장음표시 사용
11쪽
διανυλάξαντος. I τε μεν ουν, ἡπὼ τον τῆς τελευτῆς
bo set de μεταβολη sine easti posito vide L E n n e p. ad Phiala '. P. 273. a. et Gala L. ad Anio itin. V. 13. p. 230. - Pl u t. n inul. e.
23. p. 36. C. v Ἱμέρα, v μετήλλαξεν. Servo Sulp. ad Cic. Faan.
κοσμίου καὶ σώτρονοςJ Κόσμιοι Atint pnoderati, qui sitis cupiditatibus Inoctuari stalii urit, neque nitrii uni sibi u ogantes, neque in ali Si inperiosi aut di meu es ; σώτρονες, qui sanae stitit ille illis , ratione recte utuntur. Saepe iis opponuntur OI ακολαστοι, ακρατεῖς, ἄτρονες. πρως θεους l Cur oinisu articuluin y B u lt in . ρ 124. vot. 3. n a tala. p. 545. B a Pn ii a P d i i Syntax. Gr. Gr. p. 317. Stat baua . ad Plat. Phaed. p. 41 et 110. - Iso e r. ad Deinon. p. 8. D. sed . Gen. 65 l.
noph. Meni. Socr. I. 4, 19. ἀπεκεο αι τῶν ἀνοσίων καὶ ὐδέκων, e quibus illa sunt facinora legibus divinis , haec hunianis eontraria. Fles Velitus contra To Oσιον, τὼ μη Κειον, ἀλλ' ώνθρώπινον dieit, atque hae e posterior significatio tuin praecipue valet, quunt Oσέος τροίερὼς vel eυσεβῆς opponitur, ut Plat. do ne p. I. p. 344. A. καὶ ἱερὰ, καὶ ύσια, quae vertere debebat interpres diuina et humana L
12쪽
CONSOLATIO AD APOLLONIUM e. 1. 3καιρον, ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλπιν ανθρωπίνως φέρειν το συμβεβηκος, ἀν0iκειον ην, παρε μένον τό τε σωμα καὶ τυν φυχην υπο της παραλόγου συμφορῶς' καὶ
norat. Caran. I. 9, 19. Cae es. B. Civ. I. 23. B. Gall. II. 33- Cie. ad Frat P. LI. 1. Sueton. Tib. 53. Liv. I. 35. ἐντDγχώνεινJ Phavorinus: ἐντυγχύνει ' προςἔρχεται. Sic Pliit. Tlies. e. 30. p. 14. D. ἐντυχεῖν αὐjrio, congredi mum eo, et εντευξις, congreasus. De in ost h. de falsa legat. p. 363, 1. Oυ
ἀνθρωπίνως τέρεινJ ut cap. 32. hirmaniter , tarn tuain id, quod otii nibiis sit coin inline. Cf. en p. 5. p. 103. C. F. eap. 32. p. 118. C.
si innibusque Eiκυς Latini linpretieto oporte-hat non utuntur, nisi de re , quae aliter coinparata esse debebat, quλIn compitrata vel quae aliter Sese habet, quaari oportebat, I. e. de re
13쪽
παραλίγoti J Plia v. Παραλόγως' ἀνελπίστως. Sie Plii l. nom. 26. p. 33. ex tr. μεγάλαις καὶ παραλύγοις ἐπαρeέντες ευτυχιαις.
συιιπορῶςJ Εὐν pro συν veteres Auiei scripserunt, nota itein re inee illi res. Viii. Leti ne p. alinot. ad Pliniar. p. 347. h. Hein ster-hus. ad Luciau. T. I. p. 94. ecl. An st. etiam , atque etiam. Vis . p. 544. ibicine Her- In ann. p. 847. Vos s. ad Hyin n. in Cer. p. 114. Broini ad Dernosth.
τὼ βαρυνονJ Notiolies eas , quas phili sopiti cibatriae cis dicunt , saepissitne participiis expriinere solet Plutare lius, veluti e . 6. p.
Idem valet de ceteris huius aetat in scriptotubus, Ilia xi in E de Polyi,io.
διὰ τ. T. E. ε. επιχ εσεωςJ Haee Verba, quite eandern sere viii habent atque illa διὰ τῶν παρειώκων , spuria cens iit Uytten b., iisque se lueritia repit gnare recte senseruiit ii, qui diis in diae M inut. Punt. Certe aut delenda sunt lati qua D interpretatio verbis Jιὰ των
p. 656. Hei o d. VIII. 24. τὰ περὶ τους νεκρους. Aet. App. 24, 10. τὰ περὶ εμαυτου. Polybius V. 24. Oι περὶ Φωκίδα τόποι pro oἱ τῆς Φωκίδος τ. Charit. VI. 8. ῆ περὶ αυτού δύναμις,
ibiqu8 Dir villius p. 552. ed. Li s. et Lenne p. ad Phalaris P. 263. a. Eodein modo κατὰ ponitur, ut eap. 14. τῆς κατὰ τον Υἱ8ν se. τυχης. Cap. 17. To-ῆμ' πῶθος. Frequentissimae sunt apud Plutarchum praepositiones sie pro genitivis
14쪽
εοικε την παρὰ των φiλων βοήθειαν, καλως εχειν υπέ- Βλαβον , των παραμυθητικῶν σοι μεταλῆναι λόγων προς ἄνεσιν τζς λυπης καὶ παυλαν των πενθικῶν καὶ ματαiων ὀδυρμων. φυχῆς γὰρ νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι,
ἄλλ' εn' ἄλλη φώρμακον κειται νόσω 'λυπουμένου μῖν μὐδος ευμενὴς φίλων, ἄγαν δἐ μωραίνοντι νουθετήματα.
