장음표시 사용
702쪽
Νeque excludere prorsus ab editione 'Demostlienis
mea vetusta in oratorem scholia vis uiri fuit, ne. que eatra nugatu in farragine onerare. Nugantur enim plerutraque Scholiastae, et nulli fluidem nunquam non animus ab eoriam consortio refugit, hominu ira ineptorum, Piorum stultitiain siepe ne Ias utriam rideas magis, an misereris. Cedendum tamen fuit imori saeculi.
Sunt enim fiatui pauci, qui, tametsi a graecis scitoliastis nasu in procul liabeant, tan*aarn a'steriluilinio, aut valetudinario quodain, in quo halui male qui lena illi mihi sapere videntur, vetustuiri tamen alilaein auctorem, in laena scholia exstent, ubi videant sine illis e lituita, deesse illi editioni partein optimam, inuissio se Oeclamitent. Alii mirifice sibi placent et beati videntur, exsultantque, ubi male sani alicuius grairimaticastri commenta, incenssio expurMnda, e membranis, quas iactant, ediderint. or nn leuitatem perinde rideo, atque illoriain, quos paulo ante notabam, II alignita
703쪽
tein. Per rne s stetisset, Scholioriana prorsus nihil Demostheni 1 neo timidissena . pleraque eni in cassa nuce inaniora, futilia, insulsa, triuialia, puerilia sunt. oratio intolei abiliter soloecissat. Vertim toirenti quis resistat 8 Placuit igitur Vlpiani, cui . vulgo tribuuntur, coin mentarios aliis, si clui volent, curandos retia quere,s Ola clare hie loci, quae eo lices a irae usurpati, Bauari cias et Augustanus dedissent; non quo vulgatis meliora essent; sunt eni in paene eadem : sed quo editioni meae nouitatis gretitiam aliqiuna asser rent, eoque ven iubiliorein redderent, et crriticis Prodammodo necessariam.
Tu in ut vulgata lectio Ulpiani cuin hac noua posset
consem i, et hami raro quoque hine emendam: . Sch lior in Augustanorum partem vix tertiam Hieronymus
Wolfius ediderat, et eain quidein pariun fideliter. Ego plena et bona fule reddidi, quoad legi poterant. Multa enim bibliopegi cultellus abstulerat, multa vetustate, sumo, Arisbos, contritu digitor in oblitei'ata erant. Simon Fabricius optime his de scholiis irae ritus est, homo alias in literis obscurias. doctuin ta inen eum et industrium sitisse testatur opera ab eo his iii selioliis e memi)ranis Augustanis exscribendis nainta. Qui nisi viam mihi coin muniuisset, et compendia vocabulorii , quibus illa selaolia exarata erant, me docuisset, tametsi in quibus- da in lapsus est, nunquatra ego ausias essem ea exscribere. Non Fabricio imputandae sunt taen crebrae, et ram norines παραδιομωροις, quae Wolfianam horiunscholioritin editioneni dedecorant, sed ips Wolfio, qui, quae minus intelligeret, statim albitriitu suo mutauit, pleriam
704쪽
pier impie in peius, aut in locum eoriam, quae Fabricius legere neqvi siet, coimNenta sita suffecit. Neque egomet ipse assii mare ausim, IIae Veras coicis Aug. lemones ubique locoriana aut assecutiun esse, aut reci liis disse. Facile fiat, et vereor, ne non ruro iactu in sit, ve ltisque, qui clie7. Iuniit 1767. illa seliolia exscribere coeperim, et d. II. Iulii eiusdem anni laborem liuiae absolueriin, et, obrmius atque iustrictus aliat utra rei umagendarum analtitudine, otio destitutus fuerim apographin ineum cum membranis ipsis rursus coinpalandi:, chiae membranae a me paulo post ad dominos remissae sunt, suspicor igitur factum esse pastina locorum Vt peccauerrim, non naessitate et lente rem gerens, sciliastinans labore desungi, necessario Piidem illo, sedini undo et quena invita Minerua tolerarem. si ergo hoc in Denei e ego quoque liuinani quid passias hero, ut si iei publicae linponerem, culpae Veniam rogo, ab inuito et unprudente conamissae. Discant hinc,mu bibliothecis praesunt, ex eo, quod codices suos viis ris doctis ustirpandos dent, pretio codicum nihil decedere. Fieri necpnt, Vt unus homo, praesertiui sest,. nans, Omnia cernat et enotet. Posteriores, eosdem in codices cum incidunt, plura paucioraue obseruant, a maioribus praeterinsi. Saepe quoque locus dubitationis incidit, uter verum viderit, prior an posteri: . Debent igitur eiusnaodi mein branae a dominis sancte et religiose custodiri, ut supei sit arbiter idoneus litidi minendae. Quare maiore in in modiuin a viri s doclis
peto atque contendo, si tu aut Augustae sunt, aut D U. Vol. II. C c c c c eriliar,
705쪽
eriant, aut si quibus aliis alibi locoriana copia codiciani Augustanoriam fiet, ut codicem Demosthenis Augustanum, a me viligenter tractatum, nihilominus tamen uiatori etiana diligentia examinent, quonia In cum credibile, tu in ceri uin adeo est, nonnulla meam diligentiam effugisse. In Bauarico duplicis erant generis scholia, alia a
