Herodoti Historiarum libri 9 curavit Henr. Rudolph Dietsch

371쪽

βλήματα. διὰ-αυτῶν Κῖνυψ ποταμὸς ἐέων ἐκ λόφου καλεομένου χαρίτων ες θάλασσαν ἐκδιδοῖ. ὁ δὲ λοφος ουτος ὁ πιρίτων δασυς ωισί ἐστι λυσης τῆς ἄλλης τῆς προκαταλεχ θείσης Λιβυης ψιλης, απὐ θαλάσσης δὲ ες

176 αυτὰν στάδιοι διηκόσιοι εἰσι. Μακέων δὲ τούτων πό- μενοι Γινδῆνές εἰσι, τῶν αἱ γυναῖκες περισφύρια δερμάτων πολλὰ εκάστη φορεει κατὰ τοιόνδε τι, ώς λέγεται ' κατ' ἄνδρα εκαστον μιχθέντα περισφύριον περιδεεται ῆ δ' αν πλεῖστα εχρ, αὐτη ἀρίστη δέδοκται εἶναι i77 ῶς υπὀ πλείστων ἀνδρῶν φιληθεῖσα. υκτὴν δὲ προέχουσαν ἐς τὸν πόντον τούτων τῶν Γινδάνων νέμονται Λωτοφάγοι, οῖ τὸν καρπὸν μοsνον τοs λωτ τρώγοντες ζώουσι ' ὁ δὲ του λωτου καρπός ἐστι μέγαθος ὁσον τε τῆς σχίνου, γλυκύτητα δε του φοίνικος τῶ καρπῶ προσίκελος. ποιευνται δε εκ του καρποὐ τούτου 178 οι Λωτοφάγοι και οἶνον. Λωτοφάγων δε τό παρὰ θαλασσαν ἔχονται Μάχλυες, τῶ λωτῶ μεν καὶ Ουτοι χρεόμενοι, ἀτὰρ ἔσσόν γε τῶν πρότερον λεχθέντων. κατήκουσι δὲ ἐπι ποταμὸν μέγαν, τῶ οὐνομα Πίτων ἐστί' ἐκδιδοῖ δὲ Ουτος ἐς λίμνην μεγάλην Tριτωνίδα' ἐν δὲαυτῆ νῆσος ἔνι, τῆ ουνομα Φλά. ταυτην τὴν νῆσον

Λακεδαιμονίοισί φασι λόγιον ειναι κτίσαι.

17s Ἐστι δε καὶ Οδε λόγος λεγόμενος, γήσονα, ἐπείτε οἱ ἐξεργάσθη υπὸ τῶ Πηλίω η Ἀργώ, ἐσθέμενον ἐς αυ- ωὴν ἄλλην τε ἔκατόμβην και δὴ και τρίποδα χάλκεον περιπλώειν Πελοπόννησον, βουλόμενον ἐς Θελφους ἀπικέσθαι. καί μιν ῶς πλώοντα γενέσθαι κατὰ Μαλέην, ὐπολαβεῖν ἄνεμον βορέην και ἀποφέρειν πρὸς τὴν Λιβύην πριν δὲ κατιδέσθαι γῆν ἐν τοῖσι βράχεσι γενέσθαι λίμνης τῆς Πιαονίδος. καί οἱ ἀπορέοντι τὴν ἐξαγωγὴν λόγος ἐστι φανῆναι Πίτωνα, καὶ κελεύειν τὸν ' συνα

372쪽

εωυτῶ δομαι τον τsίποδα, φάμενόν σφι καὶ τον πόρον δεξειν καὶ απημονας ἀποστελέειν. πειθομένου του γήσονος ουτω δη τόν τε διεκπλοον τῶν βραχέων δεικνυ- ναι τόν Πίτωνα σφι, καὶ τόν τρίποδα θεῖναι εν τῶἐωυτου ἱρω ἐπιθεσπίσαντά τε τω τρίποδι καὶ τοῖσι συν' σονι σημηναντα τὸν πάντα λόγον, ώς ἐπεὰν τὸν τρίποδα κομίσηται τῶν τις ἐκγόνων τῶν ἐν τῆ Ἀργοῖ συμ- πλωόντων, τότε εκατὀν πόλις οἰκῆσαι περὶ την Πιτωνίδα λίμνην Ἐλληνίδας πῆσαχ εἶναι ανάγκην. ταυτα ἀκουσαντας τοὐς επιχωρίους τῶν Λιβυων κρύψαι τὸν

