장음표시 사용
121쪽
γυμνους κριτέον απάντων τούτων ' τεθνεῶτας γαρ δεῖ κρίνεσθαι. καὶ τον κριτην δεῖ γυμνον εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῆ τῆ η πῆ αυτην την η υχην β εωροῖντα εραiφνης ἀποθανόντος ἐκ σrου, ερημον απαντων των συγγενῶν, καταλιπόντα επὶ τῆς γης πάντα εκεῖνον τον κόσμον, ινα
Μa h. 317. Ceteraun magna est apud Platone in libromi In vari eis, qiiu in alii Oi τὐν, alii αυτὼ quod servavit Plutarchus , alii denique αυτο αυτων praebeant, quo quin aliud ex alio deinceps orturn
claruντων τούτωνJ Buram. 132, 5, 2. Thier seli. Gr. min. g 173, 1. b. Matth. I 531. Bernit. p. 173. sq. Genitivis iunguntur adiectiva πλεος, μεστος, πλουσιος, ἄπνειος, ἀνώρι'es ocet quas iis sunt opposita, απληωτος, ἀκορεστος, κενος, μουνος, γυμνος, πένης, ἁγνος, καhαρις, επιδεής,
αλλ' ου πως ἄμα πάντα δυνήσεαι αυτος ἐλέσθω. Hi ne nata
foranula αυτοι εσμεν II, uelan. Diat. Deor. X. 2. ubi F. Ηe iste v I. Xenoph. Cyrop. VIII. 4, 2. ubi v. Bornem.J de iis, qui, ut soli, euin alnieis et fanii iambus liberius loqui solent. Plat. Phaed. p. 63. e.
πύτερον αυτος εχων την διὰνοιαν ταυτύν ἐν νω ἔχεις ἀπιέναι, η κἀν ἡμῖν μεταδοίης; ad q. l. cf. Sta lib. Eundemque ad Protag. 1. et ile in l. ad Paeanen. β 21. p. 220. Menex. e. 17. p. 245. αυτοὶ 'Eλλvνες, Ου μιξοβώρβαροι οικουμεν. Dei nos th. Plat-lipp. 1, p. 123, 16. τvν ωραlαν αυrῆν στρατεύεσθαι, i. e. εOIam per aestate . de Coron. p. 269, 13. ἀντὶ πολλῶν καὶ ψευδωναυτὰ τὰ ἀναγκαιότατα ειπεμ περὶ αὐτοs, i. e. tanton' odo ea,
quae maxime neceagaria aunt. Copiain denique exeu ploruin suppedit it Sehweigh. in Lex. Polyh. -- Ea letii notione Latini voe. ipse usurpatii. Exsinplis a Zui aptio g 695. allatis haee adda: Cie. de Fili. V. 13. Nonne pidemus eos ociletudinis nee rei familliaria hiabere rationem, omniaque perpeti, ipa a i. e. sola et inera cognitione et acientia evios. pro Areli. 7. animum et mentem meam i pacitiatione hominum excellentium conformabam. Tu se. III. 1. Sunt ingentia nostria semina innuta partutum e quiae redolescere lieeret , ipsαnoa ad beatam pitam natura pera taceret. De Rep. I. 13. Ae pno qua dem, ut te υνaum, Laeli, omnisque api a avienticis cognitio ipaci serion conrideriatioque deIstetat. Liv. II. 54. eos peras ιρai Latini , - aina RO/n. ciui duce aut auxilio castria exueragrat.
nasculis Mitri enim genus est posituin, quasi praeerasias et tiar, ανύντα
122쪽
, CONSOLATIO AD APOLL. c. 36. 113
Rhadant iantho fratre Asiae Me adscribi, quuin uterqite Creta in insulamineolus rit; quarti difficultatem duplici lonera Atticluerunt ratione, alii Crsiain Asiae partean habentes, alii ortum illor in Inaternuin Asiati e uin, quippe ex Europa, Cadixit Phoeni eis sorore natoriam, spectari piat. Dies. Λωικονl is Aeaeus, Iovis ex Aegina filius, rμx Aeginae insulae squae ante eum Oenopici appellabaturi , oinvium Graeeor ii dσιώτατος iudieatus est. V. P tu tar ela. Thes. p. s. A. Iso erat. Evagor. iiii l. 's ta l lis a u In.
