Herodoti Historiarum libri 9 curavit Henr. Rudolph Dietsch

2쪽

l ΕΠΙΓPAΦΟΜΕΝΗ ΚΑΕΙΩ.l Umiso PMλικαρνησσεος ἱστορίης ἀπόδεξις ηδε, ῶςl νῆτε τα γενόμενα ἐξ ἀνθρωπωr/ τω χρόν/ω ἐ2ίτηλα γενq-l rαι, μήτε ἔργα μεγάλα τε καὶ θωμαστά, τὰ μὲν Ἐλλησι, . rα βαρβάροισι ἀποδεχθεντα, ἀκλέα γένηται, τά τε stλλα καὶ δι ῆν αἰτίην ἐπολέμησαν ἀλλήλοισι. P ΩΝ μεν νυν οἱ λόγιοι Φοίνικας αἰτίους Ιφασὶ γενεσθαι τῆς διαφορης ' τούτους γὰρ ἀπὸ τῆς Ἐρυθρῆς καλεομένης θαλάσσης ἀπικομενους επὶ τήνδε τὴν

θάλασσαν και οἰκήσαντας τοὐτον τον χῶρον, τον καινυν οἰκέουσι, αυτίκα ναυτιλίζοι μακρῆσι ἐπιθεσθαι,

απαγινέοντας φορτία Αἰγυπτιά τε καὶ υσσυρια τῆτε ἄλλρ ἐσαπικνέεσθαι καὶ δὴ καὶ ες υργος. το δευργος τοsτον τον χρόνον προεῖχε ἄπασι των ἐν τῆ νῶν Ελλάδι καλεομένη χωρη. ἀπικομένους δε τους Φοίνικας ἐς δὴ τὸ υργος τοὐτο διατίθεσθαι τον φόρτον. πέμπτ'I

σχεδὰν πάντων, ελθεῖν επὶ τὴν θάλασσαν γυναῖκus

3쪽

ἄλλας τε πολλας καὶ δη καὶ του βασιλ&ς θυγατερα ' τοδε οἱ Ουνομα εἶναι, κατὰ τὼυτο τὸ και Ἐλληνες λεγουσι, γουν την γνάχου. ταυτας στάσας κατὰ πρύμνην τῆς νεὸς ώνεεσθαι των φορτίων, των σφι ην θυμὸς μάλιστα, καὶ τοὐς Φοίνικας διακελευσαμενους ορμῆσαι ἐπ αὐτάς. τὰς μεν δ' πλευνας των γυναικῶν ἀποφυγεῖν, την δε γουν συν ἄλλρσι άρπασθῆναι ' ἐσβαλομενους δὲ ἐς την2 νέα οἴχεσθαι ἀποπλωοντας επ' Αἰγυπτου. Ουτω μεν γουν ἐς Αἴγυπτον ἀπικέσθαι λέγουσι Πέρσαι, ουκ ως Ἐλληνες, και των αδικομάτων τοὐτο πρωτον ἄρξαι μετὰ ταὐτα Ἐλλήνων τινάς ου γὰρ ἔχουσι του-μσἀπηγήσασθαι) φασὶ τῆς Φοινίκης ἐς Tύρον προσσχόντας ἁρπάσαι του βασιλέος τον θυγατέρα Ευρώπην. εἴησαν δ' ἀν Ουτοι Κρῆτες. ταὐτα μὲν δ' ἴσα σφι προς ἶσα γενέσθαι ' μετὰ δὲ ταυτα Ἐλληνας αἰτίους τῆς δευτέρης ἀδικίης γενέσθαι. καταπλώσαντας γὰρ μακρῆ νηὶ ἐς Αιάν τε την Κολχίδα και ἐπι Φῆσιν ποταμὸν, ἐνθευτεν, διαπρηξαμένους καὶ τἄλλα των εῖνεκεν ἀπίκατο, ἁρπάσαι του βασιλέος την θυγατέρα Μήδειαν. πέμψαντα τον Κόλχον ἐς την Ἐλλάδα κήρυκα αἰτέειν τε δίκας τῆς αρπαγῆς και ἀπαιτέειν την θυγατέρα ' τοὐς δευποκρίνασθαι, λ ουδὲ ἐκεῖνοι γους τῆς 'Αργείης ἔδοσάτσφι δίκας τῆς αρπαγῆς ' ουδὲ ων αυτοὶ δωσειν ἐκείνοισι 3 Θευτψρ δὲ λέγουσι γενεῆ μετὰ ταsτα 'Aλέξανδρον τὸ χIΠριάμου ἀκηκοότα ταλα ἐθελῆσαί οἱ ἐκ τῆς Ἐλλάδος διαρπαγῆς γενέσθαι γυναῖκα, ἐπιστάμενον πάντως, ὁτι Οὐ δώσει δίκας οὐδὲ γὰρ ἐκείνους διδόναι. ουτω δὴ

