장음표시 사용
161쪽
4 λόγω 'φ). Προμάχου δε οὐ πόρ ω, Τιμασίθεος ἀνάκειται γενος Δελφος, 'Aγελάδα μεν ἔζγον του Ἀργείου, παγκρατίου δε δύο μεν ἐν υλυμπία νίκας, τρεῖς δε ἀνηρημενος.ΠυΘοῖ. καὶ αὐτω και ἐν πολέμοις ἐςὶν ἔργα τη τε τολμη λαμπρὰ, καὶ οὐκ ἀποδέοντα τη ευτυχία, πλην γε δη τοὐ τελευταίου 'τοῖτο δε αὐτω Θάνατον το ἐγχείζημα ηνεγκεν.
162쪽
'Iσαγόρα γαρ ο τω 'Aθηναίω την αὐοπολιν την Ἀειναίων καταλαβόντι ἐπι τυραννίδι, μετασχων του ἔπου και ό Τιμασίθυς ἐγενετο γαρ τοὐν εγκαταλειφΘεντων εν τη ἀκροπόλει) Θάνατον ζημίαν ευζετο του αδκηματος παρα Ἀθηναίων.
Theogneti alioriunque signa--Gelone ejusque curi uolγ inpiae posito Cleomede et illis, quae ei
Θεογνή--Αἰγιν-η πάλης μεν ς εφανον λαβεῖν 'όπηρρεν εν παι ' τον ἀνδριάντα οἱ Πτόλιχος Ἱεποιησεν Αἰγινητης. διδάσκαλοι ἐγε γόνε ν Πτολίχω μεν Συννόων ό πατηρ, ἐκείνω δε Ἀριτοκλ ς Σικυώνιος, αδελφός τε Κανάχου, καὶ ἡ πολυ τὰ ἐς δόξαν ελασσουμενος. εφ' οτω δε Θεόγνητος πίτυος της ἡμερου καs ροιῆς φέρει καρπον, ἐμοὶ μεν οὐκ οἰά 'τε ην συμβαλῆσθαι ' τάχα δ' οῦν Αἰγινηταις τισιν επιχωριος ἐς αὐτὰ εύη λόγος. Mετα δε την εἰκόνα του άνδρός, ον υλεῖοί φασιν οὐ γραφηναδ μετὰ των ἄλλων, ἔτι επὶ κάλπης ἀνηγορεύθη δρόμω, μετὰ
nente et sentenm illud exi- hirari ex Codice Mose. et ipso gente. Patisin a intra C io. in sine. x 'Iσαγοe γαρ etc.J Vide Idem nomen artificis Corcyraei supra L. III. C. . , memoratur 1 upra C. Mox r) ΠτολεχοςJ Pro vulgata pro συμβαλεσθαι Cod. Mostano uno ira restabere non du. exhibet συμβάψεσθαι.
163쪽
forte τριτη - σλυμπιάσι legendum esse putat, ut constructio nominatiνο χρόνος respondeat. Sed vulσam non minus ferri possunt. Cod. Mosc. male dat
164쪽
παλαιέις εκαμνον άνοίγειν την κιβωτὸν πειζωμενοι.
male To9 Oγκον, et Suidas, qui dein de Cleomede refert, Eiκιον. - Cons de Icco Euseb. Praepar. Evang. L. V. C. R .
nuἰna lectio fuerit, quam et Suidas I c. habet.
η ἐσωντορ- καὶ σελκυσάωμε,οeJ Hi Glas sibi invicem repugnant, et recte in Suida et Euseb. Iesitur ἐμβάς. Mihi tamen hic ἐφελκυσαμενου poclus scribendum esse viderim
165쪽
Πατρὶς μεν Κορκύρα, Φίλων δ' ἔνος' , εἰμὶ
Γλαύκου Υἱος, και νίκη πὐξ δύ' ολυμπιάδας. 'βνάκιειται και Mαντινεῖς Ἀγαμητως, κρατησας πυγμῆ παῖδας.
hiauci Ca stii statua et de eo nareatio - porro asti tarum signa recensentiar.