καὶ τους μὲν κ. T. λ. J De officiis, muneribus, numero iudieuin inferoruin alii alia tradiderunt, neque etiain ipse sibi constare videtur Plato, qui in Apol. Soer. p. 41. A. etiarn Tiuptolemum aliosque egregios heroas in illoruin nurnero recenset. Cons. Stat L . ad h. l. et II a iri s t ar li u s. ad Lileia n. Diat. Mort. 20. T. I. p. 413. - Apud Platonem seras int: Eις μακ. MVG. --τ.
πρεσβεῖαJ Πρεσβεῖον est ῆ dιὰ γῆρας προτίμησις. Similiter
die uni Graeci καλλωτεῖον, άριστεῖον , δευτερεῖον , quae sunt dueta
επιδιακρῖναιJ Plato: ἐπιδιακρίνειν. Cf. Matth. 501.
123쪽
η κρίσις χι περι τῆς πορείας τοῖς &νθρώποις. Tαυτ'εστιν, ω Καλλίκλεις, α εγω ἀκηκοὼς πιστευον αληθηεἶν&ι,' καὶ ἐκ τούτων των λόγων τοιουτό τι λογiζομαι
συμβαίνειν , ὁτι ὁ θάνατος τυγχάνει - , ὼς εμοι δοκεῖ, Ουδῖν αλλο ἡ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς φυχυς καὶ του σώματος, ἀπ ἀλλ ήλοιν λοῦ . Tαὐτα σοι διαγαγων, 'Ἀπολλώνιε φiλτατε, καὶ
ἐτέρω, quod etiam in plerisque P l at on is libris est scripturn , nisi quod in his , posititin ante ἀπύρήητον nullo sensu. Quid enim est
Viis. Pass. Eineudare viti uin studuit Ru h n ke n i u sTim. p. 44. seriisens cia Oρον. At quo in odo TH- lici potuit,quii in duo sint praeter Minoeni iudices Quainobrein unice vera est unius eoi . scriptiirn εὰν ἀπορῆτον τε τὼ ἐτέρω, recepta a recenti is vibus Plato itis editori inis. Tacent Reis h. IV 3Menti. Billie n. διμαιοτώτη νγ Εxcidit articulus apud P i u i a P e h u ui viri fortasse lita a mi ob praecedens όμοιο τελευτον. περὶ τῆς πορείαςJ Atini verisii lii in est, Eber den I andet GrMetischen, de ovia tib hoininibus an potius intelligenduin de duplici illo itinere, e quibus alterutruui eui lite Iioinini sit ii,gredienduin y
sum animi a corpore putent esse mortem. Sunt, qui nullu/n corserent feri diaceasum , sed unci Gnιnt una et eomtra Occidere , ianini tra/1que in corpore exstingui. 29, 71. Est enim interlitia giιasi discerMιs etae retio cie criν Mutio eiarum partiu/n, ante interiton iunctione aliqua terreba/rtur.
γών, quod in nonnullis lil dis reperernt, neco 3 inodatius lioe esse e. sensis ipsain ream, quum Plutaret iis lx aliorunt limris stium collegerit. Sed id ipsitin lain vel bo indieatur, qnod ita sulier aeunera riforet: quani ob rein διαγαγων ervare atque aecipere inali in Pro διελ--dῶν, ὁιvγήσαμενος, διαγράφας, eat ein riolione, qua Latini vertio
Peraeqtiendi utuntur. Vid. quae di x. ad eap. 14. Nieetiain nos diei in iis et aa dure igehen, et, etιOtia durchfύhren. Qua H- qua in exo inpluin et iis istis veriai διάγειν Dunu in in pro inplu est, et διαγράψας profecto inagis plaeeret. Haud absianiri qui dein significΛ-tione interduin eo usus est Dio Cassius, veluti XVII. 56. πἁντα
124쪽
CONSOLATIO AD AΡOLL. c. 30. 115 συνθHς μετὰ πολλης επροελείας, ἀπειργασάμην τον
παραμυθητικόν σοι λόγον αναγκαιότατον ἔντα σοι πρός Eτε την της παρουσης λυπης απαλλαγην και του παντων ανιαρωτάτου πένθους παυλαν. Περιέχει δἐ και την πρὸς τον θεοφιλεστατον υἱόν σου 'Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμην, ποθεινοτάτhν οὐ σαν τοῖς ἀφιερωθεῖσι, την διὰ
Ioeus apud Euseb. Praepar. Evang. XIV. p. 728. D. laiidatus a Ivyit.,
Cons. Polyh. V. 34, 3. περιεχed continet, complectitur. Plat. XI. p. 927. in .