manu antiqtra exarata, eadein, quae tot uri in Hice In exarrauit, alia a noua soris is ore. posteriori s generis
scholia, quae in illi videbantur Mos .hopuli esse, deteriorii, paene sol unani Rio inteclinearia, vocatallis bie-uissine per alia intellectu facilioracleelarii rus is destinata, omisi. vetustiora autem illa cum ipse exsci ipsis seiri, sed sine omline, dssisiectis in selaedis, in mandatis dedi Hestero meo, ut ex orili ne illa dentio ex ipso coelice Baiia-xico exscriberet. quod ille pro more suo, et proin te atque expedite, et ficteliter, feliciterque exsecutus est. Debeo hoc Hestero, ita de me inerito, Vt, quia non videor eius erga ine pietate in , alio luculentiore nicycloremunerari posse, an Ore saltim, et piis votis, et condenda hoc loco me inoria nominis ad posteros permenturii reinunerer. Disciplinae meae aes ue aluinnus ciaim esset, ingeni inii, industriain, pudorein atque lione si te in moriam milai in paucis vel maxilne approbauit.
illeologicis, quibus se postmoduin addixit studiis, adiunxit egregiana literarum graecaritan et latinariun peritiain; nati ifica istoriana ei est patientia, et spectata sollertia fidesque in exsequendis in unus, Rei Inandentur.
706쪽
lentur. Praeter indices in Theocritutar, tam non contena nendos illo,, ut potius optandum sit, in multos auctores graecos exstare similes illis, et praeter haee, seliolia demostlienica, debeo ei apograplaa bene multo- Tu in codicum graecoriam. callet ' enim ductus libriiri-oruin graecorum et subtilissimos et in irricatissimos, a
me expedit selicissime, ut saepe natiuatus sit n. Exseripsit mihi Seholia in Theocritum Geneuensia, alia in eurulem poetam, item in Hessinium atque Pinclaruinex Augustano codice, Scholia duplicis generris in Arristi den, e duobus codicibus Monachiensibus, Eudoxi ve vulgo putatur Lexicon, itein illini celebre Photii, Iulii Pol lueis, laominis Christiani, Chronicon, alia. Neque hoe praetereundum, recentia a prelotypographico soli, Demostlienis mei eum a mendis purPsse. Voluntate quis dena et votis quini efficere queam, fortunis Hesteriimin ain plissinis collocem. Sed obstare videntur labes
Seholus hisce, ex Augustano et Batrameo libro petitis, adviunxi pauca Praedam, quae Alvina, a Lessin-gio V. C. mecuin communicata, suppeditavit. Nolui illa inter se commiscere. Stultum et noxium est omnia onanium se laolia in unum cinnum coniicere, ut factum est in Aristophane et Theocrito. Singula singulorum seo sura ponenda sunt, quo melius et auctores dignoscantur, et ceItius illis ciuin de cuiusque pretio ferratur, neque sibi ipsa scholia repugnent. August ini Seholia ubi eum vulgatis conueniunt, apposui numeros paginarum et versitum editionis Morellianae, sed hia
707쪽
undis inclusos. quibus autena haec sgna cum ninneris adscripta non sunt, ea scholia vulgo non prostant. Integra malui dare scholia utriusque codicis, quain varietates lectionis solumi nodo enotare, duabus de causis; I) quod tota explicate reddita non multo plus viciebantur chartariam absuintiara, atque varietas lectionis sola unpleuisset. et laod praeuidebam multos fore, Maibus sola haec ad naantina esset futura nostra Denaosthenis editio; quilbias niuitis varianti irin index nulli usui erat stativus. O quantuni inihi periit boni otii in illis Scliolus, saepe cassa nuce non d&gnis, exscribendis et digerendis et ad paginas versusque nostraeque editionis atque Parisinae alligandis, quod otium in lectione
et meditatione auctorii na bonae notae veterum recentior iraque multo maiora cuin fluctu et delectatione antini poterat collocari. Sed debemus, quotquot sumus edit res veteriam auctor N, lectoribus lianc λειτουργαν , ut ipsoriana in gratiana multas inagnasque et peracerbas deuoreinus inolestias, et baiuloriura praesternus vicein, negotio nostro ipsortim oti uin reclinaentes. Bene norat NOlsus huius Operae taecli una; quapropter etiam s.liolia illa sic temere proiecit, nullis additis nun ieris, qui sedes eorrum indicarent. Cuis corisae, patientiam poster una proludibrio habenti, quan i saepe stomachatus et inala uitillatin- precatus sin, haud iuuat conamemorare. Superest ut lectoreStais, si quae sunt, sititore in eo partis hionis V tantur, eaqUe cum vulgatis conferant. Nam a nae quidem lioe ii genere noli in quicquam plus exspectari. Scripsi Lipsae d. I 8. Aug. IT7O.