τρίποδα. ύτων δε εχονται τῶν Μαχλυων Ανσέες. ουτοι Ιηοδε και οἱ Μάχλυες πέριξ την Tριτωνίδα λίμνην οἰκέουσι, τὰ μέσον δέ σφι ουρίζει ὁ δείτων. και οἱ μεν Μάχλυες τὰ ὀπίσω κομέουσι της κεφαλης, οἱ δὲ Αυσέες τα εμπροσθε. ὁρτῆ δε ἐνιαυσίρ 'Aθηναίης αἱ παρθενοιαυτῶν δίχα διαστῆσαι μάχονται πρὀς ἀλλήλας λίθοισί τε και ξυλοισι, τῆ αυτιγενδε θεῶ λέγουσαι τὰ πάτρια ἀποτελέειν, την Ῥθηναίην καλέομεν. τὰς δὲ ἀποθνησκούσας τῶν παρθένων ἐκ τῶν τρωμάτων ς ευδοπαρθμνους καλέουσι. πρὶν δ' ἀνεῖναι αὐτὰς μάχεσθαι τάδε

ποιεsσι ' κοινn παρθένον την καλλιστευουσαν ἐκάστοτε

κοσμήσαντες κυν4 τε Κορινθίν καὶ πανοπλίρ Ἐλληνικῆκαὶ επ' ἄρμα ἀναβιβάσαντες περιάγουσι την λίμνην κύκλω. ὁτέοισι δε τὸ πάλαι ἐκόσμεον τὰς παρθένους πρὶν η σφι Ἐλληνας παροικισθῆναι , οὐκ ἔχω ειπαι, ὁ κέω δ' ων Αἰγυπτίοισι ὁπλοισι κοσμέεσθαι αὐτάς απὐ γὰρ Αἰγύπτου καὶ την ασπίδα καὶ τὰ κράνος φημι απῖ- Λαι ἐς τοὐς Ἐλληνας. την δὲ Ἀθηναίην φασὶ Ποσειδέωνος εiναι θυγατέρα καὶ τῆς Ηιτωνίδος λίμνης, κsic μιν μεμφθεῖυάν τι τῶ πατρι ειῶναι μυτὴν τῶ Αιί, τὐνdε Θία εωυτοs μιν ποιήσασθαι θυγατέρα. ταῶτα μὲν

373쪽

M ER O D0TI λέγουσι, μῖξιν δε ἐπίκοινον τῶν γυναικῶν ποιευνται. ουτε συνοικεοντες κτηνο/όν τε μισγόμενοι. ἐπεὰν δε γυναικὶ το παιδίον αδρὸν γένηται, συμφοιτεουσι ἐς τώυτὀ οἱ ανδρες τρίτου μηνὸς καὶ τῶ ἀν οἴκsi τῶν αν- δρῶν τὸ παιδίον, τούτου παῖς νομίζεται. 8. Oύτοι μεν οἱ παραθαλάσσιοι τῶν νομάδων Λιβύων