πρὼς - πρfπουσανJ Usitatior est Dativus apud verba πρ πειν etiaρμύττειν; interduna tamen ei in praeposit Onibus iungii itur. Xenoph. Cyrop. II. 1, 24. πλῆθος πρέπει. Pns s. s. v. πρέπω. Matili.
Mytt., delere tarnen articulurn mavult, qui etiarn in libi oscripto et votusus editis desit; quatit sententiam fi ranare studet his Ci- Δε e o n i s verbis de Nat. De P. III, 19. νιroruna fortium nremorram honore Deorum immortalium consecratiarn. Sed nescio an verba Plu tare hi servato articulo την aliam non minus probabile in intei pretatio nem adillittant. Οἱ ἀσιερωθέντες esse Inihi videntur απλῶς mortui, quippe Diis eoiise rati, dedicati et quasi addieli; atque haee fere dieturus fuisse Pliat. videtur: lihro suo debit uin Apollonio filio tribili horio-- rein, quum inoriuis nillil nagis sit acceptum, quain perennis virtutu in ' si pio anileteque transactae Vitae recordatio. Quae si ita aeceperis,
125쪽
μεταβαλὼν εκ τῆς ἀνωφελους περὶ το σωμα καὶ την πην κακώσεως καὶ καταφθορας επὶ τ συνῆ σοι F καὶ κατα φύσιν διαγωγὴν ἐλδ ει νJ. ως γαρ Ουδἐ συμ- μων ἡμῖν ἡiδέως ἐώρα κατηφεῖς οντας, Ουτε σῖ, ου τε
γωγῆ. 2 νδρὸς ουν ἀγαθοὐ καὶ γενναίου καὶ φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβων, σεαυτον τε καὶ τ0ν μητέρα του 123 νεανiσκου καὶ τους συγγενεῖς καὶ φiλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονiας, εις γαληνότερον μετελθων μου
σχῆμα καὶ προςφιλέστατον τω τε υιω σου καὶ πίσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ το προακον.
μους. Est plane nostrum niedergeac Usgen. συνεστιώμενοςJ Nonnulli libri habent συνεπισπωμενος, quod haud dubie mutanduin in συνεπισπομενος. Atqui επes O et ῆγεῖσθαι soue irinia qui dein sunt apud Platone In verba de mirifica Illa χορε&Z, qua in caeli regionibus hunaani an iiiii euin Diis versalitur , alii alios sequentes, tau quam Ohπαδοὶ χορευταί. Plat. Phaedr. p. 246. Ε.
Sed ad liuale Platonis s/υeΟν Nostrii in h. l. I espexisse nihil arguit, tenenduinque vide lui' συνεστιωμενος quod verbuin de felici antinomatri post mortem eon titione et tralatilio et superstitioso sensu aecipi potest et sane utroque aceipiebatur. Cons. Plat. Phaedr. p. 247. E.
του τῆς αλη deiας πεδίου. - Ηoe a viein loeo eo minus de mutation voea xuli συνεστιωμενος est eogilandii an, quod seriptor ex sum DR, qua Apollonius in Deoruin eoetii fruatur, antini hilaritata ac laetitia optimuin doloris solatium hauriri posse doeet.
