장음표시 사용
31쪽
φωνήσας μεγάλη τῆ φωνν, τύχη, εἶπεν, εις τίνα με καιρὀν αρα φυλάττεις; μετ οὐ πολυν δἐ χρόνον
καταστρεβλωθεὶς υπὐ των συντυράννων ετελευτησεν.
ζ'. 'Υπερφυως δῖ φαίνεται περὶ τηρο παραμυθέαν ὁ
καταστρεβλωeεὶςJ IV y t te ni aeh. , ne Xenophontis narratiotia repugnaret Plutaretius, coitieeit μεταστασιασθείς: ilii Od qu inodo esset vertenduin t Phavo r. Στρίβλουται αικίζεται, βασανίζεται. Cf. Lenne p. ad Plialar. p. 72. b. Mκτασrρεβλύω in Lexiea quidetuveceptuin est, sed nullius seriptoris a .etoritate fidiuatuin. Verbuin si inplex habet Plato da nap. II. p. 361. Ε στρεβλωσεrαι , idque passiva significatione. VII. τὴν παραμυθίανJ Bais vi us hune titulurn fuisse pulat illius partis Iliadis, in qua Achilles Piriainu in , ad se venientein fleetoris auferendi Matia, eo usolatur. Il. XXIV. 522. sqq.O ποιητὸςJ Ila saepe Ilo in erus κατ' εξοκύν appe Ilatur, veluti in Plat. Gorg. p. 485. D. Egregie hoc illustrat locus ille quin ..tiliani VIII. 5, 9.: Simati eum POEtam dicimtis, nee udctimus nomen, subauditur apud Graecos Home is, Otid nos Virgi Hua. ellain I u s ti n i a n. Institi. I. 2. arile Iared. Si initii ci , apud Grai nutati eos maxi1ne, Thucydides κατ' εἰοχθν vocatur O συγ- γραπρευς, Aristophanes O κ ακος, Demosthenes 6 ρητωρ. Cf. Gregor. Corinth. ed. Sehaef. P. 6.
ο φων ευδοκίμει μάλιστα παρ αυτοῖς δ μέλας ζωμύς. Thes.e 3. p. 2. B. 'Ησίοδος ευδοκίμει μώλιστα περὶ τὰς εν τοῖς
Ἀργοις γνωμολογίας. Maxit ne propriuin est hoc verbum de pol tis , orator isus, aliisque, qui Inagno populi favore publice aii untur speetanturve. Sic Plato de Re p. I. 12. p. 338. Λ. de Thrasyinaeho , πανερος ην επ 2Dμῶν εἰπεῖν , i,' ευδοκιμήσειεν, talia se dieturuin sperabat, quaa magno cuin plausu exciperentur. X. 11. p. 613. ευδοκιμουσί
32쪽
1λλ' ἄγε δη κατ αρ ἔζευ ἐπὶ δρόνου ' ἄλγεα δ' εμπης C
D δυμψὸ κατακεῖσθαι ἐάσομεν δεχνύμενοί περ ' οὐ γὰρ τις πρηξις πέλεται κρυεροῖο γοOD.ῶς γὰρ επεκλωσαντο δεοὶ δειλοῖσι βροrοῖσιν, ζώειν ἄχνυμένοις ' αυτοὶ δέ τ' ὐκηδέες εἰσίν. δοιοὶ γὰρ τε πίθοι κατακείαται εν Λῶς οὐδει, δώρων, οῖα δίδωσι, κακῶν, ετερος δἐ, ε πιμεν κ μίξας δοίη Ζευς τερπικέραυνος, ἄλλοrε μέν τε κακῶ ωγε κύρεται, ἄλλοτε δ ἐσδλου ω δέ κε των λυγρῶν δοίη, λωβητὀν εδηκεν ' καί ε κακη μοὐβρωστις επὶ χἡδύνα δῖαν ελαύνει 1 σοιτ4 δ' οὐrε δεοισι τετιμένος, Ουτε βροτοισιν.el p. 109. C. Boinul. e. 23. p. 35. D. τινὰς ευ υς ἀποδομί, Ἱκοντας, i. e. ἐλχύντας. sed alterat a quoque notioneauτOD aptid Plutarchum, quippe posterioris aevi scriptoreiti, neque τῆς Ἀτθίδος nimis studiosuin, veluti Νvin. e. 3. p. 61. U. πρέσβεις εμπέμπουσι προς τῶν ἄνδρα - φκειν δεη- προανους. Cf. Pass. s. v. vκω. Bultin. 137. not. 3. Matth. g. 504, 2. Sehol. Eurip. Ite e. o. i. 'Πκω. τ3 v κω Ἀττικόν