εἰρέαται, υπὲρ δε τούτων ἐς μεσόγαιαν η θηριώδης ἐστὶ Λιβύη, υπὲρ δὲ τῆς θηριώδεος ὀφρύθ ψάμμου κατηκει, παρατείνουσα απὸ Θηβέων τῶνAιγυπτιέων επ' Nρακλέας στήλας. ἐν δὲ τῆ ὀφρύρ ταύτη μάλιστα διὰ δέκα ήμερεων ὁδου ἀλος εστι τρύφεα κατὰ χόνδρους μεγάλους ἐν κολωνοῖσι, και ἐν κορυφῆσι ἐκαύτου του κολωνου ἀνακοντίζει ἐκ μέσου του ἀλδς υδωρ ψυχρὸν καὶ γλυκύ, περὶ δὲ αυτό ανθρωποι οἰκέουσι ἔσχατοι προς τῆς ἐρημου και ὐπὲρ τῆς θηριώδεος, πρῶτοι μὲν απὸ Θηβέων διὰ δέκα ἡμερέων ὁδου Ἀμ μώνιοι, εχοντες τὸ ἱρὸν απὀτοὐ Θηβαιέος Αιός και γὰρ τὸ ἐν Θήβῖσι , ως και πρότερον εῖρηταί μοι, κριοπρόσωπον του Αιὀς τώγαλμά ἐστι. τυγχάνει δὲ και ἄλλο σφι υδωρ κρηναῖον ἐὸν, τὰ τὸν μεν ἄρθρον γίνεται χλιαρόν, ἀγορῆς δὲ πληθυούσης ψυχρότερον μεσαμβρίη τέ ἐστι, καὶ τὸ κάρτα γίνεται ψυχρόν. τηνικαυτα δὲ ἄρδουσι τους κήπους' αποκλι- ν0μένης τῆς ἡμερης υπίεται του ψυχροs, ἐς ὁ δύεταί τε ὁ ῆλιος καὶ τὀ υδωρ γίνεται χλιαρόw ἐπι δὲ μῶλλον ἰὸν ἐς τὀ θερμὰν ἐς μεσας νύκτας πελάζει, τηνικαυτα δὲ ζέει ἀμβολάδην ' παρέρχονταί τε μέσαι νύκτες καιψύχεται μέχρι ἐς ήῶ. ἐπίκλησιν δὲ αυτη ἡ κρήνη καλέε- 182 ται ἡλίου. μετὰ δὲ Ἀμμωνίους, διὰ τῆς ὀφρύης τῆς ψάμμου δι' ἄλλων δέκα ἡμερέων ὁδου, κολωνός τε ἀλός

ἐστι ὁμοῖος τῶ 'Aμμωνίω καὶ υδωρ, καὶ ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι ' τῶ δὲ χώρω τούτp Ουνομα Αυγιλώἐστι. ἐς τοsτον τὸν χῶρον οἱ Νασαμῶνες ὀπωριεsντες

374쪽

τους φοίνικας φοιτεουσι. 'Aπο- συγίλων διὰ δέκα 18 ημερέων ἄλλων ὁδου ετερος ἀλος κολωνος καὶ υδωρ καὶ

φοίνικες καρποφόροι πολλοὶ, κατάπερ καὶ ἐν τοῖσι ετέ-οοισι ' καὶ ἄνθρωποι οἰκέουσι ἐν αὐτω, τοισι Ουνouα

Γαράμαντές ἐστι, ἔλ/ος μέγα ἰσχυρῶς, οῖ ἐπὶ τον ἄλα γ ν ἐπιφορέοντες ουτω σπείρουσι. συντομώτατον δ' ἐστὶ ἐς τους Αωποφάγους , ἐκ των τριήκοντα ημερέων ἐς αυτους οδός ἐστι, ἐν τοῖσι καὶ οἱ οπισθονόμοι βόες γίνονται. ὀπισθονόμοι δὲ διὰ τόδε εἰσί ' τα κέρεα ἔχουσι κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθε. διὰ τουτο ὀπίσω ἀναχωρέοντες νέμονται ἐς γὰρ τὸ ἔμπροσθε Ουκ οἱοί τέ εἰσι προεμβαλλόντων ἐς την γην τῶν κερέων. ἄλλο δὲ Ουθεν διαφέρουσι τῶν ἄλλων βοῶν, ὁτι μη τουτο και τὸ δέρμα ἐς παχυτητα τε καὶ τρῖψιν. οἱ Γαράμαντες δὲ Ουτοι τοὐς τρωγλοδυτας Αἰθίοπας θηρεύουσι τοῖσι τεθρίπποισι. οἱ γὰρ τρωγλοδύται Αἰθίοπες πόδας τάχιστοι ανθρώπων πάντων εἰσὶ, τῶν ημεῖς πέρι λόγους ἀποφερομένους ἀκουομεν. σιτέονται δὲ οἱ τρωγλοδυται ὁφις καὶ σαυρας καὶ τὰ τοιαυτα τῶν ερπετῶπι γλῶσσαν δὲ Οὐδε-

