장음표시 사용
91쪽
κνί. οὐ πη Ουν τους ἀποθνήσκοντας νέους θρηνεῖν οτι των ἐν τω μακρω β ιιυ νομιζομένων ἀγαθων ἀπεστί- ρυνrcu ' τουτο γαρ ἄduλον, ὼς πολλάκις εἴπομεν, εἴτ'
XXVIII. στρογγ λαJ Alioquin rotunditas ipsi tribuitur FoHunae. Paeli tua RP. Auet. ad Heren 1. H. 23. Foesiancim in aciniam e e et esecam et brutam perhibent philoaophi: inatara in globoso priaedicant poliabilem: Ideo, quo aaxum DuuIeru fora , eo fortunam Gutumiant. Cie. in Pis. 10, 22. DHuniae rotiam periimeaeabat. Cebes. VI . in . π δι γυννν ἐκείνας τQ εστιν, ἡ ως περ τυφλῆ καὶ μαινομένv τις εῖναι δοκουσα καὶ ἐστοκυῖα ἐπὶ λίdου τινος στρογγυλους
συνεχῆl Συνεχὴς proprie est eontinuus , deinde frequenti ianua , nungutim fere antemnisaua. Plui. Lycurg. e. 13. p. 47. D. ταῖς συνεχεσι καὶ π 1κναῖς εις τὸν Βοιωτίαν εμβολαῖς. divin. e. 8.P. 64. E. ταῖς πολλαῖς στρατείαις καὶ τοῖς συνεχέσι πολέμοις. H. l. ei opponitur r rius usurpatum voeabulum διεπῆς, i. q. σπώνιος, Bo n. e. v. p. 23. n. σπώνιον καὶ μ' συνεχής. επιλελ vσμενοιςJ Cuiusnaini tiliae eis. Nimiruin responsio latet in verbis ου γὰρ μύνων κ. τ. λ. Γὰρ igitur, si sana est ieetio, h. l. ut saepenua uero, explieamii viin habet. Unus quidein eod. habet O τι pro oυ γὰρ , mide Wvrien h. legendi tin esse suspientur, εοίκαμεν, ὁτι Ου μονον. Se i vide Orata. Spieil. Crit. Ei ιπίδηςJ Euripidis de Phoeliissis us. 563. i555. . ουτοι
Tragicis inprunis usurpata. Pass. S. V. εχρv ανJ Xραν est commodare , mutuo dare , Mauram dare an
92쪽
CONSOLATIO AD APOLL. c. 28. ταυτα ἀπαπωσιν. ουδῖ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ
93쪽
αἰεὶ δῶ Oντιβλάσταις τέκνων βριθομένα γλυκερον φαος ὁρῶσα τελευτήσει, ουκ αν Ovrως ἐδυαίραινεν, ώς καὶ το ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ το μέγεθος τῆς συμφορῆς, καὶ τους οεους ἐπικαλεῖσθαι, ἀνάρπαστον αυτῆν γενέσθαι πρὸς απωλειαν τὴν χαλεπωτάτην. 3υ' ἐστι των Λελ pικῶν γραμματων τὰ μάλιστ αναγκαιότατα προς τον βίον, τὸ Ι,ωθι σαυτὁν, και τὸ μειν ἄγαν' ἐκ τούτων γὰρ ἡρτηται καὶ τὰ λοιπὰ πάντα. Tαυτα δέ ἐστιναιεὶ χ. τ. λ. Ilaee verba mutuatus est soriasse ex Aese hyli Sopho eris Nioba, de quibus fabulis v. Valelie n. Diat r. in Eurip.Fragm. p. 13. h. In neutrius fraginenta positae isti versus relati sunt. sVoe. Oυκ eum positae verbis eoniunxit Wytt.
dietis linee praecipua eetinentur etiam a Platona iii Protagora p. 206. G. p. 343. B. ed. Steph. I, qui ita de iis loquitur, ae si rion ulla praeterhaee Iii teinplo eo Reerata fuisse putet, ut ite in Pausanias X. 24. , quamquain et alia fuisse femini ur. V 3 M. Sed cons. Plat. Charinis.
μακ in Delphieo teli plo inseriptis. Cons. P l a t. Protag. l. l. Et p. 164. D. Aleib. I. p. 124. B. Xenoph. Menet. Soer. IV. 2, 24. De templo Ephes. v. Xenoph. Exped. Cyr. V. 3, 13. P o ll. Onoin. V. 149. Περὶ των ἐν στήλαις γραμμάτων. - De illarum sententiar In nMetoribus adi Valeken. ad Eum p. Hippol. 264.