ἀρπάσαντος αυτοὐ Ἐλένην τοῖσι Ἐλλησι δόξαι πρῶτοiπέμψαντας ἀγγέλους ἀπαιτέειν τε Ἐλένην και δίκας τῆ ,αρπαγῆς αἰτέειν. τοὐς προωχομένων ταsτα προφέρειν σφι Μηδείης την αρπαγὴν, 5ς ου δόντες αυτοὶ δίκας ουδὲ ἐκδόντες ἀπαιτεόντων βουλοι ατό σφι παρ

4쪽

αλλων δικας γίνεσθαι. Mέχρι μεν ων τούτου ἀρπαγὰς μούνας εἶναι παρ ἀλλήλων, το δε ἀπο τούτου Ἐλληνας δὴ μεγάλως αἰτίους γενέσθαι ' προτέρους γὰρ αρξαι στρατεύεσθαι ες την Ἀσίην, η σφέας ες τον Ευρωπην. το μέν νυν ἁρπάζειν γυναῖκας ἀνδρῶν αδίκων νομίζεινεργον εἶναι, το δὲ ἁρπασθεισεων σπουδην ποιησασθαι τιμωρεειν ανοητων, τὰ δὲ μηδεμίαν ωρην ἔχειν αρπασθεισέων σωφρόνων ' δῆλα γὰρ δ' οτι, εἰ μη αυταὶ εβούλοντο, ουκ αν ηρπάζοντο. σφεας μεν δη τοὐς εκ τῆς Ἀσίης λεγουσι Περσαι ἁρπαζομενέων των γυναικῶν λόγον ουδένα ποιήσασθαι, Ἐλληνας δε Λακεδαιμονίης ε

νεκεν γυναικος στόλον μεγαν συναγεῖραι, καὶ ἔπειτενελθόντας ἐς τὴν Ἀσίην την Πριάμου δυναμιν κατελεῖν.

ἀπο τούτου αἰει ἡγήσασθαι τὼ Ἐλληνικόν σφίσι ειναι πολεμιον. την γὰρ ωσίην καὶ τὰ ἐνοικεοντα ἔθνεα βάρβαρα οἰκηιευνται οἱ Πέρσαι, την δὲ Ευρώπ υ καὶ το - ληνικὼν ἡγεαται κεχωρίσθαι. ουτω μὲν Πέρσαι λέγουσι γενέσθαι, καὶ διὰ την , γλίου ἄλωσιν ευρίσκουσι σφίσι ἐοὐσαν την αρχὴν τῆς εχ- θρης τῆς ἐς τους Ἐλληνας. περὶ δε τῆς 'Asς ουκ ὁμολογεουσι Περσρσι ουτω Φοίνικες' οὐ γὰρ αρπαγῆ σφεας χρησαμένους λεγουσι ἀγαγεῖν αυτὴν ἐς Αἴγυπτον, ἀλλ' ώς εν τω υργεῖ ἐμίσγετο τω ναυκλήρω τῆς νεος, επεὶ δὲ εμαθε εγκυος ἐουσα, αἰδεομένην τοὐς τοκέας, ουτω δῆεθελοντῆν αυτὴν τοῖσι Φοίνιξι συνεκπλῶσαι, ώς ἄν μὴ

κατάδηλος γενηται. ταυτα μέν νt ν Πωσαι τε καὶ Φοίνω-κες λεγουσι. ἐγὼ δὲ περὶ μὲν τούτων Ουκ ερχομαι ερεωνώς ουτω ἡ ἄλλως κως ταυτα εγένετο, τον δε οἶδα αυτὸς πρῶτον υπάρξαντα αδίκων εργων ἐς τοὐς Ἐλληνας, τos-