μιρ ἄλλρ παρομοίην νενομίκασι, ἀλλὰ τετρίγασι κατάπερ αἱ νυκτερίδες. Ἀπὸ δὲ Γαραμάντων δι' ἄλλων δέκα 184ημερέων ὁδου ἄλλος ἁλός τε κολωνὸς και υδωρ, καὶ ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι, τοῖσι ουνομά ἐστι Ἀτάραντες, οῖ ανώνυμοί εἰσι μουνοι ανθρώπων τῶν ημεῖς ἴδμεν ' αλέσι μεν γάρ σφί ἐστι 'Arάραντες οἴνομα, ἐνιδε ἐκάστω αυτῶν οὐνομα οὐδὲν κίεται. ουτοι τῶ ηλίωυπgρβάλλοπιι καταρέονται καὶ πρὸς τουτοισι πάντα τὰ αἰσχρὰ λοιδορέονται, ἔτι σφέας καίων ἐπιτρίβει, αυτους τε τους ανθρώπους καὶ την χώρην αυτῶν. μετὰ δε διἄλλων δέκα ημερέων ὁδου ἄλλος κολωνὸς ἁλὸς καὶ ὁδωρ,

κάὶ ἄνθρωποι περὶ αυτὸν οἰκέουσι. ἔχεται δε του αλος τουτου ουρος, τῶ ουνομά ἐστι υτλας. ἔστι δὲ στεινον

375쪽

κοτε γαρ αυτὰς ἀπολείπειν νέφεα ουτε θέρεος ουτε χειμῶνος ' τοὐτον κίονα του Ουραυ- λέγουσι οι ἐπιχώριοι εἶναι. ἐπι τούτου του Ουρεος οἱ ανθρωποι οὐτοι ἐπώνυμοι ἐγένοντο ' καλέονται γὰρ δηὼ τλαντες. λέγονται δε οἴτε ἔμψυχον οὐδὲν σιτέεσθαι -τε ἐνυπνια

Ουνόματα των ἐν en Oφρέη κατοικημένων καταλέξαι,

το δ' απὸ τούτων οὐκέτι. διήκει δ' ων η ὀφρύη μέχρι φακλέωrρ στηλέων καὶ το ἔξω τούτων. ἔστι δὲ ἀλός τε μέταλλον ἐν αυτῆ διὰ δέκα ημερέων ὁδου καὶ ἄνθρωποι

οἰκέοντες. τὰ δε οἰκία τούτοισι πῆσι εκ των ἁλίνων χόνδρων οἰκοδομέ-αι. ταυτα γὰρ η τῆς Λιβύης ἄνομβρα ἐστι ' οὐ γὰρ ῶν ἐδυνέατο μένειν οἱ τοῖχοι ἐόντες ἄλι - νοι, εἰ υε. ὁ δε ἁλς αὐτόθι και λευκὸς καὶ πορφύρεος το εἶδος ορύσσεται. υπερ δε τῆς ὀφρύης ταύτης τὸ πρὸς

νότον καὶ μεσόγαιαν τῆς Λιβύης, ἐρῆμος καὶ ἄνυδρος καὶ ἄθηρος καὶ ἄνομβρος και ἄξυλός ἐστι ἡ χώρη, καὶ ἰκμάδος ἐστὶ ἐν αυτῆ ουδέν. I 86 ουτω μεν μέχρι τῆς Πιτωνδος λίμνης απ' Αἰγύπτου νομάδες εἰσὶ κρεοφάγοι τε καὶ γαλακτοπόται -- βυες, καὶ θηλέων τε βοῶν ουτι γευόμενοι, διότιπεο ουδὲ Αἰγύπτιοι, και υς ου τρέφοντες. βοῶν μέν νυν θηλέων Ουδ' αι Κυρηναίων γυναῖκες δικαιωσι πατέεσθαι διὰ την ἐν Αἰγύπτω 'μιν, αλλὰ καὶ νηστηίας αυτῆκαι ὁρτὰς ἐπιτελεουσι, αἱ τῶν Βαρκαίων γυνα κες i87 ουδὲ ἡῶν πρὸς τῆσι βουσὶ γεύονται. ταυτα μὲν δὴ ουτω ἔχει, τὐ δε πρὸς εσπέρης τῆς Πιτωνίδος λίμνης Ουκότι νομάδες εἰσι Λίβυες, Ουδὲ τόμοισι τοῖσι αυτοῖσι χρεόμενοι, ουδε κατὰ τὰ παιδιὰ ποιευντες Οἶόν τι και οἱ νοuάδες ἐώθασι ποιέειν. οἱ γὰρ δη τῶν Λιβύων ν

376쪽

LI B. IV. C A P. 184 - 189.