126쪽
includendum, ut fecit IV 3 iten h. etiam cap. 4 et 5. Cet. , sedulio modo distinguenduin a poetae verbis; nam omnibus Istis locis ab ipso Plutarcho, non a librariis, interpositum est. Ibid. C. Collato Stobaeo Seran. XCVII. p. 557, 51. Ges n. XCIX. P. 415. Grot., Μ enandri et Philemonis Reliquiis ecl. Meinelce P. 406. , equidem sic scripserim:
Bιὰ λύμην γὰρ φασι καὶ μανίαν γίνεσθαι πολυγῖς
- - καὶ νοσηυατ' οὐκ ἰώσιμα αυroso et ' δεννρηκασι διὰ λυπην τινές.s Philemoni hos versus tribuit Groilias. L. U.JCap. 5. p. 105. C. των δεῶν Ουrω βουλομένων ἔσταιJ Corruptela haec ἄμετρος Plutarcho vix tribui potest. Quin rescribimus, ut est apud Euripide in Ipla Ig. in Aul. v. 55., τα θεῶν ούτω βου
D. μεγίστοις οἰκονομεῖται πρώγμασινJ Haec merito
suspecta Stephano et Me in eicio omnino ne Graeca qti idem sunt, sed misere σολοικίζει. Neo tamen adhue medela reperia est; Iram quod Melu eice proponit εγκυκλεῖτω nimis distat a ductibus It inrarum vocabuli eorrupti, et longe aliud est , quod ad firmandam aliquatenuεsuain s Picionem affert ex Pherecrate apud Stob. Seran. p. 591.
οεν. Sententia tum haec erit: homo ad maxima quaeque in Pta Perturbale ; ad talia erigit/ιr in impas exseqtiendis Perturbatur. ia Haud mala. inquit. sententia: at vocabulum est tragicum. V Ego vero in hoc ipso tragici vertat delectu insignem quantiam Menandriar term perspicere mihi videbr, qua callide excusata priore formula tragica ἔσπασας τον ώψα τον κοινὰν, eadem licentia, sibi iam Concessa, paullo post rursus utitur. Satis autem sciebat, auditorulucuivis in mentem venturum esse versiculi Aeschylei. Aliam emendationem felicIter excogitavit Fer din. meus I a Miliarius, Frankenhusanus, Phil. Dr- , quocum, Bernae quum degebat Bibliothecae Bongarsianae κειμέ λια explorandi causa, saepenumero de commvnn us literarum studiis sumno cum fructu ac delectatio econtabulabar. Is igitur certam corruptelae mediet narn reperisse sibi idetur, corrigens Oἰκοδομεiτ αι, i. e. bφoorαι , ut hoc voluerit Poeta: Ntilium aliud animal homine citius nιιnc alte assurgere, nunc delabi potest: neq/ιe id mirum: homo enim . infirmissimum natura Mimna ,- et aias, aliorum huminιιm factis eraSuro' , ει ιmmo
127쪽
an loco collocatur, clartis et magnus exsistit, Omnibus /e admirandus piat ruente de statu suo deiectus yti rima bona semιm evertit ac Pessumdat. Tu autem. Trvhinae, neque solito maiora ac singularia
bona Perdidisti, ne /e nimias nunc malis Uectus es; unde, quod est reliqtιum, Pluciate et moderate ωκνα μέτρον cf. P a s s O v. Lex. Gr.ῶHE 4. et Mirρον l. tibi ferendum est. Quae emendatio quum perae faciluate sua satis commendatur, tum maxinie si probabilis ann talione erat litis sinat viri, D'Οr villii ad Charito neni VIII. s. pag. 59s . e l. Lips.), cuius liaec sunt ver : - Ωἐκοδομῆσαι καλῶςJ Iraia tuto sermoque statu res Praesentes collocare. Eleganti metapla ora ala
iam etaphora ita locutione ei item L. 15, 1. ἡγεμον λ τε δεμH.ιωμένη. - Απιπιian. Marcellin. 17, 9, 155 dixit fundore utilitatem provincia-- n. Sic passini munire, et C . 9. iam. 2. dixit ad aediscandam is Ren italicam. Sic nossαι ἔαDroν, locurn insidere manen L animo.ia Luciau. Asino p. 6O5. Xen VII. L. 8. K. II. 256. B, alia ratione adhibet