F. A. IV olfio pro dupli ei diau, quae fori in notitii si posterioribus est frequelitata. Buttin. g 107. not. 1 , 3. p. 218. 213. Matth. p. 397. nol. 1. I. i e etc. ad Phryn. p. 346. Thier sch. Gr. , 231. b. ωi ρεταιJ Vid. Pass. s. v. χυρίω s. n. εeVκδνJ De nor isto v. Buri in . g. 137. not. 5. Matrii. f. 506. De verbo τι ναι pro ποιεῖν v. Pass. B. 1. In primis ab Homeroeeteris que positis hie ustis verbi est frequentalus, sed etiam apud solutae orationis sci i plores reperitii P. Cf. S ta lib. ad P l a t. Protag. p. 344. D. qui praeter alios laudat Atlieriae uiri X l. p. 501. C. τὼ ποιησαι
33쪽
χ δε μετὰ τουτον καὶ τη δόξ' καὶ τα χρόνω, καίτοι
των μουσων ἀναγορευων ἐαυτον μαθητην υσiοδες, καὶ Ουτος εν πίθω καθείρξας τὰ κακὰ, την Πανδώραν ἀνοίξασαν ἀποφαίνει σκεδάσαι το πλlio Oς επι πῆσαν γην καὶ θάλατταν, λέγων ύδε'
his, quasi vis et attvense ex his . taen hae h. Rei sic in ineuin aliquot seraptis sequutus. Λutea leget, intur claruρτvμένος. Sed pro dativo exspectes geniti vitari , quoin eo a positionis ratio requiri qua re Hulten. eouieeit iamvρτυμένος. Potest etiarn τούτοις ori uiuesse ex τουτων , Inale intellecto seriptiirae compendio. Cf. cap. 6.
34쪽
παιδδς. .f. Fie indor f. ad h. l. Usilatior est praepositio περὶ, Di Lati iii, perra 'o post verba dicendi, super dieunt, nos Uber dictilius. Cie. Λlt. X. 8. ex tr. 4ed hac at per re nimia sdixi . XVI. 6.hcic auster re scribam ad te. T a e. Anii. II. 23. Si l. Ita l. II. 270. p. 61. Virg. Aen. I. 750. C i e. Att. XlV. 22. extr. C o P n. ep. Patis. 4, 1. Tuinpt. g. 320. tibi semptoriburi arge illea aetatistribili lite huius signifiealioliis usus. Vid. Piolten. Lex. Antibarh. T. 1. p. 1832. Paret Lex. Crit.. s. Plaut. p. 1204. Εἰ τὰ δώκρυα κ. τ. λ.J Si inite in sententiarn expressit Soptine l. in Scyr. Fragia . . p. Stob. Flori l. T. 124. Ed. Gesii. p. 616.
35쪽
κεις τον ' AHην σῶν τι φρονrων γόων, και παιδ' δε σειν τον σον, εί δΩοις στένειν; πλυσαι ' βλέπουσα δ' εἰς τα τῶν πέλας κακὰ, ἄων γένοι αν, εἰ λογίζεσθαι δελοις, ῶσοι τε δεσμοῖς εκμεμυδηνται βροτῶν, ὁσοι τε ηρώσκουσιν ορφ. ανοὶ τεκνων, τούς τ εχ μεγίστης ὁλμίας τυραννίδος τὼ μιδεν οντας ' ταsria σε σκοπεῖν χρεών.