μάδες, εἰ μεν πάντες, Ουκ ἔχω ἀτρεκέως τοsτο εἶπαt, ποιευσι δε αυτῶν συχνοὶ τοιάδε ' τῶν παιδίων τῶν σφε τέρων, επεαν τεπραέτεα γένVται, οἴσπsi Uάτων καλουσι τὰς ἐν τοσι κορυφῆσι φλέβας, μετεξέτεροι δὲ αυ- τῶν τὰς εν τοῖσι κροτάφοισι τοsδε εῖνεκεν, ώς μη σφεας ἐς τον πάντα χρόνον καταφρέον φλέγμα ἐκ της κεφαλης δηλέηται. καὶ διὰ τουτο σφέας λέγουσι εἶναι ὐγιηροτάτους. εἰσὶ γὰρ ώς ἀληθέως οἱ Λίβυες ανθρώπων πάντων πιηφότατοι τῶν πιεῖς ἶδμεν ' εἰ μεν διὰ τομο, ouκ ἔχω ἀτρεκέως εἶπαι, υγιηρότατοι δ' ἄν εἰσί. ην Οεκαίουσι τὰ παιδία σπασμὸς ἐπιγένηται, ἐυώρηταί σφι ἄκος ' τράγου οὐρον σπείσαντες ρύονταί σφεα. λέγω δὲ τὰ λέγουσι αυτοι Λίβυες. Θυσίαι δὲ τοῖσι υομάσι εἰσὶ αῖδε ἐπεὰν τοs ώτος ἀπάρξωνται τοὐ κτηνεος, ριπτέουσι υπὲρ τον δόμον, τοὐτο δὲ ποιησαντες ἀποστρέφουσι τον αυχένα αυτοs. ουσι δὲ ηλίω και σε λήνη μούνοισι. τούτοισι μέν νυν πάντες Λίβυες θυουσι, ἀτὰρ οἱ περὶ την Tριτωνίδα λίμνην νέμοντες τν Ἀθηναίuμάλιστα, μετὰ δὲ τῶ Πίτωνι καὶ τῶ Ποσειδέωνι. Tην 189 ἄρα ἐσθητα καὶ τὰς αἰγίδας τῶν αγαλμάτων τῆς 'Αθηναίης ἐκ τῶν Λιβυσσέων ἐποιήσαντο οἱ Ἐλληνες πλὴν

γὰρ η ὁτι σκυτίνη ἡ ἐσθὴς τῶν Λιβυσσέων ἐστὶ καὶ οἱ

θυσανοι οἱ εκ τῶν αἰγίδων αυτῆσι Ουκ ὁφιές εἰσι, αλλὰ ἱμάντινοι, τὰ δὲ ἄλλα πάντα κατὰ τἀυτό ἐσταλται. καὶ

δὴ καὶ τὸ Ουνομα κατηγορέει, ὁτι ἐκ Λιβυης ῆκει ηστολὴ τῶν Παλλαδίων ' αἰγέας γὰρ περιβάλλονται ψιλὰς

περὶ την ἐσθῆτα θυσανωτὰς αἱ Λίβυσσαι, κεχριμένας ἐρευθεδάνω, ἐκ δὲ τῶν αἰγέων τούτων αἰγίδας οἱ Ἐλληνες μετουνόμασαν. δοκέει δ' ἔμοιγε και ἡ ολολυγη ἐν ἱροῖσι ἐνθαλα πρῶτον γενέσθαι ' κάρτα γὰρ ταυτύχρέονται αἱ Λίβυσσαι, καὶ χρέονται καλῶς. καὶ τέσσερας Ἀπονς συζευγνυναι παρὰ Λιβυων οἱ Ελληνες μεμαθη-

377쪽

190 κασι. θάπτουσι δὲ τοὐς ἀποθνησκοντας οἱ νομάδες κατάπερ οἱ Ελληνες, πλην Νασαμώνωπι Ουτοι κατημενους θάπτουσι, φυλάσσοντες, ἐπεὰν ἀπίη την κνυ- χην, οκως μιν κατίσουσι μηδε υπτιος ἀποθανέεται. Οικήματα δε συμπηκτα εξ ἀνθερίκων ἐνερμένων περὶ σχοίνους ἐστὶ, και ταλα περιφορητά. νόμοισι μὲν τοι

ουτοισι ουτοι χρεονται.