94쪽
CONSOLATIO AD APOLL. e. 29. 85
συμφωτα καὶ συνωδα, και δια θατέρου θατερον ἔοικε λοὐσθαι κατὰ δύναμιν' εν τε γὰρ τω γινώσκειν εαυτον περιέχεται το μηδἐν αγαν, και εν τουτω το γινώσκειν εcivr ' διὰ και περι ι ἐν τούτων φησιν ὁ 'γων Οἴτως 'N γνῶθι σαυτον, τοὐν επος μἐν οὐ μέγα,
Σοφοὶ δῖ, φησὶ, καὶ τὸ μηδἐν παν επος α 5ησαν
κF. Tαὐτ ουν εν διανο αἴ τις εχων ώς πυθόχρηστα παραγγέλματα, προς παντα τα του μυτ πράγματα ο&Mως εφαρμόζειν δυνήσεται και φέρειν αυτὰ δεθῶς, εῖς τε την αυτοῖ φύσιν ἀφορῶν και εις τὸ μη πέρα τοὐπροςήκοντος ἐν τοῖς Osaiπτουσιν η διαίρεσθαι προς
τέχνης του ἀνθρύς, quo pia et natura artia cernatur, quam profistur. Protag. p. 356. D. ψ του ταινομένου δύναμις, νιε et
notura rei, aensibua Percinitur. Plui. Thes. e. 3. p. 2. A.
ην τῆς ποτίας ἐκείνvς τοιαυτη τις, ως εοικεν, ἰδέα καὶ δυναμις, οrg χρvσάμενος Ἐσίοδος ευδοκέμει μάλιστα περὶ τὰς ἐν 'Eργοις γνωμολογίας, erat illiva a lentiMe ea fera forma a ratio, qua cet. De in ost h. Philipp. III. p. 114, 2 s. το ευσςβὲς καὶ τὁ δίκαιον αν τ ἐπὶ μικρου αν τ' ἐπὶ μείζονος παραβαίνI, τῆν αυτὴν δυναμιν ἔχει.
duco, J Ion elitiis, posita tragieus haud medioeris, ab Aristopha ne Athenaeo laudatus.
XXIX. ταυτ' ουν - - μοψανI Enuntiatio nimia verborum mole supra a noctuin inflata satisqna languida: quae quide in orationis consoria.matio vitio datur sequioris aetatis seriptoribus. Cf. Bern h. p. 45'.
95쪽
86 PLUTARCHIE ἀλαζονείαν η ταπιι νουσθαι καὶ καταπίπτειν προς οἴκτους
καὶ ο λοφυρμονς διὰ τρο τVς φνrVς ἀσθένειαν καὶ τονεμ φυόμενον ἡμῶν του θανάτου τόμον, παρὰ τqν ἄγνοιαν των εἰωθ ότων ἐν τω φω συμβαiνειν κατὰ την της ἀνάγκης ἡ πεπρωμiνης μοῖραν. Καλῶς δ' οἱ Πυθαγόρειοι παρε
κελεύσαντο λέγοντες 'χσσα δἐ δαιμονίησι τ0χαις βροτοὶ ἄλγἐ εχουσιν, ην ἄν μοῖραν ελ νς, ταυτην in , μηδ' δεγμνώκπιει,
οἱ Πύθαγύρειοι - λέγοντεςJ in versibus illis, qui aurei ivseri.huntur atque PT thagorae no1nine feruntur. Vs. 17. 18.ῆν ἐν μοῖραν ' Πν serapsi cuin eodi . aliquot pro Vulg. ων, iteinque ἔλyς pro ἔχοις , in quibus λ eum ae ob si in illiinos literar in duetus Deila poterat confundi; eoni uticlivus autetia eur requirat tir, Vid. ap. Ma tth,
527. Buttin. g 139, 2. Bernit. p. 399. Thier se ii Gr. in in . β 254,4. s. q. Brune citis in Gnoini eis poetis ted. Lips. 817. p. 146. ita tune versum seripsit: vν ἄν μοῖραν ἔλης, ταυτον σέρρ, μοσάγανάκτει ἀνδρων κ. τ. λ.I is Apud Stobaeum qui iein T. 108. s06. p. 570. ecl. Gesn. legulitur ut Euripidei; inihi vero fravitate digni videntur Aese hyli, evi tribuuntur a Plutaretio T. II. p. 116. F. Ex utriusque seri pluria haec inihi legi liina videtur: Ἀνδρων γάρ ἐστιν ἐνδέκων τε καὶ σOτῶν, Καν τοῖσι δεινοῖς μv τε eυμωσθαι 'θεοῖς. Iracundia exardeacere et MO 1σθαι dicebatur Feteribita, noli Aesetiylo in Aristopli. Ran. vs. 1038. Θυμουμαι μἐν τy sυντυχία.
p. 116. τοῖς πράγμασιν γὰρ ουχὶ θυμουσeαι χρεών.