τον σημήνας προβήσομαι ἐς τὸ πρόσω του λόγου, ομοίως μικρὰ καὶ μεγάλα ἄστεα ανθρώπων ἐπεξιών. τα γὰρ τὸ πάλαι μεγάλα ει, τὰ πολλὰ αυτῶν σμικρὰ γέγονε, τὰ δὲ

5쪽

ἐα ἐμεs hi/ μεγά , πρότερον ην σμικρά. τὴν Ωνθρω- πτqν ίν ἐπιστάμενος ευδαιμονίην οὐδαμὰ εν τώυτῶμένουσαν επιμνήσομαι ἀμφοτέρων ομοίως. 6 RPOΙΣΟΣ ην Λυδὸς μὲν γενος, παῖς δε 'Aλυάττεω, τύραννος δὲ ἔθνεων των ἐντός γ λυος ποταμοs, ος ρέων ἀπο μεσαμβρι ης μεταξὐ Συρίων καὶ Παφλαγόνων εξίει προς βορέην ανεμον ἐς τον ξεινον καλεόμενον πόντον. ουτος ὁ Κροῖσος βαρβάρων πρῶτος των ημεῖς ἴδμεν τοὐς μὲν κατεστρέψατο ' Ελλήνων ἐς φόρου απαγωγην, τοὐς δὲ φίλους προσεποιήσατο. κατεστρέψατο μεν Ιωνάς τε καὶ Αἰολέας καὶ Αωριέας τοὐς ἐν τρ 'Aσίρ, φίλους οε

προσεποιήσατο Λακεδαιμονίους. προ δὲ της Κροίσου αρ-

χης πάντες Ελληνες ησαν ἐλεύθεροι. το γὰρ Κιμμερίων στράτευμα τὸ ἐπὶ την γωνίην ἀπικόμενον, Κροίσου ἐόνπρεσβυτερον, ου καταστροφη ἐγένετο των πολίων, ἀλί7 ἐξ ἐπιδρομης αρπαγη. , δὲ ηγεμονίη ούτω περιῆλθε,

εομα φακλειδέων, ἐς τὀ γμος τὀ Κροίσου, καλεομένους δὲ Μερμνάδας. ην Κανδαυλης, τον οἱ Ἐλληνες Μυρσίλον οὐνομάζουσι, τύραννος Σαρδίων, απόγονος δὲ 'πικαίου τοὐ μακλέος. 'Ἀγρων μεν γὰρ ὁ Νίνου τοsBηλου τοs 'Aλκαίου πρῶτος φακλειδέων βασG.εῖς ἐγένετο Σαρδίων, Κανδαύλης δε ὁ Μύρσου ὐστατος. οι δὲ πρότερον ' ρωνος βασιλεύσαντες ταύτης τῆς χώρης ησαν απόγονοι Λυδοί τos 'Mτυος, απ' ὐτευ ὁ δῆμος Λόδιος ἐκλήθη ὁ πῶς ουτος, πρότερον μέων καλεόμενος. παρὰ τούτων Βρακλεῖδαι ἐπιτραφθέντες ἔσχον την ἀρχὴν ἐκ θεοπροπίου, ἐκ δούλης τε τῆς γαρδάνου γεγονότες καὶ Ηρακλέος, ἄρξαντες μεν ἐπὶ δύο τε και εἴκοσιγγνεὰς ἀνδρῶν, ἔτεα πέντε τε καὶ πεντακόσια, παῖς παρὰ πατρῖς ἐκδεκόμενος την αρχὴν, μέχρι Κανδαύλεω τοὐ

γυναικος, ἐρασθεις δε ἐνόμιζέ οἱ εἶναι γυναῖκα πολλον

6쪽

πασέων καλλίστην. ωστε δὲ ταῶτα νομίζων, ην γάρ οἱ τῶι αἰχμοφόρων Γυγης ὁ Θασκυλου ἀρεσκόμενος μάλιστα, τουτω τῶ Γυγη καὶ τὰ σπουδαιέστερα τῶν πρηγμα- των υπερετίθετο ὁ Κανδαυλης καὶ δὴ καὶ το εχος τῆς γυναικῖς υπερεπαινέων. χρόνου δὲ Ου πολλου διελθόν- τος χρῆν γὰρ Κανδαυλύ γενέσθαι κακῶς ' ἔλεγε προς τον Γυγην τοιάδε ' Γυγη, ου γάρ σε δοκέω πείθεσθαί μοι λέγοντι περὶ του εἰδεος τῆς γυναικός ωτα γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισι ἐοντα ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν ' ποίεε