Bern h. p. 90. et metite v. ad h. l. qne n in seribemio hoe vere susequuti suInus. Cetera repugnantibus niuneris Tl ουν πλέον ποιουμενοῦ
δοκε ς κ. τ. λ. I Sunt Euripidis de Danae versus , aut Bentis leto iudine de Dictye. Cf. Vale Len. Diatr. p. s. Fragi n. ed. Matthiae. p. 15. F.
linaiii aut certe inol inalain rem in eoinmutatione in significat, ut in
μητερ, ο τις ἐκ τυραννικῶν δύμων που λειον ἡμαρ εὶδες eoli.
e. vs. 809. sqq. In his igitur oἐκ non idetii est quod μετὰ , ponitur sie, ut aliquid stati iri et conti itu poest aliud quid si in evenisse vel evpnire signifieet, prorsuIn ut passian Latin . ex. BI ui. e. 92. Cottia ex eonsulatu profectua eat in Galliana, i. a. stati in post consulatu n. Stata hau lilia sunt vel ha ad Plat. Protag. p. 310. D. Plura Exeiiipla praepositionis ex sae positae attulit Ochsne rus ad
36쪽
sae petrii inero a Graeeis pro adverbias nio turn in loeuin signifieantilaus vicissi inque haee pro illis usurpimitur. Hi ne illitii vetem an graininati- eoru in praeeeptuinc Ainino n. p. 51. Tντα mor καὶ ἐνταὐθα κα ὶ
ρεσειεν εἰς τὼν βίον , ubi vi l. annot. Eode in Inodo apital sequioris aetatis Latinos ubi interdum legitur pro quo. Tae. Λnn. I. 22. responda , ubi ea Doer abieceris. Apn . Het. 9. p. 236. Εlinenti. tibi dueis tisinum latum ' Ηue pro hic apud Terent. Ileaut. U. 1, 30. hue est intro Ialtis Detua. γὰρJ Semel h. l. dixisse suffieiat, sexeautios apud Piniarehum
37쪽
ασμένως ἄν τους πλείους τὰς αυτῶν λαβοντας ἀπελθεῖν.
p. Bern h. p. 435. exlv. Oirinino 1 ciee partieula semper nostro in proinptu est; in cap. 4. quin qnies, iii eap. 16. septies deinceps recurrit. Quantuin vero In tain freqtienti eius usu ipse sibi semptor indillserit, quantuinve debentur librariis ob si Ini lilii tinean eoinpendior in seripturae euin δὲ eonfundentibus, id qui dein eerto definiri vix uinquatit poterat. Vid. Seli Eighaeus e r. in Lex. Polub. s. v. Ita libraria enim et autem ob stiuile scripturae eoinpendiu in n. ei h . persaepe confimi mini. Ct. Oreli. ad Wolfii Scholas in Cie. Tu se. p. 416.; quatiuiua in etiarii Latinuin enim saepenu inero non rationi reddendae, sed continuandae orationi inservire cloetiit Moserus ad Cie. de Div. H. 23. φωνὴνJ ΠΛ Latini o Deem usurpant pro sententia ore pronuntiata. Ost . III. 1. Magniscia vero vox et magno piro ere sviento
sententiain aliquanto ante Aoeratern pronuntiavit Herodotus Vl1. 152.