ia T. 2, 62. ες δεον οἱκοδομῆσαsδαι τὴν υλην. ubi nunc, nescio iacitiam bene Dἰκονοι ἡσαs 'αι. Ita coria iniscentur in Prima multi iamistola ad Ti/noti. 1 , 4. nec improbabiliter Cl. Valkenaritis Id. Eranio PMlone p. 172. Π5λις, το οἰκονόμυμα, non οἱκοδ Vμα, is Scribendum autumat. Tamen vulgo sic accipi docet Luciani locusia in de Gymnas. p. 9O0. ubi ait, Λ thenienses noλιν non putare riati Oικωδοργατα , et Si πόλις a πωλος , ut urbs ab Orbe etymologiceia veru in laret. V L. V. JCap. 6. P. 1O I. A. Pindaricum illud sic constituit Boeckhitia in Ed. secunda s. minore p. 257. N. 120. Tαρria2ου πυθμην πιέσει G δεφανοὐς σφυρο.ώτοις ανώγ καιοῦ. Eidem p. 667. ed. mai. ex Jρ ami ista verba desuinta videntur, et ante iaναγκαις excidisse voc. aliquod, fortasse στυγναις. L. U.JIbid. Ubi ex more Plu relii scripseris καὶ δrι μικρύτατα
τὰ σφὰU Oνrα pedestri liaec oratione, tu in ligata:) - - καὶ μί' ἡ Φα, minime opus erit V a Ic k en a e r i i suspicione parum probabiliως μικρὰ τὰ σφαλλοντα. LE 'o ista verba scribenda et distribueri laputavi secundum Stobae uni norit. Tit. 105. p. 559. Gesu. Tit. 105 p, 45s, Grol.
Vides brannor longa quos foυit dies Ut saeρct res exigua momento Brevi Deturbet, alios rorsus in celsum levet. Pennata res jortuna piam multos ego Vidi supinos Me procul et oisi sua . Vulgatam lectio-
128쪽
legendunt vel cum Mez. ετέρως, vel, si minus placent duo adverbia
nus in Tites auro p. 1685. a. . Apud Plutarchum regiaδαι εἰς δυ πυ- χίαν, in calamitatem demenisse. V Nullum tamen exemplum assent, quo probetur Graece dici posse υπί τινος δεφικνε ισδαι εἴς τι, de quo equidem velletnenter dubito. Fuitne λω κταιp a nobismet i sis talem ad corr teliam delucta est. Sic propter io cismum coturoversia orta est inter ηγμένας et ὰπιγμένας apud Herodotum VII. 64. ubi csr. V al e k e n a e r i u m. Ingeniosa sane coniectural At vereor tamen, ne nil ait mutandum sit. Nam prirnum qui dena usus verbi iaφικνεiσθαι εις τι in talibus formulis prope sollemnis est, veluti Herod. VIII. 52.
λε: o . Xenoph. qui fertur lib. de Laced. Rep. 4, 2. ἐπι πλεiστον ώνι- κνε, λαι δενδραγαθίας. Deinde praepositio OO C. genit. quum iis Ve his iii transitivis iungitur, in quibus passiva latet notio, vesiaci ariυχειν,
turn etiarn apud vellia activa thaud raro causam efficienteni significat, aut vi arti ac rationen , clita aliquid effectrum est, aut incitamentum denique,
i. e. via rara tirbs fumo signin dessit igni ab hostisvir iniecto, ubi
κτειν', ῶςπερ αλγισrον , ανεiν, παίδονν υπ' αDrου, i. e. den Pelias Ii us icti renter den Hrinden feririer Tochter sterten. CD. M a G h i a e Gr. Gr. 9 592. lae si initi usu praepositionis a. ab apud Latinos vide B u d d i tu a n ii i Itistituit. Graium. Lat. T. I. p. 287. not. 7. T. I l. p. 211. P. 26 i. not. 9. p. 267. not. 16.) Quoniam is itur thaec recte dici possunt, Cur non eodern iure dicatur etiarn υπί τινος δε σικνελήλαι εις τι λο innena vero dubitatione tri tollit locus Xenoptio ut is Hist. Cr. VI.