EQ δε τοῖς κατειλεγμένοις ες ηκεν ὁ Καρύς ιος Γλαύκος ' .. εἶναι δέ φασιν ἐξ 'AG ηδόνος τῆς Βοιωτων τὸ ἄνωΘεν αυτὸν γενος ἀπὸ Γλαύκου τοῖ ἐν Θαλασσ'δαίμονος. πατρὸς δὲ οἶτος ὁ Κ λυος ην Δημυλου, και γην φασιν αυτὸν καταοχὰς ἐργάζεσΘαι. εκπε-
166쪽
μενον ενεγκων την πληγην, αὐτίκα εἶχε την νίκην.ς εφάνους δὲ λέγεται καὶ ἄλλους Ποια μὲν δὶς λαβεῖν, Nεμείων δὲ καὶ 'Iμμίων οκτάκις εν ἐκατέρωάγωνι. του Γλαύκου δὲ την ει κόνα ανέθηκε μεν ό πάις αυτοῖ, Γλαυκίας δὲ Αἰγινητης ἐποίησε ' σκια μαχοῖντος Τ) δὲ ό ἀνδριάς παρέχεται σχημα, ἔτι .όTλαῖκος επιτηοειότατος των κατ' αυτὸν χειζονομησαι πεφυκως ἀποθανόντα δὲ οἱ Καρύ οι τα- φηναί
7 χειρονομῆσαι πεφυκώεJ hv. abundare putat propter antecedens ή, At ην πεφυκώς dlatum pro πιφι ιε. uti saepius. χειρονομεῖν est variato et ad certam legem composeromantium motu gsiculara, et hie de pugilatu dicitiar. Suidas: χειρον μεῖν, πυκτευεn, ac Pollux: χειρο --ῆσαι, το ταῖν χ ρεχι ιν ρυθμ- κινηθηναι. Inde
serabant, et pugnae sanulaci rum eiabant; de quo starii Pauc T. II.
167쪽
φηναί φασγν αυτον ἐν νήσχου καλουμένη Γλαυκου καὶ ις μῆς εG. Δαμαρετω δε 'Hραaῖ, υἰ- τε του Δαμ ρετου και υἱωνῶς, δυο ἐν λυμπια γεγόνασι ἐκά τωνικαι' Δαμαζέτω μεν πέμπτη ) ἐπι ταῖς εξηκοντα ὀλυμπιάδι, οτε ενομίσ9η πρωτον ό του οπλίτου δα μος, καὶ ωσαύτως τῆ εφεξῆς ' πεποίηται Ο ανδριας ασπιδα τε κατὰ τα αυτα εχων τοῖς ἐφ' ἡμων, καὶ κράνος ἐπὶ τῆ κεφαλη, καὶ κνημῖδας επι τοῖς ποσί ταυτα μεν-ἀνα χρόνον ὐπό τε υλείων και ὐπο 'ra
λώων των ἄλλων ἀφηρέθη του δρόμου. Θεοπόμπω δετω Δαμαρέτου κώ αὐθις εκείνου παιδὶ ὁμωνύαω ἐπὶ πεντάθλω, Θεοπόμπω δετφ δευτέρω πάλης ἐγένοντο
αἱ νῆκαι. την δε εἰκόνα Θεοπόμπου μεν τοὐ παλαίσαντος τον ποιησαντα οὐκ ἴσμεν ' τὰς δε τοὐ πατρός
αυτοῖ κά τοῖ πάππου φησὶ το επίγραμμαE ὐτελιδα τε εἶναι κώ XζυσοΘεμιδος 'Aζγείων. οὐ μην παζ οτωγε ἐδιδάχΘησαν, δεδηλωκεν ' εχει γὰρ δη ούτως ' Εὐτελίδας κώι Xρυσόθεμις τάδε ε:γα τελεσσαν
Ἀργεῖοι, τεχναν εἰδότες εκ προτεζων.
ile pantomimiea saliatione quo
que adhibebatur, vid. Hesych. χειρον ομos et ibi not., ac de ge-
fluulatione ad animi sense declarania, vid. Aelian. Vari Hist. L. XIV. C. aa. et ibi Mirn. in Indice.