I9i δε προς ἐσπέρης τοs Tρίτωνος ποταμos Aυσέωνεχονται αροτῆρες ῆὐη Λίβυες και οἰκίας νομίζοντες κεκτῆσθαι, τοῖσι ουνομα κέεται Μάξυες, οῖ τὰ ἐπὶ δεξιὰ των κεφαλέων κομεουσι, τα επ' ἀριστερὰ κείρουσι, το δὲ σῶμα μίλτω χρίονται. φασὶ δὲ Ουτοι εἶναι των ἐκ

Tροίης ἀνδρῶν. ἡ δε χωρη αυτη τε και ἡ λοιπὴ τῆς Αιβυης ἡ προς εσπερην πολλῶ θηριωδεστερη τε και δασυτέρη ἐστι τῆς των νομάδων χώρης. ἡ μεν γὰρ δὴ προς την ἡῶ τῆς Λιβύης, την οἱ νομάδες νέμουσι, εστὶ ταπεινή τε και ψαμμώδης μεχρι τοs Tρίτωνος ποταμοs, ἡ δε απὸ τούτου τὰ προς εσπέρης, ἡ των ἀροτήρων,ορεινή τε κάρτα και δασέα καὶ θηριώδης. καὶ γὰρ οἱ ὁφιες οἱ υπερμεγάθεες καὶ οἱ λεοντες κατὰ τούτους εἰσι

και οἱ ελεφαντες τε και ἄρκτοι και ἀσπίδες τε καὶ ωνοι οἱ τὰ κέρεα ἔχοντες καὶ οἱ κυνοκεφαλοι και οἱ ακεφαλοι

οἱ ἐν τοῖσι στήθεσι τοὐς ὀφθαλμους ἔχοντες, ως δη λε- γονταί γε υπὰ Λιβύων, καὶ οἱ ἄγριοι ἄνδρες και γυναγκες ἄγριαι καὶ ἄλλα πλήθεῖ πολλὰ θηρία ἀκατάψευστα.192 κατὰ τοὐς νομάδας δέ ἐστι τούτων ουδὲν, ἀλλ' ἄλλα τοιάδε, πύγαργοι καὶ ζορκάδες καὶ βουβάλιες καὶ ονοι, οὐκ οἱ τὰ κέρεα ἔχοντες, ἀλλ' ἄλλοι ἄποτοι οὐ γὰρ δὴ πίνουσι), και ορυες, τῶν τὰ κέρεα τοῖσι φοίνιξι οἱ πήχεες ποιεsηνται μέγαθος δὲ τὸ θηρίον τοὐτο κατὰ βοsν ἐστί , καὶ βασσάρια καὶ υαιναι και υστριχες καὶ κριοὶ ἄγριοι καὶ δίκτυες και θῶες και πάνθηρες και βόρυες,

378쪽

κH κροκόδειλοι οσον τε τριπῆχεες χερσαῖοι, τῆσι σαυ-ohσι ἐμφερέστατοι, καὶ στρουθοὶ κατάγωοι καὶ οφιες σμικροὶ, κερας ἔν εκαστος ἔχοντες. ταυτά τε δη αὐτόθι

εστὶ θηρία, και τάπερ τρ αλλη, πλην ἐλάφου τε καὶ υoς ἀγρίου ἔλαφος δὲ καὶ υς αγριος εν Λιβυν πάμπαν Ουκ εστι. μυῶν δε γενεα τριξὰ αυτόθι ἔστί οἱ μεν δίποδες καλέονται, οἱ δὲ ζεγεριες το δὲ Ουνομα τουτο ἐστὶ μεν Λιβυκὸν, δυναται δε κατ Ἐλλάδα γλῶσσαν βουνo0, οἱ δὲ εχινεες. εἰσὶ δε καὶ γαλέαι εν τῶ σιλφίω γινόμεναι,

τῆσι Ἀρτησσίησι ὁμοιόταται. τοσαυτα μέν νυν θηρία η των νομάδων Λιβυων γη εχει, οσον ημεῖς ἱστορεοντες σπὶ μακρότατον οἱοί τε ἐγενόμεθα εξικέσθαι. Μαξυων ira Λιβύων Ζαυηκες εχονται, τοῖσι αἱ γυναῖκες ηνιοχέουσι τα ἄρματα ες τον πόλεμον. Tούτων δε Γύζαν- imτ ες ἔχονται, εν τοῖσι μέλι πολλὸν μεν μέλισσαι κατεργάζονται , πολλω δ' ἔτι πλέον λέγεται δημιοεργοὐς ἄνδρας