ἈντίμαχοςJ Anti inae hus Coloptioni iis, posita insignis, qvi So-eratis te inporibus noruit. Copiose de eo dissemiit, eiusque fragine illaeollegit atqite illi stravit C. Λ. G. Seheta enher g tu A ii t i in a e li. iColoph. Reliquiis, turn epistola F. Λ. Ivol fit. Hai. Sax. 1786. Nempsit Tliebat dein, alqu a criticis Alexatrali tuis diguus est habitus, qui inter classicos porias heroicos qti inlii in oecuparat locitan. Cf. Cic. II rut. 51. Quintil. Insiit t. orali. X. 1, 53. Plura de eo iuvetii esa p. Η ems t e rh us. ad Luci; n. T. I l. p. 135. et . Ainst. - De Λ illini Aelia I.yda nuper aeeuratissitne exposuit B Reli us in Plia letae, Heranesian . et Phanoelis Religit. p. 240. sqq. Uuber die eleg. Dicht. d. IDII. p. 651. παραμυeιονJ Quod Passo vitis docet in lex reo, neutritas qiua in feni in iiii generis forans in usitati reni fuisse, id non nisi de retentioiuluis sepiplori inis intelliget, uiti Videtur. Viil. Uus s. ad Tlhucyd. V. 103. I. enne p. ad Phal. p. 253. et, quos ipse latralat Pa s. , I. beeli ad Phryn. p. 514. et Seliae s. ad Bos. Ell. p. 492. Plato et
38쪽
CONSOL, ATIO AD APOLL. c. 9 29
την ελεγείαν τVν καλουμένυν - ν, εξαριθμησάμενος τὰς ηρωικὰς συμφορὰς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ελάττω
και πολλων το συμβεβhκυς, εκ των και ἐτέροις συμβεβηκότων ελύττονα την δόξαν του λελυπημένου μεθiστησι,
Plutarchus ulrainque usurparunt foranain. eap. 7. et 16. init.
naeia. Livius XXX. 23. re miaiore, quam quantia ea eaaet. XXXIV. 19. a. transire cid Romanoa oelint et cluplex alipendiisn aec.ore, quan3 quantunt a Tumdetania pestigiasent. - Ceteruin ea dein eonsolationausux est Cie. Tusc. III. 23. Necessitiasserendiae conditionis 1 ιυnanus νεαεi cum deo pugnare Prohibet , admonetque esse honianon seogi alio miagno vere Ilictum Iepcit 2 et en una eriatio exemploma n non, ut aninaum malepoloru/n oblectet, assertur, aed ut ιIle , qui maemit, Jerendum albi cenaeat, quod sideat multos moder te et tranquilla tuli ase. e. 23. exli . Huic igitur Glteri generi similia eat ea rωίιο, qttae docet, humana esse , quae aeciderint. Non miran astrUn ideontinet ea disputatio, ut cognitionem Uerat humanιs a caιgnifeat , tolerabilita', quae et tulerint et ferant cetem. X. ΛισχυλοςJ De aeeentu vid. Buttin. g 119, 12, 6. p. 11'. Hatth. 9 102, 13. - Versus sunt de incerta fabula. CD. Aellel .ed. Sehul E. T. V. p. 200.
δοτικΠ' επιπλήττω δὲ, τὼ τυπτω, αιτιατικx. Sed de hoe mattei' praecepto v. Pas s. s. v. ἐπιπλήττειν.
39쪽
Nς οὐ δικαίως δύνατον εχ βονται βροτοὶ , ο ερ μεγ εστ λμα τῶν πολ λῶν κακῶν.