ὁκως ἐκείνην θηήσεαι γυμνήν. V δὲ μέγα ἀμβωσας εἰπε 'Aεσποτα , τίνα λέγεις λόγον ουκ πιέα, κελευων με δέσποιναν την ἐμὴν θηήσασθαι γυμνήν; ἄμα δὲ κιθῶνι ἐκδυομένω συνεκδυεται καὶ την αιδῶ γυνή. πάλαι δὲ τὰ καλὰ ἀνθρώποισι ἐξευρηται, ἐκ τῶν μανθάνειν δεῖ 'εν τοῖσι ἔν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ λυτου. ἐγὼ δὲ

πείθομαι ἐκείνην εἶναι πασέων γυναικῶν καλλίστην, καί

σεο δέομαι μὴ δέεσθαι ἀνομων. V μὲν δὴ λέγων τοι- 9αυτα ἀπεμάχετο, ἀρρωδέων μή τί οἱ ἐξ αυτ γένηται κακόν. ὁ ἀμείβετο τοισίδε ' Θάρσεε, Γύγη, καὶ μὴ φοβέο μήτε ἐμὲ, ῶς σεο πειρεόμενος λέγω λόγον τόνδε, μήτε γυναῖκα τὴν ἐμήν, μή τί τοι εξ αυτῆς γένηται βλάβος αρχὴν γὰρ ἐγὼ μηχανήσομαι ουτω, ῶστε μηδὲ

μα θεῖν μιν ὀφθεῖσαν υ σευ. ἐγὼ γάρ σε ἐς το ολημα,εν τῶ κοιμεόμεθα, οπισθε τῆς ἀνοιγομένης θυρης στήσω

μετὰ δ' ἐμε ἐσελθόντα παρέσται καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἐμὴ ἐς

κοῖτον. κέεται δε ἀγχου τῆς ἐσόδου θρόνος ' ἐπὶ τosτον τῶν ἱματίων κατ'-ἔκαστον ἐκδυνουσα θήσει καὶ κατῆσυχίην πολλὴν παρέξει τοι θηήσασθαι. ἐπεὰν ει απὀτου θρόνου στείχη ἐπὶ τὴν ευνὴν κατὰ νώτου τε αυτῆς

γένst, σοὶ μελέτω τὸ ἐνθευτεν Οκως μή σε ἔψεται ἰόντα διὰ θυρέων. V μὲν δὴ Δς Ουκ ἡδυνατο διαφυγεῖν, ,ψῆν ἐτοῖμος' ὁ δὲ Κανδαυλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ἄρη τῆς κοίτης

7쪽

τὰ εἴματα ἐθηέετο ὁ Γυγης. δὲ κατὰ νώτου ἐγένετο ἰούσης τῆς γυναικὸς ἐς την κοίτην, υπεκδυς ἐχώρεε ἔξω. καὶ ἡ γυνὴ ἐπορῶ μιν εξιόντα. μαθοῖσα δὲ τὸ ποιηθὲν ἐκ του ἀνδρὸς Ουτε ἀνέβωσε αἰσχυνθεῖσα ουτε ἔδοξε μαθεειν, ἐν νόφ ἔχουσα τίσεσθαι τὰν κανδαέλην' παρὰ γὰρ τοῖσι Λυδοῖσι, σχεδὸν δὲ καὶ παρὰ τοωι αλλοισι βαρβάροισι, καὶ ἄνδρα ὀφθῆναι γυμνὸν ες αἰσχυνζνIi μεγάλην φερει. Tότε μὲν δὴ ουτω οὐδὲν δηλωσασα ἡσυχίην εἶχε ώς δὲ ἡμέρη τάχιστα ἐγεγόνεε, των οἰκετέωντους μάλιστα ωρα πιστοὐς ἐόντας εωυτῆ, ἐτοίμους ποιηθσαμενη ἐκάλεε τον Γυγεα. ὁ δὲ Ουδὲν δοκέων αὐτὴν των πρηχθέντων ἐπίστασθαι ἰλθε καaεόμενος ' γὰρ καὶ πρόσθε, oκως ἡ βασίλεια καλεοι, φοιτῶν. ώρ δὲ ὁ Γύγης ἀπίκετο, ἔλεγε ἡ γυνὴ τάδε Nυν τοι δυοῖν ὁδοῖν παρεουσεων, Γυγη, δίδωμι αῖρεσιν, ὁκοτέρην βουλεα τραπέσθαι' ῆ γὰρ Κανδαυλην ἀποκτείνας ἐμέ τε καὶ την βασιληίην ἔχε την Λυδῶν, ἡ αυτόν σε αυτίκα ουτω ἀποθνήσκειν δεῖ, ώς ῖν μη πάντα πειθόμενος Κανδαυλντos λοιποs ωρς τὰ μή σε δεῖ. αλλ' ῆτοι ἐκεPνόν γε τον ταυτα βουλευσαντα δει απόλλυσθαι, ὴ σὲ τον ἐμὲ γυμνὴν θηησάμενον καὶ ποιήσαντα οὐ νομιζόμενα. V δε Γυγης τέως μὲν ἀπεθώμαζε τὰ λεγόμενα, μετὰ δὲ ἱκέτευε μή μιν ἀναγκαίρ ἐνδεῖν διακρῖναι τοιαυτην αἶρεσιν.