323. Aq. Sed quisvi tot praestantissi,ni lihri exhil ,eant leelion in ενα- ρετων , in intina videtur dubiuin, quin Plutarchua, sive memoria deli munie , sivy etiaru consulto, ita seripserit.
96쪽
Oςτις δ' ὰνάγνον συγκεχώρ κεν βρ των, σοφος παρ' ἡμῖν καὶ τὰ δεύ επωτπιαι. καὶ ε ν αλλοις Tὰ προςπεσύντα δ' ο ις ευ φερει βροτῶν, ἄριστον εIναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ. r. οἱ δῖ πολλοι πάντα καταμέμφονται, και πάντα
τὰ παρὰ τὰς εDiδας αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐπηρείας
πάντα καταμεμφονται θανατον. εὰν μεν γὰρ υ απο
συγκεχωρηκεν βροτῶνJ Apud Epiet et uin in 'Eγχειριδίω ex tr. ,
tibi ideiri hoe Euripideuin ineertae sedis fragmentuin inatth. p. 390. legitur, est 'καλῶς pro βροτῶν. Grotius autem Excerpt. Trag. p. 426. de tit Gυγκεχώρηται. ἐν αλλοιςJ Euripidis sunt versus de Melanippa, ut testatur Stobaeus Flor. 108. 106. p. 363. Gesn. , apti l quent ita leguntur:
σωτεγωνεῖν τ ἐμοὶ δοκεῖ. Cf. Eurip. Fri gin. Ed. Matth. p. 222. τὰ πρOςπεσύνταJ Stobasus habet τὰ τυγχάνοντα, quae lectionis τὰ προςπεσύντα videtur esse interpretatio. Idem poeta dixit προς--πεσον cap. 21. p. 112. E. XXX. ἐπηρείαςJ De huius voeab. radice disserarit Passov. in Lex. Gr. Eadein fere signifieatione atque h. l. legitur apud Thue d. I. 26. ubi κατ' ἐπήρεμαν bene vertit Goellerus, aua honiaeher Sehode reude.αυτὼς οὐ σοὶ J tia scripsi a certissitna Pors ni emendatione ad Eurip. Me l. 140. n. XIII. p. 410. quilin alite a legebatur αυτος αυτψ, ae deinde soluta oratione σὐ σοί. Aύrse videlitis esse varialectio του αυτὼς, quae linie adseripta postea ipsius seriptoris verbis se ima viseuit. Legitur autem iste veri us , quern Wy i t e n b a e h. Grotius p. 465. ineerio tragi eo tribuunt, apud Sophoelen Oecl. R. 379. , ubi Tiresias Oedipo respondet: Κρέων δέ σοι πῆμ' Ουδεν ἀλλ' αυτὼς σὼ σοί. Uno itaque inulato vocabulo hune in suum con vertit Plitta Pelius. πάντα - θάνατονJ I. e. omne morita genua. Ita nonnumqua nmortia genera diaνατοι die untur. Aenoph. Expe l. Cyr. II. 6, 29.
Bertili. p. 63. - Sie Laetant. de mortibua peraeeutorum.
