεῖν

νασίν. At ista, an sirino aliouo fundamento nitantur, negetormini uidem multo videtur pravavissus in nae savula senum et puerorum numerum aequalem fuisse. Convivio igitur inito,nuae prima lal eonioeduae para, idem ut epulat erant, isnouam eliorus in renestram prodibant, id auod satis di

Orion p. 49 10 και δαιταλεῖς δρωμα Ἀριστοφάνους, ἐπειδὴ ἐν ιερῶ ' μακλέους δειπνοῖντες καὶ ἀναστάντες χοροὶ ἐγένοντο. uod non opus est eorriga, uernassinoduni Iniidorfius voluti: χορὰς ἐγίγνετο, nam indicio est te ipse

Ioeus Disariam dis sum fuisse norum, ad i. G. XVI, 3. At nul deinde ali laetum ommode lustrat locus Et mol.

m. p. 286 19 3γμα, ποίημα, πραγμα - λέγεται ὁ δρώματα καὶ τὰ αὐτῶν θεατρικῶν μιμηλῶς γινόμενα, ρ ἐνυποκρίσει, ως φησιν Ἀριστοφάνης, πειδὴ εν ιερῶ πιρακλέους ἐγένοντο χορός. Ovseurias sane locus, neoue satia integer, lud tamen apparet ad aetatenses eum esse res rendum et recte quidem Rankius animadvertu liue peritnere Blud ipsum fraginenturii, quod Sutila v. Λαιταλεῖς asseret, reeteque restituit ivl τοι δαιταλεῖσιν - χαριζόμενος τὼ δρῶμα τουτ εδείκνυεν. Itaque certum est, poetam a instituisse, ut epulia snuis quas drauia maoddam urante rege sacrorum 1 aeena exviveretur in ipsa igitur adula,1asl

419쪽

nova onioeilia agebatur, ipsique lilsi lones pr'oprio munere langebantur nec dissimi labant ariem, hoc enim est, quod reet exponu grana maueus: τὰ α των θεατρικων μιμηλῶς γινόμενα, ς ε υποκρίσει. Eadem suu ratio duarum aliarum Aristophanis comoediariana, rae inde etiam nomen traxeriant,

autem elusmo in spectaculum proprio nonain ἐπεισόδιον, quod procul remotum a comoediae eonsilio et instituto inserevatur, ludicriini lud iidem maxima ex parete et diis euilina iuxti aeeuratius eo Meineve ad Metageni Φιλοθίτην r. It τ' ἐπεισόδιον μεταβάλλω τυν λόγον, λανκανναῖσι παροφiσι καὶ πολλαῖς εὐωχησω το θέατρον. Ae possumtis coniectura assequi, Iale fuerit illud spectaeulum in Pael enim parabas dixit v. 39:Πρῶτον ἐν γαρ τοι αντιπάλους μόνος ἀνθρώπων κατέπαυσενεις τὰ ράκια σκώπτοντας ἀεὶ καὶ τοι φθειρσιν πολεμουντας, τους θ' ρακλέας τους μάττοντας καὶ τους πεινωντας εκείνους

ἐξήλασ' ἀτ*ώσας πρωτος καὶ τοἐς δοὐλους παρελυσεν ου εξῆγον κλάοντας . καὶ τούτους υνεκα τουδέ, ἔν ο σίνδουλος σκώψας αὐτο τὰς πληγὰς ειτ απέροιτο, κακόδαιμον, τῶ το δέρμ' παθες μων στριχὶς εἰσεβαλεν σοι εις τὰς πλευρὰς πολλὴ στρατια κἄδενδροrόμησε, νωτον. Toιαὐτ αφελών κακὰ καὶ *όρτον καὶ βωμολοχείματ' ἀγεννuἐποίησε τεχνην μεγάλην μῖν κτλ. .

Contendit lgo in poeta se cum primum sabulas docuerit, aemulos Poetas graviter vexasse, qui semper secuti antiviae lilius et subriasticae comoeuliae consuetitilinem servos vapulantes et alsiecta quaedani et frigida dicteria dicentes, aut Herculemuliquem esurientem induxerint, ut his spectaculis propositis Populi sum excitarent. M vii aptius et ominodlus poluu

420쪽

Aristoplianis consilio esse, quam a mugino in luducriam ei abi tum spectaculum, auctum etiam et exaggeratum in medium proferret, ut facile et speelantes et uli poetae cognoscerent, quam pravam rationem sint secuit. in ista tameneonsuetudo lana altas egerat radices anuiuae eun ipsius eo-moediae raatur eoaluit, ut vestigia quaedam etiam in ipsius Aristophanis sabulis deprenenssi possint Iani vero id, quod poeia laeta se praestitisse rion pertinet ad Bal lonios, de quomina consilio ipse satis Ulucide exponit, aut ad aliam ex anuqinomini tabulis, sed ad aetatenses. Eodemmie reserasenol ad Vesp. v. 60 ουθ πιρακλῆς τὼ δεῖπνον εραπατώμενος εν τοις προ τοίτου δεδιδαγμενοι δράμασιν εις την ρακλεον ἀπληστίαν πολλὰ προείρηται. imi mus apium suu in ereulis aeris, in Hereulis sano, de Herente

spectaculum epulornuus illis proponere. Iam illiu episollium siquebatur ea pars sabulae, vae potissimum insuiuium et eoiisilium tolliis savillae inusi rabat. Namque poeta ut ostenderet, uantum iliemenses Iam ab antiqua ista disciplitiae severitate descivisseiit, indiuxu senem alioueni, viriam et ouum et procul an tardis delicus rure vltam transigentem, qui ex duovus siliis unum antiquo Ipse more educavit, alterum in uilieni miserat madiendum qui

eum ad patrem reversus esset eo ipso me, cu in ereulis lano epulones illi ciuiuus interfui pater, convissum agebauit pater explorauat, ni paeto ille esset moratus et ciuibus diaet-plinis emissitus remit enim filius ille ad patrem omnibus novillae liseiplinae ininutias litis uanue gravissima rixa atque apostulatio inter patrem ulliuindue exoria Spectant Iive delieatina apparatae sae, sed ut mini quidem videtur, Fr. XV XVI. al.