οὐκ ἄν δὴ ἔπειθε, ἀλί ἄρα ἀναγκαίην ἀληθέως προκειμένην ἡ τον δεσπότην ἀπολλυνμι ῆ αυτὸν ὐπ' αλλωναπόλλυσθαι ' αἱρέεται αυτὸς περιεῖναι. ἐπειρώτα δὴ λέγων τάδε ' Ἐπεί με αναγκάζεις δεσπότην τον ἐμὸν κτείνειν οὐκ ἐθέλοντα, φέρε ἀκουσω, τέω καὶ τρόπω ἐπιχειρήσομεν αυτω. N δὲ υπολαβοὐσα ἔφη ' - τοὐαυτου μὲν χωρίου ἡ Ορμὴ ἔσται, ὁθεν περ καὶ ἐκεγος

8쪽

εμε επεδεξατο γυμνην, υπνωμενω δὲ η ἐπιχείρησις ἔσται. γὸς δε ηρτυσαν την ἐπιβουλην, νυκτος γενομενης 'ου l2

γὰρ μετίετο ὁ Γυγης, ουδέ οἱ ην απαλλαγη ουδεμία, αλλὰ ἔδεε η αυτὸν ἀπολωλέναι η κανδαυλην' εἴπετο ἐς

τον θάλαμον τy γυναικί. καί μιν εκείνη ἐγχειρίδιον θοῶσα κατακρυπτει υπὸ την αυτὴν θύρην. καὶ μετὰ ταλα αναπαυομενου κανδαύλεω υπεκδύς τε καὶ ἀποκτείνας αυτὸν ἔσχε καὶ την γυναῖκα καὶ την βασιληίην

Γύγης τοὐ καὶ 'Αρχίλοχος ὁ Πάριος, κατὰ τὸν αυτὰν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβω τριμέτρφ ἐπεμνησθη. Ἐσχε 13 δὲ την βασιληίην καὶ ἐκρατύνθη ἐκ του ἐν Βελφοῖσι χρηστηρίου. ώς γὰρ δη οἱ Λυδοὶ δεινὸν ἐποιε-το το Κανδαύλεω πάθος καὶ ἐν οπλοισι ἐσαν, συνέβησαν ἐς τώυτοοῖ τε του Γύγεω στασιῶται καὶ οἱ λοιποὶ Λυδοὶ, ἐν μεν δὴ το χρηστήριον ἀνέλη μιν βασιλέα ειναι Λυδῶν, τὰν βασιλεύειν, ἐν δὲ μη, ἀποδομαι ὀπίσω ἐς Ηρακλείδας την αρχήν. ἀνεῖλέ τε δὴ τὸ χρηστήριον καὶ ἐβασίλευσεν ουτω Γύγης. τοσόνδε μέντοι εἶπε ἡ Πυθίη, Ηρακλείδῖσι τίσις ῆξει ἐς τὰν πέμπτον ἀπόγονον Γύγεω. τούτου τοs ἔπεος Λυδοί τε καὶ οἱ βασιλέες αυτῶν λόγον οὐδένα ἐποιε-τo, πρὶν δὴ ἐπετελέσθη. 'υ μὲν δὴ τυ- l oαννίδα ούτω ἔσχον οἱ Μερμνάδαι τρους Ηρακλείδας ἀπελόμενοι, Γύγης δὲ τυραννεύσας ἀπέπεμψε ἀναθήμματα ἐς Θελφοὐς οὐκ Ολίγα, ἀλί οσα μὲν αργύρου ἀνα--μ- ἔστι οἱπλεῖστα ἐνΘελφοῖσι, πάρεξ δὲ τοὐ αργύρου χρυσὸν ἄπλετον ἀνέθηκεν, ἄλλον τε καὶ τοὐ μάλιστα