significant: Proximus ab hoc gloria et lenFore ac tamen Musamranae ρrojessus dish utiran, sive V uia in v is Musar m ae Prosteatιιr disci-Pδιδειm; reprelaensione iii igitur Hesiodi continent, qui etsi proximos duria taxat ii oriores ab Ho inero occupet, tormen tantum sibi tribuere ausi is sit: id autem, ubi non nisi laudari debet ille poeta, parum opportune. Fuitne igitur: και αDrῶν rῶν νουσῶν Θ
t h i ae ad Eurip. Fragm. p. 155. . Val Cken. in marg. ed. Ba Ines. adscripsit ὀλβίους. Elmst ei. ad Heracl. 168. τούς τ' εκ μέγιστον ὁλμίας τνραννίδoc. Me cilii deni duplex adiectivum uni substantivum iuncturn non ossendit. V Me vero etiamnunc osseudit. LVix ego absti-
129쪽
1525. ώ μέγιστον ἐχθίστη γυν=j. L. II JCap. 12. p. 107. E. την ἄναι-ησίαν ημας διωξαι πειρώμενος ΙParum apturn serisum haeo praebere manifestum est; et varietas lecti. In Antinaclvv. demonstrat corruptelam. Est
αίνιττομενος, tecto signiscans, et in somno et in morte nullum esse
Cap. 15. init. τὸ γαρ μη δεδουλῶσδαι σαρκὶ καὶ τοῖς παδεσι
ταsrr ς διώγεινJ Aperie niat eoo tructio; nec multo melius erae L συνδιώγειν, etsi tunc intelligeres dativum τοῖς πυδεσι. Sed fuit, ut opinor, δεδουλωμένον σαρκὶ καὶ τοῖς πiaδεσι ταὐrης διάγειν. Incredibile autem est, quales corruptelae saepenumero natae sint ex male intellectis compendiis terminationum in prasinis in Graeca scriptura.
ἄπο θανοντας , tamen sic explicandum cum interprete Latino , nec ver scribendum rebresς e Wyttent . suspicione. Cap. 26. p. 114. E. -α των rε ανιαρῶν κ. r. λ.J Recte vidit Wytten b. corruptum esse &νιαρῶν; nee tamen felices videntur eius auspiciones ὰναγκαίων vel iaνιάτο ν. Quidni scribamus: τῶν τε ὰνιων:Mi iana chon illis et Iuct/ra iste et mala omnia ex UsOmem stultitia orta avellantur - 8 fCis. similem emendationem a nobis propositam ad
frustra desudavit i te ni a o h i u s , distinctione et uno accentu Hὲutato, sic scribendus atriue explIcandus victetur: ' λ' εἰ λογίζοινθ' ἄrιπαὐσεται τινος γε μένου, προςανω.ογίσαιντ' ἄν, χρύνου. Ληλαίη
γίνεσδαι δι αυτῶν τῶν ἔργων. Ae fa rmutarent tactum aliquando desiturinn quadam re interνeniente, illud etiam Praeterea ruutars deberent. ternρorer si valde ui nulIuni aliud luctus rei nectum est.) mimam quum quid est acerιt temριιsp - etenim pιod iactum est, infectum reddere ne Deus quidem ρotest - sed tervus quιιm inter- ωenit, revse demonstrare solet, illud, Wιod nobis, ut nianc arbitramur, Praeter mem vinionemque acciderit nostram , idem Pro us erae, quod permultis pιOtidie fere accίdere consuerit. . Non apparet, inquit Wytteuhachius, uter ex duobus casibus xb συι βεβηκος et voεἰωθbς nominativi aut accusativi locum obtineat. V Immo uterque pstaecusativus: subiectum autem verbi ἔδειξε est χρόνος. Fortasse tamen
130쪽
οὐ γαρ dedit Orι. Absolvit emendati oriena 'Vyttent aclitus Inde ilaeiens επιλελησμένοις οι ν ἐοίκαμεν, οrι οὐ μονον κ. r. λ.. Sed i
Sic legitur nunc quum sine ceria auctoritate, tum languida sententia ;naim ii quotque, qui peregre moriuntur, suis luctum relinquunt. Manifestum est, violenta manu n nescio quo sic exsectum esse ulcus .inve- lterat utra vel panno potius occultaturi . Libri autem plerisque: και. νην i