ποιέειν. μιλτοὐνται δ' ων πάντες Ουτοι και πιθηκοφα-Yέουσι οἱ δέ σφι ἄφθονοι ὁσοι ἐν τοῖσι οὐρεσι γίνονται. κατὰ τούτους δε λέγουσι Καρχηδόνιοι κέεσθαι 195 νῆσον, τῆ ουνομα εἶναι Κύραυιν, μῆκος μὲν διηκοσίων σταδίων, πλάτος δε στεινην, διαβατὸν εκ τῆς ηπείρου, ἐλαιέων τε μεστὴν καὶ αμπέλων. λίμνην δε ἐν αυτῆεἶναι, ἐκ τῆς αἱ παρθένοι των επιχωρίων πτεροῖσι ὀρνίθων κεχριμένοισι πίσσy ἐκ τῆς ἰλύος ψῆγμα ἀναφέ- Οουσι χρυσου. ταυτα εἰ μέν ἐστι ἀληθέως, ουκ οἶδα, τὰ δε λέγεται γράφω. εἴη δ' αν παν, ὁκου καὶ ἐν Ζακύνθω ἐκ λίμνης και υδατος πίσσαν ἀνασεοομένον αυτός θωωρεον ' εἰσὶ μὲν και πλευνες αἱ λίμναι αυτόθι, ἡ δ' ων μεγίστη αυτέων εβδομήκοντα ποδῶν πάντη, βάθος δὲ διόργυιός ἐστι ' ἐς ταύτην κοντὸν κατιεῖοι ἐπ' ἄκρω μυρσίνην προσδήσαντες, και ἔπειτεν ἀναφέρουσι τῆ μυρροοίνy πίσσαν, ὀδμὴν μὲν ἔχουσαν ασφάλτου, τὰ δ' ἄλλα

379쪽

ΗER0 DOTI τῆς Πιερικῆς πίσσης ἀμείνω ' ἐσχέουσι δε ἐς λάκκου ὁρωρυγμενον ἀγχου της λίμνης ' λεαν δε αθροίσωσι συχνην,

ουτω ες τοὐς αμφορέας ἐκ του λάκκου καταχέουσι. o τι

δ' αυ ἐσπωρ ἐς την λίμνην, υπὸ γην ων αναφαίνεταιεν τη θαλάσση, ἡ-απέχει ως τέσσερα στάδια απῖ τῆς λίμνης. . ουτω ων καὶ τὰ απὸ τῆς νήσου τῆς επὶ Λιβυθl96 κειμένης οἰκότα ἐστὶ ἀληθείst. Aέγουσι δὲ και τάδε Καρχηδόνιοι, εἶναι τῆς Λιβυης χῶρον τε καὶ ἀνθρώπους ἐξω μακλέων στηλέων κατοικημένους, ἐς τοὐς ἐπεὰν ἀπίκωνται καὶ ἐξέλωνται τα φορτία, θέντες αυτὰ ἐπεξῆς παρὰ την κυματωγήν, ἐσβάντες ἐς τὰ πλοῖα τυφειν καπνόν' τοὐς δ' επιχωρίους ἰδομένους τὀν κακῶν ἰέναι

ἐπὶ την θάλασσαν, καὶ ἔπειτεν ἀντι των φορτίων χρυσὸν τιθέναι καὶ ἐξαναχωρέειν πρόσω απὸ των φορτίων.