μνήμην ἄξιον ἔχειν ἐστί, κρητῆρές οἱ ἀριθμὸν ἔξ χρύσεοι ἀνακέαται. εστῶσι δὲ ούτοι ἐν τω Κορινθίων θησαυρῶ σταθμὰν ἔχοντες τριήκοντα τάλαντα ' ἀληθέῖ δελ-φ χρεωμένφ ου Κορινθίων τοὐ δημοσίου ἐστὶ ὁ θησαυρὸς, αλλὰ Κυψέλου τοs 'Hετίωνος. ολος δὲ ὁ Γύγης πρῶτος βαρβάρων τῶν ημεῖς ἴδμεν ἐς Λελφοὐς

9쪽

Η Ε It 0 D 0 T lανέθηκε αναθηματα μετὰ Μίδην τον Γορδιεω, Φρυγί ς βασιλεα. ἀνεθηκε γὰρ δ' καὶ Μίδης τὀν βασιλήιον θρονον, ἐς τὀν προκατίζων ἐδίκαζε, ἐόντα ἀξιοθηητον κέεται δὲ ὁ θρόνος ουτος ἔνθαπερ οἱ του Γυγεω κρ τῆρες. ὁ δὲ χρυσὸς ουτος και ὁ ἄργυρος, τον ὁ Γυγης ἀνεθηκε, υπο Θελφῶν καλεεται Γυγάδας ἐπὶ του ἀνα-

θεντος επωνυμίην. ἐσέβαλε μεν νυν στρατιην καὶ ουτος, ἐπείτε ἡρξε, ἐς τε Μίλητον καὶ ἐς Σμύρνην, καὶ Κολοφῶνος το ἄστυ εἷλε. ἀλλ' -γὰρ μέγα ἔργον

ἀπ αυτου ἄλλο ἐγένετο βασιλευσαντος δυῶν δεοντα τεσσεράκοντα ἔτεα, τοὐτον μὲν παρησομεν τοσαυτα ἐπι-lb μνησθέντες. υρδυος δε του Γυγεω μετὰ Γυγην βασιλευσαντος μνημην ποιησομαι. ουτος δὲ Πριηνεας τε ε λε ἐς Μίλητόν τε ἐσέβαλε, ἐπὶ τούτου τε τυραννευον- τος Σαρδίων Κιμμέριοι ήθέων υπο Σκυθεων των

νομάδων εξαναστάντες ἀπίκοντο ἐς την 'Aσίην καὶ α δις πλην τῆς ἀκροπόλιος εἱλον. I 6 υρδώος δὲ βασιλευσαντος ενὸς δεοντα πεντήκονταετεα ἐξεδέξατο Σαδυάττης ὁ υρδυος, καὶ ἐβασίλευσε ἔτεα δυωδεκα, Σαδυάττεω δὲ Ἀλυάττης. ουτος- - ' αξάρρ τε τω Θηιόκεω απογόνω ἐπολέμησε καὶ Μήδοισι, Κιμμερίους τε εκ τῆς 'Ασίης ἐξηλασε, Σμύρνην τε τqναπὐ κολοφῶνος κτισθεῖσαν εἷλε, ἐς Κλαζομενάς τε ἐοε- βαλε. απὸ μέν νυν τούτων ο , λ ἡθελε, ἀπήλλαξε. ἀλλα προσπταίσας μεγάλως. ἄλλα ἔργα ἀπεδέξατο i 7 ἐὼν ἐν τῆ αρχῆ ἀξιαπηγητότατα τάδε. ρπολέμησε Μι- iλησίοισι, παραδεξάμενος τὸν πόλεμον παρὰ του πατρός. ἐπελαύνωρ γὰρ ἐπολιόρκεε την Μίλητον τρόπφ τοιωδε ' ὁκως μὲν εἴη ἐν τῆ γῆ καρπὸς αδρὀς, τηνικαυτα ἐσμβαλλε την στρατιην ἐστρατεύετο δε υπὐ συρίγγων τε καὶ πηκτίδων καὶ αυλου γυναικηιου τε καὶ ἀνδρηίου.ώς δὲ ἐς την πιλησίην ἀπίκοιτο, οἰκήματα μεν τα ἐπὶ