substantivomun vel pronornini in pro indieetivis positae. Cf. Cap. 15.
p. 110. A. Cap. 22. p. 113. B. Cap. 33. p. 118. D. τους επὶ τοῖς υἷοῖς γενομένους θανώτους, ae paullo post τὸν περὶ τον υἱον
15쪽
Πολλων γαρ οντων φυχικῶν παθων, η λυπη χαλεπωτάτη πέφυκεν ειναι πάντων ' δια λυπην γὰρ ς ασι και μανίαν γίνεσθαι πολλοῖς καὶ
r. To μῖν Ουν ἀλγεiν και δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοὐ, φυσικVν εχει την αρχ6ν της λύπης, και οὐκεφ' ημῖν. ου γὰρ εγωγε συμφέρομαι τοῖς την ἄγριονυμνοὐσι καὶ σκληραν ἀπάθειαν, εξω καὶ τοὐ δυνατούπολλῶν κ. τ. λ. J Menandri verba reddere Plutarchus videtur, euius hi sunt versus ap. S tob. 99. t 97. neri l. ecl. Metii et . p. 233.
restis et ιnconcinna gravi giae. υμνουσιJ Pass. s. h. v. et s. v. θρυλλεῖν eap. 27. p. 115. C. . Ruhnken. Titii. p. 262. sq. υ νεω getierati ux est dicere , niar in rure, referre , atque adeo de remis n ii tali landis meitur, ut Latina et praedicare i. q. de antare , inultuari et ineone innum esse in aliqua re . Nos quoque vertνis Pre en , , alque iii priinis P dixen interduin e uin eιρο νεέα uti inur. C e. de O t. II. 18. mihi opua eat Grueeo aliquo doetore , glia mihi perpulgata Praeeut
16쪽
τος μῆλλwν διασώζειν ἀναγκαῖον. τυ δῖ πέρα του μ τρου παρεκφέρεσθαι και συναυξειν τα πένθη, παρὰ φύσιν ει ναί φημι, και υπο τVς εν ημῖν φαύλης γiνε
χαι ταὐλον, και σπουδαίοις ανδράσιν ηκιστα πρέπον ' την δῖ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. , Mi
17쪽
σασι δἐ παρεἱη τις αἴσθησις, εἴτ' ουν τέμνοιτό τι των ημετέρων, εἴτ ἀποσπωτο ' το γὰρ ἀνώδυνον τοῖτο οὐκ ανευ μεγάλων ἐγγίνεται μισθων τω ἀνθρώπω ' τεθλ ριῶσθαι γὰρ εικος, εκεῖ μἐν σῶμα τοιoὐτον, ἐνταὐθαδἐ νυχην. d. Gr ουν ἀπαθεῖς ἐπὶ των τοιουτων συμφορῶν ὁ λόγος ἀξιοῖ γίνεσθαι τους ευ φρονουντας, ου τε δυς- παθεῖς' το μεν γὰρ, ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, το δ', E εκλελυμένον καὶ γ υναικοπρεπες. Eὐλόγιστος δ' ὁ τὸν οἰκεῖον Ορον εχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προς γνη καὶ τὰ λυπηρὰ των εν τω μω συμβαινόντων, καὶ προειληφώς, ὁ τι, καθάπερ εν δημοκρατiα κλῆρος εστι
tatιδ ιn corpore, stuporia an animo. Sententia est: Volunt quidam Stoici, me morbo laborantem ιtia eaae debeine , quasi non Iaborarem; sed sensus me admonet de mort O , isqtie ut ara rimatur, ab homino Dix exspectandum. Ne id E.
OxιJ Ex sententia litterposita verbum linitum supplendam est.
18쪽
ὰλλ' αυτος ωεὶ μίμνε, την σαυτοὐ φύσιν σώζων βεβαίως, ωςτε χρυσος εν πυρί.
p. 831. -vν eu u coniunctivo est exspectantis, fore quid vel noli fore . ei autein curra optativo dii hi talis tali luin et nescientis, an ex spe lare
19쪽
Πεπαιδευμένων γάρ εστι καὶ σωφρόνων ειν ων, πρός
20쪽
CONSOLATIO AD APOLL. c. 5. 11ε. Ωςπερ γαρ εν φυτοῖς ποτῖ μεν πολυκαρπίαι γέ
ἀνθρώπους τυχας ' εις ἶς διαβὰ φας ἄν τις Ουκ ἀεικότως
rei , rein ipsa in doetiit He n. p. 804. Mareth. s 608. sqq. Hine My plerii in quo u stirpatur, ubi de genere i in Uerso sive de notione alienius rei, ubi de re verit est serario. P. s s. Λ. 7.