foὐς δε Καρχηδονίους ἐκβάντας σκέπτεσθαι, καὶ ἐν μεν φαίνηταί σφι ἄξιος ὁ χρυσῖς των φορτίων, ἀνελόμενοιαπαλλάσσονται, ἐν δε μὴ ἄξιος, ἐσβάντες οπίσω ἐς ταπλοῖα κατέαται, οἱ δὲ προσελθόντες ἄλλον προς ών ἐθηκαν χρυσὸν, ἐς ου αν πείθωσι. ἀδικέειν δὲ Ουδετέ-0oυς' ουτε γὰρ αυτους του χρυσου ἄπτεσθαι, πρὶν ἄν σφι ἀπισωθῆ τῆ ἀξίρ των φορτίων, ουτ' ἐκείa υυς των φορτίων ἄπτεσθαι πρότερον, ῆ αὐτοι τὸ χρ 1σων χάβωσι. i97 Οὐτοι μέν εἰσι τοὐς ημεῖς ἔχομεν Λιμων Ουνομά-σGι ' καὶ τουτων οἱ πολλοι βασιλέος του Μήδων ουτε τι νυν ουτε τότε ἐφρόντιζον ουδέν. τοσουτο δε ἔτι ἔχω εἰπεῖν περὶ τῆς χωρης ταυτης, ὁτι τέσσερα ἔθνεα νέμεται αυ- τὴν και οὐ πλέω τουτων, ὁσον ημεῖς ἰδμεν, και τὰ μὲ, δυο αυτόχθυνα των ἐθνέων, τὰ δε δυο ου Λίβυες μεν

και Αἰθίοπες αυτόχ νες, οἱ μὲν τὰ πρὸς βορέω , οἱ δὲ τὰ πρὸς νότου τῆς Λιβυης οἰκέοντες, Φοίνικες δε καὶ 198 Ἐλληνες ἐπήλυδες. Θοκέει δέ μοι Ουδ' αρετὴν εἶναί τις

380쪽

μητρος καρπὸν ἐκφερειν, ουδὲ οἶκε ουδὲν τρ αλλρ Λιβύρ μελάγγαιός τε γάρ ἐστι καὶ επυδρος πίδαξι, καὶ ουτε αὐχμοὐ φροντίζουσα ουδεν ολε ομβρον πλεω πιουσα δεδηληται υεται γὰρ δὴ ταυτα τῆς Λιβύης των δὲ εκφορίων του καρποί ταυτὰ μέτρα τῆ Βαβυλωνw γη κατίσταται. ἀγαθη δε γῆ καὶ την μεσπερῖται νέμονται 'ἐπ' εκατοστὰ γὰρ, ἐπεὰν αυτὴ ἐωυτῆς ἄριστα ἐνείκη,εκφέρει, ἡ εν τῆ Κίνυπι ἐπι τριηκόσια. Ἐχει δε καὶ 19sἡ Κυρηναίη χώρη, ε0sσα υφηλοτατη ταυτης τῆς Αιβύης, τὴν οἱ νομάδες νέμονται, τμεῖς ῶρας ἐν έωυτὴ αξίας

δώματος. πρῶτα μὲν γὰρ τὰ παραθαλάσσια των καρπῶν ὀργῆ ἀμῆσθαί τε καὶ τρυγῶσθαι ' τούτων τε δὴ συγκεκομισμένων τὰ ἡπερ των θαλασσιδίων χωρων ταμέσα οργἀ συγκομίζεσθαι, τὰ βουνους καλέουσι ' συγκεκόμισταί τε Ουτος ὁ μέσος καρπὸς και ὁ ἐν τῆ κατυπερτάτI τῆς γῆς πεπαίνεταί τε και οργα, ωστε ἐκπε- ποταί τε καὶ καταβέβρωται ο πρῶτος καρπὀς καὶ ὁ τελευταῖος συμπαραγίνεται. ουτω ἐπ' οκτὼ μῆνας κυρηναίους ὀπώρη ἐπέχει. ταυτα μέν νυν ἐπὶ τοσουτοεἰρήσθω. οἱ Φερετίμης τιμωροι Πέρσαι ἐπείτε ἐκ τῆς 200 Αἰγύπτου σταλέντες υπὸ του Ἀρυάνδεω απίκατο ἐς τὴν Βάρκην, ἐπολιόρκεον τὴν πόλιν, ἐπαγγελλομενοι ἐκ διδόναι τους αἰτιους τοὐ φόνου τοὐ Ἀρκεσίλεω ' τωνδε παν γὰρ ἐν τὰ πλῆθος μεταίτιον, οὐκ ἐδέκοντο τοὐς λόγους. ἐνθαλα δὲ ἐπολιόρκεον τὴν Βάρκην ἐπὶ μῆνας

εννέα, ὀρύσσοντές τε ορύγματα υπόγαια φέροντα ἐς τὸ τεῖχος, και προσβολὰς καρτερὰς ποιεύμενοι. τα μεν νυν ορύγματα ανὴρ χαλκεῖς ἀνεῶρε ἐπιχαλκφ ασπίδι,