97쪽
'δνηρπάσθη - ἐὰν μακρῶς, μέμφονται, δμ κμταφθινήου
igitur ii te partimilas partieipia absoluta, quando eonstruela sequi solerit Uleuin denique obtinet hoe loeo 8
κνῆα γίγνεται μακρά. κατατ θινήσαςJ Κατα ινεῖν est pereari usus verbuiri. Vide P 3 ov. 3. *eι D. Catilina Cieeroni in senatu Mee respondit
98쪽
σας καὶ τιμωρήθεὶς ἀπέθανε, πασα πρόφασις ἱκανvπρος το τὰς λύπας καὶ τους θρήνους συνεγείρειν. Tαυμδ' εκίνησαν οἱ ποιηταὶ, κοὶ μάλιστα τοντων ὁ πρῶτος 'υμηρος, λήγων' -
OI επὶ των τιμωριων sunt carminees, huiua aureueia opi ear Plutare litia in Artaxerxe eap. 14. p. 1018, C. et eap, 13. p. 10 19. E. In loquendi et serit,endi eonsuetudine proiniscue ustirpata τιμωρία et eόλασις , a diligentioris iis taliten vistinguuntur. Aristoteles Rhetor.1θ. διὰ θυμὼν δὲ καὶ Οργῆν τὰ τιμωρητικὰ ' διαπέρει δετιμωρέα καὶ κόλασις' ἡ μὲν γὰρ κύλασις του πάσχοντος ενεκά ἐστιν, ψ δὲ τιμωρία του ποιουντος. rνα ἀποπληρωουῆ. Τιμωρία
igitur refertur ad exigendata vindieti in legibus debitam, κώλασις ad emendalioueni et eohibitionem peceantis. I Cons. Xenoph. Cvrop. I. 2. 3. Ah illa propria τιμωρἱ potestate nuxit haec nune notata nobis signifieatio exearn cancti.'' Wytten b. Polyh. I. 36, 6. τιμωρησώμενοι πικρῶς κάθεῖλον. συνεγείρεινl Coinplures libri habent συναγείρειν , Reificio
probat uni. Sed hoe est potius collιgere, , illud concitiare. Cons. cap. 31. p. 117. ex tr. διεγεέρουσι τὰ πένθV. Praepositio. autern συν in verbis eompositis nonnutri tuain notionem verbi intendit. Pass. σὐν 3. b. ταῶτα δ ' εκίνησαν οἱ ποιηταὶJ Ilis verbis atque iam anteeedentimus inde ab ἐπιλέγοντες reprehensio Ine si positarunt, profecta Rphilosophor in , Platonis inax line, visciplina. Plato de Rep. III. in . p. 337. B. rnortis ineluin inanesque luetus, quibus afflictos poetae fingunt homineo, perstringens, ταυτα, inquit, καὶ τὰ τοιαυτα πάντα πα
99쪽
Mοὐνος, τηλυγετος, πολλοῖσιν ἐπὶ κτεώrεσσιν.
. Tiς γὰρ οιδεν, ει ὁ θεος πατρικῶς προειδως
euntur ex ea , quam frixit me, quum morea Utimoa et optιrnum publicae atiatum exquireret.ώς δἐ πατορ κ. τ. λ.I Horn. Il. XXIII. 222. 3. duo sunt priores, tertius ex XVII. 37. , qui sequitur, ex IX. 432. Verba α Γ ἄρα τὼ desunt in nonnullis eo Id. librari ruiti fortasse culpa, tam plane vivet sis uolneri locis minus ea convenire putantium. ακαχοσεJ Vid. praeter Passov. s. v. ακαχω Buti m. 9 114. s. v.
ut ait Wytt.. quod eor in descriptores quartii in versitan non deincepsi nuptiirent in suis Holneri eis exeinpiam mus. Sed vide ne ita sit ea pli..eatidit in , ut pi linum aliquis versu in illurn uοὐνος κ. τ. λ. RdSempserit,. Re deinde a librario , qui orationein non eontinuari sentiret, addita sint
verba άλΓ Γίγα τὼ Qvς. quide in sensui id ipsuin, quod in
optirnis codd. haee verba oinissa sunt, et inin sequentein Versuam maxime reddit suspeetuiti. Quid ' quod orationis telior inepte interruptias nonnisi deletis utrisqtie restitui potest. Sequentibus evi in τίς γὰρ Διδενχ. T. λ. rationein adiungit scriptor, cur iniustae sint illae Iamentationes, poli ta aulein dignus reprehensione.
100쪽
CONSOLATIO AD APOLL. c. 31. '1
πρὁ αλλων δυαερῶν μειγνων γίνονται, καὶ υτι τοις μἐν δε γενεσθαι συνεφερε, τοῖς δ' αuu τω γενεσθαι ἀποθανειν, τοῖς δἐ προεὶ λουσιν επὶ μικρον, τοις δ' ἀκμά- E
ρούμενα, Verbuin entin μέλλω non inservit anerae περιτρώσει futuri, sed sigis illeat, niit alique in nune in eo esse, ut facturus sit, sive piruxi ine e Teii liir an esse aliquid, aut instare aliquid fatali quadain neeessitate. Murali. 498, p. 943. Re n. ad Vig. p. 754.
die tuin pro dDςχερέστερα, etsi id nenatilem video Interpretii in offendisse, ne Graeeuiri quidean puto, inlino seribenduin Jυςχερειῶν. s Cis. Oretata annot. nd ανιαρῶν-26.3 Qua n einendationein etsi probat Ferd. neus II autharius, ullarii tali en uredetani neqtie facilein invenisse sit,i videtur. A lxemptatii enitii fuissa suspiealtir voe. δ 3ςχερῶν latii silain glosso in voe . sine lΠὶ συμ*ορῶν, atque hoc ala illo postea esse exturbatur n. Ego vero in se 'ipiore nostro, haltis ita iliale a glossaloribustrae lato, si alia ratiotie loeus probabiliter satiari Potest, glossa vix eogitanduin Puto.