708쪽
IN OLYNTHIACAM PRIMAM.9. I. Aiπὶ πολλων ανJ εκ πλαγίου ἐπαίνουτων ἀκροα-
γωγη πραγματικον ποιῶ το προοίμιον ' ἴθιον γάρ του η-τορος μη μόνον ἀπο των συναγωνιζομενων αυrῶς κεφαλαίων ποιῆσθαι τα προοίμια, ἀλα κ τα εφορμουντα.
κετη από του συμφέsοντος κεφαλαίου κομ του συνατου κν γαρ ὀ συμπας λογος αποτων αυτων προηκτα ' λυπουν δε ην αυτον το κατα τῶ Θεωρικά χ ρήματα ' διοκαμ εν ἀρχη λεληθότως κατασκευάζει τὰς ἀκροατας καταφρονῶν χρημάτων. μεθ' ὐπερβολης δε εχρη-
709쪽
Σωκρατικοῖς εἴρηταq. η τα τοιαύτα ου παντως επὶ ἀμφιβόλου τάττουσιν οἱ παλαιάὶ, άλα πολλακις ηαμ επὶ του ἀληθεύειν' κτως ουν κω ἐνταζΘα το νομίζω, αντὶ του κρίνω κm πιπεύω το δε υμας πολην εμφασιν ἔχω 'ως ἁν ει ὰ λεγεν ' υμῶς, ους Ηχ εἰλε πλουτος ο Περσικος, ου Λακεδαιμόνιοι ὐπισχνουμενοι. q. ἐΘἰλειν ἀκουειν των βουλομένων συμβουλεύεινJ παντας προτρέπει λέγειν, ἱνα δια τουτου κη τον φθόνον φυγη, ως μη βουλο- μενος λέγειν μονος, η δα την αὐτου συμβουλην προε- λοιντο, κρείττων απάντων των συμβουλων ἀποδειχθη. 7. λάβοιτεJ ὀριτικως δῶ ἐκλαβὼν το λάβοιτε. ὴν η cτι ουκ οφείλετε λαμβάνειν τα από ἐσκεμμενου συμβE-λευοντος, ἀλλἀ κιμ από του αυτοσχεδιάζοντος επέρχειται γὰρ ηαμ τουτω πολλὼ των δεόντων εἰπειν περὶ Paris. παράJ της ὐμετέρας ευτυχίας. 8. των δεόντωνJ Εοντα καλουμεν ου τα συμφέροντα μόνον, ἀλλά κομ τα πρέποντα. O. ό μῖν ουν παρων καιροςJ ἀκολουθον τω προτέρω προοιμίω το δευτερον. εκῶ γάρ προκαλεσάμενος τους
τοῖς ποιητός, ότι ἐκεινοι μῖν αυτον τόν καιρον ποιουσιφΘεγγομενον, ἡ τι ἔτερον, φωνης οις ου μέτεςιν. o μέν- τω ρητωρ την ἐκεινου φωνην υποκρίνεται, το πιθανον τω
ἐπιφ 'ρειν τραχύ τι κα* λοιδορίας ἐχόμενον, μη ειλη-τ- δοῦ διά το ἐπαχθοῦς αυτό λέγων, ἀλλά δἰ αἰνιγμότων σημηνη P. σημαίνηJ κ γάρ ἐνταυθα βουλόμενος
λέγειν, Οτι Ο μἐν καιρος παντα ποιει, παροξύνων ημῆς επὶ την σωτηρίαν των πραγμάτων. ημῶς δοῦ αθυμου- μεν, καΗ ου προσεχομεν αὐτοῖς, ἀλα Θέαις τε κ- τρυ-
φῶς σχολάζομεν .s ὐπεσιωπησε μῖν τουτο διὰ το
710쪽
πον ἐχειν προς αυτά. διαφέρει δἰ της ἀποσιωπήσεως '
τουτο το κωλον συμπέρασμα του προοιμίου, κατασκευης
ἐποίησεν εἰς τους προῦδοτας των 'Aμφιπολιτων τίς ἀνοιξαντας αυτω τάς πύλας. εἰσελθων γάρ αυτους πρωτους ἐφόνευσε, λέγων, εἰ των ἁίων πολιτων ουκ ἐφε σασθε, ποσωγε πλέον ου μέλλετε ηομ περὶ ρμῆ υτερον γενησεσΘ . inter -εζον et γενησεσθα/ voca iliam unum et alterum interest, sed glutine oblitemata sunt, ut agnosci nequirent. 2 o. IJυδναίαν τους υποδεξα-