168쪽
και των ληπτων τὰ ονόματα, Φοίνιξ καὶ Κόραξ εκατερωθεν δε οἰ παρά τὸ ζυγὸν 'Π, κατα μεν τὰ δεξιὰ Κνακίας ἐν δε τη δειτερῶ Σάμος κλι ελεγεῖον
169쪽
λεγμενους πυγμῆς, Ἐπικράδιον μν καὶ Ἀγιαδαν, τον μεν αὐτων Πτόλιχος Αἰγινητης εποίησε, τον δε Ἀγιάδαν Ἀραμβος, γένος καἰ ουτος Αἰγινήτης' Αυκίνου δέ ἐςιν ἡ ανδριας Κλεωνος τέχνη τον δε τελλωνα
Signa regum Macedoniae, Philippi, AleXalicui eae. de Theagene varia narrantur - Theagenis signa in multis Graeciae locis posita et culta.
Eφεξει τουτο ν ἀναΘηματά ες ιν γ λεί ν, Φίλιππος ὀ 'Aμυντου, καὶ Ἀλεξανδζος ὁ Φιλίππου, καὶ Σελευκός τε και 'Aντίγονος ' τοῖς μεν δη ἐφ' ,πων, 'Aντι- ο γόνω δs ἁνηρ πεζός ὲ ν η εἰκών. Των βασἹλέων των εἰρημένων. ετηκεν οὐ πόρρω Θεαγένης ο Τι- σ3ενους Θάσιος. Θάσιοι δὲ οὐ Jιμοσθενους ποῶδα εἶναι Θεαγενη φασιν, ἀλλα ἱερῶσΘαι μὲν - Ηρακλεῖ τον Τιμο μενη ' Θασίω, του Θεαγένους δὲ τη μητρὶ Ηζακλεους συγγενισθαι φάσμα εοικος Τιμομενει. ενατόν τε δη ἔτος εἶναι τω παιδὶ, καὶ αυτὸν ἀπὸ διδασκάλων φασὶν ες την οἰκίαν ερχόμενον, αγαλμα οτου δη Θεῶν ἀνακείμενον εν τη ἀγορῶ χαλκουν χαίρειν γὰρ τω ἀγάλματι αυτὸν ἀνασπμαι τε δη το ἄγαλμα, κώ επὶ τον ἔτεζον των ωμων ἀνα- Θέμενον
170쪽
ἐπὶ ἰσχυi , καὶ τὸ ἔργον ἀνὰ πασαν ἐβεβόητο την'Eλλάδα. ἴσα μεν δη ἔσγων των Θεαγένους ἐς τονάγωνα ηκει τον υλυμπιακὸν , προεδμωσεν ηδη ' ὁ λόγος μοι τὰ δοκιμωτατα ἐξ αὐτων, ΕυΘυμόν υως κατεμαχέσατο τον πύκτην, και ώς ὐπὸ υλειωνεπεβληΘη Θεαγένει ζημία. τότε μεν δη τοῖ παγκρα
τίου την νίκην ἀνηρ ἐκ Mαντινείας Δρομευς ονομμ' πρωτος ὼν ἴσμεν ἀκονιτὶ λαβεῖν λάγεται την δεόλυμπιάδα την ἐπι ταύτη παγκρατιάζων ό Θεαγένης εκράτει. γεγόναπι δε αὐτω κω Π 9οῖ νῖκαι τρεῖς, αυται μεν ἐπὶ πυγμ' Nεμείων, εννέα, καὶ Ἱσίμtas δἐκα παγκρατίου τι άναμιξ και πυγμης. ἐν Φθίαδε τῆ Θεσσαλῶν, πυγμῶς η παγκρατίου παζηκε την σπουοην, ἐφρόντιζε δὲ, οπως καὶ ἐπὶ δρόμω εμ ινης εν Ἐλλησιν εἴη, καὶ τοὐς εσελΘόντας ἐς τον δολιχον
ἐκζάτησεν. ην δέ οι πσὸς Ἀχιλλέα ἐμοὶ δοκεῖο τοφιλοτίμημα, ἐν πατζα τῶ ἀοίς - των καλουμένων ἡρώων νελέσθαι δρόμου νίκην. τοὐς δὲ σύμπαντας τεφάνους τετζακοσίους τε ε ε καὶ πλίους ώς δὲ
a προεδηλα--Viae iisti. Attamen Suidas, supra C. 6. Mee re subsequentia iisdem fere