10쪽

LI B. I. c A P. 14 - 19.

των αγρῶν οὐτε κατεβαλλε ουτε ενεπίμπρη ουτε θύρας απέσπα, ἐα δε κατα χώρην εστάναι ὁ δὲ τά τε δένδρεα καὶ τον καρπον τον εν τῆ γν οκως διαφθείρειε, ἀπαλλάσσετο ὀπίσω. τῆς γὰρ θαλάσσης οἱ Μιλήσιοι ἐπεκρώτεον, ωστε ἐπέδρης μὴ εἶναι εργον τῆ στρατιῆ. τὰς θὲοἰκίας ου κατεβαλλε ο Λυδος τῶνδε εἴνεκεν, Oκως εχοιεν ἐνθευτεν ὁρμεόμενοι την γην σπείρειν τε και ἐργάζεσθαι οἱ Μιλήσιοι, αυτὰς δε ἐκείνων ἐργαζομένων εχυιτι καὶ σίνεσθαι ἐσβάλλων. Ἀμα ποιεων ἐπολεμεε σεα 18ενδεκα, ἐν τοῖσι τρώματα μεγάλα διφάσια Μιλησίων ἐγένετο, ἔν τε Λιμενηίω χώρης τῆς στετερης μαχεσαμε - νων καὶ ἐν Μαιανδρου πεδίω. τὰ μέν νυν εξ ἔτεα τωνενδεκα Σαδυάττης ὁ υρδυος ἔτι ηυδῶν ῆρχε ὁ καὶ

ἐσβαλων τηνικαυτα ἐς την Μιλησίην τον στρατιήν. τος γὰρ καὶ ὁ τον πόλεμον ὴν συνάψας' τὰ δὲ πέντε τῶν ἐτέων τὰ επόμενα τοῖσι ἔξ υλυάττης ὁ Σαδυάττεω ἐπολέμεε, ἔς παραδεξάμενος, ῶς καὶ πρότερόν μοι δεδήλωται, παρὰ του πατρος τον πόλεμον προσεῖχε ἐντεταμένως. τοῖσι δὲ Μιλησίοισι ουδαμοὶ γώνων τον πόλεμον τομον συνεπελάφρυνον, ὁτι μὴ πιοι μουνοι. ουτοι δὲ το ὁμοῖον ἀνταποδιδόντες ἐτιμώρεον καὶ γὰρ δὴ πρότερον οι Μιλήσιοι τοῖσι πιοισι τον προς Ἐρυθραίους πόλεμον συνδιήνεικαν. Tῶ δὲ δυωδεκάτφ ἔτεῖ 19 ληίου ἐμπιπραμένου υπὸ τῆς στρατιῆς συνηνείχθη τι τοιόνδε γενέσθει πρῆγμα ώς ἄφθη τάχιστα τὀ λψιον,ανων βιώμενον ἄφατο νηου 'Aθηναίης ἐπίκλησιν 'Aσσησίης, ἁφθεις δὲ ὁ νηὸς κατεκαυθη. καὶ το παραυτίκα μὲν λόγος ουδεὶς ἐγένετο, μετὰ δε τῆς στρατιῆς ἀπικομένης ἐς Σάρδις ἐνουσησε ὁ ωλυάττης. μακροτέρης δέ οἱ γενομένης τῆς νουσου πέμπει ἐς Θελφυυς θεοπρόπους, εἴτε δὴ συμβουλευσαντός τευ, εἴτε καὶ αυτῶ ἔδοξεπέμφαντα τον θεὸν ἐπείoεσθαι περὶ τῆς νουσου. τοῖοι