καί μοι θάνατος παιὰν ελ OL: ubi v. Vale L. Scripsinius aut eiut hune versit in E Se aligeri einei, icitione reeepta a Croti Exeei l t. Tri g. p. 55. probata lite Pors otio in Prites. ad Eur p. Hee. p. X. pia vulgato μίγιστον ιαμα, quo vitetur non paestus in senario tragico , si priuia in sedein no nitia propria excipias, haud ferendus.άνι-J Ita seripsi in iis pro vulg. ἁν'αὶαν Rulinxenia ad Longin . p. 139. auetori talean sequiiti, atque etiani postulantibus nulneris, qui elati ibi eo et chorial abico genere videntur esse. Ἀνιαν ι . e. ἀνύων, ut τάν μοισάν Dorice meitur pro των Νουσων. Buttin. 6 34. not. IV. 4. μετὰ πείσματοςJ Πεῖσμα voeabuluin est a posterioribus seripto-Tibus h. s. usurpaluin, pro quo aliti qui Oi es diret urit atστις.ti: δ' ἐστὶ δo Thoς κ. τ. λ. J Ex incerta Euripidis fabula versus maliloaei p. 339. , laudatus a Νostro eliani tu libro de ali I. pomis p. 34. B. Et a c ieerone Epp. ad Λlt. IX. 2. Sirnilis est sententia
receptaculum mort eoru ur. Qitoriindalii apitit Eustarii. ad Il. I. 3. ratio, qua Oης a Verbo uJω duelu in putant, ut κατ' ἁντέτρασιν dietum sit de eo, g ηδεται καὶ χαίρει ne mei noratii qui lem est digita. Sed haud sero an OVς eiusdeiu sit stirpis nique voe. αύρ, quod apud antiquiores saepe caliginem signifieat. Vide Lenne p. Elyna. L. Ge. s. v. et F. A. Wolfia Seholas iii Il. I. 3. quaeque ibi annotavi .. τί γὰρ τι χαλεπόν εστι κ. τ. λ.J Ilaec et sequentia usqita ad verba 5 γο ῖν Σιμωνίθος p. 107. B. a Crantoris Consolatione petua esse conset V y l l e n la a e li i ii s , nee pro eio tristia iiduiu est, uti uin esse quenda ri in his orationis colorein. καὶ εν τω τε:νύναιJ etiana in morte, in *εa morte. P a s s. καὶ ,
40쪽
φθαρτὼν εφο αρταις Πότε γὰρ εν ἡμῖν αὐτοῖς Οὐκ εστιν ὁ θάνατος; καὶ ,3 φησιν ἹIράκλειτος, ἡ ταὐτότ ενι ζῶν
καὶ τεθνηκὁς, καὶ το εγρηγορὸς και το καθευδον, καὶ νέον και γηραιόν' ' τάδε γὰρ μεταπεσόντα, εκεῖνά εστι,
3. vel sie καὶ, prae esso altero , peris olesti in est. Delenduineensuit ne is hina, nos ehin I ut ten. uneis inclusiiuus.
Seholiastas aut alios, qiii loci in alie ius Aeriptoris ex pontini, Suelictoeeurrit μήποτε δὲ pro pιdendum Oero, ne forte , subaudiendo Oρα. Sed et apud alios μήποτε est addubitanter deeernentis , ut docet B nindaeus p. 909. tibi interpretatur quum aliis Diovis, tuin adverbioIortasae.' , Interduin cuin indieativo iuti itur pro eoiiii ne livo. Se hol. ad Apollo n.
122. Stur E. de dial. Maced . et Alexandr. p. 134. irier. Grain n. N. T. II. p. 159. Sed eum participio iuneti exe inpiiiiii frustra qtiaesivi. Η 'κλειτod Heraclitus Ephesi is, cognoinine του σκοτεινου appellatus, librum scripsit περὶ συσεως, cuius reliquias eo legit atque irigenii, quo posset, nexiinine inustravit S ehi a temna eli erus iii Musolantiqui talis studiorurn a M olfio et Bultitianno oditi voluinine pri ino P. 313 - 533. Suinitia doeli inae eius haee erat, b Ioν ήmsματι κινεῖσeαι
Plat. Theae t. p. 160. D. Cratvl. p. 401. I . Pliit. de Is. Et os. P. 370. Plat. Soph. p. 242. R., tibi Herae litus esΝουσαι, Ε in pedo ei es Σικελικαὶ Νουσαι appellatur. Idem ille Sehiel erat . P. 434. scriptoris nostri nonnisi verha ταυτύτ' - γηραιὼν ipso Herae to profecta et pro logenduin censuit ἐστὶ, in quimus suinino viro Deile assentieri ur. En elui earn τε, eui res portinere videturpari. καὶ , etsi proprie voeabulo ζων auigari debebat, contra librorum auctoritatem deleri noliin. - Εandein veteris philosophi sententiam eliatri in aliis fraginentis expressani videinus: l. l. p. 422. Biaνατύς ἐσrιν.